„Harten twee, harten drie"
1
1
L
V
1
B
TONEEL IN HAARLEM
BE PROGRAMMA'S
NEGEN MUZEN
Het leven van prinses
Wilhelmina in
woord en beeld
Actie van ambtenaren
tegen ongedin'omeerde
directeur
m.
Lou van Burg vroegtijdig aan de dijk gezet
„Wat u maar wilt" - feestelijke Shakespearevoorstelling
met briljante rollen bij de Nederlandse Comedie
i*.
Kirsten Flagstad
overleden
Groot Wagner-zangeres
MAANDAG 10 DECEMBER 1962
9
Een kluchtige parabel van Paul Rodenko
Unesco-hulp aan Nubië
op losse schroeven
Tentoonstelling in het
Haagse gemeentearchief
W nabeschouwingen
De uitvaart van
prinses Wilhelmina
De zondagavond
De radio geeft dinsdag
T.V.-show met zwakke imitatie van Het Dorp'
Kerkelijk nieuws
Gave en intelligente
radioreportage
J. H. Bartman
T elevisieprogramma
DE NEDERLANDSE COMEDIE
heeft zondagavond in de Stadsschouw
burg te Amsterdam als haar derde be
langrijke première van dit seizoen Shake
speare's detde „Golden Comedy" opge
voerd: „Twelfth Night", in ons land al
tijd bekend geweest onder de naam
„Driekoningenavond"De nu door be
werker Dolf Verspoor in zijn overigens
vindingrijke vertaling verkozen titel
„Wat u maar wilt", is een vertaling van
Shakespeare's ondertitel: „What you
will" en dekt weliswaar beter de lading,
maar doet erg sterk denken aan „As you
like it", dat met zijn talrijke verkledingen
en vergissingen-in-personen toch al zo
veel met het onderhavige blijspel ge
meen heeft. Ook hier krijgen we een
staalkaart gepresenteerd van de verwar
ringen die de liefde in het menselijk hart
kan aanrichten; ook hier wordt die ver
warring nog verhevigd doordat lieftal
lige jongedames zich verkleden als min
stens even lieftallige jongemannen, maar
in „Driekoningenavond" lijkt Shake
speare een nog evenwichtiger vorm te
hebben gevonden, zijn effecten zijn
beter gedoseerd, zijn personages bonter
en gaver uit de verf gekomen; kortom
het lijkt wel alsof we hier de definitieve
uitwerking zien van wat de schrijver in
menig vroeger blijspel al voor ogen
moet hebben gezweefd.
OOK AL ZIJN de persoonsverwisselin
gen hier evenmin een toppunt van waar
schijnlijkheid en al zorgt ook ditmaal het
toeval voor uit de lucht vallende oplossing
van de moeilijkheden, toch wordt het
spel met de ongeloofwaardigheden in dit
stuk zo virtuoos gespeeld en is zo welover
wogen en vrij van storende grilligheden,
dat men zich er critiekloos aan gewonnen
geeft. Bovendien klinkt er in deze „Drie
koningenavond" een toon van melancholie
door de hartstochtelijke liefde heen, in de
muzikaal getinte sentimentaliteit van her
tog Orsini, en is er menselijk medegevoel te
beluisteren achter de meedogenloze spot
van Jonker Tobias en zijn trawanten met
de belachelijke maar toch ook deernis
wekkende Malvolio, terwijl in misschien
geen enkel Shakespeare stuk een zo raad
selachtige figuur rondloopt als deze wijze
nar Feste die zo volkomen in halftinten
is gehouden dat men in deze rol inder
daad de belichaming kan zien van „Wat U
maar wilt".
landse Comedie na het publieke succes van
Bentz van den Bergs enscènering van de
Midzomernachtdroom in het vorige seizoen,
bij deze opvoering in dezelfde trant te
werk is gegaan. Maar waar de versobe
ring in het vorig jaar wat al te ontnuch
terend werkte op de sprookjessfeer van
dat droomspel, daar is ditmaal een bij
na op alle punten ideale realisering uit de
bus gekomen. Op een schuin oplopend vlak
toneel met slechts enkele rechtlijnige zet
stukken werd meesterlijk partij getrokken
van een tweetal luxaflex-schermen, die het
voor- en achtertoneel afsloten. Mede door
een prachtig wisselende belichting werd
zo een optimale continuïteit gegarandeerd,
die de voorstelling de noodzakelijke vaart
en eenheid bezorgde.
Han Bentz had ditmaal ook terecht niet
zelf een rol op zich genomen, waardoor
zijn volle aandacht op de regie gericht
kon worden, wat onder meer een zeld
zaam fraai bewegende mise en scène ten
gevolge had wat samen met de opnieuw
ongelofelijk mooie en uitbundig gekleurde
kostuums van Nicolaas Wijnberg telkens
weer een maximum aan visueel genot ople
verde. Een bezwaar zou misschien ge
richt kunnen worden tegen het soms wat
al te drukke achtergrondspel, waardoor bij
een enkele scène de aandacht wel eens
wat werd afgeleid van de hoofdzaken zo
als in Malvolio's grote briefscène.
De muziekjes van Geza Frid waren
wel eens wat opzettelijk archaïserend,
wat voor Paul Cammermans die er de
liedjes op moest zingen en voor het muzi
kale gevoel van het publiek nogal wat pro
blemen opwierp.
GESPEELD IS ER met alle verve, „het
eerste gezelschap des lands" waardig
HET IS BEGRIJPELIJK dat de Neder- Vooral de mannenrollen waren in de beste
Ko van Dijk, Allard van der Scheer
en Hans Boswinkel in „Wat u maar
wilt" of „Driekoningenavond"
van Shakespeare.
handen. De rol van Jonkheer Bibberwang
lag op een vertolking van Allard van der
Scheer te wachten, evenals de holle dron-
kemanspathetiek van Jonker Tobias ge
schreven leek voor het krachtpatserstalent
van Ko van Dijk. De Malvolio van Ton
Lutz kon ons een aantal andere Malvolio's
(Paul Huf en Kees van Iersel o.a.) niet
doen vergeten. Zijn uitbeelding blonk eer
der uit door mooi gevonden details dan
door een totaalbeeld van deze complexe
figuur, waar Lutz ook eigenlijk te weinig
„comediant" voor is. Ramses Shaffy gaf
Hertog Orsini een bijzonder mooie lyri
sche vervoering mee, terwijl verder een
krachtige Antonio van Will van Seist en
een fondantzoete geestelijke van Dick
Swidde opvielen. Paul Cammermans
maakte wel iets boeiends maar ook iets
tamelijk onverstaanbaars van zijn narren-
rol.
Wat de drie vrouwenrollen betreft
men kon alle waardering hebben voor de
plaagzieke Maria van Lous Hensen, maar
de zeldzaam gecompliceerde gestalten van
Olivia en Viola kregen van Petra Laseur
en Femke Boersema zeker niet alle facet
ten mee die rijpere talenten aan deze fi
guren hadden kunnen toevoegen. Toch de
toneerden ook deze twee rollen niet in het
verfijnde ensemble-werk dat met glans
een vergelijking met de beste buitenlandse
voorstellingen kan doorstaan en waar het
Nederlands theaterpubliek dus trots op
mag zijn.
Hans van den Bergh
Kerstexpositie. In het rijksmuseum
Meermanno-Westreenianum wordt van
10 december tot 12 januari een tentoon
stelling gehouden van kerstmotieven in
de handschriften en incunabelen uit het
bezit van het museum. Men ziet er ge
schreven teksten uit de zevende tot de zes
tiende eeuw; de meeste zijn verlucht met
miniaturen. Uit de. begintijd van de boek
drukkunst is een keur van bijbels aan
wezig, opengeslagen bij de verschillende
plaatsen die betrekking hebben op het
kerstgebeuren. Talrijke oude drukken zijn
versierd met houtsneden.
Steinbeck in Stockholm. De Ameri
kaanse schrijver John Steinbeck is zater
dag met zijn echtgenote in Stockholm aan
gekomen, waar hij heden de Nobelprijs
voor Letterkunde in ontvangst zal nemen.
Jubileumconcert Amsterdams Koor.
Het mannenkoor „Kunst en Broederschap"
van het Amsterdams Gemeentelijk Ver
voerbedrijf heeft ter gelegenheid van zijn
50-jarig bestaan zondagavond in het Con
certgebouw een jubileumconcert uitge
voerd dat veelvuldig applaus oogstte. Aan
dit concert, dat werd geopend met het
Wilhelmus" in verband met het overlijden
van prinses Wilhelmina, werkten mede
Annie Delorie, alt; Johan van der Zalm,
tenor, en de Amsterdamse Politiekapel,
o.l.v. kapelmeester Johan Pinkse.
DE DICHTER PAUL RODENKO, die in een van zijn gedichten heeft ge
schreven „Wij dragen ons blinkende tweelinggezicht, Wij horen bijeen als een
stel akrobaten", heeft in zijn eerste toneelwerk, het blijspel „Harten twee, harten
drie", inderdaad zijn „blinkende tweelinggezicht" laten zien. Hij toont daarin,
naast de ernst van zijn dichterschap over een speelse, on-Hollands-lichte humor te
beschikken, een eigenschap die heel zeldzaam is bij de toch al zo zeldzame
Nederlandse toneelschrijvers. Wat dat betreft kan Rodenko dus van een hartelijk
welkom in onze schouwburgwereld verzekerd zijn.
MAAR HELAAS HEEFT Rodenko er
niet toe kunnen besluiten, bij het schrijven
van „Harten twee, harten drie" (dat overi
gens in nauwe samenwerking met Kees
van Iersel is geschied) geheel en al op het
kompas van die on-Hollandse humor te
varen. Echt volgens de vaderlandse tradi
tie moest het stuk ook, al was het maar een
vleugje, moraal hebben; „je moest er iets
van kunnen meenemen". En dus werd het
opgevijzeld tot een „parabel" waarin een
psychiater, die nietyhelemaal een ernstige
maar ook niet helemaal een komische fi
guur is, vervelende speeches houdt over
het ongelukkige huwelijk dat toch zo ge
lukkig zou kunnen zijn als de man maar
begreep dat de vrouw telkens weer op
nieuw veroverd wil worden (een stelling
die iedere man, die wel eens naar de
schouwburg gaat, nu toch langzamerhand
wel uit z'n hoofd moet kennen). Dit minder
„blinkende" tweelinggezicht van Rodenko
zet enigszins een domper op het overigens
zeker wel vermakelijke geval van een
vrouw, die na een auto-ongeval doet alsof
zij, door een „gat" in haar geheugen, haar
man niet meer herkent en die man onder
een andere naam haar minnaar laat
worden. Deze intrige is bepaald niet nieuw,
evenmin als het nieuw is dat de echtgenoot
tenslotte in de malle situatie komt waarin
hij zelf jaloers wordt op zijn „andere ik".
Maar Rodenko vertelt de geschiedenis in
elk geval op een grappige en onderhou
dende manier en de dialoog heeft daarbij
herhaaldelijk verrassende wendingen die
veel vrolijkheid verwekken.
VERMOEDELIJK IS HET te danken (of
X te wijten) aan de medewerking van Kees
van Iersel, die te pas en te onpas de gren
zen tussen toneel en publiek wil verwijde
ren, dat er in dit stuk evenals bijvoor
beeld in de stukken van Jack Gelber
gepoogd wordt een nieuwe illusie te schep
pen, namelijk de illusie van improvisatie.
Het is alleen zo jammer dat het publiek
daar nooit inloopt en dat het scheppen van
die illusie dus uitsluitend een illusie van
de schrijvers blijft. Een ernstig bezwaar
van deze methode is bovendien dat zowel
de auteurs als de acteurs erdoor worden
verhinderd, gave rollen te creëren. Ook in
het onderhavige geval zijn de toneelfi
guren geen echte mensen geworden; het
zijn „rollen" gebleven, die drijven op de
dialoog en op de incidentele mogelijkheid
van een beetje typeerkunst. Maar dat
neemt niet weg dat de manier waarop de
quasi-realiteit hier op het toneel ïs ge
bracht in het bijzonder door de invoe
ging van een mooi-gekke, meepratende
inspeciënt rijk is aan amusante invallen
en komische effecten. Als geheel is het
stuk dus toch wel een genoeglijke, onder
houdende aangelegenheid. Het had echter
nog uitbundiger, en tegelijkertijd beter to
neel, kunnen zijn als Rodenko de blijspel
en kluchtelementen rheer de vrije loop had
gelaten.
DE TONEELGROEP STUDIO heeft de
door Albert Abspoel beweeglijk en vlot
geregisseerde voorstelling gisteravond,
drie maanden na de landelijke première,
voor het eerst in Haarlem gegeven. Middel
punt van de vertoning was, niet alleen
door haar rol maar vooral ook door haar
spel, Ingeborg uit den Bogaard, die het
bedriegende en toch zo trouwe vrouwtje
geestig en uitstekend genuanceerd ver
tolkte. Bram van der Vlugt was heel aar
dig als de vergeten echtgenoot die als min-
n ar het geheugen van zijn /Vrouw moet
opfrissen. Anne Marie Prins, die maar
liefst vier rollen te spelen had (oorspronke
lijk vertolkt door Marlies van Alcmaer),
moest het wel in het karikaturale zoeken
en deed dat niet onvermakelijk. Jaap
Hoogstra daarentegen had de figuur van
de psychiater gerust meer naar de karika
tuur mogen trekken om daardoor aan diens
gezwam wat minder gewicht te geven en
het stuk tevens enigszins te ontdoen van
zijn onnodige „moraal". Will Spoor maakte,
vooral door zijn plastische vindingrijkheid,
van de inspeciënt een grappig solonummer.
Het decor van Wim Vesseur zat handig
in elkaar en leverde allerlei verrassingen
op; maar overigens was het zo lelijk dat
het publiek er (ondanks alle theorieën van
Kees van Iersel!) bepaald niet mee ge
diend is geweest, er vóór het begin van
de voorstelling een kwartier lang tegenaan
te moeten kijken.
Simon Koster
De agendacommissie van de Unesco
heeft een verzoek afgewezen om de red
ding van oudheidkundige monumenten, die
door waterstaatkundige werken in de Nijl
delta verloren dreigen te gaan, met ver
piichte bijdragen van de leden te finan
eieren.
BOEKBESPREKING
„Wie lacht daar?" door dr. J. M. Fuchs.
uitg. Broekman en de Meris N.V., Am
sterdam.
Het is een aardig idee, terug te grijpen
naar Oudhollandse humor en dan speciaal
de humor van volkse, boertige aard, zoals
die in raadsels en zoekplaatjes, rebussen
en trouvailletekeningen is bewaard geble
ven. Het bundeltje geeft er een overzichte
lijke en interessante keuze uit, waarbij de
opvallende ontwikkeling van smaak en
vorm in dit genre gezelligheden wel zeer
de moeite van kennisneming waard is.
De beroemde Noorse operazangeres
Kirsten Flagstad is vrijdagavond in de
leeftijd van 67 jaar na een langdurige
ziekte te Oslo overleden. Zij werd ge
boren te Hanrar in Noorwegen. Ze be
hoorde tot een muzikale familie. Haar
vader was dirigent en haar moeder pia
niste. Op 18-jarige leeftijd maakte zi
haar debuut in het Nationale Theater
van Oslo in de rol van Nuri uit „Tief-
land" van d'Albert.
In de eerste zeventien jaar van haar car
rière zong zij uitsluitend in de Scandina
vische landen. Via Bayreuth. Wenen en
Parijs kwam zij in 1935 in Amerika te
recht, alwaar ze tot 1941 de eerste Wagner-
sopraan is geweest van de Metropolitan in
New York.
In de oorlog trad Flagstad in de neu
trale landen Zweden en Zwitserland op.
Van 1949 tot 1952 was Flagstad wederom
verbonden aan de Metropolitan in New
York. In 1953 beëindigde zij haar carrière,
maar gaf daarna nog wel liefdadigheids
concerten. In 1958 werd zij directrice van
de eerste Noorse Opera in Oslo. In Neder
land trad zij voor het laatst op in 1949 in
Wagners „Tristan und Isolde".
Pas toen Kirsten Flagstad 32 jaar was,
zong zij haar eerste grote Wagnerrol. Haar
mooiste rollen waren Isolde, Brünhilde,
Aïda en Desdemona.
In de tentoonstellingszaal van het Haag
se gemeentearchief, Rijswijkseplein 38,
ordt tot 23 december een expositie ge
houden, gewijd aan het leven van prin
ses Wilhelmina.
De tentoonstelling is op werkdagen (ook
des zaterdags) geopend van 10 tot 16.30
uur en op zondag van 14 tot 16.30 uur.
Bovendien is er gelegenheid tot bezich
tiging op dinsdag- en vrijdagavond van
20 tot 22 uur. De expositie omvat pren
ten, platen, proclamaties, persberichten en
programma's, die zijn verschenen ter ge
legenheid van evenementen in het leven
van prinses Wilhelmina. Zij zijn door de
gemeentearchivaris van Den Haag, de
heer H. M. Mensonides, uitgezocht en ge
rangschikt. Het tentoongestelde heeft niet
hlleen betrekking op gebeurtenissen, die
in Den Haag geschiedden. Eeif kerst
groet uit 1914 van koningin Wilhelmina
valt op, niet door de vorm waarin hij
werd uitgegeven, maar door de geest, die
uit de groet spreekt. Eén van de hon
derden foto's geeft weer, hoe koningin
Wilhelmina voor het eerst in haar leven
een bioscoopvoorstelling bezocht. Ook an
dere talrijke treffende en interessante ge
beurtenissen worden uitgebeeld. De ge
schiedenis van haar leven is, door een
indeling in perioden op de expositie, over
zichtelijk gehouden. Het materiaal is voor
hèt overgrote deel afkomstig van het
Haagse gemeentearchief. Voor de periode
tijdens de tweede wereldoorlog stelde een
particulier zijn verzameling foto's, bulle
tins e.d. beschikbaar.
Ver verwijderd van Den Haag en Delft,
hebben wij en dat geldt ook voor on
telbare andere mensen ooggetuige mo
gen zijn van de uitvaart van prinses Wil
helmina. En dat danken wij aan de te
levisie, die als communicatie-middel we
derom haar onschatbare waarde bewees.
De zes teams, die de tocht van de witte
koets en de dienst in de Nieuwe Kerk
te Delft aan ons doorgaven, hebben goed
werk verricht. Het vertrek van de stoet
en de tocht door het sfeervolle centrum
van de oude prinsenstad werden bijzon
der goed op ons beeldscherm gebracht.
Het was goed gezien, een camera op te
stellen bij het Delftse Prinsenhof, waar
eens Willem van Oranje woonde en stierf.
Jammer genoeg, kwam iets te laat het
beeld door, waarin de koets deze histo
rische Dlaats passeerde. Van goed inzicht
getuigde ook het discrete camera-werk in
de kerk, dat in dit droeve uur op ge
paste afstand bleef van het koninklijk ge
zin. Een vlek op het werk van dit tele
visie-legertje ontstond, toen de bij het Rijs
wijkseplein opgestelde camera de stoet in
de richting van Delft volgde. Van dit on
gelukkig gekozen standpunt kwamen toen
lelijke beelden door (een afschuwelijke
voorgrond en een bijzonder hinderlijke re
clame), die door het tegenlicht nog le
lijker werden.
Het visueel zeer arme deel van de uit
zending, gelegen tussen h^ afscheid van
Den Haag en de aankomsr van de stoet
in Delft, werd op de lange duur (deze
met beeld opgevulde „pauze" duurde meer
dan een uur) vervelend, ja, zelfs storend.
Eindeloos werd dezelfde reeks van scènes
herhaald, die als voornaamste inhoud de
overigens mooie toren van de Nieuwe Kerk
hadden. Natuurlijk ontbrak daarin niet het
bekende sfeer-beeld met de doodse takken
van een winterse boom op de voorgrond.
Talrijk waren onsinziens de mogelijkhe
den, die men daar in Delft had, deze
periode (die door net tempo van de stoet
gelukkig nog wat bekort werd) te over
bruggen op een wat boeiender wijze. Wij
denken b.v. aan het reeds genoemde Prin
senhof, de bakermat van het Huis van
Oranje. Wij denken ook aan de sfeer
langs de route, die in deze reportage in
het geheel niet weergegeven werd. Wij
kunnen ons niet voorstellen, dat tot deze
povere oplossing besloten werd, teneinde
bijvoorbeeld de huisvrouwen de gelegen
heid te bieden op deze zaterdagochtend
even van het toestel weg te lopen. Dan
namelijk had men de uitzending beter
een uur kunnen onderbreken.
„Stadhuis op Stelten", het geestelijk
maaksel van Hans Keuls, was in zijn
nieuwe aflevering weer even gênant als
de vorige keren. Onmiskenbaar is de be
doeling van de schrijver, in dit „feuille
ton" het leven in en rondom het raadhuis
van een braaf Nederlands stadje te persi
fleren. Was hij daarin geslaagd, dan had
den wij wellicnt een programma gehad
van het gehalte van „Doorsnee" (radio) of
„Pension Hommeles" (televisie). Maar met
dit knutselwerk werd tot dusverre dat doel
niet bereikt. De verwikkelingen zijn te
saai, de vondsten zijn te goedkoop (wij
weten nu zoetjesaan wel wat Karei Appel
schildert) en de geestigheden nogal flauw.
Acteurs als Herbert Joeks, Bert v. d. Lin
den en Peronne Hosang doen echt hun
De directie van Publieke Werken en best, er nog iets van te maken. Komische
Bouwtoezicht van de gemeente Bergh in krachten als Hetty Blok, Maya Bouma en
Gelderland is door enkele ambtenaren be
schuldigd van knoeierijen bij zijn solli
citatie. De directeur die in 1953 werd be
noemd, zou bij zijn sollicitatie hebben op
gegeven dat hij in het bezit was van
het diploma hbs-b en het B.P.N.A.-diplo-
ma bouwkundige. Dit was niet in over
eenstemming met de waarheid, maar de
ze diploma's waren ook niet gevraagd.
Enige ambtenaren van Publieke Werken
hadden reeds enige keren geklaagd over
tekortkomingen van hun directeur. Toen
zij hiermee geen resultaat bereikten, volg
de een klacht over het noemen van di
ploma's door de directeur die hij ech
ter niet bezat. Deze aangelegenheid is in
een besloten vergadering van de gemeen
teraad besproken. De meerderheid van de
raad heeft zich achter de directeur ge
steld. Deze zou hebben toegegeven dat
hij de diploma's had opgegeven omdat
hij. meende bij zijn sollicitatie anders geen
kans dacht te hebben.
Jan Blaaser (die op afgezaagde wijze de
oliedomme reporter belachelijk moest ma
ken) proberen er ook in te geloven, maar
het lukt maar niet.
Het geheel wordt nog ontsierd door het
erbarmelijk slechte spel van Kitty Knap
pert en Mies Versteegh. Heus, KRO, ook
gisteravond hadden wij het gevoel, een
bar flauwe mop te moeten aanhoren uit de
mond van iemand, die er zelf niet in ge
looft.
Nadat deze omroep ons onthaalde op
een piano-concert van Mozart, gespeeld
door Hans Henkemans en het Kunstmaand
orkest, kwam dan de volgende aflevering
van de seri,e „De Grenzen van het Le
ven", geschreven door Daniël de Lange.
Het onderwerp, het ontstaan van de
Mens, werd met filmpjes, foto's en sche
dels als hulpmiddelen behandeld op een
wijze, die het midden hield tussen een
meditatie en een school-les. Mede dank
zij Ton Lutz, die (deze keer zonder no
tities) als out-sider de moeilijke rol van
leraar moet spelen, werd dit weer een
halfuurtje van waardevolle bezinning, al
hebben wij niet begrepen waarom het
„De Grensoverschrijder" werd genoemd.
Waarschijnlijk kon men ons ook niet ver
tellen, hoe en wanneer het dier, mens
genaamd, de grens overschreed naar het
land van de Rede, dat hem eerst tot een
volwaardig Mens maakte. Het geheel kreeg
daardoor iets van een inleiding tot de
dagsluiting van Aalmoezenier Groenendijk,
die de visie van de Rooms-Katholieke
Kerk gaf op de verhouding van het Bijbel
se scheppingsverhaal en (de ook voor deze
kerk aanvaardbare) evolutieleer.
J. Damshuizer
(Van onze correspondent)
WENEN Zaterdagavond was Lou van
Burg bij het begin van zijn veertiende t.v.-
show in Wenen kennelijk heel erg zenuw
achtig. Hij vertoonde geen spoor van zijn
traditioneel „keep smiling", zijn gezicht
stond strak en zijn lippen waren zo droog
dat hij ze voortdurend met zijn tong moest
bevochtigen. Met een verstard gezicht zei
hij, dat zijn serie „sing mit mir, spiel
rn.it mir" die avond voor de laatste maal
zou plaats hebben, omdat de Westduitse
radio en t.v. deze uitzending zonder op
gaaf van redenen niet meer wenste voort
te zetten.
Lou van Burg had toch voor een ver
rassing gezorgd, al was zijn actie dan ook
een grof plagiaat. Hij riep zijn t.v.-kijkers
in Duitsland en Oostenrijk op om geduren
de de aan de gang zijnde uitzending per
telegram, telefoon of persoonlijk, geld of
t.v.-toestellen af te slaan ten bate van be
jaarden-tehuizen in Duitsland en Oostenrijk.
Het was dus een bliksemactie, die van
„Het Dorp" was afgekeken, maar met dit
verschil, dat zij binnen lVz uur voltooid
moest zijn.
Van Burg kreeg meer dan 300 telegram
men in zijn handen. Maar de pret was er
al gauw af, omdat hij de namen van de
firma's niet mocht noemen en de geldbe
dragen over het algemeen aan de lage
kant waren. Zodoende hield hij dadelijk op
met voorlezen van de bedragen en stotter
de alleen maar dat het allemaal zo mooi
en ontroerend was en dat hij zich niet in
zijn publiek had vergist. Het resultaat was
20.000 schilling (ongeveer 3.000.-) en
i00 t.v.-toe^ellen, waarvan een Westduits
geïllustreerd tijdschrift er alleen al 50
voor zijn rekening had genomen.
Het is ons niet bekend of Lou van Burg
met deze actie aan de directie van de West
duitse Televisie een bewijs heeft willen
leveren van zijn handigheid en ook van
zijn populariteit, maar het is wel zeker
dat hij zijn optreden slecht had voorbe
reid en vooral dat hij de reclame-markt
door dit slechte plagiaat heeft verknoeid
Want voor dit of een ander goed doel had
hij door eenzelfde, maar beter voorbereide
actie veel meer kunnen bereiken, vooral
wanneer het onvermijdelijke persoonlijke
bijsmaakje was weggebleven. Lou van
Burgs t.v.-show heeft dus een vroegtijdig
einde gevonden.
De show raakte in oktober in opspraak
toen een kapstertje uit München, Brigitte
Franke, die veel succes in de quiz had,
ervan beschuldigd werd dat zij dit te dan
ken had aan een medewerkster van Lou
van Burg, een tante van haar. De directie
van de Oostenrijkse televisie heeft mee
gedeeld. dat Wenen en Keulen gezamenlijk
hebben besloten de show te beëindigen.
Geref. Kerken Vrijgemaakt
Tweetal te Kantens J. W. Beekman te
Arum en D. Berghuis te Grootegast.
Beroepen te Barrhead-Neerlandia (Al
berta - Canada) J. P. Moerkoert kand. te
Alkmaar.
Chr. Geref. Kerken
Bedankt voor Oud-Beijerland en voor
Vineland (Ontario - Canada) J. Brons te
Bunschoten.
Hoevelen zullen zaterdag de uitvaart
van prinses Wilhelmina nog via de radio
hebben gevolgd? Men kan immers moei'
lijk betwisten dat juist bij dergelijke ge
beurtenissen de beeldomroep aanzienlijk
in het voordeel is. De kijker behoeft zich
geen enkele inspanning te getroosten: hij
ziet feitelijke werkelijkheid waarom het
hem in de eerste plaats te doen is. Vele
mensen die nog niet zo geestdriftig over
het nieuwe meubel zijn dat ze de aan
schaffing ervan overwegen, zijn zaterdag
toch maar bij buren en kennissen gaan
kijken.
Het mag vreemd klinken, maar ze heb
ben veel gemist. Ze hebben namelijk de
gaafste radioreportage welke wij in jaren
hebben gehoord verzuimd.
Er wordt vaak en terecht critiek ge
oefend op de babbelzucht van vele radio
verslaggevers, die met veel woorden hun
tekort aan een krachtige en overtuigende
zeggingskracht, die de verbeelding der
luisteraars gaande maakt, trachten
verhullen. Daarvan was deze keer geen
sprake. Ondanks een ietwat pijnlijke ver
spreking van Herman Felderhof, die ook
wat moeilijk tot een slot kwam na de
kerkdienst, kan men slechts vaststellen
dat bij deze gelegenheid steeds het in zijn
Soberheid suggestieve woord op het goede
ogenblik kwam en menig ontroerend ac
cent wist te plaatsen.
Er was echter meer. De radioreportage
sloot technisch-organisatorisch als een
bus. De overschakelingen van de verschil
lende reportageposten gebeurden steeds
functioneel, namelijk wanneer datgene
wat gezegd moest worden onder woorden
was gebracht en niet eerder noch later.
Bijzondere bewondering verdient de in
lassing van passende reportages op
band wanneer de tijdsruimte tussen
twee verslaggeversposten te groot was om
een directe overschakeling toe te passen.
We kregen interessante impressies te ho
ren uit andere steden waar Oranjes rus
ten, namelijk Leeuwarden voor de Friese
tak, Breda voor René van Chalon en ande
re vroege telgen en Diest voor Filips Wil
lem. de „Spaanse" zoon van de Zwijger,
Door deze reportages kwam het radio
verslag op het peil dat in de toekomst dat
van de geluidsomroep zal zijn, wanneer
het „kastje kijken" het massale amuse
ment zal zijn geworden. Dat niveau werd
trouwens gedurende het gehele nationale
programma van zaterdag na de repor
tage der uitvaartplechtigheid zeer stijlvol
gedurende drie kwartier onderbroken
gehandhaafd.
HILVERSUM I. 402 m.
24.00 KRO.
746 kc/s. 7.00-
KRÖ: 7.00 Nieuws. 7.15 Kamermuziek.
7.30 Voor de jeugd. 7.45 Morgengebed en
overweging. 8.00 Nieuws. 8.18 Lichte gram-
mofoenmuziek. 8.50 Voor de huisvrouw.
9.35 Waterstanden. 9.40 Schoolradio. 10.00
Voor de kleuters. 10.15 Lichtbaken, le
zing. 10.25 Klassieke grammofoonmuziek.
11.00 Voor de vrouw. 11.30 Lichte gram
mofoonmuziek. 11.50 Volaan.vooruit,
lezing. 12.00 Middagklok - Noodklok. 12.04
Licht instrumentaal kwartet met zangso
listen. 12.30 Mededelingen t.b.v. land- en
tuinbouw. 12.33 Draaiorgelmuziek (Gr.)
!2.50 Actualiteiten. 13.00 Nieuws. 13.15
Platennieuws. 13.30 Metropole-orkest en
zangsolist. 14.10 Fragmenten uit The Mes
siah (gr.) 14.35 Voor de plattelandsvrou
wen. 14.45 Tierelantijnen, gevarieerd pro
gramma (herh.) 15.45 Lichte grammofoon
muziek. 16.00 Voor de zieken. 16.30 Zie-
kenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.40 Beurs
berichten. 17.45 Regeringsuitzending: De
Nederlandse Antillen in de historie - V,
door W. Meyer. 18.00 Dansorkest en zang
solisten. 18.30 Radio-Volksuniversiteit: Cy
bernetica, door Prof. Ir. Dr. J. L. van
Soest. 19.00 Nieuws. 19.10 Actualiteiten.
19.25 Lichte grammofoonmuziek. 20.00 Be-
nedicamus Domino: Gregoriaanse muziek.
20.20 Brabants orkest: klassieke muziek.
21.15 Klein taaigeding. 21.30 Keltische lie
deren uit Bretagne. 21.45 Utrechts Stede
lijk orkest en solist: klassieke muziek.
22.15? 22.25 Boekbespreking. 22.30
Nieuws. 22.40 Vreemdeen keuze uit
woord, zang en dans van elders en.an
ders. 23.10 Lichte grammofoonmuziek. 23.55
24.00 Nieuws.
HILVERSUM n. 298 m. 1007 kc/s. 7.00
AVRO. 7.50 VPRO. 8.00-24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Ochtendvaria (gr.). VPRO:
7.50 Dagopening. AVRO 8.00 Nieuws. 8.15
Lichte grammofoonmuziek. 9.00 Ochtend
gymnastiek voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Klassieke grammofoonmuziek.
9.40 Morgenwijding. .9.55 Een boek voor
het geestelijk leven, boekbespreking. 10.00
Arbeidsvitaminen (gr.). 10.50 Voor de kleu
ters. 11.00 Voor de zieken. 12.00 Licht in
strumentaal sextet. 12.20 Regeringsuitzen
ding: Uitzending voor de landbouw. 12.30
Mededelingen t.b.v. land- en tuinbouw.
12.33 Licht strijkorkest (gr.). 13.00 Nieuws.
13.15 Mededelingen, eventueel actueel of
grammofoonmuziek. 13.25 Beursberichten.
13.30 Orgel en zang. 14.00 Lichte gram
mofoonmuziek. 14.40 Schoolradio. 15.00 Met
naald en schaar, naaicursus. 15.30 Viool
en piano: klassieke muziek. 16.00 Melan
ge: actueel allerlei. 16.30 Voor de jeugd.
17.30 Grammofoonmuziek voor de jeugd.
17.55 New York calling, praatje. 18.00
Nieuws. 18.15 Eventueel actueel. 18.20
Lichte grammofoonmuziek. 18.35 Licht or
kest. 19.00 Paris vous parle, gesproken
brief uit Parijs. 19.05 Opera-aria's (gr.).
20.00 Nieuws. 20.05 Radio Revue. 21.05
Amusementsmuziek (gr.). 22.00 Saxofoon
en piano. 22.30 Nieuws. 22.40 Actualitei
ten. 23.00 Moderne grammofoonmuziek.
23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Lichte muziek. 12.30
Weerbericht. 12.35 Gevarieerde muziek.
12.50 Beursberichten. 13.00 Nieuws. 13.15
Kamermuziek. 14.00 Schoolradio. 15.45
Zangrecital. 16.00 Beursberichten. 16.06
Duitse les. 16.21 Barokmuziek. 17.00 Nieuws
17.15 Voor de kinderen. 17.40 Boekbespre
king. 17.50 Lichte muziek. 18.18 Paarde-
sportberichten. 18.20 Voor de soldaten.
18.50 Radiokroniek. 19.00 Nieuws. 19.30 Le
zing. 19.40 Lichte muziek. 19.50 Lezing.
20.00 Hoorspel. 20.56 Jazzmuziek. 22.00
nieuws. 22.15 Gevarieerde muziek. 22.45
Kamermuziek. 22.55-23.00 Nieuws.
VOOR MAANDAG
NTS: 19.30 Huckleberry Hound, film.
20.00 Journaal en weeroverzicht. 20.20
Zendtijd politieke partijen: uitzending van
de Volkspartij voor Vrijheid en Demo
cratie. 20.30 De gedresseerde bruinvis,
film over het africhten van bruinvissen.
20:55-22.40 Look for the silver lining, speel
film.
VOOR DINSDAG
NCRV: 19.30 Onderweg naar morgen.,
maandelijkse rubriek over nieuwe ontwik
kelingen op het gebied der wetenschap.
NTS: 20.00 Journaal. NCRV: 20.20 Memo.
20.30 De reis van hun leven, documentai
re film. 20.45 Pas geperst. 21,10 Wegpira-
ten, film. 21.35 Is de arbeider vrij in Ne
derland?, forum. 22.10-22.20 Samenzang.
