Muiterij op het Vrouwenschip
AMERIKAANSE BANKIERS
LONKEN NAAR DE DUITEN
DER KLEINE SPAARDERS
ASPRO
Tante Patent en buurman Bezig x™™11
PANDA EN DE BEWOGEN BEWEGER
HAILE SELASSIE'S LEEUWEN
MOETEN IN DE WASTOBBE
11
Ons vervolgverhaal
door Henrick Binder
Cadeautjes en shows helpen
drempelvrees te overwinnen
MAANDAG 4 MAART 1963
9
.V V
Bescherm u tegen
Rillerig? Onprettig? Vlug:
Beste business"
Rattevlees verboden
delicatesse
hin/inn
'nu""/
gjllllllllllKIIIIIIIIIIIIIIIIIIII'
i'
X. 'h X.* 5 -V.-"
v V'
Griep
Addis Abeba, de hoofdstad van
Ethiopië is druk bezig zich op te
knappen voor een binnenkort ddaar
te houden conferentie van Afrikaanse
staatshoofden. Zelfs de keizerlijke
leeuwen, 26 enorme ruige dieren,
moeten een keer extra in het bad.
De dieren worden in de regel twee
maal per maand schoongemaakt,
maar voor de vooravond van de komst
van de Afrikaanse leiders is in de kei
zerlijke menagerie een speciale bad-
plechtigheid op touw gezet. Bovendien
worden hun kooien opnieuw geverfd
en komen er nieuwe bloemperken in
hun tuin.
Keizer Haile Selassie is bekend als
„De leeuw van Juda" en de levende
symbolen van deze indrukwekkende
titel zijn uit Addis Abeba niet weg te
denken.
Twee kolossale leeuwen, de bijzon
dere lievelingen van de keizer, lo
pen vrij rond op de terreinen rondom
het paleis, waar bezoekers die er de
moed. toe kunnen opbrengen, ze mo
gen aaien. Ze zijn echter weldoorvoed
en over het algemeen goed geluimd
Een derde leeuw is de mascotte van
de keizerlijke lijfwacht. Hij heeft een
eigen jeep, waarmee hij van tijd tot
tijd door de stad rijdt, in koninklijke
majesteit gezeten achter de chauf
feur, terwijl zijn staart tegen de zij
kant van de wagen slaat.
In de menagerie tegenover de uni
versiteit van Addis Abeba leven de
26 andere onder een strenger regiem.
Op woensdag en vrijdag krijgen zij
niets te eten, maar gedurende de rest
van de week verorberen zij 720 kilo
vlees.
T r\ I Een oorspronkelijk stripverhaal
49. Binnen enkele minuten had de vreemde machine
al een hele rij huisjes neergezet, keurig op een rij.
„Hoera!" jubelde Arnold B. Soep, „een prachtappa-
raat! Een goudmijntje!" „Ja, en het gaat zo vlug,"
zei Panda blij, „en helemaal vanzelf. Eindelijk een nut
tig roersel!" „Mooi werk!" riep de heer Soep tot Iner-
tus Zielepopel, die wankelend naar buiten kwam. „Ik
zal je dubbel en dwars belonen!" „Ja, dat heeft u ver
diend, meneer Zielepopel," voegde Panda er aan toe,
„kijk eens wat het roersel doet!" „Het is geen ...hik
roersel," stamelde de heer Zielepopel, „het is een
...hik... machine met roerselaandrijving." Hij richtte
zijn benevelde blik op de ijverig voortbouwende ma
chine en verbleekte. „Een wanemotie," zei hij met
trillende stem, „een antigevoel! O, gruwel! Hoe. heb ik
dat ooit kunnen maken?" En verstard van ontzetting
viel hij voorover.
i 70)
En dat was het nu, wat Nicol die
is nacht toen hij op zijn bed lag, kwel-
H de, evenzeer trouwens als toen hij bij
3 de kapitein zat. Die luitenant neen,
3 je kon nu immers geen luitenant meer
zeggen die Nunham, .wel, hij had
H 't werkelijk uiterst vervelend gevon-
3 den, toen hij hem moest halen. Ook
H Jane King 'had hij niet met plezier
opgehaald, maar dokter Holborn
H wenste hij de pest toe.
3 Die Nunham was een vervloekt bru-
§j tale, maar dappere kerel, hij redde
jg zijn hoofd uit de strop en zette zijn
3 leven wel honderdvoudig op het spel
3 voor mrs. Barnl'ey. Wie zoiets uit
§g liefde deed, moest toch wel ergens
3 een goede kern hebben. Dat had de
3 kapitein ook wel begrepen. Het was
3 duidelijk: hij had ir Londen de ech-
3 te Smasbury opgezocht, en die was
jg al lang blij, dat hij iemand vond die
jn zijn plaats die stompzinnige, ver-
3 velende reis zou maken. Daardoor
3 had Smasbury twee jaar lang de tijd,
H om in Londen over z'n boeken gebogen
3 te zitten. Een rare geschiedenis. Ni-
M col had de kapitein zijn mening ge
il zegd, en Aitken had het ook ingezien
en grimmig geantwoord: „Die Smas-
bury krijg ik zelf nog wel te pakken,
3 in Londen. Als we eerst maar weer
3 thuis zijn! Deze keer is er geen Swin-
3 burn om hem in bescherming te ne-
s men!"
1 Zo ver was Nicol gekomen. De duis-
tere gedachten hadden zich als don-
H derwolken samengepakt en nu brak
de orkaan los: Lil. Daar had hij nu
eindelijk een vrouw gevonden, die
3 precies bij hem paste, en nu bleek
ze een vriendin van Nunham te zijn!
3 Hij had Lil en Nunham willen gaan
1 halen, toen hij in de hut van de ka-
5 pitein zat, maar Aitken had zijn hoofd
geschud.
g „Ik wil niets van die hele rotzooi
3 weten!" brulde hij, „het interesseert
me niet. Daar moeten de witte prui-
3 ken in Londen zich maar de vingers
H aan vuil maken en alles uitzoeken. Ik
s lever Knotherwell en Nunham in Port
s Jackson af. Wil zoiets zelfs niet terug
vervoeren.
H Natuurlijk wist het hele schip de
s volgende morgen al weer alles, wat
er de vorige avond gebeurd was. De
vijf afdelingen stonden stokstijf op het
appèl, maar toch ging er een zekere
onrust, een spanning van hen uit, die
nog groter werd, toen dokter Holborn
verscheen.
Hij kwam eigenlijk te laat. toen al
les al gebeurd was. Hoewel Nicol nog
heel wat te zeggen had, zei hij snel:
„Ingerukt!"
Maar direct daarop brulde Holborn
met een onaangename, krijsende
stem:
„Staan blijven!"
De meisjes liepen snel naar hun
plaatsen terug.
„Wat denkt die Holborn eigenlijk
wel?" dacht Nicol.
Maar Holborn was nog een keer
naar de kapitein gegaan om over de
muiterij te spreken. Een uur lang had
hij hem met zijn onuitputtelijke woor
denstroom overstelpt. Hij gaf toe, dat
hij niet correct gehandeld had, maar
dat was alleen maar gebeurd, omdat
hij Nunham te pakken wilde krijgen.
En dat was hem nu immers gelukt.
Hij wilde nu door met dubbele over
gave te werken zijn gedrag weer
goedmaken. Holborn bood aan, de
dienst van de nu ontbrekende luite
nant over te nemen. Aitken scheen
niet bijzonder ingenomen te zijn met
dit voorstel, maar Holborn verzeker
de dat hij alle belangrijke aangele
genheden met hem bespreken zou.
En zo kreeg Nicol tot zijn grote ver
bazing te horen wat Holborn bij de
kapitein gedaan had gekregen. Toen
de meisjes weer in 1 et gelid stonden,
riep de dokter:
..Vanaf vandaag neem ik in op
dracht van de kapitein de leiding van
het transport over. De overeenkom
stige orders zal ik bekend laten ma
ken. Alle verzoeken moeten in de toe
komst bij mij worden ingediend.
Het klonk Nicol als donderslagen in
de oren: Holborn transportleider!
„Goed," dacht hij, „dan moet je
maar zien. hoe je het met de meisjes
klaarspeelt! Vanaf vandaag ben ik
weer gewoon bottelier!"
Hij verwijderde zich. terwijl Hol
born de meisjes nog de nodige in
structies gaf. En hij gaf een zeer
groot aantal nieuwe instructies. Hij
liet Blanche Gown naar voren ko
men en droeg haar het toezicht over
het gehele benedendek op. Vanaf die
dag was Maud Barnley dus geen dek-
oudste meer.
De meisjes keerden heel triest weer
naar beneden terug. Er was niemand
onder hen, die het helemaal begreep:
de luitenant gevangen als George
Nunham, en dokter Holborn transport
leider! Daarmee waren wel de mooi
ste dagen van de reis voorbij.
Ze waren inderdaad voorbij. Niet
minder dan twintig maal kwam Hol
born die dag beneden. Hij gaf bevel,
dat de meisjes, iedere keer dat hij het
benedendek betrad, op moesten staan.
Het was precies als in een school.
En diezelfde dag nog gebeurde er
iets volkomen onverklaarbaars: Hol
born was bij de kapitein geweest en
had hem een middel aan de hand ge
daan om de zogenaamde fluisterhoek
met één slag onschadelijk te maken
Ze moesten de meisjes door elkaar
heen leggen. De slechten temidden
van de goeden. Dit zou een tweeledig
resultaat hebben: de beteren konden
een goede invloed op de slechten heb
ben. en konden tegelijkertijd toezicht
op hen uitoefenen.
Aitken was een uitmuntend zeeman,
maar van opvoedkundige dingen had
hij absoluut geen begrip. Daarom
kreeg dit plan zijn bijval.
En zo herkende Nicol diezelfde
avond nog zijn eigen benedendek niet
meer. Overal hoorde hij snikken. En
het waren niet alleen maar de goe
den, die de nieuwe maatregel van dok
ter Holborn betreurden. Geen enkel
meisje had haar eigen plaats behou
den. Holborn had op uiterst methodi
sche wijze alle vriendschappen tussen
de meisjes uiteen gereten. En daar
er steeds twee bedden naast elkaar
stonden, waren zo de merkwaardigste
paren gevormd Mable Dorset lag
naast Nelly Cashenbeeg, Mary Wil
liams naast Sybjl Vole, Mary Watson
sliep naast Elly Norbury, Mary Rose
naast het nu lege bed van Edith Sha-
row.
HOOFDSTUK XIV
Op dit ogenblik had Nicol zich nu
al weken lang verheugd: dat hij,
naast zijn Lil staande, haar het bin
nenvaren van de baai van Rio zou la
ten Zien. En de „Lady Julian" voer
nogal met het mooiste jaargetijde bin
nen. In de avondschemering werden
de zeilen voor Rio omlaag gehaald.
De diepblauwe granietrotsen stonden
als gemetselde beeldhowwerken te
gen de vlammende hemel. Op het
goudglanzende water schenen miria-
den van eilanden te schemeren in
zachte tinten. Het schouwspel was zo
bèlóverend, dat het leek alsof de aar
de al haar schoonheden op die ene
plek verenigd had.
Langzaam gleed de ..Julian" op de
smalle opening van de haven toe, die
door twee reusachtige, kale rotsen
werd ingeklemd. Het was een mooie,
maar enigszins weemoedige avond.
Tegen de bergen glinsterden de lich
ten van de stad. Nicol kende Rio goed.
Voor hem was het de mooiste stad
van de wereld.
Al die ontelbare mooie plekjes en
zo rijk was, kon hij nu Lil niet laten
zien. Er waren wonderbaarlijk mooie
uitstapjes te maken, tegen de heuvels
op, vanwaar je op dalen vol oranje
bloesems kon kijken. Tegen de hellin
gen van Rio lagen klooster en ker
ken. maar er was ook menige stille
albergo te vinden, waar je in een
schaduwrijke tuin met een verrukke
lijk uitzicht van de lang ontbeerde
tafelgenoegens kon genieten.
De morgen was misschien nog
mooier dan de avond, maar niet min
der weemoedig.
De bergen die met wouden en bos
jes bedekt waren, rezen terrassgewij-
ze tegen de hemel op. Van alle hel
lingen en vanuit alle dalen klonk het
geklingel van de klokken van kerken
en kapellen vredig en welluidend over
de baai.
Nicol stond voor aan de boeg vol
overgave te kijken en te luisteren. Die
grote man, sterk als een beer, had
een heel diep gevoelsleven. Hoewel
alles aan hem massief en zwaar was,
voelde hij juist de uiterst zachte en
tere dingen bijzonder sterk.
(Wordt vervolgd)
7. Een beetje peinzend ging tante Patent de straat
op. Ik moét iets voor die zuster Klivia doen, dacht
ze. Dat arme mens is uit haar huis gezet.en
er moei raad geschaft worden. Tot wie zal ik me
wenden om haar te helpen? Maar daar zag zij op de
hoek wethouder Wipjes staan en ze begreep dat hij
de aangewezen figuur was om dakloze dames te
helpen. „Dag wethouder Wipjes," zei tante Patent.
„Wat toevallig dat ik u zie. Ik wou u iets vragen."
„Mmmm," zei wethouder Wipjes. Hij had niet veel
,iaandacht voer tante Patent Zijn belangstelling ging
uit naar een groot aanplakbiljet, waarop de naam
van de beroemde cellist Arthur Kwijlebijl vermeld
stond. „We krijgen Kwijlebijl in het Cultureel Cen
trum," zei Wethouder Wipjes. „Hebt u dat gezien?
IK heb het voor elkaar gekregen dat Arthur Kwijle
bijl hier komt optreden." „O ja?" vroeg tante Pa
tent. Wat knap van U! Maar ik wou u iets anders
vragen.Kent u zuster Klivia?" „Nooit van ge
hoord," bromde wethouder Wipjes. „Is dat iemand
hier in de.Hij zweeg want een plotselinge wind
vlaag ontrukte de papieren aan dc hand tan de
aanplakker. Ettelijke daarvan woeien met de kleve
rige kant tegen het gelaat van wethouder Wipjes,
f'iiftn
Mvi/w*
STEEDS MEER BANKINSTELLINGEN in Amerika gaan tegenwoordig „de
boer op" om klanten te werven, vooral de kleine spaarders. Zij plaatsen humoris
tische advertenties in de dagbladen, betalen commerciële radio- en televisie
programma's met sterren uit de show-business en laten op straat door sandwich
mannen pamfletjes uitreiken, alles teneinde het grote publiek op te wekken, zijn
spaarduitjes op de bank te brengen. In de luxueuze bankpaleizen zelf is ook veel
veranderd. De plechtstatige sfeer die daar vroeger placht te heersen is goeddeels
verleden tijd. De emploi/és aan de loketten hebben hun deftige gereserveerdheid
afgelegd en Treden zelfs de kleinste spaarder tegemoet met een brede glimlach
en groot vertoon van jovialiteit. Om de drempelvreesvan'het publiek te over
winnen, organiseren de banken voorts als om strijd allerlei attracties als mode
shows, lunchconcerten en zelfs schoonheidswedstrijden voor rashonden in hun
gebouwencomplexen. Andere banken weer hebben showetalages ingericht of
beloven de aspirant-inlegger allerlei cadeaus als hij een spaarrekening opent.
DE NEW YORK SAVINGS BANK bij
voorbeeld biedt nieuwe klanten de keus
uit zes „introductie-geschenken" waaron
der een elektrische wekker, een fluitke
tel, een elektrische haardroger of een
thermoskruik. De Manhattan Savings Bank
offreert nieuwe rekeninghouders onder
andere eei\ vulpen met verguld-zilveren
dop of een leren hoedendoos. De Dime
Savings Bank of Brooklyn adverteert met
weggevertjes als een koffiepercolator, zes
handdoeken in fraaie cadeauverpakking
of een „echt-Schotse kruik", terwijl de
First Federal Savings and Loan Associa
tion, eveneens in New York, nieuwe conto
houders verrast met allerlei zwaar-verzil-
verde gebruiksvoorwerpen.
EEN VAN DE meest vooruitstrevende
banken de Manhattan Savings Bank
organiseert zelfs regelmatig kieinkunst-
programma's in haar enorme hal. Meest
al is er elke week een nieuw program
ma, maar soms vallen de artiesten zo
in de smaak, dat men ze een maand pro
longeert. In december was er een mini-
atuur-ijsrevue door kunstrijdstertjes in
korte rokjes; in januari en februari is
er een lente- en'zomermode van diver
se „huizen" getoond, geshowd door top-
mannequins. Ook hondententoonstellingen
en muziekuitvoeringen door combo's en
populaire solisten worden van tijd tot tijd
in dit bankgebouw gehouden.
enig voorgaand jaar in de historie van
deze bank.
WAAROM MEN tot deze nieuwe politiek
is overgegaan? Het schijnt dat vele ban
ken in deze tijd van inflatoire tendensen,
van hoge kosten en nog hogere belastin
gen, niet zelden geconfronteerd worden
met een acuut tekort aan liquide midde
len om b.v. aan grote leningaanvragen
te kunnen voldoen. Kan men een cre-
dietnemer dan niet direct van dienst zijn,
dan bestaat er alle kans dat deze naar
een andere kredietinstelling gaat, met
het resultaat dat de bank inkomsten derft
en misschien een klant kwijtraakt. Om aan
zulke tijdelijke tekorten aan baar geld te
gemoet te komen, moesten de banken dus
wel een beroep op de kleine spaarder
doen en die wordt dus nu op alle mo
gelijke manieren „over de drempel ge
lokt".
DANKZIJ de shows floreren onze za
ken als nooit tevoren, zegt de directeur
van de Manhattan Savings Bank. Hij wil
niet onthullen hoe groot de omzetverho-
ging precies bedraagt, maar de cijfers
tonen aan dat de diposito's bij zijn
bank in 1960 toen men met de nieu
we „aanpak" begonnen is 28 miljoen
dollar meer beliepen dan in het daaraan
voorafgaande jaar. ,.En over de ontwik
keling sindsdien hebben wij ons aller
minst te beklagen," aldus deze bankdi
recteur. De totale inleg in 1962 beliep bij
na 380,5 miljoen dollar: meer dan in
Deze Newyorkse Bank etaleert een
van haar enorme safes: „Zo veilig is
uw geld bij ons!''
In de hal van de Manhattan Savings
Bank worden complete ijsshows opge
voerd om klanten te lokken.
Advertentie
De Federal Savings Bank trekt de
aandacht van de vrouw in de straat
met een feestdis, vol glanzend tafel
zilver: cadeaus waaruit de nieuwe
rekeninghouder kiezen mag als hij of
zij tenminste 25 dollar inlegt
DJAKARTA (AP) De Indonesische
minister van Godsdienstzaken heeft een
belangrijk geschil met de Mohammedaan
se gemeente bijgelegd door te verklaren
dat het eten van ratten krachtens de
godsdienstige wetten streng verboden is.
De controverse is ontstaan doordat steeds
meer Javanen rattevlees als een delicates
se zouden gaan beschouwen en consumeren.
Volgens sommige religieuze leiders was
het eten van rattevlees toegestaan aan
Mohammedanen, terwijl anderen dit voed
sel ongeschikt achtten. Op een gegeven
opgenblik werden regeringsfunctionarissen
uitgenodigd, er getuige van te zijn hoe
ratteschotels bereid werden en om de
resultaten van deze kookkunst te proe
ven.
IN AMERIKAANSE bankkringen ver
wacht men, dat de nieuwe koers vrijwel
zeker tot verdere popularisering van het
bankwezen zal leiden. De „bank van mor
gen" zou dan gedreven kunnen worden vol
gens hetzelfde systeem als nu de super
markten, waarbij de klanten hun spaar
geld via een automaat kunnen inleggen of
opnemen en waar ook vele andere trans
acties over elektronische machines met
afstandsbediening zouden kunnen lopen.
