Centrum speelt „3 x koekoek"
1
DANSSCHOOL
T. GRIEK
Van Loggem's „Jeugdproces
spei over actueel probleem
boeiend
TONEEL IN HAARLEM
Frans Halsexpositie
blijft ook des avonds
geopend
Russische schrijver in
Duitsland overleden
Automatische controle
van kernproeven
Louis Asscher in
Parijs overleden
Bijzondere première van Toneelgroep Studio
MAANDAG 17 SEPTEMBER 1962
4
Chaptinesh blijspel van Marcel A chard
SLAPPE THRILLER VAN CERORCE BATSON
Twee Fransen wonen een
weekje onder water
Piet Kee geeft
orgelconcert
NEGEN MUZEN
Zijlweg 49 - Haarlem - Telefoon 14441
Angst als drijfveer
Bijdrage tot begrip
Knap gerealiseerd
De radio geeft dinsdag
elevisieprogramma
feV
Bpfé$Prï'
ZATERDAGAVOND heeft de Toneel
groep Centrum in de Haarlemse Stads
schouwburg haar tweede landelijke pre
mière van het nieuwe seizoen gegeven
slechts één week nadat zij, eveneens
in Haarlem, het seizoen genoeglijk had
ingezet met „Moordkans". Uit deze
snelle opeenvolging van nieuwe stukken,
gespeeld door verschillende afdelingen
van het gezelschap, blijkt dat Centrum
nu inderdaad een „volwassen" toneel
groep is geworden, die over een ruime
hoeveelheid spelersmateriaal beschikt en
dus ook de mogelijkheid heeft om, als
de groep na enige tijd een wat hechter
geheel is geworden, ook werk van groter
allure aan te pakken.
NADAT CENTRUM in „Moordkans"
voornamelijk de nieuwe leden van de
groep aan het publiek heeft gepresenteerd,
waren het deze keer de (voor het meren
deel toch nog jonge) „oude getrouwen",
die Marcel Achards „La bagatelle", onder
de nogal ongemotiveerde Nederlandse ti
tel .3 x koekoek", voor het voetlicht
brachten. De nu 63-jarige Fransman
Achard is een produktief schrijver; hij
heeft tot dusver meer dan dertig stukken
op zijn naam staan en er gaat in Parijs
nauwelijks een seizoen voorbij zonder een
„nieuwe Achard"; al blijkt zo'n nieuwe
Achard nogal eens een enigszins verbleek
te reproduktie te zijn van wat de oude
Achard in zijn jonge jaren produceerde.
Vele van die stukken zijn op hetzelfde
stramien geborduurd: de hoofdrol is ge
woonlijk een Chaplin-öchtige figuur, over
vloeiend van goedheid, liefde en onschuld,
die belaagd wordt door de boze wereld en
dus dikwijls de klappen krijgt, maar die
zijn belagers tenslotte toch vaak te slim
af is.
OOK IN „3 x koekoek" heeft Achard
dit motief weer gebruikt. Deze keer speelt
het geval zich af in een Oostenrijks
stadje, twee jaar na de laatste wereldoor
log. Er is nog steeds gebrek aan voedsel
en aan kleren, hetgeen de bevolking na
tuurlijk de Franse bezetters verwijt. Som
mige meisjes van het stadje lossen het
ten niettemin op door de „verbroedering"
ten niettemin op door de „verbroedereing"
met de Franse soldaten over de commer
ciële boeg te gooien, hetgeen als we
Achard mogen geloven niet wegneemt
dat zij een reine ziel behouden. Zo'n rei
ne ziel wordt zelfs in het uiterlijk kei
harde s ldatenliefje Victoria ontdekt door
de naïeve Franse militair Roméas, die de
voornaam Chariot draagt. (Wellicht een
toespeling van Achard op de overeenkomst
met Chaplin, die vroeger in Frankrijk be
kend was als „Chariot".) Roméas, die Vic
toria en haar hele familie ruimschoots van
levensmiddelen uit het Franse legerdepot
te
wij vestigen er nogmaals de aandacht op
dat de Frans Halsexpositie in Haarlem nog
tot en met 30 september a.s. ook des avonds
geopend zal zjjn en wel van 20.30 tot 22.30
uur, gelijk wij reeds eerder gemeld hebben.
Door een abuis werd echter in de weke
lijkse kunstagenda „Uitgaan in Haarlem"
van vrijdag j.l. vermeld, dat deze avond
openstellingen slechts tot 16 september
zouden duren. Dit berust op een vergissing
onzerzijds: men kan dus tot h«t einde de
zer maand ook des avonds deze bijzondere
expositie nog bezichtigen.
De expositie is in het afgelopen week
einde door 7700 bezoekers waaronder
een vrij groot aantal buitenlanders be
zichtigd.
voorziet, komt daardoor natuurlijk in
moeilijkheden met de militaire politie, ter
wijl Victoria zelf en via haar ook Ro
méas in conflict komt met een paar
anti-Franse Oostenrijkers die overdreven
veel weg hebben van onderwereld-figu
ren.
Maar de onschuld overwint; het zieltje
van Victoria komt smetteloos-blank, om
niet te zeggen gelouterd, uit de ruïne van
haar vrij beroep tevoorschijn; zelfs het
gebóefte laat zich tenslotte van een zacht
aardige kant zien; en dus wacht Roméas
en Victoria een lange en gelukkige echt
vereniging
MARCEL ACHARD houd ervan, te spe
len met dit soort van gegeven, dat hij
zelf eens „een blijspel naar aanleiding
van een drama" heeft ^noemd. Op het
ernstige thema van na-oorlogse misère
heeft hij in dit geval een luchtig en af
en toe zelfs kluchtig spel gebouwd, waar
in door Achards speciale semi-dichterlijke
schrijftrant de onwaarschijnlijkheden iets
minder onwaarschijnlijk en daardoor ook
minder onaanvaardbaar worden. Toch
het bepaald niet één van zijn sterkste stuk
ken; naast verscheidene heel amusante
scènes bevat het noigal wat goedkoop sen
timent en bedenkelijke humor, nog afge
zien van de prikkelende ingrediënten van
het Parijse boulevardtoneel, waarvan de
auteur deze keer wel heel rijkelijk gebruik
maakt.
De regie van Elly van Stekelenburg die
ook voor het aardige decor tekende was
en niét op uitgeweest, deze minder geslaag
de kanten van het stuk te verdoezelen door
meer nadruk te leggenop de poëtische on
werkelijkheid van de handeling. Er was
integendeel een overdaad aan realisme,
en dat kan Achard allerminst verdragen
omdat noch zijn humor, noch zijn senti
ment daartegen bestand is. Dit was voor
al merkbaar bij de uitbeelding van Victo
ria door Simone Roskens. Deze jonge
actrice gaf in die rol blijk van veel talent
en toonde een sterke en daarbij charman
te toneelpersoonlijkheid te zijn; maar tech
nisch schiet zij nog te kort en wellicht
als gevolg daarvan legde zij zóveel nadruk
enerzijds op de humor en anderzijds op
de ernst van haar rol, dat deze bijna
geen eenheid meer vormde, terwijl de tus-
sentonen, die juist bij Achard altijd zo be
langrijk zijn, nauwelijks aanwezig waren.
iDe nuances kwamen wel volledig tot hun
recht in het spel van Leen Jongewaard, die
zich ontpopte als de „ster" van de avond.
Zijn Roméas had al het Chaplineske, het
tedere, naïeve, komische en daarbij in-
„Theater" met Beau Rivage
ZONDAGAVOND is in de Haarlemse
Schouwburg door de Toneelgroep
Theaterde tweede voorstelling ge
geven van „Beau Rivage", een thriller
van de schrijver George Batson, van wie
men ook het in 1954 bij de Toneelver
eniging gespeelde „Miss Sherlock Hol
mes" heeft kunnen zien. Ging het toen
om een wel aardig komisch detective-
spel, ditmaal was het serieuze spanning
geblazen. Op een oude suikerplantage
in een van de zuidelijke staten van
Noord-Amerika wordt het ene familie
lid na het andere vermoord, zodat er in
het laatste bedrijf nog maar een handvol
lieden over zijn die het gedaan kunnen
hebben. Natuurlijk heeft diegene het ge
daan op wie nog geen enkele verdenking
was gevallen en die u om die reden al
stilletjes had zitten verdenken.
DAT IS DAN ook één van de schaarse
verdiensten van dit stuk: het soms niet
onaardig aangebrachte competitie-element
tussen schrijver en toeschouwer, welke
laatste kan proberen de valse aanwijzin
gen van de echte te onderscheiden. Voor
het overige wordt men door de ijselijke
gebeurlijkheden op het toneel ternauwer
nood geboeid, omdat daar ter plaatse vrij
wel uitsluitend wordt gebabbeld over ge
beurtenissen die zich afspelen in de kelder,
op de bovenverdieping of buiten en voor
het grootste gedeelte in het verleden. De
schrijver heeft zelf ook wel begrepen dat
het publiek zich niet druk zou maken over
alle mogelijke zich buiten zijn gezichts
kring voltrekkende evenementen, en hij
heeft daarom gepoogd de spanning op de
planken kunstmatig te verhogen door het
laten slaken van diverse kreten, veel on
weer, zwarte handen die om hoeken van
deuren komen tasten, ver tromgeroffel,
geestesbezweringen en wat dies meer zij.
Dat deze barbaars ouderwetse theatertrucs
de overbodigheid van het gehele stuk al
leen maar accentueerden spreekt welhaast
vanzelf.
HET IS nagenoeg onbegrijpelijk dat het
nieuwe „Theater" zijn eerste seizoen in
wil gaan met deze onverbloemde specu
latie op de alleroppervlakkigste smaak
van een onontwikkeld schouwburgpubliek
tenzij men gemeend heeft, dat het stuk
althans goede spelkansen bood, welke dan
ook inderdaad grotendeels benut zijn. In
een prachtig, tot in veel sfeervolle detail
trekjes uitgewerkt decor van Wim Vesseur
en in heerlijk malle 1925-kostuums van
Ruth Hellmer heeft men dit bedenksel van
Batson met meer toewjding omringd dan
het verdiende. Ton Lensink had in zijn
regie het volle pond uiterlijkheden aange
dragen met zorgvuldige geluids- en licht
effecten. Daarnaast speelde hij nog een
wat fletse hoofdrol omdat wij niet te
gauw mochten aanvoelen of hij schurk of
slachtoffer was. Enny Mols-de Leeuwe was
een sympathieke malle tante Cora, die
helaas in het eerste bedrijf, ontijdig het
tijdelijke met het eeuwige verwisselde,
Shireen Strooker bracht een aanbiddelijke
roaring-twenties-camp, Nienke Sikkema
had kennelijk minder moeite met het sui
kerzoete nichtje dan met haar latere me
tamorfose, en Mia Goossen droeg met ta
lent een' vreemd wicht bij. De vertaling van
Shireen Strooker ging ten onrechte uit van
het principe: wat een Engelsman zegt kan,
na letterlijke vertaling ook in het Neder
lands gezegd worden met het gevolg dat
mevrouw die voor het eerst een nieuwe
bediende tegenkomt, deze „hoe maakt u
het" toevoegt en zo nog heel veel meer.
Zo was dus de hele opvoering eigenlijk
één grote vergissing, behalve het feit dat
de zaal nagenoeg leeg was.
Hans van den Bergh
Piet Lomer, Simone Rooskens en Leen
Jongewaard in „3 x koekoek" waar
van „Centrum" in Haarlem de lande
lijke première gaf.
nig-menselijke dat de schrijver in die fi
guur heeft gelegd; een vertolking die ten
volle aan de zware eisen van de rol be
antwoordde.
ALS DE MAN van de militaire politie,
die voortdurend oog in oog met Roméas
komt te staan, toonde Piet Romer op
nieuw op plezierige wijze dat hij over
grote natuurlijkheid en aanstekelijke hu
mor beschikt. Jan Grefe speelde fijntjes
de droefgeestige vader van het lichte
(maar toch niet zo héél lichte) meisje. Ma-
rie-Jose Nysten, Frans Koppers, Ben Huls
man en Theo Kling speelden met animo
de kleinere rollen. Remco Gampert had
voor een zeer goede vertaling gezorgd.
De schouwburg was stampvol en het pu
bliek waaronder veel Amsterdamse kun
stenaars die Voor deze première naar
Haarlem waren gekomen heeft aan het
slot langdurig geapplaudisseerd. Terecht
mochten Leen Jongewaard, Simone Roos
kens en Piet Romer het leeuwendeel van
die bijval in ontvangst nemen. Er waren
bloemen voor alle medewerkenden.
Simon Koster
De Russische schrijver en Stalin-prijs-
winnaar Alexander Tsjejesjvili, wiens
vlucht naar het westen in 1958 sensatie
verwekte, is in afzondering te Aalsfeld in
West-Duitsland overleden. Tsjejesjvili is
59 jaar geworden. Hij ging naar het wes
ten een week nadat zijn landgenoot, de
schrijver Boris Pasternak de Nobelprijs
had geweigerd.
Na een strijd van twee jaar kreeg hij
begin 1961 asyl in de Beneluxrepubliek.
Dit was hem aanvankelijk geweigerd om
dat de motieven voor zijn vlucht niet dui
delijk waren en hij daarom niet als poli
tiek vluchteling werd beschouwd.
De in Tiflis (Georgië) geboren schrijver
had er met nadruk op gewezen dat hij
naar het westen was gekomen om de co-
existentie tussen Oost en West te bevor
deren. Herhaaldelijk onderstreepte hij dat
hij in de Sovjet-Unie niet politiek vervolgd
werd. In een interview had hij zelfs de
critiek op Pasternak, die in 1960 is over
leden, verdedigd.
Tsjejesjvili, die in 1951 de Stalinprijs
kreeg voor zijn roman „Lelo" bracht in
december 1958 een bezoek aan Berlijn,
waar hij in de jaren '30 als student ge
woond had. Hij week toen uit naar het
westen en liet zijn vrouw en twee zoons in
de Sovjet-Unie achter.
Tsjejesjvili heeft sindsdien in afzonde
ring geleefd. Hij heeft aan verscheidene
boeken gewerkt en heeft in Duitse bladen
korte verhalen gepubliceerd. De laatste
tijd ging de Russische schrijver gebukt
onder heimwee naar zijn vaderland.
MOSKOU (Reuter) Het congres van
de Wereldfederatie van wetenschapsbe
oefenaars, dat te Moskou wordt gehouden,
heeft voorgesteld verzegelde seismische
apparaten te gebruiken voor het contro
leren van een verbod op het nemen van
kemproeven. Controles ter plaatse zouden
dan niet nodig zijn ,daar de apparaten,
vergezeld door een internationaal orgaan,
later bij deze zelfde instantie zouden wor
den ingeleverd voor het analyseren van' de
geregistreerde gegevens.
Het congres, dat een week heeft geduurd
en zaterdag eindigde, werd bijgewoond
door geleerden uit 22 landen.
Onlangs werd op de Pugwash-conferen-
tie in Londen, waar geleerden uit 35 lan
den elkaar ontmoetten, een dergelijk voor
stel gedaan-.
De bekende diamantair Louis Asscher.
het oudste lid van de Nederlandse kolonie
in de Franse hoofdstad, is in zijn Parijse
woning overleden. Als diamantair genoot
hij een wereldvermaardheid. Zo droeg de
Engelse koning hem in 1903 op met zijn
broer de beroemde Cullinan te slijpen, de
grootste diamant, die ooit ergens gevon
den werd.
MARSEIILE (Reuter) De twee
Fransen de 35-jarige Albert Falco en
de 30-jarige Claude Wesly die sinds
vrijdag in het cilindervormige huisje „Dio
genes" onder water wonen, hebben zondag
twee tochten in het water gemaakt om
lampen aan te brengen en spiegels op
de zeebodem te leggen.
De lampen en spiegels zullen de
artsen, die hen dagelijks bezoeken, in
staat stellen de weg te vinden. De spie
gels zullen het zonlicht, dat door de zee
„gezeefd" wordt, weerkaatsen.
In het onderwaterhuisje bevinden zich
bedden, een telefoon en een televisietoestel.
Beide mannen willen een week onder wa
ter blijven om de invloed op de mens van
de hoge druk, waaraan men onder water
bloot staat, te onderzoeken.
Piet Kee zal dinsdagavond van acht tot
negen uur in de Grote of St. Bavo Kerk te
Haarlem een orgelconcert geven. Het pro
gramma luidt: Toccata en fuga van Jan
Adamsz. Reinken; Jesu, du solist uns wei-
sen, Nun komm' der Heiden Heiland (2 va
riaties) van Heinrich Scheidemann; Aria
Sebaldina van Johann Pachelbel; Passa
caglia en fuga van Flor Peeters; drie ko
raalbewerkingen: Ich ruf zu dir, Herr Jesu
Christ, Mitten wir im Leben sind. In Beth
lehem geboren van Helmut Walcha; Par
tita over: „Christe, qui lux est et dies" van
Piet Post.
Marcel Delannoy. De Franse compo
nist Marcel Delannoy is op 64-jarige leef
tijd aan een hartaanval overleden. Van
zijn hand verschenen twee symfonieën,
een pianoconcert en balletmuziek.
Advertentie
AANMELDEN VAN LEERLINGEN VOOR DE NIEUWE CLUBS BEGINNERS EN
GE\ORDERDEN DAGELIJKS. - Wij kunnen nog dames en heren inschrijven
voor beginners en gevorderden BOVEN 25 jaar.
Zoals kort na de, oorlog „De zaak
A.D." van Hans Tiemeijer een schok
heeft veroorzaakt, zal ook Jeugdproces
het nieuwste drama van Manuel van
Loggcm, van zich doen spreken. Het
eerste maakte de balans op over de ont
poorde oorlogsjeugd, het tweede ver
schijnt na de jarenlange vaak verwarde
én verwarrende discussie over het
nozemprobleem als uitvloeisel van de
huidige maatschappij. Telkens als de ac
tualiteit er aanleiding toe geeft, bijvoor
beeld in het geval van een ernstige mis
daad onder jongeren, leeft die discussie
fel op. Tot een zuivere probleeinstelling
hierin is dit drama van Van Loggem een
bijzonder boeiende en eerlijke bijdrage.
Manuel van Loggem heeft dit stuk voor
de toneelgroep Studio geschreven. Zater
dagavond hebben wij de, première bijge
woond in ongewone omstandigheden, de
eerste vertoning op een verplaatsbaar po
dium, voor deze gelegenheid neergezet in
een grote industriehal van Bruynzeel in
Zaandam, zó tussen de machines en sta
pels vers geschaafd hout. Op dit aspect
komen wij later terug, maar niet zonder
hier te vermelden, dat dit experiment uit
stekend is geslaagd en dat Studio hier
kans heeft gezien een weihig „toneel-ge
voelig" publiek uitermate te boeien en tot
fel medeleven te brengen.
De schrijver kan een knappe visie ge
ven, omdat hij psycholoog èn toneel-auteur
is. In televisiespelen bewees hij bovendien
reeds eerder, dat hij jeugdproblemen op
een zeer waarachtige manier weet te be
naderen en bovendien knap vorm weet te
geven in dramatische produkties.
Jeugdproces" speelt zich af in één de
cor, een schamel vakantiehuisje in een
plassengebied, midden in de winter clan
destien bewoond door vier jongens, levend
op de grens van de volwassenheid en in
protest tegen de maatschappij. Na een
door hen gepleegde diefstal wanen zij zich
hier veilig voor de politie. Zij beramen nu
een nieuwe inbraak. Eén van hen is op
pad, hij is 't terrein rond een juwelierswin
kel aan het verkennen. De drie anderen
wachten op zijn komst en praten maar,
praten om hun onzekerheden te verbergen,
terwijl hun bezorgdheid om het wegblijven
van Pie ter groeit. Als deze eindelijk komt,
neemt het drama zijn wending.
Pieter durft er aanvankelijk niet voor
uit te komen, dat hij door de politie is
opgepikt en ondervraagd naar aanleiding
van hun eerste inbraak. Na veel leugens
komt het eruit tijdens een hardhandige
ondervraging door zijn vrienden. De jon
gens voelen zich immers bedreigd, nu hun
„protest-spel" een gevaarlijke werkelijk
heid is geworden. De autor intellectualis
van de groef), Walter, ontpopt zich als een
gefrustreerde sadist. Hij beseft dat Pie
ter een tweede ondervraging door de politie
mentaal niet aankan en hen zal verraden.
Hij stelt voor Pieter uit de weg te ruimen.
Walter heeft zijn invloed op de anderen
overschat. Het ziet er aanvankelijk naar
uit, 'dat de anderen zijn bevel zullen vol
gen, maar als de politiehonden luid blaf
fend het vakantiehuisje naderen en de
spanning tot een climax is gegroeid, wordt
hij het slachtoffer. Een meeloper in de
groep, dom, maar gespierd, ziet ineens de
verschrikkelijke waarheid, namelijk dat
zij gedrieën zijn meegesleept in een avon
tuur, dat door een maniak is uitgebroed.
Uit angst, wanhoop en wraak steekt hij
Walter neer.
Het lijkt een praatstuk, dialogen-lang,
tussen deze vier knapen. Er is echter een
sterk stijgende innerlijke spanning, en een
knap opgeroepen sfeer, waarin alles ge
hoorzaamt aan een noodlottige logica. Van
Loggem tekent zijn figuren als slachtof
fers van hun angsten en onzekerheden,
zonder te komen tot goedkope beschuldi
gingen van maatschappij of opvoedingssys
temen, hoewel.hij merkbaar aanstuurt op
begrip voor deze jeugd., die misschien wel
anders wil, maar soms niet anders kan.
Deze jongens zoeken een „amor fati", een
gevaarlijk leven, in een tijd die daartoe
geen ruimte biedt en hen tot uitgebanne-
nen maakt, in tegenstelling tot tijden van
oorlog en revolutie, waarin onaangepaste
jongeren met deze actie-dwang daden van
betekenis kunnen verrichten.
De vier, hier door Van Loggum gete
kend, blijken echter mentaal te zwak,
het lot gaat zijn spel met hén spelen.
Elk van die vier krijgt in dit stuk een
eigen karakter. Jegens elkaar zijn ze
evenmin aangepast, wat misschien wel de
kern is van het gehele nozemprobleem. De
nozem wordt als lid van een collectief ge
zien en beoordeeld, terwijl er alleen heil
valt te verwachten van het inzicht, dat
de maatschappijstructuur onaangepasten
eerder bij elkaar drijft in een gevaarlijke
richting, dan dat zij die zelf zoeken. Van
Loggem blijft ze zien als mensen niet als
groeps-leden.
Dit stuk is geschreven voor Studio, ver
moedelijk met de gekozen acteurs voor
ogen. Het inlevingsmoment kan zo veel
sterker spreken dan de acteurs-prestatie.
Dit bleek de opvoering ten goede te ko
men, vooral omdat die inleving er volko
men was en een homogeen ensemble-spel
opleverde.
Jules Hamel had zich uitstekend vereen
zelvigd met Walter, in wie men de lust
tot moord op een vriend ziet groeien.
Voor deze maniak, zijn de „nozem-toestan
den" alleen maar voorwendsels om zijn
afwijking uit angsten geboren te
kunnen uitleven.
Knap gespééld was de Martijn van Jack
Horn, die een voos gelegenheidsdiefje op
het podium zette, de meest menselijke van
allen, geloofwaardig de jonge dief die
steelt „om aan de kost te komen" zonder
een zó ingekankerde haat tegen de maat
schappij. Hij kent de armoe en wil daar
aan ontkomen, de andere komen daarente
gen uit gegoede milieu's.
Heel goed ook leefde Joop Admiraal zich
in als Pieter, de jongen, die altijd op alle
fronten zal verliezen. De maatschappij
lust hem niet, voor „gevaarlijk leven" is
hij mentaal te zwak. Zijn angst voor de
dood, de prijs die een „vriend" van hem
eist, werd door Admiraal in een bijzonder
knappe claus werkelijk voelbaar gemaakt.
Als domme, maar eigenlijk goedige
meeloper, gewaardeerd om zijn spier
kracht en volgzaamheid, werd Arend vol
komend levend in de gestalte van Erik
Plooyer.
Met alle begrip voor de sfeer is dit dra
ma geregisseerd door Peter Oosthoek, die
de innerlijke handeling, groeiende vanuit
de dialoog, het volle pond gaf, daarbij
afziende van uiterlijke effecten. Het zeer
doeltreffende decor van Wim Vesseur
ondersteunde de regielijn uitstekend.
Hein Steehouwer
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 KRO. 12.30
Nationaal programma. 13.45-24.00
KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Moderne mu
ziek (gr.) 7.45 Morgengebed en overwe
ging. 8.00 Nieuws. 8.15 Pluk de dag (gr.);
8.50 Voor de vrouw. 9.35 Waterstanden.
9.40 Schoolradio. 10.00 Voor de kleuters.
10.15 Lichtbaken, lezing. 10.25 Moderne
muziek (gr.) 11.00 Voor de vrouw. 11.30
Lichte grammofoonmuziek. 11.50 De zin
gende kerk 12.00 Middagklok-Noodklok.
12.04 Populaire grammofoonmuziek. NA
TIONAAL PROGRAMMA: 12.30 Nieuws en
mededelingen t.b.v. land- en tuinbouw.
12.45 Grammofoonmuziek. 12.55 Reportage
van de opening der Staten-Generaal. 13.15
Troonrede door H.M. Koningin Juliana in
de Ridderzaal te 's-Gravenhage. KRO:
13.45 Grammofoonmuziek. 14.00, Symfonie
concert. 14.35 Voor de plattelandsvrouwen.
14.45 Lichte grammofoonmuziek. 15.30
Nieuws. 15.35 Klassieke kamermuziek
(gr.) 16.00 Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof.
17.00 Voor de jeugd. 17.40 Beursberichten.
17.45 Regeringsuitzending: De Nederland
se Antillen in de historie-II, door W. Meijer
18.00 Vocaal ensemble: Geestelijke wer
ken, volksliederen en Negro-spirituals.
18.20 Grammofoonmuziek. 18.30 Radio-
Volksuniversiteit: „Cybernetica", door Dr.
W. Storm van Leeuwen. 19.00 Nieuws.
19.10 Actualiteiten. 19.25 Lichte grammo
foonmuziek. 20.20 Radio Filharmonisch or
kest en solist: Klassieke en moderne mu
ziek. 21.10 Zangrecital (gr.) 21.35 Piano
duo: klassieke muziek (gr.) 22.10 De Kerk
en haar mogelijkheden, gesprek. 22.25
Boekbespreking. 22.30 Nieuws. 22.40 Lichte
grammofoonmuziek. 23.00 Moderne kamer
muziek. 23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 AVRO. 7.50
VPRO. 8.00 AVRO 12.30 Nationaal
programma. 13.45-24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Ochtendvaria (gr.) VPRO:
7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Lichte grammofoonmuziek. 9.00 Gymnas
tiek voor de vrouw. 9.10 De groenteman.
9.15 Instrumentaal ensemble: klassieke
muziek. 9.40 Morgenwijding. 9.55 Boekbe
spreking. 10.00 Arbeidsvitaminen. 10.50
Voor de kleuters. 11.00 Voor de zieken.
12.00 Lichte muziek. 12.20 Regeringsuitzen
ding: Voor de landbouw. NATIONAAL
PROGRAMMA: 12.30 Nieuws en medede
lingen t.b.v. land- en tuinbouw. 12.45
Grammofoonmuziek. 12.55 Reportage van
de Opening der Staten-Generaal. 13.15
Troonrede door H. M. Koningin Juliana in
de Ridderzaal te Den Haag. AVRO: Mili
tair orkest: marsmuziek. 13.55 Beursbe
richten. 14.00 Zangrecital: tenor met pia
nobegeleiding. 14.40 Schoolradio. 15.00 Ra
dio Filharmonisch orkest: moderne mu
ziek. 15.30 Nieuws. 15.35 Jazzmuziek (gr.);
15.55 Het vreemde avontuur, hoorspel. 16.30
Voor de jeugd. 17.30 Grammofoonmuziek
voor de jeugd. 18.00 Nieuws. 18.15 Actuali
teiten. 18.20 Pianospel: lichte muziek. 18.30
Licht ensemble en zangsoliste. 19.00 Paris
vous parle. 19.05 Bel Canto: Operafrag
menten. 20.00 Nieuws. 20.05 Herhaling van
de Troonrede. 20.30 Bespreking van de
Miljardennota. 20.50 Promenade-orkest:
Beroemde ouvertures. 21.30 Lichte gram
mofoonmuziek. 22.00 Klassieke muziek.
22.30 Nieuws. 22.40 Actualiteiten. 23.00 Pia
noconcert. 23.30 Marinierskapel der Ko
ninklijke Marine. 23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m. 12.00 Nieuws. 12.03 Lich
te orkestmuziek. 12.30 Weerbericht. 12.35
Grammofoonmuziek. 12.50 Berichten. 13.00
Nieuws. 13.15 Kamermuziek. 14.00 Geva
rieerde muziek. 14.30 Holland Festival
1962: Opera-aria's (16.00-16.06 Beursberich
ten). 17.00 Nieuws. 17.15 Lichte grammo
foonmuziek. 17.50 Boekbespreking. 17.50
Boekbespreking. 17.50 Franse chansons.
18.20 Voor de soldaten. 18.50 Grammofoon
muziek. 19.00 Nieuws. 19.40 Grammofoon
muziek. 19.50 Lezing. 20.00 De nieuwe
chauffeur, hoorspel. 21.15 Jazzmuziek.
22.00 Nieuws. 22.15 Gevarieerde grammo
foonmuziek. 22.55-23.00 Nieuws.
VOOR MAANDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverzlcht. NCRV:
20.20 Memo. 20.30 Alles draait om Moeder, TV-
feuilleton 20.55 Over naar Brabant, toeristische
film over de provincie Noord-Brabant 21.10 Jong
talent. NTS: 21.40 V for Victory, documentaire
film over de tweede wereldoorlog. NCRV: 22.05—
"2.15 Dagsluiting.
VOOR DINSDAG
NTS: 12.50-13.45 Reportage van de plech
tige opening door H.M. de Koningin van de
zitting der Staten Generaal in de Ridder
zaal te 's-Gravenhage. 20.00 Journaal. 20.20
Politieke uitzending V.V.D. 20.30 Herha
ling prinsjesdag. 21.20-23.00 A letter to
three wives (de fatale brief), speelfilm
(v.volw.).
Een scène uit „Jeugdproces" van Ma
nuel van Loggum, door Studio ge
speeld. Van links naar rechts Jack
Hom als Martijn, Joop Admiraal als
Pieter, Erik Ploover als Erik en Jules
Hamel als Walter, „ontspoorde" jonge
ren die tot misdaad komen. De foto
toont het decor van Wim Vesseur op
het mobiele podium van Studio.
,-rV'
