Latüns-Amerika
steunt Kennedy
Nehroe roept zijn land op
tot een verbeten strijd
Vlinderjacht
f=P.r
de nieuwe Hem.
Wereldnieuws
A
kippensoep is uit
r
Van dag tot dag
Jan Feuen
Churchill ten voorbeeld gesteld
€)p de
raatótoel
5 f
J
van deze
zuivere, lichte tabak,
rolt u de
lekkerste
Amerikaan.
DONDERDAG 25 OKTOBER 1962
HERENSCHOENEN
HAARLEM KRUISWEG 50
BEVERWIJK GOUDA
De Gaulle volgend jaar
naar de Ver. Staten
U proeft er de
beroemde
Maryland
bovenuit. Altijd
vers in plastic
pouch. Ook
lekker in uw
shagpijp.
i
U ZIET DE STUKJES KIP
Uit de lawine van wereldnieuws, die de
persbureaus en correspondenten over de
redacties uitstorten met betrekking tot de
„Cuba crisis", zijn opvallend weinig posi
tieve nieuwselementen te sorteren.
Nieuwselementen die de werkelijke situa
tie in het krachtveld van de toegespitste
tegenstelling duidelijk omschrijven, name
lijk daar waar Sovjetrussische schepen en
Amerikaanse marine-eenheden het doods-
gevaarlijke contact zouden kunnen leggen
dat zou werken als de vonk in het kruit
vat.
De Amerikaanse blokkade ging woens
dagmiddag om drie uur in. Volgens Ame
rikaanse meldingen was een groot aantal
Russische schepen op weg naar de blok
kadezone. De verwachte „botsing" is ech
ter uitgebleven. Van Amerikaanse zijde
wordt gesuggereerd dat de Russische sche
pen de steven hébben gewend en eieren
voor hun geld hebben gekozen, of liever,
de consequentie hebben gevolgd van het
feit, dat Moskou eieren voor zijn geld heeft
gekozen.
Dit zou een niet geringe zege van de
Amerikaanse vastberadenheid betekenen,
wanneer er absolute zekerheid over zou be
staan dat de vertraagde vaart der Rus
sische schepen direct verband houdt met
de zinsnede die Kroesjtsjev in zijn ant
woordbrief aan de Britse pacifist Russell
schreef: „De Sovjet-Unie zal zich niet la
ten uitdagen door acties van de V.S." De
mogelijkheid dat Moskou alsnog een ver
sterking van het convooi door oorlogsbo
dems overweegt en de daardoor ontstanp
pauze wil gebruiken om tot een gesprek
te komen, mag niet uitgesloten worden ge
acht. De reacties uit alle hoeken van de we
reld hebben Kroesjtsjev wellicht de over
tuiging gegeven, dat een vertoon van zelf
beheersing en voorzichtigheid een betere
voedingsbodem voor een groter prestige
der Sovjet-Unie zou zijn dan een doldries
te beantwoording der Amerikaanse uitda
ging met daden van geweld.
Aan deze overtuiging zou de wereld dan
haar voortbestaan te danken hebben
een wankele basis voor haar bestaan wel
iswaar, doch tegelijk een bewijs dat Ken
nedy en Kroesjtsjev elkander beter begrij
pen dan men zou moeten vrezen. Zij heb
ben immers nu al vier evidente bewijzen
voor gich op tafel liggen dat geen van
beide partijen op een vernietigingsoorlog
uit is: Hongarije, Suez, Berlijn en Cuba
betekenen vier momenten in de wereldge
schiedenis waarop de ene partij het maxi
mum bood en de andere met grote zelf
beheersing paste. Die vier bewijzen zou
den kunnen dienen als uitgangspunt voor
een stabilisatie der betrekkingen onder er
kenning van het feit, dat wederzijds de
grenzen van macht en invloed zijn bereikt.
Voor de bondgenoten aan beide kanten,
meer of minder gebonden door econo
mische en politieke afhankelijkheid aan
de „grote leider", heeft de Cubaanse cri
sis opnieuw een veelbetekenende onthul
ling opgeleverd: in tijden van plotselin
ge crisis is er van overleg of medebe
slissing geen sprake meer. Hun lot hangt
zo direct van elk klein of groot probleem
in de betrekking tussen de groten af, dat
een vreedzame oplossing van de althans
oplosbare problemen een zaak van hoog
ste urgentie is, om de kans op crises
zoveel mogelijk te verminderen. Een wer
kelijke vredespolitiek der kleinen is een
dringende behoefte van deze tijd, waarbij
met nadruk moet worden vastgesteld dat
zij op dat punt nog steeds „en bloc"
volledig falen. De kwestie Cuba had op
initiatief van de kleinen al veel eerder
kunnen worden aangepakt, omdat het in
de grond een sociaal probleem is dat in
het leven is geroepen door een onmisken
baar gebrek aan verwerkelijking der theo
rieën, waarop de westelijke vrijheidsleu
zen zijn gebaseerd. Op dit punt blijkt het
misverstaan der Sovjetrussische ambities:
waar vrijheid en gerechtigheid bloeien,
hebben die ambities geen kans, De Rus
sische invloed loopt als water naar de
laagste plekken van maatschappelijke orde.
Thans is een pauze in de opmars der
gevaren ingetreden, die in de huidige Si
tuatie onmogelijk lang kan duren wanneer
de kans niet wordt gegrepen om ze dras
tisch te keren. Hoe? Er is blijkbaar enige
bereidheid tot praten aan Russische kant,
er men kan zich niet voorstellen dat Wash
ington zich reeds zo vertrouwd heeft ge
maakt met het denkbeeld van een oor
log dat ook daar niet liever gepraat dan
geslagen wordt. Tenslotte is de voorlopige
conclusie gerechtvaardigd, dat de wereld
blijkbaar in haar topleiding niet met waan
zinnige fanatici zit opgescheept, zoals eer
der wel eens het geval was.
Advertentie
ook grote maten
VRIJ PARKEREN
(Van onze correspondent)
WASHINGTON Van acht Latijnsame-
rikaanse landen hebben de Verenigde Sta
ten al toezegging gekregen dat zij daad
werkelijke steun zouden verlenen aan de
blokkade. Verreweg het grootste deel van
de taak rust op de Verenigde Staten,
maar als symbool is die steun van be^
lang.
De politieke steun, die de Verenigde
Staten van de Organisatie van Ameri
kaanse Staten hebben ontvangen, is bij
zonder indrukwekkend. Opnieuw bleek de
regel op te gaan dat in normale om
standigheden samenwerking tussen de
Verenigde Staten en Latijns-Amerika vaak
heel moeilijk is, doch dat in geval van
een crisis de eensgezindheid dadelijk veel
groter wordt. Staten als Mexico en Bra
zilië hebben hun koers aanmerkelijk ge
wijzigd toen zij de harde feiten verna
men over de wapens die aan Cuba ter
beschikking werden gesteld. Militair zijn
de Latijnsamerikaanse staten niet sterk.
Zij kunnen daarom niet dulden dat Cuba
een militair apparaat bezit, waardoor dat
land een aanzienlijke pressie zou kunnen
uitoefenen ter bevordering van het Cas-
troïsme in Latijns-Amerika.
In Washington vraagt men zich af wat
het doel moet zijn geweest van Ruslands
wapenleveranties aan Cuba. Eén ding staat
vast: de Russen hebben zich niet de
moeite gegeven de raketbases te camou
fleren. Zij wisten dat de Verenigde Sta
ten over vele middelen beschikken om
het eiland te observeren en konden er
dus op rekenen dat Washington weldra
van de bouw van de raketbases op de
hoogte zou zijn.
Gelijk zo vaak kan het Russische op'
treden diverse doeleinden hebben gehad,
die alle in het voordeel van Moskou kon
den zijn. Had Kennedy, ondanks de spe
cifieke limiet die hij op 13 september had
gesteld, Cuba's raketwapening over zijn
kant laten gaan, dan had hij daarmee
getoond beducht te zijn voor krachtige
maatregelen. Dat zou Kroesjtsjev aange
moedigd hebben ook in Berlijn veel te
riskeren. Kennedy moet dit hebben be
seft. Amerika's snelle krachtige tegenac
tie is ten dele ingegeven door de overwe
ging dat Kroesjtsjev zich niet mocht ver
gissen in de vastberadenheid van de Ame
rikaanse regering. Kroesjtsjev moet ech
ter ook hebben beseft dat Kennedy even
tueel tot daden kon overgaan nadat hem
bekend zou zijn geworden welk materiaal
de Russen op Cuba plaatsten. Zou Ame
rika terstond hebben besloten tot een in
vasie op Cuba, dan had Kroesjtsjev een
aanzienlijke propagandawinst kunnen boe
ken. Men had Amerika aan de kaak kun
nen stellen als agressor van een kleine
machteloze staat.
Kennedy heeft een middenkoers gevolgd
en besloten tot een actie die van moed
getuigt en risico's inhoudt, doch een uit
weg openlaat voor vreedzame regeling.
Ook nu beschuldigt de Sovjet-Unie de
Verenigde Staten nog van agressie, maar
Latijns-Amerika ziet in. dat ..het hier in
feite niet gaat om een geschil tussen Cu
ba en de Verenigde Staten, maar tussen
de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten en
dat maakt de houding der Latijnsameri
kanen totaal anders.
L
WASHINGTON (AP) President Char
les de Gaulle van Frankrijk zal in 1963
een bezoek aan de Verenigde Staten bren
gen. Dit hebben diplomatieke zegslieden
in Washington bekendgemaakt.
President Kennedy bracht in 1961 een
bezoek aan Frankrijk. Met het bezoek
van De Gaulle zal men trachten een einde
te maken aan een ongewoon lange periode
van onaangename koelheid tussen de beide
bondgenoten.
Advertentie
ncan
SPORTCLUB
BENF1CA
Met internationale voetbalclubemblemen
NEW DELHI Slechts als de Chine
zen zich terugtrekken op de stellingen die
zij vóór 8 september innamen (toen be
gonnen de infiltraties die op 20 oktober
overgingen in het grote Chinese offen
sief) is India bereid tot onderhandelin
gen met China. Aldus de officiële reac
tie van New Delhi op Pekings voorstel
len. Gezien de onaanvaardbaarheid van
dit uitgangspunt voor China, komt de In
dische reactie neer op een verwerping
van de Chinese voorstellen.
Premier Nehroe zei vandaag, dat In
dia nooit het hoofd zal buigen voor Chi
nese agressie, hoeveel tegenslagen zich
ook mogen voordoen. Nehroe herinnerde
aan het beleid van Churchill, die Enge
land in de tweede wereldoorlog naar de
overwinning heeft geleid. „Wij zullen ver
zet blijven bieden en onze positie ver
sterken totdat de uiteindelijke overwin
ning is bereikt", aldus Nehroe.
De grootscheepse invasie van de Chi
nezen heeft India op ruwe wijze wakker
geschud uit de kunstmatige sfeer die het
zelf had geschapen, zei Nehroe. In plaats
van te treuren over gemaakte fouten,
moet India plannen maken voor een ster
kere defensie, aldus de premier.
De Indische pers leverde vandaag felle
kritiek op minister van Defensie Krishna
Menon, omdat deze het land onvoldoende
zou hebben voorbereid op het Chinese
offensief, verzuimd heeft de militaire
kracht te vergroten en het land ten on
rechte heeft verzekerd dat India sterk
stond.
Menon heeft nooit veel steun gehad in
de Congrespartij en dankt zijn positie
voornamelijk aan het vertrouwen dat Nelv
roe in hem stelt.
De Chinese troepen zetten hun opmars
intussen gestadig voort. Bij Tawang, de
bestuurshoofdplaats in het noordoostelijke
grensgebied van India, wordt zwaar ge
vochten. De stad wordt hardnekkig ver
dedigd door het Indische garnizoen, maar
verkeert in acuut gevaar. Volgens pre
mier Nehroe heeft China nu 30.000 man
troepen ingezet.
Militaire waarnemers in New Delhi zijn
van mening dat de Chinezen Tawang door
een tangbeweging willen nemen en dan
naar het zuidoosten zullen trachten door
te stoten. Hier ligt de zogenaamde „Sela
rug", een natuurlijke verdedigingslinie die
een groot stuk Inólsch gebied tussen
Bhoetan en Tibet afsnijdt.
Op vele oude kaarten stond dit gebied
aangegeven als behorende tot Tibet. Hier
in kwam verandering toen in 1914 de
McMahon-lijn werd vastgesteld als grens
tussen India en Tibet.
Mocht dit gebied in handen van de
Chinezen vallen, dan krijgen zij als het
ware via een achterdeur toegang tot
Bhoetan, waardoor de grote vlakten van
India rechtstreeks bedreigd worden.
Tertvijl de groten der aarde
op dit ogenblik de mooiste
kans van hun leven hebben
om te bewijzen dat zij inder
daad beschikken over het gro
te, gezpnde verstand waarop
zij zicht altijd beroemen, kun
nen wij, onbelangrijke levende
have der naties, ons rustig en
koeltjes bezighouden met de
dingen die binnen óns bereik
liggen.
Eén van die dingen blijft al
tijd interessant en boeiend,
omdat het zo direct te maken
heeft met (ie manier waarop
wij met élkander omgaan: de
taal. Natuurlijk is de taal geen
Ding" maar dat zij voortdu
rend in hei géding komt is ze
ker.
Wee degene, die uit hoofde
van zijn functie geacht moet
worden de taal te beheersen
als ware het een zijner eigen
ledematen. Rectoren van on
derwijsinstituten, woordvoer
ders van taalcommissies, lera
ren, taai-zuiveraars en taal-
koesteraars.bij professie zo
dra zij hun pen op papier zet
ten storten zich de critici als
wolken trekvogels op hen neer
en pikken tussen de regels en
de woorden de korreltjes weg,
die de ongelukkige over het
hoofd heeft gezien. Deze cri-
tiek is zeer vermakelijk: want
op hun beurt gaan de critici
opgewonden lught» geven aan
hun aanmerkingen' in uitvoe
rige schrifturen die dan
weer door andere spijker-zoe-
kers-op-laag-water worden
'nagepluisd en gevorjnist.
Ik vrees dat de^e 4aalzuive-
ringsmanie het énige perpe
tuum mobile ter wereld is. Zij
neemt nooit een einde, zij ver
menigvuldigt zich onstuitbaar
en zij beweegt zich'eeuwig, ge
dreven door de krachten der
gelijkhebberij, de waan der on
feilbaarheid en de lusf tot be
voogden. Op geen enkel ander
gebied des levens demonstreert
zich zo duidelijk het gevaar,
dat de bewoner van een glazen
huis zich op de hals haalt door
met stenen te werpen.
Het zou aardig zijn bijvoor
beeld een rapport van een
schoolhoofd over het misbruik
van de taal hier af te drukken
en dan datzelfde rapport eens
te onderwerpen aan een zeer
critische analyse op taal- en
stijlfouten. Daarna zou die cri
tische analyse zelf op haar
beurt moeten worden uitge
beend op fouten en het daar
uit ontstane geschrift vervol
gens ook. Zo zou men kunnen
doorgaan tot men om een
prachtige symboliek te gebrui
ken een ons weegt.
Laten wij deze ontstellende
afneming van lichaamsgewicht
niet riskeren en ons liever ver
diepen in het merkwaardige
verschijnsel, dat een produkt
van de in België heersende
taalstrijd is: de gloeiende ijver
waarmee onze taalbroeders de
Vlamingen zich bekwamen in
bet zeer nadrukkelijke gebruik
van het Nederlands. Daarbij
rijzen namelijk soms interes
sante problemen. Onlangs las
ik in een Vlaams tijdschrift een
polemiek tussen redactie en
lezers over de vraag, of de titel
van een bepaald grammofoon
plaatje moest luiden: „Dromen
langsheen het kanaal" of „Dro
men aan het kanaal". Voor
waar een gecompliceerd vraag
stuk. De moeite nemend hel
bedoelde plaatje op de platen
speler te leggen (hebt u, oude
ren, vroeger ook een grammo
foon bezeten en die in latei
tijden door een platenspeler
vervangen?) kwam ik tot de
conclusie dat het liever „Dro
men in het kanaal" had moe
ten wezen. Doch afgezien daar
van, kwam de redactie van het
tijdschrift tot de opzienbaren
de conclusie van „Dromen aan
het kanaal", omdat zij een
boek had opgeduikeld van een
erkend Nederlands taaieige
naar, namelijk Antoon Coolen,
met de titel: „Dorp aan de Ri
vier".
Nu zal men moeten toegeven
dat een rivier geen kanaal is
doch het al of niet stromen
des waters deed voor de pro
bleemstelling niets terzake.
Overigens bleek uit het liedje
overduidelijk, dat de dromer
in kwestie zich aan de oever
had neergezet en daar zijn
muze ten beste gaf. Al met al
was de conclusie gewettigd,
dat men hier gevoegelijk van
„aan" kon spreken.
Ik moet mij uiteraard bij
„aan het kanaal" neerleggen,
maar ik vind „langsheen" véél
mooier, hoe fout het ook zijn
moge. En omdat ik voor de zo
veelste keer in het Vlaamse
Nederlands verstrikt raakte,
heb ik nog maar eens mijn
onvergelijkelijke „Gazet" voor
de pinnen gehaald, om me met
kinderlijke vreugde onder te
dompelen in het verboden
zwemwater der taalfouten.
Fouten? Naar mijn bescheiden
mening is taal pas fout als ze
iets anders of iets minder vol
doende uitdrukt dan ze be
doelt. Er is iets vreemds met
de taal. Zij is een boven de
hoofden en zinnen vlinderend
mysterie, dat nooit gevangen
kan worden in een boek of een
voorschrift. Wanneer men haar
denkt betrapt en geïsoleerd te
hebben, blijkt het slechts de
vervagende voetstap van haar
aanwezigheid te zijn, die men
heeft overgehouden: zij zelf
wiekt tartend boven het be
reikbare en wat men haar ont
neemt om het te schrijven, te
zeggen of te drukken is slechts
haar schaduw vaak mis
vormd en soms ook scherp
omlijnd als een waarheid.
Maar wie haar vangen, doden
en opzetten wil, komt bedro
gen van de vlinderjacht thuis.
Terugkerend tot het Vlaam
se land, waar het Nederlands
als een kostbaar serum tegen
Fransdolheid wordt bewaard
en gekoesterd, moet ik met
enige verwondering vaststel
len hoeveel voller en rijker
onze taal daar gedijt dan in
de schrale zeewind van ons
noorden. Onze eigen krant
maakt melding van een droe
vig verdrinkingsgeval onder
het opschrift: „Verdronken".
Mijn geliefde Gazet echter ver
diept zich niet alleen in de
voorgeschiedenis van dit dra
ma, doch weet daaraan ook in
enkele welgekozen termen een
navrante voorstelling van za
ken te verbinden: „In het wa
ter gesukkeld en als lijk om
hooggehaald," zegt het blad.
Men ziet de fatale bewegin
gen van het slachtoffer, de po
gingen om aan land te blijven,
de mislukking daarvan. Dat
alles is in het woord „gesuk
keld" verfilmd met een gevoel
voor het beeldend vermogen
der woorden dat niet minder
dan geniaal is.
Doch niet alleen visueel, ook
auditief weet de Gazet zijn le
zers te boeien. Zo siert zij een
bericht over de rechtzaak te
gen een verkeersovertreder
met een kop, die tot nadere le
zing nodigt en bovendien de
klap van de aanrijding weer
geeft: „Naklank van een ver
keersongeval".
Sommige dingen in de Ga
zet kunnen wij, arme ver
schoppelingen van onze eigen
moeder Taal, al niet meer be
grijpen. Wat moeten wij ervan
denken als de tragische ge
schiedenis van een vrouw, die
haar man met een bierfles op
het hoofd heeft geslagen, ein
digt met deze regel: „De vrouw
werd opgeleid".
Men vraagt zich dan wellicht
af welk instituut in België zich
bezighoudt met de opleiding
van huwbare vrouwen in de
kunst van het bierflessenslaan,
doch dat is natuurlijk onzin.
Jammer genoeg missen wij de
gevoeligheid, die ons het beeld
voor ogen had moeten toveren
van een vrouw met hangend
hoofd, door twee gendarmes
geleid: óp naar de cel.
Wat de Belgische politie met
gearresteerden doet die wei
gerachtig zijn in het bekennen
van hun misdaad, is eigenlijk
Middeleeuws: „De man werd
op de rooster gelegd", lees ik,
„waarna hij ten einde raad de
besteling der twee hoogoude
echtelingen bekende". Natuur
lijk is dat een symbolisch roos
ter. In ieder geval is het veel
beeldender dan „aan de tand
voelen", zoals wij altijd zeggen,
want dat is van geen enkel
standpunt uit een manier van
doen die tot een bekentenis
moet leiden.
Als u van voetballen houdt,
zal het u ten zeerste verbazen
te horen dat in België vaak
niet alleen de mensen, maar
ook de lokalen over het veld
heen en weer hollen. Onze
kleedlokalen zijn met veel ge
ringer bewegingsvreugde be
zield. Het kost even moeite om
in die lokalen de „plaatselij
ken" te herkennen. Evenzeer
baart het opzien hoe weinig
de Vlaming zich aan gekwetste
voetballers gelegen laat liggen,
want ik lees: „Na aangelopen,
te zijn was de midvoor van
geen nut meer". In het vuil
nisvat ermee, zegt men in de
hel van Deurne. Het doet er
niet toe of de midvoor in
kwestie totaal verpulverd was
dan wel slechts een verzeerde
dijspier had.
„Drie minuten voor inruk
ken kende Van Bulck, die na
botsing met Colonval rechts
buiten geworden was, pech
Niet dat ik deskundig ben,
maar bij ons is het naar mijn
idee de gewoonte dat spelers
na een botsing weer hun ge
wone plaats hernemen, wóar
zij ook tengevolge van de
schok beland zijn.
Het werd in bovengenoemd
geval een zéér gevleide zege
voor de lokalen.
Wat óók typisch is: als onze
voetballers na rust weer in het
veld komen, schrijft onze ver
slaggever: „Na de thee De
Vlaamse reporter echter zegt:
„Na de koffie En weet u
waarom de ploeg van Merxem
na de koffie verloor? Volgens
de Gazet omdat zij de neutra
le toeschouwer niet aansprak.
Hadden die van Merxem niet
even snel een praatje met die
invloedrijke meneer kunnen
maken?
Haar
Als vrouwen geen haar hadden zouden
zij zich wel erg moeten vervelen. Mijn ge
zellin in dit leven vraagt me vrijwel iede
re dag zal ik het laten knippen of zal ik
het lang laten"? Daarnaast komen dan
nog verzoeken om advies over kleurver
anderingen en over „haar al of niet
op zolder". Meestal antwoord ik „laat
het maar zoals het is", maar dan word
ik snel van onverschilligheid verdacht.
Zeg je daarentegen „doe het eens anders"
dan krijg je te horen: „Ben ik zo soms niet
mooi"?
Dezer dagen had mijn gade een nieuw
middeltje in huis gehaald. De gebruiks
aanwijzing leek eenvoudig en binnen een
half uur had zij een volledige bewerking
toegepast. Het resultaat was verrassend:
in plaats van hoogblond was ze bleek
groen geworden. Verschrikt probeerde ze
een ander flesje. Toen zij 's morgens ont
waakte was het haar nu felgroen. „Apart"
probeerde ik nog, maar de huichelachtig
heid van deze opmerking werd onmiddel
lijk door mijn woede blakende echt
vriendin vastgesteld.
Terwijl zij zich mokkend terugtrok in
haar domein ging ik naar mijn werk.
's Avonds werd ik door een kennis terug
gebracht. We praatten nog even na in zijn
auto. „Zijn dat je kinderen?" vroeg hij,
en wees op mijn twee peuters, die zich in
de zandbak vermaakten in gezelschap van
een mij onbekende, maar zelfs in rug
aanzicht zeer aantrekkelijke roodbruine
jonge vrouw. Ik antwoordde bevestigend
maar op de vraag wie dat leuke meisje wel
was moest ik het antwoord schuldig blij
ven. „Een nieuwe buurvrouw zeker" ver
onderstelde ik en begaf mij haastig zand-
bakwaarts. Al snel bemerkte ik mijn ver
gissing. De omhelzing, die mij ten deel
viel, loog er niet om en een nadere be
schouwing leerde mij, dat het hier wel de
gelijk mijn eigen vrouw betrof, nu van
roodbruine lokken voorzien en dienover
eenkomstig bijgeschminkt.
Toen ik de storm overleefd had, keek ik
om naar de auto. Mijn kennis bleek te
zijn weggereden. Ik kom hem nog wel eens
tegen, maar hij zwijgt er over. Alleen ver
beeld ik me, dat hij telkens de neiging
krijgt te knipogen. Ik laat het maar zo.
Oscar
Advertentie
Dé Hero-koks trokken krachtige bouillon
j van het malse, blanke vlees van jongs
kippen. Zij toverden met kostelijke ingre-
diënten. Zij keurden en kookten en proef-
den. Nooit werd er met zoveel geestdrift
zó n smakelijke soep bereid!
Een rasechte kippensoep... alsof U za
zélf gemaakt had... zie al die stukjes
mals kippenvlees...snuif de geuropvan
die krachtige kippenbouillon en proef...
Laat man en kinderen meegenieten.
Wat een nieuwe mogelijkheden voor Uw
maaltijden!
2Slt
Mist. Tijdens een dichte mist in Berlijn
zijn een 18-jarig meisje en een 20-jarige
jongeman 's nachts een water op de zo-
negrens overgezwommen. Zijwerden niet
door de Oostduitse grenswachten ont
dekt. Twee zeventienjarigen slaagden er
dezelfde nacht in om onder het prikkel
draad door naar West-Berlijn te vluch
ten.
Ontploffing. Bij een explosie van een ketel
in het Telstarstation te Andover (V.S.)
zijn zes mensen gewond. Over de oor
zaak van de ontploffing is niets bekend.
Lichte straffen. Twee blanke boeren uit
Frankfort in Zd-Afrika zijn veroordeeld
tot vier stokslagen en voorwaardelijke
gevangenisstraffen van zes en twaalf
maanden, wegens mishandeling van een
negerdwangarbeider, die op hun boerde
rij was overleden. De verdachten was
dood door schuld en mishandeling ten
laste gelegd.
Abdoelgani. President Soekarno heeft Roe-
slan Abdoelgani benoemd tot minister
van voorlichting, als opvolger van de
overleden prof. Mohammed Jamin.
Schreeuwers. Schreeuwende studenten in
Oxford hebben de neger James Meredith
woensdag belet het gebouw van de stu-
dentenbond te verlaten. De federale po
litie greep in en baande Meredith een
weg.
Gespannen. President Kennedy heeft groot
hertogin Charlotte van Luxemburg ver
zocht het officiële bezoek dat zij 30 okto
ber aan de Verenigde Staten zou bren
gen. in verband met de gespannen po
litieke situatie uit te stellen.
Kekkonen in Parijs. President Kekkonen
van Finland is in Parijs aangekomen
voor een officieel bezoek van vier dagen.
Hij zal gesprekken voeren met president
De Gaulle en hem zijn opvatting meede
len over de Russische politieke plannen.
Kekkonen is pas terug van een bezoek
van drie weken aan de Sovjet-Unie.
