Neonazi's profiteerden
mee van Eichmanns proces
Mager communiqué na overleg
tussen Macmillan en De Gaulle
Gesprek over toetreden tot
de EEG wordt voortgezet
Montgomery waarschuwt
de Britten voor de EEG
Wereldnieuws
Niet alle baten voor dr. Servatius
^§8^--v -
van
genoegens
m
Gursel vraagt Inönü een
nieuwe regering te vormen
Opstand in Venezuela
weer onderdrukt
Nieuw Frans militair
gerechtshof benoemd
<~PraatótoeL
Onze strijdkrachten nooit onder het
bevel van een Duitse generaal
0p de
MAANDAG 4 JUNI 1962
3
Geen verlies
Duistere figuur
Trooping the colour
Assistent van Gideon
Hausner gearresteerd
-
-
m.A m -| i
V* 1 ;jf. mw
r-v V s "V
Groot of klein, elk écht genoegen haalt
u even uit de sleur. Neem Arsenal: een
gróte sigaret in formaat, smaak en aroma.
Overigensrookt al Arsenal?
m*»d
Goede deur?
Nieuw stadium
Ervaring
M. Mok
LADDERVRIJE
naadloze nylons
Djilas in hoger beroep
(Van een bijzondere medewerker)
Nu het doodvonnis van de ex-ss-Ober-
sturmbannführer Adolf Eichmann is vol
trokken is er reden om een paar vragen
te stellen. Voor wie is het proces van
nut geweest, zo vragen velen. In de eerste
plaats voor de staat Israel, die het liet
voeren en die ermee bereikte dat het
hele misdadige Jodenuitroeiingsprogram
ma van de nazi's in het middelpunt van
de internationale belangstelling aan de
kaak werd gesteld. In de tweede plaats,
en dat zijn minder opwekkende aspecten
aan de zaak, bracht het proces voor
deel aan de Keulse advocaat Servatius en
aan neo-nazistische kringen.
Servatius was zeker geen nazi. Hij liet
zich in de jaren 1933-1945 niet met politiek
in en kwam betrekkelijk ongeschonden
uit de ondergang in puin en vlammen van
het derde rijk tevoorschijn. Dat was de
reden dat het hem gelukte bij het proces
van Neurenberg de verdediging in handen
te krijgen van enige randfiguren,die hij
overigens met weinig succes verdedigde.
Dat Servatius' rol bij het Neurenbergse
proces een bewijs zou zijn van zijn pro
minentie als advocaat, wat in verband met
de zaak-Eichmann vaak beweerd is, is
onzin. Robert Servatius had in Keulen een
kleine praktijk en behoorde niet tot de
vooraanstaande juristen van deze stad.
De reden, waarom Servatius de zaak-
Eichmann aannam of wellicht nog eer
der „soliciteerde" naar de verdediging
in het roemruchte proces, ligt dan ook
voor de hand. Voor de al ruim zestigjarige
advocaat betekende de zaak een riante
afsluiting van zijn carrière, terwijl hij
er meteen de mogelijkheid door kreeg fi
nancieel zijn schaapjes op het droge te
brengen. Want het denkbeeld dat het pro-
ces-Eichmann voor de verdediging een
transactie met verlies is geweest wordt
al weersproken door enige cijfers. Van de
Israëlische regering kreeg Servatius
30.000 dollar voor onkosten en nog eens
20.000 dollar kort geleden als honorarium
Dit bedrag, in totaal dus een 200.000 mark,
was wel niet overweldigend als men be
denkt dat de kosten van hotels in Israel
exorbitant hoog zijn en dat Servatius voor
het proces nog een assistent in dienst
moest nemen, maar toch is aan te nemen
dat Servatius met deze 200.000 mark al
zijn kosten kon dekken.
Zuivere winst kwam voor de advocaat
uit een andere hoek. Zoals bekend schreef
Eichmann in zijn cel een aantal berich
ten over zijn leven en „werken".
Daar de ex-ss-Obersturmbannführer nog
niet veroordeeld was, maar alleen in
voorarrest zat, konden deze berichten zon
der moeite uit de gevangenis worden mee
genomen en worden toegespeeld aan sen-
satielustige bladen over de hele wereld,
die Eic'hmann's geesteskinderen in een
aan de bladen aangepaste vorm afdrykten.
Gezien de sensatiewaarde van deze be
richten is duidelijk dat er goed voor be
taald werd. Een deel van de opbrengst
vloeide in de zakken van Servatius.
Dat gebeurde echter niet zonder meer.
Een aantal oud-nazi's met contacten over
de hele wereld, maar vooral in Zuid-Ame-
rika, zag kans hierbij ëen dikke vinger
in de pap te krijgen. Zij waren tenslotte
degenen, die de troebele Eichmann-be-
richten aan de man brachten en zij
schijnen met het geld, dat binnenstroom
de, allerlei neo-nazistische belangen te
hebben gediend. In elk geval kreeg Ser
vatius slechts een deel van de opbrengst
van de Eichmann-berichten in handen.
De rest vloeide niet naar Eichmanns fa
milieleden, maar bleef ergens hangen aan
de neo-nazistische strijkstok.
Een van de figuren, die hierbij een rol
speelden, was Frangois Genoud, Frans
Koningin Elizabeth van Engeland
heeft zaterdag in Londen de vaandel
parade (Trooping the colour) van de
Britse strijdkrachten afgenomen. Na
de plechtig verscheen de koninklijke
familie op het balkon van Bucking
ham Palace. Op de foto: Koningin
Elizabeth in het galauniform van de
Goldstream Guards met de jongste
prins, Andrew.
Zwitser van geboorte, die naam maakte
als uitgever van de tekst van Hitiers zo
genaamde testament: de Hitler-Bormann-
documenten. Vast staat dat Genoud en
zijn vrienden, die sterk anti-semitisch zijn
ingesteld en contacten onderhouden met
Nassers geheime dienst, hebben gepoogd
het forum van het Eichmann-proces te
gebruiken voor politieke doeleinden.
Dat wil zeggen: zij hebben geprobeerd
via Servatius zaken aan de orde te stel
len, die de staat Israel, de Wereldzionis-
tenorganisatie en de Jewish Agency in een
kwaad daglicht zouden stellen. Een van
de punten die daarvoor bruikbaar leken
was de beschuldiging dat de „uittocht"
van Hongaarse Joden, waarover Eichmann
in Boedapest met Joël Brand onderhan
delde, maar waarvan niets kwam, eigen
lijk verhinderd werd door de Joden zelf
omdat zij er niets voor zouden hebben
gevoeld plotseling zo'n groot aantal Hon
gaarse Joden in Palestina te krijgen.
Men kan niet beweren dat het hun ge
lukt is de gang van het proces in deze
richting om te buigen ook aldeed Ser
vatius merkwaardigerwijs bij de behande
ling van de zaak in hoger beroep een po
ging om genoemde zaken ter sprake te
brengen. In deze instantie van het proces
sloeg de advocaat overigens een pover
figuur, ook al omdat hij als getuige a dé
charge Chaim Weiszmann wilde dagen, de
oud-president van de staat Israel, die al
jaren geleden is gestorven.
Als men vanuit het oogpunt: „Wie heeft
het proces-Eichmann voordeel opgeleverd"
kijkt, moet men door de grote bedragen
die in de zak terecht zijn gekomen van
neo-nazistische groepen, wel tot de on
aangename slotsom komen dat dit monster
proces onder andere van dienst is geweest
aan die kringen die Israel zonder twijfel
het minst had willen bevoordelen.
TEL AVIV (AFP) Jacob Baror, een
der assistenten van de hoofdaanklager in
het proces tegen Eichmann, is zondag
door de politie van Tel Aviv gearresteerd
op de beschuldiging dat hij al jaren het
advocatendiploma van zijn vader gebruikt
terwijl hij er zelf geen bezit en ook geen
enkele universitaire graad heeft. Hij werd
als de briljantste assistent van de hoofd
aanklager, Gideon Hausner beschouwd.
Advertentie
wm. M." i.'i» 'iLi
v/ v.-.-v.-.-.-v.-.-.-.-.-.'. ■»V -. ri v.-.v.v -.-: .-.
i
- w V*' V;
(Van onze correspondent)
PARIJS Ofschoon er niet veel in
staat, beschouwen diplomatieke kringen in
Parijs het feit, dat er na het tweedaagse
gesprek van het Franse staatshoofd, gene
raal De Gaulle, met de Britse regerings
leider, Macmillan. gisteravond toch nog
een kort communiqué uit de bus is geko
men, eerder als een gunstig teken voor de
naaste toekomst der betrekkingen tussen
beide landen en in ruimer verband voor
Europa. Een nieuw geluid in het commu
niqué is bovendien dat de conferentie,
waarbij voor een deel ook premier Pom
pidou en de minister van Buitenlandse Za
ken, Couve de Murville, werden betrok
ken, omschreven is als een vast nummer
in een periodieke reeks van Frans-Britse
ontmoetingen op het hoogste niveau.
De geest van de Entente Cordiale wordt
in het communiqué weliswaar niet bij na
me opgeroepen, doch het voornemen van
die regelmatige palavers zou, zo menen
sommige waarnemers, toch wel in oie
richting kunnen wijzen, tenzij men, scep
tischer, zou willen aannemen dat de weg
tussen Parijs en Londen met zoveel voet
angels en klemmen ligt bezaaid dat het
nodig is gebleken, periodiek op het hoog
ste plan bijeen te komen om eensgezind (e
pogen die obstakels op te ruimen.
In de meer optimistische zienswijze past
daarentegen weer de aankondiging van het
communiqué dat de technische besprekin
gen in Brussel over het toetreden van
Groot-Brittannië tot de Europese Econo
mische Gemeenschap worden voortgezet.
Britse diplomaten in Parijs gaven het
afgelopen weekeinde de verzekering dat
Macmillan vooral wel Het Kanaal was
overgestoken om De Gaulle te verzoeken
niet langer de oppositie in de kaart ie
spelen, die zich, in Groot-Brittannië doch
vooral ook in de „blanke" landen van het
Gemenebest Canada, Australië en
Nieuw-Zeeland de laatste tijd met toe
nemende kracht verzet tegen een toetreden
van het Verenigde Koninkrijk tot de
E.E.G.
Of Macmillan met dit verzoek bij De
Gaulle aan de goede deur heeft aange
klopt, lijkt niet overwaarschijnlijk. Al zijn
gedragingen en uitlatingen wijzen de laat
ste maanden integendeel steeds duidelijker
op de geringe geestdrift, waarmee het
Franse staatshoofd een uitbreiding van de
E.E.G. in Britse richting tegemoettreedt.
Op basis van de huidige omvang van net
Europese verband kan De Gaulle hopen,
indien de supra-nationaliteit weer zou kun
nen worden afgezworen, op een overheer
sende positie, waardoor hij later naar bui
ten, tegenover Washington en Moskou, uit
naam van een gelijkwaardig machtsblok
zal kunnen optreden.
Die ambities, die De Gaulle wel alge
meen worden toegeschreven én die hij zelf
trouwens ook nooit ontzenuwd heeft, zou
den in rook vervliegen indien Groot-Brit
tannië tot de club zou toetreden. Vandaar
dan ook dat van Franse zijde de laat
ste tijd voortdurend sterker onderstreept
wordt dat Groot-Brittannië voor een his
torische en dramatische keuze staat nu
zijn belangen in continentaal Europa en
anderzijds, in de rest der wereld tegen
elkaar moeten worden afgewogen. Parijs
wenst die keuze inderdaad te zien als het
een of het ander en tot enig compromis
heeft de Gaulle zich tot dusver dan ook
nimmer, en vermoedelijk de afgelopen da
gen evenmin, willen laten verleiden.
Dat het communiqué ook in sobere ter
men gewag maakt van een zekere eens
gezindheid van visie tussen beide staats
lieden is niettemin slechts ogenschijnlijk
een paradox. Inderdaad staan De Gaulle
en Macmillan beiden op het principiële
standpunt dat de supranationale denkbeel-
ANKARA (Reuter) De Turkse presi
dent, generaal Gursel, heeft de afgetreden
78-jarige Ismet Inönü, leider van de repu
blikeinse partij, verzocht een nieuwe rege
ring te vormen. Inönü heeft Gursel om een
bedenktijd van 48 uur verzocht alvorens
te besluiten omtrent aanvaarding van de
opdracht tot het vormen van een nieuwe
regering.
den tot het rijk der illusies behoren. Maar
dat inzicht heeft De Gaulle tegenover Mac
millan vermoedelijk toch ook geenszins
weerhouden zich te beroepen op de su-
pra-nationale grondslag van het verdrag
van Rome teneinde Groot-Brittannië het
animo te ontnemen zich aan te sluiten hij
een „gemeenschap", die hij niettemin zo
spoedig mogelijk tot een klassiek bondge
nootschap hoopt te zullen kunnen hervor
men of reduceren.
LONDEN. (AP) Groot-Brittannië's
wikken en wegen over het deelnemen
aan de gemeenschappelijke markt is na
Macmillans terugkeer in Londen in een
nieuw stadium gekomen. De 68-jarige Brit
se regeringsleider heeft na zijn terugkeer
uit Parijs geen verklaring afgelegd. Mac
millan is althans in staat geweest, de om
vang van de De Gaulle's weerstand te
peilen en zijn eigen plannen in overeen
stemming daarmee op te stellen. Dit kan
hem te pas komen bij de debatten die
woensdag en donderdag in het Britse La
gerhuis over deze kwestie zullen worden
gehouden.
Het staat nog niet vast of Macmillan
bij die debatten het woord zal nemen.
Hij kan dit doen als hij het gevoel heeft
dat zijn besprekingen met De Gaulle eni
ge belangrijke verandering in de situatie
hebben gebracht.
CARACAS (Reuter) Een zaterdag op
de marinebasis Puerto Cabello in Vene
zuela begonnen opstand is gisteren weer
onderdrukt. Een gecombineerde aanval te
land, ter zee en in de lucht van rege
ringsstrijdkrachten noodzaakte de opstan
delingen zich over te- géven.
Tijdens de strijd zijn rond 30 doden ge
vallen. Ruim 100 militairen werden ge
wond.
Volgens de Venezolaanse president
Betancourt is het in geheel Venezuela
volkomen rustig.
PARIJS (Reuter) In de Franse
staatscourant van zondag is de samenstel
ling van een nieuw militair gerechtshof be
kendgemaakt, waarvan generaal René de
Larminat president zal zijn. Generaal de
Larminat was bevelhebber van de strijd
krach'ten der vrije Fransen in Libië in
1942 en stafchef van generaal De Gaulle
in 1943. Leden zijn drie kolonels en een
sergeant-majoor.
Tien leden van de organisatie van het
geheime leger (O.A.S.), die onlangs wer
den gearresteerd toen zij uit Algerije in
Frankrijk waren aangekomen om een aan
slag op president De Gaulle te plegen
wordt moord en samenzwering tegen de
staat ten laste gelegd. Twee van hen, Mar
cel Liger en Jean Loup Blanchy, werden
apart beschuldigd van moord, poging tot
moord en samenzwering tegen de staat we
gens hun daden in Algerije.
Spraakwater
Niet zo heel dikwijls, maar toch af en
toe voert het lot mij naar bijeenkomsten
die een officieel karakter dragen. Offi
cieel, vertelt ons het woordenboek, be
tekent ambtelijk. Het betreft dus samen
komsten waarop het overheidsgezag is
vertegenwoordigd, belichaamd in één of
meer goedgeklede heren die reeds door
hun loutere aanwezigheid eerbied afdwin
gen.
Ik behoor niet tot degenen die bij voor
keur op het gezag en zijn dragers af
geven. Ik beschouw het gezag zelfs niet
als een noodzakelijk kwaad, maar als een
noodzakelijk goed, dat tengevolge van on
ze menselijke onvolmaaktheid ook minder
goede aspecten kan vertonen. Wie, om
maar iets te noemen, ergens onderaan een
wachtlijst van gegadigden voor een wo
ning bengelt, zal het menigmaal moeite
kosten de overheid te blijven liefhebben.
Het vervelende is dat een gegriefd gemoed
geneigd is tot generaliseren en ertoe komt
de hele wereld, of in dit geval alle over
heidsdienaren, in dezelfde zwarte kleur te
schilderen. Het is moeilijk strijden tegen
menselijke neigingen hetzij bij zichzelf,
hetzij bij anderen en ik zal dat hier dan
ook niet doen.
Liever wil ik op mijn beurt als gegriefde
fungeren door, om het zo maar eens uit
te drukken, de vinger te leggen op de
breedsprakerigheid van vele hooggeplaat-
sten. Hoe zij zich wat dit betreft in de
kring van hun collega's of hun gezin ge
dragen, weet ik niet, maar wanneer zij ten
overstaan van een voor de gelegenheid
goedgemutst publiek optreden, lijkt het
wel alsof het hun erom begonnen is, deze
goedgemutsheid aan het wankelen te
brengen. Ik haast mij hieraan toe te voe
gen dat overheidspersonen volstrekt niet
het monopolie van woordenrijkdom bezit
ten. Ook andere op een min of meer offi
cieel plan geheven lieden, zoals leden van
besturen en commissies, zetten tijdens een
bijeenkomst van plechtige aard gaarne
hun spraakwaterkraan zo wijd open dat op
een zeker moment een bescheiden gekuch
en geschuifel onder het publiek niet meer
is te onderdrukken.
Zo gebeurde het dezer dagen weer dat
ik, aangetreden voor een bijeenkomst
waarop ik mijn feestelijkste gevoelens had
meegebracht, van feestelijkheid tot ver
veling verviel, doordat de heren die het
voor het zeggen hadden, het wel eeuwig
voor het zeggen schenen te iSillen houden.
Vóór mij zaten twee bezoekers die de ver
veling tenslotte trachtten te bestrijden
door een onderlinge gedachtenwisseling te
beginnen. Hun fluisteren maakte al spoe
dig plaats voor een iets gedurfder toon,
want de spreker op het gestoelte had zich
verwikkeld in een felle ontboezeming die
een daarbij passend geluidsvolume vereis
te.
Dit scheen een der onofficiële sprekers
vóór mij te bar te worden, want plotse
ling hoorde ik hem zeggen: „Wat is die
man daarginds toch onheus! Hij valt ons
voortdurend in de rede!"
(Van onze correspondent)
LONDEN In alle Britse ochtendbla
den van vandaag heeft veldmaarschalk
Lord Montgomery een advertentie van een
hele pagina doen plaatsen waarin hij zich
met kracht van argumenten uitspreekt te
gen Engelands toetreding tot de Europese
Economische Gemeenschap (E.E.G.) Zij
zijn voorzien van het onderschrift: „Deze
advertentie is betaald door Lord Beaver-
brook en medestanders". Lord Beaver-
brook is de eigenaar van de Daily Ex
press, de Sunday Express en de Evening
Standard en is zijn leven lang een voor
vechter geweest van de imperiale zaak.
Montgomery schrijft: „Wat mij betreft,
ik ben er altijd tegen geweest dat Enge
land zich bij de E.E.G. aansluit, voorna
melijk op militaire en strategische gron
den, een facet van het meningsverschil dat
aan de aandacht der regering ontsnapt
schijnt te zijn. Bovendien ben ik van me
ning dat, als wij ons onherroepelijk aan
Europa verbinden, dit het einde van het
Britse Gemenebest zal betekenen. De
grootste stabiliserende factor in de inter
nationale politiek zou dan moedwillig wor
den weggeworpen-. En wat betreft onze ge
zworen vrienden in Canada, Australië en
Nieuw-Zeeland, die met ons verbonden zijn
door stamverwantschap en bloed en
spraak: hun soldaten vochten onder mijn
commando op de slagvelden van Afrika en
Europa.
En velen gaven hun leven opdat wij de
vrijheid van handelen zouden hebben,
die wij thans genieten en opdat het ge
menebest zou blijven voortbestaan. Zou
den wij nu onze vrienden, die ons in de
crisis te hulp snelden, in de steek laten?
nooit!".
Lord Montgomery beschrijft dan wat in
wezen de doelstelling is der E.E.G.: niet
alleen economische, maar vooral politieke
eenwording. Hij put uit zijn tienjarige pi
varing als onderbevelhebber der NAVO
strijdkrachten in Europa om met stellig
heid te verklaren: „Er bestaat in West
Europa geen werkelijke eenheid. Te veel
landen zijn slechts bondgenoten in naam.
Er heerst een intens nationalisme en geen
enkel land is bereid iets van zijn soeve
reiniteit op te offeren voor de gemene wel
vaart.
Ik ken de Europese volkeren goed en 'k
mag ze graag. Maar dat wil niet zeggen
dat wij ons met hen zouden moeten bin
den. West-Duitsland heeft heden ten dage
het machtigste leger in West-Europa. Als
de Fransen niet langer door Algerije ge
hinderd worden, zullen zij op de tweede
plaats komen en Engeland zal op het con
tinent zozeer in de minderheid komen, dat
onze stem in militaire zaken overstemd
zal worden".
„In dat geval", gaat Montgomery voort,
„zouden onze strijdkrachten ondergeschikt
zjjn aan door Europa uitgevaardigde be
velen, misschien gegeven door een Duitse
generaal, wiens land in de laatste 48 jaar
tweemaal de wereldvrede verstoord heeft
Zouden vvjj dit aanvaarden? Nooit!"
Advertentie
waCHT
uvoor
Let bi) aankoop van Uw
op ditherkenningsembleem
U loopi dan geen enkel risico!
BELGRADO (Reuter) Een verdediger
van de voormalige Joegoslavische vice-
president Milovan Djilas heefe hoger be
roep aangetekend tegen de acht jaar en
acht maanden gevangenisstraf, die zijn
cliënt zijn opgelegd.
Chef. Kolonel Pirngardie, een voormalig
plaatsvervangend stafchef van de Indo
nesische marine, is door een krijgsraad
tot zes jaar gevangenisstraf veroordeeld
wegens het verduisteren van staatsgel
den ten bedrage van 14 miljoen roepia.
Oscar-2. De Amerikaanse luchtmacht heeft
zaterdag wederom een geheime satelliet
gelanceerd. Bijzonderheden zijn niet be
kendgemaakt. Ten behoeve van radio
amateurs heeft de Amerikaanse lucht
macht bovendien vrijdag een satelliet ge
lanceerd, genaamd Oscar-2. Hij weegt
vier en een halve kilo. Op 144,993 me
gacycles worden seinen uitgezonden, die
door amateurs gemakkelijk kunnen wor
den opgevangen.
Speculatie. Moskouse kranten hebben in
het afgelopen weekeinde gemeld dat
vier mannen tot de dood door de kogel
zijn veroordeeld voor speculatie op
grote schaal in geld en andere waarden.
Stahlhelm. De Westduitse organisatie van
oud-strijders „Stahlhelm" heeft meege
deeld, dat een groep van haar leden,
die een krans zou leggen bij een Vlaams
gedenkteken, voor gevallenen in de
tweede wereldoorlog, door de Belgische
politie is tegengehouden en naar de
Duitse grens bij Aken is teruggebracht.
