Hoffman greep de kans van zijn leven en
leidde Nederland naar Europese titel
Nederlands honkbalteam met 'n
flink aantal prijzen naar huis
Ik blijf in een tweede klasse clubje
Homeruns van
Crouwel en
Arindell basis
voor prolongatie
OER
0 2 0 0 10 15 NEDERLAND
Toch nog
teleurstelling
West-Duitsland
krijgt eredivisie
123456789 10 INNINGS
0 10 0 3 0 0 0 ITALIA
MAANDAG 30 JULI 1962
11
Tekenend,
Eerste klap
SALL
SIRIH
OUT
|!l|
Te veel
Beledigingen
Beslist
I
99
99
Bij Fraser
Blij
PSV contracteerde
Van der Meer
Titelstrijd kunstrijden
in 1964 in Garmisch
Na ruim drie uur superhonkbal en
ondraaglijke spanning hebben meer dan
zesduizend toeschouwers in Amsterdam
bun toch al schorre kelen tot het uiterste
kunnen beproeven toen Leo Kops met
een flitsende aangooi naar eerste honk-
man Boudewijn Maat voor de derde nul
zorgde in de laatste Italiaanse slagbeurt.
Nederland was weer en nu voor de
vijfde maal Europees kampioen, want
de negende slagbeurt hadden de Neder
landers, die het eerst het veld ingingen,
niet eens meer nodig.
In de achtste innings vond de dramati
sche ontknoping plaats van de finale van
de zevende Europese honkbalkampioen
schappen: bij de stand 4-4 zorgden Leyss-
ner en Arrindell er met felle en verre tik
ken voor, dat v\jf Nederlandse spelers het
thuishonk konden passeren. Een plotseling
machtsvertoon van de Nederlandse slag-
ploeg op het werpen van Giulio Glorioso,
die te lang op de plaat bleef staan.
Dit vijfde Europese kampioenschap werd
tevens een grootse triomf voor de Bussu-
mer Rob Hoffman, die na vijf innings zijn
grote kans kreeg toen de herstelde Beid-
schat tol had moeten betalen voor zijn ge
wichtsverlies van zeven pond in drie da
gen door een kortstondige maar hardnek
kige griep: Hoffman hield de Italiaanse
slagploeg vier innings lang voor nul en hij
slaagde er zelfs in met zijn fast-ball de
Italianen zonder een honkslag steeds weer
naar de kant te sturen. Slechts de zeer
onsportief spelende Goldstein bereikte de
honken en dat door
4w. Zoals geschre
ven: door een twee-
honkslag van Ruben
Leyssner en een ho
merun van Arrindell
met twee man op
de honken werd
de 4-3 achterstand
die Nederland had
toen Hofmann op de
plaat kwam omgezet
in een 9-4 voorsprong
na 8 innings.
De finale van dit zo teleurstellende Euro
pees honkbalkampioenschap werd er een zo
als een finale van een dergelijk toernooi
behoort te zijn. Fel, spannend, maar boven
al sensationeel. De tribunes waren voor
het overgrote deel bezet met Nederlanders
die zich bij deze gelegenheid lieten gelden
alsof zij uit 't zonnige zuiden kwamen. Tel
kens weer als de Italiaanse werper Glo
rioso een vertragingsmanoeuvre uitvoerde
reageerde men fel. Het meest onsympa
thieke van het Italiaanse idool was echter
het body-pitchen dat hij zondagmiddag
liet zien. Als een werper met een controle
als Glorioso vier maal een Nederlandse
slagman raakt dan mag men dit als opzet
gaan beschouwen.
Tekenend is hiervoor wel dat het juist
Henk Keulemans was die tot tweemaal toe
door de redelijk goed maar zeker niet
groots leidende hoofdscheidsrechter Casi-
mir Schrauwen naar het eerste honk werd
verwezen. De twee speciaal voor de fina
le uit Duitsland overgekomen Amerikaan
se scheidsrechters Paoletti en Summers
waren bijzonder sterk en vooral aan hun
tactisch en rustig optreden is het te dan
ken dat deze grootse finale in sportieve
banen bleef, al was het jammer dat de
Belgische hoofdscheidsrechter de eindelo
ze gesprekken tussen de Italianen niet wat
bekortte door kortaf „spelen" te gelasten.
Toen de opstellingen van beide teams
bekend werden, waren er twee grote ver
rassingen. Allereerst was het verheugend
dat Herman Beidschat toch in staat was
1e verdediging te leiden en in de tweede
plaats was het opstellen van Crouwel als
midvelder een zeer verrassende zet van
Ron Fraser, die door niemand was ver
wacht. Al direct na het begin van de
wedstrijd bleek echter dat Crouwel ook
als verrevelder bruikbaar was, want de
verre i'k van de openingsslagman der
Azurri, Luigi Cameroni, verdween in de
handschoen van Crouwel die er zelfs maar
één hand voor gebruikte. Beidschat leek
goed op dreef en met 3sl. voor Ugo Balzani
en een snelle reactie van Boudewijn
Maat ging Italië voor nul aan de kant.
De eerste Nederlandse slagman, Henk
Keulemans, werd met donderend gejuich
ontvangen en hij ontfutselde Glorioso een
vrije loop,, waarna hij de stemming er he
lemaal inbracht door het tweede honk te
stelen. Alleen Boudewijn Maat slaagde er
verder nog in de honken te bereiken en
slechts een wilde worp bracht Keulemans
op het derde honk. Noch Hannie Urbanus
die zijn 50ste interland speelde noch
Ruben Leyssner slaagden er in Keulemans
thuis te brengen.
Derdehonkman Luzi bracht Beidschat
de eerste klap toe door met twee uit een
homerun te slaan (1-0). Beidschat, die
door de Italianen op allerlei wijzen werd
geïmponeerd en uitgescholden, herstelde
zich echter en schakelde Andrea Balzani
Uit op 3sl. Dat Italië onder grote druk
speelde bleek in de gelijkmakende slag
beurt, toen Arrindell een eenvoudig roller-
tje naar de Italiaanse tweedehonkam Bal
zani sloeg Ugo kreeg de bal niet onder
controle, wierp toch nog tijdig naar eerste-
honkman Goldstein, maar deze liet de bal
vallen. Leo Kops kreeg 4w. en met een
stootslag bracht Ricky Kersout de honklo
pers op twee en drie. Een squeeze tussen
Beidschat en Arrindell mislukte en Arrin
dell was ingesloten tussen het derde honk
en de thuisplaat.
Een fout van derdehonkman Luzi bracht
Nederland echter in plaats van twee nul
len een 2-1 voorsprong, want behalve Ar
rindell scoorde ook de attente Leo Kops.
Nederland had op Glorioso nog geen honk
slag gegeven, maar toch stond de Oranje
equipe voor!
Beidschat kwam de derde en vierde in
nings zonder kleerscheuren door, al drong
Luigi Cameroni in de derde innings na
een tweehonkslag van Ugo Balzani tot het
derde honk door. In de gelijkmakende Ne
derlandse slagbeurt kwamen de honken
wel vol, maar de beslissende honkslag
bleef uit en zo was de stand na vier in
nings nog steeds onveranderd 2-1 voor
Nederland.
De vijfde Italiaanse innings werd Beid
schat echter te veel. Een homerun van
Glorioso zelf gaf hem een mentale knauw
en Italië een 2-2 stand. Met 4w. voor Spi-
nosa, een honkslag van Ugo Balzani en
een gestolen honk van deze speler, viel
er een stilte op de tribunes. Niet echter
in de Italiaanse dug-out, waaruit kreten
als: „Zieke pitcher gaan naar bed" en
.Herman go home" kwamen. Giampiero
Faraone werd door Beidschat nog uitge
schakeld en het publiek kreeg weer hoop.
Midvelder Roberto Gandini gaf een gave
honkslag en dat betekende 4-2 voor Italië
en het einde van Herman Beidschat. Wel
iswaar beëindigde Herman de Italiaanse
innings met 3 slag voor Andrea Goldstein,
maar de mismoedige gebaren die Beid
schat tijdens de innings naar de Neder
landse dug-out had gemaakt waren voor
Ron Fraser voldoende om zijn eerste wer
per te vervangen.
Fraser droeg de belangrijke taak op aan
de 22-jarige HCAW-werper Rob Hoffman,
die nog voor hij op de plaat kwam een
flinke morele steun kreeg van Wim Crou
wel, die met een schitterende homerun
voor 4-3 zorgde. Deze gave tik stelde ook
coach Ron Fraser, die zijn verrevelders
Tromp, Houtkamp, De Groot en Talens in
de dug-out liet zitten om van Crouwels
slagwerk te kunnen profiteren, in het ge
lijk. Ook Ruben Leyssner bleek kijk te
krijgen op Glorioso's werpen, want hij
gaf een harde hit in het rechtsveld. Het
bleef echter 4-3 want Arrindell en Kops
werden uitgeschakeld.
Hoffman begon in de zesde innings met
de Italiaanse derdehonkam Carlo Luzi als
tegenstander, maar met behulp van Leo
Kops, die in het foutloos spelend Neder
lands team schitterde, bleef Hoffman over
eind. Hierdoor gesteund kwam Hoffman
over zijn plankenkoorts heen en in het
verdere verloop van de wedstrijd slaagde
er nog slechts één Italiaan in de honken
te bereiken: de gebaarde Andrea Gold
stein, die tijdens de wedstrijd zulke bele
digende opmerkingen aan het adres van
bijna alle Nederlandse spelers uitkraam
de, dat zelfs Luigi Cameroni, de Italiaan
se catcher-manager die na de wed
strijd een half uur heeft zitten huilen in de
Italiaanse kleedkamer tijdens het slot-
diner in het Amsterdamse Hiltonhotel ver
klaarde ten zeerste teleurgesteld te zijn
geweest over het gedrag van Goldstein.
De Nederlandse opmars was met het op
treden van Hoffman begonnen. In de zesde
Nederlandse slagbeurt was dat nog niet
te merken: de 4-3 Italiaanse voorsprong
bleef ongewijzigd. In de zevende Neder
landse innings echter bleek Glorioso aan
het eind van zijn krachten. Hannie Ura-
banus kreeg 4w. de tiende vrije loop die
de Italiaan toestond en op een stoot
slag van Ruben Leyssner blunderde hij
door de bal langs het eerste honk te gooi
en. waardoor Hannie Urbanus de stand op
4-4 kon brengen. Leo Kops gaf een honk
slag, waardoor Leyssner op het derde
honk kon komen. Met pas één Nederland
se nul leken de kansen groot Er volgde
een langdurige conferentie van de Italia
nen, maar Glorioso wist van geen wijken
en hij overtuigde zijn catcher Cameroni
ervan, dat hij het wel kon klaren. Hij had
geluk dat Ricky Kersout daarna faalde met
zijn stootslag, die gemakkelijk door hem
werd gevangen waardoor er twee nullen
vielen.
In de achtste innings werd het vonnis
geveld over de Italianen, die tot dan toe
weliswaar fouten hadden gemaakt, maar
toch ook bij vlagen honkbal van klasse
hadden getoond ondanks het enorme en
thousiasme van de Nederlandse fans, die
de schaarse „Italia, Italia"-yells van de
Spaanse ploeg, verre overvleugelde. Rob
Hoffman kreeg 4w. en Henk Keulemans
werd ten tweede male geraakt door een
worp van Glorioso. Wim Crouwel werd
uitgevangen en de verre tik van Boude
wijn Maat werd door rechtsvelder Farao
ne op meesterlijke wijze boven het hek
weggeplukt. Geen homerun dus, maar
Hoffman kon op deze drive het derde honk
bereiken. Hannie Urbanus kreeg wederom
4w. en de honken waren dus vol. Langdu
rige conferentie bij de Italianen, maar Glo
rioso bleef op de plaat. Hoopte hij weer
op het falen van de Nederlandse slag-
ploeg?
Niemand zal het weten. Hoofdscheids
rechter Schrauwen at een citroen op en
daarna kon het spel worden hervat. Leyss
ner hypernerveus kwam in het slag-
perk. Twee slag en een wijd was de stand
even later en dat met twee nullen, nie
mand geloofde meer in een heldendaad
van Ruben. De volgende pitch een lijn
rechte harde worp ketste echter van
zijn knuppel tussen de verrevelders voor
een tweehonkslag, waarvan Hoffman en
Keulemans profiteerden: 6-4! Op de tribu
nes werd: „Glory, glory, hallelujah" ge
zongen en „Go home, Giulio" geroepen,
maar Glorioso bleef op de plaat.
De volgende Nederlandse slagman was
Simon Arrindell. Deze Antilliaan, die door
familie-omstandigheden uit het trainings
kamp in Chateauroux was teruggeroepen
en tot dan toe nog niet erg succesvol, be
schaamde het vertrouwen van zijn coach
nu niet: met twee honken bezet joeg hij
de bal over het bordje 100 meter, waar
de bal zelfs nog over de tribunes zeilde:
9-4!
De strijd om de Europese titel was be
slist. Glorioso behaalde nog een persoon
lijk succesje door Leo Kops uit te schake
len, maar dat deed alleen hém nog maar
goed, de Italianen waren niet meer te red
den. Zelfbewust trad Hoffman zijn laatste
drie tegenstanders tegemoet: Andrea Bal
zani werd uitgevangen door Ruben Leyss
ner, Giulio Glorioso en Alberto Spinosa
kregen de bal niet verder dan bij Leo
Kops, die niet faalde.
Hoffman en Fraser gingen op de schou
ders, de overige spelers werden van alle
kanten gefeliciteerd: Nederland was weer
voor twee jaar kampioen. Een groots suc
ces voor de gehele Nederlandse ploeg,
ook voor de moedige Herman Beidschat,
maar vooral voor Rob Hoffman die met
deze prestatie aantoonde dat Nederlands
suprematie op Europees honkbalgebied
niet alleen steunt op de capaciteiten van
Herman Beidschat.
Het Nederlands honkbalteam heeft in dit
zevende toernooi om het Europees kam
pioenschap een flink aantal prijzen ver
worven. Aanvoerder Han Urbanus kon er
zondagavond tijdens het slotdiner in het
Hilton-hotel al drie in ontvangst nemen:
een ere-medaille van prins Bernhard, de
wisselbeker van de Europese Federatie en
een beker, die definitief in Nederlands be
zit kwam alle trofeeën, die aan de titel
verbonden waren. Maar verder waren er
ook persoonlijke prijzen voor coach Ron
Fraser, de jonge werper Rob Hoffman en
Leo Kops, die door een internationale com
missie van honkbaljournalisten tot de
beste spelers van het toernooi werden uit
geroepen. Een eer, die zij met een Span
jaard en twee Italianen deelden.
De toekenning van deze bijzondere prij
zen was: beste werper: Rob Hoffman (Ne
derland); beste catcher: Cameroni (Italië);
beste slagman Fernandez (Spanje) met het
zeer hoge moyenne van 0.636; beste all
round speler: Leo Kops (Nederland); beste
coach: Ron Fraser (Nederland); beste
scheidsrechter: Scirman (Italië).
Nederland heeft niet alleen de eerste
plaats bereikt in de competitierangschik-
king, ook in slagprestaties waren onze
landgenoten de besten van Europa. In de
vijf wedstrijden tegen Frankrijk, Zwe
den, Spanje, België en Italië kwamen
zij tot een algemeen slaggemiddelde van
In de zesde innings van de finale om
het Europees honkbalkampioenschap
werd de jeugdige werper Rob Hoff
man voor Nederland ingezet. Hij
speelde een uitstekende wedstrijd. Ook,
was
als slagman waarbij hij een keer op
het eerste honk in botsing kwam met
de Italiaanse werper Glorioso, die de
taak van Goldstein had overgenomen.
Glorioso liet de bal vallen, Hoffman
0.294, t.w. 48 honkslagen uit 163 slag
beurten.
De teamslaggemiddelden waren: 1. Ne
derland, 0.294 (163—48); 2. Italië, 0.270
(13336); 3. Spanje, 0.265 (18148); 4.
Duitsland 0.260 (138—136); 5. België, 0.234
(14534); 6. Frankrijk, 0.180 (12222); 7.
Zweden 0.113 (11513).
In de individuele rangschikking kwamen
twee Spanjaarden op de hoogste plaatsen,
vóór de Nederlander Ruben Leyssner. Tot
de eerste tien, allen met een moyenne van
0.400 of hoger, behoorde ook jubilaris
Han Urbanus (0.400). Leo Kops werd 18de
met 0.313.
De individuele rangschikking luidt: 1.
Fernandez (Spanje), 0636 (117), 2. Sole
(Spanje) 0.500 (14—7), 3. Leyssner (Neder
land), 0.467 (15—7), 4. Vaerendonck (België)
0.444 (188), 5. Ugo Balzani (Italië), 0.438
(16—7).
De Belg Pierre Waroux en de Italianen
Goldstein en Luzi werden de „homerun
koningen". Zij sloegen er elk drie op een
totaal van 4, waarvan de Italiaanse ploeg
(11) bijna de helft voor haar rekening nam.
Van de Nederlanders produceerde Ruben
Leyssner twee „homers" en Maat, Arrin
dell, Crouwel, Peters en Talens er elk een.
De eindstand van het zevende toernooi
om het Europees honkbalkampioenschap
luidt: 1. Nederland; 2. Italië; 3. Spanje; 4.
België; 5. Duitsland; 6. Frankrijk; 7.
Zweden.
Nadat zaterdag de wedstrijden 13 en 14
van de zevende Europese kampioenschap
pen evenzo vele teleurstellingen werden,
doordat Spanje en België verre de minde
re bleken van resp. Italië en Nederland,
heeft de finale Nêdëtfand-Italië voor een
grandioos slot gezorgd van een het dient
jammer genoeg te worden opgemerkt
teleurstellend toernooi.
Hoe Nederland wederom Europees kam
pioen werd kunt u elders op deze pagina
lezen. De Nederlandse ploeg bewees in de
ze wedstrijd mentaal beter te zijn in de
keiharde honkbalsport dan de Azurri die
tegen zwakke tegenstanders tot grootse
daden komen, maar ook ditmaal duidelijk
bewezen niet onder druk te kunnen spe
len. Spanje legde beslag op de derde
plaats, want hoewel de Spanjaarden zater
dagmorgen met 8-0 van Italië verloren,
ook België met Jos Robijn op de plaat kon
niet tegen Nederland op en werd kansloos
gelaten met 8-2 dank zij een homerun van
Boudewijn Maat, die zijn ploeg na een 2-1
achterstand met 3-2 voorbracht, waarna de
Belgische tegenstand ineenstortte.
Hoe men het ook op prijs stelt bij de
FEB dat er ditmaal niet minder dan ze
ven landen aan dit toernooi deelnamen,
men zal in de toekomst naar een andere
vorm moeten gaan zoeken om de Europe
se honkbalkampioen aan te wijzen. Spanje,
Duitsland en België missen werpers van
formaat, al moet gezegd worden dat de
Belgen zich knap hebben hersteld na een
jarenlange inzinking. Frankrijk moet zich
voorlopig maar niet meer vertonen op der
gelijke evenementen, tenzij men de inner
lijke beschaving van de topfiguren op een
veel hoger peil weet te brengen. De enige
winst van dit toernooi was de deelname
der Zweden, die iedere ervaring misten,
maar wat spelopvatting en ijver betreft met
de sterkste ploegen konden wedijveren. De
lessen die de Opvolger van de Nederlandse
coach Ron Fraser, die binnenkort voor
goed naar de Verenigde Staten terug-
Het gejuich is verstormd, de tien
duizend mensen, die Nederland voor
de vijfde keer Europees honkbalkam
pioen zagen worden na een enerveren
de strijd tegen de heetgebakerde Ita
lianen zijn huns weegs gegaan. In
groepjes van twee of drie komen de
spelers die voor deze nationale triomf
zorgden uit het OVVO-kleedlokaal aan
de Kruislaan in Amsterdam. Een lange
slanke jongen komt alleen uit de gang.
Even kijkt hij opzij naar het veld met
de verlaten tribunes. Daar behaalde
hij een uurtje geleden zijn grote triomf,
daar vertrouwde de Amerikaanse
bondsboach Ron Fraser hem, werper
van een tweede-klasseclub, de leiding
toe van de nationale defensie tegen de
sterkste slagploeg, die het oranje
negental ooit tegenover zich zag in een
titelstrijd. Hij schudt even zijn hoofd
alsof hij moeite heeft te beseffen, dat
het allemaal werkelijk gebeurd is, dat
hij, Rob Hoffman, een jongen van
22 jaar uit Bussum die slagploeg, waar
voor een door griep verzwakte Herman
Beidschat voor opzij moest, bedwongen
heeft.
Zó bedwongen dat zij geen punt meer
scoorden, dat zij bijna geen honk meer
aanraakten. Het is als een droom. Zijn
worpen waarop die vermaarde Azzuri tel
kens weer missloegen, die aanmoedi
gingen van de duizenden, de lawine van
dolgeworden supporters die zich na de
laatste worp op hem stortten en hem in
de lucht tilden
„Ik heb moeite om alles te verwerken",
zegt hij verontschuldigend glimlachend
als hij merkt, dat ik hem gadesla. Het
ia ook wel wat om ineens van Ron Fraser
te horen „ga je ingooien, je moet er op"
terwijl je in de dugout al klappert van
de zenuwen. Hij heeft me moreel enorm
opgetild, die Fraser; alle jongens trou
wens. Ze gaven me echt het gevoel dat
ik het kon, dat ze vertrouwen in me had
den. Dat gaf me rust. En dan die Ricky
Kersout. wat een stalen knaap is dat. Die
kreeg je met geen tien komedie spelen
de Italianen vlak voor hem uit het lood.
Ik heb, geloof ik, nog niet eens zo gek
geslagen ook, hè. Wel een verschil met
het spel in de tweede klasse".
„Je moet me echter niet alleen als
een tweedeklas pitcher bekijken, daar
voor ben ik al te lang in Fraser's han
den. In 1959, toen Fraser voor het eerst
een aantal geselecteerden begon te trai
nen, kreeg de coach van HCAW. mijn
club uit Bussum, het voor elkaar dat ik
als een soort buitenstaander mee mocht
doen met die training. Tegen Kaiserslau-
tern Engineers, een trainingswedstrijd van
de Nederlandse ploeg voor Barcelona,
waar de vorige strijd om de Europese ti
tel plaats vond, stelde hij me op. Ik gooi
de toen in Haarlem de laatste drie innings.
Ik was toen zo nerveus als een schoot
hondje. De dag daarop in Amsterdam
mpcht ik weer twee innings spelen en
dat ging niet eens zo gek. Toch dacht ik
geen moment dat ik gekozen zou wor
den om die trip naar Barcelona mee te
maken".
„Die vliegreis, mijn eerste, was een
enorme belevenis. In Barcelona heb ik
maar een innings gespeeld, de laatste te
gen Duitsland, toen we zover voor ston
den, dat Fraser zonder enig risico reser
ves in kon zetten. Daarna koos hij mij
regelmatig voor vertegenwoordigende
teams. Doch nooit om echt een wedstrijd
te maken; bijna steeds werd ik het veld
ingestuurd als een andere werper afknap
te. Relief-pitcher zijn is niet altijd een
aangename taak. Tijdens dit toernooi, in
de wedstrijd tegen Frankrijk, kreeg ik
eindelijk een behoorlijke kans. Die heb
ik gegrepen, zo gegrepen, dat Fraser mij
na afloop complimenteerde. Dat ik in die
strijd zo'n goede indruk bij hem gemaakt
had, dat hij mij nodig had om de laatste
en alles beslissende innings te werpen,
had ik niet durven dromen."
„Ik ben blij dat alles goed is gegaan,
blij voor mezelf en blij voor mijn club
HCAW. Men heeft wel eens de indruk dat
die vereniging mij niet naar een hoofd
klasse vereniging wil laten gaan, dat is
je reinste kolder. Ik denk er zelf geen
moment aan van team te veranderen. Ik
ben en blijf Bussumer, ik ben en blijf
in HCAW, welke aanbiedingen ik ook
van hoofdklasseverenigingen krijg, en ik
heb er al heel wat gehad, dat weet zo
langzamerhand iedereen."
„Ik word alleen ziek van al die goed
gemeende raadgevingen als „ga toch in
de hoofdklasse spelen, dan speel je met
spelers van het hoogste niveau, dan pas
ontwikkel je je snel tot een goede wer
per!". Misschien wel, misschien was ik
stukken verder geweest als ik in een ge
renommeerde eredivisieclub zou spelen,
maar wat zou ik dan een boel gezellig
heid gemist hebben. Gezelligheid, die ik
alleen maar kan vinden bij HCAW, de
vereniging van mijn vrienden. En dat
klinkt misschien gek in de sportwereld,
waarin men zo doorzakt naar profmentali
teit, voor mij is gezelligheid in de ver
eniging nog steeds het belangrijkste".
Als later de jonge sportman uit Bussum
hoort, dat hij is uitgeroepen tot de beste
werper van het toernooi door zijn presta
ties in de wedstrijden tegen Frankrijk en
Italië, knipoogt hij in mijn richting en
fluistert „het hoogste bereikt als wer
per van een tweedeklasclubje, waar
blijf je nou"?
Jan Dassen
Voor het eerst in het toernooi kwam
de gehele Nederlandse ploeg uit de
dug-out om een van de Nederlandse
spelers geluk te wensen met een
homerun: geen wonder, want de
„homer" van Arrindell betekende zo
goed als zeker prolongatie van de
Europese titel: de Nederlandse voor
sprong groeide uit van 6i tot 94.
keert Bill Arce hun gaf in techniek en
tactiek werden gretig door de Zweden op
genomen.
Een nieuwe vorm voor de Europese
honkbal titelstrijd is niet een, twee, drie te
geven, maar het denkbeeld van Ge Hoo-
genbos, om de eerstkomende jaren een se
rie van „best of seven" tussen Nederland
en Italië te laten spelen, lijkt ons een goe
de oplossing. Misschien een idee voor een
eventueel opnieuw-te houden honkbalweek
in Haarlem, al zal men hieraan dan geen
Europees kampioenschap kunnen verbin
den.
Voetbal
Op de bondsvergadering van de Duitse
voetbalbond, die zaterdag in Dortmund is
gehouden, is met 103 tegen 26 stemmen
besloten met ingang van 1 augustus 1963
een eredivisie in te voeren. Aan het be
sluit ging een debat, dat soms in heftige
bewoordingen werd gevoerd, van drie uur
vooraf Thans kent het Westduitse voetbal
aan de top vijf eerste klas-afdelingen.
Een bestuursvoorstel om het volledige
beroepsspel in West-Duitsland in te voeren
werd met 80 tegen 49 stemmen verworpen.
Wel hechtte de vergadering haar goedkeu
ring aan de invoering van de categorie
zogenaamde „licentiespelers" voor de ere
divisie. De licentiespelers krijgen een ho
gere vergoeding dan de huidige contract
spelers, die 400 Mark (bijna 400 gulden)
per maand ontvangen. De stemmenverhou
ding voor dit laatste voorstel was 91 voor
en 37 tegen terwijl er 1 ongeldige stem
was.
PSV en Leeuwarden hebben overeen
stemming bereikt over de transfer van Van
der Meer naar PSV. De aanvoerder van
Leeuwarden, die vorig jaar van ADO was
overgenomen, tekende zaterdag in Eind
hoven een contract met de Eindhovense
vereniging.
Het PSV-team zal in zijn nieuwe samen
stelling op 8 en 11 augustus in Turkije
twee wedstrijden spelen.
Schaatsenrijden
De wereldkampioenschappen kunstrijden
zullen in 1964 worden gehouden van 25-29
februari Garmisch-Partenkirchen, tenmin
ste wanneer men er in slaagt voor die tijd
het Olympische ijsstadion te overdekken.
De kampioenschappen vallen na de Olym
pische Spelen in Innsbruck (29 januari-9
februari). De kosten voor de verbouwing
van het ijsstadion in Garmisch-Parten
kirchen worden geschat op ruim ander
half miljoen Mark.
