Op Schiermonnikoog zitten
veel bewoners in de kou
N
1 Nu drinken zij alleen nog
I Nieuwe Nescafé -mt* di! ,i!
m
i/ ii i n n r i I/nu
ia li i r u l e. ii n n li i
■Oan de toekomst van de E.E.G.
l
Belangrijke
ontdekking
De Vier, de RAI en
ingezonden stukken
Kolena/s xe er zijnkomen op
25- a 28- per hectoliter
€Ckbe
WITTE KRUIS
In juni dienstplicht
in de Antillen
Steeds meer koffie- IMËUWeIEC#* Jt CC
drinkers ontdekken Bil Ë3|«Mr E
de extra-kwaliteit van I
Door Dr. If. Riemens, oud-gezant der Nederlanden
DINSDAG 12 FEBRUARI 1963
.4
Reeds anderhalve maand geïsoleerd
WITTE
KRUIS
Examens
Mensen, die van goede dingen houden. Van dingen vooral, die bewijsbaar
goed zijn. Natuurlijk ook van Nieuwe Nescafé, sinds ze ontdekten, hoe
lekker die geurt. Heeft U dat al ontdekt? Zodra U het potje opent, ruikt U
de geur van de versgebrande koffie. Dat komt, omdat Nieuwe Nescafé zo
goed is, ook voor U! Neem de proef eens op de som! Misschien morgen al?
mÊ
Nederland In
de wereld
van vandaag
Op Schiermonnikoog, dat reeds ander
halve maand geïsoleerd is, begint men
zich nu ernstige zorgen over de bevoor
rading te maken vooral nu de weerpro-
feten op dit eiland nog enkele weken win
ter voorspellen.
De „echte" eilanders, die slechts 25 per
cent van de 800 zielen tellende bevolking
uitmaken, weten wel wat een strenge win
ter op het eiland betekent. Zij maken zich
dan ook niet druk over de kolen- en le
vensmiddelenvoorziening. Uit ervaring we
ten zij, dat wanneer de Waddenzee dicht
zit en de metershoge ijsschotsen de aan
legsteiger blokkeren, zij van de veerboot
niets moeten verwachten. Zij hebben de
waarschuwingen van het gemeentebestuur
niet in de wind geslagen en tijdig maatre
gelen getroffen.
Moeilijkheden ondervinden echter die
eilanders, die rond Kerstmis zeiden dat het
zo'n vaart niet zou lopen en die de oproep
van de vereniging „Het Dorpsbelang" om
voorraden aan te leggen, wel wat al te
pessimistisch vonden. Zij hebben ongelijk
gekregen en staan nu voor de beslissing om
of hele dure kolen te kopen, als die er
nog zijn, of hout te sprokkelen.
De beide beurtschippers op het eiland
hadden reeds voor Kerstmis hun schepen
aan de steiger vastgemaakt.
Hamsteren
Op 9 en 10 januari heeft de veerboot,
zij het onder zeer moeilijke omstandighe
den, kans gezien het eiland bij het strand
te bereiken. Tevoren had het gemeentebe
stuur circulaires gezonden aan de eilan
ders en de middenstanders om voorraden
te bestellen en die met deze boot mee te
sturen. De burgemeester werd toen ver
weten dat hij het hamsteren animeerde en
er werd zelfs gesproken over het ten on
rechte verwekken van onrust.
De voorraden die de boot op de beide
dagen aanvoerde waren echter onvoldoen
de.
Burgemeester De Boer zegt nu dat de
eilanders hadden moeten zorgen dat zij ko-
lenvoorraden hadden. Ook de kolenhande
laren hadden tijdig hun schuren vol moe
ten hebben. Maar de burgemeester heeft
ook begrip voor de positie van deze kolen
handelaren, die om een dergelijke winter
periode te overbruggen, enorme investe
ringen hadden moeten doen. Daartoe zijn
deze kleine middenstandsbedrijven niet in
staat.
De kolenhandelaren op Schiermonnikoog
hebben reeds vroeg bij hun handelaren
aangedrongen op bevoorrading. Maar in de
herfst werd slechts mondjesmaat afgele
verd. Thans, onder de druk van de om
standigheden, kan Schiermonnikoog krij
gen wat het vraagt, maar nu is het ver
voer bijzonder moeilijk. De middenstand
federatie wilde een Dakota charteren die
in-drie vluchten levensmiddelen, .veevoer,
en kolen zou brengen. Men had berekend
dat de vervoerskosten op 15 cent per kilo
zouden kómen hetgeen betekënde dat een
mud kolen 25.- tot 28.- zou gaan kos
ten. Door weersomstandigheden kon de Da
kota echter niet landen en de voorraden
moesten weer van de vliegbasis Leeuwar
den worden weggehaald. Overleg met de
kapitein van de veerboot leverde als resul
taat op, dat de boot weer een poging deed.
Maar het betekende een enorme krachts
inspanning van een aantal vrijwilligers.
Aan het verlaten strand moest een twee
meter breed pad gemaakt worden naar het
open water. Uren is er gezwoegd om met
mankracht de ijsbarrières op het strand
te doorbreken. Toen de boot arriveerde
moest men door het water waden om de
kolen en stukgoederen te lossen.
Vroeger
Vroeger, zo zeggen de oudere eilanders,
vlogen bekende piloten als Smirnoff en
Parmentier met grote K.L.M.-toestellen
naar het eiland. Zij brachten tonnen goe
deren en de bevolking behoefde geen vijf
tien cent per kilo extra te betalen. Maar
nu landen de kleine vliegtuigen alleen bij
bijzonder goed weer. Er wordt 12,50 ge
rekend voor een vlucht van het strand naar
de vliegbasis Leeuwarden en dat is voor
velen die zieken of familie moeten bezoeken
of dringend aan de vaste wal moeten
zijn voor andere redenen vaak niet te be
talen.
Er zijn in de kleine gemeenschap ver-
Advertentie
DE
PIJNSTILLER
Reumatische pijnenstopl
haltl Verdrijf die nare last met
WITTE KRUIS, (poeders, tabletten
of cachets). Salicyl-vrij en daar
door geen maagklachten.
schillende meningen over de huidige situa
tie, die lijnrecht tegenover elkaar staan.
Het gemeentebestuur doet wat het kan en
helpt ook wel financieel. Maar de kas van
deze kleine gemeente is ook niet onbeperkt.
Twee dingen heeft deze barre winter het
gemeentebestuur wel geleerd. Er dienen
volgend jaar grotere voorraden te worden
aangelegd en het wordt de hoogste tijd
dat Schiermonnikoog een vliegveldje krijgt.
De veerboot hoopt donderdag weer een
poging te wagen en dat zal nodig zijn,
want het zakje kolen dat de bevolking de
vorige week donderdag heeft gekregen is
al lang op. Ook zal er een vliegtuig komen
om de enkele passagiers die nog steeds op
vervoer zitten te wachten te vervoeren,
en om de post en de kranten te brengen.
Rottumeroog is verlaten
Van de Nederlandse eilanden is er één
dat weliswaar geïsoleerd is, maar waar
heen geen schepen of helikopters gediri
geerd hoeven te worden. Het is het Gro
ninger waddeneiland Rottumeroog. De eni
ge bewoners van dit eiland, strandvoorgd
Toxopeus en zijn vrouw, verblijven al on
geveer zeven weken in Delfzijl. Kort voor de
Kerstdagen voeren de strandvoogd en zijn
vrouw naar Delfzijl, waar zij hun waladres
hebben. De vorst zette meteen zo flink
door dat er aan terugkeer niet meer viel
te denken. Met enige moeite heeft de heer
Toxepeus zijn boot „Theda" nog door het
ijs naar een dok gekregen.
Het is overigens niet erg dat de strand
voogd niet op het eiland is. Vroeger was
er een vuurtoren en was er vee dat ver
zorging nodig had. Thans is er geen vuur
toren meer en ook houdt de strandvoogd
geen vee meer.
Pas als de dooi goed heeft doorgezet en
als de „Theda" de tocht weer zal kunnen
ondernemen, keert de strandvoogd naar
Rottumeroog terug.
Amsterdam (Gem. Un.) Doctoraal exa
men psychologie mei W. E. Fibbe (Amster
dam) en de heer H. A. Goudsmit (Arnhem).
Utrecht. Doctoraal examen rechtsge
leerdheid: J. E. Spruit (Utrecht) en J. B.
Abrahamse (Amersfoort). Doctoraal exa
men rechtsgeleerdheid vrije studierichting:
mej. S. G. Methorst (Arnhem) en de heer
P. C. H. Janssen (Aalst N.Br.). Doctoraal
examen geneeskunde: mej. C. Roelofsen
(Delft) en de heer H. C. Visser (Vreeswijk).
Artsexamen: F. G. J. Laudy (Sittard). Doc
toraal examen Spaanse taal- en leterkun-
de: mej. N. van der Spek (Utrecht).
Utrecht. Dr. H. Schultink is benoemd tot
gewoon hoogleraar in de faculteit der let
teren aan de rijksuniversiteit te Utrecht
om onderwijs te geven in de algemene
taalwetenschap in verband met de studie
van de levende talen en de studie in de
culturele anthropologie.
UTRECHT. Gepromoveerd G. J. Saai-
tink uit Sassenheim tot doctor in de wis
kunde en natuurwetenschappen.
In de Nederlandse Antillen zal in juni de
algemene dienstplicht worden ingevoerd.
Het begin zal zeer bescheiden zijn: per
half jaar worden 200 tot 300 man opge
roepen. Later worden het er 1000. Zij ma
ken deel uit van de landmacht, maar wor
den opgeleid door de marine. De dienst
plichtige leeftijd wordt 18 jaar. De totale
diensttijd zal een jaar zijn. Men zal voor
al in het begin royaal zijn met vrijstel
lingen om het economische leven op de
Antillen niet te belemmeren.
Dit verklaarde in Den Haag de minis
ter-president van de Nederlandse Antillen,
de heer E. Jonckheer. Meer dan een week
heeft hij in Nederland vertoefd om over
de algemene dienstplicht besprekingen te
voeren. De regering van de Antillen zal
de desbetreffende uitvoerirjjjsbepalingen
binnenkort gereed hebben. De staatsse
cretaris van Marine, de heer De Jong,
heeft toegezegd zo nodig drie deskundigen
op dit gebied voor het voorbereidende
werk ter beschikking te stellen.
Ook de kwestie van de luchtvaartverbin
dingen houdt de gemoederen in de Antil
len bezig. De heer Jonckheer zei echter
niet in het bijzonder voor deze zaak naar
Nederland te zijn gekomen. Het aanvan
kelijke plan voor de oprichting van een
Antilliaanse luchtvaartmaatschappij met
medewerking van de K.L.M. is gestrand,
doordat de K.L.M. kort na haar reorgani
satie heeft laten weten daartoe niet meer
in staat te zijn. Andere maatschappijen
van wereldnaam zijn echter bereid mee te
werken, verklaarde de heer Jonckheer.
De Antilliaanse regering is te allen tijde
bereid tot overleg met de K.L.M. Tijdens
zijn verblijf in Nederland heeft de heer
Jonckheer geen contact gehad met de
nieuwe K.L.M.-bedrijfsdirecteur, de heer
H. Larive. Wel heeft hij minister Korthals
over het standpunt van zijn regering in
gelicht.
Mevr. Jacqueline Kennedy raas ere-
gaste aan de lunch, welke op het
hoofdkwartier van de Verenigde Na
ties in New York werd aangezeten door
verscheidene delegatiehoofden en se
cretaris-generaal Oe Thant. Op de
foto: Mevr. Kennedy aan de arm van
de Amerikaanse vertegenwoordiger bij
de V.N., Adlai Stevenson.
Advertentie
Nieuwe Nescafé be
waart de geur van de
versgebrande koffie.
Wat ruikt dat lekker
Er gebeuren de laatste weken op het
binnenlandse vlak maar weinig dingen,
die aanleiding zijn tot een massale golf
van commentaren. Dat neemt echter niet
weg, dat er zo hier en daar belangrijke
onderwerpen zijn aangeroerd.
Na de professoren Pompe en Van Bem-
meler heeft zich nu ook professor Van
der Ven uitgesproken voor een gratiever
lening aan de vier Duitse oorlogsmisda
digers, die in Nederland een levenslange
gevangenisstraf uitzitten.
Een nieuw licht op deze zaak is ge
worpen dqqr de in Nederland wonende
DtütVtfvfaltKer Tèïtimenstock, dié op dé
volgende punten heeft gewezen in een in
gezonden stuk jn De. Nieuwe Rotterdamse
Courant
„De grondwet van West-Duitsland ver
biedt uitlevering van Duitsers aan het bui
tenland. De „Heimkehrer" krijgen een
„geprivilegieerde status", ook als ze bui
ten het bondsgebied waren geïnterneerd
in oorzakelijke samenhang met het oor
logsgebeuren. De eerste versie van de
wet maakte nog een uitzondering voor
nationaal-socialistische bedrijvigheid, maar
daar is men op 30 oktober 1951 al vanaf-
gestapt,,
„Heimkehrer" (dus ook de vier) krijgen
een „ontslag-" en „overgangs-uitkering"
hebben voorrang bij de toewijzing van een
woning en recht op herstel van het vroe
gere arbeidscontract met verbod van op
zegging gedurende zes maanden".
„Heimkehrer" genieten voorkeur bij be-
Door iedereen die in de Ver
dragen van Rome, tot oprich
ting van de Europese Gemeen
schap en van Euratoom, meer
zag dan een besluit om binnen
het Kleine Europa de tol
muren op te ruimen, moet de
botte afwijzing van Engeland
als kandidaat-lid door de
Franse president, over de
hoofden van de te Brussel ver
gaderende ministers heen, als
een enorme teleurstelling zijn
ervaren. En natuurlijk be
doelden de verdragen van
Rome veel méér dan alleen
toekomstige tarief-eenheid bij
de verdragspartners. Een
groot Fransman, De Montes
quieu, was het, die op duide
lijke wijze beschreef hoe de
geest van de wetten, „l'esprit
des lois", veel belangrijker is
dan hun letterlijke inhoud.
Wat voor wetten geldt, is nog
meer waar voor verdragen
overeenkomsten tussen staten,
waarvan de naleving niet door
een politiemacht kan worden
afgedwongen en waarvan de
betekenis derhalve geheel be
paald wordt door het gedrag
van de ondertekenende staten.
Terwijl niemand generaal De
Gaulle kan verwijten dat hij
ook maar een titel of jota van
de verdragen van Rome heeft
geschonden, is hij niettemin als
leider van één der belangrijk
ste verdragslanden opgetreden
op een wijze welke geheel in
druist tegen iedere gedachte
aan Europese eenwording, ja,
tegen elke vorm van redelijk
overleg waarop de meest ge
wone samenwerking tussen de
volken in vredestijd behoort te
berusten. Door dit te doen
heeft hij de E.E.G. geenszins
zoals minister Couve de Mur-
ville het heeft willen doen
voorkomen beschermd, doch
haar in de hartstreek ge
troffen.
De verdragen van Rome
werden getekend in maart
1957. Sedertdien hebben de
verschillende E.E.G.-landen,
waaronder het onze, een snel
toenemende welvaart gekend
terwijl Engeland daarentegen
achterbleef en te kampen had
met moeilijkheden op inter-
nationaal-financieel gebied.
Die laatste moeilijkheden, die
geheel Europa dermate ge
plaagd hadden kort na de
tweede wereldoorlog, schenen
op het continent definitief
overwonnen te zijn.
Dit verschil in ontwikkeling
tussen het Kleine Europa en
Engeland hebben velen, niet in
de laatste plaats in Engeland
zelf, daaraan toegeschreven
dat Engeland niet, en de zes
andere Westeuropese landen
wél, waren toegetreden tot de
Europese Economische Ge
meenschap. Zeer zeker heeft
deze opvatting er veel toe bij
gedragen dat de Britse re
gering tenslotte de wil te ken
nen gaf om tot de E.E.G. toe
te treden.
Toch kan het niet de ver-
dragsinhoud zelf geweest zijn,
die verantwoordelijk was voor
het verschil in economische
ontwikkeling tussen continent
en Engeland. Dit verdrag voor
ziet immers slechts in een ge
leidelijke afbraak van de in
terne tarieven en in een even
geleidelijk harmoniseren van
het gemeenschappelijk „bui
tentarief". Maar het zou zeker
niet de eerste keer zijn, wan
neer de economische ontwik
keling in sterker mate bepaald
werd door de gekoesterde ver
wachtingen dan door de feiten
op zichzelf. Men denke bij
voorbeeld aan de aanzienlijke
kapitaalsinvesteringen door
Noordamerikaanse onderne
mingen in de landen van de
„Common Market", zoals men
ginds de E.E.G. aanduidt. Die
investeringen zouden voor een
belangrijk deel uitgebleven
zijn, wanneer men niet alge
meen van de toekomstige
E.E.G. méér verwachtte dan
alleen een geleidelijke afschaf
fing van de interne tarieven.
Met de totstandkoming van de
verdragen van Rome was de
hoop geboren dat de eenwor
ding van een krachtig en wel
varend Europa bewesten het
ijzeren gordijn in het zicht
kwam.
Maar omgekeerd kan nu de
vernietiging van die hoop
schadelijke gevolgen hebben
voor de conjunctuur, gevolgen
welke uitgaan boven de zuiver
economische betekenis van de
afwijzing van Engelands lid
maatschap door De Gaulle, en
dus door de Zes (die moeten
buigen voor het Franse veto,
onder de spelregels van de Ro
meinse verdragen). Het is niet
onwaarschijnlijk, dat in Ame
rika de belangstelling voor de
Common Market sterk gaat
afnemen. In Europa zelf is een
toestand van onbehagen ont
staan, die zeker niet geschikt
is om het vertrouwen in de
verdere ontwikkeling van de
E.E.G. te versterken. Wij moe
ten afwachten hoe ver die
negatieve reacties zullen gaan,
en kunnen slechts hopen dat
het mee zal vallen. Maar een
terugslag zal er zeker zijn.
Wat is nu die economische
betekenis van het afstoten van
Engeland? Binnen het Europa
van de Zes verandert schijn
baar heel weinig, maar in
werkelijkheid is er sprake van
een belangrijke accentverleg
ging. De Europese Economi
sche Gemeenschap zal haar
naam niet meer verdienen; zij
zal een gemeenschap worden
van enige belangrijke conti
nentale en continentaal-ge-
oriënteerde landen Frank
rijk, de Bondsrepubliek, Italië
met daarnaast een aan
hang van kleine, meer op het
internationale verkeer gerichte
landen de drie Benelux-
staten. Geen enkel lid van de
E.E.G. heeft de gevolgen daar
van meer te duchten dan Ne
derland, van de Beneluxstaten
weer degene met de meeste
internationale bindingen, de
meeste buitenlandse handel,
de meeste scheep- en lucht
vaart, het meeste internatio-
naal-financiële verkeer. Zon
der Engeland in de E.E.G zul
len de continentale tendenzen
veel sterker zijn, en zal het
buitentarief dienovereenkom
stig de neiging hebben veel
hoger te worden dan de Bene
lux en in het bijzonder Neder
land aangenaam kan zijn. Dit
zal leiden tot verhoging van
onze produktiekosten, even
goed als de zogenaamde har
monisatie van de sociale wet
gevingen in de E.E.G.-landen
daartoe voert. Het zal onze
kansen bij uitvoer naar de an
dere continenten schaden. Er
wacht de Nederlandse minis
ters in Brussel één lang ach
terhoedegevecht, waarbij zij
zullen trachten te voorkomen
dat de gevolgen voor de Neder
landse economie schadelijker
worden dan, bij de huidige
stand van zaken, als onver
mijdelijk moet gelden. Geen
rooskleurig vooruitzicht der
halve.
Voorts is het alleszins aan
nemelijk dat Engeland zelf,
voor het hoofd gestoten als het
is, eerder tot bezinning zal
komen en zijn produktie zal
moderniseren dan met het
vooruitzicht van een grote, be
schermde „Common Market"
voor ogen, het geval geweest
zou zijn. Bovendien kan Enge
land nu ongestraft, en zonder
enig voorbehoud, gebruik ma
ken van het feit dat het goed
koop, en tegen lage tarieven,
van de gehele wereld kan
blijven kopen. Eén en ander
zou wel eens kunnen leiden tot
een niet onaanzienlijke uit
breiding van het Engelse han
delsverkeer met de overzeese
wereld allereerst met de
Verenigde Staten en de Do
minions, verder met de minder
ontwikkelde landen in tropisch
Afrika, Azië en Amerika. Hoe
zeer dit voor Londen verheu
gend zou mogen heten, voor
Nederland zou het betekenen
dat op allerlei markten een
nieuwe concurrentiestrijd ont
staat, juist terwijl ons kosten-
peil onvermijdelijk gaat
stijgen.
Politiek gesproken is het
ontbreken van Engeland in de
Europese Gemeenschap zon
der meer schadelijk te achten,
en dat voor al haar leden. Dus
ook voor Frankrijk.... Mis
schien kan dit laatste besef er
eens, wanneer De Gaulle niet
meer regeert, toe leiden dat
Engeland tenslotte tóch in de
Gemeenschap wordt opge
nomen, maar vooralsnog lijkt
die hoop op een strohalm in
een stormvloed.
Of men het Europese streven
naar eenheid beziet als een
uiting van de wil tot zelfbe
houd, als een manifestatie om
onze cultuur in stand te hou
den, dan wel als een dooreen-
strengeling van beide, Enge
land kan daarbij niet gemist
worden. Tragisch is het dat,
terwijl men in Engeland zelf
laat tot dit besef is gekomen,
een Franse president isolatio-
nistischer is opgetreden dan
het van ouds zo typisch insu
laire Engeland dat hij daar
door het Europese streven
naar eenheid ernstig, ja, mis
schien gevaarlijk geremd
heeft.
Hoezeer ons aller zelfbe
houd afhangt van Engelands
houding en zin voor verant
woordelijkheid is duidelijk ge
bleken tijdens de tweede we
reldoorlog niemand die het
beter weten moest dan gene
raal De Gaulle, die van Enge
land uit het magere sprankei
tje Franse open tegenstand
tegen de Duitsers, dat toen nog
voortleefde, kon organiseren.
Wij moeten danook hopen,
dat de ongelukkige gebeurte
nissen van de laatste weken het
Britse insularisme niet te zeer
zullen sterken, en intussen
blijven werken aan de toe
nadering tussen Engeland en
het continent, op ieder moge
lijk gebied. Het gaat om de
gehele toekomst van de E.E.G.,
en om die van al haar leden.
noemingen in een nieuw overheidsambt,
„waarbij de gehele tijd van internering
als dienstjaren meetelt".
De schrijver zegt, dat de „vier" onge
twijfeld juist zoals dat al met andere vrij
gelatenen in Aken gebeurde met bloemen
zullen worden begroet.
De RAI heeft ook tot enkele commenta
ren aanleiding gegeven. DE VOLKS
KRANT meent dat de nieuwe auto's tech
nisch geen gebreken hebben. Maar:
„Het kleine stadslicht heeft nog steeds
niet de aandacht die h^t verdientOok d?
Nederlandse wetgever is hier in gebreke
gebleven. Op het ogenblik maskeren tal
rijke auto's hun zichtbaarheid achter
twee lichtpuntjes die niet meer uitstra
lingsvermogen hebben dan een gloeiende
spijker".
Het blad wijst ook op de gevaren, die
de opgelapte wrakken op de weg opleve
ren.
Het allerbelangrijkste is dat de po
litie eindelijk een greep krijgt op de
„total losses" op Nederlandse wegen en
dat met het kentekenbewijs van een auto
niet meer kan worden omgesprongen zo
als op het ogenblik duizendvoudig ge
beurt".
overigens wijst DE VOLKSKRANT ook
op de „Dood door de middenberm", een
onderwerp, dat ons blad ook al uitvoerig
op de korerl heeft genomen.
En men meent, dat zeer veel automobi
listen doof en blind blijven voor alle
waarschuwingen.
„De beste verkeersvoorzieningen zullen
falen als een niet onbelangrijk deel van
de Nederlandse automobilisten en chauf-
feurjs en de talrijke zorgelozen in het auto-
leger van straks niet tot een werkelijke
bezinning op de verkeersonveiligheid ko
men. Achttien van de bijna 200 glanzen
de droomauto's, die op de R.A.I. onschul
dig pronken, zullen dit jaar, als er niets
verandert, bloed en tranen over zich af
roepen".
In TROUW is de RAI voor chroniqueur
Flex aanleiding enkele stellingen in her
innering te roepen, die aan de V.V. aan
het verkeersvraagstuk, wejden gewijd.
Dr. R. P. van Exter in 1955: „Het is
noodzakelijk als aanvulling op het rijvaar-
digheidsexamen de kandidaten op „nacht
blindheid" te onderzoeken.
Dr. A. N. Balk in 1956: „Een reële ver
betering van de verkeersveiligheid kan
verkregen worden door het invoeren van
uitgebreid verkeersonderwijs op alle scho
len".
Dr. H. J. Kolkman in 1956: „De bevor
dering van de verkeersveiligheid dient
voor het gehele land centraal geleid te
worden door één dienst. Het gebruik van
zogenaamde gruwelpropaganda dient sterk
ontraden te worden."
Dr. R. J. Bijkerk in 1957: ..Zij, die een
verkeersdelict begaan, dienen strenger,
persoonlijker en vooral sneller berecht te
worden dan heden ten dage in Nederland
geschiedt."
Tenslotte signaleren we het februari
nummer van „Burgerzin", uitgegeven door
de gemeente Hilversum. Daarin betoogt
burgemeester J. J. G. Boot:
„Men kan beter kritiek en klachten de
gemeente betreffende rechtstreeks aan het
gemeentebestuur kenbaar maken dan via
ingezonden stukken."
Men betwist ingezonden stukkenschrij-
vers niet het recht zich tot de krant te
wenden maar als men zich tot de gemeen
te zelf richt kan de briefschrijver het ef
fect van zijn kritiek vernemen, vindt de
burgemeester.
Welke klacht uitten raadsleden echter bij
het onderzoek van de Hilversumse begro
ting?
Brieven aan de gemeente worden traag
of niet beantwoord. Briefschrijvers veten
na maanden nog niet of hun schrijven wel
is aangekomen en of het ooit behandeld
zal worden."
We hebben er zo'n idee
in Hilversum heus
stukken zal schrijven.
var,
vel
dat
men
.■l<m
