Muiterij op het Vrouwenschip
TANTE PATENT
PUZZEL NUMMER 25
2 IS3 5 6 7 8 |È1F~
Bu
^■É17 Br
BI19 20 ÜS21 22 B
la3* S35
üf
52 _B 54 wfl 56
pj" lil63
PANDA EN DE BEWOGEN BEWEGER
y
door Henrick Binder
Bezorging aan boord,
waar ook ter wereld
gfigij
BIB
."AJ U'"
NEGEN MUZEN
Schrijfmachine
op vergunning
11
Om er vp! cf ver haai
w-mmm
24 H25 H2BH27 gS
a
B 59|b^
NS
ZATERDAG 23 FEBRUARI 1963
1 64)
iiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniinHiii'inninHiHi111111!11111!'1!1
Dick Dijs
k« m r
-
- v?
wmm.
IpU
«V i
-
1
10
11
15
23
29
32 3:
35
40
51
57
61
„Herrlicher Sommer,"
sagt Peter Flink
ans Hengelo
E= E=
Tot haar grote verbazing was Hol-
born helemaal niet verrast, maar hij
vroeg Blanche, of ze zichzelf ertoe in
staat achtte, ook Nunham een beetje
aan de tand te voelen. Hij zei, dat
hij ervan overtuigd was, dat Nunham
heimelijk met de fluisterhoek in ver
binding stond.'
Maar Blanche zei iets heel merk
waardigs: „Nooit zal Nunham aan
een muiterij met die vrouwen mee
doen!"
En toen Holborn de reden daarvan
wilde weten, zei ze heel eenvoudig:
„Om mrs. Barnley! Nunham zal juist
alles doen om een dergelijke opstand
te onderdrukken."
„Houdt u misschien ook al van die
Nunham?" vroeg Holborn een beetje
spijtig.
Blanche gaf een ontwijkend ant
woord: „Er is geen meisje in het oos
ten van Londen, dat hem niet ver
eert. Maar als het bekend zou zijn,
dat hij als valse luitenant op de „Ju
lian" vaart, om zijn Maud te bescher
men, zou er beslist in heel Engeland
geen mens zijn, die hem niet bewon
derde."
Blanche Gown had met dat vaardi
ge antwoord in de roos geschoten. Het
beviel Holborn buitengewoon: „Wat
zoudt u doen?" vroeg hij, „als u zich
in mijn plaats bevond?"
„Ik zou hem helpen, waar ik maar
kan," antwoordde Blanche.
„En dat moet u ook doen," voegde
ze eraan toe.
„En de kapitein?" Holborn keek
haar strak aan.
Het meisje zei weer iets dat hem
te denken gaf: „Het hele benedendek
zou met Sabolah en Sharow een mui
terij op touw zetten om Nunham te
bevrijden."
Blanche keek peinzend voor zich
uit:
„Het heeft me ook al steeds ver
baasd, waarom de luitenant nooit bij
onze besprekingen aanwezig was," zei
Z0.
„Ja," zei Holborn. „Nu weet u het.
Maar zwijgt u er vooral over.
„Wat vertelt u nu aan de vrou
wen?" vroeg Holborn.
„Ik zal de avond, voordat het be
gint, tegen Sharow zeggen dat ik bij
de luitenant geweest ben en dat hij
ermee akkoord gaat."
Plotseling vervolgde ze angstig:
„Dokter, zult u hem op tijd op de
hoogte brengen?"
Holborn schudde zijn hoofd: „Dat
is niet nodig, mijn kind. De volgende
morgen wordt hij wakker en dan
merkt hij wel, dat de muiterij is af
gelopen. Over al het andere behoeft
u zich geen zorgen te maken."
De enige die Holborns verandering
opmerkte en er onder leed, was Lil.
Hij was al een hele tijd opvallend
terughoudend tegenover haar. Dat al
les zou haar nog onverschillig geweest
zijn, als zijn houding tegenover Geor
ge maar niet veel vijandiger gewor
den was. Lil maakte zich bezorgd
over George. Zou hij het tot Rio kun
nen houden? Van de vrouwen kon ze
wel zeker zijn: die zouden in hun
eigen belang het geheim bewaren, om
dat ze er veel van verwachtten. Maar
wat had Holborn met George voor?
HOOFDSTUK XL
Blanche Gown was als nieuwe ster
in de fluisterhoek opgekomen.
Het was niet gemakkelijk geweest,
want John Nicol had er zijn toestem
ming voor moeten geven. Hij was er
aan gewend, in het benedendek ieder
gezicht op zijn vaste plaats te zien.
Hij zou ook geen toestemming gege
ven hebben, maar Jane King snikte
zo erbarmelijk en maakte in het bij
zijn van het hele benedendek zulke
van haat vervulde opmerkingen óver
de fluisterhoek, dat hij ten slotte toe
gaf. Voor Blanche Gown gaf het niet,
dacht hij. Ze behoorde in elk geval
toch al tot de fluisterhoek, ze was
een van de danseressen van Bartho-
lomen Fair en had met de messen-
dans meegedaan.
Blanche Gown had met een zekere
triomf de plaats van Jane King inge
nomen, alsof het een bevordering was;
intussen lag Jane King, door niemand
opgemerkt, in haar nieuwe bed; ze
snikte zacht voor zich heen.
Het duurde niet lang, of Mable
Dorset, onervaren en nieuwsgierig als
ze was, kwam naar Jane King toe. g
Ze liet Mable eerst een hele dag g
wachten voor ze haar hart uitstortte.
En wat Mable Dorset toen allemaal s
te horen kreeg, was wel heel opwin- g
dend. Er ontstond in Mauds afdeling g
bijna een nieuwe fluisterhoek. Maar
Mary, die naast Nell en Grace zat g
en veel te zeggen had, duldde dat g
fluisteren niet. g
„Bemoei je toch niet met die Jane s
King," zei ze, „alles, wat zij vertelt, g
weten wij toch allang."
Jane King voelde, dat ze gemeden g
werd, maar vreemd genoeg hinderde s
het haar helemaal niet. Integendeel, g
ze vergat bijna de rol die ze hier g
spelen moest. Het beviel haar hier
veel beter, dan ze aanvankelijk ge- g
dacht had. Niemand kwam haar plot- g
seling iets in het oor fluisteren. En |j
bovendien was ze nu van de stank g
van Sabolah verlost. Ëj
„Het lijkt hier wel een paradijs," g
zei ze tegen Mable Dorset. Het be- g
vreemdde haar, dat ze dit zonder eni-
ge bijgedachte zei. En ze voegde er g
nog iets aan toe, waarover ze later g
moest nadenken, alsof een ander het
gezegd had: „Ja, daarginds moet je g
wel op zulke gedachten komen."
Met Blanche Gown was 't precies g
omgekeerd. Toen Sabolah weer uit de g
cel terugkwam, was Blanche Gown g
al dikke vrienden met Edith Sharow g
geworden. Maar de eerste dagen liet g
dat Sabolah volkomen koud, en toen
ze haar vroegere lichaamsomvang te- g
rug had gekregen, en met haar lijf- g
spreuk „Vóór Rio" om zo te zeggen g
weer in haar oude bestaan terugkeer- g
de, was het front al gesloten, want g
Blanche Gown en Edith Sharow wa- g
ren het volkomen met elkaar eens. g
Met enige spijt constateerde Sarah, g
dat Blanche Gown veel slimmer was g
dan zij. Ze had er werkelijk een gave g
voor, de moeilijkste vraagstukken op g
te lossen. Ze ging veel methodischer g
te werk dan Sabolah. Tot nu toe had g
Edith Sharow zelf eigenlijk nooit goed s
geweten, waarom ze de aanval op het g
schip niet samen met de luitenant wil- g
de bespreken. En wat zij zichzelf niet g
bekennen wilde, haalde Blanche eruit: g
Edith Sharow was bang voor de lui- g
tenant. Als hij nee zou zeggen, zou g
met één klap alles verloren zijn. De g
angst van Edith Sharow was, dat ze g
de luitenant onderschatten. En nu g
kreeg Blanche het geheim van de lui- s
tenant te horen, hoewel ze tot de twee- g
de afdeling behoorde. ff
Die tweede afdeling bleef als een g
smet op haar rusten, nu ze zich in g
de fluisterhoek bevond. Bijna had g
Blanche al haar kansen bij Edith Sha- g
row bedorven, toen ze, tijdens hun
eerste gesprek zo hartelijk begon te s
lachen. Edith Sharow was een verbe- g
ten vrouw, die alleen maar kon den- g
ken als de persoon, met wie ze sprak, g
even verbeten was. En daar begon die g
Blanche Gown zomaar plotseling, mid- g
den in het gesprek te lachen, alsof g
ze in een meisjesschool zat. Sharow g
besloot te wachten tot Sarah terug- g
kwam. Maar zo lang liet Blanche haar g
niet de tijd. Ze zei haar opeens iets
ongehoords: Sharow moest een ter- g
mijn vaststellen!
„Wat voor een termijn?" vroeg g
Edith. Ja, wat voor dag? Dat was g
gemakkelijker gezegd dan gedaan. g
Maar Blanche Gown kwam met g
belangrijk nieuws. Ze had met Per- g
kins gesproken. Edith staarde haar
volkomen verbijsterd aan. Met Per- g
kins? Had hij dat niet verdacht ge- g
vonden?
„Waarom zou hij?" antwoordde
Blanche. „Ik heb hem natuurlijk geen g
directe vragen gesteld. Ik had een ge- g
sprek met hem over die onbereken- g
bare wind, en hij legde me uit hoe g
dat allemaal in zijn werk gaat, met g
schepen. Zo hadden ze voor de reis
naar Port Jackson tien maanden be- g
rekend, maar vermoedelijk zullen het g
er wel twaalf worden. En toen vroeg g
ik, hoe lang hij dacht dat het tot
Rio nog zou duren."
Vier weken, of misschien drie, het g
was nog niet helemaal zeker. Ze had- g
den nog de windstilte ter hoogte van g
Pernambuco te wachten. Als die niet g
kwam zou zou het maar drie weken g
duren. En toen had ze Perkins ge- g
vraagd, of ze het mocht weten, als g
ze in Rio kwamen, en een dag er- g
voor.„Natuurlijk, lammetje", had gf
Perkins vriendelijk geantwoord.
(Wordt vervolgd) ff
Eigen luchtpostkrant voor
alle Nederlandse zeelieden
HET IS NU wel zeker dat de 35.000
Nederlandse zeelieden hun eigen, op
luchtpostpapier gedrukte krant zullen
behouden. Op 7 november verleden jaar
werd het eerste proefnummer uitge
geven. Sindsdien wordt het iedere veer
tien dagen verschijnend nieuwsblad
door de bemanning van onze 1900 sche
pen tellende handelsvloot met zoveel
enthousiasme ontvangen, dat de initatief-
nemers moeilijk meer terug kunnen.
Bovendien heeft de proefperiode van
zes maanden nu al uitgewezen dat het
(gratis verspreide) blad ook financieel
het hoofd boven water kan houden.
Deze omstandigheden maken het mo
gelijk dat de Nederlandse koopvaardij
waarschijnlijk als enige ter wereld
over een eigen krant (oplage 7.500 exem
plaren) kan beschikken een service
waar de zeelieden verguld mee zijn.
TOT BEGIN NOVEMBER 1962 waren de
Nederlandse zfeelieden verstoken van een
regelmatige zwart-op-wit nieuwsvoorzie
ning. De K.P.M.-kapitein J. A. v. d. Broek
Humpfrey vond dat dit veranderen moest.
Op 18 februari 1961 postte hij in de Zuid-
afrikaanse stad Durban een brief van 24
getypte kantjes waarin hij zijn plannen
voor de oprichting van een luchtpostkrant
speciaal voor zeevarenden ontvouwde.
RUIM ANDERHALF jaar later ver
scheen het eerste nummer. Er was dus
snel gehandeld, zonder rapporten van stu
diecommissies en sub-commissies. De in
Rotterdam gevestigde stichting Nederlands
Studiecentrum voor Zeevarenden liep di
rect warm. Het was haar bekend dat er
aan boord van elk schip verheugend veel
wordt gelezen. Een groep jonge Amster
damse sociologen had kort tevoren een
onderzoek afgesloten naar de vrijetijdsbe
steding der zeelieden. Daarbij bleek dat
lezen, zowel voor manschappen als voor
officieren, de meest gewilde vorm van ont
spanning is.
De stichting Zeemanswelzijn Nederland
(waarin vakbonden de zeelieden, sociale
zaken de regering en redersverenigingen
de scheepseigenaren-werkgevers vertegen
woordigen) besloot na een tijd van wikken
en wegen de helft van het geld voor een
proefperiode 100.000) op tafel te leggen.
De Centrale van Zeevarenden ter Koop
vaardij en Visserij zorgde voor de ande
re helft.
Ik heb geschreven dat de krant (in zee
manstermen „Wacht te kooi" gedoopt)
gratis wordt verspreid. Helemaal juist is
dat niet. Zeemanswelzijn kent een fonds
waarin elke zeeman maandelijks 25 cent
stort. Sociale Zaken alsmede de reders
storten per zeeman eenzelfde bedragje.
Uit dat fonds wordt de krant betaald.
Wordt nu de uitgave voortgezet, dan zul
len alleen hun bijdrage aan het fonds moe
ten verdubbelen. Voor twee kwartjes per
maand dus krijgt de bemanning van onze
koopvaardij elke veertien dagen een zes
tien pagina's tellend en 26 gram wegend
nieuwsblad waarin zij de recente gebeur
tenissen in binnen- en buitenland vindt sa
mengevat, waarin zij kan lezen over sport
en muziek, films, kunst, boeken, scheep,
vaart.kortom, waar men alle rubrie
ken die een krant maken, in terugvindt.
NIET IEDERE zeeman ontvangt een
exemplaar. Norm van de verspreiding is
één krant per vijf opvarenden. Grote pas
sagiersschepen met een bemanning van
zeshonderd koppen dacht men wel wat
minder te kunnen sturen. Maar al gauw
kwamen de protesten binnen: de heren
wensten het volle pond te ontvangen. Een
prettig geluid voor de initiatiefnemers!
Niet de nieuwsgaring (die verricht wordt
door beroepsjoumalisten, voorlopig onder
leiding van de oud-hoofdredacteur van het
Algemeen Dagblad, dr. J. Ratté) vormde
het grootste probleem. De vraag: hoe krij
gen wij de krant op de schepen, de ver
zending dus, zorgde voor bijna onoverko
melijke moeilijkheden. Maar dankzij de
vlotte medewerking van de rederijen heeft
men een soepel lopende expeditie kunnen
opbouwen voor minder geld zelfs dan men
had begroot. Onverschillig of het nu de
Willem Ruys in Wellington, de Musi
„WACHT TE KOOI" bevat ook enkele
kolommen nieuws uit Spanje, samen
gebracht onder de kop Noticias de Es-
pana. De Nederlandse koopvaardij heeft
namelijk ook vijfduizend Spanjaarden
in dienst, die evenals hun Nederlandse
collega's maandelijks een kwartje in het
fonds van de stichting Zeemanswelzjjn
Nederland storten. „Ze moeten dan ook
waar voor hun geld zien", zei de redac
tie van „Wacht te kooi". En zij vond de
Spaanse ambassade in Den Haag bereid
de garing van Spaanse nieuwtjes voor
haar rekening te nemen.
Een oorspronkelijk stripverhaal
door Annie M. G. Schmidt
en Fiep Westendorp
67. „En nu gauw naar mijn bruine bonen," riep
tante Patent. „Komt u bij ons een hapje mee eten,
juffrouw Tuttema?" „Dank u," zei juffrouw Tutte-
ma. „Heel vriendelijk van u, maar ik heb geen tijd.
Ik moet collecteren, ziet u. Voor de onderontwikkel
de planeten." „Wel, wel, nog juist op tijd," zei tan
te Patent, toen ze met neef Boordevol aan tafel zat.
„Ze zijn een tikje aangebrand, maar dat is nau
welijks merkbaar. Vind je niet dat onze staarten
het leuk doen aan de wand? Bij wijze van souve
nir? Toch is het allemaal erg goed afgelopen, vind
vol bruine bonen. „Zo zie je," zei tante Patent. „Het
je niet?" „Ja," zei neef Boordevol met zijn mond
leven is zo makkelijk als je maar gewoon doet.
Kijk eens naar buiten! Daar loopt juffrouw Tutte
ma. En ze heeft haar staart aangehouden, zie je
wel?" Maar neef Boordevol had het te druk met zijn
gebakken uitjes, om nog aandacht te hebben voor
de buitenwereld.
EINDE
Loydd in Cristobal aan het Panamakanaal,
de Wonosari in Durban, de Hoogkerk in
Calcutta of de Diemerdijk in Antwerpen
betreft de bemanning heeft „Wacht te
kooi" binnen een week nadat het blad van
de pers komt in „huis".
NIET ALLEEN zeevarenden tonen be
langstelling. Naar het buitenland uitgezon
den employé's van grote maatschappijen
hebben gevraagd, abonnee te mogen wor
den. Maar „Wacht te kooi" kent geen
abonnees. Toch krijgen zij die erom heb
ben gevraagd een krant toegezonden
want we hebben er toch genoeg", zo
zegt men. Er zal nu misschien worden
nagegaan of de mogelijkheid tot abonne
mentsluiting bestaat. „Wacht te kooi"
kent ook geen advertenties. Toch heeft
men van verschillende zijden aanvragen
om advertentietarieven ontvangen. Waar
schijnlijk dat men die kant van de zaak
binnenkort ook eens onder de loep gaat
nemen.
„WACHT TE KOOI" is wij zeiden het
al, wellicht uniek in de wereld. Het na
deel daarvan is dat vergelijkingsmateriaal
ontbreekt. Het blad zal dus zijn bestaans
recht op eigen mérites moeten aantonen.
Het is de proefperiode goed doorgekomen.
De verwachtingen dat het als veertien
daags nieuwsblad zal floreren, lijken niet
overdreven. In haar dromen plaatst de
uitgever (het Studiecentrum voor Zeeva
renden) reeds een nieuwe pijl op haar
boog. Dan wil zij van „Wacht te kooi"
een weekblad met een dagbladfunctie"
maken. „Ook die zullen we kapotlezen"
zei een van de zeelieden. Een hoopgeven
de belofte!
L t >jk
w W-»** I I
„A -
"SsS&S"1' S
M- "JK?
Bi v| f k
ft m
mMzt t*
am m i
"V -
--"O:.;'.
Van Gogh-tentoonstelling. In 't Mu
seum van Moderne Kunst te Haifa is
woensdagavond een tentoonstelling van 101
werken uit Nederlands bezit van Vincent
van Gogh officieel geopend. De tentoon
stelling duurt drie weken. Ter gelegenheid
van de opening werd het woord gevoerd
door mr. Y. Schol ten, staatssecretaris van
het ministerie van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen in Den Haag, baron J. G.
Gevers, Nederlands ambassadeur in Israel,
Ami Assaf, Israëlisch onder-minister van
Onderwijs, en Aba Khousi, burgemeester
van Haifa.
Horizontaal: 1. in
houdsmaat (afk.), 3.
dorpel, 9. inhouds
maat (afk.), 11. uit
roep, 13. tapijt, 14.
voor, 15. zijtak Dou-
ro, 17. Europeaan,
18. hemellichaam,
19. meisjesnaam, 21.
kloof, 23. afnemend
getij 25. muzieknoot.
27. munt in China, 28.
voornaamwoord, 29.
houten bakje, 31. ver
legen, 33. Zoon van
Jacob, 34. kunstmens,
35. beneden, 36. hou
ten vat, 37. berg, 39
kolenemmer, 41.
voegwoord, 42. ge
bod, 44. muzieknoot,
46. son ordre (afk.),
47. leeg, 49. kraam,
51. bekend Neder 1.
dichter, 53. ontken
ning (spreekt.), 55.
papieren puntzakje,
(gewestelijk), 57.
boomloot, 58. gem. in
N. Brabant. 60. ach
ting 61. staat meest
al boven drukwerk,
62. gem. in Gelderl.,
63. reeds.
Verticaal: 1. plaats in Noord-Brabant,
2. onderricht, 4. godsdienst (afk.), 5. pro
feet, 6. bijwoord, 7. bekend Nederlands
dichter, 8. bekende afkorting, 9. spoedig,
10. stad in Engeland, 12. zijtak Saaie, 14.
bosgod, 16. houding, 18. maand van het
jaar, 20. scheikundig element (afk.), 22.
oude lengtemaat, 24. adellijke titel, 26.
voedsel, 28. bekend Nederlands schilder,
30. nachtgewaad, 31. gebod, 32 speelgoed,
33. scheepsvloer, 36. bedehuis, 38. muziek
noot, 40. wilde duif, 42. slobkous, 43. meis-
j naam, 44. lidwoord, 45. voorvoegsel, 47.
boomscheut, 48. teleurstellend, 49. artikel
van een wet, 50. gesloten, 52. gewicht, 54.
water in Utrecht, 56. tijdrekening, 58. uit
roep, 59. scheikundig element (afk.).
/""■Or-ie
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit te
zijn.
OPLOSSING PUZZEL NO. 24.
1. Valkoog, 2. Opmeer, 3. Alkmaar, 4.
Bergen, 5. Den Hout. 6 Oudorp, 7. Schagen.
8. Diemen, 9. Halfweg, 10. IJeiloo, 11.
Schoorl, 12. Wognum, 13. Hobrede, 14. War-
der. VOLENDAM-WORMER.
PRIJSWINNAARS PUZZEL NO. 24.
7,50: mej. W. A. C. Reekers, v. d. Von
dellaan 19, Driehuis, ƒ5,mevr. J. Veld-
meyerSchoonbeek. Olmenstraat 52, Haar
lem; 2,50: A. Looyen, Lekstraat 24B, IJ-
muiden.
WENEN (AP) Een Roemeen heeft
een speciale vergunning nodig om een
schrijfmachine te bezitten of te kopen, al
dus heeft de Roemeense raad van state
onlangs bepaald. De raad heeft de be
staande voorschriften op het bezit van een
schrijfmachine verscherpt. Tot dusverre
mocht iedere Roemeen een schrijfmachine
bezitten, mits hij haar maar aanmeldde.
Volgens de nieuwe voorschriften zijn
speciale vergunningen nodig, die de mili
tie verstrekt. Deze vergunningen zullen
uitsluitend uitgereikt worden aan perso
nen, die schrijfmachines nodig hebben
voor hun beroep in socialistische (commu
nistische) organisaties.
Bovendien moeten schrijfmachinebezit-
ters aan de militie elke zes maanden een
proeve van het schrift voorleggen. In ge
val van reparatie moet het overleggen van
deze proeve binnen de vijf dagen volgen.
Schrijfmachines mogen uitsluitend via
vastgestelde kanalen en met medeweten
van de autoriteiten verkocht worden.
Schrijfmachines die niet verkocht of her
steld kunnen worden, moeten onder toe
zicht van de militie vernietigd worden.
Eveneens zijn strenge voorschriften af
gekondigd voor dupliceermachines, die bij
voorbeeld niet eigendom van particulieren
mogen zijn.
Waarnemers geloven dat het decreet een
gevolg is van vrees, dat schrijfmachines
en dupliceermachines voor het vervaardi
gen van tegen de regering gerichte pro
paganda gebruikt zullen worden.
„IN HOLLAND, IHR FERIEN-
LAND" een uitgave van Jos Rei
ber lEur overlag, Amsterdam-F rank-
furt/Main, waarin in de Duitse taal
de toeristische attracties van Neder
land besproken worden vonden
wij de volgende langeafstand-weer
voorspelling:
„De komende zomer zal een heer
lijke vakantiezomer worden. Hij brengt
een uitgebreide periode van warm
weer, ja zelfs uitgesproken hete dagen,
voorzegt de bekende Hollandse weer-
profeet Peter Flink. Eigenaar van een
dames- en herenkapsalon in Hengelo,
niet ver van de Duits-Nederlandse
grens, verbaasde deze man reeds vaker
door weerspellingen op lange termijn,
die tot op de dag uitgekomen zijn. In
Holland zegt men: Piet Flink is beter
dan De Bilt. Op het ogenblik is hij als
amateur-metereoloog bezig met het
uitwerken van een systeem dat op
grond van nauwkeurige waarnemin
gen der luchtstromingen in de periode
december tot maart langeaf standsvoor
spellingen voor het gehele jaar moge
lijk maakt. Ook van Duitse zijde be
staat veel belangstelling voor zijn
werk."
42. „Het kan me niet schelen of u ontroerd bent",
sprak de rechter streng, „het vervaardigen van ver
woestende apparaten is strafbaar en gevoelens kunnen
daar niets aan veranderen. U hoort in de gevangenis".
Maar meneer Zielepopel kan het echt niet helpen/"
riep Panda, „het komt omdat iedereen zo naar tegen
hem is enne.„Juist", zei de heer Soep. „Deze per
soon heeft een nare jeugd gehad en daardoor maakt hij
baldadige dingen. U weet hoe dat gaat, meneer de
rechter. Maar ik, Arnold B., zal ervoor zorgen dat het
niet meer voorkomt. En.voegde hij hier krachtig
aan toe, „De schade wordt door mij vergoed!" „Hm",
zei de rechter, „verdachte is wel wat oud om nog met
een moeilijke jeugd te sukkelen. Maar als u de schade
betaalt zal ik de zaak verder laten rusten. U kunt
gaan. En neem dat zaagding mee!"
