Muiterij op het Vrouwenschip
SI!
Bouchée a la reine lekkerder
dan een koninginne hapje?
Meteorieten
vangen
Tl
TANTE PATENT
PANDA EN DE BEWOGEN BEWEGER
9
Vulkanen verantwoordelijk
voor de abnorma Ie koude?
Volgende
Ons vervolgverhaal
door Henrick Binder
Foto- en filmwedstrijd
Ruimtetechniek
op de Everest
„Pravda" klaagt over
slechte t.v.-toestellen
Eisenhower lapte
critiek aan de
golfclub
KA
Ik. 1 V'
MAANDAG 18 FEBRUARI 1963
7
mmm
-
t.
jpilllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
'v-
59)
Het hart van de arme Susan stortte
in dat gelach, alle ellende en schande
van het laatste halve jaar uit, al de
angst om hem, om wie ze dagelijks
gesidderd had en om wie nu niet
meer te sidderen viel. Ze voelde niet
meer, dat Holborn haar vasthield. Lil
keek strak naar dat smalle, door ver
driet verteerde gezicht. Plotseling
zonk ze bewusteloos op de grond. Hol
born legde haar voorzichtig op het an
dere bed.
Nicol kwam binnen. Zijn zware stap
was al op het dek te horen. Ook de
kapitein kwam, en zelfs George was
door de kreet van Susan uit zijn kooi
gejaagd. De kapitein en Nicol konden
het niet verwerken: Gill dood! Dit be
tekende een enorme leegte. Want Gill
was de ziel van het transport geweest.
„We zullen hem een eervolle begra
fenis geven," hoorde Lil de kapitein
zeggen. Ze bleef in de deuropening
staan, want Aitken sprak verder: „We
weten weliswaar niet, wie hij in wer
kelijkheid was, maar we weten toch
meer van hem dan van vele andere
mensen, van wie we veel denken te
weten. Dit zullen we hem morgenoch
tend allemaal zeggen, als we hem
naar zijn laatste rustplaats brengen."
Hij wendde zich tot Holborn: „Mor
gen vroeg om acht uur moet het ge
beuren." en toen tot Nicol: „De hele
bemanning is erbij en ook alle meis
jes moeten aantreden."
Nadat de kapitein een kort gebed
had uitgesproken, staande voor het
bed, verliet hij de hut. George zat
onbeweeglijk op een stoel en staar
de naar de dode Gill. Had hij dit
gewild? Het was heel iets anders
als je een mens, half waanzinnig van
woede, over de reling probeert te du
wen en hem tijdens de worsteling een
mes in zijn rug steekt. Maar als die
man dan zo moest sterven, zoals
hier, dan was het toch veel erger.
Het was nu wel bekend geworden,
dat hij een vechtpartij met Gill had
gehad. Nu zat hij hier, als zijn moor
denaar.
George was niet sentimenteel; hij
dacht niet in het minst: ,Die arme
Gill". Hij betreurde alleen, dat hij
niet meer met hem kon spreken, dat
hij hem geen enkele kans meer kon
geven. Hij had er ook geen spijt van,
dat hij die nacht zijn mes tegen Gill
getrokken had. Het was onbelangrijk
wie van hen beiden over de reling
gegaan was de zaak zou in elk
geval glad geweest zijn. Nu bleef hij
Gill voor altijd iets schuldig. Op dat
moment stond Susan op als iemand,
die zojuist uit een diepe slaap ont
waakt is. Ze ging voor het bed staan
en streek zorgvuldig haar jurk glad,
heel langzaam en zorgvuldig. Toen
greep ze zich met beide handen in
het haar. Haar gezicht had iets af
wezigs. Toen begon ze het bed op te
maken. Ze schudde het kussen op en
trok de dekens recht. De mannen ke
ken angstig naar haar, want ze wa
ren bang voor het moment, dat ze
zich om zou draaien en haar dode
Gill zou zien. Ze deed een stap in
de richting van Nicol, keek hem vra
gend aan, maar scheen hem niet te
herkennen zoekend keek ze in het
vertrek om zich heen. Ze zag het bed,
waarin Gill lag, toen ontdekte ze Lil
in de deuropening.
Heel even werden haar afwezige
blikken verhelderd door de blijdschap
der herkenning. Ze liep naar Lil, bleef
voor haar staan en zei zacht: „Ik
moet naar huis, naar mijn ouders.
Ik moet hun alles vertellen, ze we
ten nog van niets".
„Je moet nu naar bed gaan, Susan,
je moet tot morgenochtend gaan sla
pen".
„Moet ik?" vroeg Susan peinzend.
„Morgen is alles veel beter".
„Kunnen de heren misschien, weg
gaan"? vroeg Susan zacht.
„Natuurlijk", zei Lil. „de herèn
gaan direct weg". Susan ging weer
in het bed liggen.
„Doe je de lamp uit, Lil?"
Lil streek over Susan's gezicht.
„Je wekt me toch, morgen?"
.Ja, ik wek je wel".
Lil draaide de lamp uit, verliet het
vertrek en sloot de deur af.
„Het is mogelijk", zei Holborn.
..dat ze plotseling weer zo'n gilaanval
krijgt".
„Ik geloof het niet", antwoordde
Lil. „Ze sliep al, toen ik de lamp
uitdraaide".
Het was precies zoals Lil zei. Susan g
sliep de hele nacht. Toen Lil de vol- g
gende morgen binnenkwam, zat Su- jg
san al op de rand van het bed haar s
haren te kammen.
Ze zag toe hoe de matrozen de
dode Gill naar buiten droegen. Maar g
het drong niet tot haar door, dat het g
Gill was. H
Lil lag de hele nacht in tweestrijd, g
of ze naar George zou gaan en hem g
alles zou zeggen wat ze sinds een g
paar uur wist. Maar zou dat iets aan g
de zaak veranderen? George kon zich g
toch op geen enkele manier redden s
Het noodlot, dat voor Gill zo on- g
barmhartig was, kon voor George g
toch nauwelijks barmhartiger zijn. En g
toen kwam het haar opeens voor, g
dat ze ook niet het recht had, George g
te waarschuwen. Wat er gebeuren g
moest lag in Holborns handen. Ze g
moest het aan Holborn overlaten; hij gg
zou wel uitvoeren, wat hij met Gill g
besproken had.
Toen de bemanning en de meisjes gg
aangetreden waren en ook Lil naar g
boven ging, voelde ze zich heel treu- g
rig zowel om Gill als om George, g
Het schip zou nu wel te horen krij- g
gen, wie luitenant Smasbury in wer- g
kelijkheid was. Ze verwachtte George g
al niet meer temidden van de ande- g
ren te zien staan.
Tot haar grote verbazing stond hil g
naast de kapitein.
Holborn, die naast hem ging staan, s
sprak zachtjes de merkwaardigste, de g
kortste en meest schokkende rouwre- g
de uit. Hij keek op Gill's lijk neer.
dat door Nicol in zeildoek genaaid en gg
in de vlag van het koninkrijk gehuld, g
op een zwarte doek naast de reling
lag. en zei zacht, maar eigenlijk g
slechts voor haar oren bedoeld: ..Gill g
blijft Gill". g
De kapitein sprak ook enkele woor- g
den. Het leek Holborn, dat ze alle h
een dubbele betekenis hadden.
Het kwam er niet op aan, zei de g
kapitein, wie iemand was, maar wal g
iemand was. Met de matroos Gill g
ging een mens van de „Lady Julian" g
heen. die haast geen naam had. want g
hij was pas op het laatste ogenblik g
uit het grote Londen aan boord ge- g
komen, om hier zijn plicht te doen g
En hij had meer dan dat gedaan g
Maar het troostte hem voor Gill, dat g
die zee altijd slechts het graf van de gg
besten was. Hij wenste Gill van gan- gg
ser harte de eeuwige rust. g
Vele meisjes huilden, vooral allen gg
uit Gill's eerste en tweede afdeling g
Velen snikten luid. g
Nicol stond er met vochtige ogen g
bij.
De kapitein gaf een teken, en Gill g
zonk in de diepte.
Plotseling hoorden ze uit het open
venster van het ziekenzaaltje Susan's gg
heldere stem komen, begeleid door gi- g
taarklanken: g
Hebben jullie soms Lilie gezien?
Ze sterft in de regentijd, g
in de regen moet ze ondergaan, g
zoals de mens in harteleed.
Lil werd bleek en liep haastig weg g
Susan zat op het bed. met de gi- g
taar in haar arm, haar ogen staar-
den afwezig in het oneindige.
Ze zag Lil niet. Vers voor vers zong g
ze het lied. g
Toen ze klaar was, legde ze de gi- g
taar naast zich neer. stond op. streek
haar jurk glad en zei:
„Nu moet ik gaan. ik moet naar g
huis." g
„We gaan naar huis," zei Lil. g
„We gaan naar huis," zei Susan g
Hoofdstuk XXXVII
Dokter Holborn vermeed in de vol- g
gende dagen kennelijk iedere ontmoe- g
ting met Lil. Zij vond dit heel na- g
tuurlijk Ze waren het de dode Gill g
wél verplicht, eerst een tijdje voorbij g
te laten gaan. g
In deze dagen dacht ze voortdurend g
aan George Wat zou er van hem te- g
recht komen! Het stond wel vast, dat g
hij van de „Julian" af moest, maar g
als alles goed ging. zou het toch altijd g
nog zes weken duren, voor ze in Rio g
kwamen. En wat kon er in die zes g
weken niet allemaal gebeuren? In wat g
voor een gevaarlijke toestand bevond
hij zich, en bevonden zich ook Maud g
en zijzelf! g
(Wordt vervolgd)
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllll
Ik
v-x-
OSTENDE (AP) De „onvertaalbaar
heid" van Franse kokstermen is groten
deels een excuus voor snobisme en een
zeker taalfetisjisme, aldus professor R.
Haeserijn, specialist in de Nederlandse
taalkunde, tijdens een weekeinde van de
„Vereniging voor beschaafde omgangs
taal", een organisatie, gewijd aan de ver
dediging van de zuiverheid van de Vlaam
se taal in België.
Sprekend tot een Vlaams gehoor zei dr.
Haeserijn' ..Waarom zou „koninginnehap-
je" minder duidelijk zijn dan „bouchée
a la reine"? Geen van beide uitdrukkingen
geeft helemaal juist aan wat men krijgt:
een korstgebak, gevuld met iets van ge
vogelte. Maar een „kalfsoester" lijkt niet
belachelijker dan een „escalope de veau".
een „varkensribbetje met verse groenten"
is niet slechter dan een „cöte de pore a
la printanière" en een „Vlaamse zweze
rik" niet minder lekker dan een „ris-de-
veau".
De professor kreeg echter de wind van
voren van een andere congresbezoeker, de
heer N. F Peere, die les geeft aan een
hotelschool en die het noodzakelijk vindt,
op dit gebied blijk te geven van een ze
ker realisme, aangzien de beroepsgastro-
nomie een heel aparte wereld is. Hij be
toogde: „De Vlaamse belangstelling voor
de gastronomie is iets betrekkelijk nieuws,
lat verband houdt met maatschappelijke
en economische verschuivingen. Het is
dus logisch, dat men zich op dit terrein
niet zo snel kan verzetten tegen de Fran
se traditie op dit gebied".
Hij voegde hieraan toe: „Er is niets
aan te doen. de exquise keuken iS'nU een
maal Frans".
Om zijn stelling te ondersteunen vroeg
de heer Peere. of men Nederlandse equi
valenten kan vinden voor „chaud-froid",
de verschillende soorten .soufflés", „es-
toufades", „canapés", om maar niet te
spreken van de indrukwekkende lijst van
Bijna 8000 honden zullen deelnemen
aan de jaarlijkse hondententoonstel
ling te Olympia m Engeland. Dit is
„Bosun" een Bassethond, eigendom
van de heer Brown uit Kensington,
Londen. „Bosun'' staat er, zo te zien,
met zijn oren van te klapperen.
speciale potten en pannen, die men in de
grote keuken vindt en die alle een speci
ale naam hebben, welke alleen aan de in
gewijden bekend is.
„Zoek maar echt Nederlandse vertalin
gen voor de in feite aan het Frans ontleen
de Nederlandse uitdrukkingen „marine
ren", mijoteren", „braiseren", „asaisone-
ren" en „pocheren". Geen enkele chef-kok
zelfs de meest gewetensvolle in het gebrui
ken van de Vlaamse taal kan deze uit
drukkingen als buitenlandse beschouwen"
aldus de heer Peere. Hij besloot met te
zeggen, dat, al werken de keukens in Bel
gië ook inderdaad in een taalkundige cha
os, de zorgen van de hoge menselijke
smulpaperij geen enkel taalkundig bij
smaakje hebben.
WASHINGTON (Reuter) - Het Ameri
kaanse bureau voor lucht- en ruimtever-
keer (NASA) zal volgend jaar twee sa
tellieten in een baan om de aarde bren
gen die moeten vaststellen hoeveel me
teorieten een bemand ruimtevoertuig
dat een zelfde baan volgt op zijn weg
zal ontmoeten.
De 2000 kg wegende „satellieten" zullen,
als zij in hun baan zijn gebracht, alumi
nium vleugels uitspreiden om rondsnellen-
de meteorieten op te vangen Elke keer
dat een meteoriet het dunnen vleugelblad
raakt, zal een elektrische impuls een in
druk geven van de omvangvan de prfe-l
teorietenstrr.om De vleugels zullen een
spanwijdte van ongeveer dertig meter heb
ben, met een totaal oppervlak van 185
vierkante meter.
Het Europese comité voor foto en film
heeft besloten een foto- en filmwedstrijd
uit te schrijven voor de Europese jeugd.
De voorwaarden voor deelneming zullen
op 17 maart op de „Photokino" in Keulen
worden afgekondigd.
Al 75 jaar wordt in het Zwitserse
Grindelwald, waar vele Nederlanders
hun Vakantie doorbrengen, de winter
sport beoefend. Deze oude foto laat
ons de skikledr j anno 1900 zién.
KATMANDOE (Nepal) (AP) Voor de
Amerikaanse expeditie die de volgende
maand de Mount Everest gaat beklimmen
worden zuurstofcilinders en ademhalings
apparaten aangevoerd die van hetzelfde
type zijn als astronaut John Glenn en an
dere Amerikaanse ruimtevaarders hebben
gebruikt. De bergbeklimmers hopen dat
het lichtere gewicht de aanval op de 8.840
meter hoge top gemakkelijker zal maken.
De zuurstofcilinders kwamen per vracht
auto over een afstand van duizend kilome
ter uit Calcutta, omdat de veiligheids
voorschriften vervoer door de lucht niet
kon toestaan Het andere materiaal komt
met vliegtuigen
Bij de expeditie bevindt zich de dertig
jarige Barry C. Bishop, van de National
Geographic Society Hij gaat de zonnestra
ling meten op 8.382 meter hoogte. Hij
maakte als klimatoloog deel uit van de
expeditie onder Sir Edmund Hillary, de
eerste die de Mount Everest bedwongen
heeft
De „Pravda" heeft opnieuw scherpe
kritiek geleverd op de kwaliteit van con
sumptiegoederen die in de Sovjet-Unie ge
produceerd wórden. Het blad schrijft dat
sommige goederen onbetrouwbaar zijn en
verborgen fouten bevatten. De Pravda,
spreekbuis van de communistische partij,
meldde dat mén „niet langer genoegen
kan nemen met zulk een houding tegen
over de kwaliteit van de produktie".
In een hoofdartikel op de voorpagina
levert het blad vooral kritiek op fabrieken
van televisietoestellen. Gemeld werd dat
een fabriek gedurende het afgelopen jaar
toestellen heeft vervaardigd die voor 36
percent ondeugdelijk waren. Een andere
fabriek leverde toestellen waarvan 25 per
cent van slechte kwaliteit bleek te zün.
De Pravda klaagt ook over de schaarste
aan reserve-onderdelen, in het bijzonder
die voor televisietoestellen, auto's, motor
fietsen en koelkasten.
Het blad betoogt ook dat er te veel
verschillende typen van bepaalde produk-
ten worden gemaakt. Het herinnert aan de
richtlijn die premier Kroestsjev op de ver
gadering van het centrale partijcomité in
november 1962 heeft gegeven, namelijk dat
de industrie het aantal typen en modellen
moet verminderen en zich op een kleine
groep moet concentreren.
De Pravda roept op tot standaardisatie
van de produktie, aanzienlijke verbetering
van kwaliteit en drastische maatregelen
ter verlaging van de kosten.
NEW YORK (AP) Oud-president
Eisenhower heeft verklaard, nimmer de
minste aandacht besteed te hebben aan
de critiek op het feit, dat hij als president
golf speelde, hengelde of schilderde. „Ik
geloof, dat alleen de slechtste president al
tijd achter zijn werktafel zou zitten," zo
voegde hij hieraan toe.
Eisenhower gaf zijn mening over de
presidentiële ontspanning tijdens een tele
visiegesprek met de historicus Bruce Cat-
ton over het onderwerp „Abraham Lin
coln als opperbevelhebber tijdens de Ame
rikaanse burgeroorlog van 1861-1865."
Catton merkte op, dat Lincoln tijdens de
burgeroorlog verweten werd, dat hij teveel
tijd verdeed met het vertellen van grap
pige verhalen en met theaterbezoek. Eisen
hower en Catton waren het erover eens,
dat Lincoln ontspanning nodig had en de
oud-president gaf vervolgens zijn mening
over het nut van ontspanning.
VOLGENS DE Ameri
kaanse amnteur-meteorO-
loog Louis D. Rubing uil
Richmond (Virginia) kan
het ongewoon strenge
winterweer en ook de
slechte zomer van 1962
worden geweten aan de
ongeveer 600 vulkanen in
de ivereld, die nog actiet
zijn.
In het bijzonder wijst
Rubin's beschuldigende
vinger naar de vulkaan op
Tristan da Cunha in het
zuiden van de Atlantische
Oceaan, welks uitbarsting
van 90 dagen in de lente
van 1961 tot ontruiming
van het eiland noopte.
Volgens de redenering
van Rubin stijgt de door
vulkanen uitgebraakte as
hoog op in de atmosfeer
waardoor wolken van de
omvang van een continent
ontstaan die om de aarde
cirkelen en de straling van
de zon absorberen, zodat
de aarde abnormaal af
koelt.
Hoe heviger en langdu
riger de uitbarsting, hoe
kouder weer eruit voort
vloeit, zegt Rubin.
Deze visie van de 68-
jarige amateur weerkun
dige schijnt van officiële
zijde- te worden gesteund
Dr. J Murray Mitchell
jr., klimatoloog-in-rege-
ringsdienst. te Washington.
achtte het voorstelbaar,
dat vulkanisch stof de we
reld wat kouder kan ma
ken, maar dit is een per
soonlijke mening. Het
Amerikaanse meteorologi
sche instituut verklaart
da.t men geen bepaalde
voorspellingen op vulka-
nische activiteiten kan
baseren.
Rubin betwist dat en
volgens voorspellingen die
lang tevoren in kranten
zijn gepubliceerd, heeft
hij het in slechts 13 van
65 gevallen van „abnor
maal weer" in 1962 mis
gehad. Koudegolven in
1952-'53 werden volgens
Rubin veroórzaakt door
de uitbarsting van de
Hibok-Hibok vulkaan op
de Philippijnen gedurende
60 dagen in 1931.
RUBIN VOORZIET „ab
normaal weer in vele
delen van de wereld voor
de volgende data: 8, 16
en 23 februari, 1, 6, 10 en
23 maart, 8, 17 en 24 april.
4 en 16 mei en 2 juni.
Hij acht zijn voorspel
lingen juist als op de ge
noemde dag plus een half
etmaal ervoor of erna,
gemiddelde temperaturen
beneden normaal of een
bepaalde hoeveelneid
sneeuw of regen voor
komen.
Rubin zei, dat de Ki-
lauea op Hawaii volgens
een officieel geofysisch
bulletin van Amerikaan
se ministerie van Binnen
landse Zaken rommelt,
hetgeen een teken is van
mogelijke vulkanische ac
tiviteit.
Zou die tot uitbarsting
komen, aldus Rubin, dan
zal deze winter nog zacht
zijn in vergelijking met
die van het komende jaar.
Rubin beperkt zijn acti
viteit op het gebied van
het weer niet tot vulka
nen. Hij is maker van een
internationale wolken-
kaart voor de Amerikaan
se marine en kustwacht,
die thans en in de gehele
wereld op grote schaal
wordt gebruikt. (A.P.)
Een oorspronkelijk stripverhaal
door Annie M. G. Schmidt
en Fiep Westendorp
U U U U m
62-3. „Dit is mijn vriend Majoor Mateloos, de be
roemdste ruimtevaarder van Saturnus," zei neef
Kwikstaart. „Hoe maakt u het?" vroeg tante Pa
tent. „We hebben gehoord dat u wordt afgeschoten
in een theepot? Is dat zo?" „Inderdaad," zei ma
joor Mateloos. „Onze vliegende schotels voldoen niet
meer. De Theepot is het nieuwste en het snelste ruim
tevaartuig." Mogen wij hem van binnen bekijken?"
vroeg tante Patent argeloos „Hm.zei de Ma
joor. „Ik vrees dat ik het u niet mag toestaan. U
begrijpter zijn strikte veiligheidsmaatregelen
geboden. Alles is topgeheim en zo.„Kom kom,"
zei vriend Kwikstaart. Dit zijn goede vrienden van
mij en ik sta volstrekt in voor hun betrouwbaarheid.
Mag ik een kijkje nemen binnen in het gebouw, bes
te kerel?" „Met plezier," zei Majoor Mateloos. „Ik
zal je het een en ander uitleggen."
37. Het roersel had behendig de poten van de bank
doorgezaagd, tot groot ongemak van degenen, die er
op hadden plaatsgenomen. Een van die ongelukkigen,
een rijk uitziend heer, richtte zich beduusd op en bekeek
het ding met verbazing. „Wat is dit!" vroeg hij, „van
wie is dit instrument?" Panda trok de heer Zielepopel
aan zijn mouw. „Zeg maar niet dat het van u is,
fluisterde hij, „anders wordt die dure meneer vast
woedend op u." Het roersel, dat de onderdelen van
de bank intussen had verzaagd, stevende nu vastbera
den op de heer af en gaf hem het bekende tikje onder
de knieschijf. De getroffene gaf een kreet van vreugde
en wierp een stralende blik op het voorwerp. „Hiernaar
heb ik ik aldoor gezocht!" riep hij verrukt, „wat een
prachtig apparaat! Wat zou ik graag met de uitvin
der ervan spreken!" „Watte?!" riep Panda verbaasd,
„vond u dat dan prettig?!"
