Vrijheid van meningsuiting
in het geding gebracht
Mlcimol
Neo-Silvikrin
TUSSEN HEMEL
EN AARDE
door
Dr. H. Riemens
(oud-gezant der
Nederlanden)
TELEVISIEDEBAT IN TWEEDE KAMER
Debré kandidaat
voor Kamerzetel
Wirrwa verdwenen
met de noorderzon
Drie jaar geëist
voor joy-riding met
dodelijke afloop
Salarisonrust onder
Britse docenten
WOENSDAG 20 MAART 1963
V oorstanders
PAS HIER VOOR OP!
Reunion zoekt hem aan
als afgevaardigde
Wantrouwen tegen
omroepverenigingen
Donderdag begint
de lente
Bewaar uw jeugdige charme!
Eerste paal voor
baptistenkerk
SNELHEID V. D. LENTE 40 KM perfeg
rp.
S\ Madrid
dece^SSi»*"*
J^AFRIKA
ÜgEl
(Vervolg van pagina 1)
Bij het debat in de Tweede Kamer over
de Televisie-nota is de regering verweten
dat zij haar argumenten aanvankelijk ont
leenden aan de economische noodzaak, de
televisie open te stellen voor het bedrijfs
leven, maar dat zij later was overgezwaaid
naar de overweging dat toekenning van
het tweede net aan anderen dan omroep
verenigingen een uitvloeisel was van het
recht op vrije meningsuiting Bij een nieu
we concessieverlening wilde zij zich base
ren op de Europese Conventie voor de
Rechten van de Mens.
Ten onrechte, meende mr. Kranen
burg (P.v.d.A.). Uit deze conventie was
volgens hem geen aanwijzing te halen
voor de vraag wie zendgemachtigde kan
zijn. „Wat we er wel in kunnen lezen" zei
hij, „is dat de conventie verbiedt onder
scheid te maken volgens een financiële
maatstaf. Dat verbod wordt door de re
gering overtreden. In de Televisienota
wordt namelijk onderscheid gemaakt tus
sen aanvragers die wèl en die geen ge
bruik maken van het kijkgeld, tussen aan
vragers die wèl een bepaald bedrag op
tafel kunnen leggen en degenen die dat
niet kunnen. De heer Kranenburg meende
dat er „handel in zendtijd" was gedreven.
Hij vond, dat de regering geen nieuwe
concessie zou mogen verlenen vóór het van
kracht worden van een nieuwe Televisie-
wet. Mr. Kranenburg verkoos geen „be-
leidsbepsling-per-nota".
Mr. B 1 a i s s e (K.V.P.) meende daar
entegen dat de regering zich terecht op
de Europese Conventie kon beroepen. Vol
gens hem valt het brengen van reclame
onder de vrijheid van meningsuiting. Een
zendmachtiging kan niet worden gewei
gerd, tenzij de regering er op bepaalde
gronden anders over denkt. Het is een be
leidsvraag. waarbij een „ruim beleid" ze
ker mogelijk is.
Met mr. Blaisse kwamen we in het
kamp van de voorstanders van de cóm
merciële televisie. Hij noemde het een eis
van gezonde democratie en verdraagzaam
heid een zendmachtiging te geven aan een
nieuwe televisieorganisatie, die zal werken
naast, maar ook in nauwe samenwerking
met de bestaande omroepverenigingen
Advertentie
Eerst komt roosdan volgt haar
uitval daarna verhoornt de
hoofdhuid... en kaalheid is het
eind. Dit kunt u verwachten, als u
niet bijtijds zorgt voor „bijvoeding"
van de hoofdhuid.
NEEM NEO-SILVIKRIN! Silvikrin
bevat in de juiste verhouding alle 18
natuurlijke opbouwstoffen, die ook
üw haar nodig heeft. Vandaar dat
niets zo helpt tegen roos en haar
uitval als Neo-Silvikrin!
Voor dagelijkse haarverzorging is er
Silvikrin Lotion (met of zonder vet).
de biologische haarvoeding
S 63-1
(Van onze correspondent)
PARIJS De vroegere premier van ge
neraal De Gaulle, Michel Debré, die bij
de laatste Kamerverkiezingen, tegen alle
verwachtingen in, in zijn eigen kiesdistrict
als lijstaanvoerder der gaullisten versla
gen werd, zal volgende maand een nieuwe
gooi doen naar een zetel in het Palais
Bourbon. Op eilandje Réunion bij de Afri
kaanse oostkust, dat tot de laatste resten
van Frankrijks voormalige en trotse
imperium behoort, zullen volgende maand
tussentijdse verkiezingen worden gehou
den en bij die gelegenheid wil Debré een
nieuwe kans wagen.
Dit keer is de vroegere premier, die zijn
politieke carrière indertijd in de Senaat
begon, wel bij voorbaat van succes verze
kerd. Een commissie van notabele is vo
rige week naar Parijs gereisd om Debré
dat verzoek uit naam der ruim 300.000 zie
len der bevolking te doen en hem de zetel
eigenlijk aan te bieden.
Niettemin weigerde Debré aanvanke
lijk met het argument dat hij te sterk
aan zijn eigen kiesdistrict in midden-
Frankrijk, waar hij ook geboren is, was
verknocht.
Men fluistert in Parijs dat generaal De
Gaulle pressie op Debré heeft uitgeoefend
om zich, officieel ten behoeve van de ne
gerbevolking van Réunion, opnieuw in de
politieke strijd te werpen. Sedert zijn ne
derlaag van eind vorig jaar nam Debré
aan het openbare politieke leven geen deel
meer. Naar verluidt zou De Gaulle er ech
ter prijs op stellen dat Debré, op wie hij
altijd blindelings heeft kunnen vertrou
wen, de leiding op zich nam van de mas
sale gaullistische fractie in de Kamer,
waarin tot dusver nog weinig figuren van
formaat waren te onderscheiden.
Mr. Blaisse kon niet inzien waarom aan
een redelijke gegadigde een verzoek voor
'n zendmachtiging zou moeten worden ge
weigerd, ook al zou men zelf geen voor
stander zijn van een eenheidsorganisatie
naast de bestaande omroepen. Het gehele
bedrijfsleven heeft behoefte aan reclame
Tegen niet-verantwoorde reclame moeten
waarborgen komen. Instelling van een Re
clameraad is geboden. Ook kan worden ge-
eist dat reclametelevisie op zakelijke gron
den wordt bedreven en dat niet een onjuis
te concurrentie aan dag- en weekbladen
wordt aangedaan. Mr. Blaisse consta
teerde een ommezwaai bij de omroepver
enigingen, die eigenlijk „mordicus" tegen
reclameteLevisie zijn, hoewel zij er nu mee
akkoord gaan. Men moet bewegelijk zijn
in het leven. Daarin zijn de omroeporga
nisaties stellig geslaagd als men beseft
wat al zo tegen het toelaten van reclame
op principiële gronden is beweerd. Overi
gens noemde mr. Blaisse het niet onbegrij
pelijk dat deze verenigingen opportunis
tisch te werk zijn gegaan.
Mevrouw Van Someren-Downer
(VVD) sprak over een „terecht gevoeld
wantrouwen" tegen de omroepverenigin
gen Hoe uitgebreider hun mogelijkheden
zouden worden des te hinderlijker zou hun
monopolie zijn. Zij zag in het culturele
leven meer dan alleen een optelsom van
levensbeschouwingen zoals die bij de di
verse omroepen zijn te vinden. Willen de
kijkers een zo goed mogelijk tweede pro
gramma krijgen dan moet dat niet wor
den verwezenlijkt vla de omroepverenigin
gen, maar via een andere organisatie die
de programma's bekostigt uit reclame-op
brengsten. Dat zal zeker niet de ondergang
van het bestaande omroepbestel behoeven
te betekenen, integendeel, het zou een sti
mulerende en bevruchtende invloed op dit
bestel kunnen uitoefenen, meende zij.
Mevrouw Van Someren vroeg naar de
mogelijkheid van medezeggenschap van
het georganiseerde dagbladbedrijf in de or
ganisaties die bij reclameboodschappen in
de televisie worden betrokken. Ook zou een
verliescompensatie onder het oog moeten
worden gezien. Jkvr. W 11 e w a a 1
van Stoetwegen (C.H.) pleitte voor
het toekennen van een deel van de op
brengst der reclameboodschappen aan de
dagbladpers. Persoonlijk kon zij de plan
nen voor commerciële televisie ondersteu
nen, omdat de belangen van het huidige
Omroepbestel zijn gewaarborgd en ook de
belangen van anderen bij reclametelevisie
voldoende zijn verzekerd.
Evenals de heer Goedhart (P.v.d.A.) vond
zij het onjuist om reclame als iets minder
waardigs voor te stellen. Daarom zou het
tweede net uit reclame kunnen worden be
kostigd. Verder trok zij een vergelijking
met een christelijke politiek, die nationaal
zou moeten zijn, en een nationale omroep.
De heer Goedhart, wiens opvattingen wij
al hebben vermeld, zei nog dat het pijnlijk
is te zien dat degenen die in de Nederland-
sè ether de lakens uitdelen zich te bui
ten gaan aan demagogie. De omroepver
enigingen passen zelf ook commerciële me
thoden toe. Bij reclametelevisie hoeven we
niet bang te zijn voor „cultuurbarbarij".
De heer Goedhart was het eens met mr.
Van Walsum, de Rotterdamse burgemees
ter, en diens stichting „Televisie Neder
land" (T.V.N.). Wèl zag hij als nadeel
dat de „handel in huizen, hotels en wan-
delpieren" erbij was betrokken. Er zouden
nog waterdichte garanties voor T.V.N. moe
ten komen.
Vanmiddag antwoorden de staatssecreta
rissen Scholten en Gijzels.
(Van onze weerkundige medewerker)
Donderdag 21 maart, 's morgens om 9
uur en 20 minuten bereikt de zon de
evenaar. Voor het noordelijke halfrond be
tekent dit het begin van de lente. Verle
den jaar bleef het bijzonder koud en viel
er ook na 21 maart af en toe nog sneeuw
en werd 11 graden Celsius, op 30 maart
gemeten in het grootste deel van het land
de hoogste temperatuur. Nu hebben wij al
enkele maxima in ons land gemeten van
12 tot 16 graden. Verleden jaar had maart
met in De Bilt 21 vorstdagen tegen nor
maal 13 een winters karakter.
Trouwens, het hele voorjaar was verle
den jaar mèt de lente van 1888 de koud
ste van de laatste 100 jaar.
De laatste maanden hebben wij weinig
aandacht aan de neerslag besteed die
voornamelijk uit sneeuw bestond en vaak
moeilijk nauwkeurig was te meten. Vrijwel
in het hele land is het winterseizoen droog
gebleven. Gemiddeld over het hele land
viel er in de drie wintermaanden 122 mm.
neerslag tegen normaal 174 mm. Van de
hoofdstations kregen Den Helder 118, Leeu
warden 104, Groningen 107, De Bilt 136,
Vlissingen 131 en Maastricht 171 mm. In
De Bilt sneeuwde het op 37 (normaal 18)
dagen. De meeste neerslag kreeg Vaals
(227 mm), de minste Lemmer (86 mm).
Advertentie
Vitamol-produkten zijn snel tot een Wereldbegrip geworden.
Dit succes is het beste bewijs voor de doelmatigheid van de vitamine-
huidverzorging. Het ontbreken van vitaminen leidt tot verslapping
van de huid. Zij gaat schilferen en verwelkt. Daarom moet u uw huid
de waardevolle, levengevende vitaminen door middel van
Vitamol toedienen.
Vitamol-crèmes dringen snel en diep in de huid door, stimuleren de
intensieve bloedcirculatie, vernieuwen en versterken de huidcellen,
garanderen het natuurlijke vochtgehalte en houden de huid daardoor
jong, strak en gezond.
DE SUCCESVOLLE VITAMINE-HUIDVERZORGING
Crème Hydratante, een wonder van fijnheid,
maakt uw huid jeugdig en fris.
Crème Cellulaire doet 's nachts haar werk als een goede fee.
DE LENTE EN HET WEER
ZELDEN zullen we met
zoveel ongeduld het be
gin van de lente hebben
verbeid als na de nu bijna
afgelopen winter, die don
derdag om 09.20 uur haar
einde zal beleven: op dat
tijdstip passeert de zon de
evenaar van zuid naar
noord.
Maar dat is de kalen
der-lente. Voor de vraag
„lekker of guur" eigen
lijk de enige die ons als
weerconsumenten interes
seert zijn we, meer dan
van kosmische, afhanke
lijk van aardse althans
atmosferische omstandig
heden.
Nu proberen de meteo
rologen al jaren lang, ons
daarover zo uitvoerig
mogelijk in te lichten,
maar weinig taken zijn zó
moeilijk. „Er zou best
ieder uur een voor hon
derd percent juiste weers
verwachting kunnen wor
den opgesteld", heeft eens
een meteoroloog gezegd,
„maar dat zou dan wel
ongeveer het hele wereld
inkomen kosten".
Hij bedoelde dat verre
weg het grootste deel van
oceanen en dampkring
onbezet zijn door waarne
mingsstations. Die enor
me leemte zou slechts te
gen „astronomische" kos
ten kunnen worden opge
vuld, maar zoveel verdie
nen wij met ons allen niet
of we hebben het er
niet voor over.
De uitspraak dateert
overigens uit het tijdperk
van vóór de kunstmatige
satellieten. Daardoor is
zij al een beetje aan het
verouderen. Want behal
ve met de spectaculaire
gebeurtenissen rondom de
Titovs en de Glenns boe
ken we ook vooruitgang
met het onbemande ruim
te-onderzoek en een be
langrijke rol daarin spe
len de weersatellieten.
EEN VAN de nieuwste
projecten op dit terrein
(nog maar in ontwerp
overigens) heet S.M.S., af
korting voor Synchrone
Meteorologische Satelliet.
Na de Tiros-reeks (begon
nen op 1 april 1960) en de
plannen voor de Nimbus
(een satelliet die een baan
over de beide polen zal
beschrijven) wordt SMS
voor het weer wat Syn-
com voor de communica
tie bedoelt te zijn: een
kunstmaan die haar cir-
kelbaan om de aarde op
zo grote hoogte zal be
schrijven (bijna 36.000 km)
dat één omloop 24 uur zal
duren, zodat de satelliet
gelijk (synchroon) loopt
met de aswenteling van
de aarde. Een systeem
van drie zulke SMS'en
zou voldoende zijn om
't weer op 98 percent van
het aardoppervlak al
leen de poolstreken uitge
zonderd permanent te
kunnen observeren.
Een Amerikaanse vlieg
tuigfabriek heeft, in op
dracht van het bureau
voor lucht- en ruimte
vaart (NASA), de bouw al
in studie, krachtens een
contract van (toch nog)
bijna 500.000 gulden.
G. v. W.
(Van onze correspondent)
BONN Erich Wirrwa, de geldgooche-
laar uit Hamburg, die een systeem had
bedacht waarmee men slapend rijk kon
worden, is verdwenen. Met 7.000 mark, die
contant in de kas van zijn in- en verkoop
firma zaten, is hij met onbekende bestem
ming vertrokken.
Wirrwa's zaken waren de laatste tijd
in moeilijkheden geraakt, nadat de Ham
burgse senaat hem had verboden door te
gaan met het afsluiten van spaarcontrac
ten, die als grote aantrekkelijkheid had
den dat Wirrwa na een jaar het bij hem
gespaarde uitbetaalde met een toeslag van
85 percent. Volgens de Senaat kon Wirr
wa deze toeslag alleen betalen uit de spaar-
bijdragen van nieuwe spaarders, hetgeen
er op neer kwam dat zijn systeen een ver
kapt sneeuwbalsysteem was. Na het ver
bod betaalde Wirrwa een groot aantal
spaarders hun bedragen terug, evenwel
zonder de 85 percent extra.
Tot dé veelheid van onder
wérpen, die geregeld worden
bij de Nederlands-Duitse
overeenkomsten, behoren
kwesties de Eems, de Dollard
en de Rijn betreffende
kwesties die in het -verleden
vaak moeilijkheden hebben
opgeleverd in de verhouding
tussen beidé landen. Men mag
dus de regering dankbaar
zijn voor de poging welke zij
ondernam om al die zaken nu,
op het ogenblik van de uit
eindelijke afrekening met W.
Duitsland over wat dé nazi's
misdeden, aan de orde te
stellen. Want kon men niet
hopen en verwachten, dat de
Bondsrepubliek, die voor een
luttel bedrag haar eigen „Ge-
neralbereinigung" kocht
met een vergoeding, ongeveer
overeenkomend met DM 1000
voor iedere wederrechtelijk
gedode Nederlander in de ja
ren 1940—1945zich nu
aan de andere kant zeer rede
lijk zou tonen wanneer het
deze oude zaken betrof over
grenswateren en riviervaart?
Men kon het hopen en ver
wachten, maar moet consta
teren dat die hoop en die ver
wachting dan toch lelijk zijn
beschaamd. En waar de op
lossingen, indien thans aan
vaard, ons en onze nazaten
tot in een verre toekomst kun
nen (en, naar wij menen, ook
zullen) bezwaren, daar lijkt
het toch wel de moeite waard
om zonder overhaasting te
werk te gaan bij de behande
ling van deze verdragen in de
Eerste Kamer.
Om te beginnen kan men
vragen, wie nu eigenlijk wèl
haast hebben, en dan is het
antwoord gauw gevonden: de
regering-Adenauer! Wanneer
deze, zo kort na het sluiten
van het Frans-Duitse verdrag
waarover de werld niet on
verdeeld enthousiast is (om
het zacht te zeggen) kan wij
zen op een sucesvolle regeling
van tal van hangende vraag
stukken met het buurland
Nederland, indertijd één van
de eerste grote slachtoffers
van het Nazi-Duitse offensie
ve optreden, welnu, dan zal
zal zij dit niet nalaten. Het
succes zal worden uitgebuit
naar binnen en naar buiten -
naar binnen, omdat alle rege
lingen voor de direct betrok
ken Duitse gebieden gunstig
zijn, en naar buiten omdat
Nederland blijk zou geven
jegens West-Duitsland geen
rancunes te hebben, niet be
treffende de bezetting (im
mers: er komt een „Genéral-
bereinigung!") en niet inzake
de as ParijsBonn (immers,
de verdragen tussen beide
landen worden vlot aanvaard
kort na het smeden van die
as).
Het zou daarnaast begrijpe
lijk zijn, ofschoon niet getui
gend van veel inzicht in de
diepere achtergronden van de
Nederlands-Duitse verhoudin
gen, wanneer ook de regering-
De Quay gaarne zou zien dat
de verdragen vóór haar af
treden de eindstreep haalden,
en niet (zoals de kwestie-
Bij lmermeer) aan haar op
volgster werd geëndosseerd.
Maar indien dit zo ware (wat
wij gans niet weten), dan zou
naar onze overtuiging deze
regering, zo geheel aan het
einde van haar staatkundige
bestaan ons volk een zeer
slechte dienst bewijzen.
Dit laatste zullen wij trach
ten aan te tonen in kort be
stek. De Nederlands-Duitse
grens door de Dollard is nim
mer definitief vastgesteld. Dat
gebeurt ook thans niet, en in
zoverre kan het op het eerste
gezicht lijken alsof juist daar
door de gehele verdere rege
ling van de Eems-monding
min of meer bevredigend zou
zijn. Immers, zo lijkt het,
beide partijen blijven op het
eigen standpunt staan, kunnen
het niet eens worden over
een grens door het water, en
laten het daar voorlopig bij.
Wanneer de zaak zó lag,
dan kon men inderdaad aan
vaarden dat er voortaan een
gemengde Nederlands-Duitse
commissie voor de Eems-mon
ding zal zijn, die kwesties,
de toegang tot de havens van
Delfzijl en Emden betreffen
de, onder ogen zal zien. De
instelling van deze commissie
is namelijk het enige positie
ve, het enige lichtpunt, dat
wij in de regeling van de
Dollard-Eems zoals die nu
staat te worden getroffen,
kunnen ontwaren.
Maar er is daarnaast van
de kant van Nederland, en al
leen en uitsluitend die van
Nederland, zo ontstellend veel
prijsgegeven indien de ver
dragen worden aanvaard, wel
te verstaan dat het een
raadsel mag heten hoe dit al
les in zijn werk is gegaan. De
Nederlandse aanspraken wor
den óók in dit late stadium
nergens door de Nederlandse
regering geformuleerd. Dit al
leen geeft bij een later conflict
over de (immers niet vastge
stelde) grens door de Dollard
de tegenpartij een machtig ar
gument.
Dan wordt, alweer in de
stukken van de Nederlandse
regering, en wel in de memo
rie van antwoord aan de
Tweede Kamer, uitdrukkelijk
gesteld dat een actie voor het
Internationale Hof om de Ne
derlandse aanspraken (maar
welke dan?) erkend te krijgen,
volgens haar geen sucecs zou
hebben. Wèl wordt hier en
daar opgemerkt, dat i n
ieder geval Duitsland
aanspraak kan maken op al
hetgeen ten noorden van de
zogenaamde dalweg ligt. Die
dalweg zou dan, als wij het
goed begrijpen, ongeveer de
middenlijn tussen Nederlandse
en de Duitse kust zijn een
op zichzelf wellicht aanvaard
bare regeling, die echter door
de Duitsers uitdrukkelijk
niet aanvaard is. Maar
bovendien een regeling die
achterblijft bij hetgeen Ne
derland vroeger rechtens
heeft gemeend te kunnen
eisen!
Was Nederland dan zó on
bescheiden? En heeft derhalve
de regering-De Quay niet
groot gelijk, wat minder veel
eisend te zijn? Men kan na
tuurlijk zeggen: wat kan de
gehele zaak van de Dollard
ons schelen, en dan, maar ook
dan alleen, zou er goede grond
voor een zodanige houding be
staan. Wat toch is het geval?
De Dollard is ontstaan uit
grote overstromingen in de
vroege Middeleeuwen. Toen
was er natuurlijk van een
Nederlands-Duitse grens geen
sprake, evenmin als er sprake
was van een Nederland of een
Duitsland in de moderne
staatkundige zin. Wij moeten
gaan tot de Tachtigjarige
Oorlog om zowel de oorsprong
van onze staat als die van de
grens van die staat naar het
Oosten te vinden. Juist in de
aanvangsjaren van die oorlog
heeft Oost-Friesland zich
meermalen bij de Staten van
de gewesten gevoegd, die te
gen Spanje in verzet waren.
Emden heeft in de Nederland
se staatkundige en kerkelijke
geschiedenis een rol van be
tekenis gespeeld in een
tijd, toen er aan de oostelijke
zijde van het gewest Gronin
gen geen enkel groot polittiek
geheel te vinden was. Emden
en Oost-Friesland (waarvan
de naam alleen duidelijk be
wijst dat het eens een Neder
lands gewest was, zo goed als
West-Friesland) zijn nadien
een andere kant uitgegaan, al
blijven de sporen van het van-
huis-uit, Fries-Nederlands ka
rakter overal en voor iedereen
zichtbaar. Men leze er het
uitstekende artikel dat ano
niem verscheen in „De Kam
pioen" van januari j.l. maar
op na. Wat de grens door dê
Dollard betreft, die werd,
naar Nederlandse opvatting
(en die kón toen niet van
Duitse zijde worden bestreden,
want één Duitsland ontstond
eerst in 1871recht doorge
trokken, van Nieuwe Staten-
zijl uit naar het noord-noord
westen, tot aan het smalle
maar diepe vaarwater dat
juist vóór Emden langs loopt,
en waardoor het water van de
Eems de zee bereikt.
En wat daarentegen staat
nu te gebeuren? Een ongefor-
muleerd standpunt, slechts af
te leiden uit vage aanduidin
gen, wordt als bij voorbaat n-
verdedigbaar voor het Inter
nationale Hof terzijde gescho
ven!
Daarbij blijft het niet. De
gemengde commissie van de
Eems-monding zal voortaan
haar toestemming moeten ge
ven alvorens welk waterstaat
kundig werk ook in het gehele
gebied van Dollard en de
noordkust van Groningen, tot
de hoek benoorden Roode-
school, wordt uitgevoerd. Wij
durven voorspellen dat wie
van deze commissie snelle be
slissingen in voor Nederland
gunstige zin zou verwachten,
bedrogen uit moet komen. En
zelfs indien dit anders was,
dan nog geeft Nederland hier
onverplicht een recht op,
waarvoor het weinig of niets
terugkrijgt.
Het toppunt is echter wat
het Havenschap Delfzijl, on
der wijlen commissaris der
Koningin Offerhaus, aan de
Duitse autoriteiten heeft be
loofd: nooit of te nimmer erts
of kolen in transito met oor
sprong of bestemming in
Duitsland te zullen verwerken.
Dit servituut op een Neder
landse haven, als zodanig bij
ons weten zonder precedent,
wordt bij gelegenheid van
deze Nederlands-Duitse ver
dragsregeling bekrachtigd
door de Nederlandse regering..
Wanneer de lagere overheid
zich eens vergaloppeert op
internationaal-rechtelijk ge
bied, mag men dan niet van
de hoge overheid verwachten
dat zij daar een stokje voor
steekt? Het tegendeel is hier
gebeurd.
Nooit zag de toekomst voor
Groningen en voor Delfzijl er
beter uit dan thans maar
waarom dan in een internatio
nale regeling te treden, welke
voor de toekomst van Delfzijl
alleen nadelen kan hebben?
Het schijnt, dat volgens som
mige Duitse theorieën en aan
spraken de grens door het
water vrijwel langs de haven
hoofden van Delfzijl zou voe
ren, en, zo kan men zeggen, de
beoogde verdragsregeling er
kent dit extreme Duitse ver
langen niet. Neen, maar men
gaat nóg een stapje verder,
en gunt Duitsland een „droit
de regard" op wat er in de
haven van Delfzijl al zo ge
beurt!
Wat de Rijn betreft, heeft
Nederland eigenlijk steeds
sedert de sluiting van de wel
haast honderdjarige Acte van
Mannheim voor zijn rechten
op vrije vaart, langs de ganse
rivier, moeten strijden. Bij
deze gelegenheid voor het
eerst erkent Nederland, naar
ons van zeer bevoegde zijde is
medegedeeld. Duitslar.ds
recht om allerlei regelingen
te treffen voor het vervoer op
Duits gebied, welke in strijd
zijn met de Acte van Mann
heim en de daarin vastgeleg
de vrijheid. Een punt van zo
danig belang, dat wij er in een
afzonderlijk artikel op zullen
terugkomen.
nnnnnimnnn""""""""'"""
Eén dode en twee zwaar gewonden
vormden de trieste balans die de politie op
11 juli van het vorige jaar opmaakte na
het uitstapje dat een 21-jarige marktkoop
man uit Maastricht met twee vrienden
had gemaakt in een gestolen auto. De offi-
cieur van justitie bij de rechtbank te
Maastricht heeft nu drie jaar gevangenis
straf en vijf jaar ontzegging van de rij
bevoegdheid tegen de marktkoopman
geëist.
De secretaris van de Baptisten Wereld
Alliantie voor Europa, dr. Erik Ruden uit
Londen, heeft maandagmiddag de eerste
paal geslagen vooi- de baptistenherden-
kingskerk, die zal verrijzen in de Amster
damse tuinstad Overtoomseveld op de hoek
Postjes weg-Jan Tooropstraat.
Het zal een herdenkingskerk zijn voor
de baptistengemeenschap, die gegroeid is
uit de eerste baptistengemeente, welke in
1609 in Amsterdam werd gesticht. De bap-
•tistengemeenter» omvatten nu bijna 25
mil joen leden'in ruim honderd landen.
Voor dé bouw van de kerk werden gif-
tpn ilit alle, delen van de wereld ontvan-.s
gen. Verwacht wordt, dat de kerk volgend
jaar augustus gereed zal zijn wanneer in
Amsterdam een grote Europese baptisten
conferentie wordt gehouden. De kerk is
ontworpen door de architect H. Geels uit
Arnhem.
4*
Helsinki
holrfr.is*
J»!L
Nooeu
•Baisse!
maart
Belgrado
umeuAHDsezec
SAHARA
iHierbe^inidelenlejl
Opmars van de lente
Over enkele dagen begint de lente. Zij
is eind januari de Sahara overgestoken
naar Noord-Afrika waar de eerste
grote voorjaarsmarkten het nieuwe
fruit en het jonge vee aanvoeren, en
waar de gerst tot bloei komt. Daarna
is de lente over de Middellandse Zee
naar Europa getrokken, waar zij er ech
ter maanden over doet voor heel
Europa onder haar gezag is gebracht.
De kaart geeft een duidelijk overzicht
van het „spoorboekje" van de lente.
(Van onze correspondent)
LONDEN Op 26 maart zullen 2Ó00
Britse onderwijzers en leraren uit het he
le land naar het Lagerhuis trekken, om
de afgevaardigden van hun kiesdistricten
te spreken te krijgen, zulks uit protest
tegen de door de minister van onderwijs
opgelegde salarisschaal.
Het blad van de nationale bond van
onderwijzers schrijft dat het in de strijd
van de onderwijzers tegen de regering
hard tegen hard zal gaan.
Vrijdag hebben onderwijzers en leraren
in drie delen van Londen bij wijze van
demonstratie hun klassen in de steek ge
laten. Op een grote middelbare school
lieten 78 van de 92 leraren hun werk in
de steek.
