Het verdwenen manuscript
Orgel
van
steen
BIKINI'S vieren hoogtij aan
DE SOVJET RIVIERA
NAAIMACHINES
ENGEL
Chefarine
Gevraagd: twee maanschepen
TANTE PATENT EN DE SOF
PANDA EN DE PECHVOGEL
Ons vervolgverhaal
Te paard van Londen
naar Kaapstad
Bestrijding van pijn
beter veiliger!
DINSDAG 17 JULI 196 2
door H. Wolfram Geizsler
Fred Anted
Dameskegelmode
Russische vrouwen in
metaalbrokaat
De vier middelen van Chefarine „4"
werken niet alleen beter bij de be
strijding van pijn en griep, maar
bovendien veiligerwant één erVan
zorgt dat ook een gevoelige maag
niet van streek raakt.
NEGEN MUZEN
1 32)
„Wie is zuster Madeleine?" vroeg
Fox.
„Dat weet ik echt niet, ik heb die
naam nooit horen noemen. Zou 't
niet goeo zijn, als je me zei, waarom
je eigenlijk hier bent?"
Hij lachte. „Dan zou je tot de mor
genstond bij me moeten blijven".
„Is dat zo erg?" vroeg Yvonne.
„Het zal betoverend zijn", antword-
de hij, „niet vanwege het verhaal, dat
ik ga vertellen, maar- vanwege je
groene ogen, Yvonne! Laten we doen,
alsof ik hier werkelijk met vakantie
ben en alsof dit mijn laatste avond
is.O kijk eens, hoe komt 't, dat
de hemel opeens zo roodachtige gloed
heeft?"
„De maan is opgekomen."
Ze liep naar het raam. Boven de
zee stond thans een grote volle maan,
die weerkaatste in het bijna rimpel
loze water.
Fox blies de kaars uit.
Toen het eerste grauwe morgenlicht
de kamer binnendronge was Fox reeds
wakker. Hij had al liggen luisteren
naar het zingen van de wind en het
ruisen van de zee. Yvonne ademde
heel rustig, maar hij wist niet zeker
of ze nog sliep. Plotseling richtte ze
zich op, scheen aandachtig te luisteren
en legde telegelijkertijd haar linker
hand op zijn mond. Een ogenblik la
ter fluisterde ze hem in het oor:
„Hiernaast beweegt zich iemand."
„Daarop heb ik gewacht", ant
woordde hij ook op fluistertoon. „Da-
riotis kan 't niet langer uithouden.
Maar ik hoor niets".
„Jij kent de verschillende geluiden
hier nog niet zo, dat je ze precies
kunt onderscheiden." Ze stond op en
begon zich aan te kleden. Fox was eer
der klaar en liep naar het raam.
Thans kon ook hij horen, hoe Dariotis
in zijn kamer op en neer liep. Op
eens werd echter alles stil. Yvonne
wees op de deur. Fox knikte en keek
met zijn hoofd om de deur. Juist toen
hij op het, punt stond, de gang in te
lopen, ging de deur van de kamer
naast hem open. Dariotis kwam hier
uit te voorschijn, met z'n koffertje in
de hand. Fox duwde Yvonne terug.
„Gaat U vertrekken?" vroeg hij op
onschuldige verwonderde toon.
Het antwoord van Dariotis bestond
hierin, dat hij een revolver tevoor
schijn haalde. Op datzelfde ogenblik
stelde Yvonne zich beschermend voor
Fox op. Voordat deze verder iets kon
doe, weerklonk de knal van een schot
over het portaal. Van de gewelfde zol
dering kwam wat kalk naar beneden
dwarrelen.
Yvonne wankelde even, hevig ge
schrokken. Hij ving haar op, maar het
volgende ogenblik stond ze al weer
stevig op haar eigen benen.
„Getroffen?"
„Nee, ik geloof 't niet. Het ging
in die muur."
Toen Fox weer opkeek, zag hij de
Griek aan het eind van de gang, waar
de trap naar beneden voerde, verdwij-
en.
„Yvonne! Wat ga je doen?"
„We zien elkaar zo dadelijk weer",
zei ze, terwijl ze zich uit zijn arm los
maakte. „Dit is voor mij het ge
schikte moment om hevig geschrok
ken aan te komen ijlen, dat snap je
toch wel! Laat hem maar lopen, hij
komt stellig niet terug."
Fox bleef alleen achter. Hij besefte
thans, hoe dit had kunnen gebeuren.
Toen hij gisteren, bij het ontladen
van het magazijn, opeens bang werd
gestoord te worden, had hij in de
haast vergeten, dat er waarschijnlijk
ook nog een patroon in de loop zat.
Het was overigens duidelijk dat Da
riotis alleen maar geschoten had om
hun schrik aan te jagen. De kogel
was boven Fox en Yvonne's hoofd in
de muur gedrongen, en het leek uit
gesloten. dat iemand op zo korte af
stand mis zou schieten, als 't zijn
bedoeling was om te raken„Des
alniettemin", mompelde Fox in zich
zelf, „wordt de goedmoedige Johan
nes hiermede uitgeschakeld, want hij
kan een aanklacht wegens poging tot
moord verwachten. Yvonne is wel be
wonderenswaardig. Wie zou dat ach
ter haar gezocht hebbenEen
ogenblik later kwam de vraag bij
hem op, waarom Dariotis eigenlijk
geschoten had. Misschien was hij door
het plotseling verschijnen van Fox zo
geschrokken, dat het schot niet meer
dan 'n schrikreactie was geweest. Bo
vendien was de man in een vreselijke
toestand door het ontbreken van zijn
medicijn
Hij keek nog even in de kamer van
de Griek rond, maar vond niets, dat
van belang was. Intussen hoorde hij
voetstappen naderbij komen en op de
gang naderde de Bretonse dienstbode,
gewapend met een grote bezem, me
neer Denis in pyama en daarachter
Yvonne met haar tante, die nog in né
gligé was.
„Er is geen enkele reden voor op
winding", riep Fox hen gerustellend
toe. „Meneer Dariotis heeft alleen op
ietwat luidruchtige wijze afscheid ge
nomen".
„Had hij 't op U gemunt?" vroeg
Denis, die in de haast behalve zijn
dierbare pijp ook zijn valse tanden
vergeten bleek te hebben, waardoor
hij er minder knap dan anders uitzag.
„Het was meer een soort aftochts
manoeuvre", legde Fox uit. Terwijl hij
de stoet van nog ietwat slaperige men
sen gadesloeg, kon hij zijn lachen
nauwelijks bedwingen. Denis scheen
zich hierdoor gekrenkt te voelen, en
Madame Bernard zijn arm biedend,
wandelde hij met een verontwaardigd
gezicht terug naar zijn kamer. De Bre
tonse dienstbode, die nu eenmaal toch
haar bezem had meegenomen, begon
ijverig de kamer van de vertrokken
gast te bezemen, waarbij ze een opge
wonden, onverstaanbaar gemompel
liet horen en het meubilair niet be
paald zacht behandelde.
Fox bleef alleen met Yvonne achter.
„Zullen we gaan zwemmen?" stelde
hij voor. „De zon komt net op".
„De wind is nog erg koud" zei ze
huiverend.
Hij nam haar hand in de zijne. „Ik
moet je nu niemand 't kan horen
zeggen hoe ik je bewonder".
Yvonne keek hem aan. „Wat zou jij
in mijn geval gedaan hebben?"
„Wat heb je allemaal wel gedacht?"
„Gedacht.zei ze peinzend.
„Eigenlijk niet veel, ik kan niet zo
snel denken.Laten we er verder
niet meer over praten.
Een kwartier later wandelden ze in
de richting van het plekje, waar ze
al eerder hadden gezwommen. De wind
woei uit het noordoosten, 't was eên
koele, zuivere wind. Het strand en de
rotsen waren fel van kleur in het kla
re morgenlicht.
„Ik wilde dit beeld van intense ver
latenheid nog eenmaal aanschouwen
samen met 'n vrouw als jij, Yvonne",
zei Fox. „En ik wilde je stem hier
nog eens horen tezamen met }iet rui
sen van de zee en het klagen van de
wind. Alles gaat op de wereld voor
bij, maar dit is eeuwig.t
„Ga je dan uit Louha vertrekken?"
vroeg het meisje, terwijl ze haar hoofd
afwendde.
„Ik wil 't helemaal niet, maar ik
ben bang, dat 't moet."
„En kom je niet terug?"
„Dat kan ik nu nog niet zeggen".
Yvonne nam zijn handen in de hare
en dwong zichzelf tot opgewekte aan
vaarding van iets onvermijdelijks.
„Lancelot gaat dus weer verder", zei ze
glimlachend.
„Het avontuur is nog niet ten einde",
zei hij. „Ditmaal moet ik zeggen: he
laas.
„En ik weet niet eens, waar 't alle
maal om gaat".
„Wat 't ook is en hoe 't ook mag
eindigen, ik kom je stellig weer op
zoeken, Yvonne, zodra ik iemand no
dig heb, bij wie mijn hart rust kan
vinden".
Toen ze in het slot terugkwamen,
stond de ontbijttafel gedekt. Het zag
ernaar uit, alsof men tegen de ge
woonte in, ditmaal op hen had ge
wacht Meneer Denis, gekleed in een
licht, geruit reiscostuum, sprak nog
maals zijn afkeuring uit over de
schietoefening van Dariotis, die hij
naar hij ironisch opmerkte op zijn
minst misplaatst vond.
„Wat de tijd betreft, hebt U stellig
gelijk", gaf Fox toe. „Geen mens
wordt graag door geschiet uit zijn
morgenslaap gewekt. Maar uit drama
tisch oogpunt zat er wel iets in, ook
al was 't dan zinloos."
Meneer Denis verklaarde, dat hij 't
daarmee niet eens was, en voegde er
aan toe, dat hij van plan was van
daag nog af te reizen. Dariotis had
hem in een zakelijke aangelegenheid
lelijk in de steek gelaten, waardoor
hij, Denis, thans gedwongen was de
zaak zelf ter hand te nemen.
(Wordt vervolgd
IN DE befaamde druip
steengrotten nabij de Ameri
kaanse plaats Luray bevindt
zich het merkwaardigste orgel
ter wereld. Het is een instru
ment dat aan grillige druip
steenformaties de schoonste
klanken ontlokt.
Meer dan driehonderddui
zend mensen komen ieder jaar
naar het rotsorgel luisteren
en tientallen Amerikaanse
toondichters hebben al een op
dracht gekregen een „orgel
compositie voor rotsblokken"
te maken.
DIT IS mogelijk geworden
door het vernuft van orgel
bouwer Sprinkle en de on
deugende bui die zijn zoontje
in augustus 1952 had. Vader en
zoon bezochten toen de druip
steengrotten en het jochie ver
maakte zich door met een ha
mertje tegen de stenen te
slaan. Juist toen de heer
Sprinkle zijn vaderlijk gezag
wilde laten gelden, hoorde hij
dat na een tik op de rots een
sprankelende, heldere toon uit
het druipsteen kwam. Vijftien
minuten na deze ontdekking
zat Sprinkle opgewonden op
het kantoor van de maat
schappij die de grotten exploi
teert en legde de directie het
fantastische plan voor om van
de druipstenen een instrument
te maken.
Drie kwartier overredings
kracht vergde het om de di
rectieleden te overtuigen dat
er wel mogelijkheden in zo'n
rotsorgel zaten. Maar toen
kreeg Sprinkle dan ook zijn
bouwvergunning en kon hij
aan het werk gaan. Zeven jaar
zou hij met de uitwerking van
zijn plan bezig zijn.
ER DOKEN namelijk aller
lei moeilijkheden op. Uit proe
ven met dertien soorten stem
vorken was duidelijk gewor
den, dat slechts twee stalac-
tieten een natuurlijke toon
hadden. Natuurlijk was dit te
weinig en Sprinkle ging dus
ook de andere stenen klank-
zuiver maken. Met electrische
boren, springstof en chemische
oplossingen lukte het inder
daad het aantal zuivere tonen
uit te breiden.
Toen moest er echter nog
een instrument komen, dat de
rotsblokken ook werkelijk kon
bespelen.
Plastic gordels, electronische
buizen, condensators en tien
tallen andere hulpmiddelen
kwamen er aan te pas voor
dat ook dit verwezenlijkt was.
Aan de voorkant ziet de
speeltafel er nu als een nor
maal instrument uit, maar wie
achter de schermen kijkt, ziet
een ruimte die doet denken
aan de werkplaats van een
electriciteitscentrale compleet
met draaiende motoren en
snorrende cylinders.
Het muzikale resultaat van
deze technische verzameling
wordt bijzonder indrukwek
kend genoemd. Alle druipste
nen „orgelpijpen" over een
oppervlakte van zesentwintig
hectaren kunnen worden be
speeld en alle klanken die
worden voortgebracht zijn vol
komen zuiver.
Daarom is het niet te ver
wonderen, dat de concerten die
van tijd tot tijd op dit orgel
worden gegeven, duizenden
mensen trekken en dat tien
tallen bruidspaartjes onder de
grond hun huwelijk laten in
zegenen waar de rotsorganist
altijd bereid is, te hunnen ge
rieve aan de stenen 't bruids
koor uit Lohengrin of de
bruidsmars van Mendelssohn
te ontlokken.
De TRADITIONELE Russische voorlief
de voor dikke, verhullende kleding is
blijkbaar niet bestand tegen de laaiende
zon in de populaire badplaats Sotsji aan
de Krimriviera. Bijna ieder vrouw, hoog
bejaarde oma's niet uitgezonderd, strekt
zich langs de zondoor drenkte stranden van
Sotsji uit in een minieme bikini. Nu zijn
er, volgens waarnemers, maar heel weinig
Russische vrouwen, die een figuur voor
een bikini hebben, maar dat mag niet hin
deren. En niemand stoot er zich aan, dat
sommige van die bikini's maar geïmprovi
seerd zijn, dat wil zeggen dat het bovenste
gedeelte, bestaat uit een dopdgeivQne-üwfe.
sische beha.
Het schouwspel dat een én* ander op
levert, ontlokte de musici van de band
van Benny Goodman tijdens hun tournee
door de Sovjet-Unie dan ook een ge
varieerd commentaar.
Een van hen zei, toen hij naar de over
de stranden verspreide, zonverbrande
massieve dames keek: „Wie zegt, dat ze in
de Sovjet-Unie niet genoeg te eten
hebben
Een ander merkte op: „Ik heb nooit
vrouwen met minder sex-appeal gezien
dan deze Russinnen".
Pyamaparade verdween
DE NOGAL gevulde figuren zijn na
tuurlijk een gevolg van het Russische eten.
dat grotendeels bestaat uit brood, aard-
aopelen, kool, koek en thee met vier of
vijf klontjes suiker per portie.
Sommige jonge Russische vrouwen be
ginnen er enig begrip van te krijgen, wat
zo'n menu haar figuur kan aandoen. Er
zijn dan ook wel enkele slanke meisjes te
zien, maar ze zijn hier bijna net zo zeld
zaam als kapitalisten.
Het verlangen naar een bruine kleur
heeft zich ook meester gemaakt van de
Russische mannen. Velen van hen komen
in even minieme zwembroekjes als die,
welke men aan de Franse Rivièra ziet.
De dagen, dat de Russische mannen het
deftig vonden, in gestreepte pyjama's
langs het strand te flaneren, zijn voorbij.
Er was in Sotsji nog maar een enkele bad
gast in deze livrei te zien.
Alles mag
De vrije en vlotte sfeer aan het strand
is echter niet overgeslagen naar de met
palmen omzoomde straten van de stad.
Hotelportiers houden elke vrouw tegen,
die probeert haar hotel in shorts te ver
laten. Onderweg naar het strand moeten
rokken of lange broeken worden gedra
gen, ook als het hotel zich slechts op een
steenworp afstand van het water bevindt.
ALS MEN EENMAAL op het strand is,
is bijna alles geoorloofd. Er zijn echter
slechts weinig kleedhokjes en de meeste
Russen vinden het niet de moeite waard,
ze te gebruiken. Ze dragen hun badcos-
tuums onder hun kleren of manipuleren
handig met handdoeken om de verkleed
partij te camoufleren. Jonge kinderen
dragen in het geheel niets.
Terwijl de zonnebaders liggen te bakken,
stuiven anderen in gehuurde snelvarende
motorboten over de zee of peddelen rond
in roeiboten. Een enkele keer ziet- men
een waterskieër.
Luidsprekers
Maar de vakantie-atmosfeer wordt ver
stoord door de alomtegenwoordige luid
sprekers. Het strand is ermee bezaaid en
ze blèren voortdurend een mengsel van
nieuwsberichten, propaganda en muziek in
het rond.
Een deel van die muziek is Westerse
jazz, maar dat is blijkbaar niet genoeg
voor de jonge generatie. Leden van de
band van Goodman werden op het strand
voortdurend aangehouden door gebronsde
jongemannen, die om jazzplaten vroegen,
vooral van Dave Brubeck en andere
„modernen".
„Benny Goodman?", zei een nozemtype.
„Ja, hij is goed, maar ik houd meer van
iets moderners".
Behalve om platen vroegen de jongelui
steeds om westerse tijdschriften, vooral
van „Downbeat", een jazzblad en „Play
boy".
„Playboy heeft vaak goede artikelen
over jazz", zei een jonge Rus met een
ernstig gezicht. Op een wedervraag hoe hij
dat wist, zei hij luchtigjes: „Och, zo
maar waarna hij zich haastig maar
waardig verwijderde, blijkbaar om ver
dere pijnlijke vragen van de Amerikaanse
bezoekers te ontwijken.
Advertentie
De beste Zweedse
Zwitserse en Duitse merken.
Japanse Zig-Zag naaimachines,
electr in koffer f 350.-
Grote Houtstraat 181
Haarlem - Tel. 14444
De American Machine and Foundry
Company heeft een contract gesloten met
een aantal beroemde mode-ontwerpers
o.a. Chanel uit Parijs, Fabiani en Pucci
te Rome en Bessie Becker uit München.
De reden voor deze ogenschijnlijk wat
zonderlinge stap de maatschappij ver
vaardigt installaties voor de bowlingsport
(Amerikaans kegelen) is dat men een
internationale mode voor damesbowling-
kleding wil creëren.
Enkele der modekoningen hebben een
bezoek aan bowlingbanen gebracht, ande
ren hebben films over deze sport beke
ken. Zij zijn nu druk aan het ontwerpen
en hopen hun „bowling-couture" nog dit
najaar te kunnen lanceren. De creaties zul
len het exclusief eigendom worden van
de American Machine and Foundry en
door deze als normale damesconfectie in
de handel gebracht worden.
In Rusland zullen de vrouwen binnenkort
japonnen dragen, die eruit zien alsof zij
van brokaat zijn vervaardigd. Het is een
nieuw soort weefsel, dat een microscopisch
dunne en zeer plooibare metalen laag be
vat. Eigenschappen: licht, soepel, uitste
kend wasbaar en een goede bescherming
gevend tegen zowel warmte als koude.
Een Engelsman en een Zuid-Afrikaan
beginnen deze week in Londen aan een
tocht van 16.000 km naar Kaapstad
te paard. De 21-jarige Zuidafrikaanse
student Kent Diederich Durr en zijn
even oud Engelse vriend Peter Kenne
dy, verwachten dat zij negen maanden
over de tocht zullen doen.
„Het grootste probleem wordt de
Sahara", meent Durr, „maar ik weet
zeker dat we het zullen klaarspelen. We
zullen de Nijl volgen, zodat we water
hebben voor onszelf en de paarden en
zodat we kunnen vissen".
Durr heeft een gedeelte van de route
drie maanden geleden per auto afge
legd. „Wij hadden moeilijkheden met de
regering van Soedan, die ons geen toe
stemming wilde geven, door de woes
tijn te trekken. Ze zeiden dat het veel
te gevaarlijk was en dat het nog nooit
te paard was gedaan. Nu hebben we
een document ondertekend waarin de
regering wordt ontheven van elke ver
antwoordelijkheid voor ons. Bovendien
hebben we 2000 gulden gestort voor
een reddingsactie die de Soedanese
regering misschien voor ons op touw
zou moeten zetten".
De paarden, Mephistopheles en mr.
Jinks genaamd zullen hun berijders via
Griekenland, Turkije, Syrië, de Liba
non, Jordanië, Egypte, Soedan, Oegan
da, Kenya, Tanaganyika en Rhodesië
naar Kaapstad brengen. De jonge avon
turiers willen ongeveer 50 km per dag
afleggen.
Advertentie
Vier middelen in één (ablet werken krachtiger
zonder de maag van streek te maken I
Glazen buisje 20 tabletten 0.80
Handige stripverpakking 40 tabletten f 1.60
Voordelige flacon 100 tabletten f 3.60
Wedgwood-prjjs 1963. De Wedgwood-
prijs voor de schilderkunst, in 1960 voor het
eerst bij het tweede eeuwfeest van Josiah
Wedgwood and Sons ingesteld en gewon
nen door de Haagse schilder Jan van Heel,
wordt ook dit najaar weer uitgeloofd voor
het beste ingezonden werk gemaakt door
een Nederlandse kunstenaar. De inzending
is thans niet gebonden aan een onderwerp.
Bovendien ontvangen de makers van wie
werk voor de rondreizende tentoonstellin
gen der beste schilderijen wordt uitgeko
zen, een „hanggeld" van 100,—. De prijs,
groot 4.000,zal worden toegekend door
een jury bestaande uit de heren J. Altink,
Jan van Heel. dr. H. L. C. Jaffé, prof. Frans
Nols en drs. Hans Redeker.
Het Amerikaanse Bureau voor de ruimte
vaart, de NASA, heeft aangedrongen op de
ontwikkeling van twee nieuwe types maan
schepen, waarvan er een zou moeten kun
nen pendelen tussen een maansatelliet en
de oppervlakte van de maan, terwijl het
andere minstens twee mannen rechtstreeks
van de aarde naar de maan en terug moet
kunnen brengen.
De NASA heeft de industrie verzocht,
voorstellen in te dienen voor de bouw van
het eerste schip. Het bureau hoopt binnen
drie maanden hierover contracten af te
sluiten. De plannen voor het tweede schip
vereisen een langer bestudering, aldus de
NASA.
De NASA heeft voorts bekend gemaakt
dat een gedetailleerde studie begonnen is
voor een onbemand ruimtevoertuig dat
steun kan verlenen aan de mannen die
naar de maan gaan. Men ziet reeds naar
geschikte gebieden voor het landen van
ruimtevoertuigen op de maan en voor de
terugkeer naar de aarde.
Het pendelvoertuig krijgt een door vezel
glas afgesloten cockpit voor twee mannen.
Deze zal aangebracht zijn in de neus van
een driemans-Apollo-ruimteschip en door
een Saturnus C5-raket gelanceerd worden
voor een tocht van 72 uur naar het gebied
van de maan.
De Apollo, met het kleine schip in de
neuskegel, zal in een baan gebracht wor
den ongeveer 160 kilometer boven de maan.
Twee van de drie bemanningsleden zullen
in de capsule kruipen, deze van het moe
derschip losmaken en dalen tot ongeveer
15 kilometer boven de maan om het opper
vlak nauwkeuriger te kunnen bestuderen.
Als de landingsmogelijkheden slecht zijn
zal de capsule naar het moedervliegtuig
terugkeren. Lijkt echter alles geschikt, dan
zou de capsule op de maan kunnen landen.
Nadat de mannen het maanlandschap ge
durende twee tot vier dagen onderzocht
hebben, zullen zij opstijgen, zich weer bij
de Apollo voegen en de terugtocht naar de
aarde aanvaarden.
Het tweemansvoertuig voor de recht
streekse reis naar de maan zal ook gelan
ceerd worden met een Saturnus C5, maar
geen deel uitmaken van een groter voer
tuig.
Eind vorige week heeft de Amerikaanse
Senaat unaniem zijn goedkeuring gehecht
aan een wet waarbij 3.820.515.250 dollar
toegewezen wordt voor het ruimtevaart
programma over 1962, bijna het dubbele
van verleden jaar.
Een oorspronkelijk stripverhaal door Annie M. G. Schmidt en Fiep Westendorp
CWYIHGHr «WAN FEATURES SYNDFCATÏ
62. Toen de cellist August Kweilebeil weer op het
podium verscheen en zijn plaats weer wilde inne
men, begon de grote Sof dreigend te grommen. Tante
Patent probeerde de situatie te redden door sussend
te spreken, maar het mocht niet baten. De barbaar
greep het muziekstandaardje en sloeg de beroemde
en begaafde cellist hard op het hoofd. Hij zou hem
zeer zeker geveld hebben ware het niet, dat tante
Patent hem stevig vastgreep en hem terughield.
August Kweilebeil sprong in doodsnood van het hoge
podium af en kwam terecht aan de voeten van het
geschokte publiek. De mensen begrepen nu dat dit
alles niet van te voren beraamd was en dat deze
voorstelling niet op programma stond. „Help moe
der, help kreunde de cellist en baande zich een
weg door de zaal.
64 „Grutjes, dat is aardig", zei meneer Pech, ein
delijk eens iemand, die aan mij denkt. Dank u wel!"
Hij stak zijn hand uit naar het glas water en wilde
het naür zijn mond brengen.
„Nee, nee! Wacht! Dat is niet om te drinken!" riep
de uitvinder haastig. „Dat 's een uitvinding!"
„O" zei meneer Pech teleurgesteld. „Ik dacht, dat
u me een verfrissing wilde brengen. Maar ik had het
wel kunnen weten: met mij houdt niemand rekening.
behalve de kleine Panda, maar die mag niet bij me
komen.Hij bekeek het glas water ontevreden en
hernam: „Overigens begrijp ik niet, waarom u dit
een uitvinding noemt..Een glas water! Dat kan ieder
een krijgen, als hij even een glas onder de kraan houdt"
„Het is niet zomaar een gewoon glas water" ver
klaarde de uitvinder. „Kijkt u maar eens goed: er
zweeft een. luchtbelletje in. Weet u wél, dat het een
massa geld heeft gekost omdat kleine, blijvende belletje
in het water te maken?"
„Hm" zei meneer Pech, lusteloos naar het luchtbelle
tje starend, „maar ik zie het nut niet van een uitvin
ding om luchtbellen in water te maken. Waarom zou
men veel kosten maken voor iets, waar niemand iets
aan heeft?"
„Maar u hebt er wel wat aan, meneer Pech!" riep
de zonderlinge uitvinder, terwijl hij met een snelle be
weging zijn snor afrukte, „voor u is het een prachtige
uitvinding om uitvinders en familie kwijt te raken!"
„Panda" riep meneer Pech verrast.
