„Hollands mooiste polder'' maakt
zich op voor 350-jarig bestaan
Droogmaking van de
Beemster voor zesde
maal herdacht
5xtal~lwda
Voorlichting onder de jeugd
tegen overmatig roken
n n i r d b l n n n n i
Vla- en papprijzen
op 6 augustus
omlaag
5 NV SLAVENBURG'S BANK
inopi i/ n 8 ii t
HET AKKOORD:
WANHOOP HIER,
VREUGDE DAAR
Hoger N.S.-tarief lokt
critiek en vragen uit
Strop van 1 miljoen
Steeds meer forensen
Hele week feest
ZATERDAG 4 AUGUSTUS 1962
Maar melkhandel dreigt
de verkoop ervan
te zullen staken
Kerkelijk nieuws
VERGELIJKING
ENTHOVEN
VERDACHTMAKING
MOEILIJK
WEG
GENEALOGIE
MOEILIJK
Talarius
COMMISSIE DOET AANBEVELINGEN:
Vrees voor groot verlies
Kamerlid stelt vragen
Gaat u met vakantie?
Reclassant ging er met
zijn dossier vandoor
Met een hele week feest gaat men in „Hollands mooiste
polder", de Beemster, in september het 350-jarig bestaan
van deze droogmakerifvieren. Het zijn geen Beemster-
lingen die uit puur chauvinisme hun polder als „Hollands
mooiste" betitelen. Deze omschrijving komt uit de mond
van vrienden van de Beemster. Wie ooit de Beemster in het
voorjaar bezocht, als de fruitbomen in bloei stonden, zal het
er van harte mee eens kunnen zijn. En wie ooit op een rus
tige, zonnige herfstdag in Midden-Beemster vertoefde, waar
de bladeren dan in grote hopen opgewaaid liggen op de
kleine gele steentjes van het marktplein, hij zal zijn hart aan
de Beemster verloren hebben. De minnaar van de Beemster
heeft beroemde en bekende voorgangers gehad: Amster
damse kooplieden, die er in de Gouden Eeuw riante buiten
verblijven en kostelijke boerderijen lieten bouwen, Vondel,
die een loflied op de Beemster dichtte, kunstschilders die in
de wijdheid van het landschap inspiratie vonden en, bijvoor
beeld, de schrijver Jan Mens, die vele maanden in de polder
woonde en er zijn boeken „Goud onder golven" en „Elisa
beth" (de levensbeschiedenis van Elisabeth Wolff) goed
deels schreef.
yi J
V,
t-?iïiT»ot3&CX v. x. rv--
In 1612 viel het Beemstermeer droog en
aanvankelijk werd dat heugelijk feit, dat
bijna 2 miljoen oude harde guldens had
gekost, om de 100 jaar herdacht, in 1712 en
1812. Toen vond men een eeuw te lang
duren om op een feest te wachten, zodat
het in 1862 ook feest was. Om de smaak
van het feesten niet te verliezen werd een
halve eeuw ook te lang geacht, waardoor
in 1887 opnieuw feest werd gevierd. In
1912 werd het derde eeuwfeest met grote
luister gevierd en daarna gingen in 1937
natuurlijk opnieuw de vlaggen uit.
Aanvankelijk werd feest gevierd op de
30ste juli, de enig juiste dag, omdat in de
oude keur was vastgelegd dat 30 juli, de
dag waarop de polder verkaveld werd, elk
jaar tot „dankzegging ende memorie" her
denkingsdag zou zijn. Lange tijd heeft men
zich daaraan gehouden en werd de
30ste juli als zondag gevierd. Op die dag
ging men ter kerke en was het markt.
Grappenmakers gaven voor, dat men op
30 juli naar de kerk ging om te bidden
voor de deelnemers aan de „Beemster
bullendag
Nadat reeds in 1570 plannen waren ge
maakt om de Beemster droog te malen,
zou het tot in het eerste decennium van
de 17de eeuw duren voordat de plannen
werkelijkheid werden. Op 10 april 1608
werd het leggen van een ringdijk aanbe
steed; duizenden arbeiders zijn er in de
zomer van dat jaar mee bezig geweest en
eerst tegen het eind van 1609 vielen de
eerste delen van de meerbodem droog.
Zo'n vijftig molens waren er voor ge
bouwd.
De droogmakers Amsterdamse koop
lieden die het geld gefourneerd hadden en
„bezield" werden door ene Dirck van Oss,
die men als de eigenlijke droogmaker van
de Beemster moet beschouwen vóór de zo
bekend geworden Jan Adriaanszoon Leegh-
water boekten toen een enorme strop.
Want de aangelegde ringdijk bleek in de
herfst van 1609 niet sterk genoeg, waar
door het tot dan toe geïnvesteerde geld in
de golven verdween. Vele aandeelhouders
gaven toen de moed op, doch niet Dirck
van Oss. In juni 1610 konden de molens
weer gaan malen en in 1611 vielen -voor de
tweede keer de gronden droog, toen voor
goed.
Op 19 mei 1612 werd de Beemster „ge
heel ledig bevonden". Op 30 juli vond de
verkaveling plaats, waartoe de prinsen
Maurits en Frederik Hendrik werden uit
genodigd. Die verkaveling werd gehouden
in een grote tent, waar de later beroemd
geworden Leeghwater voor kelner speelde.
Op de plaats waar die tent heeft gestaan,
midden in de polder, staat thans het „Hee
renhuis" in Midden-Beemster. Een merk
waardig gebouw, omdat het beneden café
en restaurant is en boven raadzaal
Doch ook in Zuidoost-Beemster treft men
zo'n gemeentelijk „gemengd bedrijf" aan.
Een bezienswaardigheid is de in 1682
gebouwde hofstede „De Eenhoorn", die
nog in oorspronkelijke staat verkeert.
In de Gouden Eeuw was de Beemster,
bjj de verkaveling verdeeld onder 123 eige
naren, een waar lustoord. Rijke Amster
damse kooplieden bouwden er buitenver
blijven en hofsteden. „Zwaansvliet" was
een kasteeltje van de familie Van Oss, de
beroemde ne-eeuwse bouwmeester Pieter
Post bouwde er de „Vredeburgh" voor de
familie Alewijn en thans nog kunt ge de
hofstede „De Eenhoorn", een waar pronk
stuk, bewonderen. Van de villa's en buiten
plaatsen bleven alleen herinneringen over
in de vorm van oude poorten en inrijhek
ken, oude muurtjes en fundamenten.
Bekende figuren uit de historie van de
Beemster zijn de beide kunstschilders Carel
en Barend Fabritius, leerlingen van Rem
brandt, dominé A. Wolff, zijn vrouw Eli
sabeth WolffBecker (een van de meest
op de voorgrond tredende schrijfsters uit
de 18e eeuw), Jacobus Bouman, een een
voudige boer die historicus werd èn grond
legger van de Hollandsche Maatschappij
van Landbouw, en Wouter Sluis, pionier
op het gebied van moderne landbouw- en
bemalingsmethodén, zijn tijd zo ver voor
uit dat hij voor gek verklaard werd, een
zaam, verguisd en berooid gestorven en
pas tientallen jaren later erkend als een
van de belangrijkste mannen die de Beem
ster heeft opgeleverd.
Veehouderij, akkerbouw, tuinbouw, fruit
teelt en geleidelijk aan ook de bollenteelt
zijn de middelen van bestaan in de Beem
ster anno 1962. De bevolking heeft zich
langzaam aan uitgebreid tot zo'n 5.000 zie
len, die of in een van de drie woonkernen
(Midden-Beemster, West-Beemster en Zuid-
Oost-Beemster) wonen of verspreid in de
boerderijen in en aan de rand van de pol
der.
De tegenwoordige tijd doet zich ook in
de Beemster gelden. Voorbeelden daarvan
zijn uitbreidingsplannen van het gemeen
tebestuur, een plan tot modernisering van
de bemaling en het steeds toenemend aan
tal forensen, dat zich in de Beemster ves
tigt. Er zijn nieuwe woonwijken verrezen,
doch door het gemeentebestuur en het be
stuur van het waterschap en ook door het
provinciaal bestuur wordt er op toegezien,
dat de polder zijn agrarische bestemming
zal behouden. Nog altijd is er in de Beem
ster ruimte om te leven onder de wijde
Hollandse hemel. „Wij die dit land lief
hebben hopen dat het zo zal blijven", zegt
dijkgraaf K. Hoogetoorn daarvan. En bur
gemeester Cloecke, nog niet zo lang gele
den uit Wieringerwaard gekomen om het
bestuur van de Beemster over te nemen, is
het daar volkomen mee eens.
Van 2 tot 9 september is het dus feest
in de Beemster. Als dat feest geen succes
wordt, zal men dat de organisatoren (er is
een speciaal comité voor benoemd en tal
rijke Beemsterlingen spannen zich indivi
dueel of in groepsverband daarvoor in) niet
kunnen verwijten.
Na een herdenkingsdag op zondag 2 sep
tember is er een buurtendag met regionale
buurtfeesten. Dinsdag 4 september is de
openingsdag met ontvangst van water
schapsbestuur en gemeenteraad, vlaggen-
parade, opening van een grote tentoonstel-
Gebouwd als pastorie werd het huis,
dat binnenkort als museum „Betje
Wolff'" zal worden opengesteld. Hier
woonden dominee Wolff en zijn vrouw
Elisabeth Becker, die bekendheid ver
wierf als schrijfster.
ling, concert door de Rijkspolitiekapel en
de eerste opvoering van de revue „De
Bloeiende Beemster", die 130 medewerken
den telt en tot nu toe 2.800 aan voorbe
reiding heeft gekost.
Een plattelandsdag met een veetentoon
stelling, een Westfriese markt, een bijeen
komst van 1000 plattelandsvrouwen en pa
rachutespringen staat vervolgens op het
programma, dat later nog een „Ontmoe
tingsdag" vermeldt, met een reünie van
oud-Beemsterlingen en een optocht van
historische automobielen. Op de voorlaat
ste dag van het feest komen burgemeesters
en dijkgraven van omliggende gemeenten
en polders op bezoek, is er een centraal
kinderfeest, start er een wielerronde rond
het IJselmeer en komt de marine. Het
feest wordt zaterdag 8 september besloten
met een grote allegorische optocht, een
teenageravond en een daverend vuurwerk.
Voor wie zich buiten het feestgedruis
om in de historie en het heden van deze
350-jarige polder wil verdiepen is er een
gedenkboek in de maak, dat tegen het eind
van dit jaar van de pers zal komen.
Met ingang van maandag 6 augustus
worden de prijzen van chocoladevla, vanil-
levla, yoghurt en pappen met één cent
verlaagd.
In een bijeenkomst in Den Haag hebben
melkhandelaren en vertegenwoordigers
van standaardisatiebedrijven daartoe be
sloten naar aanleiding van de beschikking
van minister De Pous, die voorschreef
dat de maanden geleden met één cent
verhoogde prijs op het peil van 1 decem
ber 1961 moest worden teruggebracht.
In de kring van de handel had deze
maatregel grote ontstemming gewekt
vooral omdat tegen de prijsverhoging, die
via een normale procedure met het pro-
duktschap was ingevoerd, pas nu werd op
getreden. De cent prijsverhoging kwam
voor de helft aan de detailhandel.
De melkhandel en de melkindustrie heb
ben thans besloten aan de „wenk" van het
ministerie te voldoen. Maar als nader
overleg met het ministerie geen resultaat
zal opleveren, zou de melkhandel er geen
belang meer bij hebben, de melkproduk-
ten waarom het gaat te verkopen. Staking
van de verkoop van vla's, yoghurt en pap
acht men dan een middel om duidelijk te
maken dat de prijsverhoging gemotiveerd
was.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Woldendorp c.a. J. Hoekert,
kand. fee Leiden. Aangenomen naar Lip-
penhuizen-Hemrik W. A. Hage, kand. te
Dordrecht; naar Aagtekerke (Z.) B. Duis-
terhof, kand. te Meteren, die bedankte
voor Zevenhoven; naar Den Bommel (Z.H.)
T. van 't Veld, kand. te Nijkerk, die be
dankte voor Goudswaard (toez.). Bedankt
voor Katwijk aan Zee (7de pred.pl.) J. J.
Poot te De Bilt. Beroepen te Bodegraven
(toez.) W. Balke te Langerak.
De Volkskrant verhaalt over
een bijna-vliegongeluk:
Velen klaagden over pijn in
de rug, want de luchtreus was als
een veren matras door elkaar ge
schud en de inzittenden waren te
gen het plafond gesmeten".
Het enige bezwaar dat ik tegen deze
vergelijking met een veren matras
heb is, dat zij nu juist helemaal niet
opgaat.
„Regelrechte moord met voorbe
dachte rade", vindt de officier van
justitie"
(Volgens De Volkskrant).
Volgens mij: regelrechte onopzette
lijke verdachtmaking zonder opzet
van de wetskennis des officiers door
De Volkskrant.
Bij een plaatje over een radio-uit
zending omtrent Brugge zet de
Avro-bode:
„Onze tekenaar Jaap Nieuwenhuis
schetste een blik op de Grote
Markt aldaar".
Dat plaatje is aardig. Maar een blik
schetsen is moeilijk. Zo niet onmoge
lijk, of het moet er een met tuin
bonen of anderszins zijn. -
„Na een uur gewandeld te hebben
begon de weg enigszins te stijgen",
vertelde Haarlems Dagblad.
Vreemd tafereel, die wandelende
weg; had ik een plaatje van willen
zien.
Dagblad
Het Algemeen
schreef:
Probeert u maar eens met twee
levende lijken gedurende vele
tientallen kilometers op stap te
gaan, hen zoveel moed in spreken
dat zij niet volledig overlijden,
maar bovendien nog op tijd met
hen naar huis terug te keren. On
danks de handicap van een lekke
band juist op het ogenblik, dat de
enige slag van de dag ontbrandde,
gelukte Enthoven dit.
Ik hèb het geprobeerd en ik moet
eerlijk erkennen, dat wat Enthoven
gelukt is, mij niet gelukt is. Mijn
levende lijken overleden volledig, of
schoon ik geen lekke band had.
De Telegraaf, zich terdege ver
diepend in het familiewedervaren
van wijlen Koningshofs Luden, bab
belt:
„...Zij hadden drie dochters toen
er één met een meneer Luden en
onder meer één met een heer
Burdet trouwde.
Na lang piekeren begreep ik dat twee
dochters met die éne meneer Burdet
gehuwd waren.
„Dit is Donna Reed, die Robert
Young, de hoofdrolspeler uit „Va
der weet het beter", zal afwisselen
als de ideale moeder,
deelt De Telegraaf mede.
Moeilijk voor Donna, want Robert is
de meest ideale moeder, die ik mij
kan voorstellen.
Advertentie
NIEUWE GRACHT 98
SCHOTERWEG 3
De „Voorlichtingscommissie Roken
Jeugd" van de Landelijke Organisatie
voor de Kankerbestrijding (L.O.K.) ver
wacht niet veel van verbodsbepalingen
voor de jeugd met betrekking tot het
roken. In haar eindrapport aan de
L.O.K. wijst de commissie op het voor
beeld van de volwassenen bij de be
strijding van het overmatig roken. Wil
men resultaten bereiken, dan zal dit
moeten geschieden langs educatieve weg
en via vrijwillige medewerking. Daar
voor zijn in het rapport enkele aan
bevelingen gedaan.
Het rapport is het resultaat van een om
vangrijke studie van 24 vertegenwoordi- 8en V0n vakverenigingen en alle soorten
Voorlichting moet volgens de commissie
reeds beginnen in de hoogste klassen van
de lagere school en voortgezet worden tot
het bereiken van de volwassen leeftijd. De
voorlichting zou permanent moeten wor
den gevoerd binnen het raam van de ge
zondheidsvoorlichting en -opvoeding. Voor
dit doel acht de commissie de instelling
van een centraal organiserend en stimu
lerend lichaam noodzakelijk. Zolang dit
nog ontbreekt, kan de voorlichting het bes
te worden opgedragen aan de voorlichtings
commissie van de L.O.K.
Bij de voorlichting tegen het overmatig
röken zóuden volgéhfe het rapport inge
schakeld kunnen worden sportinstructeurs
verenigings- en sportbladen, vormingsin
stituten, volkshogescholen, jongerenafdeling
gers van jeugdgroeperingen, kruisvereni
gingen, onderwijsinstellingen, sportorgani
van scholen. De bedrijfsjeugd zou bereikt
kunnen worden via het leerlingenstelsel.
saties, land- en zeemacht en organisaties Pe artsen zouden een zeer belangrijke rol
voor de volksgezondheid. 1 in de voorlichting moeten spelen.
De Nederlandse perscommentaren over
het voorlopige akkoord over Nieuw-Guinea
lopen uiteen van doffe wanhoop en mis
moedige berusting tot redelijke voldoe
ning en getemperde vreugde.
De heer H. A Lunshof vertolkt in
ELSEVIERS WEEKBLAD de gevoelens
van de eerste soort met een onvervalst
germanisme: „Het doet ons leed te moe
ten constateren dat de Amerikanen ons
voor 100 pet. in de steek hebben gela
ten". De auteur wil echter niet onbil
lijk zijn en voegt eraan toe „dat een
deel van het Nederlandse volk, hoewel
het besloot dienstplichtigen derwaarts te
zenden, Nieuw-Guinea liever kwijt is dan
780.000 Papoea's te beschermen. Zo heeft*
ieder zijn smaak. De Rijkensen hebben
getriomfeerd. Zending en missie kunnen
de koffers wel pakken. The rest is silence.
Maar één ding verge te men niet: het
geweld heeft over recht getriomfeerd. On
der leiding van president Kennedy tre
den wij een nieuwe internationale orde
binnen: die van bukken voor dictators."
Ook mr. G. B. J. Hiltermann uit zich
in de HAAGSE POST neerslachtig: „Ge
lijk, ongelijk, goed of verkeerd, hoe men
het anders had gewenst, het heeft alle
maal weinig zin. Geen mens heeft een
reëel alternatief kunnen wijzen. Wij be
gaan deze weg omdat er geen andere
was. Voorlopig wil dat dan natuurlijk
nog zeggen: Soekarno volente".
Het ALGEMEEN HANDELSBLAD, dat
meent dat er voor Nederland „reden te
over is om met voldoening het tot stand
komen van de overeenkomst te begroe
ten", kent wel een alternatief wanneer
de pogingen om tot overeenstemming te
komen schipbreuk hadden geleden: „Uit
breiding van de huidige schermutselingen
tot een complete jungle-oorlog. Nog meer
zinloze offers in mensenlevens en geld
van Nederlandse kant. Niet minder bloe
dige offers aan Indonesische zijde. Een
brandhaard in Oost-Azië, waaruit bij de
bestaande tegenstellingen tussen „ge
kleurd" en „blank" en tussen commu
nisme en Westerse democratieën een der
de wereldoorlog zou kunnen ontstaan.
Handhaving van wat in Azië algemeen
werd beschouwd als een restant van een
kolonialisme heeft afgereknd. Onbereken
bare repercussies bij de Aziatische vol
keren. Etc. etc. En daarvan zouden juist
de Papoea's, om wier „zelfbeschikkings
recht" alles was begonnen, de dupe wor
den. Bovendien zou de verhouding tussen
Indonesiërs en Papoea's grondig ver
stoord worden, terwijl, hoe ook de Nieuw-
Guinea-kwestie zou zijn opgelost, de Pa
poea's in de toekomst met en naast de
Indonesiërs zullen moeten leven".
Wie in Nederland Papoea's zegt, zegt
ook zelfbeschikkingsrecht. „Het is zo
schrijft DE GROENE zonder dat we
het wilden, een toverwoord geworden voor
een bevolking die nog geen tien jaar
geleden staatkundig aan toeten noch bla-die minister Luns voortdurend
zen toe was, en die thans misschien een
eerste ietsje van het toeten begrepen
heeft. Althans enkelen, o.a. de heer Ki-
rihio, geven er blijk van te begrijpen
dat ook zij in de politiek scherp voor
de wind kunnen zeilen, en zij sturen aan
op het verstandigste wat kan worden
gedaan: geluidloze aansluiting bij Indo
nesië. Maar de overgrote meerderheid van
de Papoea's zal niet begrijpen wat er
precies gebeurt. Wat van dat, o.m. door
onze lamentabele voorlichting gecreëerde
gebrek aan inzicht het gevolg zal zijn,
kan geen mens zeggen. Maar als het
straks in Nieuw-Guinea tot angstige ta
ferelen komt, kunnen we ons dat ook
aantrekken".
Met het oog op de „regering in bal
lingschap" en de „guerilla" waarop door
sommigen is gezinspeeld waarschuwt het
DEVENTER DAGBLAD „Men kan
slechts hopen, dat redelijke lieden de heer
Jouwe (misschien met een verwijzing
naar de Ambon-tragedie?) van de onre
delijkheid en uitzichtloosheid van zodanig
voornemen zullen weten te overtuigen.
Het ?S hard om in illusies te worden
teleurgesteld. Het is hard om in zekere
zin de dupe te worden van een Neder
landse overheid, die aan de geëvolueer
de Papoea's beloften heeft gedaan, die
zij, nu ook haar de feitelijke omstan
digheden te machtig zijn geworden, niet
gestand kan doen. Wat voor de heer
Jouwe en de zijnen geldt, geldt mutatis
mutandis ook voor de Nederlanders, die
zich niet minder dan deze Papoea
politicus in en door de thans ingeslagen
Nieuw-Guineakoers bedrogen voelen".
De opvatting dat de Nieuw-Guinea-poli-
tiek van de regering is mislukt kan men
in bijna alle bladen van links tot rechts
vinden. VRIJ NEDERLAND vindt dat dit
inzicht hier en daar wat laat komt:
„Plotseling weet iedereen het! Sinds ja
ren is in Vrij Nederland gewezen op de
gevaarlijke illusies van minister Luns, die
eens heeft durven beweren, na een be
zoek aan de Ver. Staten, dat Washing
ton Nieuw-Guinea beschouwde als een
ander Quem.oy en Matsoe, als een eiland
dat tot het uiterste verdedigd moest wor
den. Tegen Indonesië! De zaken hebben
altijd anders gelegen, zoals de bladen
in zijn
hardnekkigheid hebben gesteund, nu ont
dekken".
De PROVINCIALE ZEEUWSE COU
RANT noemt dat: „Een trieste ontwik
keling. Triest vooral, omdat dit alles was
te voorzien: minister Luns heeft tegen
beter weten in zijn Canossa willen ver
mijden in de zekerheid dat hij er tóch
zou komen. Waarom heeft hij dit alles
niet vermeden? In februari van het vo
rige jaar verklaarde hij in de Tweede
Kamer, dat de regeringspolitiek inzake
Nieuw-Guinea niet statisch was, maar
steeds aan de eisen van de tijd en van
het ogenblik zou worden aangepast. Nu,
dat is uitgekomen: de aanpassing is
thans vrijwel volmaakt. Maar dat was
maanden eerder mogelijk en veroedelijk
maanden eerder mogelijk en vermoedelijk
ook wenselijk geweest".
DE WAARHEID vindt dat thans het
moment is gekomen om de Nederlandse
troepen onmiddellijk terug te laten ko
men: „Wie zal nu nog durven beweren,
dat van Nederlandse jongeren „het of
fer" gevraagd kan worden om te blij
ven in een gevaarvol gebied, waarop de
commanderende regering niet eens meer
officiële aanspraken kan laten gelden?
Het is ontoelaatbaar, dat nog één troe
pentransport ons land voor Nieuw-Guinea
verlaat. De troepen, die er zijn, moeten
terug. En daarmee moet onmiddellijk een
begin worden gemaakt. In Nieuw-Guinea
valt voor regering en legerleiding niets
meer te zoeken!"
Voor één keer zijn het communistische
dagblad en ELSEVIERS WEEKBLAD het
blijkbaar eens: „Daarom ware het beter,
als het werk in Washington verricht is,
en Soekarno niet met grote landingen
komt, onze jongens naar Nederland te
rug te halen. Iedereen die daar thans
nog sneuvelt, sneuvelt voor niets. Be
halve de Papoea's verraden wij onze
eigen kinderen".
Tenslotte een citaat uit HET PAROOL,
dat kennelijk niet te vroeg wil juichen:
„Men moet nu natuurlijk nog afwachten,
hoe het akkoord valt in beide regerings
centra. Dr. Van Roijen komt over en
zal vermoedelijk niet te veel moeite heb
ben met het kabinet, dat dit resultaat
toch verre moet verkiezen boven de klaar
blijkelijk al overwogen aftocht zonder ak
koord. In hoeverre het te Djakarta, waar
heen Soebandrio thans onderweg is, moei
lijker ligt, is niet zo goed te bezien. Men
moet aannemen, dat de Indonesiërs tij
dens het voorlopig overleg voortdurend
in contact hebben gestaan met hun re
gering; maar de machtsverhoudingen blij
ven in een geleide democratie" toch
moeilijk te peilen. Men moet maar het
beste hopen, al is het misschien ver
standig, het gevoel van opluchting nog
even in te tomen'.
In „Voorrang", het orgaan van de Ne
derlandse Katholieke bond van vervoers-
personeel „St. Raphael" wordt naar aan
leiding van de recente tariefsverhoging
voor het goederenvervoer bij de N.S. ge
constateerd, dat de spoorwegen voor het
eerst na de oorlog met verlies zullen
gaan werken, zonder dat de noodzaak
daartoe duidelijk is gemaakt.
„Voorrang" schrijft verder, dat de re
gering klaarblijkelijk liever spoorwegte
korten aanvaardt dan een tariefsverho
ging voor het personenvervoer, die mis
schien de kosten van het levensonderhoud
met een te verwaarlozen factor zou ver
hogen. Het feit, dat N.S. een verlieslij
dend bedrijf gaat worden, past niet in
wat men in Nederland en in de E.E.G.
„gezonde vervoerspolitiek" noemt. De
Spoorwegen, aldus het blad, zijn in zo
verre een gemengd bedrijf dat zij goede
ren en reizigers vervoeren met inzet van
dezelfde krachten. Men zou dus verwach
ten dat de tarieven van beide soorten
vervoer aan de werkelijke kosten worden
aangepast. De regering heeft echter an
ders beslist, alleen de goederentarieven
mogen worden herzien. De Katholieke
bond van vervoerspersoneel acht deze
halve maatregel een twijfelachtig genees
middel, aldus „Voorrang".
Het Tweede-Kamerlid dr. E. P. Verkerk
(A.R.) heeft de minister van Verkeer en
Waterstaat schriftelijke vragen gesteld
naar aanleiding van de recente verho
ging van de tarieven bij het goederenver
voer van de Nederlandse Spoorwegen. De
heer Verkerk vraagt onder meer of de
minister het in het kader van het alge
meen vervoersbelang juist acht om wel
de tarieven van het goederenvervoer en
niet die van het personenvervoer te ver
hogen. Is zo niet het gevaar aanwezig,
aldus de heer Verkerk, dat de „selfsup
porting" van de Nederlandse Spoorwegen
ernstig in het gedrang zal komen.
Hij vraagt ook of de minister kan mee
delen met welk bedrag het tekort van de
spoorwegen zou worden vergroot, als in
het totaal van de vacatures bij het perso
neel zou worden voorzien. Zullen de spoor
wegen door de verhoging van de tarie
ven bij het goederenvervoer nu ook fi
nancieel in staat zijn in deze vacatures
te voorzien?
Verder wil dit Tweede-Kamerlid ver
nemen, welke normen worden aangelegd
voor goedkeuring van tariefsverhoging bij
het overheidsvervoer en voor het particu
liere beroepsvervoer. Wordt hierbij nog
verschil gemaakt tussen personenvervoer
en goederenvervoer?
De heer Verkerk vraagt de minister
tevens welke maatstaven hij heeft aan
gelegd voor de goedkeuring van de verho
ging van de tarieven van de Nederlandse
Spoorwegen.
en wilt u dat wij uw krant naar uw
vakantie-adres opzenden
Stuurt u ons dan minstens drie dagen
voor uw vertrek een briefkaart met
vermelding van uw naam, uw vaste
adres, uw vakantie-adres, de datum
waarop de eerste krant naar uw
vakantie-adres gezonden moet worden
en de datum waarop de krant voor het
laatst moet worden toegezonden
Als u de krant per week betaalt wilt
u dan het abonnementsgeld voor de
vakantieweken vooruit aan de bezor
ger betalen
DE ADMINISTRATIE
Uit het reclasseringsbureau van het Le
ger des Heils in Amsterdam is een 24-ja-
rige kelner er met zijn dossier vandoor
gegaan. Een dag later werd de man aan
gehouden. „Ik heb het rapport gelezen,
maar er klopt niets van", zei hij. Daarom
had hij het dossier maar verscheurd.
Hij gaat nu weer naar de gevangenis,
want hij liep nog in een proeftijd.
