Mactnillans Engeland verkeert
een hevige aanpassingscrisis
Verouderde sociale structuur
te lang aan 't oog onttrokken
in
I
Uittocht van Britse top-
technici naar Amerika
Modus vivendi Oost-West zou
de destalinisering versnellen
Oostblok-diplomaat van de
3e generatie aan het woord
ZO WORDT DE VLISSINGSE PIER
Uitlevering van de
ex-SS-er Verbelen
nog niet verzocht
Vervolgde Russen
terug in Siberië
Venus is een hete
woestijn
OOST EN WEST NA CUBA IV
Jeugdsymposia bij
Kerk en Wereld
.%r*
WITTE KRUIS
W^ÉNSDAG 9 JANUARI 1963
Macmillan na zes jaar
onderwerp van sociale
wrok en politieke spot
Sociale barrières
Wrok onder
de arbeiders
Lezen en eendenjacht
r r!:;-r:v
V'" -si-
WITTE
KRUIS
Slaperige oude heer
V astberadenheid
Co-existentie
Duitse kwestie
Rapacki-plan
Kort nieuws
(Van onze correspondent)
LONDEN. Deze week is Macmil-
lans zevende jaar als Brits minister
president ingegaan. Het is de langste
periode dat een conservatieve premier
in deze eeuw onafgebroken aan de re
gering is geweest. Macmillan heeft ech
ter nog nooit zoveel met tegenwind te
kampen gehad als op het ogenblik, nu
Engeland het dieptepunt van zifn na
oorlogse aanpassingscrisis heeft bereikt.
Het was voor de behoudende Britten
niet gemakkelijk om de naoorlogse si
tuatie, waarin zij niet meer, zoals vroe
ger, de eerste viool spelen, voetstoots
te aanvaarden. De weigering om bepaal
de feiten onder ogen te zien loopt dwars
door de beide grote partijen heen. Vaak
zijn zelfs de conservatieven vooruit
strevender dan Labour, een federatief
opgebouwde partij, beheerst door een
zim slechts moeizaam vernieuwend vak
bondsapparaat.
Macmillans grondfout was zijn verkie-
zingsuitroep in oktober 1959: „Ju'lie hebt
het nog nooit zo goed gehad!" Op de top
van de hoogconjunctuurgolf scheen ook hij
te zijn misleid door een zeker materialis
tisch welvaartsgevoel, waartegen hij in
zijn jongste nieuwjaarsboodschap terecht,
maar ietwat laat, waarschuwde. Want ze
ker in Engeland met zijn grote achter
stand op vele gebieden en vooral zijn
scherpe maatschappelijke tegenstellingen,
draagt de welvaart een hoogst eenzijdig
en beperkt karakter.
Er is het contrast tussen het behoor
lijke, maar alleen voor de zeer welgestel-
den betaalbare particuliere onderwijs en
de volstrekt ontoereikende, voor driekwart
van de schooljeugd wegens plaatsgebrek
ontoegankelijke kosteloze openbare scho
len, vaak in bekrompen ruimten uit de
tijd van Dickens.
Verder is er de schrijnende tegenstelling
op het gebied van de huisvesting: Aan de
ene kant behoorlijke woningen, die een
fortuin kosten, en aan de andere kant
troosteloze monotone huizenrijen uit het
einde van de vorige eeuw, waar met de
huur van enkele kamers enorme sommen s I
gemoeid zijn en voor de rest vervallen en.
vervuilde krotten, die slechts in eeh traag
tempo worden opgeruimd. De moderne wo
ningbouw op grotere schaal is thans tien
tallen jaren later dan op het vaste land
begonnen. Een nieuw ziekenhuis is er nog
nergens na de oorlog verrezen en de ver
pleging geschiedt dan ook doorgaans in to
taal verouderde Victoriaanse gedrochten.
De brede welgestelde middenlaag, ten
dele terende op hetgeen haar voorvaderen
hebben vergaard, en de afwezigheid tot
voor kort van massale werkloosheid (thans
dreigt de structuurwerkloosheid in het
noorden en in Wales naar de driekwart
miljoen werkzoekenden op te lopen en wor
den jongeren die al maanden naar een
baan zoeken hier en daar uit wanhoop
weer terug naar school gestuurd), alsme
de het steeds meer verbreide kopen op
afbetaling, zodat miljoenen kunnen pron
ken met ijskast of televisie, hebben het
werkelijke beeld kunstmatig verdoezeld.
De wrok onder grote groepen arbeiders
tegen hun meerderen, particulieren of de
overheid een onverteerbaar restant van
de ellende uit de dertiger jaren leidt
steeds weer tot verlammende ch onische
stakingen, meest wilde, welke het land
zich economisch al lang niet meer kan
veroorloven.
Helaas wachtte Macmillan, te veel ver
trouwende dat de dingen langzamerhand
vanzelf wel de goede kant zouden op
gaan, te lang met zijn besluit zich bij de
E.E.G. aan te sluiten en zit hij nu met
millan zijn premiersfunctie altijd beschre
ven als iets, dat hem steeds weer „pret"
bezorgt. Hij vindt het een interessant en
leuk vak, dat hem er zeker niet onder
zal krijgen. Niettemin nadert hij de 70 en
erkent hij de noodzaak om zijn regerings-
groep te vernieuwen en te verjongen, zo
als hij herhaaldelijk heeft gedaan. In juli
vorig jaar gaf hij zelfs een derde van
zijn kabinet zijn congé. Tevens trof hij
voorbereidingen, om zonodig zelf de teu
gels uit handen te geven, waarschijnlijk
aan zijn vroegere rivaal Richard Butler,
die hij vice-prémier maakte.
Macmillan zorgt ook voor ontspanning.
Hij is een hartstochtelijk lezer, die op het
gebied van de litteratuur steeds bij blijft.
Hij gebruikt daarvoor zijn vrije uren op
zijn landgoed! in Sussex, waar hij ook
veel wandelt. Jagen op eenden in het noor
den behoort eveneens tot zijn liefhebbe
rijen. Met de vakanties gaat hij bijna al
tijd naar het land van zijn voorouders,
Schotland. Evenals Winston Churchill is
I
Vsr
(Van onze correspondent)
WENEN De vroegere Belgische S.S.-
er Jan Verbelen uit België bevindt zich
al acht maanden in Oostenrijks arrest.
Hij werd in België ter dood veroordeeld
omdat hij zich tijdens de oorlog heeft
schuldig gemaakt aan moord op een groot
aantal van zijn landgenoten. Na de oor
log dook hij in Oostenrijk onder valse
naam onder en wist het vertrouwen te
krijgen van de Amerikaanse bezettings
troepen alsmede van de Oostenrijkse poli
tie. Daarom werd hem op zijn verzoek de
Oostenrijkse nationaliteit verleend.
Ach maanden geleden werd hij door
een groep vroegere verzetslieden ontmas
kerd. Na zijn arrestatie gaf hij toe Jan
Verbelen uit België te zijn. Bovendien
werd hem de Oostenrijkse nationaliteit
ontnomen, zodat hij' nu weer Belg is. Hij
moet nu afwachten of de Belgische auto
riteiten de eis stellen dat hij aan België
zal worden uitgeleverd als politiek misda
diger. Deze eis is nog niet gesteld. Wan
neer dit wel gebeurt, is het twijfelachtig
of Oostenrijk daarop zal ingaan. De Oos
tenrijkse justitie wil geen misdadiger
dekken, maar aangezien in Oostenrijk de
doodstraf is afgeschaft, kan de justitie
een misdadiger niet uitleveren, wanneer
I hem buiten Oostenrijk een zwaardere
straf wordt opgelegd. In dit geval zou
Verbelen zich voor een Oostenrijkse recht
bank moeten verantwoorden. Wanneer hij
schuldig wordt bevonden, zal hij waar
schijnlijk tot levenslange gevangenschap
worden veroordeeld.
Advertentie
DE £cht& PIJNSTILLER
Hebt u griep die zo echt in uw
botten is gaan zitten? Jaag hem
eruit met WITTE KRUIS, (poeders,
tabletten of cachets). Salicyl-vrij
en daardoor geen maagklachten.
MOSKOU (AFP) -- De tweeëndertig le
den van een Russische godsdienstige sekte
uit het Siberische dorp Tsjernogorsk, die
vorige week op de Amerikaanse ambassa
de om bescherming kwamen vragen, zijn
het afgelopen weekeinde in hun dorp te
ruggekeerd. Zij werden dadelijk na aan
komst aan de zorgen van de plaatselijke
partij functionarissen toevertrouwd.
WASHINGTON (AP) De Amerikaan
se Evangelische Vereniging heeft hulp
aangeboden om de 32 Siberische boeren
die zeggen dat zij in Rusland bloot staan
aan geloofsvervolging, naar de Verenigde
Staten te brengen.
Het aanbod is vervat in een telegram
aan premier Kroesjtsjev van de Sovjet-
Unie. Hem werd tevens verzocht de vei
ligheid van de boeren te waarborgen en
hun toe te staan de Sovjet-Unie te verla
ten.
De Baptistische Wereldalliantie heeft de
Sovjet-Unie verzocht een onpartijdige in
ternationale commissie in de gelegenheid
te stellen een onderzoek te doen naar de
klachten over godsdienstvervolging in de
Sovjet-Unie.
De Wereldalliantie noemt zich een over
koepelende organisatie van 24 miljoen
Baptism in 110 landen. Zij zegt 540.000
lec'.cn do Sovjet-Unie te hebben.
de gebakken peren, hoewel het nog te
vroeg is om te voorspellen dat de aan
sluiting werkelijk zal falen. Hij wachtte
eveneens te lang met de dringend nood
zakelijke coördinatie van de Britse eco
nomie, waarmee pas vorig jaar een
schuchter begin is gemaakt.
Het is dan ook niet te verwonderen, dat
Macmillan hoe langer hoe meer mikpunt
is geworden, niet alleen van de sublieme
politieke spotprenten, waaraan 'dit boorde
vol humor zittende land zo rijk is, maar
vooral ook van de gloednieuwe politieke
cabarets. Wekelijks wordt een speciaal po-
litiek-satiriek programma voor de televi
sie gebracht en Londen telt twee satirieke
theaters, die het uitdrukkingsmiddel bij
uitnemendheid en de veiligheidsklep zijn
geworden van een door het wereldgebeu
ren en de toestanden in Engeland zelf ver
bijsterde jonge generatie.
Een nieuw satiriek weekblad, dat op het
zelfde aambeeld hamert, is eveneens
enorm ingeslagen. Het geijkte beeld dat
de jeugdige politieke beeldenstormers van
Macmillan geven, is dat van een slaperi
ge, oude, aristocratische heer, om wie de
elegance zweeft van het Edwardiaanse
tijdperk (1901-1910), met diepe vaderlijke
stem, toegevallen oogleden en een hang
snor, die het gewone volk met nietszeg
gende frasen zoet wil houden. De werke
lijke Macmillan lijkt echter weinig op die
karikatuur.
Hij heeft altijd tot de vooruitstrevende
vleugel van zijn partij behoord en kwam
dan ook in conflict met Chamberlain in
de München-periode. Maar de politiek
heeft hem geleerd, dat men de dingen
niet forceren kan, hetgeen ten onrechte de
indruk wekte, dat Macmillan zich teveel
overgaf aan filosofische berusting. In feite
wacht hij altijd op het geschikte tijdstip,
al spelen de inwendige partijverhoudingen
en de internationale situatie hierbij vaak
een remmende rol.
Premier Harold Macmillan
ook Macmillan half Amerikaan. Zijn moe
der kwam uit de Verenigde Staten, een
feit dat hij altijd dik onderstreept, wan
neer hij in Amerika gaat confereren.
WASHINGTON (AP) Bestudering van
de planeet 'Venus via radio en radar heeft
uitgewezen dat de planeet er als volgt
uitziet: een droge woestijn, waar winden
waaien met een snelheid van honderden
kilometers per uur en waar een tempera
tuur heerst van ongeveer 300 graden Cel
sius. Deze gegevens zijn ontleend aan
astronomisch onderzoek door het Ameri
kaanse- marine-laboratorium te Washing
ton en het laboratorium voor straalaan
drijving in Pasadena, in Californië, aldus
de Washington Post.
Of deze gegevens juist zijn zal blijken
wanneer de meldingen van het Ameri
kaanse Venus-vaartuig Mariner II volledig
zijn uitgewerkt, hetgeen waarschijnlijk
later in deze maand gebeurd zal zijn. De
bevinding van de Mariner II dat Venus
geen magnetisch veld heeft, zou door de
radar-onderzoekingen van de planeet zijn
bevestigd.
Macmillan, die een uitermate belezen
man is hij was een van Engelands gro
te uitgevers bezit een sterk historisch
besef. Groot was dan ook zijn teleurstel
ling, toen het Parijse topgesprek met
Kroesjtsjev in mei 1960 mislukte, juist om
dat Macmillan voelde dat het ogenblik
voor een doorbraak naar de vrede aan
gebroken was. Deze tegenslag heeft hem
lange tijd ook fysiek uitgeput.
Uiterlijk kalm, hoewel vaak scherp in
zijn schermutselingen met de oppositie in
hét Lagerhuis, en vaak schijnbaar lucht
hartig. verbergt hij onder dit alles een
innerlijke vastberadenheid. Op de deur
van de kabinetszaal liet hij een bordj
aanbrengen met de woorden uit een be
kende Engelse operette: „Rustige, kalme
besprekingen zullen elke knoop ontwar'
ren."
Hoewel zijn ambt zeer vermoeiend is
(Van onze correspondent)
LONDEN In Engeland heerst grote
bezorgdheid naar aanleiding van twee
rapporten, die bevestigen dat een veel te
groot aantal jonge Britse technologen en
andere wetenschapsmensen uit de topklas
se, naar de Verenigde Staten afvloeien,
waar zij hun kennis veel beter produk-
tien kunnen maken, waar zij veel meer
verdienen en waar zij veel sneller promotie
maken dan in Engeland.
Dankzij het feit, dat het Amerikaanse
onderwijs onvoldoende technologische
krachten levert, ligt er in de V.S. een
grote kans voor de Engelsen. Niet min
der dan een kwart van Engelands beste
technische koppen gaat naar de Verenig
de Staten en ongeveer tien procent blijft
er voorgoed.
In de afgelopen vijf jaar zijn jaarlijks
gemiddeld 661 afgestudeerde Britse tech
nici naar de V.S. geëmigreerd. Men maakt
zich minder bezorgd om de aantallen dan
om de kwaliteit van degenen die Engeland
tijdelijk of voorgoed de rug toekeren.
Het kost het land 100 000 gulden om één
toptechnicus op te leiden. Vandaar dat er
stemmen opgaan dat studenten zich die
nen te verbinden een minimum aantal ja
ren in Engeland te werken.
Bovenaan de lijst van wetenschappelij
ke emigranten staan ingenieurs, gevolgd
door chemici en natuurkundigen. Zij wor
den ook aangetrokken door de vaak be
tere laboratoria en technische apparatuur
in de V.S. Een aantal gaat daarheen om
speciale cursussen te volgen en meer er
varing op te doen. In vroeger jaren was
het gewoonte van vele afgestudeerden om
naar Duitsland te gaan om hun kennis te
vervolmaken, thans gaan zij naar de V.S.
Er heerst bij hen ook het gevoel dat Ame
rika met alles voortgang maakt, terwijl
er in Engeland bepaalde soorten weten
schappelijk onderzoek worden stopgezet.
Speciaal op defensiegebied zijn de V.S.
bereid buitenlanders op de meest aanlok
kelijke voorwaarden naar Amerika te ha
len. Men heeft met deze gedragslijn al
zoveel succes geboekt, dat tegenwoordig
30 pet van alle Amerikaanse Nobelprijs
winnaars van buitenlandse afkomst zijn.
Twaalf Britse geleerden zijn benoemd tot
lid van de Amerikaanse Nationale Acade
mie van Wetenschappen.
Doch het is gelukkig voor Engeland
niet uitsluitend eenrichtingsverkeer. Men
is er namelijk in geslaagd een niet on
aanzienlijk aantal Britse wetenschappelij
ke emigranten uit Amerika terug te lok
ken, In 1961 was zulks het geval met 186
personen. De ervaring heeft geleerd, dat
ondanks alle voordelen die de V.S. bie
den, talrijke Britten toch de voorkeur ge
ven aan Engeland. Velen maken zich be
zorgd over het vaak onvoldoende onder
wijs voor hun kinderen in de Verenigde
Staten
De Britse regering schat dat vorig jaar
700 wetenschapsmensen uit Engeland naar
alle delen van de wereld zijn getrokken,
maar dat 423 terugkwamen, het nettote
kort was echter veel groter dan was ge
schat.
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma)
GENèVE Beneden, in de vergader
zaal van het Paleis der Naties waar de
ontwapeningsconferentie wordt gehou
den, is de oostblokdiplomaat een meester
van het „neen". Hij schrijft voor zijn
delegatie de speeches waarin ieder wes
telijk voorstel tot inspectie op ontwape
ningsovereenkomsten wordt afgewezen.
Vijf verdiepingen hoger, in het restau
rant van het gebouw door welke gangen
de geest van de Volkenbond rondwaart,
is dezelfde gedelegeerde een intelligente
en beminnelijke lunchpartner. De ideo
logische vocabulaires van het commu
nisme en het anti-communisme blijven
thuis, er word in verstaanbare termen
over politiek gesproken.
Het is jammer dat men redelijke expo
nenten uit het andere (en uit het eigen)
kamp nooit met naam en toenaam mag
citeren. Maar dat is geen reden om wat
zij zeggen, verborgen te houden.
Mijn oostblok-diplomaat is jong: hij
behoort tot de „derde generatie", die de
weg wil vrij moken voor de definitieve
afrekening met het stalinisme. Het vol
gende is een greep uit wat hij zei, het
hardop denken van die generatie:
„De destalinisering is een moeilijk be
grip. Men zou eerst eens objectief moe
ten vaststellen wat stalinisme precies be
tekent. Maar goed, we weten wel zo on
geveer wie we met stalinisten bedoelen.
Ulbricht bijvoorbeeld. Natuurlijk zouden
we hem graag zien verdwijnen, ten minste
even graag als Adenauer. Weet u, stali
nisten zijn die mensen bij ons, die vinden
dat het in Stlalins tijd allemaal duidelij
ker en eenvoudiger lag. Sommigen zeggen
dat nog openlijk, anderen zijn slechts ge
deeltelijk met die manier van denken be
smet.
Toch is de kans op terugkeer van het
stalinisme gering. De middelen zijn niet
meer toepasbaar. In het stadium van onze
ontwikkeling, in de gecompliceerde, tech
nologische maatschappij die bij ons even
zeer bestaat als bij u, zijn er heel andere
aansporingen nodig dan ideologische exal
tatie en de dreiging met straf. Niet alleen
materiële aansporingen, maar ook meer
vrijheid.
"U zult bij ons in de komende jaren een
duidelijk proces van democratisering zien
U moet dat niet in westelijke zin opvat
ten: het is ondenkbaar dat wij het socia
lisme zullen laten varen. Maar dat mag
geen socialisme in een dwangbuis zijn, niet
een blind staren op één model. Vandaar
dat Tito's bezoek aan Moskou de Polen
en de Hongaren zo veel goed heeft gedaan.
Het was een concreet bewijs dat de Sov
jet-Unie zich neerlegt bij „de eenheid in
verscheidenheid".
Dat bewijs ligt ook in het overigens be
treurenswaardige conflict met China. Pe
king heeft niet alleen een „eigen weg naar
het socialisme" willen gaan, het heeft die
weg willen opdringen aan het hele socialis
tische kamp, een dogmatisch uniformisme.
Misschien past die Chinese methode in de
Chinese omstandigheden, ops past zij
niet. Wik
En wat ons nog veel minder past, is
de gelijkmoedigheid waarmee de Chinezen
over een nucleair conflict denken. Zeker,
China zou uit de puinhopen van onze we
reld als de grootste mogendheid tevoor
schijn komen en voor het eerst zou een
communistisch land de sterkste macht op
aarde zijn. Maar dat is niet het soort over
winning van het communisme dat ons aan
lokt.
Natuurlijk blijven wij hopen op de uit
eindelijke overwinning van het communis
me. Maar in afwachting daarvan kennen
wij onze limieten. Wij weten heel goed, dat
er voor de afzienbare toekomst geen schijn
van kans op is, dat de westelijke landen
communistisch zullen worden. En inmiddels
moeten wij toch met hen samenleven. Dat
kan op twee manieren. Wij kunnen op de
huidige voet doorgaan en een onevenredig
groot deel van onze economische inspan
ning op militaire doelen richten, of we
kunnén proberen tot een modus vivendi te
komen en die in een serie akkoorden vast
leggen.
De eerste voorwaarde daarvoor is een
afbakening van de huidige invloedssfeer,
lees: een oplossing van de Duitse kwes
tie. Zo lang wij er niet volslagen zeker
van zijn, dat er geen oostwaartse avontu
ren meer zullen komen, houden wij liever
een vinger aan de trekker of op de druk
knop.
Het openlaten van de Duitse kwestie is
een van de redenen waarom de tijd nog
niet werkelijk rijp is voor een ontwape
ningsakkoord. Dean Acheson heeft onlangs
zonder het woord te gebruiken, weer ge
speeld met de „roll back"-gedachte, het
terugrollen van de communistische in
vloedssfeer. Zulke opmerkingen maken de
Russische houding onmiddellijk harder. Ik
begrijp wel, dat de Amerikanen willen pro
beren hun voordeel uit de Cubaanse affai
re te vergroten, maar het is de vraag of
ze daar veel mee zullen opschieten.
De consolidatie van de westgrens is voor
het Sovjetblok een levenskwestie en de
RussiSche eisen inzake Berlijn en Duits
land „uilen onverminderd worden gehand
haafd, al zullen ze de ene keer met meer
nadruk worden gesteld dan de andere. Die
nadruk hangt natuurlijk af van de balans
in de krachtsverhoudingen. Maar het laat
zich raden, dat wanneer de Sovjet-Unie
zich, zoals nu, wat minder sterk voelt, zij
niets ongedaan zal laten om de achter
stand weer in te lopen.
Dit is het ontwerp van de pier, die de N.V.
Exploitatie Maatschappij Scheveningen in
Vlissingen wil bouwen. Reeds in 1963 zal
met de bouw worden begonnen, mits de
rijksgoedkeuringen op tijd binnen zijn. Ir.
H. J. van Steenis uit Utrecht, één van de
ontwerpers van de Vlissingse pier, ver
hij werkt 18 uren per dag heeft Mac- telde, dat deze pier een lengte zal krijsen
van circa 120 meter. De acht meter brede
promenadeweg eindigt in een piereiland
van niet minder dan vier verdiepingen. De
onderste verdieping is een zogenaamde
vissteiger, waar hengelaars hun lijntje
kunnen uitwerpen. Vervolgens een wan-
deldek. Daarboven een open gedeelte met
winkeltjes. En ten slotte weer een ver
dieping hoger een café-restaurant met een
zonneterras. Geheel links is ook nog de
beweegbare aanlegsteiger te zien, die langs
de palen met eb en vloed omlaag en om
hoog kan schuiven en waaraan rond
vaartboten kunnen meren. De pilaar met
het driehoekige blok, dat ook nog op deze
maquette is te zien, is een ornament.
De Duitse kwestie, die het enige wezen
lijke obstakel is dat een modus vivendi
tussen Oost en West in de weg staat, kan
natuurlijk niet in één slag uit de weg
worden geruimd. Zou men er aan begin
nen, bijvoorbeeld, door een tussentijdse re
geling van de kwestie-Berlijn, dan opent
zich een hele waaier van mogelijkheden op
ander gebied. Een niet-aanvalsverdrag tus
sen NATO en Warschaupact, economische
akkoorden tussen Euromarkt en Comecon,
een begin van ontwapening door het Ra
packi-plan of een variant daarop. Het Ra
packi-plan (het scheppen van een kernwa-
penvrjje zone die de beide Dui'slanden
Polen en Tsjechoslowakije zou omvatten)
zou ook een precedent scheppen voor in
spectie op ontwapeningsakkoorden. De be
trokken Oosteuropese regeringen zijn na
melijk minder star tegen inspectie gekant
dan de Sovjet-Unie.
In zekere zin is dit een oratio pro domo:
ik spreek als anti-stalinist. Een aanwijs
baar suc:3s voor de coëxistentie-politiek
zou de werkelijke destalinisering onge
twijfeld versnellen. Natuurlijk zouden wij
daar in de eerste plaats van profiteren,
maar het lijkt mij ook voor het* westen
een aanwijsbaar voordeel. Het hele proces
is toch al zo moeizaam, het zal misschien
pas voltooid kunnen worden, wanneer er in
de Sovjet-Unie een nieuwe generatie aan
de leiding is gekomen. Maar dat is geen
reden om af te wachten, de risico's zijn
in ieder opzicht te groot".
„Kerk en Wereld" te Driebergen gaat
vijf jeugdsymposia houden over „Rooms
Katholiek-Protestant" en ..Communisme".
Op 26 en 27 januari organiseert men een
eerste ontmoetingsconferentie voor rooms-
katholieke en protestantse jongeren met
als sprekers de N. K. van den Akker uit
Den Bosch en dr. Fr. Thijssen uit Utrecht.
Op 9 en 10 maart een tweede conferentie
onder de titel „Wat betekent oecumene
voor rooms-katholiek en protestant?" Spre
kers zijn prof. dr. G. C. Berkouwer, Am
sterdam en dr. L. G. M. Alting von Geu-
sau, Groningen. De leiding van beide con
ferenties berust bij mejuffrouw C. I. Da-
les, Driebergen en pater Gratianus OCD
uit Smakt (Limburg).
Op 30 en 31 maart is het onderwerp
„Levensbeschouwelijke factoren in de oost
west verhouding" met als sprekers dr.
A. Th. van Leeuwen uit Driebergen en
pater A. G. Dekker O P uit Zwolle. Het
tweede weekend op 20 en 21 april heeft
als object „Sociaal-economische en poli
tieke aspecten van fr oost-west verhou
ding" met als sprekers prof. dr. W. Ban
ning uit Driebergen en drs. F. J. M.
Meyer zu Slochteren uit Den Haag.
Op 11 en 12 mei tenslotte is het onder
werp „Het gesprek tussen oost en west"
met als spreker prof. dr. J. de Graaf uit
De Bilt. De eerste twee weekends zullen
noodzakelijk aan informatie zijn gewijd,
op het derde wil men komen tot een
voorzichtige eigen stellingname.
Alle symposia worden op „De Horst"
gehouden. De maximumleeftijd is 35 jaar.
Chauffeurtje. Een 13-jarige jongen is zon
dag in een auto met een snelheid van
soms wel 100 kilometer per uur door de
straten van Parijs gegierd. Dertig per
sonenwagens en een bus werden be
schadigd. Niemand liep letsel op. De
iongen zei na zijn wilde rit, dat hij had
villen 'aten zien dat hij kon rijden.
