De Gaulle sluit de
„zijn" Europa voor
Hij houdt Frankrijk buiten
de voorgestelde kernmacht
deur van
Engeland
HET WEER
Geen voorrang streekplannen
provincie Noord-Holland en
N oordzeekanaalgebi ed
wmM
Niets voor Londen
alles voor Bonn
Ulbricht stelt zijn
voorwaarden voor
Berlijn-compromis
Mr. C. J. G. J. Vinkesteijn
secretaris-generaal
Mr. Berkhouwer vindt
minister Visser een
slecht verliezer
Kinderpension
raakt vergunning
kwijt
Ernstige botsing bij
Bergen op Zoom
eist drie doden
Gedeputeerde Westermann:
Machtshonger
Mè MORRIS "êefor&you êuy/
DAGBLAD VOOR VELSEN -IJ MUIDEN, SANTPOORT, DRIEHUIS, BEVERWIJK EN OMGEVING
DINSDAG 15 JANUARI 1963
Apartheid'
BARreÜoRISSm" HAARLEM TEL 13439
FALCON REGENJASSEN
Om het vriespunt
Het wachten is nu op de
rede van Kroesjtsjev
Verkeer en Waterstaat
Justitieel onderzoek
Onaanvaardbaar
Halsstarrig
In de krant van heden:
j Binnenkort uitspraak G.S.
over weg door Aerdenhout
en de weg De Ranitz
,Rijk in gebreke'
•Billik f$-
mÊS
V':v -
pi
- -
||||||||p|
Het woord is aan
4 S e JAARGANG NUMMER 60
Kantoor: Lange Nieuwstraat 427, IJmuiden.
Geopend van 9-12.30 en 2-5 u. Zat. 9-11 u.
Telef. adm. 5437, chef oezorging tot 7 q. 7519.
Telef. rèdactie 5389, na kantooruren 5080.
Haarlem: hoofdred. en alle afd. Telef. 15295.
IJmuider Courant
Verschijnt dagelijks beh. zon- en feestdagen.
Abonnement per week 62 cent, per kwartaal
8.—, franco per post 8.50. Losse
nummers, afgehaald aan ons bureau, 15 cent.
Giro-rekening IJmuider Courant no. 129288.
Hoofdredacteur: Simon Koster Adj. Hoofdredacteur: Jos L. Lodewijks Redactiechef te IJmuiden: J. Kosak Uitgave: Grafische Bedrijven Damiate N.V., Grote Houtstraat 93, Haarlem Directie: P. W. Peereboom en Mr. H. C. van der Mije
(Van onze correspondent)
PARIJS. Op twee kardinale vragen,
waarop de westelijke wereld een gunstig
antwoord verhoopte, heeft de president
der Franse republiek, generaal Charles
de Gaulle, gisteren op zijn persconfe
rentie, die anderhalf uur duurde, een
nul op het request gegeven. Een ronde
nul op het voorstel van zijn Amerikaanse
ambtgenoot Kennedy inzake de Polaris-
raketten en de oprichting van een Atlan
tische kernmacht. En een nul, die mis
schien nog niet helemaal gesloten was
erf'in elk geval voor de verre toekomst
nog een kansje open liet over Groot-
Brittannië's kandidatuur als volwaardig
lid van de Europese Economische Ge
meenschap. Maar ook die nul lijkt voor
het ogenblik weinig kansen meer te
laten aan de zoveelste conferentie tussen
de zeven ministers over dit probleem, die
juist gisteren in Brussel werd heropend.
Al dadelijk bij zijn binnenkomst in de
vergulde spiegelzaal van het Elysée, waar
hij, gewoontegetrouw plaatsnam op een
podium achter een brede tafel, die met
een rood en met goud afgezet kleed was
bedekt, gaf de generaal die zijn smalle
snorretje had weggeschoren de indruk
in strijdvaardige vorm te verkeren. Eerst
werden de vragen veertien in getal
gesteld, waarna hij al die problemen van
binnen- en buitenlandse aard op politiek,
economisch, militair en cultureel gebied
samenvatte in een magistrale uiteenzet
ting, die overigens niet vrij was van en
kele zeer persoonlijke belichtingen van het
verleden volgens het zwartwit procédé.
Na plaats genomen te hebben op zijn
hoge voetstuk, richtte de generaal zich
over de hoofden der ongeveer 850 journa
listen van de Franse en de buitenlandse
pers tot Groöt-Brittannië. Hij gaf een over
zicht van de gebeurtenissen, die aan de
Britse kandidatuur vooraf waren gegaan,
waarbij hij de pogingen van Londen een
wig tussen „de zes" te drijven zeker niet
vergat. Hij onderstreepte voorts krachtig
alle historische, politieke, economische en
militaire banden, waardoor continentaal
Europa zich verenigd voelt.
Zulke gemeenschappelijke trekken zei
het Franse staatshoofd nergens te kunnen
ontwaren tussen het Europese continent en
Groot-Brittannië, dat hij schetste als een
eiland met maritieme en commerciële am
bities, dat met verre landen docr diverse
innige betrekkingen verbonden bleef. De
essentiële vraag was voor hem nog ook of
Engeland bereid zou zijn afstand te doen
van al die historische priviléges.
Zonder het feit te noemen, liet hij toch
zeer duidelijk uitkomen, dat zijn „vriend
Macmillan op de Bahama-conferentie met
Kennedy, in zijn ogen de beslissende stap
had gedaan, door Groot-Brittannië's lot
aan Amerikaanse handen toe te vertrou
wen. De Gaulle wenst Europa zo niet klein
dan toch wel zuiver Europees te houden en
met enig afgrijzen opperde hij de veron
derstelling van twaalf of achttien leden,
waaronder mogelijk de Verenigde Staten,
die officieel eens ook tot de E.E.G. zouden
Willen toetreden. Alleen een gekortwiekt
LEIDSESTRAAT, (BU KONINGSPLEIN) AMSTERDAM TEL 223596
Verwachting tot morgenavond:
Half tot zwaarbewolkt met
plaatselijk enige sneeuw. Zwak
ke tot matige, aan de kust mo
gelijk vrij krachtige wind, krim
pend naar zuid tot zuidoost. Aan
de kust temperatuur om het
vriespunt, in het binnenland
overwegend matige vorst.
Volledige weerrapporten op pagina twee.
President De Gaulle tijdens zijn pers
conferentie in het Elyséepaleis.
(Telefoto)
Groot-Brittannië zo mag men zijn voor
waarden wel omschrijven, zou ooit in de
termen kunnen vallen in de E.E.G. te wor
den opgenomen.
Zo koel en gereserveerd de president
zich jegens Groot-Brittannië uitliet zo
geestdriftig toonde hij zich, toen hij even
later over West-Duitsland kwam te spre
ken. „De ontdekking in onze beide landen
van eikaars gevoelens en waarden, die elk
ander zo harmonisch aanvullen", om
schreef De Gaulle als de gewichtigste en
vruchtbaarste gebeurtenis, die de weste
lijke wereld de laatste jaren heeft mee
gemaakt. Hij gaf een lyrisch reisverslag
van zijn zielservaringen op zijn bezoek vo
rig jaar aan de Bondsregering en het kan
niet anders, zo zei hij, of zulke ondervin
dingen moeten ook hun politieke weerslag
wel doen gelden.
In dat licht formuleerde hij vast een
welkomstbetuiging aan het adres van zijn
oude vriend kanselier Adenauer, die vol
gende week Parijs met een nieuw bezoek
vereren zal. Samen zullen zij dan de sa
menwerking nog hechter smeden, ofschoon
hun vriendschap geen exclusief karakter
draagt en ze de overige leden van de Euro
pese Economische Gemeenschap slechts
een goed voorbeeld ter navolging wilden
geven.
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma
BERLIJN In zijn openingsrede op
het Oostduitse partijcongres zei Ulbricht
vanochtend, dat wanneer een compromis
over Cuba mogelijk was, een compromis
in de Duitse kwestie ook mogelijk moet
zijn. Die kwestie is het laatste obstakel
op de weg naar ontwapening, aldus Ul
bricht. Hij zei dat veel mensen ongedul
dig zijn geworden door het uitblijven van
een vredesverdrag, maar stelde dat de
onderhandelingen tussen Amerika en Rus
land over de kwestie-Berlijn niet zonder
resultaat zijn gebleven.
Het gaat er nu om het bestaan van twee
Duitse staten met principieel verschillen
de maatschappelijke systemen te erken
nen, en ten minste een minimum aan nor
male betrekkingen tussen die staten te
vestigen, aldus de Oostduitse partijleider.
Hij was bereid toe te geven, dat er
voor het westen in de kwestie-Berlijn be
paalde prestigebelangen liggen. De D.D.R
is daarom bereid tot een zeer geleidelijke
wijziging van het huidige statuut van
West-Berlijn naar een vrije gedemilitari
seerde stad. De Oostduitse regering is be>
reid een vervanging van de NATO-vlag
door die van de UNO te overwegen, op
voorwaarde echter dat de soevereiniteit
van de D.D.R. over de toegangswegen
naar Berlijn wordt erkend.
Ulbricht zei zich de normalisering van
de inter-Duitse betrekkingen als volgt voor
te stellen: Respect voor eikaars bestaan en
eikaars grenzen en wederzijdse belofte tot
non-interventie; verplichting geen kern
wapens op Duits grondgebied te statio
neren; geen verdere bewapening en later
geleidelijke ontwapening.
Daarna zou de wederzijdse erkenning
van Oost- en Westduitse paspoorten en ook
het verkeer tussen de beide Duitse staten
(lees ook tussen de nu door de muur ge>
scheiden stadsdelen van West-Berlijn)
kunnen worden genormaliseerd.
Met enige nieuwsgierigheid wordt nu af
gewacht of Kroesjtsjev deze voor het
westen onaanvaardbare Oostduitse
voorwaarden voor een compromis in Ber
lijn zal onderschrijven of dat zij slechts
een laatste poging van Ulbricht zijn om
een deel van zijn buitenlands beleid over
eind te houden.
Zie ook pag. 7.
Met ingang van 1 februari 1963 is be
noemd tot secretaris-generaal van het mi
nisterie van Verkeer en Waterstaat mr.
C. J. G. J. Vinkesteijn, als opvolger van
mr. A. H. C. Gieben.
De heer Vinkesteijn werd op 29 septem
ber 1911 in Utrecht geboren. Na zijn stu
die aan de rijksuniversiteit aldaar werd hij
in 1937 adjunct-secretaris bij de Bevrach
tingscommissie in Rotterdam. In juni 1941
werd hij hoofdcommies bij de sectie Bin
nenscheepvaart van hgt toenmalige mini
sterie van WaterstaatT Gedurende de oor
logsjaren had mr. Vinkesteijn een werk
zaam aandeel in de totstandkoming van
het Binnenscheepvaartbesluit met het
daarbij behorende reglement. Op 1 juni
1945 werd mr. Vinkesteijn bevorderd tot
referendaris en benoemd tot hoofd van
het Bureau Vervoer te Water bij het Di
rectoraat van het Vervoer.
Op 1 mei 1950 volgde zijn benoeming tot
hoofd van de afdeling Juridische Zaken
van het Directoraat-generaal van het Ver
keer in de rang van administrateur. In de
ze functie heeft hij de Wet Autovervoer
Goederen en de Wet Goederenvervoer Bin
nenscheepvaart voorbereid.
Op 1 mei 1954 volgde zijn benoeming tot
directeur van het Verkeer en op 1 juli
1956 tot die van Directeur-generaal van
het Verkeer, als opvolger van mr. G. H.
Dijkman van Gunst.
Mr. Vinkesteijn is ridder in de orde van
de Nederlandse Leeuw en officier in de
orde van Oranje Nassau.
Op een bijeenkomst van de V.V.D., af
deling Amsterdam, in Bellevue heeft mr.
dr. C. Berkhouwer, deel uitmakend van
een forum van vier V.V.D.-Kamerleden,
minister Visser een slecht verliezer ge
noemd in de kwestie-Van der Putten, om
dat de bewindsman na de uitspraken van
de centrale^raad van beroep kortingen op
het salaris van de heer Van der Puttefl
heeft toegepast. Met de andere leden van
het forum, mevrouw II. van Someren Dow
ner, de heer J. C. Corver en mr. W. J.
Geertsema, was hij van mening dat de
V.V.D.-Tweede Kamer-fractie zich van dit
gedeelte van het personeelsbeleid van de
minister dient te distantiëren.
Burgemeester en wethouders van Zand-
voort hebben besloten de vergunning van
het kinderpension „Sonnevanck" in Zand-
voort met ingang van 1 februari 1963 in
te trekken. Dit besluit kwam na een on
derzoek van vier maanden, waarin men
naging of de bij de politie in Zandvoort
binnengekomen klachten omtrent een min
der correcte behandeling van de in dit
pension logerende kinderen juist waren.
Onder meer zouden „pedagogische straf
maatregelen" zijn genomen, die vol
gens de ingediende klachten meer het
karakter van mishandeling droegen.
Volgens het hedenmorgen verschenen
politiecommuniqué kwam een inwonende
44-jarige koopman in strijd met de voor
waarden 's avonds en 's nachts geregeld
op de slaapzalen waar hij ontoelaatbare
tuchtmaatregelen toepaste en liederlijke
taal tegenover de kinderen uitsloeg. De
49-jarige directrice van dit pension ver
telde ons, dat dit besluit van B. en W
op vele punten aanvechtbaar was. Onder
meer zou de mishandeling van kinderen
nooit bewezen zjjn. Haar raadsman, mr
O. H. van Wijk, heeft morgen een onder
houd met burgemeester mr. H. M. van
Fenema aangevraagd.
Op de Antwerpsestraat, ongeveer op de
grens van Bergen op Zoom en Hooger-
heide, heeft een verkeersongeluk aan drie
mensen het leven gekost. De heer C.
Staas uit Hoogerheide slipte en gleed
naar het linker weggedeelte. Juist toen
de auto bijna tot stilstand was gekomen
naderde van de andere zijde de heer C
Jongenelen uit Bergen op Zoom. Deze
reed in volle vaart op de andere wa
gen in. De heer C. Jongenelen, mevrouw
A. Staas en haar negenjarig dochterje
Albertine waren op slag dood. De heer
Staas zelf werd zwaargewond naar het
Algemeen Burgergasthuis te Bergen op
Zoom vervoerd. Voor zijn leven wordt
gevreesd.
Alvorens deze Franse liefdesverklaring
aan de vroegere erfvijand af te leggen,
herhaalde het staatshoofd nog eens de
weigering, die hij binnenskamers de bood
schappers van Washington al gegeven had,
inzake Kennedy's uitnodiging samen met
Groot-Brittannië lid van de NAVO-kern-
macht te worden. Het voorstel is onaan
vaardbaar, zo liet hij weten, omdat Frank
rijk voor zichzelf, en voor Europa, aan
spraak maakt op een eigen nationale ver
dediging. Voor de Verenigde Staten komt
Europa, zoals ook bij de oplossing van de
Cuba-crisis weer bewezen werd, pas op de
tweede plaats. Doch in ons nucleair tijd
perk moet een evéntuele agressor bij voor
baat weten, dat ook hem bij een overval de
verschrikkelijkste vergelding staat te
wachten. Dank zij het eigen kernzwaard
zal Frankrijk binnenkort in staat zijn, al
dus de generaal, met één slag hele steden
te verwoesten en miljoenen personen te
doden.
De slotsom van de persconféréntie luidt
derhalve, dat De Gaulle geenszins van
plan is ook maar een stap af te wijken
van de wegen, die hij eerder al was in
geslagen. De as Parijs-Bonn zal, zolang
althans Adenauer het nog voor het zeg
gen heeft, worden versterkt. De plannen
van Kennedy zijn afgewezen, ofschoon De
Gaulle in die samenhang vermoedelijk
hoopt op verdere concessies van Washing
ton, aangezien de Polaris-raketten toch
pas tegen 1970 disponibel zullen zijn.
De meest onrustbarende, om niet te zeg
gen dramatische, beslissing die hij we
reldkundig maakte betrof ongetwijfeld dan
ook wel zijn weigering Groot-Brittannië
tegemoet te komen. Onrustbarend en dra
matisch, omdat Londen niet zo heel veel
langer meer wachten kan en voorts, aan
gezien een definitieve mislukking van het
eindeloze beraad in Brussel zeker niet zal
nalaten ook de andere landen, en niet in
de laatste plaats Nederland, in een bijzon
der moeilijk parket te brengen.
(Voor de Britse en Amerikaanse reactie
op de persconferentie van president De
Gaulle, zie pagina 3)
Overstromingen hebben in West-Marokko
meer dan dertigduizend mensen dakloos
gemaakt. Boeren zitten op de rieten daken
van hun woningen in afwachting van hun
redding door vaartuigen of de helikopter
van het Rode Kruis. Deze opname werd
gemaakt in de buurt van Sidi Slimane.
De liga van Internationale Rode Kruis
verenigingen heeft op de aangesloten orga
nisaties in dertig landen een beroep ge
daan om de slachtoffers te helpen. Alle
vee is gedood en het bouwland verwoest.
De liga vraagt in het bijzonder dekens,
tenten, warme kleding, schoenen en levens
middelen. Zij zal zonder verwijl suiker,
bloem, tenten en dekens uit haar eigen
voorraden naar het rampgebied zenden.
(Telefoto)
Weerrapporten1, 2
Agenda van IJ mond en Haarlem 2
Uit het binnenland 2
Beeldverhalen2, 9
Op de Praatstoel3
Buitenlands nieuws 3, 7
Uit stad en omgeving4, 6
Winter in beeld 5
In de Vishal en op zee6
Horen en Zien 8
Kunst 8
Feuilleton 9
Fjconomisch nieuws11
Beurs 11
Scheepsberichten 11
Sport 13
Topstj 14
Luidsprekers 14
Dit nummer bestaat uit
veertien pagina's
„Bij de provinciale planologische dienst
zal noch aan een streekplan voor de hele
provincie noch aan een streekplan voor
het Noordzeekanaalgebied prioriteit kun
nen worden verleend. De taken van deze
dienst liggen voorlopig vast: eerst het ge
reedmaken van een gewijzigd streekplan
voor Zuid-Kennemerland (vóór 14 juni
1964) en dan het maken van een streek
plan voor het Gooi en de Vechtstreek.
Daarna zal een structuurschets voor de
hele provincie aan de orde komen".
Dit heeft het lid van Gedeputeerde Sta
ten de heer V/ e s t e r m r n n meegedeeld
in zijn antwoord op de beschouwingen
over ruimtelijke ordening door Provinciale
Staten.
De inzichten en ideeën met betrekking
tot het Noordzeekanaal achtte hij nog niet
voldoende gerijpt om reeds tot het maken
van een structuurplan over te gaan.
Ten aanzien van de toekomst van het
Noordzeekanaalgebied zei de heer Wester
mann dat „helaas van het rijk weinig lei
ding te verwachten valt". De leden van
Provinciale Staten zullen geregeld van de
ontwikkeling op de hoogte worden gehou
den. Dit jaar zal een rapport aan de com
missie planologie worden uitgebracht.
Ten aanzien van de planologie in het al
gemeen merkte de heer Westermann op
dat de provincies in het algemeen gedwon
gen worden meer aandacht aan planologie
te besteden dan tot hun taak behoort, om
dat het rijk in gebreke blijft.
Bij de debatten over het Gooi zei de heer
Westermann dat het Gooi vol is en dat
men niet door kan blijven gaan met de
bouw van woningen, omdat de recreatie
van de bevolking van de Randstad Hol
land in gevaar komt. Binnenkort, zo meen
de de gedeputeerde, zal dit ook gelden
voor Zuid-Kennemerland.
Ten aanzien van Zuid-Kennemerland deel
de de heer Westermann nog mee dat Ge
deputeerde Staten zich op korte termijn
zal uitspreken over de weg door het noor
den van Aerdenhout en de zogenoemde
weg De Ranitz.
*£•*04
1 -£-»a -
"lm
Wmtm
WW;
De Montesquieu:
De meeste mensen zijn beter in staat
grootse dingen te doen dan goede.
President De Gaulle heeft het gisterer
klaarblijkelijk niet nodig gevonden, er nof
langer doekjes om te winden. Vlak nada
de Britse gevolmachtigde Edward Heath
met een (blijkens de televisie) stralende
diplomatieke glimlach in Brussel weer aan
de onderhandelingstafel had plaatsgeno
men, heeft de Franse president de wereld
onomwonden te verstaan gegeven dat er
over Engelands toetreding tot de Europe
se Economische Gemeenschap helemaal
niet te onderhandelen' vélt. Engeland mag
lid worden op de Franse voorwaarden en
anders niet. Het is „a prendre ou a lais-
r".
De Gaulle weet zelf natuurlijk heel goed
dat die Franse voorwaarden voor Enge
land onacceptabel zijn, want zelfs een En
gelse regering die in dit stadium niets lie
ver zou willen dan tot de E.E.G. toe te
treden stoten zij af omdat het onmogelijk
te vervullen voorwaarden zijn. De Gaulle
wenst geen enkel onderscheid te maken
tussen datgene waartoe Engeland bereid
is en datgene waartoe het in staat is.
En het is duidelijk dat De Gaulle dit niet
wenst te doen omdat hij er in feite hele
maal niet op gesteld is dat Engeland lid
van de E.E.G. wordt; om de Britten te
verhinderen binnen te komen, zonder dat
met zoveel woorden te zeggen, eist hij dus
een toegangsprijs die zij niet kunnen be
talen.
Heel slim heeft De Gaulle zijn exorbi
tante voorwaarden gehuld in een ver
momming van bijzondere redelijkheid.
Want inderdaad zou men hem gelijk moe
ten geven als hij zegt: „Indien de zes
landen van de E.E.G. niet met hand en
tand vasthouden aan de oorspronkelijke op
zet en het oorspronkelijke karakter van
die Gemeenschap, zal deze binnenkort zijn
verwaterd tot een gemeenschappelijke
markt van 7, van 11 pf van 18 landen, in
niets meer gelijkend op die welke berust
op het Verdrag van Rome". Deze vast
houdendheid aan het oorspronkelijke ver
drag zou zeer te prijzen zijn, alshét
de Franse president er inderdaad om ging,
dat verdrag niet alleen naar de letter
maar ook naar de geest te verdedigen.
Helaas is er echter reden te over om
daar sterk aan te twijfelen.
Het is immers een feit dat De Gaulle
nooit een groot bewonderaar van het Ver
drag van Rome is geweest en dat hij,
sedert hij aan de macht kwam, voortdu
rend zelf geprobeerd heeft het te onder
graven. Datzelfde „oorspronkelijke karak
ter van de Gemeenschap", waarvoor hij
nu zo fier opkomt, heeft hij tot dusver
steeds aan zijn laars gelapt en die min
achting van de president en zijn regering
is in Frankrijk al zozeer geestelijk ge
meengoed geworden dat men Nederlandse
zakenlieden vaak kan horen klagen dat het
in Frankrijk thans wemelt van de „kleine
De Gaulletjes", die zich weinig of niets
aantrekken van de E.E.G.-spelregels voor
zo ver die hun zakelijke opvattingen in de
weg staan. Precies zo heeft de grote De
Gaulle zich nooit iets aangetrokken van
de E.E.G.-spelregels wanneer die zijn po
litieke opvattingen in de weg stonden.
Waar deze opvattingen op neer komen
wist men reeds lang, maar sinds gisteren
is dat duidelijker dan ooit tevoren. De
Franse president, nog steeds bezeten door
zijn hersenschim van „gloire", waarvoor
men in de praktijk ook het lelijke woord
machtswellust kan gebruiken, stuurt aan
op een continentaal West-Europa verenigd
onder Franse hegemonie; voor dat doel
maakt hij gebruik van de steun van West-
Duitsland zolang hij die steun nodig heeft,
maar vermoedelijk geen dag langer. Zich
zelf ziet hij blijkbaar in de rol van een
nieuwe Zonnekoning die ten bate van
Frankrijk de scepter zal zwaaien over dat
uitgestrekte gebied. En hij weigert te er
kennen dat deze machtsdroom gebaseerd
ifc op niet-meer-bestaande verhoudingen
en op onvervulbare politieke illusies. Want
„gloire", zoals De Gaulle dat woord opvat,
kan wel op reële macht berusten maar
niet in elk geval niet lang op machts
honger alleen.
De Gaulle zal nu waarschijnlijk alles
blijven doen om te verhinderen dat de
E.E.G., door de toetreding van Engeland,
aan de alles-overheersende invloed van
Frankrijk ontsnapt. Het verzet van de Be-
nelux-landen en Italië zal daar wellicht
niets aan kunnen veranderen maar moet
toch tot het einde worden voortgezet. En
verder zullen die landen zich ernstig moe
ten bezinnen op middelen om de econo
misch zo succesvolle Europese Gemeen
schap voor een politieke ineenstorting te
behoeden en de bestaande samenwerking
althans op een zo redelijk mogelijk basis
voort te zetten tot die basis kan worden
uitgebreid en verstevigd wanneer er in
Frankrijk weer een andere wind waait.
