Werk van Franse meesters in „Singer"
H En Qffl)
Overzichtsexpositie van B. C. Koekkoek in Kleef
•W# I
'"'Éi
It
Alphenaar
4
Marilyn Monroe te Westwood begraven
Drie kandidaten voor de
„Zilveren Lier" van het
W ereldmuziekconcours
Poppenspelers in de Vleeshal
Mariabeeld nog spoorloos
A A nKONDIGIHGEtl enBESCHOUWIHGEN
NEGEN MUZEN
DONDERDAG 9 AUGUSTUS 1962
De radio geeft vrijdag
aC
M .WÊËÊÊË
f*- <*mmIP
Ton Neelissen
Voor alleenwonenden en ook als
BIJVERWARMING
voor zomerhuisjes
een Coleman oliehaard.
Reeds voor f 208.-.
OPENLUCHTTHEATER
T elevisie programma
TOT 16 SEPTEMBER is in het Singermuseum te Laren een tentoonstelling
te zien van schilderijen van vier Franse meesters. Het zijn Frangois Bonvin
(1817—1887), Theodule Ribot (1828—1891), Philippe Rousseau (1816—1887) en
Antoine Vollon (1833—1900). Het vertoonde werk komt uit Nederlandse particu
liere en openbare collecties. De geïllustreerde catalogus vermeldt 84 nummers.
Het is goed dat dit Nederlands kunstbezit eens bij elkaar gebracht is, want het
zal de tentoonstellingbezoeker van na de oorlog vermoedelijk nog niet zo bekend
zijn. Men kon met sommige werken kennismaken in verscheidene musea, waar
zij overigens niet regelmatig te zien zijn. Een en ander uit particulier bezit
herinnerde ik me eerder ontmoet te hebben in verscheidene kunsthandels voor
de laatste oorlog. Er is een tijdlang in Nederland ruim aandacht aan deze figuren
besteed. We kunnen gevoegelijk aannemen dat er thans vele in schilderkunst
belangstellenden bestaan, voor wie hun namen nieuw zijn.
Wie zich interesseert
voor de ontwikkeling
in de beeldende
kunst gedurende de
laatste anderhalve
eeuw kon ze mis
schien tegenkomen,
maar zij hadden niet
zo'n grote betekenis
in een ontwikkeling
als Ingres, Délacroix,
Courbet, Corot, Jong
kind, de Impressio
nisten, Van Gogh,
Cézanne, Gauguin en
wat er nog aan
belangrijke namen
daarna komt. Er
wordt tegenwoordig
ook niet overmatig
veel gesproken over
de school van Barbi
zon, waaraan de
Haagse school veel te
danken heeft. In ver
band met die school
van Barbizon ont
moette ik de naam
van Rousseau, maar
bij de kunstgeschie
denis, zoals ik die
kreeg, bleven de an
deren ongenoemd. Zij
illustreerden te wei
nig de grote lijnen
van een ontwikke
ling. Voor wie echt
van mooie schilde
rijen houdt zijn deze
schilders zeer be
langrijk. Hun werk is
voor hen, die leerden iets van het schil
deren mee te beleven, rechtuit een delica
tesse te noemen. In de jongste ontwikke
ling van de schilderkunst is steeds meer
de nadruk gaan vallen op de materie, op
de huid van het schilderij, op de verf en
het gebruik daarvan. Nu kan men toetsen
of men daarvoor dan werkelijk gevoelig
is geworden. Juist hierin werden deze fi
guren veelal zo genoten. Men noemde hun
resultaten vroeger wel vrij uit het Frans
vertaald „mooi schilderen". Dat was
een begrip voor de kenners. Het kon echter
ook gelden als een bezwaar wanneer men
sterk getuigen verlangde boven het alleen
esthetisch fraaie. Vollons schetsen in olie
verf echter leren ons al, dat wel degelijk
ook van bewogenheid bij de auteur sprake
is. En misschien hebben de huidige „ma-
tejieschilders"..pjis .dan.nu geleerd te zien
uit de verfbehandeling van een Rousseau,
Bonvin en Ribot dat ook bij hen van be
wogenheid sprake is.
GELUKKIG WEET men hier een Neder
lander als Floris Verster te waarderen.
In zijn werk ligt een entree tot het ge
nieten van de stillevens van deze vier fi
guren. Dat het contact dan even minder
direct misschien is, komt door het feit dat
het hier gaat om Fransen, bij wie de rede
zo voorop staat en het sentiment bewust
verwerkt wordt in een bepaalde schilder
kunstige vorm, in een zéér bepaalde schil
derkunstige vorm soms. Bij alle gevoel
geen gok, geen speculatie! Maar ook weer
„Stilleven met oesters" van
Ph. Rousseau.
„Keukeninterieur met koks" van
T. Ribot.
niet louter formele bekommernis. Figuren
als deze werden hier wel „middelmatig"
genoemd. „Akkoord kon dan mijn vroe
gere leraar prof. Huib Luns zeggen de
Fransen weten het midden en de maat te
houden!"
HET IS NIET onmogelijk dat ouderen
onder ons wat sterk herinnerd worden aan
een bepaald soort schilderijen, die de „sa
lons" van onze grootouders sierden, schil
derijen, die wel erg verleden tijd werden.
Zonodig kijke men over het onderwerp
hier heen. Men moet op die prachtige en
veelal zo levendige verfbehandeling eens
letten. Bepaalde werkstukken van Vollon
kan men als het ware opnieuw „mee gaan,
maken".Duidelijk is de beweging van
kwast en penseel te volgen. Dat penseel
werk, te vergelijken met een boeiend
handschrift, blijkt dan een getuigenis 'van
liefde voor het werk, van genieten van het
door het onderwerp gebodene, genieten
ook van het te verwerken materiaal. Want
hoe prachtig glanzend kan de oliehoudende
verf zijn. Het betasten van het doek met
een goed, in juiste verhouding van olie en
verf gevuld penseel kan een zinnelijke
genieting zijn. Dit is inderdaad „mooi
schilderen"!
VOORBEELDEN voor deze figuren wa
ren de oude Hollandse stillevenschilders
en de Fransman Jean Baptiste Chardin
(18de eeuw). Zij komen vóór de impressio
nisten. Zij zijn tijdgenoten van de grote
realist Courbet, met wie Boijvin bevriend
was. Ribot had grote waardering voor
Spanjaarden als Zurbaran en Ribera, zoals
zijn tijdgenoot Manet dat ook kon hebben
voor andere Spaanse schilders, als bijvoor
beeld Vélasquez. Vollon i9 leerling geweest
van Ribot. Zijn „Confidenties" komt heel
dicht in de buurt van Ribots „Kok". Dat
Vollons stillevens zo rijk van kleur konden
zijn leerde ik pas op deze expositie.
HAVENGEZICHTEN als van Vollon zijn
ook door Manet even gemaakt. Verschei
dene bloemstukken hier doen ons eveneens
denken aan de hier meer algemeen be
kende Manet, die dan aan een ontwikke
ling, aan een vernieuwing meer toevoegde.
Manet heeft zich los gemaakt uit een begin
dat lag in de sfeer van deze schilders. Hun
enkele figuurstukken zijn minder indrin
gend dan die van Corqt. Misschien is het
juister hen „kleine meesters" te noemen.
Maar dan vertegenwoordigen zij toch weer
een bijzonder waardevolle tijd.
'Advertentie
KRUISWEG 47-49 HAARLEM
STRADIVARIUS GESTOLEN
Een waardevolle Stradivarius is gesto
len uit het kasteel Reichenstein te Trech-
tinghausen. De diefstal werd maandag
ontdekt. De viool is weggenomen uit een
glazen vitrine. Het kasteel is eigendom
van de Duitse baron Kirsch Puricelli. De
vitrine werd vernield. Er werden vinger
afdrukken gevonden. De hulp van Inter-
Bob Buys pol is ingeroepen.
HILVERSUM I. 402 m. 746 kc/s 7.00
VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA.
12.00 AVRO. 16.00 VARA. 19.30
VRPO. 21.00 VARA. 22.40 VPRO.
23.00-24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Socialistisch strijdlied. 7.23
Lichte ochtendklanekn (gr,). (Om 7.30 Van
de voorpagina, praatje.). 8.00 Nieuws en
socialistisch strijdlied. 8.18 Muzikale och
tendpost (gr.). 8.30 V. d. jeugd. 9.00 Och
tendgymnastiek voor de vrouw. 9.10 Mo
derne.muziek. (Om 9.35-9.40 Waterstanden)
VPRO: 10.00 Inzicht en uitzicht, lezing.
10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20 Lichte
grammofoonmuziek. 10.30 Licht ensemble.
(Van onze correspondent)
BONN. Barend Comelis Koekkoek, geboren in Middel
burg in 1803 en overleden in Kleef 1862, was in zijn tijd
een van de meest gevierde schilders van het Nederlandse
cultuurgebied. Koningen en andere groten der aarde kochten
zijn werken; hij werd overladen met onderscheidingen en
IN KLEEF was hij niet zo
maar terechtgekomen. Barend
Cornelis Koekkoek was de
zoon van de zeeschilder Jo
hannes Hermanus Koekkoek,
maar al als twintigjarige had
hij de vaderlijke thematiek
achter zich gelaten en zich
definitief toegelegd op het
landschap. Vooral bosland
schappen met grote eiken en
beuken, diepe donkere lanen
hadden zijn voorkeur. Daar
naast schilderde hij graag
heuvels en rivierdalen en
winterlandschappen. Door deze
voorkeur kwam B. C. Koek
koek op het idee zich in de
omgeving van Nijmegen te
vestigen, waar het landschap
alles te bieden had, wat hem
boeide. In Kleef, even over de
grens, vond bij tenslotte de
plaats waar hij tot zijn dood
zou blijven. Deze stad, die
Koekkoeks huis als stedelijk
museum in bezit heeft, heeft
nu een grote tentoonstelling
van Koekkoeks werk ingericht,
die tot 30 september te zien
zal zijn. Honderd werken
heeft men bijeengebracht, die
zowel uit verspreid particulier
bezit als uit musea stammen.
Daarmee is waarschijnlijk
voor het eerst een overzicht
bereikt van het werk van
B. C. Koekkoek, dat in totaal
een 440 "werken omvat, een be
wijs overigens van de enorme vlijt van de
schilder, want zijn werken moeten dóór
hun summum aan precisie tijdrovende
zaken geweest zijn.
andere eerbewijzen. Naar de Salon de Paris zond hij drie
maal schilderijen en drie maal won hij de gouden medaille.
Hij was erelid van verscheidene academies van bqeldende
kunsten, etc. Koekkoeks doeken maakten hoge prijzen. Hij
verdiende veel en bewoonde vanaf 1834 een schitterend
patriciërshuis in de Duitse stad Kleef.
fewww»—»
mmmmm
Zomerlandschap 1830. Bezit Teyler's Jrfuseum, Haarlem.
KOEKKOEKS bos- en winterlandschap
pen vormen een eigen wereld. (Zijn por
tretten, niet meer dan acht in getal, voegen
aan deze wereld niets toe door hun min
dere artistieke kwaliteiten). Het is een
wereld, waarin een romantische beleving
van de natuur centraal staat. Vooral in de
boslandschappen is te zien hoe sterk Koek
koek de grilligheid van het organische
leven voorop stelt. Mens en dier zijn steeds
kleine figuren, die als het ware door de
dominerende natuur overweldigd worden.
Een typisch romantisch trekje.
Aan de andere kant heeft Koekkoek ge
schilderd met een nauwgezetheid, vaak ook
pietluttigheid, die in tegenstelling staan
tor dit romantische wezen van zijn natuur
opvatting. Het is trouwens deze overnauw-
gezetheid, die in Koekkoeks eigen tijd als
enige critiek tegen hem naar voren werd
gebracht en die ook bewerkstelligd heeft
dat er later heel wat schouders over de
artistieke kwaliteiten van zijn werk zijn1
opgehaald.
TOCH ZAL NIEMAND, die vóór 30 sep
tember a.s. in Kleef het Koekkoekmuseum
gaat bezoeken, kunnen ontkennen dat de
schilder een aantal schitterende doeken
heeft gemaakt. Vooral toen hij op zijn
hoogtepunt stond, rondom 1840, is hem
veel benijdenswaardigs gelukt, zoals door
schijnende luchten, speelse lichtval en lich
tende ijs- en watervlakten. Hier zijn schil
derijen, die in de beste traditie dpr Neder
landse schltdbrkrünst geschilderd zijn en
die herinneringen oproepen aan Ruysdael,
Hobbema en natuurlijk ook aan de oudere
tijdgenoot Schelfhout.
Het is deze hoge kwaliteit van een groot
deel van Koekkoeks werk, die het voor
treffelijke en invloedrijke Duitse week
blad „Die Zeit" deed schrijven: „B. C.
Koekkoek, een zeer groot talent, met een
aan de zeventiende eeuw ontleende pen
seelstreek bijna een genie".
Slechts een dertigtal personen hééft
woensdagmiddag in de kleine kapel van
de begraafplaats van Westwood, een wes
telijke voorstad van Los Angeles, de kor
te plechtigheid bijgewoond van de be
grafenis van de filmster, Marilyn Mon
roe, die zondag tengevolge van een te
grote hoeveelheid verdovende middelen is
overleden.
Terwijl zich buiten de kapel duizenden
mensen verdrongen van wie sommigen
al de avond tevoren waren gekomen, hield
Lee Strasberg, de toneelleraar van Ma
rilyn Monroe, een korte rede, waarin hij
onder meer zei: „In haar leven schiep
zij een mythe van wat een arm meisje
uit een behoeftig milieu kan bereiken.
Voor de hele wereld is zij het symbool
geworden van het eeuwig vrouwelijke. Ik
heb geen woorden om de mythe en de
legende te beschrijven. Ik kende die Ma
rilyn Monroe niet. Wij, die hier bijeen
zijn, kenden alleen Marilyn, de warme
menselijke persoonlijkheid, impulsief en
schuw, gevoelig en altijd bevreesd voor
verstoting, maar toch altijd begerig naar
het leven en reikend naar de vervulling.
Anderen waren even mooi als zij, maar
er was kennelijk in haar iets meer, iets
dat mensen zagen en herkenden in haar
optreden en waarmee zij zich vereenzel
vigden. Zij had een lichtende eigenschap
een combinatie van weemoed, stra
lendheid en verlangen die haar een
eigen plaats deed innemen en toch bij
iedereen de wens opriep er deel van uit
te maken, mee te delen in de kinder
lijke naïviteit, die verlegen en vibrerend
was. Deze eigenschap was nog duidelijker
wanneer ze op het toneel stond. Het
spijt mij oprecht dat het publiek dat van
haar heeft gehouden niet de gelegenheid
heeft gehad haar te zien in veel van
de rollen die voorspelden wat zij zou
zijn geworden. Ik hoop dat haar dood
sympathie en begrip zal opwekken voor
een gevoelige artieste en een gevoelige
vrouw die vreugde en plezier heeft ge
bracht aan de wereld".
Het stoffelijke hulsel werd bijgezet in
een muur van roze marmer op de begraaf
plaats. De Lutherse predikant Soldan sprak
naar aanleiding van de 23ste psalm.
Onder de vijftien vrienden, die waren
uitgenodigd, bevonden zich geen perso
nen uit de filmwereld. Dit werd Joe Di-
maggio, de tweede echtgenote van de
filmster die de lijst had opgesteld, door
Hollywood bijzonder kwalijk genomen.
Zijn reden: „Of niemand, of iedereen".
Zondag zal het Wereldmuziekconcours
(W.M.C.) in Kerkrade een climax krijgen,
wanneer het Nationaal Jeugdorkest uit
Israel het grote concertpodium zal betre
den om de wisselprijs, de „Zilveren Lier",
geschonken door Koningin Juliana, te ver
dedigen. In 1958 behaalden de jeugdige
Israëliërs, in leeftijf variërend van veer
tien tot achttien jaar, het maximum aan
tal punten. Ook deze keer koesteren ze
goede verwachtingen. Maandagavond arri
veerden de ongeveer tachtig orkestleden in
de „klankstad"Sindsdien hebben ze reeds
meermalen druk gerepeteerd.
De Nieuw-Zeelanders staan met 537 van
de 540 te behalen punten bijzonder hoog
geklasseerd. Sinds hun optreden op zater
dag 28 ,iuli hebben ze de leiding in de vier
de W.M.C. Tot nu toe hebben ze de zware
concurrentie van ruim zestig muziekgezel
schappen uit vijftien landen, die reeds aan
de concourswedstrijd deelnamen, glansrijk
kunnen weerstaan.
De tweede plaats in de hoogste divisie
van het W.M.C.-klassement wordt ingeno
men door het „Spoorwegkorps" uit Milaan
met 502 punten en een eerste prijs met lof.
De verdere ereplaatsen worden bezet
door het „Wiener Gitarren-Ensemble" uit
Wenen met 499 punten en een eerste prijs
met lof; het „Werkorchester" Gossen
(Duitsland), 444 punten en een eerste prijs;
de harmonie „St Michael" uit Heugem-
Maastricht met 439 punten en harmonie
„Apollo" uit Zaandijk met 432 punten.
Behalve van de Israëliërs staat de lei
der van het W.M.C.-klassement, de Natio
nal Band of New-Zealand ook nog grote
concurrentie te wachten van de Koninklij
ke Harmonie van het Limburgse dorpje
Thorn,, die het W.M.C. op 15 augustus zal
besluiten. Deze harmonie is de derde kan
didaat voor de W.M.C.-titel 1962.
Zeker is reeds, dat de National Band of
New-Zealand overwinnaar zal worden in
de sectie fanfare. Israel gaat volgens de
verwachtingen winnen in de sectie symfo
nie, terwijl Thorn beslag zal leggen op de
prijs in de sectie harmonie. Wie van deze
drie de uiteindelijke winnaar van de wis
selprijs wordt en daarmee wereldkam
pioen, is nog een open vraag.
TWEE MEESTERS van het kleine podium, de marionettenspeler Feike Boschma en
de handpoppenspeler Jan Nelissen, geven gedurende deze vakantieweken elke avond
in de Vleeshal te Haarlem een programma „Vee, Vee, Vee in de Vleeshal", een titel
die weinig te raden laat over de bedoelingen: het luchthartig hekelen van de toe
ristenindustrie. Vooropgesteld zij dat het programma het zwakst is waar het door die
intentie wordt beheerst en dat de twee spelers het sterkst zijn in de niet-geïmprovi-
seerde, of althans vertrouwde, onderdelen. Maar daarbij moet ook de verwachting
worden uitgesproken dat een betere rangschikking van de onderdelen het „ram
melt" nu nog wat en een toespitsing van sommige teksten, het genoemde bezwaar
binnenkort zullen opheffen.
EN DAN KUNNEN WE ons verder over
geven aan onvermengde bewondering voor
deze kunst, die met miniatuurmiddelen vol
doet aan grote maatstaven. Het formaat
van het materiaal bepaalt natuurlijk de
mogelijkheden, maar in essentie moet het
kleineUheater niet lager gewaardeerd wor
den dan kunstvormen als toneel, ballet en
opera. Dat Feike Boschma en Jan Nelissen
dit niveau bewijzen, pleit voor hun kunste
naarschap. Hoe zuiver en uit eeuwenoude
traditie gegroeid hun „medium" is, wordt
duidelijk als men hun vakbeheersing ver
gelijkt met de moeizame groei) van het
televisiemedium naar de uniek eigen mo
gelijkheden.
Later, als het programma hechter is in
gespeeld, zullen we het geheel onder de
loep nemen. Thans volstaan wij met het
noemen van enkele hoogtepunten, die een
hernieuwde of eerste kennismaking met
deze prachtige kunst meer dan rechtvaar
digen. Na een proloog van Jan Nelissen,
waarin het vee, vee, vee in de Vleeshal
wordt toegesproken met onder andere een
tekst van de beroemde zeventiende-eeuwse
dichteres „Kaat Wandel" en een bezoek
aan de Frans Halsexpositie („waar je van
Baard mag praten") speelt en spreekt Jan
Nelissen met twee prachtige poppen een
ontmoeting tussen twee hofjesbewoonsters,
een zo rake karakteristiek met summiere
halfverzwegen teksten, dat men tussen
lachen en huilen drommen van zulke
mensjes op het kleine podium waant te
zien.
FEIKE BOSCHMA's verbazend grote
technisch kunnen is helemaal onderge
schikt geworden aan de dramatische sug
gestie van zijn marionetten. Met geraffi
neerde belichting, poppen die met uiterst
summiere middelen een maximale expres
sie gegeven is, decoraankleding en geluid
weet hij aan het kleinte kastje elke ge
wenste ruimtewerking te geven: hij kan
het een luchtruim laten zijn, een toneel,
een circus, een hoekje van een park. De
wijze waarop hij een klein papieren fi
guurtje trapezewerk laat doen, het
zwaaiende poppetje belicht en zijn ritme
geeft, veroorzaakt gedachteloze circus
belevenis. Welk een raffinement, vakbe
heersing, inzicht in de maat der bewe
gingen in verhouding tot de ruimte, en
waarnemingsvermogen hiervoor allemaal
nodig is, kan moeilijk beschreven worden.
Maar het is een bewijs dat een kunstenaar
aan elk formaat genoeg heeft om de dra
matische plastiek van zijn gegeven weer
te geven. Feike Boschma verstaat de kunst
om méér te suggereren naarmate zijn mid
delen vereenvoudigbaar zijn. De pure ab
stractie die hij nastreeft met gekleurde
vierkanten, bollen, punten en vlakken on
dervond een nadelige invloed van het sym
bolisch te geforceerd geconstrueerde ver
haal over de levensverhoudingen in „plat-
land". Als in deze poging een ontwikkeling
van Feike Boschma's talent gezien moet
worden, kan men de resultaten daarvan
•niettemin met spanning tegemoet zien.
HET PROGRAMMA wordt besloten met
„Africa dances", een negerballet met tam
tams; een meesterproef van Boschma's
techniek. Men moet dat echt gaan zien.
Het Haarlemse publiek heeft twee weken
c gelegenheid om twee grootmeesters van
het kleine theater samen aan het werk te
zien.
Advertentie
'n Volmaakt
begrip in
oliestook
Verkrijgbaar bij de erkende handel
Als het weer vanavond goed is gebleven
zal in het Openluchttheater in Bloemen-
daal de voorstelling door de Hoofdstad
Operette van „Das Dreimaderlhaus" door
gaan. De voorstelling begint om kwart
over acht.
11.00 Voor de kleuters. 11.15 Blaastrio:
Klassieke en moderne muziek. 11.40 Or
gelspel. AVRO: 12.00 Licht ensemble met
zangsolisten. 12.30 Mededelingen ten behoe
ve van land- en tuinbouw. 12.33 Sport en
prognose. 12.50 Draaiorgelmuziek (gr.).
13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen, even
tueel actueel of grammofoonmuziek. 13.25
Beursberichten. 13.30 Licht ensemble met
zangsolist. 14.00 Meisjeskoor. 14.25 Jeugd-
boekenschouw. 14.45 Pianoduo. 15.15 Die
ren in en rondom het huis. VARA: 16.00
Klassieke muziek (gr.). 16.30 Voor de zie
ken wVragenbeantwoording voor de
jeugd. 1/ 25 Instrumentaal kwintet. 17.50
•Actualiteiten. 18.00 Nieuws. 18.15 Politieke
lezing. 18.25 Dansorkest met zangsolisten.
19.00 Voor de kinderen. 19.10 Instrumen
taal trio. VPRO: 19.30 Klassieke muziek
(gr.). 19.50 Weekend agenda. 20.00 Nieuws.
20.05 Venetië 1962, impressies van de Biën
nale. 20.20 Leven op ABC, klankbeeld over
het dagelijks leven op Aruba, Bonaire en
Curagao. 20.40 Vlaanderen is vlakbij:
Volksmuziek in Vlaanderen. VARA: 21.00
Vlieg er eens uit, gevarieerd program
ma. 21.45 Zonder blinddoek, openbare zit
ting van ons bijzonder rechtscollege. 22.15
Buitenl. weekoverz. 22.30 Nieuws. VPRO:
22.40 Meditatie. VARA: 23.00 Socialistisch
nieuws in Esperanto. 23.10 Lichte gram
mofoonmuziek. 23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc/s. 7.00-
24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws. 7.10 Gewijde mu
ziek. (gr.). 7.30 Lichte grammofoonmu
ziek. 7.50 Meditatie. 8.00 Nieuws. 8.15 Ra
diokrant. 8.35 Lichte grammofoonmuziek.
9.00 Voor de zieken 9.35 Grammofoonmu
ziek. 9.40 Voor de huisvrouw. 10.10 Gram
mofoonmuziek. 10.15 Morgendienst. 10.45
Viool en piano: mbderne muziek. 11.15 Pro
gramma voor oudere luisteraars. 12.00
Verpozingsmuziek rond de dertiger jaren.
12.30 Mededelingen ten behoeve van land
en tuinbouw. 12.33 Licht ensemble. 12.53
Grammofoonmuziek, eventueel actuali
teiten. 13.00 Nieuws. 13.15 Per plaat door
Wenen. 13.45 Lichte grammofoonmuziek.
Radiophilharmonisch orkest en solist: Mo
derne muziek. 15.15 Vocaal ensemble. 15.30
Licht ensemble. 16.00 Kinderkoor. 16.15
Duizendschoon, wenken voor de tuin. 16.30
Viool en piano: klassieke muziek. 17.00
Voordracht. 17.20 Instrumentaal licht sep
tet. 17.40 Beursberichten. 17.45 Lichte gram
mofoonmuziek. 18.00 Christelijke muziek
vereniging. 18.20 De hangmat, een pro
gramma dat schommelt. 18.50 Regerings
uitzending: Geven en nemen III Nutti
ge wenken om met de zebra op goede voet
te leven. Een serie uitzendingen voor voet
gangers. 19.00 Nieuws en weerpraatje. 19.10
In de Muzeval, muzikale luisterwedstrijd.
19.30 Radiokrant. 19.50 Geestelijke liede
ren. 20.20 Wiener Festwochen 1962: Sym
fonie-orkest, en instrumentaal octet: klas
sieke muziek. 21.40 Lichte grammofoon
muziek. 22.00 Moderne muziek (gr.). 22.15
Viool en piano (gr.), lichte muziek 22.30
Nieuws en S.O.S.-berichten. 22.40 Wijd als
de wereld, lezingen. 23.00 Strijkkwartet
(gr.): moderne muziek. .23.55-24.00 Nieuws. T
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 1203 Amerikaanse operet
temuziek. 12.30 Weerbe: ht. 12.35 Lichte
grammofoonmuiiek. 12.50 Beursberichten.
13.00 Nieuws. 13.15 Orgelspel en vocaal
I ensemble. 1400 Zangrecital: klassieke lie
deren. 14.30 Lichte orkestmuziek. 16.00
Beursberichten. 16.06 Klassieke kamermu
ziek. 17.00 Nieuws. 17.15 Lichte muziek.
18.00 Vlaamse liederen. 18.20 Voor de sol
daten. 18.50 Lichte orkestmuziek. 19.00
Nieuws. 19.40 Amusementsmuziek. 20.00
Omroep symfonie-orkest en zangsoliste:
Opera-fragmenten. 21.15 Romantische pia
nomuziek. 21.30 Negro-Spirituals. 22.00
nieuws. 22.15 Jazzmuziek. 22.55-23.00 Nws.
VOOR DONDERDAG
NTS 20.00 Journaal. KRO: 20.20 Woord
en beeld. 20.30 Kunstkroniek. 21.00 Al te
bont, blijspel.
VOOR VRIJDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverzicht.
AVRO: 20.20 Flits, maandelijkse TV-kro-
niek. 21.00 Volksdansen. 21.30-22.20 Daar
is maar één land. een liederenprogram-
ma gewijd aan het Vlaamse land.
De politie in Würzburg vreest dat het
bijna 500 jaar oude houten Mariabeeld,
dat uit een bedevaartkerkje nabij Volkach
is gestolen, door een internationale ben
de is ontvreemd en dat de dieven zullen
proberen het beeld naar het buitenland
te brengen.
De politie van de Bondsrepubliek heeft
daarom Interpol gewaarschuwd. Het be
faamde beeld van Riemenschneider heeft
geen handelswaarde omdat alle museum
directeuren en antiquairs het kennen. Twee
studenten uit Glasgow, die gisteren wer
den gearresteerd, zijn weer losgelaten.
De avond vóór de diefstal logeerden ze
met hun geelgekleurde auto in Volkach.
Omdat gemeend werd dat de dieven zich
van een gele auto hadden bediend voor
het vervoer van het meer dan twee me
ter grote beeld, waren de beide toeristen
ingesloten.
Fred Kaps in Sullivanshow. De drie
voudige wereldkampioen goochelen Fred
Kaps zal begin januari als gast optrèden in
de Ed Sullivan televisieshow in de Ver
enigde Staten. Hij zal tien a vijftien mi
nuten lang voor de kijkers goochelen. Kaps
zal zijn werkzaamheden bij het cabaret
ensemble van Rens van Dorth, waaraan
hij de komende winter is verbonden, voor
dit optreden drie dagen onderbreken.
Compositiewedstrijd. In mei 1963 is er
voor de vierde maal de wedstrijd om de
Prix de Composition Musicale Prince Rai
nier III de Monaco. Het concours staat
open voor alle componisten, mannelijk en
vrouwelijk, ongeacht nationaliteit of leef
tijd. Manuscripten dienen voor 1 april 1963
gezonden te worden aan Service des Ar
chives, Palais de Monaco (Principauté de
Monaco).
Hoofdfilm in Cinerama. In New York
is de eerste hoofdfilm in Cinerama-procédé
vertoont, waarbij door drie grote projectie
schermen bij de toeschouwer de illusie van
diepte wordt gewekt. De vier New Yorkse
ochtendbladen hielden zich in hun recen
sies meer bezig met de technische dan met
de speelfilmaspecten van het werk, „De
Wonderwereld van de Gebmcders Grimm".
