Muiterij op het Vrouwenschip
Rock en twist zijn maar
vergeleken met Hawaii's
kinderspe
hoeladans
De dames ruiken niet lekker
PUZ
ZEL
NO.
21
TANTE PATENT
m
PANDA EN DE BEWOGEN BEWEGER
Si
y
1,0
-1
door Hen riek Binder
POTTER'S |ÉiS>Ë&
1INÏA
Ons vervolgverhaal
ZATERDAG 26 JANUARI 1963
11
WAT DE KLOMPEN zijn voor Volendam, dat is
nog altijd de hoela voor Hawaii. Die befaamde „zinne
lijke" dans van de Gelukzalige Eilanden bestaat uit een
ingewikkeld patroon van bewegingen, alle met een diep
religieuze ondergrond, van welks oorsprong en betekenis
de gemiddelde toerist natuurlijk geen flauwe notie heeft.
Hij ziet er niets anders in dan een geraffineerd spelletje
van mooie, heuprollende jongemeisjes, dat in zijn razend
snelle dynamiek misschien nog opwindender is dan een
moderne westerse rock of twist: en daar is hij méér dan
tevreden mee. Voor de serieuze inboorling op Hawaii
echter is de hoela nog altijd een heilige instelling, die
„in den beginne" door de godin Laka persoonlijk in een
kano naar zijn eilanden gebracht is. Van oorsprong was
het dan ook een godsdienstige dans, Laka ter ere. Maar
in de loop der eeuwen is de hoela geëvolueerd (of ge
devalueerd, zo men wil) tot een profaan vermaak. Aan
de hoven van de koningen van Hawaii ontstonden ganse
hoela-„opera's" waarbij de dansers met hun handen de
historie van hun eilanden in de lucht „schreven", terwijl
hun heupbewegingen het „ritme des levens" leverden en
hun zonnige glimlach het gelukkige en zorgeloze aardse
bestaan verzinnebeeldde.
Ervaren hoelameisjes
verdienen grof geld
Wedergeboorte
Vakantiecursus
Russische pil
Russische vrouw stelt
kleuren vast op gevoel
Tanker van 90.000 ton
uit het dok
1
a
rA'
2
3
6
5
fc
7
8
9
10
II
12
13
li
Tegen hoest én Keelpij-
Uitwerking frappant'
Een oorspronkelijk stripverhaal
door Annie M. G. Schmidt
en Fiep Westendorp
40)
Zijn baard zag er verwilderd
uit, in elk geval slecht bijgeknipt, en
als hij door het ruim liep en Maud
niet in de hoek zag zitten, riep hij
grapjes tiaar de tafels van Edith
Sharow en Jane King. Lil kende zijn
kwaal door Maud. Als hem in Lon
den iets tegengelopen was, dan be
dronk hij zich. Dan bedronk hij zich
zo verschrikkelijk dat hij twee dagen
bleef doorslapen. Dit was ook de oor
zaak van zijn arrestatie geweest. Ver-
moelijk beeldde hij zich in, dat hij
wel sterk was, omdat hij hier op de
„Julian" niet doorsliep. Maar het zou
beter geweest zijn als hij het wel
gedaan had, want nu blééf hij drin
ken.
Op dit kleine schip, waar alles zo
bekrompen was en je allemaal vlak
op elkaar woonde, en waar iedereen
alles van iedereen wist, kon de ver
andering in George natuurlijk niet
lang onopgemerkt blijven en Lil was
bang, dat de kapitein niet lang meer
genoegen zou nemen met zijn hou
ding. Aitken zei niet veel maar als
hij sprak, en vooral bij zo'n aan
leiding, dan zou het beslist niet aan
genaam zijn voor George.
Terwijl Lil over dit alles nadacht,
bladerde ze in het groene schrift.
Vijftien jaar lang had luitenant Smas-
bury dit dagboek bij zich gedragen.
Het was te zien aan de data en
de notities bladzijden lang in het
Frans geschreven. Titels van boeken,
getallen met geheimzinnige tekens,
wiskundige berekeningen, sterren
beelden, schetsen van zeilen en wan
ten, schalen van de golfbewegingen,
windberekeningen. Daartussen een
paar zelfgedichte verzen, die van 'n
merkwaardige, indringende opmer
kingsgave blijk gaven, 't Was zeld
zaam. Die luitenant Smasbury was
'n zeer gevoelig mens.
Die luitenant Smasbury was 'n zeer
gevoelig mens.
Maar zij was immers zelf niet an
ders als die Smasbury, een mens vol
innerlijke tegenstellingen.
Lil verafschuwde het misdadige. Ze
had Maud verlaten, toen die verliefd
.op George werd, hoewel zij Lil
toen nog niet eens alles over hem
wist, maar alleen maar, dat zijn
naam in de City een nogal beruchte
klank had, dat er veel over zijn tegen
diefstal beveiligde schepen gesproken
werd en even dikwijls de verdenking
werd geuit, dat hij weieens met de
rivierrovers in verbinding kon staan.
Maar later, toen ze alles wist, bleef
ze toch met die twee samen en maak
te zich daardoor medeschuldig, al
was het dan ook alleen maar om goed
te kunnen doen. t
Die avond ging Lil slapen met een
gevoel van grote afschuw voor zich
zelf, voor Smasbury en voor de hele
wereld. Er moest iets gebeuren, voor
al met George.
Ze sliep in, met toch één troost
rijke gedachte: ze hadden nog de
tijd.
HOOFDSTUK XXV
Uit het bestek van de derde juli
bleek, dat kapitein Aitken recht op
zijn doel afgestuurd had.
„Land in zicht! Drie streken bak
boord vooruit!"
De roep klonk uit het topje van
de voorste mast, rolde over het dek,
tot in de ruimen en de meisjes kwa
men, ondanks de voorschriften, hevig
opgewonden naar boven lopen.
Kapitein Aitken klauterde voor de
ogen van de meisjes naar de uitkijk
post in de voorste mast. Hij wilde
zich persoonlijk gaan overtuigen van
de juistheid van de roep, die de man
over het schip had laten schallen.
Door zijn verrekijker zag hij, wazig
in de blauwe nevels, de top van de
Pico de Teyde, het oude herkennings
teken van de Canarische Eilanden.
Gerustgesteld schoof hij de kijker
weer in elkaar en kwam omlaag.
Hij had reden om tevreden te zijn.
Langzaam kwam de „Lady Julian"
dichter bij de eilanden.
Het gefluit van de bootsman klonk
schril.
„Alle hens aan dek voor de zeilen!"
Met slap neerhangend want dreef het
schip, zachtjes schommelend op de
lichte deining in de richting van de
kust.
Kapitein Aitken stond een ogenblik
na te denken. Hij kon het niet over
zijn hart verkrijgen, de meisjes weer
naar beneden te sturen. Ze stonden g
druk pratend en heftige gebaren ma-
kend, aan de reling en per slot van g
rekening stoorden ze de matrozen g
toch ook niet bij hun werk. Nieuwsgie- s
rig keken de meisjes naar de eilanden
en de schepen, die op de verre rede g
van Santa Cruz lagen. g
Na dertig eentonige dagen op zee
lag er nu "een nieuwe wereld voor hen g
open, een sprookjeswereld: reusach- g
tig hoge rotsen, die steil uit de zee
oprezen, werden afgewisseld met g
zachtglooiende groene kusten, met g
palmen omzoomd en vol weelderig g
bloeiende bloemen. g
Toen kwam het grote ogenblik, g
waarop het bevel over het dek schal- g
de: „Anker neer!" g
De kettingen vielen ratelend om- E
laag.
De kapitein riep zijn officieren bij- g
een voor 'n bespreking. Toen George g
binnenkwam, zaten Nicol en Perkins g
al bij Aitken. Gill kwam er ook bij g
zitten om de notulen te maken.
Er werd besloten, dat het betreden g
van de „Julian" aan ieder persoon g
van land verboden zou zijn, behalve g
de havenbeambten en de agenten. Als
de meisjes zich aan dek niet rustig ge- g
droegen, zouden ze zonder pardon be- g
neden opgesloten worden. g
De „Julian" zou ongeveer veertien g
dagen voor anker blijven liggen en in g
die tijd vlees, thee, suiker en vooral g
drinkwater aan boord nemen. Ook het g
verlof werd vastgesteld. Kapitein Ait- g
ken nam ook hierin strenge tucht in g
acht. De verlofdagen voor de beman- g
ning werden op een lijst geschreven, g
die in 't achterschip opgehangen g
werd. De officieren deelden hun ver- g
lof naar hun wachtdiensten in. Luite- g
nant Smasbury en dokter Holborn s
konden zelf vrijelijk over hun tijd be- g
schikken. g
Nicol sprak over de inkopen, die g
voor de „Julian" gedaan moesten g
worden. Hij wilde nog meer stof ko- g
pen, en ook een bepaald soort fijn g
stro, dat hier voor het vlechten van j|
manden gebruikt werd. Hij vroeg ver- s
gunning Lil en Maud mee te nemen g
om hem bij zijn inkopen te helpen, g
Luitenant Smasbury, verklaarde Ni- g
col, zou zich ook bij hen aansluiten, g
Die morgen was George weer een g
heel ander mens geworden. Hij dronk g
geen port, en de matroos, die als g
scheepsbarbier dienst deed, moest g
zijn baard knippen.
Toen hij tegen twaalf uur met Ni- g
col en de beide vrouwen in de sloep g
stapte, was hij weer de oude, goedge- g
humeurde George. Maud en Lil merk- g
ten het onmiddellijk. g
„Zie je", zei Maud zachtjes tegen g
Lil, „het is alleen maar dat verschrik- g
kelijke schip, dat hem ziek maakt." g
Maar het was iets heel anders: g
George zag eindelijk de vrijheid da- g
gen. Hij had de tijd om zijn plan uit g
te voeren. Hij wilde tijdens zijn uit- g
stapjes onopvallend zijn bagage aan g
land brengen. Nell zou nieuwe papie- e
ren voor hem in orde maken, en op g
de dag voor het vertrek zou hij weer g
met Maud aan land gaan, een wagen g
huren en met haar in het binnenland g
van het eiland verdwijnen, of Maud g
wilde of niet.
Nicol begon al in de boot over een E
goede bodega in de Via Canara te pra- g
ten, waar ze voortreffelijke vissoep g
hadden en buitengewoon heerlijk scha- g
penvlees. g
„Goed," riep Nunham, „op voor- s
waarde dat u mijn gast bent." g
De matrozen kregen de opdracht, g
zich over een uur met grote manden g
in de bodega te melden, en tien mi- g
nuten later zaten de officieren en de g
beide vrouwen in een soort voortuin g
met prachtige palmen aan een rijke- g
lijk gedekte tafel en dronken, in af- g
wachting van het eten, de enigszins g
bitter smakende, maar zeer pittige g
landwijn. Van hier uit hadden ze g
een prachtig uitzicht op de zee en op g
het tegenover liggende eiland.
Allen waren in een opgeruimde g
stemming maar de mooie mrs. Barn- g
ley was toch een beetje stil.
Ze genoot van de rust, hier op de g
vaste grond, diep ademde ze de lucht g
in, die hier merkwaardig ziltig, hel- e
der en zuiver was. Het was zelfs mo- g
gelijk om in het verre, wazige blauw g
de omtrekken van de andere eilan- g
den te herkennen. (Wordt vervolgdt
niiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'iiiimmmiiniimiiii'iiin'ii»1'11111'1111111111111111111111111111111111111111111111111111111111"
DE DANSERS, JA. Want oorspronke
lijk werd de hoela uitsluitend door man-
len gedanst. Door de voortdurende stam-
oorlogen zijn zij echter steeds meer van
de dans vervreemd: zij vonden eenvou
dig geen tijd meer om zich geregeld
aan de zeer zware training voor de hoela
te onderwerpen. In die tijden was de
hoela namelijk vrijwel 'n volledige dag
aak en haar beoefenaars wijdden in fei
te hun leven geheel aan de ver
volmaking van hun ingewikkelde kunst.
Hoeladanser zijn betekende namelijk de
vervulling van een hoge roeping, waar
toe slechts weinigen uitverkoren wer
den. Tegenwoordig is de dans in hoofd
zaak een middel om veel geld te verdie
nen!
BEKOORLIJKE MEISJES hebben
daarna de dans gemonopoliseerd. Zij
namen het kostuum van de mannen
een lendedoek, een grasrokje en een
bloemslinger (leis) over, en dat is
niet vreemd want in het dagelijkse le
ven waren zij al niet minder „spaar
zaam bekleed. Dit „zondig vertoon" van
blootheid was de eerste missionarissen
een doorn in het oog en dezen rust
ten niet voor zij de hoelameisjes ge
dwongen hadden, zich in lange rokken
en een soort hemdbloeses te verpakken.
En een tijdlang is de hoela zelfs hele
maal taboe geweest.
Koning Kalakaoe bracht de dans in
de laatste helft van de negentiende eeuw
tot nieuw leven, maar hij moest koe
riers naar de afgelegen binnenlanden
sturen om nog voldoende hoela-experts
van hoge leeftijd te vinden: de jongere
generatie was de dans vrijwel volmaakt
vergeten.
Onder Kalakaoe werd de hoela een
typisch-folkloristische dans waarin de
executanten alle aspecten van het le
ven op de eilanden, tot en met de na
tuurverschijnselen, uitbeeldden. Datzelf
de gebeurt in sterk verwaterde vorm
ook nog door de moderne hoela
danseressen, van wie echter slechts
weinigen het tot de hoogste trap van
technisch kunnen brengen. Het is niet
meer zoals vroeger, toen speciaal-uit-
gekozen kinderen reeds op zeer jeugdi
ge leeftijd in een tempel werden opge
nomen om daar in lange jaren het in
gewikkelde dans-ritueel te leren. Die
tempel mochten zij slechts verlaten als
zij de veertig voornaamste hoeladansen
grondig kenden (er waren er in totaal
300). Maar ook nu is het een moeilijk
vak. De moderne leerling-hoeladanseres
doet er vijf jaar over om zich de ver
schillende vormen eigen te maken, het
geen op speciale hoela-scholen gebeurt.
Maar als zij die lange, zware opleiding
met gunstig gevolg volbracht heeft, dan
is haar kostje ook gekocht. Een
voormalige hoeladanseres zegt: „Ik
hield niet van de hoela toen ik haar
begon te leren en ik houd er nu nog
niet van. Het was een corvee voor mij,
geen vermaak. Maar het leverde me
een goed inkomen op, dat wel!" Zij
bezit nu dan ook twee hotels aan Wai-
kiki Beach plus een hoelagroep, waar
mee zij regelmatig tournees naar Las
Vegas, New York, Australië, Japan en
andere landen maakt.
TEN GERIEVE van de ambitieuze
toeristen zijn er ook enkele hoela-va
kantiecursussen op Hawaii ingericht,
waarvan de beste en duurste on
der patronage staat van de universi
teit van Hawaii. Hier kan men in vijf
weken de dans „leren", maar kenners
lachen om dit dilettantische gedoe en
noemen het „je reinste geldklapperij".
NOG DUURDER en exclusiever is
het, je te laten uitnodigen voor een
folkloristisch feest, zoals die door on
dernemende Hawaiianen maar dan
buiten voorkennis van de autoriteiten
vaak op afgelegen strandgedeelten
gehouden worden. Onder de schitteren
de sterrenhemel worden dan open hut
ten van palmbladeren gebouwd, waar
de vreemdelingen onthaald worden op
aan het spit (boven een authentiek
kampvuur) gebraden vlees, gebakken
pisang, verse ananas en „originele"
hoeladanseressen, die dan plegen op
te treden in wat men zou kunnen noe
men „pre-missionaire" kostuums, ter
wijl een koor van al even blote jon
gens en meisjes haar met zachte tok-
kelmuziek en zoet gezang begeleiden.
Maar zulk een romantische genieting
kunnen alleen de schatrijke toeristen
zich permitteren, omdat de te verwach-
De hoeladanseressen Hawaii's
charmante „handelsmerk"
draaien op volle toeren.
ten en lang niet geringe boete
meestal al in de toegangsprijs verdis
conteerd is...
„Twee vrouwelijke Russische geleerden
hebben een nieuwe pil gemaakt ter voor
koming van zwangerschap die doeltreffen
der is dan elke andere bestaande," aldus
deelt Tass mee. De pil, Luthenurin ge
naamd, heeft bewezen doeltreffend te zijn
in 377 van de 390 onderzochte gevallen en
heeft geen nadelige nevengevolgen. Het
vergifgehalte is laag en praktisch onscha
delijk," zegt Tass, eraan toevoegend dat
de pil „ook gebruikt kan worden voor het
behandelen van sommige vormen van
trichomatose". Bij deze ziekte is de pil voor
94 percent effectief.
Een jonge Russische vrouw kan de
kleur van een stuk papier of van een
draad vaststellen door het voorwerp
alleen maar aan te raken. Dit meldt
het regeringsdagblad „Izwestia".
De jonge vrouw, Rosa Koelesjowa
komt uit Nizni-Tagil in Siberië. Zij is
naar Moskou gekomen om zich door
deskundigen te laten testen. Volgens de
„Izwestia" kan zij ook lezen door een
gedrukt vel papier met haar vingers te
betasten en een foto beschrijven door
de silhouetten van het afgebeelde met
haar vingers te volgen. Zij is niet blind,
maar voert haar experimenten uiter
aard uit met gesloten of bedekte ogen.
De Nederlandse mammoettanker „Esso
Den Haag", een schip van 90.000 ton, heeft
het dok op de Verolme-werf op het eiland
Rozenburg verlaten. Acht sleepboten heb
ben daarbij assistentie verleend.
De ijskorst in het dok was zes centi
meter dik, maar bros. Het schip verliet
ongeverfd het dok, omdat het bij een
temperatuur van beneden nul niet geschil
derd kon worden.
(AP) De voorheen zo
gelukkige vrouwelijke
pinguins van de zeven
eilandjes nabij de kust
van de Kaapprovincie zijn
zwaarmoedig geworden
omdat de liefde uit haar
leven geweken is.
De pinguinjongens, tot
voor kort voorbeelden
van voorkomendheid en
minnevuur, zijn onbegrij
pelijk onverschillig voor
haar charmes geworden.
De moeilijkheid schijnt
te zijn, dat de dames niet
de goede cosmetica ge
bruiken.
De eilanden met hun
100.000 pinguins staan
onder beheer van de
„dienst guano-eilanden"
van de Zuidafrikaanse re
gering en zelfs op die
eilanden is het de liefde,
die de wereld draaiende
houdt. Zonder liefde geen
pinguins en zonder pin
guins geen guano (ge
droogde zeevogelmest).
De pinguinbevolking is
gestadig verminderd en
de dienst zoekt ijverig
naar de oorzaak hiervan.
Hij schrijft het verloren
gaan van de aantrek
kingskracht der pinguin-
dames toe aan de aanwe
zigheid van dieselolie in
de wateren rondom de
eilanden. Die olie komt in
de veren van de meisjes.
De sterke pinguinsekse,
die in de regel niet zo
kieskeurig is wat luchtjes
betreft, heeft een afkeer
van de stank van diesel
olie en mijdt de dames.
HDiiYidGt tibÜÈi i
loolneisns vinC tn> fc
I
Horizontaal woorden invullen van vijf,
vier en drie letters. De woorden onder B
bestaan uit dezelfde letters als de woorden
onder A plus een letter. De woorden onder
B bestaan uit dezelfde letters als de woor
den onder C min een letter.
Plaats de letter die aan het woord onder
A wordt toegevoegd in de linkse en de
letter die van het woord onder B afgaat
in de rechtse kolom. Bij juiste oplossing
leest men in beide kolommen twee zegs
wijzen.
1. bezinksel
2. slot
3. in de grond zetten
4. zuidvrucht
5. vertegenwoordiger
6. rivier in O. Azië
7. handel (Eng.)
8. bode aan een universiteit
9. schiereiland tussen Japan
se en Gele zee
10. stengel
11. langzaam
12. zeer licht breekbaar
13. wezenlijk
14. rang
god der liefde -.
meisjesnaam
op die tijd
hoofdwerk der oudnoorse let
teren
stad in België -
stad in Italië
bloedbuis
part
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit te
OPLOSSING PUZZEL No. 20:
Horizontaal: 1, staak, 4. leguaan, 8. oog
sten, 9. entre, 10. piste, 12. Eist, 14. as, 15.
ork, 16. mallemolen, 19. olm, 21. Melissant,
22. sim, 23. ent, 24. element, 25. rot, 26.
Jap, 27. eel, 28. Ede, 29. Sleen, 30. oer.
Verticaal: 1. stolp, 2. Argos, 3. kattebel
letjes, 4. lenteroos, 5. gneis, 6. anti, 7. niets,
11. Ida, 13. ton, 14. akal, 16. mansarde, 17.
lammetje, 18. epateren, 19. Otterlo, 20.
mortier, 24. eppe.
paard,
boom.
gesloten.
vaarwel,
voorzetsel,
deel v. e. auto.
wiel.
water in Z.-H.
latwerk,
sportterm.
vogel,
zeehond,
opstootje,
stapel.
PRIJSWINNAARS PUZZEL No. 20:
7,50: Mevrouw J. Snethlage, Essen-
laan 4, Bloemendaal; 5,J. C. Steke
lenburg, Stephensonstraat 65, IJmuiden;
2,50: G. Schouten, Warmoesstraat 21,
Haarlem.
Advertentie
putemmertje
gem. in Gelderland
genoeg gekookt
werktuig
bereide dierenhuid
tegenstelling van dorp
MENTHOL PELLETS
1■-
43. „Daar vlieg ik nou dacht tante Patent.
„Kindermeisje bij een weduwe wel wel, het is
'een enig baantje, maar intussen verzaak ik toch
mijn plicht. Vóór alles moest ik mijn lieve vrien
den bevrijden, neef Boordevol en juffrouw Tutte-
ma!" Zij zuchten nog steeds in hun donkere ker
ker. Het beste zou zijn om eens met een hoogge
plaatst persoon te gaan praten. De allerhoogste: de
President. Ik zal hem alles uitleggen. Ik zal hem
zeggen dat wij geen spionnen zijn, maar goedwil
lende en degelijke lieden. Ik zal Tante Patent
was zo in haar plannen verdiept dat ze niet gemerkt
had hoe de kleine Sofietje ontsnapt was en nu in de
takken van een boom verward was geraakt. In haar
verwarring liet tante Patent de kinderwagen los en
schoot te hulp. Maar ze kwam te laat. De weduwe
zelf had het noodgeschrei van haar kinderen al ge
hoord en plukte Sofietje uit de boom. „U bent ont
slagen," kijfde ze tot tante Patent. „Is dat een ma
nier om op kinderen te passen? Bent u een kinder
juffrouw? Het lijkt naar niks." Verslagen wendde
tante Patent zich om en vloog weg, met het vaste
voornemen de president te gaan opzoeken.
18. „Hé, wat moet dat!" riep een boze agent, toen
het roersel in volle vaart door het rode verkeerslicht
reed. Stoppen jullie!" „Ziet u nou wel dat we remmen
nodig hebben!" riep Panda. „Toe, laat dit ding nou
stilhouden." „Nee, nee," antwoordde de heer Zielepopel,
„roersels moeten in beweging blijven. Mijn roersels
hoeven zich niet aan te passen aan het verkeer. Laat
het verkeer zich maar naar mijn roersels richten."
„Dan mogen we ze wel waarschuwen," hijgde Panda
„Ze moeten toch weten dat er een roersel aankomt,
met aparte voorrangsregels!" En hij kneep waarschu
wend in de toeter. Nu bleek echter dat roersels zich
dikwijls anders gedragen dan je zou verwachten. Het
vreemde ding kwam met een ruk tot stilstand, zodat de
beide inzittenden eruit geslingerd werden. „Hoe kon je
dat nou doen, jonge Panda," zei de heer Zielepopel,
„je hebt de bewogenheid eruit getoeterd." „D dus
er was tóch een rem," stamelde Panda verbluft. „Ik
bedoel: die toeter was de rem." „Nee, jonge Panda,"
antwoordde de heer Zielepopel. „Het roersel is niet ge
remd, maar verstard. Dat heeft je ruw getoeter ge
daan."
