Het verdwenen manuscript
Knipoog naar het kind
Puzzel nummer 43
Geen experimenten met
vrouwen in de ruimter
TANTE PATENT EN DE SOF
8
U
PANDA EN DE PECHVOGEL
m
W
/^Hoe is het ontstaan?^
De dag der
kampioenen!!
Ons vervolgverhaal
door H. Wolfram Geizsler
Nog eenmaal de tien geboden voor de
deelnemers aan onxe fotowedstrijd
Dit woord:
APART
J
ss m
JËEHL-E3B
ZATERDAG 21 JULI 1962
0 HHHHOMMllflllS 0
0 raw EIRS1
36)
Als Helfering nu hier was, zou
hij zeggen., nee, hij zou niets zeg-
gen, maar 't zou overduidelijk zijn,
wat de oude professor dacht. Fox zag
i= zijn intelligente ogen weer voor zich
Even later nam hij de telefoon op
E en verzocht de portier hem straks om
7 uur te wekken. Kort hierna sliep
i hij in.
5 Toen Fox die avond even na zeve-
E nen zijn hotel verliet, bemerkte hij
dat 't pas kort geleden opgehouden
kon hebben met regenen, aangezien
S het asfalt nog glanzend nat was. De
lichtreclames en de lampen der auto's
weerkaatsten erin.
Maria Zanetti was precies op tijd.
„Het is drukkend en benauwd," zei
hij. „Ik verlang naar wat frisse lucht.
S Zullen we naar het Bois gaan? Ik heb
S gehoord, dat de waterpartij daar ver-
licht wordt, dat moet heel mooi zijn."
S Maria vond dit een goed idee en
ze namen een taxi.
„Waar logeer je?" vroeg hij.
Ze had in de Avenue de Wagram
S een goed hotel gevonden, dat ze nog
1 van een vorig verblijf in Parijs kende.
E „Ik hoop, dat je je vandaag niet
te eenzaam hebt gevoeld," merkte hij
i op.
5 „O nee, helemaal niet," antwoord-
E de het meisje. „Ik heb vanmorgen na-
E tuurlijk langs de winkels geslenterd.
5 En vanmiddag begon 't te regenen.
E Dat kwam me eigenlijk wel goed uit;
ik ben in mijn bed gekropen en heb
heerlijk geslapen. Ik was doodmoe
E van de reis. Zo'n nachttrein is geen
pretje. Maar vertel jij me eens, wat
S jij de hele dag hebt uitgevoerd? Ik
sterf van nieuwsgierigheid,
jg „Je vriend Fox heeft zich vandaag
E niet bepaald met roem overladen,"
antwoordde hij spottend. „En je zult
E je nieuwsgierigheid nog even moeten
bedwingen."
„Dat heeft natuurlijk iets met die
S groene ogen te maken," zei ze prui-
E lend.
Hij schudde zijn hoofd. „Was 't
maar zo!"
jg „Lieve Fox, wil je dat ik niet aan
nieuwsgierigheid, maar aan jaloezie
E ten gronde ga?"
E „Begrijp me niet verkeerd, Maria!
Als die groene ogen er iets mee te
maken hadden, dan had ik tenminste
E een excuus. Maar nu moet ik een en
S ander wel aan mijn eigen onmacht
E toeschrijven, en welke man doet dat
graag?"
De taxi had intussen de stad achter
zich gelaten en reed door de lanen
E van het Bois de Boulogne. Bij het hel-
S verlichte restaurant, vlakbij de water-
E val, stopte de wagen. Over de grasvel-
den hing een nevelsluier. Fox bege-
leidde Maria naar het terras, waar
ze een tafeltje vonden.
„Nee, Maria, 't heeft niets met die
groené ogen te maken," herhaalde hij
E maar wel iets met een andere vrouw."
„Fox!"
S „O, niet op de manier, die jij
denkt!"
5 „Wat voor vrouw is 't dan?"
E „Een non."
„Je houdt me voor de gek," riep
E Maria uit.
„Allerminst! Ik moet je een en an-
S der vertellen."
3 Maria luisterde zwijgend naar zijn
verhaal, dat hij zo kort mogelijk
maakte. Ze onderbrak hem niet. Toen
hij uitgesproken was, vroeg ze: „En
nu denk jij, dat die zuster Madeleine
de papieren van mijn oom Luigi in
haar bezit heeft?"
„Ze heeft ze in elk geval gehad!"
E „En die meneer Denis, of hoe hij
E heet..?"
Fox haalde zijn schouders op
E „Ik herinner me een gesprek, dat
E wij in Gardone hadden," zei/hij. „Je
ried me toen aan in troebel water te
E gaan vissen. Ik antwoordde dat je de
vissen, evenmin als de mensen, al te
E grote stukken aas moest voorhouden;
dat ze op kleine, bijna onzichtbare
stukjes aas vaak veel beter bijten. Ik
E kon toen onmiddellijk aantonen, dat
E ik daarmee bij vissen gelijk had. Of
1 't werkelijk altijd zo uitkomt, wil ik
niet beweren, maar we zullen zien. La-
Si ten we er nu niet meer over piekeren,
Maria, en van dit samenzijn genie-
ten."
E „Wees niet te lichtzinnig! Wie weet
E is Luigi's geheim intussen al verkocht
en ligt het in de kluis van de een of
andere ambassade, of wordt 't per
speciale koerier over de grens ge-
bracht." I
„Dan zou 't toch te laat zijn. Ik
geloof dat echter niet."
Maria keek hem verwonderd aan.
„Waarom niet?"
„Daar zou ik op dit ogenblik liever f
geen antwoord op geven. Zullen we
over andere dingen praten, Maria, en
mag ik je zeggen, dat je er nog nooit
zo stralend hebt uitgezien als van-
avond. Die middagrust heeft je goed
gedaan. Vertel me eens, hoe was *t
aan het Gardameer? Ben je al die
tijd daar gebleven?"
„Niet aldoor," antwoordde Maria.
Ik moest voor een paar dagen naar 1
Milaan. Het meer..? Wil je wel ge-
loven, dat 't sinds je vertrek veran-
derd was?" I
„Werkelijk?" Fox trok zijn wenk-
brauwen vragend op. Even later
voegde hij eraan toe: „Ik kan me niet
voorstellen, dat 't nog maar zo kort 5
geleden is, dat we samen in Gardone
waren. Herinner je je die avond, toen
we op de badsteiger zaten? Wat lijkt
dat alweer ver weg. Maar er is intus-
sen ook zoveel gebeurd."
„Het was heel laat," zei Maria en I
er kwam een blos op haar wangen,
„aan de overkant van het meer wa- i
ren overal lichtjes.I
„Ja, in de verte waren lichtjes,"
herhaalde Fox peinzend. „Hoe snel 1
volgen de beelden in een mensenleven
elkaar op."
„Je denkt aan Louha?"
„Ik wil 't niet ontkennen, Maria.
Een zeldzame landstreek is 't daar,
maar het toverbos was er niet te j
vinden. Dat kwam zeker, doordat de
Fee Morgana ontbrak.."
„Je zult toch, hoop ik, niet ver- i
langen, dat de fee Morgana het Bois
de Boulogne in een toverwoud veran-
dert," zei Maria met een glimlach.
„Dat zou werkelijk boven mijn macht j
liggen."
„Weet je overigens", vervolgde hij,
„dat de uitdrukking „fata morgana"
je weet wel, die luchtspiegeling. S
welke de woenstijnreiziger voor de 1
gek houdt en deze doet denken dat
zich aan de horizon een groene oase
bevindt afkomstig is van de Fee e
Morgana?"
„Ja", antwoordde Marie, „het is
alles, wat er van dat toverwezen over- 1
gebleven is, enkel een benaming.."
„O, maar ik geloof echt, dat die won- E
derlijke dingen ook nu nog bestaan.
Als iemand mij vanmorgen vroeg had
gezegd, dat ik hier vanavond met jou
in het Bois zou zitten. Misschien is E
dit Bois de Boulogne dus toch een
soort toverbos.."
„De Fee Morgana heeft echter geen
slot, maar een doodgewone kamer in
een hotel aan de Avenue de Wagram.
Bovendien spiegelt'ze je niets voor, aJ
maar meent 't echtS
„Werkelijk?"
Maria keek hem met haar grote E
donkere ogen ernstig aan. „Toen we
elkaar voor het eerst in Rome ont-
moetten," zei ze langzaam, „heb ik er
al geen geheim van gemaakt, datE
O, waarom laat je mij aldoor praten? E
En waarom moest ik in Gardone zo
helemaal alleen achterblijven?"
Hij glimlachte. „Ik hoop ernstig, dat
dat niet meer nodig zal zijn. Geloof
mij: in de eenzaamheid van Bretag-
ne, bij het luisteren naar het lied van e
de wind, dat de oude sagen weer voor
mij deed leven, heb ik er vaak over
nagedacht hoe heerlijk 't zou zijn E
om rustig in dat mooie huis aan dat E
wonderschone meer te wonen en daar E
voort te gaan met de studie der E- e
trusken, waarvoor je grootvader de e
grondslagen heeft gelegd."
„Je zou 't niet uithouden, Fox," zei
Maria.
„Niet, als ik alleen zou zijn, dat e
is waar", gaf hij toe, terwijl hij haar E
hand in de zijne nam. „Laten we er
samen eens over nadenken, misschien e
vinden we een tussenmogelijkheid E
Ze hield haar ogen neergeslagen. E
„Nu ben jij 't, die een schoon lucht-
kasteel bouwt," zei ze zacht. „En
ik zal me erdoor voor de gek laten
houden. Ik ben soms volkomen hulpe- E
loos tegenover jou. Ik moest daar j
niet over spreken, maar wat zou me
dat helpen? Er zijn dingen, die je e
zelfs door te zwijgen niet verbergen
kunt. Waarom dat luchtkasteel? Mor-
gen vroeg zal 't verdwenen zijn en j
dan zal ik me treurig voelen. Er ko-
men nu al tranen in mijn ogen, als
ik eraan denk."
(Wordt vervolgd) j
OP VELER VERZOEK herhalen wij
nogmaals in het kort de voorwaar
den voor deelneming aan de nationale
fotowedstrijd „Knipoog naar het kind"
en aan de voorronde, door ons blad ge
organiseerd, voor die wedstrijd.
1. Aan beide wedstrijden kan door iedere
amateurfotograaf of fotografe (mits
niets beroepsmatig fotografisch werk
zaam zijnde) worden deelgenomen en
wel in twee afdelingen: afd. foto's
(zwart-wit en kleur) en Afd. kleuren
dia's.
2. Men kan inzenden in de afdeling foto's,
in Groep I (t.m. 18 jaar) of Groep 2
(alle overige amateurs). (Voor de af
deling kleurendia's zijn beide groepen
samengevoegd).
3. Iedere deelnemer mag ten hoogste
drie foto's of dia's inzenden. Voor fo
to's is het formaat minimaal 9x9 cm.,
maximaal 18 x 24 cm., voor dia's van
24 x 24 mm. tot 6 x 6 cm. Op elke foto
(resp. diarand) dient naam en adres van
de inzender en groep 1 of 2 vermeld te
worden, alsook 't aantal ingezonden fo
to's of dia's. Inzenders in groep 1 ver
melden tevens de leef tij d.De dia's moe
ten bovendien genummerd zijn, terwijl
de gegevens omtrent naam, adres en
aantal ingezonden dia's voorts op een
apart vel papier moetn worden bijge
voegd.
4. Ingezonden foto's of dia's moeten soli
de verpakt worden, b.v. in een envelop
pe tussen stukjes karton. Op de enve'
loppe vermelden „Nationale fotowed
strijd". Wie prijs stelt op terugzending
van zijn foto's en dia's, na de jurering,
dient een voldoende gefrankeerde enve
loppe, met retouradres beschreven, bij
te sluiten.
5. Alle inzendingen worden tweemaal be
oordeeld, de eerste keer door de jury
van de voorronde, georganiseerd door
ons blad, en daarna onafhankelijk
daarvan nog eens door de jury van
de landelijke wedstrijd. Alle via ons
blad ingezonden foto's en dia's worden,
na jurering door de voorronde-jury, door
ons doorgestuurd aan de landelijke jury,
dus ook de niet-bekroonde inzendingen.
6. De inzendtermijn voor de voorronde
van onze bladen sluit op maandag 16
augustus, die voor de landelijke wed
strijd op 25 augustus. Dit laatste is
uiteraard alleen van belang voor inzen
ders die niet aan onze voorronde zouden
willen deelnemen. Deze moeten hun fo
to's of dia's dan rechtstreeks inzenden
aan de Stichting bevordering amateur
fotografie, Prins Hendrikkade 132, Am
sterdam.
7. Zowel voor onze voorronde als voor de
landelijke wedstrijd zijn, in beide afde
lingen, zeer aantrekkelijke prijzen te
7 f -
4»
De Romeinse ontwerpster Clara
Centinario tekende voor dit bizarre
herfstensemble van grijze wol met
een cylinderhoed.
winnen, bestaande uit waardebonnen
voor fotomateriaal, te besteden naar
keuze van de winnaars. Voor de voor
ronde hebben wij beschikbaar gesteld:
een eerste prijs van 100 plus bronzen
plaquette voor de beste foto of dia
(groep 1 en 2 tezamen), twee prijzen
van 50, een van 25 en tien van 10.
Voor de landelijke wedstrijd variëren
de hoofdprijzen van 100 in groep 1
(afd. foto's) tot 500 in groep 2 (foto's)
en eveneens 500 in de gecombineerde
afdeling kleurendia's.
8. De beslissingen der jury's zijn bindend
en correspondentie hierover kan niet
gevoerd worden. Beide jury's behouden
zich het recht voor, bepaalde prijzen
niet toe te kennen als de kwaliteit der
inzendingen hen daartoe aanleiding
geeft.
9. Alle bekroonde foto's en dia's worden
het eigendom der organisatoren. Niet-
bekroonde foto's en dia's zullen alleen
gepubliceerd worden na verkregen toe
stemming van de makers en tegen ver
goeding van normalp auteursrechten.
10. Binnen het raam van het motto „Knip
oog naar het kind" is er geen enkele
beperking gesteld. De wedstrijd omvat
het onderwerp „kind" in de ruimste zin,
het kind op school, bij zijn spel thuis
en op straat, kinderen en dieren, de zorg
voor 't hulpbehoevende kind, foto's van
kinderpartijtjes of wat voor andere jeug
dige activiteiten ook. Maar wees critisch
en zendt alleen de beste en origineelste
foto's in, want de concurrentie zal groot
zijn!
Ons woord apart is ontleend aan het
Franse a part: ter zijde. Ook het En
gels heeft het overgenomen en ook het
Duits, zij het in een andere betekenis.
Ein aparter Mensch is namelijk: een
eigenaardig mens.
In het Nederlands is het oorspronke
lijk alleen bijwoordelijk gebruikte
apart ook bijvoeglijk naamwoord ge
worden. Men spreekt van aparte ka
mers en Van Lennep schrijft dat Ne
derland een aparten Lieven Heer heeft.
Zelfs is van het woord een zelfstandig
naamwoord gevormd, zij het ook dat
dit alleen in de verkleinende vorm
wordt gebezigd.Onder een apartje
verstaat men dan: een onderhoud onder
vier ogen.
In de volkstaal hoort men dikwijls:
ampart en ampartje. Misschien
heeft men gedacht dat het woord was
samengesteld uit an (aan) parten,
aan stukken, afzonderlijk.
Horizontaal: 1. samengeknepen hand; 6.
rivier in Canada; 11. trapleer; 12. rivier in
Venezuela; 14. element, afk.; 15. lucht
voorvoegsel; 16. profeet; 17. het boek Ezra;
19. Turks opperbevelhebber; 21. ik; 22.
kronkelige stengel; 23. stad in Drente; 25.
grafie: reproductie v. e. olieverfschilde
rij op linnen gedrukt; 26. geheel de Uwe;
28. bep. gewicht; 30. rivier in Oostenrijk;
31. inheimelijk; 33. plek, ruimte; 34.
deel v. h. skelet; 35. vooruit nu!; 36. niet
goed, met moeite; 40. reeks holle zinnen;
44. achting, bezit v. achting; 45. kreet; 47.
ijzeren mondstuk; 48. ijverig insect; 49.
vergelding; 50. eet men het met een ..w"
ervoor, krijgt men vaak met een „d" er
voor; 51. bep. afbeelding; 54. bijnaam pres.
Eisenhower; 55. muzieknoot; 56. econ. Eur.
verbond, afk.; 58. rivier in Joegoslavië; 61.
woonplaats van Abraham; 62. soort koekje;
64. hulpschaalverdeling; 66. zachte; 67. an-
tilope-achtige dieren.
Vertikaal: 1. Volt - Ampère; 2. rivier in
Aziat. Rusland; 3. inval; 4. adviserende
raad in Nederl., afk.; 5. opbeuring, bemoe
diging; 6. beginnen; 7. produkt v. d. lever;
8. vette vloeistof; 9. opleidingsinstit. v. of
ficieren; 10. roept een ezel!; 11. pauselijk
gezant; 13. bestuurder; 14. geheim: diep
geheim; 18. kinderen; 20. tegen: voorvoeg
sel; 21. zie 16 horiz.; 24. bedrag; 27. en
zet: telkens weer; 29. rechtsgeding; 32.
boom; 33. algemene inzet; 36. kameel; 37.
jagerstas; 38. god v. d. oorlog (b. d. Grie
ken); 39. langs; 41. schuilplaats, halte; 42.
werpschijf; 43. wondvocht; 45. officieel af
schrift v. e. ambtelijk stuk; 46. vracht; 52.
ovale bak; 53. pleziervaartuigje; 56. et
labora: bid en werk; 57. zie 51 horiz.; 59.
Onze puzzelende lezeressen en lezers krij
gen nu, zoals elk jaar, weer enkele weken
puzzelvakantie. In september gaan wij
weer met frisse moed verder
papiertje als bewijs v. recht op iets; 60.
meisjesnaam; 63. pro memoria; 65. Ver.
Staten, afk.
EEN FERVENTE STRIJDSTER
voor gelijke vrouwenrechten heeft ons
onlangs eens de vraag voorgelegd,
waarom de vrouw „nu ook weer" uit
de ruimte gehouden wordt. Totnog
toe, zo verklaarde zij verontwaardigd,
is de ruimtevaart uitsluitend een
mannenmonopolie geweest en het
wordt hoog tijd dat daarin verande
ring komt.
In diezelfde geest sprak deze week
het Amerikaanse parlementslid James
G. Fulton tijdens een hearingvart
de Amerikaanse Huiscommissie voor
ruimte-aangelegenheden, waarin ook
de beide astronauten Glenn en Scott
Carpenter als getuige-deskundigen
aan het woord kwamen. Glenn, een
solide gehuwd man, zei voorzichtig:
„Wij zouden de dames met open
armen ontvangen in ons vak, als zij
daarvoor in aanmerking kwamen.
Maar ik geloof dat voor ruimtereisjes
alleen de meest geschikte mensen
kunnen worden uitgekozen, en dat
vrouwen in het algemeen daartoe nog
de vereiste voorbereiding ontbreekt'
„Maar", voegde hij er grinnikend aan
toe, „zet u dat maar niet in de no
tulen, want ik moet straks weer naar
huis
Een bulderend gelach bewees, dat de
afgevaardigden allen ook solide ge
huwd Glenns commentaar naar
waarde wisten te schatten.
VERVOLGENS werd Scott Carpenter
naar zijn oordeel gevraagd. Deze zei dat
de ruimtevaart nog te zeer in het ex
perimentele stadium verkeert en nog
zoveel onbekende factoren kent dat men
geen onnodige risico's kan nemen. „De
huidige normen voor ruimtevaarders
voorzien derhalve niet in zoiets als ge
lijke rechten voor man en vrouw, zij
dienen alleen om het program te be
schermen", zei hij droogjes.
MAAR AFGEVAARDIGDE Fulton
was het daarmee zeer oneens. Hij eiste
dat er onmiddellijk zou worden begon
nen aan de opstelling van een program
om de eerste vrouw in de ruimte te
zenden en stuurde staande de vergade
ring een telegrafische aanbeveling in
die zin aan president Kennedy. Andere
leden van de Huiscommissie betuigden
wel sympathie met de ruimtebegerige
vrouwen, maar waren het er toch over
eens dat zij moeten wachten tot er voor
haar meer voorbereidingsmogelijkheden
geschapen zijn, bijvoorbeeld in de vorm
van een training voor het brevet van
testpilote.
DE DIRECTEUR voor ruimtevaart
projecten van de NASA, George M. Low
onthulde dat geen van de zes dames die
zich onlangs aangemeld hebben als kan
didaten voor een nieuwe astronauten-
opleiding, aan de strenge eisen voor het
„toelatingsexamen" heeft kunnen vol
doen. Het aantal geschikte manlijke
kandidaten, zo zei Low, was echter
groot genoeg om te voorzien in de be
hoefte aan 40 tot 50 ruimtevaarders in
de eerstkomende jaren.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit te
zijn.
OPLOSSING PUZZÉL NUMMER 42
PRIJSWINNAARS PUZZEL NO. 42:
7,50: A. v. d. Werff, C. Casimirlaan 85,
Overveen; ƒ5,J. Fortgens, Jansweg 6,
Haarlem; 2,50 mej. A. Bruggink, Juliana-
laan 294, Haarlem.
Advertentie
1 Sv M
'1
18 augustus a.s
opnieuw'n jeugd- j
landdag van de
Shell Junior Club j
in de Ahoy'-hal-
len te Rotterdam.
Een dag, in het te-
ken van de kam- j
pioenenin vrijwel
elke sport! Is uw i
kind ook present?
Is uw kind al lid?
Inlichtingen bij
elke Shell-pomp, j
Een oorspronkelijk stripverhaal door Annie M. G. Schmidt en Fiep Westendorp
eowntTGHT 8wan mrowEH syndicate
66. Een tikje onwennig kwam dokter Vierus uit
de winkel. Zijn beestevelletje was een beetje te kort.
Dat komt omdat de verhuurinrichting haast niets
meer over had in dit genre. Er was zo'n ontstel
lend grote vraag naar vachten en horens. De hele
stad liep er al mee rond. De brave dokter voelde
zich een beetje bloot. Toen hij zijn wagentje naar
huis reed zag hij overal heren lopen die kennelijk
al lid waren geworden van de Impulsieve Beweging.
Ze zagen er stuk voor stuk bijzonder spontaan uit.
Men kon dadelijk zien dat ze zich niet meer lieten
remmen. Men kon merken dat ze niet meer zo eng
hartig en kleingeestig voor zich uitmodderden in het
leven. O nee, ze hadden duidelijk meer oog gekre
gen voor de natuurkrachten om hen heen, alsook
voor de natuurkrachten in zich.
COf. MAKTEN TOONDE»
68. Panda had gelijk: het was een brief van meneer
Pech. „Beste Panda," schreef hij, „ik heb een prachtig
onderduik-adres gevonden, waar mijn familie me nooit
kan vinden. Daar wil ik blijven, tot al mijn geld op is.
Maar aan jou heb ik zoveel te danken, dat jij wel mag
weten waar ik zit. Ik durf echter mijn schuilplaats niet
in deze brief te noemen, omdat die wel eens in verkeer
de handen zou kunnen vallen. Zorg daarom, dat je vrij
dag om 1 uur op het stille strand bent. Daar zul je me
dan ontmoeten. Tot ziens! Pech". „Tjonge, ik ben toch
reuze benieuwd, waar die schuilplaats is," dacht Panda,
„ik kan nauwelijks tot vrijdag wachten! Of wacht
eens lieve help! Het IS vandaag vrijdag! Ik zal
moeten rennen, als ik nog op tijd wil zijn!" Maar toen
Panda eindelijk hijgend op het strand stond, was daar
niemand te bekennen. In de verte sloeg een torenklok
1 uur. „Hij is niet komen opdagen," dacht Panda
teleurgesteld, „als hij hier om 1 uur wil zijn, zou ïk
hem nu toch moeten zien aankomen. Maar er is nie
mand in de hele omtrek!" Toen sloeg in de verte een
andere torenklok 1 uur
