Muiterij op het Vrouwenschip
HET HILTON-HOTEL VERVANGT NU
MONUMENTALE BERLAGE-GEBOUW
PUZZEL NUMMER 24
r*
TANTE PATENT
PANDA EN DE BEWOGEN BEWEGER
I5
1
door Henriek Binder
Biinnie-„modë9
ook in Londen
i3
11
Om vervolgverhaal
i»
Antieke meubelen houden waarde
l
ZATERDAG 16 FEBRUARI 1963
V iA A A
RAI-DRUKTE
PARKEERVERBOD
1
■Pr
Kristallen wieg voor de
keizerin van Perzië
g 58)
S „En nu verder over die Nunham,"
S vervolgde Gill. „U hebt u immers veel
met de misdaad bezig gehouden, ik
g bedoel theoretisch. Wat ik er van weet
weet ik meer uit de praktijk. Die
H Nunham imponeert me. Om één enke-
le reden: hij redde zijn eigen leven
g en zette het bijna op hetzelfde ogen-
li blik weer voor mrs. Barnley op het
spel. De misdadige periode van zijn
jl leven is nu zo goed als afgesloten
g dat hij voor Smasbury speelt is van
geen enkel belang. Ik heb hier een
brief voor hem gisteren geschre-
ven."
Met zijn gezonde arm pakte Gill
S een dik boek. Het was een boek dat
g Sir John Swinburne door kapt. Aitken
g aan Smasbury had laten overhandi-
gen. De brief aan Nunham lag als
bladwijzer in het boek. Een ogenblik
g keek Gill het boekwerk in en zei,
g enigszins spijtig: „Ik zal het niet he
il lemaal uit kunnen lezen."
Hij klapte het weer dicht en gaf het
g aan Holborn: „Een geschenk voor u,
g dokter.
Holborn nam het aan, maar hij pro-
testeerde: „Zo ver zijn we toch nog
g niet, luitenant Smasbury."
„Ik ben zo ver. Deze brief," ver-
volgde Gill, „had ik gedacht voor een
g bepaalde situatie op het schip. Als
g Nunham geluk heeft, zal die situatie
niet voor Rio intreden. Zijn positie is
H op het ogenblik al onmogelijk gewor-
g den. De hele vijfde afdeling, achten-
zestig meisjes, weten door Jane King,
S wie hij is. Er is maar één ding dat
g hem tot nog toe beschermt tegen het
g kletsen van de meisjes: dat is de ijze-
ren discipline, die Edith Sharow op
H haar aanhang uitoefent. In elk geval
S moet Nunham in Rio van boord gaan.
g De redenen staan in de brief. U kunt
hem met miss Knotherwell lezen. Ik
H raad u aan, alles met haar te be-
g spreken. Zij en miss Williams zijn de
dapperste vrouwen aan boord. Ik ben
bang dat Edith Sharow tussen Rio en
g Kaapstad een nieuwe opstand wil
g proberen te ontketenen. Vóór Rio kan
het niet meer en na Kaapstad zou het
nutteloos zijn."
g Gill moest zichzelf een ogenblik on-
g derbreken. Hij scheen nu meer last
van de pijn te hebben. Holborn zag
het niet zozeer aan de uitdrukking
g op zijn gezicht, als wel aan de ma-
nier, waarop hij uiterst voorzichtig en
langzaam de lucht in zijn longen zoog.
g „Nu moeten we het dan nog over
g Susan hebben", zei Gill, toen hij de
ergste pijn doorstaan had. „Susan zal
in Port Jackson waarschijnlijk haar
vrijlatingspapieren krijgen. Ik kon
g dat voor het vertrek uit Londen niet
g meer gedaan krijgen. Neemt u de
zorg voor Susan op u alstublieft. Zeg
g haar, dat alles op grond van hogere
g belangen gebeurt. In het begin zal
g ze wel een beetje ongelukkig zijn,
H maar ze heeft een erg volgzame na-
g tuur".
g „Ja, en uzelf, luitenant Smasbury?"
vroeg Holborn, volkomen overstuur,
s „Ik bedoel neemt u me niet kwa-
lijk, we spreken immers als mannen
g met elkaar maar, als werkelijk
H het ergste eens gebeuren mocht: U
bent toch uiteindelijk luitenant Smas-
g bury!"
„Gelooft u, dat dat nu nog een
rol speelt? Ook al word ik morgen
als Gill in het zeildoek genaaid, ik
blijf toch Smasbury".
Hij glimlachte pijnlijk.
Holborn begreep die glimlach pas
E enkele dagen later. Maar op het ogen-
g blik voelde hij iets van beklemdheid,
zoals de mens voelt als hij zich tegen-
over iemand met een sterkere wil
bevindt.
g „Ik zou dan", zei Gill zijn ogen
begonnen koortsachtig te glanzen
„ik zou dan graag nog miss Knother-
g well om een gunst willen verzoeken,
g Zoudt u haar misschien even willen
gaan halen? Het is niets bijzonders,
maar ik zou u toch willen verzoe-
g ken erbij te blijven."
g Holborn stond op en ging naar Lil.
Ze keek naar hem op.
g „Wel, dokter Holborn, bent u nu te
il vreden?"
„Miss Lil" antwoordde hij ernstig,
g „hij zou u graag nog eenmaal willen
g spreken".
g „Daar wachtte ik al op, maar ik
ga alleen maar er heen, als u er
S bij blijft, dokter Holborn".
„Daar heeft hij zelf al om ge
vraagd", antwoordde hij.
Nog nooit in haar leven had Lil
een dergelijk mengsel van angst, be
klemdheid, onrust en nieuwsgierig
heid gevoeld als nu ze bij Gill binnen
kwam.
„Goedenavond, mr. Pitt", zei Gill.
„Goedenavond, luitenant Smasbury"
antwoordde Lil.
„Nietwaar", zei Gill, „u bent er
toch vanmorgen vroeg pas op geko-
is?"
„Helaas wel" zei Lil. Maar de tra
nen liepen haar al over de wangen,
want ze zag aan Gill's grauwe
gezicht, dat hij geen hoop meer had.
„Ik moet u mijn verontschuldigin
gen aanbieden, vanwege die koffer.
Ik deed het niet graag, maar u be
grijpt wel, dat een man graag al zijn
papieren bij elkaar heeft".
„Het is heel vriendelijk van u. dat
u hier nog over schertst", zei Lil.
„U moet later maar met dokter
Holborn bespreken, wat ik hem zoeven
allemaal gezegd heb. Het gaat nu
alleen nog maar om het huis in Col
lege Hill. Volgens de wet behoort het
aan hem, die de misdadiger gedood
heeft, en in dit geval zou u dat zijn,
miss Knotherwell".
Lil schudde haar hoofd: „Nee, lui- i
tenant Smasbury ik ken de wet,
maar wat me bij Wyatt gelukte be- i
rustte alleen maar op toeval. Het huis j
is van u".
Gill bewoog afwerend zijn gezonde I
arm. „Ik weet, dat u alles wel goed
zult afhandelen. Daar hoeven we ver
der niets over af te spreken. Maar ik
zou u erg erkentelijk zijn, als u uit
de opbrengst de mij toebehorende som
van vijftienhonderd pond aan mijn
moeder zou willen doen toekomen".
Lil zei onder tranen: „George heeft
uw tegoed precies nagerekend, het is
achtduizend vierhonderd pond".
„Ja, zoveel moet het ongeveer zijn"
zei Smasbury. Het was voor het eerst,
dat hij iets van verbittering toonde.
Hij trachtte diep adem te halen, maar
zijn borst deed hem daarbij teveel
pijn.
„Helpt u hem, dokter!"
„Gaat u maar, miss Lil," zei Hol
born, en hij hielp haar uit haar stoel
op. In haar hut hoorde ze de onder
drukte kreten van Gill. Zo had ze nu
de echte Smasbury moeten leren
kennen.
Een halve minuut lager kwam Hol
born bij haar binnen.
„Dood," fluisterde ze.
„Hij is buiten kennis."
„En is hij niet meer te helpen?"
„Neen," antwoordde dokter Hol
born.
„Mag ik naar hem toe?"
„Zeker, we zullen samen aan zijn
bed gaan zitten." Maar in de deur
bleef Holborn staan.
„De natuur," zei hij, „was hem bij
zonder genadig."
Lil keek ontsteld naar het bed. Daar
lag Gill, luitenant Smasbury, de ogen
gesloten, het gezicht strak en onbe
wogen, zoals hij ook tijdens zijn le
ven geweest was.
„Wij dokters hebben niet veel te
vertelien. We kunnen alleen maar
daar genezen waar de natuur het ons
de natuur toestaat. Maar juist als we
zouden willen genezen, staat ze het
vaak niet toe."
In de deuropening stond Susan.
Haar gezicht was smal en bleek, en
haar gekwelde, roodbehuilde ogen ke
ken langs Holborn heen naar het bed.
„Slaapt hij?" vroeg ze.
Bang keek ze om naar Holborn en
op zijn gezicht las ze, wat ze zelf
niet durfde te denken.
Toen gilde ze. Velen werden ge
wekt door die ontzettende kreet. Se
conden lang klonk die gil uit haar
mond, uit de keel, die zo klaar en
zuiver kon zingen.
„Susan," zei Holborn troostend,
„kleine Susan!"
En toen gebeurde het afschuwelijk
ste: Plotseling ging het gillen uit die
prachtige mond ovêr in een schril,
huiveringwekkend gelach.
(Wordt vervolgd) E
(Van onze Amsterdamse redacteur)
Hoog boven dé stadionbuurt uit rijst het Hiltonhotel en
het gebouw blijkt zo goed in deze omgeving te passen, dat
het is, alsof het er altijd heeft gestaan. Toch is deze plaats
een halve eeuw lang „kaal" geweest omdat men niet goed
kon beslissen over de aard van het aldaar te projecteren
bouwwerk. De stadionwijk is destijds ontworpen door archi
tect H. P. Berlage, die na enige herzieningen tot een stede
bouwkundig plan kwam, dat eigenlijk was gebaseerd op de
Het plan-Berlage werd in 1917 door de
gemeenteraad aanvaard en als monumen
taal gebouw gingen de gedachten uit naar
een academie voor beeldende kunsten. Die
academie is er nooit gekomen, maar
steeds weer kwam in latere jaren, toen
de stadionbuurt vrijwel geheel was gere
aliseerd, die bestemming van dat plein in
de gemeenteraad ter sprake.
In 1925 werd als gevolg van een voor
stel van enkele raadsleden besloten ter
plaatse een bebouwing toe te laten met
meer woonlagen dan de bouwverordening
toeliet. Daar bleef het vooralsnog bij en
het plein werd alvast maar benut voor de
bouw van enkele houten noodscholen. Er
ging haast geen begrotingsbehandeling
voorbij of er waren raadsleden, die naar
de bestemming van het plein informeer
den.
Dat heeft geduurd tot een jaar of vijf
geleden, toen de vestiging van het Hilton
hotel in Amsterdam zeker scheen en nu
staat dat Hiltonhotel daar in de monu
mentaliteit, die Berlage zich heeft voor
gesteld. Als de grote bouwmeester nog
eens een blik op zijn stedebouwkundige
werk zou kunnen slaan, zou hij ongetwij
feld diep zijn teleurgesteld, want qua
bouwstijl had hij zich enkele onderdelen
van de stadionbuurt toch anders voorge
steld. Maar voor de wereld van 1962 is
dat Hiltonhotel een zeer geslaagde oplos
sing, die aan dit stadsdeel een zekere al
lure geeft. En niemand betreurt, dat het
stadion er nooit is gekomen en de Miner-
valaan geen Stationsweg is geworden.
Het RAI-gebouw een tweede zeer ge
slaagde architectonische schepping in het
zuidelijk deel van de hoofdstad beleeft
weer hoogtijdagen. De autotentoonstelling
heeft een omvang, waarvan de oprichters
van de Vereeniging RAI in 1893 (toen nog
rijwielindustrie) niet konden dromen. Bij
die eerste fietsententoonstelling, de in het
paleis voor Volksvlijt werd gehouden, was
er trouwens van auto's vrijwel geen spra
ke.
toen reeds geprojecteerde, later inderdaad aangelegde, maar
nooit in gebruik gekomen ringspoorbaan rond Amsterdam.
Berlage tekende een Zuiderstation op de kaart en ontwierp
een 50 meter brede stationsweg (Minervalaan), die moest
reiken tot een 60 meter brede oost-west-verbinding (Apollo-
laan). Op het snijpunt van deze wegen projecteerde hij een
groot plein, waar plaats was voor „een monumentaal
gebouw".
Britse hartspecialisten zijn een nieuwe
behandeling voor hartaanvallen aan
het testen, die gebruikt kan worden
voor pasgeboren babies, die geen
ademhalen. In verschillende gevallen
heeft de methode reeds succes gehad.
De behandeling houdt in, dat het kind
of de volwassene in een perspex
trommel wordt gelegd. Oxygen wordt
ingebracht en de druk verviervoudigd.
Foto: De patiënt wordt in' de perspex
trommel gelegd, waarin oxygen wordt
gebracht, om de bij een hartaanval zo
nodige extra hoeveelheid oxygen te
verschaffen.
iP*
Hoewel er op het ogenblik ruim 2000
plaatsen zijn op het parkeerterrein van
het RAI-gebouw, kunnen op drukke dagen
niet alle autobezitters hun wagen kwijt.
Dan zal men dus voor een deel een plaats
je moeten zien °te vinden in de straten in
de omgeving. Inmiddels gaat de uitbrei
ding van de RAI-parkeergelegenheid de
komende jaren nog voort tot er plaats zal
zijn voor circa 5000 auto's.
Een niet zo erg sympathieke gewoonte
van de Amsterdamse politie is, dat bij
een dergelijke drukte op grote schaal
bekeuringen worden uitgedeeld onder au
tomobilisten, die hun wagen op de grote
tegelpleinen voor het rai-gebouw zetten.
Deze pleinen, die geen enkel praktisch
nut hebben en zijn voortgekomen uit de
esthetische verlangens van de stedebouw
kundigen zijn als het ware een fuik voor
de niet zo met de plaatselijke situatie op
de hoogte zijnde automobilist. Ge kunt
uw auto ltngs de grachten dubbel- of
driedubbelparkeren, ge kunt de wagen op
het trottoir voor de stoeptreden van het
Koninklijk paleis rijden of achterlaten
voor uitritten van bedrijven 'de kans
is groot, dat de politie met dq handen op
de rug voo'rbijwandelt. Maar wie met zijn
autowielen het heilige plein voor het RAI-
gebouw aanraakt, betaalt 7,50 boete.
Men zij gewaarschuwd.
Hoger dan alle andere gebouwen in de
omgeving staat aan de Amsterdamse
Apollolaan het Hilton-hotel.
Zo erg slecht moet men overigens niet
van de Amsterdamse politie denken. Zij
heeft dezer dagen aangekondigd, dat in
valide automobilisten ontheffing kunnen
krijgen van parkeerverboden. Deze auto
mobilisten kunnen maximaal een half uur
hun auto parkeren op plaatsen waar een
parkeerverbod geldt. Er zijn tot dusver
ruim 100 aanvragen voor deze ontheffing
binnengekomen, die alle door de GG en
GD zullen worden beoordeeld. Zij, die ont
heffing krijgen, ontvangen twee kaarten,
die zij aan de voor- en achterruit van hun
auto moeten bevestigen.
Wie een rijbewijs voor het besturen van
een motorvoertuig aanvraagt dient een
verklaring te ondertekenen, waaruit de li-
In de Londense nachtclub. Bal Tabarin,
hebben acht aantrekkelijke „bunnies" met
flaporen en pluimstaarten, hun debuut als
dienstertjes gemaakt.
De Bal Tabarin is de eerste Londense
nachtclub, die, in navolging van de huidi
ge Amerikaanse manie, meisjes verkleed
als hazen in dienst heeft. De taak van deze
meisjes bestaat uit de gasten te ontvangen
en naar hun tafels te leiden, menu's en
wijnkaarten aan te reiken en dranken te
serveren.
Voor de bezoekers geldt, evenals in
Amerika, de regel: „Handen af van de
„sport bunnies" (zoals de meisjes ge
noemd worden). De bunnies dragen zwarte
kostuums die op zwempakken lijken, witte
flaporen en pluimstaarten.
Hun eigenlijke beroepen variëren van
tandartsassistente tot kindermeisje. In hun
nieuwe betrekking verdienen zij echter 40
pond sterling (400 gulden) per week.
„Wij betalen hoge lonen omdat wij in
telligente en aantrekkelijke bunnies wil
len", aldus Paul Raymond, eigenaar van de
nachtclub.
TEHERAN (AP) De hoofdredacteur
van het Hamburgse blad Die Welt heeft
aan keizerin Farah van Perzië een kris
tallen wieg aangeboden voor haar tweede
kind dat in maart verwacht wordt. De
wieg is ingelegd met gouden en zilveren
Iraanse motieven.
Advertentie
Secretaires, chiffonnières, stoelen, ronde ta
fels, ook uitschuifbaar. Alles van mahonie
hout. Ook kleinmeubelen. Canapé's. Voor
restaureren en inkoop antieke meubelen.
Telef. 12223, Groot Heiligland 64, A. Mudde,
Gasthuisvest 45.
chamelijke toestand van de betrokkene
duidelijk wordt. Het is de verkeerspolitie
in Amsterdam gebleken, dat velen, die
een lichaamsgebrek hebben, hiervan geen
opgaven doen in deze „eigen verklaring".
Er zijn zelfs gevallen bekend, waarbij
mensen, die aan een oog blind waren, dit
verzwegen. Dergelijke onjuiste opgaven
kunnen rampzalige gevolgen hebben.
De Amsterdamse politie zal in de naaste
toekomst bijzondere aandacht wijden aan
dit probleem. Zij heeft er bij voorbaat op
gewezen, dat het opzettelijk onjuist invul
len van de eigen verklaring kan worden
gestraft met drie maanden hechtenis of
tienduizend gulden boete.
X
A
X
X
6
X
7
X
8
X
9
X
10
X
11
X
12
X
13
X
14
X
Vul horizontaal in:
1. plaatsje onder St.
Maarten, 2. plaats
tussen Hoogwoud en
Obdam, 3. bekende
stad met een kaas
markt, 4. dorp bij
Alkmaar. 5. drie
buurtschappen van
de zelfde naam en
wel onder: Hoog-
karspel, onder Ven
huizen en onder
Westwoud, 6. plaats
ten O. van Alkmaar,
7. plaats aan de lijn
Den Helder-Alk-
maar, 8. plaats bij
Amsterdam, 9.
plaats tussen Haar
lem en Amsterdam,
10. plaats tussen
Uitgeest en Alk
maar, 11. plaats ten
N. van Bergen, 12.
plaats ten N. van Hoorn, 13. plaatsje onder
Oosthuizen, 14. plaats bij Oosthuizen.
Bij juiste oplossing leest men op de
kruisjes twee namen van plaatsen, even
eens gelegen in N.H. De eerste plaatsnaam
bestaat uit 8 letters, de tweede plaats
naam bestaat uit 6 letters. Te gebruiken
letters: 7 X a, 2 X b, 2 X c, 5 X d, 13 X e,
1 X f, 5 X g, 6 X h, 2 X i, 2 X k, 5 X 1,
4 X m, 5 X n, 12 X o, 2 X p, 8 X r, 2 X s,
1 X t, 3 X u, 1 X v, 3 X w.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit te
zijn.
OPLOSSING PUZZEL No. 23
Horizontaal: 1. ma, 3. kalf, 7 eten, 10.
N.M., 12. arm, 14. malaria, 16. reu, 17. tin,
18. gebit, 19. een, 20. ha, 21. epos, 23. semi,
26. ni. 27. mees, 29. lama, 31. Ede, 33. dom,
35. lei, 37. no, 38. egel, 40. geld, 43. Ee, 44.
steur, 45. reëel, 46. li, 47. smak, 49. stal, 50.
D.P., 52. esp, 54. met, 56. Leo, 57. tong, 60.
eend, 62. un, 64 stek, 66. Anlo, 67. mi, 68.
aar, 70. leest, 72. net, 73. age, 74. perkara,
76. adi, 77. na, 78. blik, 79. ferm, 80. Ee.
Verticaal: 1. mathoen, 2. aria, 4. A.M., 5.
Lagos, 6. fles, 7. Eris, 8. titel, 9. e.a., 10.
neen, 11. munitie, 13. Mn, 15. A.B., 16. re,
21. e.e., 22. pergument, 24. malleabel, 25.
i.m., 27. me, 28. do, 30. al, 32. dosis, 33 dl,
34. mg, 36. Eelde, 38. Ees, 39. era, 41. ert,
42. del, 46. leguaan, 48. km, 49. st, 51. posi
tie, 53. pt, 55. en, 56. Ld. 58. os, 59. gelei,
60. entre, 61. no, 63. naga, 65, kerk, 66.
Asaf, 67. mede, 69. re, 71. E.K., 72. na, 74.
pl, 75. ar.
PRIJSWINNAARS PUZZEL No. 23:
7.50: Mevr. Versteeg, Oost-Indiëstraat
27, Haarlem; 5.00: Mevr. T. Spoelstra
Reidsma, Gijzenveltplantsoen 129, IJmui-
den; 2.50: F. J. Cinqualbre, Molenaer-
straat 24A rd, Haarlem.
Een oorspronkelijk stripverhaal
door Annie M. G. Schmidt
en Fiep Westendorp
61-3. „Gelukkig dat u er bent, tante Patent
riep neef Boordevol. „Hoe kon u zo dom zijn, om
u te laten kiezen als Miss Saturnus?" „Ik vond het
heel aardig van hen. zei tante Patent een tikje
gekwetst. „En ik ben er WAT trots op." „Maar
de aandacht is alwéér op ons gevestigd," riep juf
frouw Tuttema. „Ze zitten weer achter ons aan.
Wat een ondankbaar volk! Ik offer mij op! Ik col
lecteer voor de Onderontwikkelde planeten en wat
is mijn dank? Men achtervolgt mij." „Ik zie nog
maar EEN uitweg," zei vriend Kwikstaart. „Ik zal
u naar de basis brengen waar het nieuwste ruim
teprojectiel staat opgesteld. Saturnus is namelijk van
plan om een bemand ruimtevaartuig naar de Aarde
te sturen." „Een raket?" riep tante Patent opgetogen.
„O, kunt u ons niet aan boord smokkelen?" „Een
raket is het niet," zei vriend Kwikstaart. „Een vlie
gende schotel dan misschien?" opperde neef Boor
devol. „Ook niet," zei vriend Kwikstaart „Een vlie
gende schotel is te ouderwets, tiet allermodernste
is de Vliegende Theepot."
COP. MATTEN TCOMbc*
36. Na hun vlucht uit het politiebureau lieten Panda
en de heer Zielepopel zich hijgend op een bankje in het
park neervallen. „Pff! U moet toch heus ophouden met
het maken van die gekke dingen," pufte Panda, „we
krijgen erpffsteeds narigheid mee." „Ik kan
het niet laten," zei Inertus Zielepopel. „Als ik geroerd
ben, moet ik dat uitleven in een roersel. Zo gaat dat,
jonge Panda." Ja ja," zuchtte Panda, „zo gaat dat.
Kunt u zich niet op een andere manier uitleven? Die
gekke dingen geven steeds last. Wie weet wat uw laat
ste roersel nu weer uitspookt. We mogen niet rustig
blijven zitten, terwijl dat dingEr klonk een ge
kraak. En het volgende ogenblik bleek, dat niemand rus
tig kon blijven zitten als er een roersel in de buurt is.
