Het verdwenen manuscript
Elke dag
een
ander
hoofdje
Puzzel nummer 43
Cactusmiljonair" Edelman
doet uitstekende zaken
TANTE PATENT EN DE SOF
PANDA EN DE PECHVOGEL
Yi
^Hoe is het ontstaan?^
Ons, very o
:'/v :'l-
IIF
ZATERDAG 14 JULI 1962
r
11* Jt
i- I
door H. Wolfram Geizsler
r
m
dHEHSMiBMEiraraniMH
qiiïi» «0> ««ana®" <m> «ara
Met „SOUPLING"
MOLENDIJK
11 aar om Prinses Gracia
niet gaat filmen
Dit woord:
MANNEQUIN
V.I
v
r f
■-•: ï&r* S?
'4., C-V?.
30)
„De reis heeft hem zeer vermoeid",
antwoordde Madame Bernard op bit
se toon, terwijl er rimpels in haar
voorhoofd kwamen. „Hij is gisteren
pas uit het ziekenhuis gekomen."
Fox trok een gezicht, dat medele
ven uitdrukte, en sprak de hoop uit,
dat het weerzien daarom niet minder
aangenaam was geweest.
„Aangenaam?" zei Madame Ber
nard.
„Wéérzien?" vroeg meneer Denis.
Beiden verklaarde^, dat noch het
een noch het ander het geval kon zijn,
omdat ze Dariotis tot dusverre niet
kenden, noch ooit gezien hadden. „Hij
is enkel uit Parijs hierheen gestuurd,
om mij iets te brengen; papieren,
welke daar voor» mij klaar lagen, leg
de meneer Denis uit.
Fox vroeg verder niets, maar Yvon
ne merkte op: „Ik mag dus wel aan
nemen, dat hij niet lang zal blijven?"
Madame Bernard bevestigde dit en
meneer Denis liet zijn kleine spitse
baardje nerveus op en neer wippen.
Het evenwicht in de stemming bleek
volkomen verbroken te zijn en het ge
sprek, dat de vorige avonden zo geani
meerd was geweest, verliep thans ge
heel en al, zonder dat iemand moeite
deed de situatie nog enigszins te red
den. Fox vond 't niet erg, want hij
had op deze manier gelegenheid een
en ander rustig te overdenken.
„Ik vind die man geen prettige in
druk maken," zei Yvonne. Niemand
sprak haar tegen, alleen Fox waag<Je
de opmerking, dat meneer Dariotis
vandaag waarschijnlijk wel in bijzon
der slechte vorm was geweest. Ma
dame Bernard keek hem goedkeurend
aan. Ze scheen 't te waarderen, dat
hij de afwezige in bescherming nam.
„Laten we er maar 't beste van ho
pen!" zei ze op zachte toon. Fox vond
deze zachte toon bij haar zo merk
waardig, dat hij even verwonderd op
keek. 't Was alsof ze niet de Griek
wilde verontschuldigen, maar meer
meneer Denis wilde geruststellen.
„Wat valt hier nu nog te hopen,"
merkte deze op felle toon op. Ook deze
felheid, waartoe men de verfijnde
heer Denis nauwelijks in staat geacht
zou hebben, verwonderde Fox. „Ik be
grijp niet, waarom die man nog hier
heen gekomen is. Mijnentwege had
hij net zo goed in Parijs kunnen blij
ven. Of daar waar de peper groeit.
Meneer Denis keek hierbij de stom
verbaasde Fox aan, als had deze iets
te maken met de kennelijk ongeluk
kige toedracht van zaken.
„U had 't over papieren, nietwaar?"
vroeg Fox voorzichtig.
„Hij heeft ze niet!" riep meneer
Denis verontwaardigd uit, terwijl hij
opgewonden heen en weer begon ie
lopen. Hij heeft de brutaliteit te be
weren, dat ze hem zijn ontstolen. Be
lachelijk! Waarom komt hij dan tóch
hierheen, met lege handen? Kunt u
mij dat misschien verklaren?"
Fox was hiertoe natuurlijk niet in
staat. Madame Bernard liep op haar
vriend toe en legde hem met een kal
merend gebaar een hand op de schou
der. Yvonne was ook opgestaan en be
gon de tafel af te ruimen. Een ogen
blik later stak de Bretonse dienstbode
haar hoofd om de deur en wenkte
Yvonne, die haastig de kamer verliet,
maar een seconde later weer terug
kwam.
„De postbeambte uit Brignogm
heeft een boot hierheen gestuurd,"
kondigde ze enigszins ademloos aan,
„en daarmee is een zeer dringend te
legram voor meneer Denis gebracht."
Een zeer dringend telegramdat
was waarschijnlijk op het slot Louhs
nog nooit voorgekomen.
Denis scheurde het telegram open-
En terwijl hij het papier doorgaf aan
madame Bernard, zei hij tegen Fox:
„Nu behoeft u tenminste mijn vraag,
waarom die meneer Dariotis hier toch
heen is gekomen, niet meer te oe-
antwoorden!"
„Grote genade.." mompelde Ma
dame Bernard, nadat ze de inhoud
van het telegram had gelezen.
Denis nam het telegram weer van
haar aan, las het nogmaals en over
handigde het vervolgens met een bijna
driftig gebaar aan Fox.
De inhoud luidde: „Wees voorzich
tig. Will Fox onderweg naar Louha.
Zuster Madeleine."
De archeoloog dr. Wilhelm Reineke
uit Hamburg bestudeerde deze woor
den met een verwonderde uitdrukking
op zijn gezicht. Aangezien hij niet
wist, of hij 't papier door moest geven
aan Yvonne, legde hij het op tafel.
Will Fox, wie is dat?" vroeg hij.
VIII
Die avond bleef men langer dan an
ders bijeen. Alleen een wereldvreem
de Duitse geleerde als dr. Wilhelm
Reineke kon 't overkomen, dat hij
nooit van de naam Will Fox had ge
hoord, welke naam een maand of
twee, drie geleden in alle kranten had
gestaan in verband met het geheim
zinnig verdwijnen van de Italiaanse
graaf Respiani. Will Fox had de op
lossing van dit raadsel gebracht. Na
tuurlijk stond in de kranten niet alles,
doch wat er gepubliceerd werd, was
voldoende om Will Fox.
„Maar hij zou toch bij dat vliegtuig
ongeluk zijn omgekomen," merkte
Yvonne op. „En ik kan me niet her
inneren, dat dat bericht tegengespro
ken werd."
„Laten we er maar 't beste van ho
pen," zei meneer Denis, precies zoals
Madame Bernard enkele ogenblikkan
tevoren had gezegd. Dr. Reineke vond
deze woorden thans enigszins dubbel
zinnig klinken, maar misschien lag dat
aan hem.
Hij verzocht hem alles over dat ge
val Respiani te vertellen, en het was
merkwaardig, hoe precies meneer De-
nis hiervan op de hoogte bleek te
zijn. Hij wekte de indruk alsof hij er
zelf iets mee te maken had gehad
Toen de Duitse geleerde een opmer
king in die richting maakte, barstte
Denis in lachen uit. Ha, hadat was
een goede mop! Nee, Denis had ai-
leen maar een intensieve belangstel
ling voor dergelijk soort zaken en be
kende ook, erg graag detective-verha
len te lezen. Helaas waren deze ver
halen echter meestal middelmatig ge
schreven en gebruikte men naar
zijn smaak tè krasse middelen:
moord, roof, geveltoerisme, achtervoi-
ingen over daken e.d. „Dat is 't juist,
waarom ik die Fox zo sympathiek
vind," merkte hij op, „hij schijnt in
de praktijk evenmin van derelijke
zaken te houden, als ik in theorie. Ik
heb de indruk gekregen, dat hij zijn
opdrachten min of meer als een
schaakspel ziet en dienovereenkomstig
uitvoert; een schaakspel kan men nu
eenmaal niet winnen door met de vuist
op tafel te slaan."
„Juist, juist," zei de geleerde uit
Hamburg. „Vergeeft u mij de volgen
de vraag: „Pleegt men in Louha Ita
liaanse diplomaten dood te steken of
dergelijke dingen te doen?"
„Nee, hoezo?"
„Hoe is 't dan te verklaren, dat
die Fox naar Louha onderweg was,
toen dat telegram in Parijs werd op
gegeven. Met kleinigheden schijnt die
knaap zich niet bezig te houden, niet
waar? En wat meneer Dariotis be
treft.
Yvonne keek hem verwonderd aan.
Madame Bernhard fronste haar wenk
brauwen en 't was alsof zij aan ;ets
onaangenaams dacht. Meneer Denis
streek langs zijn spitse baardje en
merkte met een fijn lachje op:
„M'n beste vriend, U hebt mij ver
keerd berepen, óf wat nog waar
schijnlijker is ik heb mij in mijn
ontstemdheid verkeerd uitedrukt. U
gelooft toch niet, dat ik meneer Dario
tis ook maar een ogenblik voor Will
Fox heb gehouden?"
„Hoewel 't niet uitgesloten zou zijn",
meende madame Bernard.
Denis, die opnieuw verdiept was in
het schoonmaken van zijn pijpje,
scheen haar opmerking niet te horen
en vervolgde: „Maar juist omdat die
Dariotis zo'n onaangename indruk
maakt, houd ik 't voor mogelijk, dat
hij iets belangrijks op zijn kerfstok
heeft en dat Fox achter hem aanzit"
„Wat!" riep Yvonne uit. „Moeten
we nog een vierde bed gaan opmaken?
Het lijkt me veel eenvoudiger om aan
te nemen, dat Fox hier in de gedaan
te van die Griekse jongeling optreedt,
vindt u ook niet?"
Welk een merkwaardig meisje was
Yvonne toch...! Dr. Reineke sloeg
haar peinzend gade en knikte haar
even toe. Hij moest zich echter goed
beheersen en vooral geen verdere vra
gen stellen; sinds hij dat telegram had
gelezen, was hij ervan overtuigd, dat
die geheimzinnige zuster Madeleinde
de eigenlijke „dame" in het schaak
spel was. Er bestond echter de kans
dat hij zich door nader naar haar te
vragen verdacht zou maken. Hij zou
afwachten.
(Wordt vervolgd)
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiHiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiü'iiiiiniiiiiiiiiiiniiiiHiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiüiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiüiüiiüüiii
VELE VROUWEN en meisjes
verkeren in de mening, dat zij zich
maar moeten houden bij één be
paalde coiffure omdat zij denken
dat een andere lijn, golf of snit
haar niet staat. Maar dat het ook
anders kan, bewijzen deze foto's
van één en dezelfde jongedame,
topfotomodel Tanja Trijbels, die
zich door een Amsterdamse dames
kapper zeven maal liet transfor
meren tot „een andere vrouw":
voor elke dag van de week een
nieuw gezicht dus. Elke goede
dameskapper presteert trouwens
hetzelfde, want het aantal variatie
mogelijkheden is, voor ieder kopje,
welhaast onbeperkt. De zeven kap
sels hierboven zijn, van links naar
rechts:
1. Avondkapsel geschikt voor alle
leeftijden tussen 17 en 71.
2. Sportief kopje, voor weer en
wind en aan het strand.
3. Brutaal en gedurfd, voor de
mondaine vakantieoorden.
4. Simplicity: kunt u zonder moeite
zelf maken.
5. Voor cocktail en namiddag, maar
niets voor duo-engeltjes.
6. Eenvoudig „lief" kapsel, dat vrij
wel elke vrouw staat.
7. Een fantasie-creatie voor haar
die echt iets apartswil.
Horizontaal: 1. pond sterling, 4. wollig
zoogdier, 6. zie ommezijde, 9. in onbruik
rakend hoofddeksel, 12. achterlijf van ge-
leedpotigen, 16. bloedverwante, 17. woon
plaats van Abraham, 18. naar onze mening,
19. ijzerhoudende grond, 20. militaire poli
tie, 21. sprakeloos, 23. van een, 25. na
schrift, 26. echtgenoot van 16, 27. uitstalling
op tentoonst., 29. jongens- en meisjesnaam,
30. titel, afk., 32. aanzwellend (muz.), 33. ten
bedrage van, 34. meisjesnaam, 36. riviertje
bij Dokkum, 38. voegwoord, 39. Russ. auto,
afk., 41. plantje, 42. bep. maand, afk., 44.
vader, 45. boksersterm, 46. hoofd v. bep.
klooster, 48. element, afk., 49. zwarte agaat,
51. voorzetsel, 53. -voor: kijk op, 54. draagt
men niet naar Athene!, 56. vrijgevig, 57.
muzieknoot, 58. vogel, 60. rekening, 62. bep.
onderwijs, afk., 64. lofgedicht, 66. riviertje
in Drente, 67. deel v. e. mast, 68. weggetje,
69. internat, econ. verbond, 72. negatieve
elektr. pool, 74. rivier in Nederland, 75.
onverstandig, 76. vlaktemaat.
Vertikaal: 1. komkommerachtige vrucht,
2. groente, 3. element, afk., 4. Eerw. Heer,
Lat. afk., 5. bloedverwante, 6. op deze ma
nier, 7. bekend wasmiddel, 8. zeelamprei,
9. wapen, 10 bep. term bij diverse balspe
len, 11. god v. d. liefde, 13. vereniging, 14.
aanwijzend voorn.woord, 15. nummers, 21.
boek Samuel, 22. soort onderwijs, afk. 23.
enzovoort, 24. Rijksgebouwendienst, 28.
graflelie, 31. -reren: ademhalen, 33. jon
gensnaam, 34. kunsttaal, 35. zie 46 hori
zont., 37. onze stammoeder, 38. ieder, 39.
meisjesnaam, 40. bép. emballage, 43. deeg
bal, 47. gedicht, 48. bij geen gehoor, 49. bep.
toon, 50. te, 52. Turks opperbevelhebber,
54. 2-tenige luiaard, 55. meisjesnaam, 57.
zeehond, 59. paling, 61. geheel de uwe, 63.
zie 64 horiz., 65. een zekere, 68. duw, stomp,
70. maanstand, afk. 71. ex-dividend, 72.
lengtemaat, afk., 73. uitroep.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit te
zijn.
OPLOSSING PUZZEL NUMMER 42:
PRIJSWINNAARS PUZZEL No. 42:
7,50: J. Koedijk, Lombokstraat 18,
Haarlem; 5: Mevr. Groen, Schoonoord
straat 7, Velsen-Noord; 2,50: Mevr. A.
Swart, Planetenlaan 22 I, Haarlem.
Advertentie
de vakantie in
MODERNE COIFFURES
Santpoorterplein 1 - Haarlem - Telefoon 60643
„MAN, WEET WAT JE BEGINT! Zoiets
kan immers nooit gaan." Dat zeiden de
collega's tegen boomkweker Edelman uit
het Zuidhollandse dorpje Tempel (ge
meente Reeuwijk) toen zij hoorden van
diens voornemen, de bomenteelt eraan te
geven en zich te gaan toeleggen op het
kweken van cactussen.
Maar de heer Edelman heeft al die goed
gemeende adviezen in de wind geslagen
en gedaan wat hij meende dat economisch
verantwoord was. Wat de collega's des
tijds een gewaagd experiment voorkwam,
is volkomen geslaagd. De cactuskwekerij
van Edelman heeft zich in enkele jaren
ontwikkeld tot een bedrijf van een om
vang zoals er in deze branche in de gehele
wereld slechts enkele zijn.
OOK TOEN DE cactuspecialist nog zijn
boomkwekerij k exploiteerde, had hij al een
hoekje in zijn kas gereserveerd voor cac
tussen, slechts een handjevol exotische
planten, uitsluitend als liefhebberij. Hij had
er schik in en besteedde graag vrije uren
aan deze „netelige" hobby. Later ging
hij ook wat voor de handel kweken. De
produktie breidde zich geleidelijk uit. Dat
laatste was voor de heer Edelman het be
wijs dat er toekomst zat in de cactuskwe
kerij, en op grond daarvan heeft hij durven
besluiten zijn bedrijf volledig om te scha
kelen. Na de oorlog heeft de cactuskwe
kerij in Tempel een grote vlucht genomen.
Steeds meer kassen moesten worden bij
gebouwd. Nu zijn er reeds twaalf, die
een gezamenlijk grondoppervlak hebben
van 2.500 vierkante meter. Bovendien wordt
er nog een kleine hoeveelheid gekweekt
onder platglas.
In die kassen staan ongeveer twee mil
joen cactussen in rond 3.000 variëteiten.
In duizendvoudige vormen staan de steke
lige woestijnplanten gerijd en bijna even
groot zijn hun variaties in kleur, die neigt
van groen naar bruin, rood, geel en wit
en wordt geaccentueerd door de bloemen,
die de planten voortbrengen. Er zijn exem
plaren van twee meter en hoger, maar
ook cactussen van slechts enkele centime
ters. Door combinatieteelt (de ene cactus
soort groeiend bovenop de andere) heeft
men het aantal soorten nog uitgebreid.
Een broer van de heer Edelman heeft
de voorkeur gegeven aan de oude ver
trouwde rozencultuur. Zijn rozenkassen
staan tussen de „warenhuizen" met cac
tussen. Bovendien worden op het bedrijf
nog vetplanten gekweekt zij het in geringe
hoeveelheid en ook wat kamerplanten. De
kassen worden verwarmd met een vol
automatische oliestookinstallatie. Dat wil
zeggen dat de verwarming vanzelf wordt
uitgeschakeld, zodra 'n bepaalde tempera
tuur is bereikt. Die temperatuur is niet
gelijk voor de verschillende kassen, doch
wordt bepaald door de soorten die daarin
gekweekt worden.
HET IS niet de bedoeling dat particuliere
cactus-liefhebbers naar de kwekerij in
„Ik zou weer willen spelen, maar het is
niet mogelijk. En als iets niet mogelijk is,
waarom er dan nog langer over tobben?"
Aldus heeft prinses Gracia van Monaco in
een vraaggesprek met „France Soir" ver
klaard.
Volgens haar interviewer zei Gracia dat
een verschil van mening met regisseur
Hitchcock over de opname-dagen niet de
enige reden was dat de plannen om deze
zomer in Hollywood de film „Marnie" te
maken, geannuleerd werden.
„Dat was niet het enige probleem", zei
zij, „het viel niet in de smaak bij het pu
bliek in Monaco als ik weer op de planken
zou gaan. Men vond dat het niet strookte
met mijn positie als prinses. De openbare
mening heeft natuurlijk veel invloed op
mij, want ik heb hier mijn plichten. De
Monagasken liggen mij zeer na aan het
hart en ik heb verplichtingen aan hen."
Tempel gaan om er te grasduinen in de
enorme voorraad. In het algemeen wordt
niet aan particulieren geleverd. Bovendien
vindt slechts een uiterst klein gedeelte
via de handel zijn weg naar de binnen
landse consument, want bijna de gehele
produktie is bestemd voor de export. Voor
een deel geschiedt het vervoer met eigen,
voor dit transport ingerichte en verwarm
de wagens.
DE EXPORT bedraagt thans ongeveer
vijf miljoen stuks per jaar. De drukte cul
mineert in het voorjaar. Er zijn in dit jaar
maart en april voorjaar weken geweest,
dat de expeditie van het bedrijf meer dan
200.000 cactussen had te verwerken.
Kreukherstellend linnen in vrolijke
streepdessins is ook dit jaar weer
favoriet voor gezellige zomer- en
strandjurkjes. Dit vlotte model is van
de Londense ontwerper Faiman, die de
stof in de kleuren grijs, oranje,
zwart en wit diagonaal verwerkt.
Armsgaten en hals zijn afgebiesd in
wit linnen, waarvan ook het smalle
ceintuurtje gemaakt is.
Mannequin is een negentiende-eeuwse
overneming van het gelijknamige Fran
se woord dat evenwel op zijn beurt een
ontlening is aan het Middelnederlandse
m a n n e k ij n, mannetje, poppetje. De
eigenlijke betekenis is dus: pop en
vandaar: ledepop, houten pop met
beweeglijke ledematen, zoals die in ge
bruik is bij schilders en bij modehuizen.
Men plooit de gewaden om zulk een pop
heen. Ook een voor hetzelfde doel ge
bruikte rieten korf wordt wel manne
quin genoemd. Pas later wordt het
woord ook toegepast op jonge vrouwen
die als kostuumdraagster voor een mo
dehuis optreden. En tenslotte bezigt men
het voor: onzelfstandig mens die aan
de leiband van een ander loopt.
Een oorspronkelijk stripverhaal door Annie M. G. Schmidt en Fiep Westendorp
60. De cellist August Kweilebeil sprong hevig ge
schrokken op, toen hij zag wat daar achter de cou
lissen stond. Het was een vent met horens en een
vacht. Het was een soort primitief. En dat in deze
culturele omgeving.' Een Batavier, met een knots,
vergezeld van een keurige dame. Het was te veel
voor August Kweilebeil. Hoe groot hij ook was in
zijn kunst, een held was hij zeker niet. Haastig
staakte hij zijn spel en vluchtte naar de andere kant
van het podium waar hij achter een gordijn kroop.
Tante Patent fluisterde dringend: „Hier blijven,
meneer de Sof, hier blijven." Maar de Batavier was
naar voren gekomen en stond al ras voor de zaal
met mensen. Toen het publiek de verschijning zag
van de grote Sof, dacht men algemeen dat de voor
zitter deze figuur had gehuurd tot meerdere Vrije
tijdsbesteding en meerder Gepast Genot. Iedereen
begon te lachen, te schateren, blij dat de ondraag
lijke spanning van het adagio voor een ogenblik was
onderbroken.
wm
62. De familieleden van meneer Pech hadden inge
zien, dat ze met uitvinders beter konden onderhandelen
dan vechten. Zij kwamen dan ook al gauw tot een ver
gelijk, waarbij tante Hennie toezegde, dat de uitvinders
elke ochtend van tien tot twaalf bij meneer Pech zouden
worden toegelaten, om geld voor hun uitvindingen te
vragen. Maar degene, die dit alles voor de uitvinders
had mogelijk gemaakt, liep boos en verdrietig heen.
„Echt gemeen, dat ze mij er niet bij willen hebben,"
dacht Panda, „zonder mijn plannetje was het niet ge
lukt. Hoe kan ik die arme meneer Pech nu nog helpen?
Op die manier is het alleen nog maar erger voor hem
geworden, want nu wordt hij niet alleen door zijn fami-
lie, maar ook nog door uitvinders lastig gevallen! Bah,
wat is alles toch verdrietig!" „Zeg dat wel," klonk
een sombere stem, „als je te bescheiden bent, kom je
nergens." Opkijkend zag Panda een uitvinder met een
droeve hangsnor, die lusteloos bij een ingewikkeld appa
raat stond. „Alle uitvinders komen bij Pech," vervolgde
deze zijn somber betoog. „Maar ik zit er weer naast."
„Waarom?" vroeg Panda, „bent u dan geen uitvinder?"
„Dat wel," antwoordde de sombere, „maar ik ben te
verlegen om mijn uitvinding aan te prijzen. En boven
dien deugt mijn vinding niet; kost handen vol geld,
maar brengt geen cent op." „Wacht eens mom
pelde Panda, „dat brengt me op een idee
