Puzzel nummer tien
TANTE PATENT
door Crete Dölker-Rehder
(Vertaald uit het Deens)
f'
I NIEUWE DRANKWET DE DOODSTEEK I
I VOOR OUDE - KROEGJESROMANTIEK I
Amsterdams
x Allerlei
x
OLD SOLDIERS NEVER DIE
PANDA EN DE MEESTERSECRETARIS
11
llffe"v.\ U v.
ULO voor kunstzinnigen
Studentenhotel
Ateliers in de Jordaan
Prinses ais
mannequin
of waarom er geen vliegtuigkerkhoven zijn
ZATERDAG 3 NOVEMBER 1962
Ons vervolg ver haai
imiiniiiiiiiiiuiiiiiiniiniiiQjj
Stewardessenkapsels
nu in kleuren
EIKE AGENA
75)
s Elke stond weer op. Ze stookte het
vuur op. zette thee en dronk een kom
H vol van de hete drank met veel kan
is dij. Dat deed haar goed.
Toen liep ze door hrt hele huis en
H keek in alle hoeken, of alles in orde
H was, voor als ze straks dagenlang
zou moeten liggen.
H De kleertjes voor het kind lagen al
H klaar, en Tyge zou ook wel genoeg te
S eten vinden. Maar wie moest voor de
g dieren en voor de toren zorgen? Eike
H Taden zuchtte en liep langzaam, tel-
g kens weer even rustend, naar de
g deeldeur. Daar stond ze in de wind,
H tegen de muur geleund, de wollen
S omslagdoek krampachtig vasthoudend.
Ze rilde van kou en de pijnen deden
H haar ineenkrimpen, maar toch kon ze
3 er niet toe komen weer naar binnen
3 te gaan. Het was alsof ze dat, wat
g komen moest, nog zo lang mogelijk
H wilde uitstellen.
g Eike balde haar kleine vuisten en
g beet haar tanden op elkaar. Vertwij-
3 feld riep ze in de regen: „Tyge Ta-
g den, als ie me nu in de steek laat,
g zal ik mijn hele leven niet meer van
g je kunnen houden!"
3 Op datzelfde ogenblik kwam, met
g zijn tong uit zijn bek en de haren
g verward door de wind, Wolf de hoek
3 om rennen. Hij blafte vrolijk en kwis-
g pelde met zijn staart, toen hij Eike
g zag. Mat weerde ze hem af, maar ze
5 voelde een plotselinge vreugde, want
H als de hond kwam, was ook zijn baas
f§ niet ver meer.
g En toen leek het opeens, alsof het
3 hele dorp in aantocht was, zo'n la-
g waai hoorde ze naderbij komen,
g Krijtwit en met grote ogen van pijn
3 zag ze Biiken aan komen rennen,
g schuimbekkend en met fladderende
g manen. Tyge zat op zijn rug en zijn
g gezicht was rood van inspanning. Ja,
3 van inspanning want wat hield die
§f ongelofelijke kerel daar met beide
g armen voor zich uit op het bijna in
3 elkaar zakkende paard?
g „Eike!" schreeuwde hij. „mijn Eike!
g Biiken! Biiken!" En wat was dat
g toch, daar voor hem, met die fladde-
3 rende rokken? Wat kri jste en kakelde
g daar als een mand vol kippen? Het
3 waren twee oude vrouwen jaja
3 Aldje Taden, zijn moeder, en Leidje
g Twers, de vroedvrouw!
g „Hallo, Eike", riep hij, „hier komt
3 die vervelende ouwe windbuil weer!
g Heb je al koffie gezet? Olala, ik kan
je wel zeggen dat het een zwaar kar-
3 wei was, die twee levend hier te krij
gen", en hij lachte zo hard, dat hij
van zijn paard rolde,
g Toen begreep Eike alles, en ze zei
H geen woord. Ze -ging- het- hui» binnen,
liep wankelend naar de kamer en liet
zich op fiet'bed vallen, w'a'nt 'ze Voelde
dat het nu de .hoogste tijd werd. En
g toen stroomden opeens de tranen over
3 haar bleke wangen, ze lachte en huil-
3 de tegelijkertijd, en fluisterde:
H „Tyge! Tyge Taden! Ik hou van
3 je!"
3 Toen alles voorbij was, riep Aldje
g Taden naar haar zoon, dat het kind
3 er was. Tyge kwam in de kamerdeur
3 staan en riep: „Is het een meisje?
g Ze moet Gyde heten!"
g De beide vrouwen stonden bedrem-
3 meld aan het voeteneinde van het bed
g en zwegen. Maar Eike keek lachend
naar Tyge en zei met stralende ogen:
5 „Neen, Tyge Taden, het spijt me
voor je, maar het is een jongen!"
Toen joeg Tyge de beide vrouwen
3 de kamer uit, sloot de deur achter
3 zich en kwam onzeker naar Eike toe-
stappen. Besluiteloos stond hij aan
3 haar bed, keek op de vrouw en het
f§ kind neer en scheen er niet toe te
g kunnen komen, te doen wat zijn hart
3 hem ingaf. Maar Eike had die dag
g alle verlegenheid voor hem verloren,
g Ze keek zo gelukkig naar hem op met
3 haar grote ogen, dat de man opeens
3 op zijn knieën viel, en met zijn lange
g armen moeder en zoon omvatte. „Mo-
3 der, min moder!" hoorde Eike hem
g fluisteren. Ze verroerde zich niet. Ze
g durfde nauwelijks adem te halen.
3 Schroomvallig trok ze haar rechter-
hand uit zijn omhelzing terug, streek
§jj over zijn hoofd en zijn haar. wat ze
3 nog nooit had durven doen, en fluis-
terde: „Tyge. mijn Tyge!"
5 Toen hief hij zijn open jongensge-
3
zicht op, zijn ogen waren vochtig en 3
schenen niet meer zo dicht bij elkaar g
te staan als anders, en op een ernsti- g
ge, smekende toon zei hij: „Ver-geef g
me toch, Eike Taden! Vergeef me
alles, wat ik je tot nu toe gedaan heb g
en alles wat ik je nog zal aandoen", g
Eikes hand was, toen hij zich op- g
richtte, van zijn hoofd gegleden en g
Tyge hield hem nu stevig vast. Ze
probeerde, nog te glimlachen, maar g
haar lippen trilden en haar ogen wa- g
ren vochtig geworden. Ze zei: „Ja, g
Tyge Taden, natuurlijk wil ik je alles 3
vergeven, wat je me aangedaan hebt. g
Laten we daar maar niet meer over g
spreken. Maar hoe kan ik je verge- g
ven, wat je nog doen zult? Je zou g
weieens ze zweeg als in een g
plotselinge angst en streek met haar g
linker hand over het hoofdje van het g
kind, „je zou bijvoorbeeld mijn kind g
weieens iets kunnen aandoen, dat ik g
je niet zou kunnen vergeven g
Tyge keek verschrikt naar het kind, g
en toen weer naar Eike. Hij zei: „Je g
moet me nu eens en voor al alles g
vergeven, Eike! Want je moet weten g
dat ik, wat ik ook doe, het niet uit g
slechtheid doe. maar uit de ingeboren g
drang van mijn bloed. Eike, vergeef g
me, zoals mijn moeder me ook ver- g
geeft, ik ben bang dat het anders voor g
ons beiden plotseling te laat zou kun- g
nen zijn!" 3
Eike schrok. Wat bedoelde hij? Had g
hij al iets bepaalds in de zin? Voor- g
zag hij nu al iets ergs, iets dat ze g
moeilijk zou kunnen vergeven, een g
soort noodlot, waardoor een vergeving
te laat zou komen? Ze werd heel g
bang, maar het geluk van zijn liefde g
en zijn hartelijke ernst hadden de g
overhand op haar sombere gevoelens, g
„Och, Tyge, wat praat je toch", g
zei ze innig, „natuurlijk vergeef ik je g
alles en altijd, dat weet je toch. Maar
zeg niet zulke nare dingen", vroeg ze, g
„anders word ik zo bang", en, als om g
zichzelf van haar angst te bevrijden, g
vroeg ze:
„Hoe moet hij nu heten je zoon?" g
Toen antwoordde Tyge snel: „Sunk
moet hij heten, net als mijn oudste j§
broer, die keizer is geworden in g
Siam". Eike lachte over zijn gepoch.
Ze had aan Niklai gedacht, zoals g
haar vader geheten had. en voelde een g
lichte steek in haar hart. Maar dapper g
en vriendelijk zei ze: „Goed, dus dan
heet hij Sunk". Ze drukte het kleine g
wezentje tegen zich aan en zei warm: g
„Sunk, mijn zoon"!
Leidje Twers ging diezelfde middag g
weer weg. Z° bleef geen uur langer g
dan nodig was in deze afgelegen g
streek, verklaarde ze, en met Tyge g
terugrijden wilde ze ook niet, voor g
geen geld! De anderen waren er niet g
rouwig om, dat ze wegging, want ze g
was een babbelzuchtige, kijverige g
oude vrouw. Ze paste niet in de stilte g
van de witte Knee. g
Aldje Taden paste hier beter. Ze s
was bij Tönis' geboorte al een hele g
tijd hier gebleven om Eike te helpen, 3
en ook nu bleef ze. 3
Tyge deed nog het meeste, hij over- g
trof" zichzelf. Hij hield de toren schit- g
terend in orde, verzorgde stallen en s
vee, werkte aan het huis of aan de
boot, ging op de visvangst en zocht 3
dagenlang met groot geduld brandhout.
Kwam het, doordat hij nu vader ge- g
worden was, of was het de invloed g
van zijn moeder? Eike geloofde het
laatste en ze vroeg: Aldje-Ahne, g
blijf toch helemaal bij ons"! g
En Aldje ging werkelijk haar hut g
verhuren en trok helemaal in het huis- s
je aan de witte Knee. Tyge scheen g
eerst niet erg ingenomen te zijn met g
die verandering, maar eigenlijk had g
hij er toch niets tegen. Hij voelde zich g
wel een beetje onder toezicht gesteld, g
onder de ogen van zijn moeder, maar g
aan de andere kant was hij toch ook g
weer vrijer. Eike was nu niet meer g
alleen. 3
Eike kon heel goed opschieten met s
de oude vrouw, die een beetje hard- g
horend, in zichzelf gekeerd en heel rus- g
tig was. Een enkele keer maar werd g
ze spraakzaam, dat was als ze van g
haar mannen en haar kinderen ver- 3
telde. g
(Wordt vervolgd) 3
(Van onze Amsterdamse redacteur
Toen de eigenaar van het joumalistencafé Schelteim aan de NiauweSijds
Voorburgwal in Amsterdam jaren geleden plannen maakte om zijn zaak grondig
te moderniseren, lieten de stamklanten hem weten, dat zij het café zouden boy
cotten als dit plan zou doorgaan. De man koos de wijste xirtij en „Scheltema"
bleef wat het was: een rokerig lokaal met ongemakkelijke banken en stoelen,
kale lambrizering en afschuwelijke lampen, maar mèt een geheel eigen sfeer.
Amsterdam telt enige honderden van die oergezellige kroegjes waar men, soms
staande en op een met zand bestrooide vloer, aan de glaasjes nipt die door een
in stofjas gehulde kastelein zijn getapt.
SIMON CARMIGGELT. heeft dezer da
gen in een „cursiefje" met grote nadruk
gewezen op het gevaar, dat de nieuwe
drankwet voor deze primitieve maar oer
gezellige cafeetjes inhoudt. Want behalve
dat de nieuwe weteen eind zal maken
aan de excessen, die uif het huidige ver
gunningenstelsel voortvloeien, stelt zij ook
hoge eisen aan de inrichting van de ca-
fées. Het is niet aan te nemen dat de
hoofdambtenaren, die 't wetsontwerp heb
ben voorbereid, frequente cafebezoekers
zijn. Eigenlijk is dat jammer zij zouden
dan immers minder waarde hebben ge
hecht aan de ventilatie van zo'n drank
lokaal, aan de ruimte tussen de stoelen,
aan de toestand van de toiletten en aan
de reinheid van de tapkast. O, zij hebben
ongetwijfeld het beste voor met hun mede
mens, voor wie zij in hun dagdromen
ruime etablissementen hebben uitgedacht
met hygiënische vloeren, propere tafel
tjes, glimmend-schone w.c.'s en wastafels,
schelle tl-verlichting en kraakheldere vaat
doeken.
De caféhouders zullen volgens het wets
ontwerp tot 1970 gelegenheid krijgen, hun
bedrijven aan de nieuwe eisen aan te
passen. Dat jaar 1970 betekent dus het
doodvonnis van duizenden kroegjes in heel
Nederland, hetgeen voor Amsterdam op
nieuw het verlies van een brokje roman
tiek met zich meebrengt. Wij zullen daar
na de borrel moeten nuttigen in vrij
wel steriele ruimten, waarvan de verbou-
wingskosten ongetwijfeld in de prijs van
het glaasje terug te vinden zullen zjjn. De
toekomst ziet er in dit opzicht dus wel
heel somber uit.
Amsterdam heeft de primeur voor Ne
derland yan. een nieuw schooltype, de Ivko
(Individueel Voortgezet en Kunstzinnig On
derwijs) Initiatiefneemster was mevrouw
Hans' Snoek, leidster van hef Scapinobal-
let en echtgenote van de televisieregis
seur Eric de Vries. Zij wilde voor dege
nen, die naar de toneelschool, de dans-
academie, de kunstnijverheidsschool, de
academie voor beeldende kunsten of het
conservatorium gaan, een beter aange
paste vooropleiding dan die waarin het
normale voortgezet onderwijs voorziet. Zij
nam contact op met de schoolbesturen
van deze instellingen en vele kunstenaars.
Het resultaat werd een soort ulo-school,
bestemd voor kunstzinnig begaafde kinde-
reb, die zulke ontwikkelingskansen biedt
dat de overgang naar de latere beroeps-
school wordt vergemakkelijkt. In grote
trekken komt het erop neer dat er aan de
gebruikelijke ulo-leerstof enkele kunstzin
nige vakken zijn toegevoegd. Belangrijker
is echter het, gunstige leerklimaat voor
deze artistiek-begaafde leerlingen. Het is
alles nog een experiment, dat geleidelijk
zijn juiste vorm zal moeten vinden. De
belangstelling van de school bleek zeer
groot te zijn: na zorgvuldige selectie van
de aangemelde leerlingen bleven er bijna
60 kinderen over. De school heeft voorlo
pig onderdak gevonden in de hoofdstede
lijke Volksmuziekschool.
De Casa Academica, het zogenaamde
studentenhotel aan de Gooiseweg bij het
Amstelstation, is de afgelopen maanden
stilletjes in gebruik genomen. Er wonen
nu 700 studenten, die ieder over een kamer
beschikken met eigen toilet en douche en
met vier andere kamerbewoners een keu
ken delen. Ideale studentenkamers, fraai
ingericht en toch goedkoper dan menige
met oud wrak meubilair gevulde kamer bij
'n hospita. Minister Cals heeft dezer dagen
een kort bezoek aan het gebouw gebracht
en zijn bewondering niet onder stoelen of 33. manie, 34. ronde.
banken gestoken. Het gebouw zal in de
zomermaanden fungeren als hotel, welks
inkomsten de te lage huren van de stu
denten moeten compenseren.
De leiding heeft het niet gemakkelijk
in deze aanloopperiode. Onder meer is
gebleken, dat het exploiteren van een ho
tel met werkstudenten als personeel een
moeilijke zaak is. Het volgend jaar zal
men gedurende de drie maanden, dat
het gebouw als hotel in gebruik is, meer
beroepspersoneel aantrekken
Deze 700 studentenkamers van de Ca
sa Academica hebben bij het lenigen van
de kamernood in Amsterdam niet meer
effect dan een druppel water op een gloei
ende plaat. Ook de circa 300 kamers, die
in de Weesperstraat in aanbouw zijn, zul
len het tekort nauwelijks kunnen terug-
steeg het aantal te Amsterdam ingeschre
ven studenten met ruim 1000, een stij
ging, die zich nog enige jaren zal voort
zetten. En de studenten zijn niet de eni
gen, die kamers zoeken. Een categorie,
die bijzondere eisen stelt aan huisvesting,
vormen de kunstenaars. Die eisen zijn
vooral, dat de kamer of de woning moet
liggen in de binnenstad, waar zij menen
creatiever te kunnen werken dan in de
traditieloze buitenwijken. Drie kunstena
ressen zijn dezer dagen in dit opzicht ge
lukkig gemaakt: in de nieuwe Leliestraat
in de Jordaan is achter een gerestaureerd
18de-eeuws geveltje een drietal moderne
flatjes gebouwd, die dezer dagen door
de stichting Diogenes zijn overgedragen
aan een actrice, een schilder en een gra
fisch kunstenares. De stichting heeft thans
veertien historische panden in bezit, die
met steun van Monumentenzorg en over
heid worden ingericht als kunstenaarswo-
ningen.
Horizontaal: 1. het
uitspansel, 6. zuivel-
produkt, 11. voertuig,
12. voorzetsel, 14. dof,
16. in het jaar der
wereld (afk. Lat.), 18.
herkauwend dier v.
h. geslacht der hert
achtigen, 20. uitroep,
21. water in N.-Br„
22. wijnglas, 23.
boom, 24. lengtemaat
(afk.), 26. water in
N.Br., 27. meisjes
naam, 28. vaartuig,
30. Europeaan, 32.
gebod, 34. landbouw
werktuig, 35. muziek
noot, 37. naschrift
(afk. Lat.), 38. geheel
de uwe (afk. Lat.),
40. part, 41. groot
aantal, 42. kasteel,
43. afkorting van dy
ne, 44. muzieknoot,
45. stapelmeter (afk.),
47. waterstand (afk.),
49. achting, 51. ge
wicht, 53. voorwerp
om te snijden, 56. tel
woord, 58. meisjes
naam, 59. bekende
afkorting, 61. lidwoord, 62. vogel, 64 af
deling van een arrondissement, 65. be
houdens vergissingen (afk. Lat.), 66. be
kend Nederl. schilder, 69 munt. in China,
70. telwoord (Eng.), 72. boom, 73. keurig,
75. gem. in Z.-H., 76. witte rand langs
brieven.
Verticaal: 2. maanstand, 3. steensoort, 4.
bijwoord, 5. voorlichting, 7. voorzetsel, o.
aanleg, 9. voegwoord (Fr.), 10. omlijsting,
12. telwoord, 13. onbekende, 15. adellijke
titel, 17. bedektbloeiende plant, 18. ieder,
19. spoedig, 20. lidwoord, 25. muzieknoot,
26. slede, 28. vertegenwoordiger, 29. klasse
(afk.), 31. stad in Duitsland, 32. stoom
schip (afk.), 33. de bovenste halswervel,
34. plechtige gelofte, 36. vriend (Fr.), 37.
stap, 39. hoogste punt. 44. sus loco (afk.),
46. lengtemaat (afk.), 48. hoofddeksel, 50.
op enigplaats, 51. voorvoegsel, 52. son
ordre (afk.), 54. hetzelfde, 55. verfstof, 57.
water in Z.H., 58. lichaamsdeel, 60. bijl, 61
woedend, 63. lol, 67. in het jaar onzes Hee-
ren (afk. Lat.), 68. voorzetsel, 70. onzes in
ziens (afk.), 71. boom, 73. voorzetsel, 74. af
korting van tangens.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit te
zjjn.
OPLOSSING PUZZEL No. 9
Horizontaal: 1. sloot, 3. leest, 5. brons,
7. alg, 8. oor, 9. leven, 11. slaap, 13. trant,
15. lelie, 17. slang, 19. titel, 21. Ria, '22.
nor, 23. roest, 25. Dante. 27. nobel, 29. ke
ten, 31. piste, 33. meter. 35. alk, 36. kin,
37. paard, 38. liter. 39. einde.
Verticaal: 1. staal, 2. traan, 3. leges, 4.
troep, 5. baret, 6. stelt, 10. vel, 12. ara, 14.
alt, 15 loper, 16 eerst, 17. smaad, 18. genre,
19. toren, 20. label, 24. ent. 26. nes, 28. bot,
29. klomp, 30. naald, 31. pekel, 32. erker,
PRIJSWINNAARS PUZZEL No. 9
7,50: mevr. N- Zijlstra, Moerbergplant-
soen 127, IJmuiden;
(5,00: mevr. A. NieuwenhuizenTop,
Sterrebosstraat 48. Haarlem;
2,50: mevr. StolWitkamp, Schouw
tjeslaan 54, Haarlem.
De Duitse prinses Karin zu heiningen is
op het oge.nbltk een der meest gezochte
mannequins en fotomodellen van Euro
pa. Zij „loopt" voor vele bekende mode
huizen en kleurenfoto's van haar prij
ken veelvuldig op de voorpagina's van
diverse internationale tijdschriften.
Deze week was zij even op Schiphol, op
doorreis van New York naar München.
In Amerika heeft zij in de afgelopen
maand diverse shows gegeven. Op de
foto: prinses Karin in de wachtkamer
op Schiphol.
De Amerikaanse luchtvaartmaatschap
pij Trans World Airlines (TWA) heeft
haar veertienhonderd stewardessen toe
stemming gegeven hun haar te verven
of zelfs een pruik te dragen als ze daar
zin in hebben. Een voormalige stewardess
zal beoordelen of de haarkleur aanvaard
baar is en of de pruik niet te opvallend is.
De Britse BOAC houdt vast aan haar
standpunt: geen kleurspoelingen, geen ge
verfd haar en geenpruiken. Ook „ponny"
op het voorhoofd is bij BOAC niet geoor
loofd.
De Britse BEA echter heeft nooit beper
kende bepalingen op de kleur van het al
of niet echte haar van haar stewardessen
gehad.
Advertentie
N.V. MIJ. „HOLSTER" - OVERVEEN
Tel. K 2500 - 60002, 57290 en 57833
Centrale verwarming
Airconditioning
Aut. oliestook
Wie heeft er ooit een vliegtuig-kerk
hof aanschouwd? Kijk eens in de
lucht. De overgrote meerderheid van
de oude niet-militaire machines som
mige 20, 35 jaar en ouder, doen nog
steeds dienst. Er zijn weliswaar enke
le schroothopen voor vliegtuigen, bij
voorbeeld in de V.S. maar het zijn er
weinig en zij vallen niet op. Bovendien
worden de machines die daar eindigen
meestal prompt gesloopt en gesmolten
om het aluminium. Er zijn zelfs nog
een aantal driemotorige Ford vlieg
tuigen anno 1927 regelmatig in de
lucht, alsook enkele van de eerste
Fairchilds, Pilgrims en Curtis Condors-
Van de sterke Douglas Dakota die een
snelheid van plm. 290 km. kan berei
ken en die eens de peiler van de Ame
rikaanse commerciële luchtvaart was,
vliegen er nog steeds duizenden in de
Verenigde Staten en in bijna alle lan
den ter wereld. Zi worden gebruikt
door de UNO, door vele regeringen,
particuliere maatschappijen en onder
nemingen. Maar waarom doet men
met een vliegtuig langer dan met een
auto? Minder intensief gebruik en be
ter onderhoud, luidt het antwoord van
Allen Helliessen, een deskundige van
Trans World Airlines op dit gebied.
„Degenen die met vliegtuigen omgaan
zijn beter opgeleid in het onderhouden
van hun machines dan de automobilis
ten. En er zijn maar weinig mensen
die een auto werkelijk goed onderhou
den".
In de laatste jaren is de handel in
gebruikte, gemoderniseerde commer
ciële vliegtuigen zeer toegenomen. Sinds
1957 heeft de „American Airlines" bij
voorbeeld 120 overtollige machines ver
kocht en andere maatschappijen heb
ben dit op kleinere schaal ook
kunnen doen. Meestal komen de beste
machines echter terecht bij plaatse
lijke chartermaatschappijen of bij een
kleinere binnenlandse luchtvaartmaat
schappij. Maar het aantal oude ma
chines dat in Zuid en Midden-Ame
rika en in de jonge staten in Afrika
en Azië een nieuwe bestemming vindt,
neemt hand over hand toe.
Het slopen van vliegtuigen die vol
komen uit de tijd geraakt zijn, wordt
meestal als een soort nevenhandel be
dreven door de handelaars in tweede
hands toestellen. Nadat de radio en
navigatieuitrustingen alsook andere in
strumenten en bruikbare onderdelen uit
deze afgedankte machines verwijderd
zijn, levert de rest niet meer dan en
kele honderden guldens aan schroot
op, aldus een deskundige.
Een oorspronkelijk stripverhaal
door Annie M. G. Schmidt
en Fiep Westendorp
COPYRIGHT 8WV.' STATURES BYNMCATE
55. Meneer Klaverjas, de groot-industrieel, zat drui
pend op het parket van hotel de Gifzwam. Enkele
gasten en Josef de portier probeerden nadere ge
gevens van hem los te krijgen. „Een leeuw?" zei
Josef. „Maar meneer, is het soms mogelijk dat u
enigszins in de war bent? Ik heb de hele badkamer
gesopt vanmorgen." „Zwijg!" riep meneer Klaver
jas. „Ik ben nooit in de war. Er is een leeuw in
mijn bad. Een grote Afrikaanse leeuw. En ik eis
dat die leeuw wordt verwijderd."
Josef schudde zijn hoofd en liep naar' de badka
mer van de luxe-suite. „Zie je welmompelde
hij. Geen leeuw te bekennen. Ik wist het welik
heb vanmogen het bad schoongemaakt. Die groot
industriëlen hebben allemaal managersziekte... ze
zijn allemaal in de war."
CO*. MAtTfW TOOWO'f
10. De twee huisknechts waren boos, omdat Panda,
inplaats van secretaris dweiler was geworden. Ze wa
ren zelfs zó boos, dat zo nogal luid spraken en daardoor
herkende de president boven in het bankgebouw on
middellijk de stem van zijn bediende. Zijn wenkbrauw
begon zenuwachtig te trekken. Mijnheer Panda!" sprak
hij tot Joris. „Daar komt mijn knecht. om me de
les te lezen vrees ik. Zeg maar tegen hem dat ik ziek.
eh.moe, in bespreking.in ieder geval dat ik weg
ben." Toen Joris zich omdraaide, bleek dit nog waar te
zijn ook. De president was nergens meer te herkennen
doch deze geheimzinnige verdwijning sloeg de nieuwe
secretaris niet uit het veld. Met een flauw glimlachje
lichtte hij achter de directeurszetel een zwaar gordijn
op en ja hoor daar stond zijn werkgever, waar
dig, maar toch wel een beetje verlegen. „Verschoon mij,"
sprak Joris eerbiedig, „dit lijkt me niet het juiste
moment om u terug te trekken. Thans moet ge onver
saagd de strijd met uw huisknecht aanbinden. Laat
u niet langer onderdrukken! Het gaat om uw vrijheid,
uw gezondheid.uw levensgeluk!" Het geluid van bo
ze stemm.en kwam. steeds dichterbij en de président
slikte benauwd. Ineens vond hij zijn secretaris niet
meer zo aardig.
