1
I
El
DE PROGRAMMA'S
De jonge Duitse dichter en essayist Hans Magnus
Enzensberger strijdt tegen de knusheid
Francis Poulenc overleden
N.Ph.O.-Concert
in Heemstede
m
r
Expositie in De Ark
Lorenzo Pepe exposeert in Amsterdam
DONDERDAG 31 JANUARI 1963
13
BANDRECORDERS
PLATENSPELERS
EN BANDEN
Cultuurprijs Hilversum
voor Ek van Zanten
Crematie Robert Frost
F. Zwaanswijk
Annie Palmen met „Een
droombeeldnaar Londen
nabeschouwingen
Goed „Brandpunt"
Bob Buys
Matthijs Vermeulen wordt
met concert gehuldigd
Bob Buys
De radio geeft vrijdag
7 elevisieprogram ma
I
(Van onze correspondent)
BONN. In de wat
versufte Westduitse
samenleving klinkt
zo nu en dan uit
het hoge noorden
een stem, die door
zijn scherpheid, hu
mor en originaliteit
weldadig aandoet.
Het is de stem van
Hans Magnus En
zensberger, 33 jaar
geleden geboren in
Hans Magnus
Enzensberger
Allgau en nu wo
nend in het kleine
Noorse plaatsje Tj0-
me. Niet zo maar
woont Hans Magnus
zo ver van Duits
land weg. Hij is met
opzet weggegaan uit
het land, waar hij
zich begraven voel
de en waarover hij
dichtte in zijn bun
del Landessprache
(Suhrkamp Verlag
1960):
Wat heb ik hier verloren
in dit land
waarheen mij gebracht hebben mijn
ouders
door onachtzaamheid?
Hier geboren, maar zonder troost
afwezig ben ik hier,
gevestigd in knusse ellende,
in het leuke, tevreden graf.
VERDEROP in dit ruim zes bladzijden
lange gedicht schrijft hij over het leven
in dit land, dat Duitsland heet:
Een stom kokhalzen, dat niets van zich
zelf weet
zei weet,
en waarvan- ik niets weten wil, model-
land,
moordenaarsgraf, waarin ik van harte
geworpen ben,
het lichaam nog half levend,
daar blijf ik nu,
ik strijd maar ik wijk niet,
daar blijf ik een poosje,
tot ik weer heenga naar andere mensen,
en uitrust, in een heel normaal land,
hier niet,
niet hier.
MEN ZIET HET. Enzensberger is niet
bepaald een erfgename van die oude na
tionalistische traditie, die in dit land, dat
Duitsland heet: „Duitsland boven alles"
laat gaan. Hij is vol critiek, vol afschuw
vaak van zijn geboorteland dat voor hem
graf van (nazi)-moordenaars is. Hij haat 't
knusse tevredene dat over z'n volk en land
gekomen is en dat een dekmantel vormt
voor de schanddaden, die in het verle
den in Duitse naam zijn gedaan, zowel
als voor alle feilen, die nu nog aan Duits
land kleven.
Als Enzensberger schrijft „mijn land,
onheilig volkerenhart" bedoelt hij het he
le Duitsland. De Duitse splitsing beziet
hij van het buitenland uit. Er zijn voor
hem twee Duitslanden en van deze noemt
hij de Bondsrepubliek „van twee kwaden
de beste".
Toch moet men niet denken dat Hans
Magnus, de boze jonge Duitse man, die
vanuit Tjome omziet in wrok naar zijn
geboorteland, alleen een politieke dichter
is, een soort Jevtoesjenko van het Duitse
taalgebied. Dat is hij zeker niet. Veel
an zijn verzen hebben een sterk wijs
gerige inslag. Op felle, vaak schokkende
aon roept Enzensberger beelden op, die
et menselijk bestaan doorlichten, die de
-^sitie van het wezen mens, ingeklemd
ussen geboorte en dood, tussen de eerste
■aakte schreeuw en het laatste gerochel,
i ->orzichtig maakt.
HET IS GEEN WARME, vriendelijke
wereld, die Enzensberger oproept, maar
;arder een koude, betrekkelijke. Typerend
oor hem is dat hij in een gedicht over
,'oedvrouwen zegt:
Zij rukken een vlees op de wereld,
dat weinig weegt, een wit vlees,
dat een paar dozijn keer overwintert.
Bij zijn tweede bundel (zijn eerste was
„Verteidigung der Wölfe" 1957) voegde
Enzensberger een gebruiksaanwijzing voor
zijn gedichten, waarin hij beweert dat
zijn verzen gebruiksvoorwerpen zijn. On
verschrokken lezers maant de dichter de
langere verzen luid en wel zo luid moge
lijk, maar niet brullend voor te lezen
„Tot opwekking, vermenigvuldiging en
verbreiding van ergenis zijn deze teksten
niet bedoeld. Met hoffelijkheid wordt de
lezer aangespoord te overwegen of hij
het met hem eens wil zijn of tegen wil
spreken". Aldus Enzensberger, die het
zelfs buiten zijn verzen om niet kan na
laten ironisch te spotten.
DIE EIGENSCHAP heeft hem natuur
lijk al veel critiek bezorgd. Van meer
dan een kant is hem verweten „alleen
maar negatief" te zijn. Vooral rechts ge
oriënteerde litteraten hebben hun afkeer
van de „ondichterlijke poëzie" laten blij
ken. „Een schrijver, die politiek altijd
tegen alles is raakt onder de wielen van
de blindheid en verliest de wereld"
schreef Curt Hohoff enige tijd geleden.
Velen waren deze woorden uit het hart
gegrepen, niet in de laatste plaats de re
dacteuren van de Frankfurter Allgemeine
Zeitung. Hun krant werd in 1962 onder
de loep genomen door de dichter, die in
1961 promoveerde tot dokter in de lette
ren op een proefschrift over Clemens von
Brentano.
ENZENSBERGER toonde in zijn onder
zoek naar de Frankfurter Allgemeine aan
dat dit blad, in tegenstelling tot zijn pros
pectus en in miskenning van de traditie
der oude Frankfurter Zeitung, niet objec
tief is in zijn nieuwsvoorziening, tenden-
tieus is in de schifting van zijn berichtge
ving, misleidend en ondemocratisch in
zijn commentaren en provinciaal in zijn
opmaak en woordkeus. In deze studie, die
opgenomen is in Enzensbergers boeiende,
pittige en vaak tot tegenspraak nodende
essaybundel „Einzelheiten" (Suhrkamp
Verlag, 1962) toonde de dichter zich van
zijn scherpste, maar ondanks de critiek
ook van zijn meest positieve kant. Want
Enzensberger is uiteraard niet de negatie
ve geest, waarvoor lieden in heilige huis
jes hem houden. Hij is moralist, een over
gevoelige seismograaf voor het waarachti
ge in de mens en zijn uitingen.
Advertentie
CRITIEK, ZOWEL als poëzie als in de
vorm van een essay, betekent voor Hans
Magnus een positie kiezen, een bijdrage
in de strijd voor oprechtheid, onpathetisch
humanisme en vrijheid. Zijn jeugdige boos
heid leidt niet tot zuur en rancuneus schel
den vanuit de verte. Zij doet hem deelne
men, fel vaak, in een door ironie gekoelde
taal, aan de humanisering van het Duitse
volk.
Wekelijks doet hij dat zelfs in Der Spie
gel, het blad waarvan hij vijf jaar gele
den zeer critisch het taalgebruik analyseer
de. Enzensberger, dichter en essayist, is
een veelbelovende verschijning in de Duit
se litteratuur. Er is alle reden om met
spanning uit te zien naar zijn nieuwe ge
dichtenbundels en essays. Zijn kleine oeu
vre vormt nu al een kern voor een lyrisch
en kritisch levenswerk van hoge kwaliteit.
Het gemeentebestuur van Hilversum
heeft, overeenkomstig het advies van de
jury, besloten de gemeentelijke cultuur
prijs 1963 voor beeldhouwkunst toe te ken
nen aan Ek van Zanten te Naarden.
Deze beeldhouwer vervaardigde destijds
voor de gemeente Hilversum de bronzen
plastiek „Europa met de Stier." In 1955
verwierf hij de Prix de Rome. De burge
meester van Hilversum, de heer J. J. G.
Boot zal de prijs maandag 4 maart in de
Burgerzaal van het Hilversumse raadhuis
uitreiken.
Het stoffelijk overschot van Amerika's
beminde dichter Robert Frost is woensdag
gecremeerd. Zijn familie en enkele intie
me vrienden wonen vandaag in de kapel
van de Harvard universiteit een rouw
dienst bij. De as van de dichter zal in
het voorjaar bijgezet worden in het fami
liegraf te Old Bennington in Vermont, waar
zijn vrouw en ouders eveneens begraven
zijn.
PARIJS. Volkomen onverwacht is woensdag op 63-jarige leeftjjd een der grootste
Franse componisten van deze tyd, Francis Poulenc, in zijn woning te Parys gestorven.
Enkele dagen geleden heeft Poulenc, die ook een begenadigd pianist was, in Maas
tricht met het Limburgse orkest onder leiding van André Rieu nog zyn beroemde
Concert Champêtre vertolkt. Niemand die toen vermoeden kon dat de componist die
avond in Nederland, waar hy ontelbare keren als solist en als begeleider van zyn
vriend, de zanger Pierre Bernac, sedert tientallen jaren was opgetreden, zich voor
het laatst in het publiek zou doen horen.
WEEN SE MUZIEK, geschreven om
streeks het jaar 1800, vormde het pro
gramma van het concert, dat woensdag
avond door het Noordhollands Philharmo-
nisch Orkest in het Minêrva-theater werd
gegeven. Mozarts befaamde Jupiter-sym-
fonie (K.V. 551was het eerste werk van
dit „klassieke" programma, dat door het
slot, de Symfonie in c, de „Tragische",
van Franz Schubert, een uitzicht opende
op het tijdperk der romantiek, met zijn
nadrukkelijke gevoelsuitingen. Tussen de
uitvoeringen van deze composities kwa
men de vertolkingen van het Vioolconcert
in C van Joseph Haydn en van de Roman
ce in F voor viool en orkest van Ludwig
van Beethoven door de Hongaarse violiste
Elise Cserfalvi. Geen problemen bracht dit
concert, wel de confrontatie van de vrij
talrijke toehoorders met een vertrouwde
klankentaai, die ook voor wat het weinig
bekende vioolconcert van Haydn betrof,
een direct persoonlijk contact mogelijk
maakte.
DE KEUZE der werken is ook met het
oog op de klankverwerkingsmogelijkheden
van het theater over het algemeen doel
treffend geweest, vooral voor de uitvoe
ringen van Mozarts symfonie, het vioolcon
cert en Beethovens Romance. Voor de
klank van de symfonie van Schubert leek
mij de plaats van de houtblazers achter
op het toneel ongunstig, in het bijzonder
voor de wisselwerking van hun spel met
dat van de violisten en voor de klankver
menging. De uitvoering van de Jupiter-
symfonie stelde door de kwetsbaarheid der
muziek en door de klankverwerking aan
de technische bedrevenheid van het or
kest belangrijke eisen. De dirigent Henri
Arends hield tempo en ritmiek echter strak
hetgeen een waarborg werd voor een ge
acheveerde sober-expressieve vertolking.
Nadrukkelijker kon hij voor Schuberts mu
ziek het dynamische element benutten,
waardoor de uitdrukkingskracht intensie
ver kon worden. In het Andante van de
Tragische symfonie had ik echter meer
poëzie, meer ,,lied"-lyriek willen horen.
DE VIOLISTE Elise Cserfalvi heeft de
toehoorders verrukt met haar prachtige,
kristalheldere viooltoon en haar grote, ga
ve techniek, waardoor zij de melodische
lijnen klaar en krachtig kon tekenen en
bewegelijke figuraties scherp kon etsen
Een hoogtepunt van bezonken expressie, in
merkwaardige tegenstelling tot de over
wegende objectiviteit van haar spel, kwam
er met de cantilène van het Adagio van
Haydns concert. Deze verrassende uit
drukkingskracht kon de violiste met de in
nemende Romance van Beethoven niet be
reiken. Henri Arends en het orkest bege^
leidden de soliste met grote zorg.
FRANCIS POU
LENC, die als kind
vanwege een zwakke
gezondheid geen nor
male conservato
riumopleiding volgen
kon, was voor com
positie leerling van
Charles Koechlin en
voor piano van de
grote Spaanse pianist
Ricardo Vines. Hij
maakte als jongeling
reeds grote naam met
zijn pianostukken als
Mouvement Perpe-
tuel en als lid van de
veelbesproken „Grou-
pe de Six", waarvan
na het eerder overlij
den van Honegger en
gisteren van Poulenc
nu dus nog maar 4
leden in leven zijn:
Georges Auric, Louis
Duret, Germaine
Tailleferre en Darius
Milhaud.
Men noemde hem
wegens de humoris
tische en volkse toon,
die vooral in zijn
vroegere liederen en
pianostukken vaak
dpmineerde, wel de
Parijse gamiiï of
straatjongen in de
muziek. Ook- is hij
door de vloeiende na
tuurlijkheid van zijn
lyrische melodiek wel
met Schubert verge
leken.
IN werkelijkheid
echter vloeide de
muziek hem allerminst gemakkelijk uit de j gedichten
pen en zijn strenge zelfcritiek heeft hem
er zelfs toe gebracht verschillende compo
sities, waaronder een strijkkwartet, na de
uitvoering eigenhandig te vernietigen. In
latere jaren bewoog Poulenc zich bij voor
keur ook veel op het gebied van de opera
en zijn éénakter „La Voix humaine" op
tekst van zijn vriend Paul Eluard en de
aangrijpende „Dialogues des Carmelites"
behoren zonder twijfel tot de belangrijkste
werken, waarmee het muziekdramatische
repertoire van deze eeuw is verrijkt. Zelf
hechtte hij niettemin toch wel de hoogste
waarde aan zijn religieuze werken als het
„Stabat Mater", waarvan het Nederlandse
Kamerkoor van Felix de Nobel indertijd
ook voor de componist, zoals hij mijzelf
eens verzekerde, een onvergetelijke uit
voering gegeven heeft.
OFSCHOON in zijn kunst, waarin de
melancnolie zich met de ironie in lyrische
harmonie verenigde, de „geest van onze
tijd" zich missschien niet met frappante
gelijkenis weerspiegelde, zal nietttemin de
ganse muziekwereld Francis Poulenc nog
lang en diep blijven betreuren als een der
laatste grote componisten op wie ook de
bekoorlijkheden des levens nog vat
schenen te hebben.
De componist schreeef in 1921 de komi
sche opera „Le Gendarme Incompris", in
1924 gevolgd door muziek voor het ballet
„Les Biches", in 1929 door het „Concert
Champêtre" voor clavecimbel en orkest
en „Messe pour Choeur mixte a capella".
Het „Stabat Mater" schreef hij ter nage
dachtenis aan zijn vriend Christian Be-
rard. Hij componeerde voorts muziek op
De N.T.S. heeft meegedeeld, dat een ju
ry, bestaande uit Dolf van der Linden
(voorzitter), Jan de Cler, Ferry, Lex Kar-
semeyer, Bert Paige, Pi Scheffer en G.
Stappershoef, het liedje heeft gekozen
waarmee de zangeres Annie Palmen zater
dag 23 maart Nederland zal vertegenwoor
digen op de internationale finale van het
Eurovisie Songfestival 1963 te Londen. De
keus van de jury is gevallen op „Een
Droombeeld" van Pieter Goemans, die zo
wel de tekst als de muziek maakte. In
de Rudi Carrell show van 8 februari zal
Annie Palmen de Nederlandse kijkers met
de liedje laten kennismaken.
Brigitte Bardot gescheiden. Een hof in
Parijs heeft de Franse filmster Brigitte
Bardot echtscheiding toegestaan van de
acteur Jacques Charrier. Het hof verklaar
de dat beiden schuld hadden. De zoon van
het paar, Niclas, werd aan de vader toege
wezen, maar mejuffrouw Bardot heeft het
recht om het kind zes maanden per jaar
bij zich te houden. Er was geen alimen
tatie geëist.
n Max Jacob, Guillaume
Apollinaire, Jean Cocteau en Ronsard.
Poulenc was onder meer officier in het
Legioen van Eer, eredoctor van de univer
siteit van Oxford en erelid van de Ameri
kaanse Academie van Schone Kunsten en
Letteren.
Al bevatten de betrokken interviews
misschien doublures van persberichten, de
redactie van de KRO-rubriek „Brandpunt"
deed er goed aan, haar gehele magazine
van gisteravond te wijden aan een zaak,
die in het brandpunt der belangstelling
staat: de door Frankrijk veroorzaakte
crisis in de E.E.G. De vraaggesprekken,
die door Henk Neuman op bekwame v
ze gevoerd werden met minister Luns
met de vice-voorzitter van de Europe;:
commissie, oud-minister Mansholt, lieten
aan duidelijkheid niets te wensen over.
Bijna griezelig werd het, toen daarop de
Parijse Brandpunt-correspondent vertelde,
dat de openbare mening in Frankrijk, hoe
wel vrij flauw, blijk geeft van begrip van
bewondering voor het standpunt van de
Franse president.
Het begrafenisachtig geluid van de
K.R.O.-presentator paste wel bij dit zo
sombere „Brandpunt".
Op de tekst van het gelijknamige boek
van Wim Zaal werden in de tweede afle
vering van „Vloekjes bij de thee" gebeur
tenissen als de Tiendaagse Veldtocht, de
strijd der Nederlandse pauselijke zouaven
en de Atjeh-oorlog op geheel andere wij
ze behandeld als op school in de Vader
landse Geschiedenis-les. Het was weer
een fijn cynisch litterair verhaaltje, uit
gesproken door Ton Lensink en geïllus
treerd met dode dingen als plaatsjes, uni
formen en wapens. Gezien de onmogelijk
heid, een dergelijke beschouwing anders
te behandelen dan een geïllustreerd week
blad, vragen wij ons af, of dit nu wel een
geschikt t.v.-gegeven is. Lichtelijk versle-
In de Ark zijn tot 23 februari schilde
rijen te zien van J. Möhlenpage. Het ziet
cr naar uit dat Möhlenpage leerling van
Boot is geweest. Van zijn waardering
voor deze figuur getuigt een groot schil
derij naar Boot, werkend in zijn atelier,
naast die grote plastiek, als wonderlijke
grap vele jaren geleden gemaakt voor
een tentoonstelling van de toen nog zo
levendige vereniging „De Onafhanke-
lijken".
Möhlenpage schilderde dit doek vanuit
een suggestieve gezichtshoek en timmerde
dit werk niet gek in elkaar. Enkele oudere
stillevens vertonen duidelijk Boots invloed.
Dat met de gladiolen vond ik beslist aan
trekkelijk. Dat Möhlenpage iets meer wil
dan onder Boots invloed naar de natuur
schilderen valt te waarderen, maar hij be
zit daartoe toch te weinig aanleg. Enige
uitleg omtrent een schilderij, waarop tek
sten voorkomen, maken het niet mooier.
Het valt te hopen dat Möhlenpage weer
gauw terug valt op zijn voorbeeld, dat tot
zijn aardigste schilderij aanleiding kon
worden.
Ter gelegenheid van de 75ste verjaardag
van Matthijs Vermeulen zal maandag
avond 11 februari in het Stedelijk Museum
te Amsterdam een buitengewoon concert
gegeven worden, met uitsluitend werken
van deze componist.
Aan dit concert, dat gezamenlijk geor
ganiseerd wordt door „De Suite" en „Do-
nemus", werken mede: Jeannelotte Hertz
berger (viool) en Maarten Bon (piano)
met een vioolsonate; René van Aalst (cello)
en Reinbert de Leeuw (piano) met een
cellosonate; Martha van Kerkhoff (alt)
en Herman Uhlhorn (piano) zullen „La
Veille" uitvoeren.
Bij de kunsthandel M. L. de Boer te
Amsterdam is tot 16 februari een expo
sitie van plastieken en tekeningen van de
Italiaan Lorenzo Pepe te zien. Het is
Pepe's tweede tentoonstelling daar. In
de eerste domineerden plastieken naar
paarden. Ook nu ontmoet men weer werk
naar eenzelfde onderwerp, maar met een
wat dramatischer accent. En verder ont
moeten we ook verscheidene mensfigu
ren. Pepe werkt met de techniek van het
„cire perdue" en vormt zijn plastieken
uit plaatjes was, die een ruimte omhul
lende huid worden. Soms laat Pepe plek
ken open waar hij de plastiek voldoende
door het omgevende gesuggereerd acht.
Men kan dit vergelijken enigszins met
een tekening, waarin de contouren open
plekken vertonen. Al werd Pepe het mid
del nooit doel, wel is zijn vormgeven
door zijn techniek mede bepaald en hij wil
dat ook duidelijk laten zien. Voor
mij geeft Pepe met deze techniek soms
iets tragisch aan zijn verbeeldingen, die
verder van een melancholisch verlangen
lijken te getuigen, terwijl bij zijn mens
figuren ook sprake is van een lichte hu
mor zonder hinderlijk litterair accent.
Aan de waarheid is altijd enige humor,
vindt Pepe zelf, en hij zegt dat met de
hem eigen ernst. Heerlijk zijn de silhou
etten van zijn figuren, die in deze zaal
echter ook met kunstlicht bekeken moeten
worden, want dan komen de plastische
kwaliteiten iets duidelijker tot hun recht
dan met het grijze daglicht van deze da
gen op de prachtige gepatineerde huid
van Pepe's plastieken.
De in 1916 te Bari geboren Pepe is
docent aan de Academie van de Brera
in Milaan, waar hij zelf ook gestudeerd
heeft. In 1958 won hij een beeldhouwprijs
op de Venetiaanse Biennale, waar dus
blijkbaar toch ook een stille kunst als
die van Pepe de aandacht vermag te
trekken. Zijn expositie hier is uitstekend
ingericht en zijn werk past eigenlijk ner
gens beter dan in een zaal als deze,
waar men tot rustiger beschouwen komt
dan in de nogal eens drukke musea.
„Cavallo Inqueto" van Lorenzo Pepe
(brons, 32 x 27 x 20 cm).
ten begrippen als „de stenen jungle", de
„opstand der horden" e.d. werden door
Daniël de Lange behandeld in het vijfde
deel van „De Grenzen van het Leven"
dat aandacht schonk aan de eenzaamheid
van het moderne, in dé massa opgegane
individu. O.m. door onbevangen opnamen,
met een waarschijnlijk verborgen came
ra gemaakt van anonieme Amsterdam
mers in hun „jungle" ondergingen die be
grippen een goede verjongingskuur. Te
r daar voor deze hooggestemde filo-
;he beschouwing gebruik gemaakt
d van een massa-medium, was het mis
schien toch een uitzending, die de kijker,
voorzover nodig, stimuleerde, aan die mas
sa te ontsnappen.
Damshuizer
HILVERSUM I. 402 m. kc/c. 7.00 VARA.
10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.00
AVRO, 16.00 VARA. 19.30 NATIO
NAAL PROGRAMMA TER HER
DENKING VAN DE STORMRAMP
IN 1953. 22.40 VPRO. 23.00-24.00
VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Socialistisch strijdlied. 7.23
Lichte ochtendklanken (gr.) (7.35 Van de
voorpagina, praatje). 8.00 Nieuws. 8.18
Lichte grammofoonmuziek. 9.00 Gymnas
tiek voor de vrouw. 9.10 Moderne gram
mofoonmuziek (9.35-9.40 Waterstanden.).
VPRO: 10.00 Schoolradio. VARA: 10.20
Voor de vrouw. 11.00 Voor de kleuters.
11.15 Viool en piano: moderne muziek.
11.40 Elektronisch orgelspel. AVRO: 12.00
Licht instrumentaal kwintet en zangsolist.
12.20 Regeringsuitzending: Voor de land
bouw. 12.30 Mededelingen t.b.v. land- en
tuinbouw. 12.33 Sport en Recreatie, afge
wisseld met grammofoonmuziek. 13.00
Nieuws. 13.15 Mededelingen, eventueel ac
tueel of grammofoonmuziek. 13.25 Beurs
berichten. 13.30 Licht instrumentaal en
semble en zangsolist. 14.00 Blokfluit en
klavecimbel: moderne muziek. 14.30 Voor
dracht. 14.50 Grammofoonmuziek. 15.14
Laatste contact, hoorspel over de storm
ramp van 1953. VARA: 16.00 Grepen uit
de muziekgeschiedenis, muzikale lezing.
16.30 Voor de zieken. 17.00 Tijd voor
teenagers. 17.50 Actualiteiten. 18.00 Nieuws.
18.15 Gesproken brief uit Vlaanderen. 18.20
Zang. 18.50 Onder het mes, praatje. 19.00
Voor de kinderen. 19.10 Muziek voor kin
deren. 19.25 Nieuws. 19.30 NATIONAAL
PROGRAMMA: 19.30 De Ramp en de red
ding, klankbeeld. 20.00 Radio Filharmo
nisch orkest: moderne muziek. 20.12 Bij
eenkomst ter herdenking van de storm
ramp in 1953 in de Nederlands Hervorm
de Kerk te Zierikzee. 21.00 Het getij is
gekeerd, reportage-serie over de situatie
van vandaag en morgen en het voormalig
rampgebied. 21.45 Middelburgs kamerkoor.
22.05 Voordracht. VPRO: 22.40 Waarom
wonen wij zoals wij wonen?, gesprek.
(VARA: 22.30 Nieuws.) VARA: 23.00 So
cialistisch nieuws in Esperanto. 23.10 Lich
te grammofoonmuziek. 23.55-24.00 Nieuws.
HILVER#tlM II. 298 lil. 1007 kc-s. '7.00
KRO. 19.30 NATIONAAL PRO
GRAMMA TER HERDENKING VAN
DE STORMRAMP IN 1953. 22.30-
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Morgengebed.
7.15 Grammofoonmuziek en strip voor de
jeugd. 7.55 Overweging. 8.00 Nieuws. 8.15
Lichte grammofoonmuziek. 8.50 Voor de
huisvrouw. 9.40 Schoolradio. 10.05 Paris
et ses vedettes (opn.). 10.30 Klassieke
grammofoonmuziek. 11.00 Voor de zieken.
11.40 Klassieke grammofoonmuziek. 11.50
Als de ziele luistert, lezing. 12.00 Middag
klok-noodklok. 12.04 Lichte gramrqofoon-
muziek. 12.30 Mededelingen ten behoeve
van land- en tuinbouw. 12.33 Pianospel met
rtmische begeleiding. 12.55 Katholiek
nieuws. 10.00 Nieuws. 13.15 Platennieuws.
13.20 Dansorkest en zangsolisten. 13.45
Voor de vrouw. 14.00 Radiophilharmonisch
orkest: klassieke muziek. 14.35 Operafrag
menten (gr.). 15.00 Schoolradio. 15.30 Voor
de zieken. 16.30 Bariton en pianobegelei
ding en pianorecit.d. 17.00 Boekbespreking.
17.15 Kinderkoor. 17.40 Beursberichten.
17.45 Dubbel kwartet. 18.00 Jubileumactie
SUS 10, bekendmaking prijswinnaars. 18.50
Regeringsuitzending: Bescherming Bevol
king vraagt uw aandacht. 19.00 Nieuws.
19.10 Actualiteiten. 19.25 Boekbespreking
voor de jeugd. NATIONAAL PROGRAM
MA: 19.30-22.30 Zie Hilversum I. KRO:
22.30 Nieuws. 22.40 Licht strijkorkest. 23.00
Lichte grammofoonmuziek. 23.55-24.00
Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Lichte muziek. 12.30
Weerbericht. 12.35 Fanfaremuziek. 12.50
Beursberichten. 13.00 Nieuws. 13.15 Licht
programma. 14.00 Nieuws. 14.03 School
radio. 15.45 Gevarieerde muziek. 16.00
Nieuws. 16.03 Beursberichten. 16.09 Elisa-
bethaanse muziek. 16.50 Klassieke muziek.
17.00 Nieuws. 17.15 Lichte muziek. 17.45
Duitse les. 18.00 Nieuws. 18.03 Orkestmu
ziek. 18.20 Voor de soldaten. 18.50 Radio
kroniek. 19.00 Nieuws. 19.40 Vlaamse zang
en dans. 20.00 Filmmuziek. 20.35 Theater-
kroniek. 21.00 Amusementsmuziek. 21.45
Volkskunde. 22.00 Nieuws. 22.15 Jazzmu
ziek. 22.35 De zeven kunsten. 23.00 Nws.
23.05-23.45 Klassieke muziek.
VOOR DONDERDAG
AVRO: 14.30-15.15 Voor de vrouw. 15.30-
15.45 Voor de kleuters. NCRV: 19.30 On
derweg naar morgen: maandelijkse popu-
lair-wetenschappelijke serie programma's
deel 5. NTS: 20.00 Journaal. NCRV: 20.20
Memo. 20.30 Filmkader. 21.00 Frans meis
jeskoor Les Djinns. NTS: 21.20 Aan de
vooravond, TV-spel. NCRV: 22.40 Dagslui
ting. NTS: 22.50-22.55 Journaal.
VOOR VRIJDAG
NCRV: 19.30 Toekomstmuziek, program
ma over beroepenoriëntatie. NTS: 20.00
Journaal en weeroverzicht. 20.20: Die
le februari 1953: vandaag is het tien jaar
geleden dat de watersnood ons land teis
terde. „Met de rug naar de zee", film
documentaire, die zal worden ingeleid
door minister H. A. Korthals. 21.10 Hier
was het directe reportage vanuit
Nieuwerkerk a.d. IJssel. 21.25 Hier is
het directe reportage vanuit de
bouwput in het Haringvliet. 21.40 Neder
land Deltaland, tekenfilm. 21.50 Delta
Fase I, documentaire film. 22.10 Een zon
dag zonder kerkdienst. 22.25-22.30 Jour
naal.
