door Grete Dölker-Rehder
(Vertaald uit het Deens)
uitnodiging
PUZZEL NO. 9
Een R.A.Lvol voorpret
voor wintersportvrienden
TANTE PATENT
Jé
PANDA EN DE MEESTERSECRETARIS
IN DONKER AMSTERDAM WERKEN PASTOOR
EN PREDIKANT ALS VRIENDEN SAMEN
ZATERDAG 27 OKTOBER 1962
17
Ons vervolgverhaal
TANTE SAAR TERUG
NIEUWE „ELLEBOOG"
Het is nu
KINDERBOEKENWEEK
IN HAARLEM
Uw wintervacantie
een nieuwe vakbeurs
£57
i 1
1 i
i i
y T r
I
t
I 4
EIKE AGENA
69)
Weet je nog, Eike, toen ik op het
s duin stond en ik de zee speelde en de
wind? Toen begreep je me, en je gaf
door aan je kind, wat je van mij
ontving. Alles wat ik je zei en alles
S wat ik voor je zong of speelde, was
H voedsel voor je wordend kind. En zo,
S zie je, is het ook mijn kind gewof-
Ëjj den. Eike, ik heb recht op je kind:
3 Geef me Tönis!"
3 Eike, die de hele tijd vlak voor
S Jurian gestaan had, was, toen hij
g§ over zijn geestelijke vaderschap be-
3 gon te praten, op een stoel gaan zit-
ten en had haar handen in haar
gs schoot gevouwen. Ieder woord van
hem dronk ze in. Het was weer he-
5 lemaal als vroeger. Vergeten waren
alle teleurstelling, ontgoocheling en
S verbittering. Ze was weer helemaal
S in zijn ban en vergat alles om zich
3 heen. Ze was zo in hoger sferen, dat
3 ze zijn laatste vraag niet eens hoorde,
g Pas toen hij zich over haar heen
g bood en herhaalde: „Geef me Tönis"!,
3 voelde ze een schok en was het, als-
g of ze uit een droom ontwaakte.
g Toen vroeg ze verward: „Wat be-
3 doel je, Tönis? Moet ik jou Tönis ge-
s ven? Moet hij met jou naar Duits-
g land gaan? Och neen, Jurian Cordes,
dat kun je niet menen
Maar Jurian verzekerde: „Niets
g m»en ik zo ernstig als dit",
g Eike dacht aan Tönis. Ze hield
haar hoofd een beetje opzij. Een vage
j§ glimlach speelde om haar mond.
j „Hij is nog zo jong", zei ze.
j Maar Jurian Cordes zei, bijna ver-
j ontwaardigd: „Jong?" En toen ver-
j volgde hij haastig: „Hij is negen
j jaar, en het wordt de hoogste tijd
met zijn opleiding te beginnen, als hij
tenminste wat bereiken wil".
Eike keek verrast op: „Iets wil be-
j reiken?"
„Ja, natuurlijk", zei Jurian onge-
I duldig. „Ik heb je toch gezegd, dat
j hij buitengewoon muzikaal is, dat hij
I een uiterst fijn gehoor, bijzonder ge
voelige vingers en, wat nog het be
langrijkste is een hartstocht voor mu
ziek heeft?"
Eike knikte.
Toen zei Jurian met veel nadruk:
„Zie je, Eike, jij bent toch een vrouw,
die begrijpt wat dat betekent, als een
kind zo'n gave heeft, en dat het een
zeldzaam geluk is als er iemand komt
die die gaven ontdekt en wil bevor
deren. Denk toch eens in, als die jon
gen hier blijft, dan gaat zijn prachtig
talent verloren, een goede school kan
hij niet bezoeken, zijn muzikale op
leiding laat te wensen over en ten
slotte kan hij niets anders meer wor
den dan vuurtorenwachter aan de
Witte Knee
Maar toen stond Eike plotseling op
en keek hem recht in de ogen. Haar
stem beefde een beetje, toen ze zei:
„Vuurtorenwachter aan de Witte
Knee? Ja, dat moet hij nu juist wor
den, en iets beters en mooiers kan ik
me voor hem niet indenken. Dan
heeft hij ook iets bereikt, als hij dat
met zijn hele hart, zijn hele ziel
wordt! Jij maakt muziek, opdat de
mensen vrolijk en goed worden, en
wij hier steken het licht in de vuur
toren aan, opdat ze rustig en veilig
over de gevaarlijke zee kunnen varen.
Het een is net zo belangrijk als het
ander en de hoofdzaak is, dat men
het goed doet. Ik zal een zuiver ge
weten hebben, als ik Tönis zo op laat
groeien, dat hij een goede vuurtoren
wachter wordt. Maar ik zou mezelf
eeuwig verwijten maken, als ik hem
nu met jou meegaf en hij zou mis
schien toch geen goed kunstenaar
worden. Dan zou hij voor allebei be
dorven zijn".
Jurian Cordes zweeg. Eike had hem
helemaal ontwapend met haar grote,
heilige ernst. En eigenlijk moest hij
haar gelijk geven. Had hij zichzelf
niet dikwijls de bange vraag gesteld:
„Maar hoe moet het, als het me niet
gelukt een echt kunstenaar van Tönis
te maken? .Wat dan?" En het ant
woord had hij ook toen al geweten:
„Dan heb ik zijn leven verknoeid".
En toch hij was zelf kunstenaar,
hij geloofde aan de gave van Tönis
Flor, en daarom voelde hij zich ook
verplicht, van hem te maken waar
toe hij bestemd scheen.
Hij zweeg nog altijd, en Eike was
bang, dat ze te hard geweest was in
haar woorden. Verzachtend zei ze:
„Bovendien is hij nog een kind en
heeft hij zijn moeder nodig". Ze voeg
de eraan toe: „En je hebt nog niet
eens een meid".
Jurian hief zijn hoofd op: „Hij is
een jongen en heeft een vader nodig,
en een meid krijgen we wel
„Vader?" vroeg Eike. ,,'s Winters
heeft hij Hannis Haulsen en 's zo
mers Tyge Taden".
Jurian Cordes fronste zijn voor-
hoofd.
„De ene is een lomperd en de ande- 3
re een nietsnut", zei hij, „en ze heb- 3
ben geen van beiden begrip voor je
kind".
„Tyge is Tönis' peetvader", ant-
woordde Eike. „Bertien zelf heeft 3
hem dit verzocht".
„Wat stel je weinig vertrouwen ip g
me, Eike, dat je die twee de voor- 3
keur geeft boven mij
Eike hief afwerend haar handen op s
en liet ze toen weer zakken. „Ik geef
hun niet de voorkeur boven jou, Ju- 3
rian Cordes. Maar Tönis Flor hoort j§ j
hier thuis, en en je mag mijn kind 3
niet wegnemen!"
„O Eike, Eike zuchtte Jurian g
smartelijk. Hij greep naar zijn viool,
die nog op d^ tafel lag, en begon 3
zonder overgang heftig te spelen. Het 3
was, alsof hij wist dat alle woorden s
nu zinloos geworden waren en alsof 3
hij al zijn verdriet en zijn teleurstel- 3
lingen in muziek moest uitdrukken. s
Smart, liefde, toorn, hartstocht en 3
verlangen, alles legde hij in zijn spel. =g
En Eike stond voor hem, bevend van 3
ontroering. Ze hield beide handen te- 3
gen haar borst gedrukt, en achter 3
haar grote ogen brandden de tranen. 3
Onafgebroken keek ze Jurian Cordes |1
aan, die, met zijn bovenlichaam licht
voorover gebogen, volkomen in zijn 3
spel verdiept, in het midden van de 3
kamer stond.
Plotseling klonk er een klap en een j
heftig gerinkel, en met een regen van 3
glassplinters vloog een oude laars
door het keukenraam. De viool gaf 3
een schrille toon, als een noodkreet, g
en zweeg toen. Jurian Cordes wankel- 3
de van schrik, Eike hield beide han- 3
den voor haar geopende mond. Als in 3
een vizioen zagen ze Tyge Tadens p
vertrokken gezicht voor het raam,
even later was het weer verdwenen.
Een ogenblik bleven ze beiden als ji
verlamd in de kamer staan. De laars 3
en de glasscherven lagen tussen hen 3
in op de vloer. Door het vernielde 3
raam kwam ook een koude wind naar 3
binnen.
De professor legde zijn viool en de 3
strijkstok met trillende vingers weer 3
in de kist.
„Wat een bruut", siste hij tussen 3
zijn tanden. Boos keek hij Eike aan. 3
„En bij zo iemand wil je blijven? 3
Aan zo iemand wil je Tönis toever- 3
trouwen?" vroeg hij toen zacht.
Eike Flor liet langzaam haar han- 3
den zakken. Haar ogen schenen geslo- 3
ten te zijn. Toen opende ze haar ogen 3
weer en zei met bleke lippen: „Tyge 3
Taden is vuurtorenwachter aan de
Witte Knee. Tönis Flor en ik horen
bij hem".
En Jurian Cordes ging heen.
Tyge Taden, de nieuwe vuurtoren
wachter van de Witte Knee, begon 3
zijn werk met ijver en beleid.
Wel nam hij het met de tijd van 3
het aansteken en doven van de lich- 3
ten niet zo nauw als Bertien Flor, die
daarvoor precies het invallen van de 3
ochtend- en avondschemering geno
men had. Waarom zou hij zijn Eike 3
nog niet eens naar zich toetrekken? 3
En waarom zou hij 's avonds nog niet
een poosje zijn lange benen onder 3
de tafel steken om gezellig zijn pijp
leeg te roken, hoewel het al donker 3
was? Op die paar minuten kwam het 3
niet aan. Hij lachte alleen maar, als 3
Eike hem angstig tot spoed aanmaan- 3
de.
(Wordt vervolgd)
DE OECUMENISCHE GEDACHTE wint allerwegen veld: New Delhi en
Rome vormen er de bewijzen voor. Maar Amsterdam kan er prat op gaan, dat
die gedachte daar reeds sinds jaren een levende praktijk is, zij het op kleine
schaal, dank zij de pastoor van de Sint Nicolaaskerk en de dominee van de
Oude Kerk in het hart van „donker Amsterdam". Overtuigd als zij zijn, voor
hetzelfde doel te werken het zieleheil der mensen is er tussen beide
geestelijken een broederlijke samenwerking gegroeid, die alle verschillen tussen
hen tot onbelangrijke bijkomstigheden reduceert. Men kon pastoor en dominee
nog dezer dagen gezamenlijk, gewapend met collectebussen, langs de deuren
zien trekken om geld in te zamelen voor gebrekkige kinderen. Als straks Kerst
mis nadert (de heilige winkelweek', pleegt de pastoor te zeggen) zal de
dominee J„ik zit in de warme buurt, maar ze hebben me de koudste kerk
gegeven in de katholieke kerk preken. En de kerkelijke bewoners van de
walletjes, katholiek en protestant, zullen hier dan tezamen het kerstfeest vieren.
Dominee en pastoor worden in hun „zondige buurt" op handen gedragen en
hun vriendschap is zelfs zo groot, dat zij deze zomer samen op vakantie gingen.
DAT GEBEURDE in de nieuwe auto
van de dominee. Voor het instappen zei
de pastoor: „Wat betekenen de letters
HK op jouw nummerbord?" Dominee:
..O, dat? Hervormde Kerk natuurlijk".
Pastoor: „Of is het misschien de afkor
ting van: half katholiek?" Dominee:
„Dan zal het wel heel katholiek be
tekenen. maar niet rooms". En
schaterend reden de mannen weg.
OP 17 NOVEMBER, als Sint Nicolaas
in Amsterdam aankomt, zullen de bei
de geestelijke leiders bij zijn begroe
ting aanwezig zijn en als ieder jaar zal
de dominee dan de katholieke herder
aanstoten en toefluisteren: „tsjonge,
wat jammer, dat jij maar pastoor
bent. Wat zou zo'n bisschopsgewaad
jou goed staan"! Zij plagen elkaar
graag, die twee, maar zij kunnen ook
avonden lang over theologische vraag
stukken discussiëren, verschanst ach
ter dikke rookwolken van het
zelfde pakje tabak. En wie in geeste
lijke of materiële nood verkeert, die
heeft nooit vergeefs bij hen aangeklopt.
Pastoor J. A. Solleveld en ds. W. W.
Smit leveren dagelijks het bewijs, dat
alle gepraat over oecumene geen ge
theoretiseer behoeft te zijn.
Saar officieel mevrouw S. Bacher-
ach die vijftig jaar lang met een
bloemenstalletje op het Rembrandtplein
heeft gestaan, had bij haar jubileum
niet alleen een feest door de Amster
dammers aangeboden gekregen, maar
ook een reis naar Irael. De reis is wel
aan haar besteed geweest. Ze heeft het
land in alle richtingen doorkruist en is
enthousiast over alle belevenissen weer
in haar goede oude Mokum terugge
keerd. En nu staat ze weer op het plein
tussen de bloemen, zoals al die vijftig
jaren. Tante Saar is inmiddels 75 ge
worden en hoewel ze er nog niet aan
denkt, zich uit de handel terug te trek
ken, wil ze in de toekomst de ochtend
uren aan haar jongste dochter overla
ten om dan zelf alleen 's middags in
het stalletje te staan.
VAN ALLE kindercircussen, die Ne
derland telt en dat zijn er nogal
wat is Circus Elleboog wel het meest
bekende. Het circusje heeft een moei
lijke tijd achter de rug. Toen de gale-
broken voor de bouw van het nieuwe
hoofdkantoor van de Nederlandse Bank
raakte Elleboog zijn clubhuis kwijt.
Na lang zoeken heeft men een pand
gevonden in de Egelantierstraat in het
hartje van de Jordaan. Voor de kleine
circusartiesten die voornamelijk in de
pijp (de oude buurt achter het Frede-
riksplein) woonden, was de afstand
naar het nieuwe clubhuis wel wat groot.
En zo zag men de „Pijpers" langza
merhand verdwijnen uit de circusge
meenschap. Hun plaatsen zijn ingeno
men door Jordanertjes, van wie er nu
een kleine 200 geregeld oefenen in acro
batiek, dansen en het zich bewegen
in dierehuiden. Ook de leiding is ge
wijzigd. Mevrouw Iet LasterTer Haar,
de oprichtster, is opgevolgd door de heer
J. J. Pijnacker Hordijk, in de Jordaan
vrijwel uitsluitend bekend als „Ome
Sjon". Circus Elleboog is het winter
seizoen begonnen met een optreden bij
de opening van de Kinderboekenweek.
Voorts zal het iedere laatste zondag
van de maand 's middags de Kleine
Komedie bespelen. Als het nieuwe
clubhuis, waarvan de inrichting wordt
gemaakt door de jongens'en meisjes
zelf met hulp van leiders en buurtge
noten, geheel klaar is, zal er ook een
eigen zaaltje zijn, waar voor beperkte
kring voorstellingen kunnen worden ge
geven.
Advertentie
voor alle jongens en meisjes
die van boeken houden.
Hartelijk welkom bij iedere
boekhandel. En vergeet daar
niet naar mijn kleurig
avonturen boekje te vragen.
Première in Haarlem. In de Stads
schouwburg te Haarlem zal De Nieuwe
Komedie vrijdagavond 9 november onder
regie van Erik Vos de première geven van
„De Held van het Westen" van John M.
Synge.
rij aan het Frederiksplein werd afge-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiii[iiiiiii)iiiiiiiiiiiniiiiiiiiiniiinii[iiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii[ni[jïjj
Horizont.: 1. grep
pel; 3. schoenvorm; 5.
metaalsoort; 7. wier-
oort; 8. lichaamsdeel;
9. drukte; 11. zijde
van het voorhoofd; 13
wijze; 15. bloem; 17.
kruipend dier; 19.
naam of opschrift van
een boek; 21. meisjes
naam; 22. gevangenis;
23. uitslag op meta
len; 25. It. dichter; 27.
edel; 29. ketting; 31.
deel van een circus;
33. lengtemaat; 35.
zwemvogel; 36. deel
van het gelaat; 37. be
kend dier; 38. in
houdsmaat; 39. slot.
Verticaal: 1. mon
ter; 2. oogvocht; 3.
schrijfkosten; 4. ben
de; 5. hoofddeksel; 6.
stok met voettrede;
10. huid; 12. vogel; l-f.
zangstem; 15. soort
sleutel; 16. rangtel
woord; 17. hoon; 18.
soort; 19. hoog bouw
werk; 20. adreskaar
tje; 24. boomloot; 26.
landtong; 28. platvis; 29. houten schoeisel;
30. wijzer van een kompas; 31. zilt vocht;
32. hoekbalkon; 33. dwaze gewoonte; .34.
ommegang.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit te
zjjn.
OPLOSSING PUZZEL NUMMER 8:
Horizontaal: 1. kabel, 5. gevat, 10. nobel,
12. temet, 14. aker, 15. ook, 17. Riga, 18.
teller, 20. nadeel, 22. Ir, 23. Alkmaar, 25.
no, 26. eg, 27. aak, 28. A.D., 30. smet, 32.
egel, 34. die, 35. of, 36. de, 37. gom, 38. plan,
41. mier, 44. tr, 45. ant, 47. nn, 49. er, 51.
magneet, 54. gl, 55. Geneve, 57. roebel, 59.
eden, 60. nop, 62. gene, 63. regie, 65. reder,
66. roest, 67. baret.
Verticaal: 1. koker, 2. Abel, 3. Berlage, 4.
el, 6. et, 7. verdrag, 8. amie, 9. tegen, 10. na
tie, 11. do, 13. talon, 15. orka, 16. knak, 19.
el, 21. Aa, 24. Man, 26. emelt, 29. degen,
30. sip, 31. ton, 32. Eem, 33. lor, 39. Armenië,
40. Inn, 42. integer, 43. neger, 45. Agen, 46.
terp. 48. Aller, 50. reder, 52. a.v„ 53. e.o.,
54. genet, 56. nego, 58. bede, 61. Ót, 64. es,
65. Ra.
PRIJSWINNAARS PUZZEL NUMMER 8:
7.50: J. Meyer, Roerdompstraat 19,
Haarlem, 5.00: Mevr. S. de Graaf
Slomp, M. v. Heemskerkstraat 59, Haarlem.
2.50: R. Wijngaard, Boterstraat 12, Haar
lem.
Het beste skinieuwtje in de RAI is deze
hakautomaat die de normale ski
binding vervangt. Bij botsingen wordt
kleind
(Van onze Amsterdamse redacteur)
DE ENORME TOENAME van het aantal Nederlanders dat zich een winter-
vakantie kan permitteren heeft de directie van het RAl-gebouw doen besluiten
een tentoonstelling op het gebied van wintersport en wintergenoegens te organi
seren. Deze nieuwe beurs de eerste op dit gebied die ooit in Nederland is
gehouden is gisteren onder de naam „Uw wintervakantie" geopend. De ten
toonstelling is wat bescheiden van opzet, maar als men de laatste Goed Kamp"
vergelijkt met de eerste, beseft men koe snel zulk een beurs kan groeien. Hoewel
het juiste aantal Nederlanders dat naar de wintersport gaat of in de winter
maanden naar de bergen trekt om zo maar wat te luieren moeilijk is te schatten,
meent men dat het er minstens 100.000 zijn. Uit de vervoercijfers van de Neder
landse Spoorwegen is gebleken dat de toename van de grote groep lieffiebbers
van zon en sneeuw sinds 1958 niet minder dan 60 percent bedroeg.
op de wereldkampioenschappen zijn be
haald, zeer goed voldoen.
De wintersporter wil ook iets nieuws
zien. Dat is voor hem dan wellicht de
hak-automaat, die de voet uit de ski be
vrijdt zodra deze tegen een obstakel
stuit en die dan ook speciaal voor begin
ners en pisteskiërs wordt aanbevolen. Been-
en enkelbreuk zijn hier uitgesloten, zegt de
fabrikant. Niet geheel nieuw, maar wel
steeds meer in de aandacht komend, is
de zogenaamde ski-bob of sneeuwfiets, een
vermakelijk apparaat dat doet denken aan
een fiets, waarvan de wielen door ski
latten. zijn., vervangen. Een uitkomst voor
degenen, die de ski's wat te wankel vinden
en in een wintersportoord eens iets anders
willen doen dan wandelen.
Het hinderlijke snel wijdworden van ski
schoenen heeft geleid tot de ontwikkeling
van de zogenaamde schoen-in-schoen. Wie
schoenen koopt doet goed te overwegen
een zooispanner aan te schaffen om het
kromtrekken van de schoenen tijdens de
zomerrustperiode te voorkomen.
Natuurlijk ontbreekt de wintersportkle-
ding niet. Enkele malen per dag tonen
zes mannequins de nieuwste mode op dit
gebied, waarbij ons zijn opgevallen de ski-
knicker, een sportieve korte skipantalon,
de poncho en de himalaya-sok, die niet
van buiten, maar van binnen is geruwd
en daardoor heerlijk zacht loopt. Moderne
après-ski-kleding is vrij kostbaar, maar
wij zagen reeds een complete winstersport-
uitrusting voor 121,50 (dame) en 156,25
(heer).
Wie per auto naar de winterse bergen
rijdt dient bijzondere maatregelen te tref
fen. Enkele firma's exposeren diverse
merken en uitvoeringen sneeuwbanden en
sneeuwkettingen, vele modellen skidragers
en allerlei accessoires, die bij slechte
weersomstandigheden nuttig kunnen zijn.
De A.N.W.B. legt bij alle goede raad
de nadruk op de „internationale winter-
sportbrief", die eind vorig jaar is inge
steld. Dit reisdocument dekt een groot aan
tal risico's, die aan een vakantie in de
sneeuw zijn verbonden.
Bij het verlaten van de tentoonstelling
kan men zich even op het ijs wanen door
het zogenaamde rollcurling te beoefenen.
Hiervoor worden dezelfde curlingstenen ge
bruikt als bij ijscurling, maar dan aan
de onderzijde voorzien van enige kogel
tjes, zodat zij over een gladde barde baan
precies zo glijden als op het gladde ijs.
Deze nieuwe sport heeft vooral in Frank
rijk veel beoefenaars. „Uw wintervakantie"
is t/m maandag aanstaande geopend.
„UW WINTERVAKANTIE" is een ten
toonstelling met een voorlichtend karak
ter. De A.N.W.B. en de Nederlandse Ski
vereniging hebben grote stands ingericht.
Waar men ruime documentatie en alle in
lichtingen kan krijgen over de wintersport
oorden. Reisbureaus en scheepvaart- en
luchtvaartmaatschappijen kunnen boven
dien vertellen hoe -men- er kan komen.
Het grootste deel van deze m de glazen
zaal van-de RAI ingerichte tentoonstelling
geeft een overzicht van de materialen die
bij zo'n winterse vakantie te pas komen.
Daar zijn natuurlijk de schaatsen, maar
vooral de ski's. In de zaal lopen 4 Oosten
rijkse skileraren rond, die de bezoekers
graag een uiteenzetting geven over de vele
soorten ski's en die behulpzaam zijn bij
het doen van de juiste keuze. De licht
metalen ski heeft op het ogenblik reeds
25 percent van de markt veroverd en sinds
verleden jaar zijn er ook ski's van kunst
stof die, getuige de successen, die hiermee
de schoen automatisch van de ski los
gemaakt, waardoor de kans op been-
en enkelbreuk aanzienlijk ver
wordt.
Een oorspronkelijk stripverhaal
door Annie M. G. Schmidt
en Fiep Westendorp
49. „O kijk," riep tante Patent. „De leeuw! De
:euw Sesam! Kijk toch, neef Boordevol, hoe GOED
le leeuw is geworden door het moraal-hormoon."
Inderdaad," zei neef Boordevol. „Werkelijk onge
looflijk. Daar ligt Sesam te sluimeren met een ko
nijntje in zijn armen. En het diertje is niet eens be
ducht voor het roofdier. Hoe merkwaardig." „Zie
je nou wel?" roep tante Patent. „Waarom toch al
tijd zo weifelachtig doen over je eigen uitvinding,
neef? Je ziet nu toch dat het helpt? De dieren
worden edel en goedaardig. De mensen worden no
bel en onbaatzuchtig. Als iedereen voortaan de tablet
jes inneemt, dan krijgen we een wereld zonder boze
humeuren, en geen enkel dier vreet meer een ander
op! Zie je wel, neef Boordevol?"
COL MMTEN TOONDE»
14-73
4. Toen Panda de volgende ochtend het huis wilde
verlaten, hield Jolliepop hem tegen. „Pardon, mijn
heer Panda", zei de trouwe knecht, „hier zijn uw
hoed en wandelstok. Die hebt u beslist nocfig". „Voor
dat baantje van duvelstoejager?" vroeg Panda' ver
bluft. De knecht schudde het hoofd met een stille
glimlach. „Ik heb ervoor gezorgd dat u een pas
sende betrekking zult krijgen bij de Bikkeldammer
Bank zei hij. „U moet daar de bankpresident op
zoeken en hem zeggen dat u mijnheer Panda bent,
dan komt alles in orde". „Hm.dat is erg aar
dig van je", zei Panda aarzelend, maar ik word
toch liever duvelstoejager, geloof ik". De bediende zak
te wat in en zuchtte smartelijk. „Dan is al mijn
moeite voor niets geweest", zei hij op zachte, ver
wijtende toon. „Het doet me wel pijn, mijnheer Pan
da. Heus, meer dan ik zeggen kan. Ik.„Stil maar
stil maar!" riep Panda uit. „Ik ga wel naar de
Bikkeldammer Bank". Heel goed, mijnheer Panda",
sprak Jolliepop oplevend. „Vergeet vooral niet uw
hoed en stok, want daarmee maakt men altijd een
goede indruk". Dat was waar, want op datzelfde
ogenblik maakte iemand die aldus was uitgerust een
goede indruk op de portier van de Bikkeldammer
Bank. „Wilt u de bankpresident spreken, mijnheer''"
vroeg de portier eerbiedig. „Mag ik uw naam we
ten?". De bezoeker tipte de as van zijn sigaret en
zei zonder blikken of blozen: „Mijn naam is Panda
goede vriend".
