IvanhoeU
Opperste raad voor economie
in de Sovjet-Unie
ploegstoffen
W ereldmeuws
LEXINGTON
Van dag tot dag
Balletieerlinge van de
Weense Opera vermoord
c~Praatótoel
Koninklijke satire
in Londen verboden
Demonstratie voor
twee veroordeelde
journalisten
tabakken
f >j
vJ
(Dp de
OM WAAR TE NEMEN
DONDERDAG 14 MAART 1963
3
Oestinov voorzitter en
eerste vice-premier
3 L -~
woorden
maar daden
"S? O.
Cl GAR E TTE S
AMERICA'S BE ST TOBACCOS
LONDEN (Reuter) Tot voorzitter van
de opperste nationale economische raad
(SHEC) tot welker instelling woensdag
tijdens een gezamenlijke bijeenkomst van
het presidium van het centrale comité van
de Russische communistische partij en de
Russische regering onder leiding van pre
mier Kroesjtsjev werd besloten, is be
noemd Dimitri Fiodorovitsj Oestinov,
thans voorzitter van de staatscommissie
voor coördinatie van het wetenschappelijk
onderzoek.
Tevens werd Oestinov, die ook vice-pre
mier is, benoemd tot eerste vice-premier.
Hiermede heeft de Sovjet-Unie drie
eerste vice-premiers. De twee anderen zijn
Mikojan en Kosygin. De 55-jarige Oestinov
was gedurende en na de tweede wereld
oorlog minister voor de bewapemngsin-
dustrie.
Onder de opperste raad voor de natio
nale economie zullen de staatscommissie
voor de plannen (Gosplan) en de staats
commissie voor bouwaangelegenheden res
sorteren. Het zal de taak van de raad
zijn vraagstukken van industrie en bouw
nijverheid op te lossen en er op toe te
zien dat de staatsplannen worden uitge
voerd.
Op de bijeenkomst van het partijpresi
dium en de regering werden ook beslui
ten genomen over het vijf-jarenplan voor
1966-1970 en voor herziening van de plan
nen voor de periode 1964-1965. In novem
ber 1962 werd besloten de opzet van indus
trie en landbouw geheel te reorganiseren.
Het presidium heeft tevens meegedeeld
dat Leonid-. V. Smirnov is' bevorderd tot'
vice-premier. Sedert 1961 is hij voorzitter
yan de staatscommissie voor defensiema
teriaal. Waarschijnlijk zal hij Oestinov op
volgen als hoofd van de defensie-industrie
(Van onze correspondent)
WENEN In het gebouw van de Ween
se Opera is dinsdagavond een balletleer-
linge van twaalf jaar jaar door een lust
moordenaar met messteken omgebracht.
De opvoering van Wagners opera „Wal-
küre" begon een halfuur te laat, omdat de
recherche bezig was de zaak te onderzoe
ken. Na de pauze mocht niemand van de
bezoekers de opera verlaten. De politie
meent dat de dader bekend moet zijn ge
weest in het gebouw en met het slacht
offer. De pers veronderstelt dat de dader
dezelfde is als de moordenaar van een
twaalf jarig meisje in 1961 en een achttien
jarig meisje in 1958.
Het Oostenrijkse ministerie van Binnen
landse Zaken heeft een beloning van
20.000 shilling (ongeveer 2900 gulden) uit
geloofd voor inlichtingen die kunnen leiden
tot arrestatie van de moordenaar
Een ballgt dat gisteravond- uitgevoerd
zou worden is afgelast vanwege de opwin
ding onder de troep. Daarvoor in de plaats
werd La Bohème van Puccini, gegeven.
Aan het gebbuw van de Opera wapperde
eén grote zwarte vlag ten teken van rouw
A penlogica
Twee apen zaten te praten achter hun
tralies in de dierentuin. „Die tralies woe-
ten door een superwezen gemaakt zijn- Ze
zijn toch zeker niet op zichzelf geboren?
zei de oudste aap. „Onzin", zei de jonge
aap. „Tegenwoordig gelooft men, dat. tra
lies bij een primaire explosie gevormd
zijn uit vluchtige gassen. Er is geen enke
le reden, waarom wij er achter zouden
zitten. „Praat niet zo ruw", zei de oude
aap, en pelde een banaan. „De aap hoort
achter tralies. Verbeeld je, dat er geen
tralies waren. Dan zouden apen toch ge
woon tussen die bezoekers rond lopen. Dat
kan toch niet. Orde moet er zijn." „Waar
om? Het zou veel leuker zijn, als wij
vrij waren. Er staat nergens, dat de aap
een getralied dier is. Ik geloof niet in
tralies. De aap is vrij." De oude aap
lachtp minachtend.
Maar die nacht, toen de laatste bezoe
ker was verdwenen en de nachtwaker
sliep, stak de jonge aap zijn arm door
de tralies, vond een lange bezem, greep
die en schoof met de borstel de grendel
van het apenhok. Hij opende het hek met
een zwaai. Hij was vrij. Hup! zat hij in
een boom. De oude aap had. niets gemerkt.
Die snurkte in zijn nachthok. Maar de
jonge aap nam een keitje van het grint
en wierp dat door de open deur. Het trof
de oude aap net op zijn schedel. Hij werd
wakker, greep naar zijn makker en vond,
hem niet. Toen schuifelde hij naar bui
ten, keek rond, zag het open hek en de
jonge aap, die in het maanlicht stond te
springen. „Domme oude aap, domme oude
ao,p"", riep het jonkie. „Kijk maar, ik ben
vrij." En hij hupte op een verlaten pape
gaaien-stok.
Maar de oude aap nam zijn drink-nap
en sloeg die met luid geweld tegen de
tralies, zodat de nachtwaker wakker werd.
De oude aap brulde en joelde, holde naar
het open hek en sprong dan weer midden
in de kooi. De nachtwaker zag, wat er
gebeurd was. Hij drukte de brandmelder
in en tien minuten later stond een hoge
ladder tegen de boom waar de jonge aap
in het topje zat te beven. Een vriendelijke
brandweerman bracht hem in zijn armen
naar beneden en de oppasser duwde hem
in de kooi en sloeg het hek achter hem
dicht. „Daar, rotbeest" riep hij boos.
De oude aap omarmde zijn jonge mak
ker. „Zie je wel, Japie", zei hij, „tralies
zijn van hogere oorsprong, het is ons apen
niet gegeven om vrij te zijn." En de jonge
aap keek naar de boom die in de wind
zwaaide, en naar het grint voor de liooi
en schuifelde het nachthok in.
U hebt gelijk, ome Jaap. Tralies zijn
van hogerhand". En het duurde .niet lang
of kleine japie snurkte, veilig naast Ome
Jaap. Dat was de laatste keer, dat hij
eigenwijs was.
H. B. Fortuin
Advertentie
DE FRUITWINKEL
HT
"i ;;i'
Advertentie
kerken, een economische bete
kenis „waarvan de cijfers in
de miljarden lopen en zullen
blijven lopen" zegt het ge
schrift:
„Behalve aan de economi
sche betekenis van onderwijs
en kerk als organisatie mogen
wij ook niet voorbij gaan aan
de vele tienduizenden onder
wijzers, leraren, geestelijken
e.a. in dit geheel, wier beteke
nis ook voor onze nationale
economie van niet te onder
schatten waarde zal blijken te
zijn. Vooral als we daarbij te
vens denken aan de miljoenen
leerlingen en lidmaten die hun
volgelingen zijn en op wie de
mensen van onderwijs en kerk
zo'n grote invloed hebben.
Dit gebied (de kerken) be
hoeft niet meer het onaantast
baar domein te zijn van enkele
speciaal daarop ingestelde fir
ma's. Wèl is het waar, dat tra
ditie er bij recommandatie van
predikanten, pastoors en ker
keraden in meespeelt bij de te
nemen aankoopbeslissingen.
Maar zij, die op een gepast-
opvallenae wijze hun aanbie
dingen in dit kerkelijk milieu
lanceren en daarbij kunnen re
fereren aan het vertrouwen,
bij Rijk, Gemeentelijke Over
heden, grote instellingen en
bedrijven verworven, zullen
zeker met succes méédin-
gen".
Tot zover dit „zakenblad".
Het is een oorspronkelijk
idee, het belang van de religie
ook eens van deze kant te be
kijken po de leefmethoden van
onze tij-i zullen waarschijnlijk
een dergelijke „uitbating" van
godsdienstzin en vroomheid
niet eens meer ongerijmd vin
den. Maar dat men zich zeker
geen enkele illusie meer be
hoeft te maken over de vraag,
of de commercie nog bepaalde
gebieden van menselijke be
wogenheid als taboes be
schouwt, staat wel vast. „Ge-
past-opvallend" is het voor
schrift; en dan is er tussen he
mel en aarde niets meer te be
denken dat niet in klinkend
goud kan worden omgezet.
Vandaar, dat ook de chari-
tas een druk bezocht terrein
van de geldverdieners is ge
worden. Specialisten houden
zich bezig met ideeën uit te
denken, waardoor de zin voor
mededogen en hulp der massa
zo gevoelig mogelijk kan wor
den beprikt. De slagzin „op
brengst voor een goed doel"
dekt dan de werkelijke lading
heel gemakkelijk, maar die la
ken, kom ik tot de conclusie
dat het prestige van bombas
tische geldklopacties nu voor
goed naar de knoppen is. Het
is namelijk nu wel overduide
lijk gebleken, dat de beweeg
redenen van dergelijke over
rompelende en suggestieve
aanvallen op de edele inborst
van het publiek eigenlijk zeer
laag bij de grond gelegen zijn,
terwijl ook een groot deel van
de gevers hun bijdrage op ge
slepen wijze in eigen voordeel
hebben omgerekend. Dit alles
verbittert de smaak van iets,
wat met enige goede wil toch
nog als een demonstratie van
mensenliefde kon worden be
schouwd en waaraan enorme
aantallen mensen uit zuiver
menselijke bewogenheid heb
ben meegedaan.
Wij, goedgelovige massa's,
moesten er maar eens mee
ophouden zo kinderlijk en
spontaan in de berenval te
duikelen die zeer vakkundige
bespelers van het instrument
der publieke ontvankelijkheid
bij tijd en wijle construeren.
Niet alleen omdat we ons te
goed moeten achten om te
worden besjacherd, maar
vooral omdat op deze manier
het „goede doel" doodgeëx-
ploiteerd wordt en daardoor
op den duur in ernstige mate
wordt benadeeld.
Degenen die in een goed
aardige opwelling met hun lu
cifersdoosje of hun bruidsjurk
juichend naar Mies zijn gelo
pen, behoeven daar echter
geen spijt van te hebben. De
waarde van die daad blijft
even hoog, ook al komt men
later tot de ontdekking dat
niet iedereen aan de bron van
deze geldstroom met louter
adeldom en mensenliefde be
zield bleek te zijn.
Doch het is in het vervolg
misschien beter, om die op
wellingen de vrije loop te la
ten zónder Mies of marathon,
zonder RAI-spektakel of mas
sapsychose. Iedereen kan in
zijn omgeving zoveel geld
kwijt als hij wil aan doelein
den, die hem sympathiek zijn.
Elk groot bedrijf kan zijn gif
ten aan de noodlijdende mede
mens gemakkelijk hun be
stemming doen bereiken, al
moet men dan afzien van de
reclame-waarde die zo'n gift
zou kunnen hebben.
Dit laatste onderwerp is de
moeite van een nadere be
schouwing waard. Iedereen is
langzamerhand wel doordron
gen geraakt van het feit, dat
in onze moderne, gecommer
cialiseerde technocratie alles
zijn nuttig rendement moet
hebben. Steeds minder wor
den er daden gesteld zonder
voorafgaande berekening van
de baten. Het dogma van de
economie bestaat uit de zeer
eenvoudige en onmiskenbare
waarheid, dat „winst" de enige
rechtvaardiging van de „actie"
is. Een rechtgeaard zakenman
zal zijn pink niet mogen be
wegen, indien hij er niet van
overtuigd is dat die beweging
op een of andere manier méér
opbrengt dan zij kost. Dat is
het goed recht van de handel,
astgelegd in zeer deskundig
uitgewerkte leerstellingen en
gedoceerd door de topmannen
in de commerciële wetenschap.
Moderne vindingen als „pu
blic relations", „media-man",
„marketing" „mailing" en hoe
ze verder in goed Hollands
heten mogen, hebben een si
tuatie geschapen waarin voor
onrendabele opwellingen geen
ruimte meer is. Ook de lief
dadigheid met name krijgt
haar commerciële rol en wordt
ingepast in winstmogelijkhe
den, waardoor de giften gro
ter kunnen worden zonder dat
het bedrijfskapitaal er enige
hinder van ondervindt.
Zeer leerzaam zijn in dit op
zicht de vaktijdschriften, die
„nuttige wenken" op dit en
andere gebieden voornamelijk
importeren uit de bakermat
van de handelspsychologie,
Amerika. De firma die ano
niem en dus zonder rendement
een geldbedrag aan de lijdende
medemens schenkt, om welke
reden dan ook, heeft deze vak
litteratuur nog niet voldoende
in zich opgenomen. Men kan
er zelfs in lezen dat bijvoor
beeld „de kerk" een rijke bron
van inkomsten voor de zaken
wereld kan vormen, mits men
er op de juiste manier uit weet
te putten. Mag ik eens een ci
taat uit zo'n blaadje geven?
Na gewezen te hebben op de
economische betekenis van het
Nederlandse onderwijs en de
Keus uit meer dan 200 absoluut kleur
echte stoffen (katoen - linnen - wol)
komt U rustig rondkijken en vraag vrij
blijvend advies ook voor üw interieur
Wagenweg 15 - Haarlem - Tel. 12816
SOm.vaft het Houtplein. Vlakbij ruim parKeren.
LONDEN (Reuter) Een satire waarbij
het Britse koningshuis is betrokken, voor
komend in een revue die vanavond in een
Londens theater gaat lopen, is door de
Lord kamerheer verboden. Op de televisie
is zij echter al door miljoenen gezien. De
schets wil de gewichtigdoenerij van pers
en radio bij het verslaan van koninklijke
reizen belachelijk maken.
Onder het spelen van het „God save the
Queen" laat men een boot met koningin
Elizabeth en prins Philip aan boorJ mid
den op de Theems zinken «als zij uit Lon
den vertrekken voor 'n bezoek aan Austra
lië. Op dat ogenblik zegt een verslagge
ver van de B.B.C. met omfloerste stem:
„Misschien kunnen de liplezers onder u
zien wat prins Philip, de hertog van Edin
burgh, tot de kapitein van het schip zegt
terwijl het zinkt. Mij komt het voor alsof
hij zegt „Lieve help, ik geloof dat wij zin
ken". (Prins Philip, die marine-officier is
geweest, heeft de naam soms kruidige op
merkingen te maken, die niet in het woor
denboek staan.). Tenslotte laat men de
commentator van de B.B.C. zeggen: „En
nu zwemt de koningin met een stralende
glimlach voor haar leven. Hare majesteit
draagt een kanariegeel zijden pakje".
Geen werk. De onafhankelijke 54-jarige
Britse politicus Arthur Fox mag geen
showgirls meer laten optreden om stem
men te winnen. Het ministerie van Bin
nenlandse Zaken heeft het hun verboden.
De reden is dat de vakbond van va
riété-artiesten geprotesteerd had omdat
de werkvergunningen van de meisjes
niet toelaten dat zij verkiezingspropa
ganda bedrijven. Een vakbondbestuurder
liet het ministerie weten dat de meisjes
niets anders mogen doen dan in hun
werkvergunning staat.
Ofschoon het misschien een
subjectieve overschatting van
belangrijkheid is, vond ik één
bepaald bericht in de kranten
van de lopende week ongezel
liger dan de meeste andere.
Namelijn. de mededeling dat
de stichting „Het Dorp" zes
tigduizend gulden moet uitbe
talen aan een stuntbureau-
directeur, en dan nog in de
handen mag knijpen omdat zij
er zo genadig afkomt.
Iedereen k,an nu berekenen
hoeveel hij persoonlijk heeft
bijgedragen tot de rijkdom
van deze stuntman, door in
dertijd zo spontaan en bewo
gen te reageren op de AVRO-
oproep tot mededogen aan
blijvend invalide medemensep.
Ik heb een jolige foto van
de stuntbureau-directeur ge
zien, waar zo op het oog geen
blijvend invalide uit te her
kennen viel, eerder een man
die zich zeer welbewust sera
fijn aan de troon van God
Mercurius voelt en zich moet
inhouden om niet met een
vriendelijk knipoogje „dank
jewel" te zeggen tot het lief
dadige Nederlandse volk. Aan
die foto te oordelen is het een
héél aardige, nette man en we
moeten het er trouwens over
eens zijn dat hem formeel
niets te verwijten valt. Hij
heeft zich zelfs buitengewoon
inschikkelijk betoond, want
eigenlijk had hij recht gehad
op tweehonderdduizend gul
den, zijnde het afgesproken
percentage van de opbrengst.
Toch is het een min of meer
onaangename gedachte dat
deze man op die gedenkwaar
dige avond van de AVRO-
marathon. toen heel Neder
land zich het vuur uit de lief
dadige sloffen liep, bij iedere
juichkreet van de bekende
Mies een liefelijk getinkel in
zijn eigen spaarpotje kon ho
ren. Dat vergalt voor mij
enigszins de goede herinne
ring, die ik aan die wonder
baarlijke explosie van goed
geefsheid ondanks alles had
overgehouden. En ik vermoed
dat het menigeen zo is ver
gaan.
Vernemende hoe dat zich
allemaal achter de schermen
heeft ontwikkeld en voltr.ok-
De moraal van dit alles zou
kunnen zijn, dat mammoet
acties voor welk doel ook, ont
ketend met toepassing van
een spervuur van massa-sug
gestie, wantrouwend dienen te
worden bekeken. Steeds meer
wantrouwen tegenover het le
ger van handige knapen, dat
op verovering van andermans
portemonnee uit is, lijkt trou
wens geen overbodige luxe
meer. He* is in het algemeen
betreurenswaardig, dat wan
trouwen als een noodzakelijk
wapen moet worden aangepre
zen, maar wanneer men als
enkeling tegenover dat voort
durend gigantischer wordende
apparaat der geldklopperij
komt te staan, geldt toch al
leen maar datgene wat altijd
geldt voor de enkele mens te
genover het geweld der we
reld: op eigen benen blijven
staan en zich niet in de maal
stroom werpen. Een zelfstan
digheid van denken en oorde
len is de enige redding, want
het is juist dié zelfstandigheid
die het mikpunt is geworden
van alle kanonnen der publici
teit, in stelling gebracht om
het gehele terrein der mense
lijke gevoeligheden stormrijp
te maken.
Een vreemd soort oorlog,
waarin de individualist een
Ivanhoe zal moeten zijn.
Aardbeving. Zevenendertig huizen en een
klooster zijn onder tonnen aarde bedol
ven, toen het dorp Tarana nabij Agrig-
non in Griekenland door drie hevige
aardschokken getroffen werd. De be
woners en monniken waren in paniek
gevlucht, enkele minuten voordat de
aarde en grote rotsblokken neerstortten
van de helling van een nabij gelegen
berg. Het gebouw van de telefooncen
trale werd bedolven.
Koninklijk. In Nice is een gehele verdie
ping van het luxueuze Negresco-hotel
verbouwd en gereserveerd voor koning
Saoed van Saoedi-Arabië. Er zijn ka
mers doorgetrokken en kleiner gemaakt.
Een grote kamer is ingericht als eetzaal
en voor de koning, die ruim twee meter
lang is, heeft men een speciaal bed laten
aanrukken. De koning en zijn gezelschap,
130 man sterk, kunnen voorts gebruik
maken van een speciale lift die voor
anderen niet toegankelijk zal zijn.
Minachting. Twee negers zijn uit een
rechtszaal te Albany, in de Amerikaanse
staat Georgia, gesleurd, nadat zij ge
weigerd hadden zich te verwijderen van
door hen ingenomen plaatsen, die nor
maal voor blanken worden gereserveerd.
De twee negers werden gearresteerd en
gevangen gezet op beschuldiging van
„minachting van de rechtbank". Zij kon
den tegen betaling van 102 dollar borg
stelling op vrije voeten worden gesteld,
doch zij wilden of konden geen gebruik
hiervan maken. De stedelijke autoritei
ten van Albany hebben een week ge
leden alle bepalingen op rassenscheiding
in de stad ongeldig verklaard. De rech
ter, die de zitting voorzat, had de negers
gelast ergens anders te gaan zitten.
Toen zij hier geen gehoor aan gaven,
liet hij hen uit de rechtszaal verwijde
ren.
In aansluiting op wat gisteren op deze
plaats werd bepleit (een bereidwilliger
houding van overheidsinstanties tegenover
degenen die menen reden tot klagen te
hebben over bepaalde overheidsbesluiten
of toepassing daarvan) is het bijzonder
prettig, uiting te kunnen geven aan vol
doening over wat in de Tweede Kamer
toevallig gisteren werd besloten: zij nam
namelijk een wetsontwerp aan, dat grotere
rechtszekerheid zal verschaffen aan de be
kneld geraakte burger.
In dit wetsontwerp, dat gesierd is met
een naam die veel minder duidelijk is dan
de inhoud en bedoeling ervan, wordt de
Raad van State aangewezen als de be
roepsinstantie voor hen, die menen door
overheidsingrijpen in hun rechten tekort
te zijn gedaan. Het heet „wetsontwerp tot
regeling van de administratieve recht
spraak" en betekent in feite de invoering
van een stelsel van rechtsbescherming,
dat tot dusver nagenoeg ontbrak. Het past
enigszins in de wens van bijvoorbeeld de
Wiardi-Beckmanstichting, die onlangs in
een rapport heeft aangedrongen op de in
stelling van een zogenaamde „Ombuds
man" naar buitenlands voorbeeld, een
„gevolmachtigde" dus die arbitreert van
een strikt objectief standpunt uit.
Het aangenomen wetsontwerp is nog
lang niet voldoende om de algemeen leven
de wens tot grotere rechtszekerheid van
de burger tegenover het gecompliceerde
administratieve overheidsapparaat volledig
te honoreren. Dit is dan ook door de rege
ring bij monde van minister Beerman er
kend. Dat het echter een grote vooruit
gang betekent, zal moeilijk kunnen worden
ontkend. Ofschoon een college als de Raad
van State te weinig tot de verbeelding
spreekt om er een grote mate van „human
interest" van te verwachten, is er toch
grond voor de hoop dat dit college de eis
tot direct contact en gemakkelijke bereik
baarheid zal inzien en de praktische or
ganisatie van „het klachtenbureau" zal af
stemmen op de grote behoefte der burgerij
aan een doorgang door de muur van for
maliteiten en bureaucratie.
En vanzelfsprekend dringt zich ook hier
bij weer het redelijke verlangen naar vo
ren dat dit college, bij dit onderdeel van
zijn werkzaamheid, een zo groot mogelijke
openbaarheid en informatieve zin zal ont
wikkelen, opdat de pers haar taak in de
verdediging van de burgerrechten beter zal
kunnen afstemmen op een samenwerking
met de overheid.
N
Advertentie
LONDEN (Reuter) Ongeveer vier
honderd journalisten, onder wie vele par
lementsleden. hebben in Londen een mas
sabijeenkomst gehouden waarop de vrijla
ting werd geëist van twee verslaggevers
die gevangen zijn gezet omdat zij weiger
den, voor een door de regering ingesteld
tribunaal de bronnen van hun berichten te
noemen. Er werd met algemene stemmen
een resolutie aangenomen waarin staat:
„Deze bijeenkomst van Londense journa
listen doet een beroep op de minister van
Binnenlandse Zaken onverwijld de straffen
te herzien en te verzachten die zijn opge
legd aan hun collega's, die in de gevange
nis zitten omdat zij gehoorzaamd hebben
aan de stem van hun geweten en de be
roepscode van journalisten die in de ge
hele democratische wereld geldt."
De vier Franse bonden van j'óürflalis-
ten hebben aangedrongen op vrijlating van
Mulholland en Foster, die verléden week
tot respectievelijk drie en zes maanden
werden veroordeeld
ding heelt in de meeste geval
len met mensenliefde weinig
meer uit te staan.
Als de AVRO indertijd had
medegedeeld dat een zeker
percentage van de opbrengst
voor „Het Dorp" in werkelijk
heid vour de „brains" van de
actie bestemd zouden zijn, zou
de animo om met een gevuld
lucifersdoosje naar de kruide
nier te hollen aanmerkelijk
geringer zijn geweest. De eer
ste gelederen van de massa,
die opmarcheerde om haar
geld te offeren, offerde in feite
aan een meneer met grote fan
tasie, die had uitgedacht hoe
hij die massa het best aan het
hollen zou kunnen krijgen.
Dat is voor die eerste gele
deren verdraaid vervelend.
Fruitmanden en
cadeau-pakketten
over het gehele land.
le SURINAAMSE GRAPEFRUIT
grote maat 35 ct per stuk,
10 voor f 3.20
2e EEN REUZE POT MEXICAAN
SE ALPENHONING (Miel Carlota!)
1250 gram 3.75
3e MC KIM FINE OLD DOURO
PORT f 4.95 per fles; 2 fles (9.50
w HAARLEM
TELEFOON 11767, ZIJLSTRAAT
KWALITEITS ADRES
55
