TWEE ITALIANEN
r
IN DE VISHAL+EN OP ZEE
MODE-KOOPJE
Dagblad-
abonnees
Dagblad
abonnees
Gage van Noorse zeelui
verdwenen tijdens
krcegtocht
Startbaan Zestien hoven
wordt verlengd
én
isseo
Wiu\u
Grammofoonplaten
én
KiJÜAU 2 S S h 1M EMBER 1962
11
Hl
C. Boost
Juffrouw bewaarde6000
Stage fright
„Ik weet best dat ik vandaag aan de beurt ben om af te
drogen maar mag ik alsjeblieft eerst mijn jad uittrekkenF
In uw wlnknll
WAAR MEISJESKLEDING
MINDER KOST
MUZIEKHANDEL
Wijk aan Zeeërweg 45
In uw winkel I
In „De Loterij" krijgt Sophia horen de
bedeesde koster van de dorpskerk
aangewezen als de bezitter van het
winnende lot.
De Amsterdamse bioscoopbezoeker
kan deze week onder meer een keuze
doen uit twee Italiaanse films en ogen
schijnlijk is die keuze niet moeilijk. Aan
de ene kant is daar het al weer enige
weken in het Leidseplein Theater lopen
de debuut van de jonge filmer Ermanno
Olmi met de weinig zeggende titel „Het
baantje" (II posto), aan de andere kant
een groot geadverteerd paradepaard van
de Italiaanse filmindustrie, „Boccaccio
70", waaraan drie internationaal ver
maarde regisseurs hebben meegewerkt
en niet minder bekende sterren van het
witte doek als Sophia Loren, nita Ek-
herg en Romy Schneider haar populaire
steun hebben gegeven. Tegenover een
bescheiden, kennelijk weinig kostbaar en
door geen bekende namen geschraagd
werkje van een beginneling die zijn ta
lent nog moet bewijzen, staat daar de
ambitieuze onderneming van drie top
figuren die de Italiaanse film groot aan
zien hebben gegeven: Vittorio de Sica,
Federico Fellini en Luchino Visconti.
Zoals gezegd, de keuze lijkt niet moeilijk.
En toch.
„BOCCACCIO '70" verzamelt drie ver
halen die, zoals de reclametekst zegt,
door Boccaccio in zijn Decamerone zou
den kunnen zijn opgenomen, maar dan
bedoeld voor een volwassen publiek in het
jaar 1970.
Nu bevat, zoals men weet, de Decame
rone een reeks verhalen die een gezelschap
van jongelieden, dat een pestepidemie
ontvlucht is in een weelderig buitenhuis,
aan elkaar vertelt om de tijd te doden. In
de tien dagen die hun zelfverkozen af-
'ondering duurde, komen honderd verha
len op tafel en daar de fantasie van de
.even vrouwen en drie jongemannen die
het gezelschap vormen, zich vooral op
het erotische vlak beweegt en ieder ver
haal weer stimulerend werkt op de ver
beeldingskracht van de volgende verteller,
rntstaat er een collectie schalkse en pi
kante vertellingen die elkaar in frivoliteit
i vertreffen en vele aspecten van de lief
de en de erotiek op openhartige wijze be-
'ichten.
Met het oproepen van herinneringen aan
die unieke uit 1350 daterende collectie
erotische verhalen, stelt de film „Boccac
cio '70" al dadelijk hoge eisen aan haar in
houd die, bovendien zoals de titel verder
suggereert, niet eens bedoeld is voor on
ze tijd, maar eigenlijk meer voor het nog
weer wat rijpere publiek van omstreeks
'70. Die aldus gesuggereerde gedurfdheid
van de film valt uiteindelijk natuurlijk
nogal mee en al houden de verhalen van
deze film-triptiek zich uiteraard met de
verhoudingen tussen de sexen bezig, ze
missen de pikante verfijning en de weel
derige verbeelding die de Decamerone on
derscheidt van andere geschriften op dit
gebied.
FELLINI KREEG ter uitwerking „De
verleiding van dr. Antonio", waarvan het
idee van hemzelf afkomstig was en het
scenario in samenwerking met Ennio
Flaiano en Tullio Pinelli ontstond. Het is
het verhaal van een zedelijkheidsapostel
die in zijn strijd om Rome tot een kuise
stad te maken, gehinderd wordt door een
aanstootgevend reclamebord dat precies
voor zijn woning wordt opgericht en
dat een voluptueuze vrouw voorstelt,
dig met een glas in de hand reclame moet
maken voor het meer drinken van melk.
De afbeelding van de tienmaal levensgro
te vrouwefiguur wordt voor Antonio een
obsessie en op een nacht slaat zijn ver
warde fantasie dusdanig op hol dat hij zich
verbeeldt geconfronteerd te worden met
het tot leven geraakte reclamebeeld- Een
vrouw van enorme afmetingen neemt hem
in haar armen en deze wellustige droom
drijft hem tot verstandsverbijstering.
Hoogtepunt van dit fragment is natuurlijk
deze ontmoeting tussen de puriteinse dr.
Antonio en de vleesgeworden reclame-ver-
leiding en als satire op de erotisch ge
tinte advertentiepolitiek van tegenwoordig
en tegelijk ook op dt altijd aanwezige ze
den-maniakken geeft „De verleiding" wel
enige puntige commentaren. Maar Fellini
is te karikaturaal te werk gegaan om
geloofwaardig te blijven. Alles in zijn film,
ook het spel van Peppino de Philippo als
dr. Antonio en Anita Ekberg als de ver
leidster, is te overtrokken en te druk,
waardoor ook de gezochte effecten te grof
vorden en los komen te staan van een
nogelijke werkelijkheid.
HET MIDDENGEDEELTE van de trip-
lek is gereserveerd voor Luchino Visconti,
naker van onder meer het veel omstreden
.Rocco en zijn broers" en andere sociale
drama's. Hij heeft het volkse milieu van
vroegere films verruild voor de decaden
te sfeer van de wereld der Romeinse aris
tocratie, waar zich een drama afspeelt
tussen een pas getrouwde gravin en haar
ontrouwe echtgenoot. Ingelicht door de sen
satiepers over diens uitspattingen met rij
ke „callgirls", besluit het jonge vrouwtje
voortaan alleen tegen betaling van geld
het bed met hem te delen. Deze wat ma
gere intrige, waarbij het vooral op de
slot-wending aankomt, heeft Visconti rijk
aangekleed, maar zijn keuze van Romy-
Schneider als het verleidelijke vrouwtje is
er volkomen naast, omdat zij de uiter
lijke attracties mist die voor de ongewo
ne overeenkomst met haar echtgenoot een
eerste voorwaarde zijn.
Met de'Sica's „De loterij" zijn we ten slot
te beland in de dorpse klucht met ero
tische ondergrond. Als Zoë, de mooie
standwerkster van een schiettent op de
kermis, is Sophia Loren bovendien de eni
ge prijs in een klandestiene loterij die
als een welkome bijverdienste door haar
in het leven is geroepen.
Hoe ondanks deze materiële beslomme
ringen de ware liefde toch nog kansen
heeft laat het verhaal dat van de hand
van Cesare Zavattini is, aan het einde
toch nog doorschemeren. Vittorio de Sica
die dit scenario van zijn trouwe mede
werker uit de neo-realistische periode, ver
filmd heeft, maakt van deze aardse ko
medie wat er van te maken valt en men
kan zich bij tijden wel amuseren met de
situaties die het gegeven oproept. Maar
dat hij, naar geest en vorm, ver bene
den het peil blijft van zijn vroeger werk
uit de jaren van vernieuwing, is wel
duidelijk.
En die critiek geldt eigenlijk ook de
andere medewerkers aan deze omnibus
film. Ieder der drie filmers vertegenwoor
digt een belangwekkend tijdperk in de
na-oorlogse filmontwikkeling in Italië,
maar geen van drieën onderscheidt zich
in het werk dat uit hun samengaan is
ontstaan door bijzondere dingen. Het is
alsof ze na veel aandringen tenslotte ge
zwicht zijn en mee zijn gaan doen met
de gezamenlijke grap, zonder dat ze er
met hun hart bij waren. Het is gefor
ceerd wat ze doen en de opgave om
gelijke tred met Boccaccio te houden is'
kennelijk te zwaar voor hen geweest.
INTUSSEN WORDEN de beste tradi
ties van het pionierswerk dat door ge
noemd drietal in het verleden is ver
richt en door hen min of meer verloo
chend wordt in het pompeuze „Boccac
cio", voortgezet door de jeugdige Erman
no Olmi die met zijn scherpe opmerkings
gave, menselijke bewogenheid en milde
humor de juiste man is om het neo
realisme nieuwe inhoud en vorm te ge
ven. In zijn beschrijving van de gemoeds
aandoeningen van ee jongen die naar de
grote stad trekt voor zijn eerste baantje
en geconfronteerd wordt met de wereld
der volwassenen die hem deels met ont
zag, deels met lichte spot vervult, in die
weergave van uiteenlopende emoties,
toont Olmi zich, ondanks zijn onervaren
heid, een meester. Er gebeurt weinig in
„II posto" en wat er gebeurt zijn alle
daagse voorvallen, maar de liefdevolle
aandacht waarmee de filmer zijn sujet
ten bekijkt, onthult kleine, "dagelijkse
drama's, menselijke tekorten en allerhan
de gebeurtenissen van gering formaat die
de moeite waard zijn en de film een
warme onderstroom van echt leven mee
geven, zodat deze opmerkelijke prestatie
ondanks haar bescheiden pretenties aan
zienlijk meer attracties bevat voor de
filmliefhebber dan de zo veel duurdere
en zoveel hoger grijpende imitatie-Boc-
caccio.
The connection
(Studio) Destijds, naar aanleiding
van de Amsterdamse vertoningen, hebben
wij uitvoerig aandacht besteed aan de
Amerikaanse film „The connection", een
bewerking van het 'gelijknamige toneel
stuk door Shirley Clarke, waarin de ver
slaving aan verdovende middelen aan de
orde wordt gesteld. Dit gebeurt nauwe
lijks op een gedramatiseerde wijze, maar
veel meer in documentaire trant en im
proviserend als was de camera toevallig
aanwezig bij het kleine gezelschap ver
slaafden dat wacht op de tussenperssooo,
de „connection", die hen van heroïne zal
voorzien. Want tijdens dit wachten wor
den voorbereidingen getroffen tot het ma
ken van een documentaire over verdoven
de middelen En de film wil suggeren dat
de daarbij aanwezige camera voorturend
„open" heeft gestaan en alles heeft op
genomen, wat we nu op het doek te zien
krijgen. Het is de makers van de film,
zo sihreven wij destijds, niet helemaal
gelukt het spontane karakter dat de ge
dragingen van de handelende personen
bij deze gang van zaken moeten bezit
ten, op te roepen. Wel is er een, door zijn
ongewoon onderwerp opmerkelijke film
ontstaan die als poging om de werkelijk
heid te benadere belangwekkend is, al
moet er aan worden toegevoegd dat bij
de film, evenals dat bij het toneelstuk
het geval was, sprake blijft van een min
of meer senstationeel kijkspel dat weinig
onthult van de achtergronden van de ver
slaving en ons niet nader brengt tot de
wereld van de „junkies", zoals de ver
slaafden aan verdovende middelen in het
vakjargon worden genoemd.
Vier Parijse meisjes
(Rembr andt) Vier Franse regis
seurs, onder wie Mare Allégret en Mi
chel Boisrond, hebben zich beijverd een
beeld van de Parijse vrouw te ontwer
pen en ze deden dat ieder op zijn ma
nier en in een eigen vertelling. Zodoen
de ontstonden er vier portretten, vier as
pecten van de echte Parisienne die sa
men het beeld moeten completeren. In
hoeverre het viertal daarin geslaagd is,
kan ieder voOr zichzelf uitmaken, wij
voor ons vinden de verhaaltjes wat al
te incidenteel om ze als typisch Parijs
te kunnen accepteren en de regisseurs
niet maatgevend voor de Franse film
kunst. Maar voor amusante verstrooiing
hebben ze gezorgd en dat houdt al een
zeker compliment in.
Les enfants du Paradis
(Frans Hals). Ook over deze Fran
se film van Marcel Carné hebben wij in
dertijd het nodige bericht, o.a. dat hij
gemaakt werd tijdens de oorlog en kort
na de bevrijding zijn eerste vertoningen
beleefde en dat aan dit grote dramatische
kijkspel bijna twee jaren is gewerkt, zo
dat het lange tijd tot de duurste films ge
rekend werd die ooit in Frankrijk waren
gemaakt. De handeling van „Les enfants
du paradis" speelt zich af in 1840 en voor
namelijk in het Parijse uitgaanscentrum
van die tijd, de Boulevard du Temple, ook
wel om zijn vele misdaden de Boulevard
du Crime genoemd. De film die nu
twintig jaar oud is, heeft natuurlijk iets
van zijn oorspronkelijke reputatie inge
boet, maar ook nu nog blijkt Carné een
onderhoudende, zij het wat trage vertel
ler d'e de toeschouwers opnieuw in de
ban weet te houden met zijn verhaal over
de hopeloze liefde van de pantomimespe
ler Debureau (Jean-Louis Barrault) voor
een vrouw (Arletty) die ook een rol
speelt in de levens van de mode-acteur
Lemaitre (Pierre Brasseur), de dandy
moordenaar Lacenaire (Marcel Herrand)
en de flegmatieke graaf de Montray
(Louis Salou).
Robin Hood in Rome
(R o x y) Misschien kijkt men verbaasd
op bij het horen van het bericht dat
Robin Hood in de Italiaanse hoofdstad
is gesignaleerd, maar men moet de won
derliike titel van deze film van Mario
Bonnard maar toeschrijven aan de vin
dingrijkheid van de importeur die de door
de televisie weer populair geworden En
gelse vrijheidsheld betrokken heeft bij zijn
publiciteit over een middelmatige Italiaan
se avonturenfilm die zich op het einde
van de zestiende eeuw afspeelt. Er is
dan sprake van een ernstige gezagscrisis
in Rome als gevolg van de langdurige
ziekte van Paus Gregorius XIII en daar
van maakt o.a. de hertog van Bolsena
een ergerlijk misbruik. Hij doodt niet al
leen zijn rivaal, de prins van Potoreale,
maar ontvoert bovendien diens dochter
Alba met slechts te vermoeden bedoe
lingen óelukkig is er de knappe Leo-
netto, afstammeling van een verarmd
adellijk geslaoht die paal en perk wil
stellen aan de willekeur van de hertog
en samenwerkt met een bende huurlin
gen die zich in de bossen rond Rome
schuilhoudt (vandaar de titel!) De afloop
valt wel te vermoeden: na veel gevech
ten op de degen vinden Leonetto en prin
ses Alba elkaar in de onvermijdelijke
slotkus. Tot en met zondag blijft Robin
Hood in Rome, waarna plaats gemaakt
wordt voor „In de schaduw van de hel
een film over aan heroïpe verslaafde
jongelui, waartoe ook de dochter behoort
van de inspecteur die de zaak moet on
Van 6.000.-, de hele gage van de be
manning van een Noors schip, is op de
kop af 34,75 teruggevonden bij een aller
hartelijkste juffrouw, die het geld „zo
lang" in bewaring had genomen. Zij zit
nu opgesloten in het hoofdbureau van po
litie te Rotterdam.
In opdracht van zijn kapitein moest een
37-jarige Noorse zeeman zaterdag in Rot
terdam de gage voor de bemanning opha
len. Het innen maakte dorstig en in ge
zelschap van een collega bezocht de Noor
enkele café's, waarbij kennis werd ge
maakt met de 36-jarige vrouw een goe
de bekende van de politie.
Zij loodste de zeelieden van kroeg tot
kroeg, waarbij de collega tenslotte ergens
achterbleef. De Noor had er evenwel zo
veel nieuwe vrienden bij gekregen dat het
verlies van die ene geen verschil maakte.
In een gezellige stemming werd een ca
baret in de binnenstad bezocht, waarna
een kijkje op Katendrecht werd genomen
Op geld werd niet gekeken. Dat was niet
nodig, want de juffrouw had de Noor ge
zegd dat hij haar maar liever die tas met
f 6.000 moest geven, anders zou er allicht
iets mee kunnen gebeuren.
Van die zorg bevrijd gaf de Noor zich
ten volle aan het plezier over en na een
feest in Scheveningen stopte men de Noor
in een taxi 'met de opdracht hem naar een
hotel in Rotterdam te brengen. De volgen
de morgen werd de zeeman wakker
zonder tas.
Met de hoopvolle gedachte dat er mis
schien een vergissing was begaan, toog hij
naar Katendrecht om zijn vriendin op te
zoeken. Op zijn beurt werd de Noor weer
gezocht door de politie, want de kapitein
had van de vermissing aangifte gedaan.
Op Katendrecht kwam men elkaar al zoe
kend tegen.
Inmiddels hoorde de pqlitie dat de juf
frouw naar Amsterdam was gegaan en gis
teren arresteerde de Amsterdamse politie
haar op de Nieuwendijk in het bezit van
34,75. De Noor werd niet gearresteerd.
B. en W. van Rotterdam hebben de raad
voorgesteld nieuwe kredieten te verlenen
voor de verdere uitbouw van het vlieg
veld Zestienhoven. Het ligt in de bedoeling
nog voor de winter de startbaan met 120
meter te verlengen en een zandlichaam
aan te brengen dat nodig is voor nog ver
dere verlengingen van de baan. De werk
zaamheden zullen des nachts geschieden
om het luchtverkeer niet te hinderen. Voor
deze plannen en voor uitbreiding van de
recreatiemogelijkheden in de Zestienho-
vense polder zullen onteigeningen noodza
kelijk zijn.
derzoeken, een complicatie die de inspec
teur niet belet de leverancier van de
verdovende middelen aan de justitie over
te leveren en zijn dochter via een ont
wenningskuur weer geschikt te maken
voor een huwelijk met zijn assistent.
(Minerva) Minerva heeft deze week
een afwisselend programma dat voor 'za
terdag en zondag een hier al besproken
film van Hitchcock, „Stage fright", met
Mariene Dietrich en Richard Todd omvat
en maandag en dinsdag zorgt voor
„Aimez-vous Brahms", een verfilming
door Anatole Litvak van een vrij recente
roman van Franccoise Sagan, waarin
Ingrid Bergman de rijpere vrouw speelt
die op een gegeven ogenblik moet kiezen
tussen een veilig bestaan met haar rijke
maar ontrouwe vriend Yves Montand en
een onzeker, maar meer emotioneel leven
met een jeudige minnaar, Anthony Per
kins. Een en ander wordt begeleid door ge
adapteerde composities van Brahms. Don
derdagavond vindt dan nog een reprise
plaats van „De wet der wildernis" een
fraaie, documentaire speelfilm van Ame
Sucksdorf, waarin aan de Zweedse natuur
een dramatische rol is toebedeeld.
Prolongaties
Madame sans Gêne, de geschiedenis van
een openhartige wasvrouw tijdens Napo
leon wordt geprolongeerd in Cinema
P a 1 a c e, terwijl een andere roman
tische kostuumfilm, n.l. Cartouche met
Jean-Paul Belmondo een week verlengd
wordt in L i d o.
©PIB
CP»IMMkSfM
willen weten
wat er te koop
U ln de wereld.
In het land, in
de omgeving
Zo was het donderdag
Te IJmuiden werden donderdag aange
voerd 3940 kisten, waarvan 600 kisten tong
en tarbot, 1 heilbot, 2 tongschar en schar-
tong 805 schol, 23 schar, 7 bot, 1098 haring,
701 makreel, 320 schelvis, 226 wijting, 100
kabeljauw en gul, 16 poon, 18 koolvis en
23 diversen.
De prijzen waren, in guldens, per kg:
heilbot 4,40-4,20; gr. tong 5,60-5,20; grm.
tong 3,70-3,40; kim. tong 3,40-2,90; kl. tong
I 3,40-3; kl. tong II 2,40-1,90; tarbot I 4,40-
3,50; zalm 4,10.
Per 50 kg: tarbot IV 100; kl. tongschar 79;
gr. schol 50; grm. schol 48; kim. schol 48;
kl. schol I 48; kl. schol II 32-8; schar 38-22;
bot 19-9,20; verse haring 28,60-22; makreel
44-17; gr. schelvis 57-48; grm. schelvis 50-
40; kim. schelvis 52-46; kl. schelvis I 59-4L
kl. schelvis II 40-13; wijting 27-12; gr. gul
72-65; mid. gul 77-54; kl. gul 43-26; poon
tjes 18; kl. rode poon II 28-18.
Per 125 kg: gr. kabeljauw 328-150; gr.
koolvis zwart 134-124; gr. koolvis wit 144.
In guldens: KW 180 13.470: KW 140 4.370;
KW 109 260; IJM 4 5.750; IJM 11 2.840; IJM
67 3.220.
Aanvoer van vrijdag
De aanvoer te IJmuiden werd heden
morgen door vijftig vissersvaartuigen ver
zorgd. Aangevoerd werden 1.380 kisten
schelvis, 260 wijting, 160 gul en kabel
jauw, 60 koolvis, 3.000 haring, 850 makreel,
720 schol, 15 tarbot, 280 diversen, 500 stuks
stijve kabeljauw, 30.000 kilo tong. De SCH
171 „Cornelis Vrolijk", die vanmorgen om
zeven uur binnenliep, is zijn lossing van
I.200 kisten Westkustharing eerst om negen
uur begonnen.
Prijzen van vrijdag
De prijzen waren. In guldens per kg:
heilbot 4,20—3, tarbot 4,90—3,80, grote tong
5,80—5,40, grbotmiddel'. tong 4,203.80,
kleinmiddel tong 3.703,20, tong I 3,60
3,20, tong II 2,20—2.
Per 125 kg: grote kabeljauw 162158,
middel kabeljauw 144120, grote koolvis
120112, mddel koolvis 114112, leng 120
witte koolvis 150.
Per 50 kg: grote gul 6555, middel gul
5648, kleine gul 4021, grote en groot-
middel schol 5652, zetschol en schol I
52—44, schol II 40—21, schol III 27—10
gestripte wijting 2513,40, dichte wijting
208, schar 36—24, bot 138, radio 8,60-
8, grote schelvis 4836, grootmiddel schel
vis 4133, kleinmiddel schelvis 3729,
schelvis I 3423, schelvis II 2615, tarbot
17284, griet 63, tongschar 94120, kool
vis 4540, witte koolvis 56, trawlharing
3221, spanharing 3229, makreel 30
II,60, bonken 4440, rode poon 4130.
Per 40 kg: krabbepoten 138,50. Regels
kabeljauw: groot 132110, middel 6850,
vleet 7050 per hoop, rog 6835.
Besommingen van vrijdag
HD 74 ƒ2206; KW 12 8770; KW 49
16.400; KW 128 7070; KW 145 f 9050;
KW 159 f 2770; KW 124 ƒ7100; KW 39
1880; KW 139 8890; KW 112 f 2490; IJM
64 4450; IJM 66 4980.
Van de zijde van de schooljeugd was
er gistermorgen bij de IJmuider vishal
veel belangstelling voor het lossen
van de KW 15 Rijnmond.
Scheveningen
Te Scheveningen werden hedenmorgen
aangevoerd: 200 kisten wijting, 500 schol,
100 varia, 15.0"0 kilo tong, 1.450 kantjes ha
ring. Het is niet zeker dat de SCH 64, die
pas hedenmorgen binnenkwam, zijn lading
vandaag nog zal lossen. Mogelijk zal dit
morgen zaterdag gebeuren.
Haringvangsten
KW 147—12. De andere schepen geringe
vangsten. Gemiddelden: Katwijk 2, Vlaar-
dingen 2 en Scheveningen 10 kantjes.
Op zee
De „Dirkje" (KW 54) gaf omstreeks zes
uur gisteren als dagvangst maar net tien
kantjes haring op. De „Wiron II" is naar
de 57 graden noorderbreedte gestoomd om
daar zijn geluk te beproeven. De visserij
op de kuitzieke haring had voor dit schip
de afgelopen twee dagen weinig of niets
opgeleverd. De „Johanna" (SCH 3) meldde
als dagvangst 63 kantjes haring. De „Wil
lem van der Zwan" was tussen 57 en 58
graden pan het vissen geweest, maar had
daar niets gevangen. Er was alleen wat
schelvis. Daarom werd weer terugge-
stoomd om nog wat kuitzieke haring te
verschalken. Volgens de schipper van de
Johanna" was de kuitzieke vis nog lang
niet op, de vis bleef steeds nog te hoog
zwemmen.
Van de Vlaardingse trawlers kwamen
ongunstige meldingen, zoals „weinig ver
diend". De „Jap Senior" kon nog een dag
vangst van 6u kantjes haring melden. De
„Liesie en Rutger" (VL 153) had in de
laatste drie etmalen nog geen vijftig
kantjes scheep gekregen. Toch kwam de
"niéuwe „Bets en Gerda" (VL 112) de rich
ting van dit schip uit, want als men eerst
naar de Ierse Zee moest stomen, kwam er
van vissen deze week niets meer. Het
vlootje schepen, op weg naar de Ierse Zee,
hoopte donderdagavond op de plaats van
bestemming te komen. De vangstberichten
waren niet ongunstig. De „Adriana" (SCH
16) die al maandagmorgen vroeg naar Ier
land vertrok, ving in de eerste trek vijftig
kantjes haring. De tweede trek leverde
drie grote pakken haring op, maar die was
gemengd met pilchards. De „Deining"
(KW 8) die voor Cork de netten had uitge
zet, kon gisteravond slechts vier manden
haring en een hoop rommel uit de netten
schudden. Ook daar: „de haring zwemt te
hoog".
Vissen met lampen.
De Russen zijn, naar Commercial
Fisheries Review meldt, van plan in de
Grote Oceaan 180.000 ton makreel te van
gen. Daarbij willen zij gebruik maken
van blauwe elektrische lampen om de
vis 's nachts te lokken. Als er voldoen
de vis gelokt is, worden de lampen over
geschakeld op rood. De dan verblinde
vissen kunnen gemakkelijk worden ge
vangen.
Dochters van moeders
met-smaak
dragen leuke mohaircoat
met wolfranje.
Shawl met zwart/wit
pepitategengevoerd.
Anthraciet.
5 t/m 14 jaar N
vanaf JmJ
Helanca-broek
zit heerlijk,
heeft
2 steekzakken
en verstelbaar
voetbandje.
In zwart en
4 modekleuren
5 t/m 14
vanaf
AMSTERDAM •ROTTERDAM-ONDHOVEN-UTRECHT.HAARLEM
MAASTRICHT (WéBè> NIJMEGEN-AMERSFOORT-AMSTELVEEN
Grote sortering
Populair en klassiek
TOONAANGEVEND
IJmuiden-O. - Telef. 7127
willen weten
wat er te koop
is in de wereld,
tn het land. in
de omgeving
