„Schweyk in de tweede Wereldoorlog
TWEE MAAL ENSEMBLE
DE PROGRAMMA'S
Eindhovens Vokaal
Dubbelkwartet te Haarlem
Het weekeinde
Nieuwjaarspremière
in Haarlem
Vereniging voor Hedendaagse Muziek
organiseerde concert in Amsterdam
Een weeheinde beneden N.A.P.
Russisch weekblad
Bonn verduistert
MAANDAG 2 6 NOVEMBER 1962
7
ZONDERLINGE BRECHT.HUIVIOR Bij DE HAAGSE COMEDIE
Hans van den Bergh
P. Zwaanswijk
g verkouden
iMt beschouwingen
Damshuizer
Jacobus van Looy-avond
lijf ""fWj
IN DRIEëRLEl ZIN was het concert dat de Nederlandse Vereniging voor
Hedendaagse Muziek zaterdagavond in de Kleine Zaal van het Amsterdamse
Concertgebouw organiseerde actueel. In de eerste plaats waren di ie van de zes
werken van het programma na de tweede wereldoorlog gecomponeerd, voorts
waren die recente (berken alle gemaakt met behulp van actuele technieken
en tenslotte beoogde het programma een soort overzicht te geven van de actuali
teit en aan te tonen dat die ook tot muziek uit een min of meer ver verwijde; d
verleden uit te breiden is.
Rob du Bois
Simon Koster
De radio geeft dinsdag
„Geestelijk weerbaar"
7 elevisieprogranima
De Haagse Comedie die behalve van
een onveranderlijk hoog peil ook telkens
weer Blijk geeft van een grote veelzijdig
heid die men bij een van nature op so-
ciety-stukken ingesteld Haags gezelschap
niet verwachten zou, heeft nu ook een
stuk van de toneelvernieuwer Bertolt
Brecht gebracht. Met dit „Schweyk im
Zweiten Weltkrieg" dat in het afgelopen
weekeinde voor net eerst werd opge
voerd in de Koninklijke Schouwburg te
Den Haag heeft de Haagse Comedie
reeds haar vijfde succesvolle premiere
van dit seizoen uitgebracht.
ZOALS MET iedere schrijver het geval
is die op een gegeven ogenblik in de
publieke belangstelling staat, wordt nu ook
van Brecht na de grote successen in de
laatste jaren van o.a. „de Kaukasische
Krijtkring"„Angst en Ellende van het Der
de Rijk", „Arturo Ui" en „Galilei" min
der belangrijk werk te voorschijn gehaald
om aan de kennelijke vraag te voldoen.
In dit ongeveer ten tijde van de Slag
bij Stalingrad in Amerika geschreven
stuk neemt Brecht opnieuw het Hitier
bewind op de korrel; in die tijd voor de
uit zijn vaderland verdreven schrijver
uiteraard een noodzakelijk thema, dat
echter op het ogenblik net als in het geval
van „Arturo Ui" een goed deel van zijn
ivaarschuwende betekenis heeft verloren.
De hoofdfigutir werd. ontleend aan een
roman van Jaroslaw Hasek: Die Aben-
teuer des braven Soldaten Schweyk a V
Brecht samen met anderen in 1927 voor
een opvoering door Erwin Piscator, de
nader van het z.g. „Epische toneel", be
werkte.
SCHWEYK is de figuur van de goed
moedige underdog-soldaat die vol vrede-
t'evende bedoelingen en een bloemetje in
jj n geweerloop de eerste wereldoorlog in
trekt.
Aan de hand en door de ogen van deze
zelfde figuur laat Brecht ons nu de gru
welen van de tweede wereldoorlog mee
maken. Schweyk is nu een Tsjechische
hondenkoopman, die als zodanig de „ge
wone man" vertegenwoordigt die de waan
zin van het geweld scherp ziet maar zich
er met een zekere slimme nuchterheid niet
onder laat krijgen, omdat hij met zijn niet
aflatende relativiteitszin en plooibaarheid,
de absurditeit van het keiharde Nazi
regiem telkens weer doorbreekt. De han
deling van het stuk is volgens de bekende
Brechtiaanse werkwijze in talrijke korte
scènetjes ondergebracht, die zich nu eens
afspelen in café „de Kelk" in Praag, het
„hoofdkwartier" van de gewone man, waar
men getuige is van hun stil verzet tegen
de overheersers, en dan weer in het Ge
stapo hoofdkwartier of zelfs in „de hogere
sferen" waar men beraadslagingen op het
hoogste niveau bijwoont tugsen Hiti^g
Himmler, Goering en anderen die in ge
zongen teksten uiting geven aan hun ver
trouwen dat juist de gewone kleine man
Duitsland naar de overwinning zal voe
ren. Vooral voor de pauze leidt deze te
genstelling rondom de zich handig uit de
moeilijkheden colloborerende Schweyk
nogal eens tot vermakelijke scènes omdat
de botsing van Schweyks menselijkheid
op het rigide systeem een van de meest
wezenlijke en werkzame kenmerken van
alle humor in zich draagt, ook al kan men
zich, net als destijds bij Chaplins „Dicta
tor", afvragen of het Naziregiem en de
tweede wereldoorlog geschikte onderwer
pen zijn voor scherts en luim.
MAAR IN IEDER geval is Brechts be
drevenheid in het hanteren van figuren en
situaties in dit eerste deel een waarborg
voor een aantal zeer geslaagde, zij het voor
hcfstedelijke oren wellicht met eens wat
schokkende episodes. Maar na de pauze
als het échec van het hele systeem aan bod
komt, vergaat ons eigenlijk iedere lust tot
lachen wanneer we Schweyk vertwijfeld
in de sneeuwjacht door de Russische step
pen ziet trekken; en een zijdelinge aanval
cp de Nazi-aalmoezeniers is dan eigenli.jk
alleen nog maar gruwelijk, met de zonder
linge humor van een ,.gruesome"-grap.
Het stuk loopt dan ook een beetje on
wezenlijk af met een verdwaasd in de
sneeuw rondlopende Hitler, die niet meer
voor- of achteruit kan, en een door alle
spelers aangeheven zangtekst, die als vaag
vertrouwen uitspreekt dat na de nacht de
dag wel weer eens zal aanbreken. Meer
had Brecht in 1943 uiteraard nog niet te
melden', men kan zich echter afvragen of
het genoeg is om een opvoering anno 1962
noodzakelijk te maken of zelfs maar te
rechtvaardigen.
OVERIGENS staat het vast. dat de op
voering in ieder opzicht heeft voldaan aan
de hoge technische eisen die dit „vertel
lende" soort van drama stelt. Er waren
goede en handige zet- maar speciaal ook
„hang"-stukken voor de snelwisselende
scènes ontworpen door Hep van Delft
De regie van Joris Diels had de bedoe
lingen van de schrijver volmaakt gediend
en vooral voortdurend de toon van snij
dend sarcasme getroffen die het ten tonele
brengen van kluchtige Gestapo-mannetjes
binnen het aanvaardbare hield. Geen
enkele Nederlandse acteur had ooit de
figuur van Schweyk zo raak kunnen spe
len als Bob de Lange heeft gedaan. Dit
mengsel van ontwapenende' argeloosheid
en komische listigheid kreeg in zijn uit
beelding een e~tra menselijke dimensie
Leo de Hartogh en Bob de Lange in
„Schweyk in de tweede Wereldoorlog"
van Brecht.
die de figuur aannemelijk en zijn lotge
vallen vermakelijk maakte.
BEHALVE Anny de Lange die 'n warme
gevoeligheid meegaf aan de waardin van
„de Kelk" en die ook een aantal typische
Brecht-songs voortreffelijk bracht, bleven
de talrijke overige figuren naar de bedoe
lingen van de auteur beperkt tot type
ringen waarvan bijna alle spelers iets zeer
verzorgds maakten: Leo de Hartogh kon
niet steeds boeien als een door zijn vraat
zucht bijna landsverraderlijke Tsjech
maar deze figuur is door Brecht dan ook
wel erg schematisch opgezet. Goed gelij
kende en fraai uitgevoerde beelden van
Lisette van Meeteren stelden in de Hogere
Sferen de Nazi-leiders voor. De wat kale
muziek waarop de liedjer waren gezet, was
gecomponeerd door Hans Eisler en werd
op twee vleugels in de zaal voortreffelijk
uitgevoerd door de vier handen van Harrie
Broekhuizen en Sipke de Jong. De ver
taling was bij Gerard van het Reve na
tuurlijk in de beste handen.
VIER JAAR geleden werd te Eindhoven
door enkele'zanglustige jeugdige onderwij
zeressen en onderwijzers een kwartet ge
vormd. Onder de naam van Eindhovens
Vokaal Dubbelkwartet heeft dit ensemble
op vele plaatsen in ons land schooluit-
voeringen en andere concerten gegeven.
Vaak is het kwartet opgetreden in de af
delingen van de vereniging „Jeugd en Mu
ziek", met welke afdelingen de jeugdige
zangers door hun lidmaatschap van deze
muzikale jeugdorganisatie een welkom
contact tot stand konden brengen.
DE AFDELING Haarlem van „Jeugd en
Muziek" heeft eveneens van dit contact
kunnen profiteren: Zaterdagavond werd
het kwartet door haar ontvangen in het
„Sterhuis" aan de Nieuwe Gracht, waar
de Eindhovenaren een uitvoering zouden
geven van een bijzonder gevarieerd pro
gramma van kleine vocale werken uit ver
schillende tijdperken en verschillende lan
den. Juweeltjes van muzikale miniatuur
kunst waren daarbij zoals „Sicut lilium"
Brunei, „O occhi manza mia" van
Orlando di Lasso en „Toutes les nuits"
van Jannequin, polyfone kunst van fijne
structuur. Geestige ornitologische verhan
delingen met geprononceerd egoïstische
inslag vormden met de „serieuze' werk
jes aantrekkelijke contrasten, zo ook de
volksliederen en dansliederen van Engel
se, Nederlandse en Franse oorsprong in
allerlei bewerkingen. En opnieuw konden
enkele negro-spirituals de melodische en
religieuze gevoeligheid van dit liedgenre
treffend demonstreren door de in eenvou
dige trant gehouden uitvoeringen van het
kwartet.
HET ZOU te ver voeren elk der vijfen
twintig vertolkingen afzonderlijk te besp-e-
ken. Ik moet volstaan met een algemene
indruk van de zang van het kwartet te
geven, hetgeen ik zeker in overwegend po
sitieve zin kan doen. Ja, er kan aan de
individuele toonvorming technisch ter wil
le van aanzetten en draagkracht nog cor
rigerend gewerkt worden, ongetwijfeld met
succes. Want de basis, waarop gewerkt
kan worden is door natuurlijke muzikali
teit, uitstekend gehoor, intelligent begrip
van tekst, gevoel voor sfeer en zin voor
spontaniteit in de voordracht, waar deze
verlangd wordt, wel bijzonder gunstig. De
dirigent Hans Kronenburg leidde de uit
voeringen handig en muzikaal, hoewel zijn
gebaar nog meer inhoud had kunnen krij
gen. Het Eindhovens Vocaal Dubbelkwar
tet, dat ter afwisseling ook nog enkele
fraaie blokfluitwerkjes vertolkte, heeft de
afdeling Haarlem van „Jeugd en Muziek
een goede, gezellige muziekavond bezorgd
en daarvoor heeft het geïnteresseerde
auditorium terecht zijn gulle waardering
getoond.
Advertentie
ZOALS WAARSCHIJNLIJK duizenden
oudere kijkers hebben wij genoten van
het spel van de virtuoze Braziliaanse gui
tarist Luiz Bonfa, wiens vingervlugge
werk in sterke clos-up-opnamen op het
beeldscherm kwam. Ons genot had ech
ter groter kunnen zijn, als het begeleiden
de praatje van Karei Prior wat nuchterder
was geweest. Hij had dit kwartier niet
als een gecultiveerde boniseur moeten ver
kopen; het was gauw genoeg duidelijk,
dat Bonfa een bravour-musicus van gro
te klasse is. Na een minder sterk fragment
van de belevenissen van butler Higgins in
't Amerikaanse gezin MacRoberts (de supe
rieure Engelsman had een zwakke dag)
kwam dan de tweede uitzending van
„Sterren en Streken", die aan Limburg
gewijd was.Aan de eerste aflevering van
deze serie beleefden wij beslist enig ge
noegen, doordat wij ons aanwezig konden
wanen bij een voorstelling, ergens in de
provincie, waar alles gemoedelijk en
rommelig verloopt en de plankenkoorts
soms hoog oploopt. Natuurlijk is het niet de
bedoeling van Willem O'Duys geweest, ons
wederom te charmeren met een primitieve
onvolwassen show. Dat was hij de eerste
keer trouwens ook niet van plan. Nu dan
ging die primitiviteit bepaald irriteren. Op
een enkel beeldvondstje na was b.v. de
leukdoenerij van toerist Joop Doderer, die
onze „aardrijkskundige kennis" van Lim
burg op grappige wijze moest ophalen
gewoon belachelijk.
Een trio-in-travesti, dat succes wil heb
ben met stomme, lip-synchrone begeleiding
van een grammofoonplaat of tape, zorgde
o.m. voor de lol. Dan was er nog een an
der trio, dat even origineel een befaamde
carnavalsschlager „op z'n Tirools" en „op
zijn Russisch" zong (vanzelfsprekend met
de bekende feestmutsen). Dan was er nog
een trio, de Pearl Sisters", dat fraai
opgedoft ook zal zijn best deed om te
zingen. Presentator Duys, die weer niet
goed los kon komen, had voorts enige ge-
emiigreerde Limburgers naar Sittard ge
haald. zoals scheidsrechter Leo Horn, die
heel zielig aan een fluitconcert
mocht meewerken en zoals een conferen
cier, die waarschijnlijk nog wel succes zal
hebben op bruiloften en partijen.
Het aan de cultuur van Limburg beste
de allegaartje ten spijt vonden wij deze
„•Sterren en Streken"-voorstelling een mis
lukking. De naar verwachting geleverde
Carnavalsleut kon het ook niet redden. En
wij misten echte Limburgse sterren, zoals
b.v. de „Maastrichter Staar" en Toon Her
mans.
De N C.R.V. liet ons Zondagavond aller
eerst weer eens meelopen met Anne en
John Browning, die zeer filmgeniek
hand in hand door het Heilige Land gaan.
Anne was weer bijzonder bijbelvast en
John bleef de stoere jongen, die wel be-
ter weet. Het Heilige Land diende weder
om ais een soms wat eentonig gefilmd
decor bij hun onvervalste „samenspel
Dit toch'wel gewijde onderwerp wordt
o.i. wel wat mislukt behandeld in deze
Britse „speelfilm".
Het vervolg van de feuilleton „Arthur
en Eva" bezorgde ons een niet ongezel
lig halfuurtje. Ook in deze, oorspronke
lijk Amerikaanse t.v.-uitzending biedt
men de kijker de kans zich zacht te spie
gelen aan de belevenissen van gewone
mensen. Het succes was ook dit geval
verzekerd. Het gemak, waarmede Kitty
Janssen opnieuw de Eva-rol speelde, viel
weer sterk op. En voorzover er een beet
je gechargeerd werd, was het in dit stuk
niet hinderlijk. Wèl wat hinderlijk (en
remmend) vonden wij de rijmelarijtjes,
bedoeld om het geheel nog koddiger te
maken. Met de bijbehorende beelden doen
zij aan als reclame, gebracht op momen
ten, die wij geen „natuurlijke onderbre
kingen" kunnen noemen.
Het gesprek, dat Jan van Hillo had met
de oud-hoofdredacteur van „De Waar-
Waarheid", de heer A. J. Koejemans. was
om tal van redenen belangwekkend en
boeiend. Het werd niet goed duidelijk, of
de vroegere communist, die thans lid is
van de Doopsgezinde Kerk, nu wèl of niet
over politiek mocht praten. Maar al drong
de interviewer goed door tot de kern van
de ondervraagde, en al werden de reac
ties van Koejemans nog zo goed door de
camera geregistreerd, dit gesprek duur
de te lang. Het was tenslotte een uitzen
ding, die op de grens van radio en tele
visie lag. Dan is beperking een eerste
vereiste.
The Collection" van Pinter
mef Quus Hermus
Bij deïtbneelgroep Centrtrrtt jt(jn de re
petities begonnen van „The Collection", in
de vertaling van G. K. van het Reve, en
„A slight Ache", in de vertaling van Wil-
vert Bank, van Harold Pinter, waarvan de
première op 1 januari a.s. in de stads
schouwburg te Haarlem zal worden gege
ven.
Onder regie van Walter Kous die ook
Pinters „Verjaardagsfeest" bij Centrum re- j
gisseerde werken hieraan mede: Guus
Hermus, Elly van Stekelenburg, Gerard
Hartkamp, Bep Dekker en Maxim Hamel,
Het decor wordt ontworpen door Hep van
Delft. Guus Hermus speelde indertijd op
onvergetelijke wijze de rol van de zwer
ver in Pinters „De Huisbewaarder". Maxim
Hamel en Henk van Ulsen speelden toen
de overige rollen.
De Stichting „Het Huis van Looy" zal
dinsdag 27 november aanstaande in de
aula van het schoolgebouw, Zijlvest, hoek
Raaks een Jacobus van Looy-avond geven.
Aan deze avond werkt mee Godfried Bo-
mans, die enkele fragmenten zal voordra
gen uit van Looy's trilogie „Jaapje, Jaap,
Jacob".
1 -nee
HlüfK
OP DIT CONCERT ging men niet ver te- en ander veranderd, maar juist die serie
rug: via de weg van confrontatie en ver-Ie principes zouden niet alleen zonder We-
gelijking bewees men overduidelijk hoe he- bern, ook zonder Debussy met denkbaar
dendaags de sonate voor cello en pianogeweest zijn.
van Debussy en die voor fluit en piano DE DRIE recente werken op het pro
van Pijper in bepaald opzicht nog zijn, be- gramma weerspiegelden m kort bestek de
wijs dat werd vergemakkelijkt door de ontwikkeling van de muziek sinds de twee
aanwezigheid op het programma van een de wereldoorlog. De fluitsonatme van Bou-
in zijn soort niet eens zo slecht
trio van j lez vormt een overgang van de twaalftoons
Bohuslav Neri'-.iu "in
dat in een neoclassicistische
JP 1
sfeer iedere
techniek naar de weg die tot volledige se
rialiteit leidt: het werk is nog duidelijk
moderniteit ontbeert. Men zou natuurlijk I thematisch, maar wijst in de toekomst. De
veel verder terug kunnen gaan en ditzelf
de spel kunnen spelen met muziek uit bij
voorbeeld de renaissance of de middel
eeuwen. Ook dan kan men op merkwaar
dige overeenkomsten stuiten, merkwaardi
ger misschien nog dan de bij alle verschil
den inderdaad tre.lende •".•mt^chan tus
sen de fluitsonate uit 1925 van Pijper en
de sonatine voor fluit en piano uit 1946
van Pierre Boulez. Men denke maar eens
aan Machaut, aan Landini, aan Gesualdo.
Dat neemt niet weg. dat vooral het voor-
'-•mci in dit programma van de cellosonate
twee pianostukken uit „Exercices" van
Henri Pousseur, Impromptu en Varia
tions II zijn een voorbeeld van volledig
seriëel gedacht muziek en het dichterlijke
en gevoelige Meï van de jonge Japanner
Kazuo Fukushima is een voorbeeld van
post-seriële technieken: de invloed van het
seriële denken is onloochenbaar, maar de
reeksentechniek doet als zodanig niet
meer mee.
NOG IETS over de uitvoeringen: de flui
tist Frans Vester, de cellist Jean Decroos
en de pianisten Daniële Dechenne en Theo
Bruins gaven felle en temperamentvolle
2? SKTnS SSÜ-i? vertolkingen. Voor.l het .pel van Vester
19« f. geschreven wel op de een ol en Bruins in d,■onstuimig.sonatine.van
andere manier de invloed van Debussy
heeft ondergaan. En dan wel speciaal van
Debussy van de drie sonates, de piano
études, Jeux en de suite En Blanc et noir.
De seriële componeerprincipes hebben
natuurlijk aar. de instelling van de compo
nist tegenover het materiaal wel het een
Boulez, dat van Bruins in het beknopte Im
promptu en de voel te lange, Variations van
Pousseur en dat van het opzienbarend
spelende echtpaar Decroos-Dechenne in de
sonate van Debussy kon veel lof oogsten
DE TONEELGROEP ENSEMBLE heeft dit weekeinde in de Haarlemse Stads
schouwburg twee stukken wan haar nieuw repertoire laten zien: zaterdagavond
„Galgehumor" („Gallows humor") van de Amerikaan Jack Richardson en zondag
avond „De duivel hale ze" („Que le diable l'emporte") van de Fransman Robert Tho
mas. Deze twee stukken, allebei geschreven door jonge auteurs die een jaar of drie
geleden zijn begonnen, vertonen enige punten van overeenkomst: ze zijn geen van
beide uit de verf gekomen, in beide is de humor van twijfelachtige kwaliteit, en bij
geen van de twee is het duidelijk waarom het stuk zo nodig in Nederland moest
worden gespeeld.
„GALGEHUMOR"
is het tweede drama
tische probeersel van
Jack Richardson,
wiens eersteling,
„The prodigal", in
New York enige aan
dacht heeft getrok
ken. Het is een bij
zonder gelukkige om
standigheid dat er
tegenwoordig in New
York kleine schouw
burgjes bestaan waar
beginnende toneel
schrijvers hun eerste
produkten aan de
realiteit van een op
voering kunnen toet
sen en daardoor kun
nen leren hoe zij het
wel en niet moeten
doen. In een van die
schouwburgjes is
„Galgehumor" in het
voorjaar van 1961
enige keren vertoond
en het is te hopen dat
Richardson daarvan
inderdaad heeft ge
leerd dat hij héél
veel héél anders
moet doen om een
echt toneelstuk te
schrijven. Het be
denken van een nog
al groteske situatie, het schermen met be
grippen die men bij het vluchtig doorbla
deren van een boek van of over Freud
heeft opgestoken, en het rondstrooien van
een aantal leuk of choquerend bedoelde
opmerkingen over erotiek (die onder de
naam „sex" veel meer „sexy" klinkt) is
daarvoor echt niet voldoende. Men moet
mensen op het toneel kunnen zetten en
niet alleen maar die „denkbeelden verkon
digen"; men moet dialogen kunnen schrij
ven en niet slechts opstellen-in-dialoog-
vorm; men moet tenslotte toch ook wel een
heel klein tikkeltje begrip hebben van de
toneeltechniek. Misschien leert Richard
son dat allemaal nog wel eens (want op
enkele momenten wekt hij wèl de indruk,
over enig talent te beschikken), maar tot
die tijd kunnen de opvoeringen van zijn
probeersels beter beperkt blijven tot de
experimentele schouwburgjes van New
York. Want op het ogenblik zijn ze wer
kelijk nog niet gesphikt voor „export", en
zeker niet om als volwaardige kunstuitin
gen aan een betalend publiek te worden
voorgezet, al gebruikt de directie van En
semble in het programma ook nog zoveel
dure woorden, als „kosmos", „exemplum
theatereffecten is ontstaan, maar geen blij
spel, zelfs geen klucht. Thomas heeft een
massa heel gekke grapjes bedacht rondom
een zot conflict tussen een bijzonder wei
nig duivelse duivel en twee verduiveld
duivelse vrouwen (en veel van die grapjes
zijn bijzonder goed vernederlandst door
Lj&ul^itodenko). Daaruit zijn enige dolzin-
1 nlgé lituatiës ontstaan "clie, opgesierd met
vuurwerk en muziek, en zelfs met een
klein beetje zang en dans, het vluchtig-
amusante effect hebben van revue-scènes
of cabaret-sketches, maar meer ook niet.
Aan het aloude kiuchtmotto „lach of ik
schiet" heeft Robert Thomas nu de leus
„lach w a n t ik schiet" toegevoegd, hetgeen
een vlot verloop van de handeling echter
niet bevordert. Tenslotte weet de schrijver
er zelf kennelijk niet meer uit te komen
en maakt hij maar een eind aan de onzin
door de mislukte duivel tot engel te laten
promoveren.
GELUKKIG KON Ensemble beschikken
over een juist in het nonsensicale genre zo
voortreffelijke kracht als Conny Stuart om
de rol van een der duivelse Parisiennes te
vertolken en zij deed dat met al het élan
en de kostelijke groteske humor waarom
zij vermaard is. Ton van Duinhoven scheen
het in de rol van Diabolo wel wat benauwd
te hebben, niet alleen als duivel-in-moei-
lijkheden maar ook als acteur die een
onmogelijk-zotte figuur moet spelen; toch
wist hij er nog iets heel amusants van te
maken. De rol van het schilderesje Loulou
bij de première in Eindhoven vertolkt door
Ina van Faassen, was nu toevertrouwd aan
Heieen van Meurs die deze kluchttaak op
een verrassend levendige en geestige ma
nier vervulde. Ook dit malie geval was
geregisseerd door Jan Rètel; hij had dat
met fantasie en preciesie gedaan, en ervoor
gezorgd dat het „kunst- en vliegwerk"
waar dit stuk het voor een groot deel van
moet hebben, zich telkens vlot voltrok.
Zo werd, dank zij de kwaliteit van de
opvoering, de zondagavond toch wat min
der teleurstellend dan de zaterdagavond
Maar al met al was het een toneelweek
einde beneden Normaal Artistiek Peil.
HILVERSUM 1. 402 m. 746 kc/s. 7.00-
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Klassieke gram-
mofoenmuziek. 7.30 Voor de jeugd. 7.45
Morgengebed en overweging. 8.00 Nieuws.
8.18 Lichte grammofoonmuziek. 8.50 Voor
de huisvrouw. 9.40 Schoolradio. 10.00 Voor
de kinderen. 10.25 Klassieke orkestmuziek
(gr.). 11.00 Voor de vrouw. 11.30 Lichte
grammofoonmuziek. 11.50 Volaan voor
uit, lezing 12.00 Middagklok noodklok.
12.04 Licht instrumentaal kwartet en solis
ten. 12.30 Mededelingen t.b.v. land- en
tuinbouw. 12.33 Draaiorgelklanken. 12.50
Actualiteiten. 1300 Nieuws. 13.15 Platen-
nieuws. 13.30 Zigeunerensemble. 13.50 Me-
tropole orkest en zangsoliste. 1435 Voor de
plattelandsvrouwen. 14.45 Tierelantijnen,
gevarieerd programma, (herhaling van za
terdag jl.). 15.45 Lichte grammofoonmu
ziek. 16.00 Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof.
17.00 Voor de jeugd. 17.40 Beursberichten.
17.45 Regeringsuitzending: Natuurweten
schappelijk onderzoek op de Nederlandse
Antillen, door Drs. M. Vroman. 18.00 Dans-
orkest en zangsolisten. 18.25 Lichte gram
mofoonmuziek. 18.50 Van klanten en wan
ten weten, vragenbeantwoording. 19.00
Nieuws. 19.10 Actualiteiten. 19.30 Lichte
grammofoonmuziek. 20.00 Gregoriaanse
muziek. 20.20 Klassieke muziek voor piano
a quatre mains (gr.). 20.45 Limburgs Sym
fonie-orkest, solisten en koor: moderne
muziek. 21.35 Klein taaigeding. 21.50 Mo
dern strijkkwartet (gr.). 22.15
22.25 Boekbespreking. 22.30 Nieuws 22.40
Vreemd een keuze uit woord, zang
en dans van elders en anders. 23.10
Goud-zilver-brons: cabaret-dansant. 23.45
Lichte grammofoonmuziek. 23.55-24.00
Niuews.
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc/s. 7.00
AVRO. 7.50 VPRO. 8.00-24.00 AVRO
AVRO: 7.00 Nieuws 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Lichte grammofoonmuziek.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00
Nieuws. 8.15 Lichte grammefoonmuziek.
9.00 Gymnastiek voor de vrouw. 9.10 De
groenteman. 9.15 Klassieke grammofoon
muziek. 9.40 Morgenwijding. 9.55 Boekbe
spreking. 10.00 Arbeidsvitaminen (gr.).
10.50 Voor de kleuters. 11.00 Voor de zie
ken. 12.00 Zang en piano. 12.20 Regerings
uitzending: Voor de landbouw. 12.30 Mede
delingen t.b.v. land- en tuinbouw 12.33
Metropole-orkestamusementsmuziek.
13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen, eventu
eel actueel of grammofoonmuziek. 13.25
Beursberichten. 13.30 Dansorkest en zang
solisten. 14.00 Lichte grammofoonmuziek.
14.40 Schoolradio. 15.00 Met naald en
schaar. 15.30 Klassieke kamermuziek. 16.00
Franse chansons (gr.) 16.30 Voor de jeugd.
17.30 Grammofoonmuziek voor de jeugd.
17.55 New York calling. 18.00 Nieuws. 18.15
Eventueel actueel. 18.20 Licht ensemble en
zangsolisten. 18.35 Lichte orkestmuziek en
zangsoliste. 19.00 Weens Filharmonisch or
kest: amusementsmuziek. 19.30 Paris vous
parle. 19.35 Clavecimbel-recital: oude mu
ziek. 20.00 Nieuws. 20.05 Tot uw orders,
programma voor de militairen. 21.15 Ca
baret, Liefde en Leed vermaak. 21.55
Zangrecital: Zigeunerliederen en volkslie
deren. 22.30 Nieuws en mededelingen.
22.40 Actualiteiten. 23.00 Piano-recital:
klassieke muziek. 23.40 Kamermuziek.
23.55-24.00 Nieuws.
Ina van Faassen en Cor van Rijn in
„Galgehumor" van Jack C. Richardson.
theatralicum" en „leefbaarheidsconcentra
tie", om het stuk aan te bevelen. Voorals
nog twijfel ik sterk aan de leefbaarheids
constructie van „Galgehumor" zelf.
De drie rollen van het stuk waren
men kan niet zeggen ideaal bezet met
Cor van Rijn, Ina van Faassen en Louis
van der Steen, die hun best deden om de
holle tekst tot leven te brengen; onder de
gegeven omstandigheden spreekt het van
zelf dat hun pogingen vergeefs waren. Ook
de regie van Jan Retèl had daar niets aan
kunnen verhelpen.
VOOR ROBERT THOMAS bestaan er
tenminste geen kosmologische of psycho
analytische problemen; zijn enige probleem
is het theatereffect, en daar wist hij in zijn
twee vorige stukken, „Valstrik voor een
man a lleen" en „Acht vrouwen", heel
goed weg mee. Maar bij het schrijven van
zijn nieuwste stuk „De duivel hale ze",
heeft hij wat ai te veel op zijn vinding
rijkheid in dit opzicht vertrouwd, zodat
er wel een aaneenrijgsel van nonsensicale
MOSKOU (AP) Het Russische politie
ke weekblad „Nieuwe Tijden" heeft de
Westduitse regering beschuldigd van het
in beslag nemen van nummers van zijn
Duitse editie. Het blad beweert in een
hoofdartikel, dat tal van nummers niet bij
de abonnees in West-Duitsland zijn aan
gekomen.
„Alles wijst erop", aldus het blad, „dat
Bonn, om een schandaal door een open
lijk verbod van ons blad te vermijden,
probeert de verspreiding achterbaks te be
lemmeren."
De naam van het weekblad .Voormalig
Verzet Nederland" wordt pér 1 januari
gewijzigd in „Geestelijk Weerbaar". Een
desbetreffend voorstel van het hoofdbe
stuur van de Nationale Federatieve Raad
van het Voormalig Verzet Nederland is in
de in Utrecht gehouden algemene leden
vergadering met algemene stemmen aan
genomen.
In „Geestelijk Weerbaar" worden bijdra
gen opgenomen van de stichting „Volk en
Verdediging" en de Stichting voor Ecologi
sche Studiën, die dezelfde doelstelling
hebber.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Lichte muziek. 12.30
Weerbericht. 12.35 Amusementsmuziek.
12.50 Beursberichten. 13.00 Nieuws 13.15
Kamermuziek. 14.00 Schoolradio. 15.45
Topliedjes. 16.00 Beursberichten. 16.06
Duitse les. 16.21 Kamermuziek. 17.00 Nws.
17.15 Voor de kinderen. 17.40 Boekbespre
king 17 50 Lichte orkestmuziek en solis
ten. 18.18 Paardesportberichten. 18.20 Voor
de soldaten. 18.50 Radiokroniek. 19.00 Nws
19.30 Hand in hand met onze Noorderbu
ren, lezing. 19.40 Lichte muziek. 19.50 Le
zing voor de Middenstand. 20.00 Ravijn,
hoorspel. 21.25 Jazzmuziek 22.00 Nieuws.
22.15 Gevarieerde muziek. 22.45 Moderne
kamermuziek 22.55-23.00 Nieuws.
VOOR MAANDAG
AVRO: 19.30 Mijn vrouw is goud waard,
gefilmde ode aan de huisvrouw NTS:
20.00 Journaal en weerovei zicht 20.20
Zendtijd politieke partijen. Katholieke
Volkspartij. AVRO 20.30 Open het dorp:
Liefdadigheidsactie.
VOOR DINSDAG
KRO: 19.30 Adelbert, van standsorgani
satie naar ideeëncentrale, gesprek. NTS:
20.00 Journaal. KRO 20 20 Vaticanum II,
nieuws rond het tweede Vatuaans Conci
lie. 20.30 Zending uit België, gevarieerd
programma. 22.00 22 1 nken
