In Canberra
komt de
I Muiterij op het Vrouwenschip
Tante Patent en buurman Bezig
PANDA EN DE BEWOGEN BEWEGER
Ofts vervolgverhaal
EUROPA HEEFT DE RIJKSTE
KEUZE AAN DAGBLADEN
door Henrick Binder
ttflflttMAMI
NU MODERN WASSEN
WASMACHINE BLAUW
WOENSDAG 27 FEBRUARI 1963
slechts
15 cent
met Reckitts
Toch betalen de ouders geen cent school
geld. Wel moeten zij een kleinigheid bij
dragen voor spelmaterialen en leermidde
len. De kleuteronderwijzeresjes zijn ge
diplomeerd en worden volledig door de
overheid betaald. En overigens hebben de
Canberranen zoveel plezier in dit open
luchtschooltje dat er totnogtoenooit
gebrek is geweest aan donateurs.
Dertien inbraken. De rechtbank te
Alkmaar heeft een 33-jarige machinebank
werker uit Den Haag veroordeeld tot twee
jaar gevangenisstraf wegens het plegen
van dertien inbraken in Alkmaar, Roer
mond, Den Helder, Den Haag, Winschoten,
Veendam en Gennep. Hij had hierbij 7000
gulden buitgemaakt.
EUROPA HEEFT het
grootste aantal dagbla
den van alle werelddelen
en de Zweden zijn de
gretigste afnemers daar
van, zo staat in een rap
port van de UNO dat
thans is gepubliceerd. Het
document, dat door secre
taris-generaal Oe Thant
aan de commissie voor de
rechten van de mens is
voorgelegd in het bestek
van een studie over de
vrijheid van voorlichting,
vermeldt voorts dat in
Japan meer films worden
vervaardigd clan in enig
ander land en dat de Rus
sen de hartstochtelijkste
bioscoopbezoekers zijn.
WAT HET AANTAL
dagbladen betreft gaat
Europa aan de spits met
2500 kranten, gevolgd
door Noord-Amerika met
2200 stuks waarvan 78
procent in de V-S. In
Brittannië consumeren
elke honderd mensen da
gelijks 51,4 dagbladen, in
Luxemburg 50 en in Zwe
den 46,2. In totaal ver
schijnen over de gehele
wereld 8000 dagbladen
met een oplage van 290
miljoen exemplaren. 155
persbureaus in 80 landen
zorgen voor de nieuws-
verspreiding. Europa gaat
ook hier met 59 persbu
reaus voorop. In Azië zijn
39 persbureaus, in Afrika
21, Zuid-Amerika 20 en
Noord-Amerika 11.
„In ongeveer 30 onaf
hankelijke staten in Afri
ka, Azië en Latijns-Ame
rika ontbreken deze ba
sisdiensten nog", aldus
het rapport. Vijf girote
agentschappen: Reuter's
(Engeland) Associated
Press en United Press
International (V.S.),
Agence France Presse
(Frankrijk) en Tass (Sov
jet-Unie) voorzien de ge
hele wereld van nieuws,
uit de gehele wereld.
IN HET RAPPORT wordt
het aantal radiozenders
op 12.550 vastgesteld en
dat van de ontvangtoe
stellen op ruim 385 mil
joen. Hier neemt Noord-
Amerika met 5700 zen
ders en 190 miljoen ont-
vanginstallaties of 72 op
100 inwoners, de eerste
plaats in. De V.S. eisen
88 procent van het aantal
ontvangers in Noord-
Amerika op. In Europa
hebben Denemarken,
Oost-Duitsland, Luxem
burg en Zweden met
meer dan 30 toestellen op
de honderd mensen de
grootste luisterdichtheid.
Noord-Amerika leidt ook
wat de televisie betreft:
ruim 62 miljoen ontvan
gers en 745 stations. In
Europa hebben Italië en
W.-Duitsland het groot
ste aantal televisiesta
tions en heeft Engeland
de meeste televisietoestel
len: 11.5 miljoen of 21,8
op de 100. inwoners.
WAT DE FILMS betreft
neemt Azië de helft van
de wereldproduktie voor
zijn rekening. Japan,
India, Hongkong, de V.S.,
Italië, Frankrijk, de Sov
jet-Unie, Turkije, Groot-
Brittannië en West-Duits-
land zijn in die volgorde
de belangrijkste produ
centen. De Russen gaan
het meest naar de bios
coop gemiddeld 17 maal
per persoon per jaar. In
Europa is het gemiddelde
van het bioscoopbezoek
negen maal per jaar,
waar Italië (15,1) en
Oostenrijk (15) belangrijk
boven uit stijgen.
bedoel ik." „Mooi, dan geven we hem iets dat hij
prettig vindt," zei de heer Soep, „iets, dat die gevoe
lens van hem zal prikkelen. Laat dat maar aan Arnold
B. over!" De fabrieksdirecteur liep naar de telefoon
en draaide gejaagd een nummer „Hallo?!" riep hij,
„heeft u nog van die oprechte oude priklimonade? Ja,
die drie sterren bedoel ik. Stuur me drie kisten, juf
frouw. Maar vlug!!"
45. Inertus Zielepopel staarde hulpeloos naar het
roersel, dat hij in de bankschroef had geklemd. „Voor
uit, ga aan het werk!" zei de heer Soep dringend,
„maak er een zelfbeweger van, waar ik wat aan héb!
Waar wacht je op?" „Ik kan geen roersels maken als
ik niet geroerd ben," antwoordde Zielepopel. „Nou,
ontroer dan, man!" riep de heer Soep ongeduldig. „Dat
gaat niet zomaar vanzelf," zei Panda verontwaardigd,
„er moet iets zijn dat hem roert, dat hij prettig vindt,
eigenlijk het woord niet. Ze zag er wat verfom
faaid uit en zelfs een tikje angstaanjagend. „Wat
hamer.bromde Buurman Bezig. „Waarom gaat
mevrouw de ruïne binnen, net als wij doende zijn
de boel omver te halen? Ze zal onder het puin te
recht komen. Kijk uit, dame!" riep hij met donde
rende stem. „Opgepast.Wegwezen!" „Ik geloof
dat ze op het punt staat om uit het raam te sprin
gen" riep tante Patent. „O, laten we proberen haar
te redden". Ze maakten zich verder los uit de grint-
hoop en renden zo hard ze konden naar de oude
ruïne.
3). Deksels!" schreeuwde Buurman Bezig, toen
hij zijn hoofd weer vrij had. „Die stomme stuip
hommels! Die niksnutten van kliskoppers! Een hele
bak grint storten ze over ons heen.ik zal ze be
taald zetten..." „Kijkt u daar eens..." nep tante
Patent.„daar hangt iemand uit het raam van de
oude klooster-ruïne. Juist nu men bezig is de hele
muur omver te halen. O, Buurman Bezig, het is een
dame! Straks valt ze met muur en al naar bene
den". Buurman Bezig volgde haar blik en inder
daad. voor een der ramen in de bouwvallige kloos
termuur stond een dame. Althans.dame was
3 67)
=3
3 Maar hij wist zelf niet, dat dit in-
3 derdaad arme en domme meisje hem
3 vereerde en van hem hield, hem zelfs
H aanbad en eenvoudig niet de moed
H vond, vertrouwelijk met hem te spre-
5 ken.
3 „Luitenant," zei Jane King zacht-
3 jes, „overmorgen, in de nacht voor-
3 dat we in Rio aankomen, willen Edith
3 Sharow en Sarah Sabolah zich met
de vierde en vijfde afdeling van het
3 schip meester maken."
3 Toen knikte ze en liep geheel ont-
daan naar buiten.
George keek haar na, volkomen ver-
5 bijsterd. Hij wist onmiddellijk dat
3 juist dat, wat ze niet zei, het erg-
ste was.
3 Die dames wilden dus een spelletje
3 met hem gaan spelen. Hij dacht na.
f§ Het was precies als vroeger in Lon-
den. Zijn gedachten gingen snel en
vonden alle aansluitingen, die ze nodig
3 hadden.
j§ Hij moest elk opzien vermijden,
§j hoe hij ook handelde. Maar hij móest
3 handelen. En hij wist ook hoe.
s Hij ging naar de kapitein.
3 „Kapitein Aitken," zei hij, „we zul-
len twee vrouwen voor de verdere
3 duur van de reis in de ijzers moeten
n laten sluiten. We zullen hen later wel
verhoren. Maar eerst zou ik die bei-
Eg de vrouwen in de ketens willen zien.
3 Gaat u ermee akkoord?"
H „Met zulke dingen ga ik altijd ak-
koord," zei Aitken.
3 „Ik heb zes man nodig."
5 „Voor twee vrouwen? Wie zijn 't
3 dan?"
H „Sharow en Sabolah."
3 „U hebt al mijn bijval," zei Ait-
3 ken. Nicol werd geroepen. Zes man
traden aan. „Is de achterste cel in
3 orde?" vroeg George.
„Helemaal in orde," antwoordde
3 Nicol. „Ik ga vast naar beneden om
3 de deur open te maken. Wie moet er
3 in?" „Dat zult u beneden wel zien,"
3 antwoordde George kortaf.
g§ Het was een prachtige vredige mor-
3 gen. De „Julian" zeilde voor een flin-
3 ke zuidenwind uit, zodat de bries die
door de vensters van het benedendek
3 woei, een aangename verkoeling bracht
3 Maar ook buiten dat voelde iedereen
3 zich gelukkig. Over twee dagen zou-
den ze immers in Rio zijn!
3 De ene helft van de opvarenden
5 was blij om de afwisseling, die de
s landing met zich zou brengen, en de
3 andere verheugde zich al op „de laat-
3 ste nacht vóór Rio!"
5 Maar toen zag opeens Edith Sharow
j§ dat Jane King met een vreemd ver-
li trokken gezicht naar buiten ging. Ze
3 was doodsbleek en vermeed opvallend,
3 naar de fluisterhoek te kijken.
3 Edith gaf Nelly Cashenbeeg een wenk.
3 Die kwam net te laat, ze zag nog,
j§ dat Jane in de richting van de hut
van de luitenant liep. Opgewonden
3 kwam ze het beneden vertellen.
5 Zowel Edith als Sarah schrok
3 ontzettend. Ze staarden elkaar met
3 grote ogen aan. Toen zonk Sabolah
3 als een zak op haar bank ineen. Sha
ll row liep naar het bed en begon het
3 zenuwachtig om te woelen. Ze zocht
3 haar mes. Sarah zag het: „Laat het
3 maar," hijgde ze.
3 Toen kwam Jane tot hun grote ver-
bazing weer terug. Veel te snel voor
H een bekentenis bij de luitenant. Ze
3 kon maar nauwelijks een minuut bij
3 hem geweest zijn. Ze liep direct op
de tafel van Sharow en Sabolah toe.
3 Sharow vroeg haar onmiddellijk: „Wat
3 had jij bij de luitenant te zoeken?"
3 „Het is helemaal Nunham niet,"
3 zei Jane zacht, „ik heb me vergist."
„Heb je hem iets gezegd?" siste
3 Sharow.
3 „Helaas wel," antwoordde Jane. Ze
3 verwachtte al, dat Sabolah op haar
3 toe zou springen. Maar een seconde
eerder had Sabolah Jane's nagels in
3 haar gezicht. En toen was Jane King
3 met één sprong weer buiten. Niemand
3 had zin haar na te lopen. De beide
3 tafels zaten volkomen verstard. Het
3 ging onmiddellijk de hele vijfde afde-
3 ling door: „Jane King heeft zich ver-
gist!" Zij zelf had beweerd, dat de
luitenant Nunham was. En nu was zij
3 het zelf weer, die zei dat hij het niet
was! Op dat ogenblik kwam George
3 binnen. Het hele benedendek stond op.
3 „Sharow!" riep hij, „hierkomen!"
3 „Kom me maar halen!" schreeuw-
3 de Edith. Ze had het mes van Ja-
mes Miller in haar hand. De matro
zen keken de luitenant aan, toen ze
het mes gezien hadden. Nunham liep
onmiddellijk naar Edith Sharow toe:
„Hebt u een mes?" vroeg hij ver-
baasd. „Kom niet dichterbij!"
schreeuwde Sharow.
Met één greep pakte George haar
pols en draaide hem naar rechts om.
Het mes viel loodrecht omlaag. Sha-
row gilde. Enkele meisjes vluchtten
weg. Twee matrozen sprongen toe en
pakten Edith beet. Sabolah stond er
als versteend bij.
,.En nu Sabolah," zei George. In- I
tussen verweerde Sharow zich als een
wild dier. Door vier matrozen^ moest
ze de trap opgesleept worden. Sarah
Sabolah schreeuwde: „Ik ben onschul-
dig luitenant! Ik ben onschuldig!" In
de cel nam Nicol hen beiden in ont-
vangst. Hoe was de luitenant dit alle-
maal te weten gekomen?
„Barmhartige God!" krijste Sabo-
lah, toen ze in de donkere cel ge- i
duwd werd en het kreunen en kner-
sen van het roer hoorde. Hoewel Ni-
col alles een raadsel was, sloot hij
toch met bijzonder veel genoegen de
deur van de cel achter de beide vrou- j
wen dicht.
„Bottelier," zei Georges, toen ze uit
het donkere ruim weer aan dek kwa-
men, „wist u van die muiterij af?" j
Nicol lachte: „Heeft miss Lil u er-
over gesproken?" vroeg hij bijna ver-
genoegd. „Geen woord," was George's
antwoord. „Jane King heeft het me j
gemeld. Wat wist miss Knotherwell
dan van die muiterij af?" „Dokter j
Holborn heeft het ons gisteravond ver- j
teld." 1
„Gisteravond pas?" vroeg George.
„Ja, dat heeft ons ook al verbaasd." j
George zweeg en dacht een ogenblik j
na; toen zei hij: „Bottelier, wees zo j
goed met me mee te gaan naar het
benedendek." De luitenant beviel hem j
nu wel, en hij ging met plezier met j
hem mee, al was het alleen maar om i
te zien, wat er nu daar beneden ge- j
beuren ging.
„Zo, de dokter heeft daar dus een j
kleine muiterij-afdeling georgani- I
seerd," zei George, terwijl ze over j
het dek liepen.
De meisjes stonden op, toen hij met
Nicol het benedendek betrad. En nu j
merkte Nicol weer, hoe enorm snel j
George kon denken: „Blanche Gown!"
riep George luid.
Ze wist al dat Jane King zich in
de luitenant vergist had. De vijfde
afdeling was hierdoor nog meer over
stuur dan door de arrestatie van de
twee vrouwen.
„Komt u eens mee," zei George.
Hij ging met Nicol en het meisje naar
de kapitein. -
„Blanche Gown," zei de luitenant,
„vertelt u maar oftts aan *iïé' kapi-'
tein, hoe u dokter Holborn ertoe hebt
aangezet de vrouwen van de vierde
en de vijfde afdeling tot muiterij op
te hitsen."
Aitken, die als was gaan zitten,
sloeg met zijn vuist op de tafel en
sprong weer op.
„Een muiterij, zegt u? Hoe is dat
mogelijk? Laat u het meisje maar
eens vertellen. En dat spreekt van
zelf luitenant Smasbury u hebt
de leiding in deze zaak."
Blanche Gown vertelde het hortend
en stotend. Ze scheen alleen maar te
willen ontkennen, dat dokter Holborn
het gedaan had.
„Maar de vrouwen wilden toch zelf
een muiterij beginnen," riep ze ten
slotte.
„U liegt," zei George scherp. „Die
vrouwen zijn veel te dom voor zo
iets. Nooit zou een Sharow of een
Sabolah een muiterij tot stand kunnen
brengen!" Gill had al precies hetzelfde
gezegd. De vrouwen waren brutaal,
onbeschaamd en ruw. Hun enige
kracht was het mes. Maar zelfs met
het mes in de hand waren ze te dom.
Blanche Gown werd opeens heel be
deesd. De luitenant had gelijk. Het
was ook haar innerlijke overtuiging,
dat de vrouwen alleen nooit tot een 3
opstand gekomen zouden zijn. 3
„Dus dokter Holborn heeft die hele
muiterij uitgedacht, en u hebt als tus- 3
senpersoon dienst gedaan." 3
Blanche Gown vond het verstandi- 3
ger, maar ja te knikken. 3
„En al veertien dagen lang hebt u
bij die vrouwen gezeten en ze met 3
dokter Holborn's plan 't hoofd op hol g
gebracht." 3
(Wordt vervolgd) 3
OOK IN DE Australische hoofdstad
Canberra is een nijpend tekort aan kleu
terscholen. De wachtlijsten van adspirant-
leerlingetjes zijn lang. Zo lang dat de
kandidaatjes soms al de kleuterleeftijd
voorbij zijn als zij eindelijk aan de beurt
komen.Gelukkig is er enig soulaas in
de vorm van een „kleuterschool-op-wie-
len" die elke dag in een andere wijk, een
flink aantal kleintjes althans één morgen
in de week bezighoudt, opdat de moeders
er eens uit kunnen om inkopen te doen
of op visite te gaan.
DIE KLEUTERSCHOOL is een kleine
bestelwagen. Zij bedient vooral de buiten
wijken van Canberra. Prompt 's morgens
om negen uur parkeren de twee onder
wijzeresjes hun wagentje op een afgezet
te groenstrook en beginnen uit te pakken.
Dekens en grondzeilen worden op het
gras uitgespreid. Bouwblokken, tekenge
rei, stoeltjes en allerlei speelgoed vol
gen, als ook een batterij grammofoon met
versterker voor de muzieklessen. De in
middels gearriveerde leerlingetjes kijken
toe of helpen mee bij het inrichten van
het openluchtklasje. En al gauw zijn zij
bezig in diverse kleuterspelletjes, tekenen,
theeschenken, zingen, gymnastiek en luis
teren naar de verhaaltjes die juf vertelt.
ZO VERDIEPT zijn zij in hun spel, dat
noch het drukke verkeer, noch het straat
rumoer hen ook maar in het minst aflei
den. Canberra heeft een gunstig klimaat
en daarom kunnen deze activiteiten mees
tal 's zomers en 's winters gecontinueerd
worden. Maar wel wordt het school-gras-
veld zo gekozen, dat de kinderschaar bij
regen kan worden ondergebracht in een
naburig gebouw of lokaal. Regel is na
melijk, dat zo'n schoolmorgen van ne
gen uur tot half twaalf altijd prompt
moet worden afgewerkt en nog nooit heeft
men de kinderen in dit opzicht teleurge
steld.
DE MOBIELE kleuterschool bestaat dit
voorjaar 12V2 jaar. In die tijd heeft zij
reeds duizenden kinderen onder haar hoe
de gehad. Zij wil niet alleen een soort
bewaarschooltje zijn ten gerieve van de
moeders. Doel is, de peuters reeds op zeer
jeugdige leeftijd (er zijn leerlingen van
3 jaar) aangenaam en nuttig bezig te
houden; nuttig vooral omdat men, door
Mary Cosidine en Hillary Colvin zijn 1 Voor geen geld zouden zij hun baan
de mobiele kleuteronderwijzeressen. willen ruilen voor een plaatsje in een
„echte" kleuterschool.
Een oorspronkelijk stripverhaal
door Annie M. G. Schmidt
en Fiep Westendorp
dit spel-in-klasverband bij de kleintjes
„teamgeest" kweekt en hen daardoor
voorbereidt op de lagere school. Aanvan
kelijk alleen bedoeld voor kinderen, wier
ouders in de wijde omtrek van Canberra
wonen, verzorgt de rijdende kleuterschool
nu ook het kroost van de bewoners der
buitenwijken. De bevolking van Canberra
groeit zeer snel in acht jaar van 31.000
tot 62.000 zielen! en daarmee ook hun
aantal kleuters. Op het ogenblik telt de
stad twintig permanente kleuterscholen
die tezamen 1600 leerlingen herbergen. Het
aantal gegadigden is echter een veelvoud
van dat getal en de wachtlijsten worden
steeds langer. De mobiele kleuterschool
kan slechts een honderdvijftig kinderen
per week „opvangen" en dan nog slechts
voor één ochtend per week en per kind.
Er zul dus uitbreiding moeten komen.
Maar ook in Australië malen de officiële
molens langzaam en totnogtoe is er geen
geld gevoteerd voor een tweede „mobie
le colonne". De huidige bestelauto-service
is trouwens ook voortgekomen uit parti
culier initiatief en wordt ook nu nog voor
een deel uit privémiddelen bekostigd.
Een der hoogtepunten is de „muziek
les". De grammofoon speelt een kin
derliedje, de kleintjes spelen mee op
triangels, doppen van kokosnoten en
fluiten, gemaakt van oude spuit
bussen.
Advertentie
De klas is nog lang niet volledig, maar verven natuurlijk, een der favoriete
dit viertal is alvast begonnen. Met „vakken".
