COLLECTIE LEESER: VLOT EN PRAKTISCH
mm
twmA-
„AUTOMATISCH" HOTEL IN NEWYORK
Praag zoekt nieuwe vorm
voor het gezinsleven
TANTE P ATENT
PANDA EN DE MEESTERSCHATGRAVER
irT
(Vertaald uit het Deens) j
door Grete Dölker-Rehder
♦lij
ÏJfc,
WOENSDAG 12 SEPTEMBER 1962
Ons vervolgverhaal
zijn- I
Japanse t.v.-toestellen
voor 300 gulden
MM
m fa
Hotsl RUSTHOEK
Zelfs de piccolo's en de kamermeisjes worden er radiografisch „bestuurd"
Congressen in bed
T<
EIKE AGENA
1 30)
Tyge, nog altijd met een brede
lach op zijn gezicht, wachtte tot Ber
il tien ook in de kamer was. Toen gooi-
de hij de zak op de tafel, midden tus-
f§ sen de ambtelijke papieren, en zei:
..Hier, Hannis, Bertien komt je een
varken brengen, als betaling voor de
ruesachtige bruiloft, die je voor hem
hebt aangericht. Is 'ie geen nobele
kerel, nou? Ja, Bertien Flor weet wel
H hoe het hoort en wat hij zijn Eike
schuldig is!"
Na die brallende woorden viel er
H een diepe stilte in de kamer, waar
H de vier mensen elkaar verwonderd
aankeken.
Moy, plotseling opgeschrikt uit haar
doffe, droevige gepeins, zei smekend,
S en met haar kleine witte handen ge-
barend: „Och, Tyge Taden, spreek
H toch niet zo hard!"
Hannis was het eerste ogenblik ver-
ontwaardigd-verbaasd opgesprongen,
maar hij was sluw genoeg om al
spoedig te begrijpen, dat Taden zich
a een brutale grap veroorloofd had,
a waarmee hij de vuurtorenwachter in
het ootje wilde nemen. Hij had zijn
a hoofd een beetje tussen zijn schou-
der ingetrokken, kneep zijn kleine,
H gezwollen oogjes bijna dicht en keek
a loerend uit zijn ooghoeken,
a Toen %iij Bertien Flor zag staan,
H nog altijd bij de deur, met in zijn
a ene hand zijn muts, terwijl hij zich
|5 met de andere achter zijn oor krab-
de, onderdrukte hij een brede grijns-
a lach, leunde in zijn stoel achterover,
a sloeg zijn armen over elkaar en zei
op klaaglijke, gekrenkte toon: „Wat,
die zou weten hoe het hoort? Die zou
a weten wat hij zijn vrouw schuldig is?
a Van die man hebben we de laatste
a tiid juist niets dan ellende gehad. Als
a hij me een vafken komt brengen,
H doet hij niets meer dan billijk is. Hij
a en Eike hebben me als dank voor al-
a les wat ik voor hen gedaan heb de
daalders ontstolen, die de mensen me
als vergoeding voor het eten en drin-
ken gegeven hebben".
H Bertien voelde zich volkomen rade-
loos. Het spreken was hem altijd al
a moeilijk gevallen, maar nu wist hij
H helemaal niet wat hij zeggen moest.
S Eerst had hij gedacht: Taden wil het
a vlees voor mij aan Haulsens verko-
a pen, hij is toch een goede kerel en
toen Tyge sprak, dacht hij: maar die
a wil een grap met me uithalen, en nog
a wel een heel vuile grap ook, dat la^t
S ik niet op me zitten. Hoe komt Tnij
erbij, dat ik Haulsen een varken zou
a geven, dat is zijn zaak, dat hij die
bruiloft zo groots heeft opgezet, dat
a gaat mij immers niets aan. Maar
a toen hoorde hij, dat hij wist wat hij
H Eike schuldig was, en toen kwam de
grote trots van de kleine man in hem
a op. Ha, dacht hij, schuldig ben ik
helemaal niets, maar het zou toch
wel een mooie indruk maken als ik
s Hannis Haulsen een varken schonk,
a Zouden ze geen hoogachting voor
Eike krijgen, als haar man zoiets
a deed? En de daalders, hoorde hij
verder, zou hij gestolen hebben? Een
hete woede welde op in zijn eerlijk
a hart. De bruiloftsdaalders behoorden
a aan de bruid, dat was altijd de ge
il woonte geweest, daar was geen twij-
a fel aan. Maar als hij ze dan per se
a wilde hebben, goed, dan zou hij ze
g hem voor de voeten gooien, die rijke
a oude vrek. Maar het varken moest
hij dan betalen, dat was niet meer
H dan billijk.
a Dit dacht Bertien allemaal. Maar
a voor hij iets kon zeggen en voor de
H beide mannen die hem, de een met
ingehouden lachen, de ander loerend
a van hebzucht aankeken, hun mond
s open hadden kunnen doen, had een
ander gevoel in Bertien de overhand
a gekregen. Neen, het zou niet recht-
a vaardig zijn, als Hannis Haulsen de
daalders kreeg. De gasten hadden
a hun geld aan de bruid gegeven, als
a eeschenk, en het geld behoorde dus
H &an Eike voor God en de wereld. Ze
a moest het houden, hoewel ze het zelf
a niet eens wilde. Daar zou hij voor
zorgen. Maar, omdat de daalders dus
van Eike waren, zou hij Hannis Haul-
sen het varken toch geven. Hij was
H immers veel te fatsoenlijk, om met
a die twee gauwdieven te gaan mar
chanderen. Hij kon dat nu, zoiets ge-
ven, ja, hij had een voorname vrouw,
en hij kon ook voornaam en trots
Met onbeholpen stappen liep hij
naar de tafel, en daar hem geen en-
kei passend woord inviel, keek hij
alleen maar Hannis Haulsen aan met
een still heldere, veelbetekenende blik,
wees, even zijn schouders ophalend
en met een scheef hoofd glimlachend
op de zak, alsof hij zich ervoor ver-
ontschuldigde dat het maar zo'n klei-
nigheid was, draaide zich toen om,
en liep zwaar en gebogen als altijd,
zwijgend de kamer uit. Volkomen ver-
bijsterd bleven de beide nannen ach-
ter. Moy was alweer in haar droevig
gepeins vervallen, ze zuchtte en
wrong zich zwijgend de handen. Han-
nis en Tyge durfden elkaar niet aan I
te kijken. Van verlegenheid proestte
Hannis Haulsen tenslotte lachend:
„Allemachtig, is me dat even een
stomme vent! Die geeft me daar zo-
maar een varken cadeau! Bertien j
Flor, de vuurtorenwachter van de j
witte Knee aan mij, zoiets is nog j
nooit vertoond.
Maar Tyge Taden scheen helemaal I
niet naar hem te luisteren. Hij keek j
zelfs niet naar hem. Hij duwde zijn
handen in zijn broekzakken, ging op
de rand van de tafel zitten, zwaaide j
met een been heen en weer, keek j
langs Hannis heen door het raam j
naar buiten en zei peinsend: „Ik j
heb altijd gedacht, die kleine Eike,
dat is toch veel te zonde voor die
ouwe Bertien. Maar hij is toch
niet zo'n lummel als ik dacht. Een j
ogenblik bleef hij nog zitten, toen
sprong hij op, zei: „Zo, Moy en Han-
nis", en rende de kamer uit. De deur
sloeg met veel lawaai achter hem
dicht. Snel liep hij het huis uit, ren
de door de tuin, sprong over de ste
nen muur op de smalle weg, die langs
Jan Jarrings huis liep en had het
dorp al ver achter zich, toen Bertien
pas de steiger bereikt had.
Een seconde bleef Tyge Taden
staan. Hij keek met loerende blik
naar de witte Knee en mat de af
stand over het water en over land,
om de Bocht. Ver achter zich, bij de
steiger, zag hij Bertien langzaam en
moeizaam wegroeien. Toen zette hij,
zonder verder nadenken, zijn razend
snelle, haast vliegende loop weer in.
Gelijkmatig liep hij, vederlicht en rus
tig ademhalend, over het gladde gras
tapijt en later, om het vermoei
ende zand te vermijden, sprong hij
van steen tot steen ovèr de glooiing.
Zijn blauwe hemd fladderde als een
wimpel in de wind en zijn gele haar
flakkerde als een beweeglijke vlam
boven hem.
Hannis Haulsen was intdssen op
gestaan. Met allebei zijn handen
woelde hij in zijn verwarde haren,
terwijl hij alsmaar in de kamer heen
en weer rende. Hij was boos, hoewel
ei een varken zo voor hem uit de
hemel gevallen was. Die Tyge sloeg
een toon tegen hem aan en gedroeg
zich tegenover hem, burgemeester
Haulsen, alsof hij zijn gelijke was.
Vroeger was hij beleefd en terughou
dend geweest. Maar nu deed hij zo
grof-vertrouwelijk, sinds hij zijn ver
voerder geworden was en ze allebei
in hetzelfde louche zaakje verwikkeld
zaten. De gedachte, dat Tyge Taden
hem in zijn zak had, maakte hem
woedend. Op zijn lip bijtend, keek
hij naar de geopende zak met het
varkensvlees. Ik zal Taden er wel de
helft van moeten geven, dacht hij
grimmig, en hij was beslist niet en
thousiast over Bertien Flors geschenk.
Maar opeens, midden in zijn woede
schrok hij op. Een zacht geklaag had
zijn oor bereikt. Hij keek om naar
zijn vrouw. Toen zag hij, dat ze in
een staat van angstige opwin
ding verkeerde. Ze sloeg haar kleine
witte handen tegen elkaar, vouwde ze,
wrong ze in haar schoot, drukte ze
tegen haar mond, en daarbij bleven
haar ogen als in trance op één be
paald punt gericht, terwijl ze het
bovenlichaam heen en weer wiegde
en voor zich heen jammerde.
Hannis Haulsens hart kromp ineen.
Hij liep naar haar toe.
(Wordt vervolgd)
ALLES DUIDT erop, dat er een felle
prijzenoorlog in de t.v.-industrie op
komst is. Deze zal, zo verwacht men,
binnenkort losbarsten in Afrika, waar
een der jonge „zwarte" staten, Kenya,
op 1 oktober met een eigen t.v.-net van
start gaat. Japanse fabrikanten sturen
reeds grote aantallen televisieontvan
gers naar Kenya tegen een derde van
de prijs, waarvoor de Europese indu
strie ontvangers levert. Het goedkoop
ste Europese toestel kost aldaar
plm. 960 gulden; de Japanners hebben
echter al aangekondigd dat zij een nor
male ontvanger (met een 34 cm beeld
buis) zullen aanbieden tegen een con
sumentenprijs van 305 gulden en een
transistor-toestel met een beeldscherm
van 25 cm (dat op batterijen werkt en
dus ideaal is voor streken waar men
geen lichtnet heeft) voor 355 gulden.
KENYA is het vierde land in het
nieuwe" Afrika dat met een eigen
televisienet begint. De drie andere lan
den zijn Nigeria, Zuid-Rhodesië en
Egypte. Verwacht wordt dat Sierra
Leone, Senegal, Aden, Tanganjika en
Mauritius binnenkort ook met t.v. be
rinnen. (A.P.)
PHE
ifflSD
-ne 8
DAT MEN beslist
niet naar het buiten
land hoeft te gaan
om zich apart en vol
gens de laatste mode
te laten kleden, heb
ben we kunnen con
stateren op de mode
show van Leeser, die
detfe week in Am
sterdam zijn collectie
getoond heeft: een
smaakvolle bijdrage
tot de Nederlandse
confectie voor de mo
dieuze reizende, ont
vangende of werken
de vrouw. Daarnaast
waren er ook model
len geïnspireerd op
Franse en Italiaanse
huizen als o.a. Dior,
Balmain, Balenciaga,
De Givenchy.
De eerste entree
van de zeven manne
quins, allen gekleed
in camel mantels, be
nadrukten de grote
voorkeur voor dit al
tijd chique en daar
naast toch ook zeel
sportieve materiaal.
In een rechte stijl
volle verwerking
komt deze stof het
voordeligst tot haar
recht.
ke tendenz naar meer
ruimte en volume.
Wijd aangeknipte mouwen, grote opstaan
de kelkkragen a la Balenciaga, veel ruimte
in de rug en forse kragen en manchetten
van bont bepaalden dit royale aanzien.
Mede door de levendige materialen, waar
van vooral visgraat tweed naar voren
sprong als veel voorkomend, verleenden
deze verwerkingen aan de mantels een
sportief karakter. Om aan tweeërlei doel
tegemoet te komen was de binnenkant met
een effen stof „gevoerd" en wel zo perfect,
dat het model omkeerbaar was
SPORTIEF EN JEUGDIG waren de z.g.
„blazerpakken", van jersey met opgezette
zakken, een borstzakje met embleem en
een sluiting van koperen knopen, een ty
pische uiting van de hedendaagse mode:
correct, vlot en praktisch.
Zo ook de zeer simpele Shetlandpakjes
met recht jasje, waarbij een zuiver zijden
bloese met lange mouwen en striksluitiny
aan de hals voor een apart tintje zorgt.
Met fantasie-ruiten jasjes vertegenwoor
digden ze het meer jeugdige genre.
ALS NOUVEAUTÉ zullen de pakjes, ge
maakt van een nieuw soort van breed ribs-
fluweel dat gegarandeerd pletvrij en be
stand tegen regen en wind is, het in ons
klimaat stellig goed doen.
DE GEKLEDE middagjaponnen vielen
op door een speelse lijn, zwierig met een
rugdraperie of naar voren verwerkte ruim
te. In de uiterste perfectie waren deze le
vendige japonnetjes uitgevoerd, mede
dankzij de soepele materialen als zijden
crêpe en dunne wollen jersey.
BIJ DE avondtoiletten, voor het meren
deel uitgevoerd in satin duchesse, vroeg
vooral een kort model bijzondere aandacht.
De gehele japon was met groene klaver
blaadjes opgeborduurd wat op het witte
w
fié 'V
Advertentie
KAMERS MET CENTR. VERW.
Van ouds ook uw adres voor
diners, recepties en partijen
Gerenommeerde keuken.
Bloemendaalseweg 141, hoek Korte Klever
laan, Bloemendaal - Telefoon 57053.
Ruime parkeergelegenheid.
Daar loopt voor een pa ar ton", denkt
ge dan als bezorgde echtgenoot bij het
aanschouwen van deze „fesche" Wene-
rinnen in hun peperdure pelzen: een
voorproefje van de komende mode in
bont. Ocelot, Breitschwanz, zeehond,
luipaard en nertz (in de varianten
pastelnertz en platina) zullen deze
winter „bon ton" zijn.
NEW YORK. Op de hoek van de Zevende Avenue en de 52ste Straat te
New York is een kolossaal en toch elegant hotelgebouw verrezen, dat op
24 september zijn deuren opent. Het telt vijftig verdiepingen, heeft 2.000 kamers,
een grotere halzaal dan enig ander hotel in New York en een keuken, die in staat
is voor 6.000 mensen tegelijk maaltijden te bereiden.
pakje in de nieuwe lange Dtor^iijn; -uit tte
collectie-Leeser. 1
,n (V'
satijn een buitengewoon mooi effect gaf,
verhoogd nog door de brede bandeau in
de taille van effen groene stof.
Katij
DE HOEVEELHEID elektriciteit die in
zulk een hotel gebruikt wordt is even
groot als het stroomgebruik van een klei
ne stad. Maar dit is dan ook een hotel
waarin de automatisering hoogtij viert.
Geruisloze, zeer snelle liften brengen de
gasten naar hun verdiepingen. Er zijn zes
tien gewone liften plus twee grotere, die
elk plaats bieden aan vijfendertig men
sen. Vergaderingen en grote diners wor
den gehouden op de eerste en tweede ver
dieping. Die etages bereikt men per rol
trap.
Het hotel heeft in het gebouw een ga
rage voor 300 auto's. Daar kan men zijn
auto automatisch laten wassen, maar ook
alle mogelijke reis-inlichtingen krijgen.
In iedere kamer zijn kleine koelkastjes.
Veel Amerikanen nemen hun eigen drank
mee wanneer zij in een hotel logeren en
daarvoor' fie bbeil Zij ih'dit hotel eigenlijk
geen bediening meer nodig.
Aan de telefoons is extra aandacht be
steed. De gast heeft niet alleen een toe
stel in zijn slaapkamer, maar ook in de
De communistische autoriteiten in Tsje-
choslowakije bestuderen methoden om I
„een nieuwe vorm en een nieuwe bete
kenis aan het gezinsleven" te geven. Zij
maken zich namelijk ernstige zorgen over
het dalende geboortecijfer. De bevolking
van het land neemt nog wel toe, maar
de autoriteiten menen, dat het aantal
mensen „var de productieve leeftijd" ge
staag zal verminderen.
Het geboortecijfer daalt dan ook van
jaar tot jaar. „Dit betekent, dat de wan
verhouding tussen het aantal kinderen en
het aantal bejaarden gestadig groter zou
worden, wat tenslotte tot een verminde
ring van het aantal personen in de pro
ductieve leeftijdsgroepen kan leiden"
schrijft het Praagse blad „Abrana Lidoe".
Het blad meldt, dat de bevolking van
Tsjechoslowakije ten getale van 13.857.000
zielen bij de jongste in maart 1961 ge
houden volkstelling, in 1960 en 1961 met
37 procent minder is toegenomen dan in
1950, toen de toeneming 145.000 zielen be
droeg. „Er bestaat wel neiging tot trou
wen, maar de gezinnen blijven kleiner",
constateert het blad dat dit gedeeltelijk
toeschrijft aan het feit, dat een groot
aantal vrouwen buitenshuis werkt. Het
voegde hieraan toe, dat de meeste echt
paren ook „persoonlijke redenen" hebben
om piet meer kinderen te wensen.
Als een andere oorzaak van het lage
geboortecijfer noemde het blad het toe
nemend aantal gevallen van abortus. Het
vorige jaar zijn officieel 94.000 abortus
operaties verricht, een recordcijfer sinds
deze ingreep in 1957 wettelijk werd toe
gestaan. Bovendien hebben Tsjechoslo'
waakse bladen enige tijd geleden gemeld,
dat ook het aantal gevallen van „gehei
me" abortus zeer hoog is. Dit zijn ge
vallen, waarin de regeringscommissies
geen toestemming tot abortus hebben ge
geven Het blad heeft ook critiek op het
grote aantal echtscheidingen. Per jaar
worden ongeveer 15.000 tot 16.000 huwe
lijken ontbonden. In de steden eindigt
een op de drie huwelijken door echtschei
ding. „Abrana Lidoe" betoogt in dit ver
band, dat „een nieuwe betekenis voor het
gezinsleven moet worden gevonden". „Het
gezin is altijd de fundamentele vorm van
het maatschappelijk leven geweest en zal
dit ook in de toekomst zijn. Wij moeten
er alleen een nieuwe bestaansvorm voor
vinden", aldus het blad.
badkamer. Telefoonjuffrouwen behoeven
aan het telefoneren niet meer te pas te
komen: men kan zowel binnen het hotel,
als binnen New York, ja zelfs in geheel
Noord-Amerika de mensen bereiken door
zelf het nummer te draaien. De kosten
worden automatisch berekend en doorge
geven naar het kassierskantoor om daar
op de rekening te worden gezet.
Komt men „thuis" in zijn kamer en
brandt er een rood lichtje op het telefoon
toestel, dan betekent dat, dat iemand heeft
opgebeld en een boodschap heeft achter
gelaten.
Dan moet men het boodschappen-cen-
trum opbellen om het bericht te horen.
Doet men dat niet, dan blijft het lichtje
branden.
NATUURLIJK is het hotel „aiconditio-
ned". Maar iedere gast kan zijn kamer
de temperatuur precies regelen zoals hij
die wenst. Televisie en radio zijn natuur
lijk ook in iedere kamer aanwezig. Bo
vendien heeft het hotel een leiding voor
„gesloten t.v.". dat wil zeggen, dat men
een speciaal programma kan „opdienen"
aan speciale gasten. Als bijvoorbeeld in
het hotel of zelfs daarbuiten in New York
een grote conferentie wordt gehouden,
kunnen de congressisten die dan in het
hotel logeren, de gebeurtenissen in de
hoofdzaal van hun conferentie, als ze dat
wénsen, ook in hun kamer en desnoods
in hun bed volgen.
Een bordje met „niet storen" behoeft
men niet meer aan de knop van zijn
deur te hangen. Van binnen-uit kan men
een „niet-storen" signaal bedienen, dat op
de gang te zien is.
Kamermeisjes en piccolo's dragen tran
sistor-ontvangers bij zich, via welke zij van
het centrale kantoor instructies ontvangen.
In de keuken wordt er natuurlijk op gro
te schaal automatisch gesneden, geschild
geklutst en gemengd. Men moet zich daar
in een fabriek wanen met al dat gesnor.
Bordenwassers heeft men er ook niet no
dig: 30.000 stuks porselein en 5000 glazen
kunnen in een uur machinaal worden
schoongemaakt.
HOE WEINIG men er soms ook van be
speurde. veel hotels in Amerika lieten
zich voorstaan op een „persoonlijke" be
handeling van hun gasten. Maar dit nieu-
ste hotel, dat „Americana" zal heten, zal
zelfs die pretentie niet meer hebben. Het
zal allemaal wei wat meevallen met die
automatie. maar als men leest over deze
inrichting, dan begint men bang te wor
den, dat er iets mis zal gaan met ai die
knopjes en contacten en dat men als
gast bij vergissing via een lopende
band in de bordenwas-machine terecht zal
komen.
Een oorspronkelijk stripverhaal
door Annie M. G. Schmidt
en Fiep Westendorp
10. „Kijk," zei tante Patent tot Gore Gerrit. „Een
paar uur geleden was u nog een inbreker. Thans
bent u een nobel mens. Dat schept een klein pro
bleempje, namelijk dit: hoe bent u van plan om
aan de kost te komen? U kunt niet bij mij in de
huishouding, want ik kan het zonder dienstbode af.
Maar wacht, ik heb een idee. Professor Zanikerd
heeft op het Museum een bewaker nodig. Voor zijn
kostbare van Gogh-verzameling. En u bent de aan
gewezen persoon. Kom mee, we gaan direct."
Professor Zanikerd zag er afgetobd uit door per
soneelsgebrek. Hij keek wel een tikje verwonderd
toen tante Patent binnenkwam met haar gezelschap,
maar zij stelde hem dadelijk gerust. „Dit is Gore
Gerrit, Professor," sprak tante Patent. „Hij is de
meest betrouwbare figuur die ik ken. Ik sta voor
hem in. Hij zal een perfecte bewaker zijn." „Mijn
dankbaarheid kent geen grenzen," stamelde de pro
fessor en even later stond Gore Gerrit in de Museum
zaal waar de kostbaarste schilderijen hingen.
40. Panda zou het niet met zijn geweten overeen kun
nen brengen om die aardige bibliothecaresse (Mevrouw
Knorspel) teleur te stellen; hij moest het door hem
geleende boek dus wel gaan halen, maar dat vond hij
natuurlijk geen prettige boodschap. Hij hoopte maar,
dat Joris Goedbloed nog niet in zijn tent was terug
gekeerd, want dan zouden ze misschien opnieuw ruzie
krijgen en daar had hij helemaal geen zin in. Hij kon
natuurlijk niet weten, dat heel iemand anders dan Jo
ris vóór hem de tent bezocht had
Agent Snoopkens had de waarschuwing, die Graaf
lsengrim hem gegeven had, niet licht opgevat en zich
in hinderlaag gelegd om de gebruiker van de tent op
heterdaad te betrappen; en toen Panda er nu recht
streeks naar binnen stapte dacht hij uiteraard dat hij
zijn klantje gevonden had. „Een typische vertegen
woordiger van de jeugdmisdadigheid," mompelde hij,
terwijl hij zich naar de ingang begaf, „maar met onze
moderne opvoedmethoden zullen we hem nog wel eens
een lesje leren!"
Weinig vermoedde de geestdriftige ambtenaar, dat
hij op zijn beurt bespied werd. Joris Goedbloed was
namelijk, na een neerslachtige wandeling, in de buurt
van zijn woning aangeland, en hij keek niet weinig
verbaasd toen hij daar een politie-ambtenaar zo-maar
naar binnen zag gaan.„Ei, ei," sprak hij op ongeruste
toon. „Bezoek! Op dit late uur! Dat komt eigenlijk
wel een beetje ongelegen!"
i
