Ontvoering van Argoud
blijft een mysterie
dejam voormannen
Damp0 breekt
ROMANCE
OE TV SHOW VAN
BRIGITTE BARDOT
ROMANCE
si
Wereldnieuws
r
1900 BROEKEN
Van dag tot dag
Dierenhandel
Ex-kolonel verdenkt geheime dienst;
Tixier-Vignancour beticht O.A.S.
Britse politie op
de uitkijk naar
Georges Bidault
JAZZ MET EEN KORRELTJE ZOUT
f <~Praatótoel
Dieremiood
Dp de -
Langs een
grappige omweg
DONDERDAG 28 FEBRUARI 1963
3
f 1.05
NEEMT
VAKER
ZWAARDEMAKER
Hitchcock
de kracht van een verkoudheid
Spring in de lente!
Duik in
het nieuwe maandblad, dat
Nederland stormenderhand
heeft veroverd. Nu al het
grootste, omdat het jong, blij
en een beetje bijzonder is! Fuif
u zelf op de ROMANCE van
maart en geniet van
Zaterdag op uw scherm, nu
al in Romance, maar dan in
volle kleuren!
EERST KIJKEN, DAN KOPEN I
CHANTAGE van CONRAD BRUCK
FIRST LADY JACQUELINE
U KUNT NOG VÉÉL MOOIER ZIJN!
OPEN BRIEF AAN ANNEKE GRöNLOH
WAARDEBON VOOR ECHT ZILVER
Dit alles en nog verrassend veel meer vindt
U in de nieuwe
kV
I
Wê
invullen mei blokletters s.v.p, en opsturen aan Romance, postbus 245, Amsterdam,
UNTEA-zegels
verkrijgbaar
Onze minister van Justitie, mr. Beer
man, heeft een opmerkelijk staaltje van
taktiek ten beste gegeven, dat moeilijk
een bijdrage tot het toch zozeer vereiste
vertrouwen in gezag en overheid kan wor
den genoemd. Misschien is dat laatste ook
helemaal niet de bedoeling geweest, om
dat de minister vindt dat het onderwerp
„dierenhandel" te weinig mensen in den
lande werkelijk beroert.
De Anti Vivisectie Stichting had de mi
nister verzocht, de uitvoering van die ar
tikelen in de Dierenwet te bevorderen, die
een einde aan de uitvoer van Nederlandse
huisdieren naar buitenlandse vivisectie-la
boratoria zouden kunnen maken. De voor
naamste overweging daarbij was, dat de
ze export vaak op duistere wegen ontstaat
door de diefstal van loslopende huisdie
ren.
Het ligt misschien voor de hand dat de
regering niet bij machte is, deze uitvoer
te verbieden of zodanig te hinderen, dat
hij ophoudt. Maar het antwoord van de
minister begaf zich op zulke, met betrek
king tot het emotionele onderwerp forme
le paden dat de dierenliefhebbers en acti
visten tegen dierenleed nauwelijks iets an
ders hebben kunnen doen dan hun schou
ders ophalen.
De bewindsman meende namelijk te
moeten verwijzen naar de .liberalisa
tie van de Europese handel en het stre
ven van de regering het handelsverkeer
tussen de staten te vergemakkelijken
Bovendien stelde hij vast dat in Duitsland
de vivisectie is gereglementeerd.
Dat laatste is nauwelijks nieuws. Rela
tief gezien is alles overal gereglementeerd.
Het is slechts de vraag hoe en tot welke
hoogte van aanvaardbaar humaan begrip.
Maar het voornaamste argument tegen
deze wonderlijke manier van antwoorden
ligt naar onze mening toch in de overwe
ging, dat de verhandeling van al of niet
gestolen huisdieren moeilijk als een be
staansmiddel en een post op de Nederland
se handelsbalans kan worden beschouwd,
zodat een verwijzing naar dat aspect min
der redelijk aandoet dan elk ander argu
ment dat te bedenken valt.
Evenals de- mens kan het dier op vele
manieren sterven, .en ze doen het op den
duur dan ook allemaal. Waar het om een
of andere reden nodig is, wil de mens het
dier echter graag een handje helpen om
snel en min of meer pijnloos dood te gaan,
uitgezonderd in de gevallen waarin de
dood van een dier zolang mogelijk moet
worden gerekt teneinde de wetenschap of
de commercie te dienen. Daarover ging het
in voorgaand commentaar op de uitlating
van minister Beerman.
Er is echter nog een ander onderwerp,
dat met de dood van het dier te maken
heeft. De nog steeds voortwoekerende win
ter heeft de vogelstand ernstig bedreigd en
op vele manieren is getracht, deze dieren
bijstand te verlenen tegen de dreigende
honger- en koudedood. Dat is een werk,
waaraan de mens in het algemeen een
edel genoegen beleeft. Het idee, een le
vend wezen te hebben gered, is niet het
minst bekoorlijke van alle ideeën die een
mens over zichzelf kan hebben.
Nu echter komt het absurde, bijna be
lachelijke kruispunt van twee strevingen:
vogels redden en vogels vermoorden.
De geredde kraaien en hun familieleden
moeten met man en macht worden uitge
roeid en men kan er een aardige premie
per vogellijk aan verdienen. In bos en
park zullen trouwens binnenkort ook weer
de schoten knallen, die de geredde hout
duiven zullen doen neertuimelen. Het ab
surde is, dat men er niets tegen kan in
brengen, omdat het nodig is vanwege de
akkervruchten en het jonge groen. Maar
absurd blijft het. Men behoeft er geen
diepzinnige problemen over te maken,
maar dat er ergens iets volkomen mis is
in de manier waarop we ons tegenover de
natuur gedragen, staat als een paal boven
het ijs.
Wie zich deze winter heeft ingespannen
om vogels te redden door voer en bijten-
hakken, kan voor zichzelf een interessan
te fabel toevoegen aan de reeks, die La-
fontaine schiep: Eeh hele korte fabel,
waarin een half bevroren kraai die zich
schuw en achterdochtig door lieve oude
mensjes heeft laten verplegen, tenslotte
de bukskogel krijgt en met grote voldoe
ning uitroept: „Dat dacht ik wel."
En in dat bevestigde wantrouwen ligt
dan een simpel oordeel over ons, rare, te
genstrijdige mensen, die zichzelf en ande
ren om het leven brengen onder de leuze
dat ze zichzelf en anderen langer, gelukki
ger en doelmatiger willen doen leven.
(Van onze correspondent)
PARIJS Zoals te verwachten was,
heeft de verdediging van het O.A.S.-com
mando van Petit Clamart de opzienbaren
de arrestatie van ex-kolonel Argoud dank
baar aangegrepen om ten zoveelste male
te verzoeken voorlopig een punt of een
vraagteken achter het proces te zetten.
Mr. Tixier-Vignancour vroeg de president
van de militaire rechtbank in het fort van
Vincennes het proces te onderbreken om
eerst Argoud en ook de laatste vangst
der politic, de Hongaarse scherpschutter
Sari, te verhoren, teneinde hun gevallen
bij de overige dossiers te kunnen voegen.
Zijn opvatting is dat Argoud door andere
O.A.S.-leiders aan de regering kon zijn uit
geleverd omdat hem de aanslag van Petit
Clamart, waarvan hij de verantwoordelijk
heid zou dragen, was mislukt. De leden
van het O.A.S.-commando, die in de ban
ken der verdachten zitten, zijn, aldus de
vernuftige redenering van de advocaat,
slechts de uitvoerders van een opdracht,
waarvoor Argoud verantwoordelijk is.
„Als het hof weigert," aldus de advo
caat, „maakt dit de theorie geloofwaardig
dat de leider van de O.A.S. in München is
gearresteerd door agenten van de Franse
geheime dienst, die de wet van de gast
vrijheid van de Westduitse bondsrepubliek
hebben geschonden."
De militaire rechters hebben een hunner
afgevaardigd om de O.A.S.-leider aan de
tand te voelen. Argoud zal echter niet door
het militaire tribunaal, doch door het
nieuwe Hof voor de veiligheid van de staat
worden berecht. Argoud heeft Tixier-Vig-
nancouf en nog twee andere O.A.S.-advo
caten gevraagd ook zijn verdediging op
zich te nemen.
De lezing, die Tixier-Vignancour van
de voorgeschiedenis en de toedracht
van Argouds arrestatie heeft gege
ven, vindt over het algemeen steeds
minder geloof. Wanneer mede-leiders van
Advertentie
in beker
of pot
de O.A.S.. of zelfs afvallige elementen van
het activisme, Argoud zouden hebben wil
len straffen, dan hadden ze ook wel andere
middelen kunnen vinden en stellig kortere
metten met hem gemaakt. Argoud zelf be
weert door „barbouzes", leden van de ge
heime politie, die in Algerije tegen O.A.S.
werd ingezet, te zijn ontvoerd. Hij zou in een
hotel in München, waar hij verbleef, door
drie Fransen, die hem een politiepenning
toonden, zijn aangesproken. Ze hadden
hem, aldus Argoud, bevolen hen te vol
gen en toen hij verzet pleegde, zouden ze
hem duchtig hebben toegetakeld en in be
wusteloze toestand in een auto geworpen.
Hij weet dan ook niet hoe en bij welke
douanepost hij de Frans-Westduitse grens
kan hebben gepasseerd.
Ook bij deze versie blijven zeker ver
schillende raadsels onverklaard. In de eer
ste plaats wel de vraag welk belang de
politie, die over het algemeen eerder op
discretie is gesteld, kan hebben gehad met
haar „Hitcbcock"-enscenering zoveel ge
rucht en sensatie rond deze arrestatie te
verwekken. Dat niettemin tenminste een
der verschillende Franse politiediensten,
die het onderling niet altijd even best met
elkander kunnen vinden, een hand in de
ze politieke ontvoering heeft gehad, is een
veronderstelling, die toch wel meer veld
begint te winnen.
Tekenend is ook het bericht uit Londen,
dat de Britse regering haar politiediensten
zou hebben opgedragen de Franse oud-pre
mier Georges Bidault, die als opper-chef
van de geheime legerorganisatie (OAS) op
treedt en die zich op Britse bodem zou be
vinden, bescherming te verlenen indien
ook hij het slachtoffer van een poging tot
politieke ontvoering zöu dreigen te worden.
Advertentie
bij Vader, ["loeder en Kind.HMM
(Van onze correspondent)
LONDEN De Britse veiligheidsdien
sten en emigratie-autoriteiten zoeken naar
de vroegere Franse premier en leider van
de O.A.S. Bidault, van wie opnieuw be
weerd wordt dat hij zich in Groot-Brit
tannië schuilhoudt. Men wil Bidaült uit
vrees voor moeilijkheden uit het land zet
ten. Men acht namelijk de mogelijkheid
niet uitgesloten dat de Franse geheime po
litie zal trachten Bidault te ontvoeren op
dezelfde wijze als moet zijn gedaan met
ex-kolonel Argoud.
Volgens aanwijzingen uit Parijs zou Bi
dault drie dagen geleden in Engeland zijn
aangekomen. Volgens andere inlichtingen
uit de Franse hoofdstad, zou hij al weer
naar Beieren zijn vertrokken. Van officiële
zijde geeft men toe dat het voor Bidault,
als voormalig leider van de verzetsbewe
ging gedurende de oorlog, niet zo moei
lijk moe* zijn Groot-Brittannië binnen te
Komen.
Advertentie
Acht bladzijden mode-advies van
Romance, compleet met prijzen en
adressen.
de complete roman van de maand.
vertelt vrij-uit over man en kroost in
het Witte Huis.
De Parijse schoonheidsspecialist Paul
Flaubert leert U de geheimen van de
franse make-up.
geschreven door Willem O. Duys in
zijn rubriek 'Mijn wereld',
en bovendien...
recht gevend op aankoop van zilveren
theelepels en taartvorken met Rijks-
keur en meestermerk - vèr beneden
de juweliersprijs!
Vraag Romance aan de bezorger van
Margriet en Revue of stuur deze bon
(in open enveloppe met 4 ets postzegel)
rechtstreeks aan ROMANCE, postbus
245, Amsterdam.
ER LiGT EEN BIJZONDER WEL
KOMSTGESCHENK VOOR U GE
REED gratis een grote roman in pracht
band!
invullen uitknippen en opsturen!
A -
Zend mij gratis de grote roman in prachtband en noteer mij
als abonnee op ROMANCE k f. 1.- per maand 10g
NAAM:
STRAAT:
WOONPLAATS:
KI i
Ro. 802
STOCKHOLM (AP) „Het is nu afge
lopen met het strooien van zout in de
vleugel, het kaarten op het toneel, het
slaan met de vleugeldeksel, en het gooien
met trommelstokken, of anders kunt u
wel gaan".
Dit heeft de voorzitter van de Zweedse
Waarvandaan en waarheen?
Hoe ouder ik word (en dat word ik),
des te meer voel ik mij verouderen.
Krantenslagregels beginnen mij steeds
vreemder te schijnen. Soms als er iets
over „B.B." staat, denk ik, ad rem. dat
het over een Franse actrice gaat. Mees
tal gaat het dan over bescherming tegen
plojbommen.
Ér zijn nieuwe dansen in omloop die in
mijn tango- en foxtrot-dagen nog onge-
droomd waren. In mijn tijd hield men
zijn dansgenoot stevig vast, zo nabij als
mogelijk, dat was min of meer de enige
aantrekkelijkheid van deze tijdpassering.
Tegenwoordig werpt men zijn mededan
ser verre van zich, om haar of hem non
chalant weer eens naderbij te trekken,
waarna men draaiend en vingeromhoog-
stekend, zich weer scheidt. Eigenlijk is
dat een veel reëler en aantrekkelijker
vergezicht dan ons samen-klonteren.
Ik vind het moeilijk, met mijn tijd mee
te gaan. Het ding blijft stromen als een
snel voortschietende rivier. Met moeite
houd ik mijn hoofd boven water: met de
golven meegaan is boven mijn krachten.
Schrijvers worden geboren, opgeleid, ge
publiceerd en verworpen, vóór ik nog van
ze gehoord heb. Bekende namen zijn be
kend terwijl ik ze nog nimmer gelezen
heb. Uitvindingen doen mijn drie geble
ven haren te berge rijzen. Schuifsatel-
lieten doen mij ongelovig staren. Nieuwe
theorieën over het niet bestaan der stof
het is alles alleen straling en aantrek
kingskracht doen mij hoófdschuddden;
de afstanden in het heelal laten mij met
open mond. achter in de vliedende vaart
van de tijd.
Als je jong bent, denk je dat de maat
schappij statisch is en dat men er slechts
naar toe hoeft te groeien. Ouder wordend
begin je wantrouwig te worden of het
ding, dat je probeert te achterhalen, niet
zelf ook voortmarcheert. En als je dan
werkelijk middelbaar bent. begrijp je. dat
alles stroomt, om er gek van te worden.
Die antieke filosoof had gelijk, verdorie.
Je begint puffend achter de tijd, aan te
hollen, steeds langzamer omdat je buiten
adem raakt. En tegelijk begint het snel
voortschietende leven minder aantrekke
lijk te lijken. Die opborrelende schrij
vers worden minder belangwekkend, je
hebt al zoveel zien borrelen. Nieuwe men
sen, nieuwe landen, nieuwe namen, nieu
we spijzen.puffend begin je te zeg
gen, dat je er niet meer voldoende be
langstelling voor kunt opbrengen. Je be
gint naar een steen te zoeken, een stuk
rots om aan de kant van de stroom het
gedoe passief aan te zien, Je wil gaan
zitten, omdat zoveel van het nieuwe on
begrijpelijk begint te worden en onverlei
delijk.
Jongere mensen beginnen met ontzag
en meelij naar je te kijken. Ze worclen
beleefd en geringschattend, en plotseling
zie je jezelf zitten, een voorwereldlijk
dier, een personasaurus, totdat het wa
ter en de modder van de rivier zich over
zijn primitieve snuit sluit.
Ja, over mijzelf peinzend vind ik mij
nu al een soort fossiel, een fozielige ver
schijning, op weg naar een onbezongen
verdwijning. Alweer, de klassieken heb
ben het ons verteld.: „Wie zijt ge en
waarheen gaat, ge?" Wel, mijn naam. stant
onder dit stukje, en waar ik, heen ga is
niet moeilijk te raden.
H. B. Fortuin
bond van jazzclubs. Abbe Johansson, de
Amerikaanse trompetist Don Ellis voorge
houden, die op het ogenblik optreedt in
het jazz restaurant „Gyllene Cirkeln". El-
lis, die samen met een groep jonge Zwe
den optreedt, trekt veel belangstelling met
zijn avant-gardistische muziek.
HOLLANDIA (ANP) In Nieuw-Gui-
lea zijn alle postzegels met de opdruk
.UNTEA" weer verkrijgbaar. De zegels
van twee gulden, die waren uitverkocht
zijn thans uit Nederland aangekomen.
De postzegels zijn alle in Nederland
reeds van opdruk voorzien. Vroeger ge
beurde dit bij de landsdrukkerij in Hol-
'andia.
Langs een grappige
Het is niet alleen voor een
krant, maar voor iedereen bui
tengewoon riskant om nieuws
te verspreiden waarvan men
niet geheel zeker is. Hoe licht
kan niet een volkomen ver
keerde indruk worden gewekt
en onverdiende blaam wor
den geworpen op personen of
instanties, die niets met het
gesignaleerde euvel uitstaande
hebben. Zo hoorde ik een bij
ons op visite zijnde neefje ver
kondigen, dat Prins Bernhard
zijn middenstandsbeentje had
gebroken. Waaruit blijkt dat
lichtvaardige nieuwsversprei-
ding dubbel onverantwoorde
lijk wordt, als het Koninklijk
Huis in het geding komt.
De langdurige vorstperiode
lijkt wel het ontstaan van
twijfelachtige nieuwtjes in de
hand te werken. Het bericht
dat de pastoors in de bisdom
men met de laagste tempera
turen ertoe zijn overgegaan
antivries in hun wijwater te
doen, blijkt van elke grond
ontbloot. Ofschoon ik me toch
bezorgd afvraag of het dopen
van pasgeborenen gewoon is
doorgegaan, danwel met
bisschoppelijke goedkeuring
uiteraard „au bain Marie".
Over pasgeborenen gespro
ken: uit de cijfers blijkt dat
tussen december 1962 en heden
het aantal huwelijken in ver
gelijking met dezelfde perio
den van daarvóór liggende ja
ren ongewoon hoog is geweest.
Men zou geneigd zijn enig ver
band te zoeken tussen dit ver
schijnsel en de ongewone kou
de, doch ik moet bekennen dat
ik er geen enkele verklaring
voor heb kunnen vinden. Even
raadselachtig was het, dat
omtrent het einde van het
jaar, volgend op de buitenge
woon strenge winter van 1947,
een abnormaal hoog aantal ge
boorten moest worden geno
teerd. Men kan over dergelijke
verschijnselen natuurlijk ge
compliceerde theorieën opzet
ten, maar het menselijk ver
stand blijkt toch altijd tekort
te schieten wanner het de ver
fijnde nuances van de natuur
wil ontrafelen.
Wat het dopen van kinderen
tijdens zeer koude perioden
aangaat, zou men geneigd zijn
te adviseren gedurende de
wintermaanden uitsluitend
volwassenen te dopen, doch
ik heb een deskundige horen
uitleggen dat men, als men
daarmee begint, te eeuwigen
dage met die uitzonderings
toestand blijft zitten. In het
zuiden des lands, waar vol
wassen bekeerlingen tamelijk
zelden voorkomen omdat men
daar meestal reeds bekeerd ter
wereld komt, gebeurde het
onlangs dat een heer van an
dersdenkende richting besloot,
zich te laten dopen. Hij zag
de plechtige dag met enige be
zorgdheid tegemoet, daar hij
niet op de hoogte was van de
gebruikelijke entourage. Hij
richtte zich tot zijn kapper,
een religie-echte inboorling,
en vroeg hem welk kostuum
men bij een dergelijke gele
genheid pleegt te dragen. De
kapper krabde zich achter het
oor en zei: „Dè zouk nie wete,
want wij hebbener altied ne
luier bij aan!"
Waaruit men mag conclude
ren dat het bijbelwoord: „zo
gij niet wordt als kleine kin
deren...." in de praktijk wel
eens op bijzonder vervelende
moeilijkheden kan stuiten.
We zijn echter enigszins van
ons onderwerp afgedwaald.
Het verspreiden van geruch
ten over vorstelijke personen
zit sommigen blijkbaar van
jongsaf in het bloed, waarbij
soms blijk gegeven wordt van
een boosaardige neiging tot
ongemotiveerde verdachtma
kingen. Een onderwijzer op
een van onze lagere scholen
heeft dat onlangs ondervon
den. toen hij een repetitie
hield over enkele lessen van
de bijbelse geschiedenis en
aan een van zijn leerlingen de
vraag stelde, wat deze van de
grote profeet Mozes wist.
„Mozes was de zoon van
een Egyptische prinses", zei
de jongen met grote zelfbe
wustheid. Toen de pedagoog
zijn dwalende pupil onder het
oog bracht, dat die prinses de
kleine Mozes in een rieten
mandje drijvende had gevon
den aan de boorden van de
Nijl, antwoordde de kleine
man met een opgetrokken
neus en een laatdunkend lach
je: „Ja! Dat zégt ze!!"
Hoe moeilijk het is, geheide
feiten in kinderhoofden te
pompen zonder dat de geringe
doch vaak uiterst pientere
hersentjes onverwachte moei
lijkheden opwerpen, is vooral
waar te nemen in de bloemle
zingen van joodse humor, zo
als er onlangs nog weer een
bij Van Ditmar is verschenen,
uit het Duits vertaald aan de
hand van een manuscript van
Salcia Landmann. Vooral in
de joodse humor is de kinder
lijke ernst als „Witz" terug te
vinden. De ontstellende een
voud van een naïef scepticis
me is, naar mij dunkt, erfelijk
neergelegd in de kinderbrei
nen door armoede, vervolging
en ellende, die van kinderen
ouwelijke cynici kunnen ma
ken.
„Vader, sterven booswich
ten nooit?" vraagt een kleine
joodse jongen, die op de be
graafplaats moeizaam de el
lenlange loftuitingen ontcij
fert, waarmee de zerken be-
beiteld zijn. Men zou het wel
zeggen, ja. Brave mensen ster
ven bij de vleet, zoals de bra
ve, stokoude Joachim, die .op
zijn sterfbed zijn kleinzoontje
bij zich roept en hem met
zwakke stem bezweert de ru
zie met zijn buurjongetje bij
te leggen, zodat deze ook op
de aanstaande begrafenis zal
kunnen komen.
„Mij best", zegt de klein
zoon, „maar dan is voor mij de
gein eraf."
Misschien was het deze zelf
de jongeman, die op school
stokstijf weigerde te begrijpen
wat „een wonder" was. De on
derwijzer wees hem dezer da
gen door het raam op de ijs
vlakte van een bevroren vijver
en zei plechtig: „Zie eens, wat
een wonder. Hoe mooi heeft
God die vijver laten dicht
vriezen."
„Kunst", was het sceptische
antwoord, „in zó'n winter".
Men kan niet ontkennen dat
het wonder inderdaad groter
zou zijn geweest, als de be
vriezing tijdens de zomer
vakantie zou hebben plaatsge
grepen, maar de oorzaak van
het misverstand moet natuur
lijk toch elders worden ge
zocht. Het is een ontstellende
en bijna afschuwelijke af
stomping, wanneer een kind
niet in een wonder kan gelo
ven en in deze humor is het
dan ook voornamelijk de tra
giek, die overkookt, terwijl de
grap verdwijnt achter het
scherm dat tussen de romanti
sche volwassene en het „oude
kind" oprijst.
Nog een staaltje: „Als een
man van een hoge kerktoren
valt en hem mankeert niets,
dan is dat een wonder", zegt
de onderwijzer.
„Da's boffen," verklaart het
jongetje.
„Als hij een tweede keer
omhoogklimt en wéér valt en
opnieuw ongedeerd blijkt, wat
dan?"
„Da's toeval," zegt de jonge
scepticus.
„En de derde keer?" triom
feert de man.
„Dan is hij er onderhand aan
gewend geraakt," antwoordt
de verstokte kleuter en men
voelt dan, dat de onderwijzer
niet met een vierde of een
vijfde keer meer kan komen
aandragen, want die zijn al bij
voorbaat volkomen onbetwist
baar verklaard.
Veel tragischer is de kleine
joodse jongen in zijn verbeten
strijd ter verdediging van zijn
familie-eer. Als een christen
kind weigert met hem te spe
len onder het argument: „Jul
lie hebben Jezus gekruisigd,"
ontkent hij dat met grote stel
ligheid en voegt er wanhopig
bij: „Dat moeten de Levy's zijn
geweest, die een straat ver
derop wonen."
Voorwerp van spot en ver
stoting, heldhaftig in zijn po
gingen tot zelfhandhaving en
zelfs moedig zijn rasgenoten
verloochenend, terwijl hij in
wendig om hen huilen moet
kinderlijk in zijn laffe helden
dom of heroïeke lafheid, van
zien afslaand met de blote
hand omdat hij nooit wapens
heeft mogen voeren ter zelf
verdediging en dan tenslot
te vechtend met dwaze wan-
hóopsargumenten, die uitein
delijk de „Witz" leveren: daar
staat het jodenjongetje ten
voeten uit.
Als de kinderen op school
hem treiteren met de verdacht
making. dat zijn zuster een
buitenechtelijk kind heeft ge
had, treffen ze hem zo boos
aardig, stiekem en onsportief,
dat hij zelfs met de blote hand
niet kan terugvechten. Maar
dan zegt hij zacht:
„Ja, maar het was echt maar
een héél kleintje
Witz?
Misschien maar ik heb
eerder het gevoel dat we deze
keer via de omwegen van
winterse en andere grapjes
zijn gekomen bij iets wat
eigenlijk niets grappigs heeft:
namelijk de ontdekking dat
een ineengedoken, cynisch
kind de lotgevallen van een
sinds eeuwen vertrapt volk
blijkt te dragen.
Advertentie
NIET VERDER ZOEKEN,
bij DOUWMA keus uit meer dan
OOK VOOR JONGENS
Gen. Cronjéstraat 40 - 44 - Tel. 54679
Zeewaardig. Een miniatuur zeilscheepje,
dat door twee matrozen uit Emden in
hun vrije tijd in elkaar was geknutseld,
is de Noordzee over gezeild. Het was op
17 september in het water gezet en werd
op 11 februari bij een plaatsje aan de
kust bij de Engels-Schotse grens terug
gevonden.
Een vrolijke avond. Na 60 jaar in de ge
vangenis te hebben gezeten, heeft de
82-jarige Deen Mozart Lindberg Hansen
van de rechter te horen gekregen, dat
hij zal worden ontslagen om de rest
van zijn bestaan in de vrijheid te kun
nen doorbrengen. De oude man zei naar
Kopenhagen te willen gaan voor een vro
lijke avond. Hij was van plan tien kro
nen uit te geven, (ongeveer 5,50). Nie
mand kon het over zijn hart verkrijgen
hem te vertellen, dat hij daarmee niet
veel zou kunnen uitrichten.
Een Afrikaanse grap. De minister voor
plaatselijk bestuur van Nyassaland, Chi-
pembere, deelde op een bijeenkomst in
Zomba mee, dat premier Hastings Ban-
da hem had benoemd tot minister voor
deportatie. Hij bedoelde deportatie van
ongewenste blanken, waarvan hij zei:
„Ik zal dergelijke blanken persoonlijk
naar het vliegveld brengen." Een rege
ringswoordvoerder zei later, dat de op
merking van de minister over zijn be
noeming tot „minister van deportatie"
schertsenderwijze was gemaakt.
Vos in bed. In de bittere kou heeft een
vos maandag zijn toevlucht gezocht in
een warm bed in het ziekenhuis van
Lauf bij Neurenberg. Hij sprong er ech
ter onmiddellijk weer uit en snelde weg
toen een verpleegster de kamer binnen
kwam.
Lol in Lima. Het carnaval in Lima, de
hoofdstad van Peru, heeft tot dusver
aan één feestvierder het leven gekost,
terwijl ongeveer 900 anderen min of
meer ernstige verwondingen opliepen.
De greotste pret bestond uit 't besproei
en van de carnavalsvierders met tuin
slangen.
i
