„De Vrouwen van Troja"
1
1 BI mW' n
DE PROGRAMMA'S
Jonge Amsterdammer
leidde het New York
Philharmonic
„OPAPJHIDKVMEHHSMN"
Meesterwerk van Euripides met meesterhand geregisseerd
MAANDAG 25 MAART 1965
Experimenteel Amerikaans stuk.bij, Haagse Comedie
->
Annie Palmen: „Dat
had ik nooit gedacht"
Het weekeinde
Vlaamse t.v.-quiz werd
politieke demonstratie
Heerlijke radioplagerij
van Kees Brusse
De radio geeft dinsdag
Televisieprogramma
tfs.v.v. .vN&Cv.v
Ank van der Moer als Hecuba in
Vrouwen van Troja".
,De
BINNEN ZEER KORTE TIJD heeft de Nederlandse Comedie een drietal
premières uitgebracht („Mary Mary"; „De Botteriken", „De Vrouwen van Troja")
die alle drie, hoewel zij uit zeer uiteenlopende tijden, streken en denkwerelden
stammen, demonstreerden hoe hoog het huidige spelniveau van dit gezelschap is.
Veruit het meest triomfale succes van dit seizoen heeft men nu zaterdagavond
in de Amsterdamse Stadsschouwburg te zien gekregen toen daar „De Vrouwen
van Troja" van de jongste der drie Griekse tragici ten tonele werd gevoerd.
Dit stuk behandelt, in tegenstelling tot het meeste werk van Euripides, een meer
algemeen-menselijke tragiek, namelijk de ellende die het gevolg is van het
eeuwige kinloze oorlogvoeren om in wezen futiele redenen.
HET IS WAARSCHIJNLIJK vooral dit
aspect van het werk dat ons heden ten
dage nog zo buitengewoon aanspreekt, al
was het alleen maar omdat een groot
deel van het publiek de smart van Ko
ningin Hecuba om haar verwoeste stad
en haar in de strijd omgekomen kinde
ren, in analoge situaties nog zo recente
lijk aan den lijve heeft ondervonden.
Maar daar komt nog bij dat de rationa
list die Euripides ook was, de mytholo
gische achtergronden van het verhaal, die
ons zo gemakkelijk van klassieke onder
werpen kan vervreemden, zeer sterk naar
onze moderne denkwereld heeft toegehaald
doordat hij de macht van de goden toch
eigenlijk naar krachten in de mens zelf
transporteert. Hij durft die gedachte ko
ningin Hecuba ook onomwonden in de
mond te geven, wanneer deze Helena voor
de voeten werpt dat het niet Aphrodite
zelf geweest kan zijn die Paris heeft ge
holpen haar te ontvoeren, maar dat dit
niet anders dan - een fraaie omschrijving
is van de zinnelijke vervoering die de
knappe buitenlandse Prins in haar moet
hebben opgewekt.
EN, LAAT EURIPIDES haar daar, ver
standelijk analyserend, aan toevoegen,
als de godheid zelf had willen ingrijpen
had die daar toch heus niet voor van
de Olympus af hoeven komen! Wél be
sefte Euripides dat hij met een derge
lijke opmerking, de hele Griekse mytholo
gie op losse schroeven zette, die immers,
primitief als zij was, de goden met maar
al te veel kleinmenselijke trekjes opsier
de. De betreffende scène waarin Helena
zich van haar schuld aangaande de onder
gang van Troje tracht vrij te pleiten,
is overigens ook om een andere reden
merkwaardig modern van visie en atmos
feer. We benaderen hier namelijk dicht
de spannende werking van een rechtbank
scène waar de moderne dramaturgie en
de film zo overvloedig gebruik van maakt.
Hecuba ontzenuwt namelijk in een gloed
vol rekwisitoir stuk voor stuk de argu
menten die door Helena, met alle arglist
die de vrouwenhater Euripides haar beeft
toegedacht, tevoren te berde zijn gebracht.
Overigens is het hele drama juist door
drenkt van een warme menselijkheid en
een diepe bewogenheid met het lot van
de verslagen Trojaanse Vrouwen, die men
in het werk van deze schrijver maar al te
zelden beluistert.
DEZE VROUWEN vormen rondom de
centrale figuur van Hecuba het kobr dat
ditmaal niet van een soort abstract mede
leven met de hoofdpersonen getuigt, maar
bestaat uit individuen die stuk voor stuk
een vergelijkbaar lot aan den lijve onder
vinden. Deze ingreep die de koorleden
van hun onpersoonlijkheid verlost, geeft
aan hun klaagzangen ook een veel men
selijker en dus ontroerender karakter.
Mede hierom werd deze tragedie-opvoe
ring niet tot de geijkte culturele manifes
tatie, die men inwendig gapend uitzit,
maar een confrontatie met menselijk lij
den van alle tijden, waar men geboeid
en geschokt in meeleefde.
DE OPVOERING had trouwens, ook af
gezien daarvan, grote artistieke kwaliteiten.
In de suggestieve, krachtig aangezette re
gie van Ton Lutz, was zeer veel aandacht
besteed aan het menselijk aspect en net
genoemde geïndividualiseerde optreden
van de koorleden. Op een misschien wat
al te sobere, maar werkzame muzikale
ondersteuning van slaginstrumenten, ge
componeerd door Jurriaan Andriessen,
schoten de klaagverzen, metrisch bijna
steeds feilloos gezegd, tussen de twaalf
koorleden heen en weer. Thérèse Stein-
metz nam. zeer kundig, een deel zelfs zin
gend voor haar rekening, wat de mogelijk
heden van dit zeer fraai bewegende koor
nog met een ontroerende variant uitbreid
de.
Afgezien van een enkel wat al te heftig
stemgebruik had regisseur Lutz hier dus
l,A het koor optimale resultaten bereikt,
hetgeen al evenzeer van het spel van de
hoofdrollen gezegd kon worden.
Terecht ging het grootste deel van de
ovationele hulde uit naar Ank van der
Moer die de oude geteisterde koningin He
cuba, in haar vernedering, een ondertoon
van vorstelijke waardigheid had laten be
houden. Een prachtige tragisch-bewogen
rol, ook al zou mevrouw Van der Moer
haar stemmiddelen die op topsterkte met
ernstige heesheid te kampen hebben, mis
schien wat meer moeten ontzien.
Ellen Vogel gaf aan de rol van de
waanzinnig-bezeten Kassandra een werve
lende, Ophelia-achtige entree mee, en
maakte ook later door haar gracieuze
plastiek en mooie dictie grote indruk.
Lous Hensen wist de vereiste ontroerende
accenten te leggen in de rol van Androma
che, die van haar zoontje beroofd wordt
door de moordlustige!!) Grieken. Met wel
ke vreemde gemengde gevoelens moet het
Atheense publiek destijds deze tragedie
hebben aanschouwd!
Will van Seist en Hans Boswinkel trof
fen beiden door de mannelijke kracht en
De 29-jarige Joop van Zon uit Amster
dam heeft vrijdag een kwartier lang het
New Yorks Philharmonisch Orkest gedi
rigeerd. „De tijd was re kort verklaarde
hij na afloop maar het orkest was
prachtig. Het deed alles wat ik ervan
verlangde. Dit is een orkest dat altijd
naar eenheid heeft gestreefd".
Van Zon zei dat het zijn liefste wens
is dirigent te worden. Hij is een van de
58 jonge dirigenten uit 28 landen, die deel
nemen aan de internationale Dimitri Mi-
tropoulos-muziekwedstrijd. De drie eer
ste-prijswinnaars zullen een bedrag van
5.000 dollar (18.000 gulden) krijgen en het
volgende seizoen een aanstelling voor een
jaar als assistent-dirigent van het 90 man
tellende orkest. De wedstrijd staat onder
auspiciën van de muziekcommissie van
het People-to-People Program van presi
dent Kennedy en wordt georganiseerd door
de vrouwenafdeling van de federatie van
Joodse filantropische instellingen in New
York. Joop van Zon heeft aan het Am
sterdams Conservatorium piano gestudeerd,
later studeerde hij in Italië. Hij keerde
terug naar Amsterdam om kamermuziek
te dirigeren. Ook dirigeerde hij een or
kest v&n het conservatorium.
fierheid die ze aan hun martiale rollen
wisten mee te geven, terwijl Femke
Boersma voor de wufte Helena veel be
grip toonde.
Onder de koorleden vielen door hun be
zeten vertolkingen nog speciaal op: Kitty
Courbois en Elisabeth Versluys. Alleen
met de proloog en de daarin optredende
godenfiguren had men niet goed weg ge
weten. Een wat ordinaire Pallas Athe
ne en een sullige Poseidon is toch ver van
wat Euripides voor ogen moet hebben ge
staan.
NOG EEN ENKEL kritisch woord over
de op zichzelf niet onbruikbare decorbouw.
Dat een beeldend kunstenaar als Wijnberg
bij zijn ontwerpen veelal intuïtief en tas
tend te werk gaat is begrijpelijk. Maar is
het nodig dat hij zijn gebrek aan klassieke
eruditie probeert te verbergen achter de
waarhoofdige holle taal die nu weer van
zijn hand in het programma stond afge
drukt
„Uitgangspunt van de regisseur was de
abstracte cirkel van het Griekse theater,
de orchestra, de meest elementaire ruim
te voor een stuk met koren; mijn opgave
was deze abstractie te verbinden met het
meest elementaire „beeld" in dit stuk: de
natuur, in dit geval de zee, daar waar
het hele drama zijn begin had en zijn
einde zal vinden."
Een soort verre voorloper van „Op hoop
van Zegen" zou men gaan denken. Trou
wens de gedachte om op ons toneel de
ronde piste van een Grieks amfititheater
na te bouwen is in wezen net zo absurd
als wanneer men in het jaar 4.000 op de
tonelen van die tijd een „kiekkast"-
schouwburg van vanda-ig zou gaan na
bouwen om een stuk uit deze tijd op te
voeren. Alleen, wanneer men zoals in
Carré er rondom heen kan zitten heeft
een opvoering op een rond podium zin.
Overigens waren de kostuums en de be
lichting van Wijnberg uitgesproken mooi.
Een ontwerper houde zich bij zijn leétet
en late het cultuurvorsen over aan ken
ners als vertaler Evert Straat, die op
nieuw een klassieke tragedie in een aan
gepast modern taaleigen had weten onder
te brengen, met frappant behoud van alle
vormeisen. Een zeer gelukkig samengaan
van artistieke taalbeheersing en eruditie,
ook al kan men zich afvragen waarom
lieden die nu al twintig eeuwen Athene en
Hecuba heten, plotseling omgedoopt moe
ten worden tot Athana en Hecabe. Enfin,
geen liefhebber van de klassieken en het
toneel late zich daardoor weerhouden,
deze buitengewoon geslaagde herschepping
te gaan zien.
Ham van den Bergh
v.-. i~m -^r nr>(. _l
DE 25 JAAR OUDE Amerikaanse
auteur Arthur Kopit mag er zich in ieder
geval op beroemen het bijna onmogelijke
te hebben volbracht: na zoveel eeuwen
experimenteren met toneelvormen, heeft
hij toch nog weer een aantal gloed
nieuwe mogelijkheden van het theater
geëxploreerd in zijn toneelstuk dat direct
al de langste titel draagt, die ooit in de
wereldlitteratuur is verzonnen:Oh Dad,
poor Dad, Mannas hang you in the clo
set and I'm feelin' so sad". In de overi
gens briljante vertaling van Bert Voeten
deze titel ritmisch wat minder gelukkig
uitgevallen en geworden tot „Oh Pa,
Arme Pa, je hangt in de kast van Ma en
het huilen staat me na". De schrijver
heeft het bovendien van een ondertitel
voorzien ,die luidt: Een pseudo-klassieke
tragifarce in een bastaard Franse tra
ditie. De opvoering door de Haagse
Comedie, dit weekeinde in de Konink-
jke Schouwburg als première gegeven,
heeft in ieder geval bevestigd dat men
met het interpreteren van de om voor
gezette situaties heel veel verschillende
kanten op kan.
WE ZIEN EEN BIZARRE weduwe en
haar stotterende zoontje hun intrek nemen
in een hotel in Havana, waar zij aanvan
kelijk een hoogst vermakelijke absurde
conversatie a la Ionesco voert met het
bedienend personeel. Maar in de volgende
taferelen blijkt al gauw dat het om meer
gaat dan alleen dit vuurwerk van parodis
tische nonsens. Het kind blijkt door de
moeder, onder het liefdevolle mom van
bescherming tegen schadelijke invloeden
van de buitenwereld, volkomen getiranni
seerd te worden en ingekapseld te zitten
in een frustrerend isolement zonder enig
contact met zijn medemensen. Deze situa
tie wordt ons gegeven in de overtrokken
vormen van een cartoon, maar daaronder
blijft voortdurend het contact met de re-
ele situatie voelbaar en dus ook de impli
ciete critiek op de dodelijke suprematie
van de moeder, het „Mom"-idool in het
Amerikaanse gezin. De weduwe blijkt haar
man vermoord te hebben uit teleurstelling
over de vreemdheid die het contact met
haar man in hun huwelijk is blijven aan
kleven en zij voert hem in opgezette staat
met zich mee omdat zij er altijd naar
gesnakt heeft een man eindelijk volledig
te „bezitten".
DEZE TRAGISCHE onderstromen, wor
den echter nergens als tragiek gepresen
teerd maar telekns weggelachen onder een
vloed van absurde bon-mots en experimen
tele fratsen, waarvan de betekenis dik
wijls onduidelijk blijft en die ook veelal
rijkelijk overbodig aandoen. Dat neemt
niet weg dat een aantal van de betere
trouvailles bijzonder vermakelijk is en dat
het ook wel eens aardig is om nog nooit
vertoonde evenementen op het toneel bij
te wonen zoals: angstwekkend uitgroeien
de vleesetende planten; een scène geheten
„Een dag later" die precies één seconde
duurt; een zilveren Piranha (vleesetende
vis) in een aquarium, die een angorakal
tot op het geraamte heeft afgekloven: en
tussen de grollige situaties door plotseling
een adembenemende monoloog van ruim
een half uur, waarin de weduwe haar af
schuwelijke visie op leven en medemens
belijdt. Al met al geen voorstelling voor
mensen met fijngevoelige tenen, m'aar wél
voor wie van vindingrijk experimenteren
houdt en van een pogmg om harde waar
heden in schijnbaar speelse vormen on
der te brengen met gebruikmaking van de
ruimste mogelijkheden van trucage, belich
ting, geluidstechniek en mechanische en-
scènering die het moderne theater biedt.
MAG DE KEUZE van een dergelijk stuk
voor het gezelschap in de Residentie iet
wat verrassend genoemd worden (het met
bont omhangen deel van het Haagse pu
bliek toonde zich ook licntelijk verbijsterd)
de zorgvuldigheid waarmee men dit alles
op de planken had gezet, strekte het ge
zeischap, zoals steeds tot eer. Paul Steen
bergen had het met gevoel voor kolderieke
show geregisseerd alsof hij nooit iets an
ders had gedaan en speelde er zelf (waar
om eigenlijk?) een wat vaag blijvende
kleine charmeurs-rol in. Zonder meer
grandioos is de wijze waarop Georgette
Hagedoorn de moederrol heeft uitgebeeld.
Met een zeer trefzekere humor wist ze
haar kolderieke uitspraken te plaatsen en
schetste ondertussen haarscherp het beeld
van de gestoorde, heerszuchtige, in het
liefdesleven teleurgestelde en daardoor
keiharde miljardaire. Haar zoon kreeg van
Jules Royaards de vereiste platgemangel
de trekjes mee, terwijl deze knappe jonge
acteur zelfs kans zag de rol naar het
einde toe tot gematigd-tragische propor
ties te doen uitgroeien.
Paula Petri speelde met heel fijne mid
delen het meisje dat de zoon tot het wer
kelijke leven probeert terug te leiden.
Tenslotte was er een kwintet van zich
feilloos op de maat bewegende chasseurs
waarin uiteraard Albert Mol uitblonk, een
prachtig ironiserend decor van Hep van
Delft en een zéér bekoorlijk kamermeis
je dat gedanst werd door Louise Pott.
Natuurlijk kon zelfs deze verzorgde
Haagse voorstelling de onvermijdelijke
plattitudes en smakeloosheden over lijken
en misvormden 'van de typische Ameri
kaanse sick-joke niet wegwerken.
Ham van den Bergh
(Van onze correspondent)
Het Eurovisie Songfestival is weer ach
ter de rug. Het charmante Deense echt
paar Ingmann is met de erepalm zondag
uit Londen naar Kopenhagen vertrokken.
Vijftien andere artiesten proberen hun te
leurstelling te verbergen. Een van hen is
de 32-jarige Annie Palmen. „Niet één
punt," verzuchtte zij zaterdagnacht na af
loop van het festival een beetje triest,
dat had ik nooit gedacht."
Ruim 75 miljoen kijkers in achttien lan
den waren getuige van haar nederlaag.
Een verdiende nederlaag? Het is altijd
moeilijk om een oordeel te vellen na een
dergelijk programma. Het is een groots
opgezet festival met een keur van uitste
kende zangers en zangeressen. Maar o, die
liedjes. Er zijn er maar weinig die er
echt uitspringen en „Een Speeldoos" hoor
de daar zeker niet bij. Annie Palmen zelf
zwijgt er liever over. Zij heeft het liedje
voorgezet gekregen, nadat zij verklaarde
mee te zullen doen. „Het is geen liedje
dat speciaal voor mij geschreven was,"
vertelt ze, „maar ik geloof zelf dat het
een goed liedje was. Anders had ik het
niet willen zingen."
De Nederlandse ploeg is verdeeld in
haar mening. De meesten vonden het nog
al zwak, maar allemaal zijn het erover
eens dat Annie het goed heeft gebracht
Ze glimlacht een beetje triest als ze dat
hoort. Het is een troost, misschien een
beetje schrale.
Over het festival zelf heeft Annie Pal
men, evenals al haar collega's, niets dan
lef. ^Het liep-gesmeerd. En dat wil wat
zeggen als je met zo'n stel nerveuze men
sen moet werken," zegt Annie Palmen.
De sfeer achter de schermen was enorm
gespannen. Je kon het wel merken a;
de krampachtige glimlachjes die de zan
gers en zangeressen tijdens het voorstel
len aan de kijkers tevoorschijn brachten
Maar iedereen hielp elkaar. Je had echt
het gevoel: we zitten allemaal in hetzelf
de schuitje."
Op kluchtige wijze werkte de NCRV zich
door haar zendtijd van de amusement
eisende zaterdagavond heen met nieuwe
afleveringen van de oorspronkelijke Ame
rikaanse serie „Ethel and Albert" pn van
de eveneens Amerikaanse Lucille Ball
show. Klucht is het juiste woord voor elk
van deze t.v.-feuilletons, die verzadigd
zijn van „dol-komische" situaties en ont
wikkelingen. Datzelfde woord klucht maakt
bovendien elke kritiek op de onzinnighe
den en onbenulligheden van deze verha
len onmogelijk en ook dat is wel eens
prettig. „Arthur" Paul Cammermans en
„Eva" Kitty Janssen, de door Luisa Tre
ves bewerkte „doubles" van Ethel and
Albert waren, gesteund o.m. door de dolle
Joop Doderer, weer op hun best nu zij
in testamentische moeilijkheden verkeer
den. De onnatuurlijke onderbrekingen van
rijmelende Jelle stoorden ons evenzeer als
de ingeblikte publiekgeluiden in de daar
opvolgende belevenissen van de clowneske
Lucille Ball, een van de weinige vrouwen
die zonder bezwaar voor schut willen
staan. Zij werd daarbij op grandioze ma
nier geholpen door de befaamde Tallulah
Bankhead die zichzelf, een groot actrice,
speelde.
Na deze beide programma-onderdelen,
die onze lachspieren veel werk gaven,
kwam dan, bijna plechtig, de finale van
het Eurovisie Song Festival in Londen;
een eindstrijd, waarvan de BBC door toe-
Annie Palmen wenst de winnaars van
Songfestival, Grethe en Jurgen
Ingmann, geluk.
passing van allerlei visuele middelen nu
ook eens een echt t.v.-kijkspel wilde ma
ken. Deze opzet had ten doel te ontsnap
pen aan de oude vorm van deze songfes
tival-finales, waarbij de zangers en zan
geressen, afgewisselddoor een enkel pu-
bliekshot, almaar vanaf dezelfde plaats
de jury en de toeschouwers toezongen. En
de Engelsen slaagden daar prachtig in, al
rees bij ons de vraag of de presentatie
van de nummers, die zeer verschillend
was, niet een teveel aan invloed op de
beoordelaars kon uitoefenen. Jammer was
het, dat het nieuwe „gezicht" van dit fes
tival in het begin nogal gehavend op het
scherm kwam door het slecht functione
ren van de „beeldvertaler" in Brussel, die
het Britse „grof-raster" beeld moest om
zetten in het beeld van 625 lijnen dat wij
op het scherm krijgen.
En natuurlijk vonden wij het ook een
beetje jammer, dat Annie Palmen hier
met haar „Speeldoos" geen énkel punt
laat staan lauweren kreeg. Wellicht was
haar liedje te liet te beschouwend, te ro
mantisch. Maar hoe het ook zij, de 16-lan
den jury deed geen slechte keus, toen hij
de grote prijs schonk aan het door Grethe
Ingmann gezongen Danswijsje, dat het nog
maar net kon winnen van „T'en va pas",
subliem voorgedragen door de vertegen
woordigster van Zwitserland, het Israëli
sche zangeresje Esther Ofarim.
Diamanten bij het Diner", de zondag
avond-thriller van de VARA, werd door
de bewerker, Jan Blokker, met succes in
Amsterdam gesitueerd. Daardoor kreeg
deze spannende Engelse „story"' het ka-
akter van een echté misdaadgeschiedenis
in onze diamantstad. Tot deze suggestie
droeg zeker het eenvoudige, „echte' 'spel
van de hoofdrolvertolkers Hetty Verhoogt,
een boeiende verschijning, en Guus Oster
bij Het geheel werd echter weer onwaar
schijnlijk door het feit, dat de werkgever
in het geheel niet geïnformeerd had naar
het verleden van zijn secretaresse en door
het slot, waarin dit juist gefouilleerde nieis
je uit het niets een revolver tevoorschijn
toverde Toch bezorgde dit door Eimert
Kruidhof uitstekend in beeld gebrachte
spel ons een spannend uur.
Vermeld moet tenslotte zeker nog de
uitstekende documentaire, die 't verschrik
kelijkste contrast van deze wereld, honger -
overvloed, behandelde. De redaktie van de
rubriek „Achter het Nieuws" schudde
daarmee, middenin de Anti-honger-week,
weer eens Nederland, dat geen last van
honger heeft, wakker. Op zondagavond
na het gebruikelijke goede weekend.
Damshuizer
(Van onze correspondent)
BRUSSEL Ongeveer 300 leden van de
Vlaamse Volksunie, de organisatie die
onder andere de Vlaamse marsen van
Brussel in 1961 en 1962 heeft georgani
seerd, hebben gisteravond betoogd
tijdens een t.v.-quiz „Wie weet wat" voor
de Nederlandstalige uitzendingen van de
Belgische televisie.
Nadat de presentator van de quiz de
deelnemers had voorgesteld ontstond er
groot tumult onder het publiek. De leden
van de Volksunie riepen: „Ieder zijn
waarheid" en zij strooiden pamfletten
rond waarin hun eisen werden gemoti
veerd. „Ieder zijn Waarheid" is namelijk
de titel van een eens per maand plaats
hebbende t.v.-uitzending waarin vertegen
woordigers van de drie grote politieke par
tijen van België (katholieken, socialisten
en liberalen) met elkaar van gedachten
wisselen over actuele problemen. Reeds
geruime tijd vraagt de Volksunie (die
leden evenveel als de communisten
heeft in de kamer van 212 leden en 2 in
de senaat) ook aan die ronde tafel te
worden toegelaten toch zonder resultaat.
Het tumult in de zaal van het Ameri
kaanse theater in Brussel, waar zich naar
schatting 300 leden van de Volksunie op
de 750 toeschouwers bevonden, werd zo
oorverdovend dat de quizmaster zich niet
meer verstaanbaar kon maken. De uitzen
ding werd daarop geschorst. De directeur
generaal van de Vlaamse uitzendingen, de
heer Van den Bussche werd gealarmeerd
en na een uurtje kwam men tot een com
promis. De leden van de Volksunie moch
ten wel in de zaal blijven maar niet meer
demonstreren. Daarop werd de uitzending
hervat.
De Volksunie heeft nog met nadruk la
ten weten dat de demonstratie alleen ge
richt was tegen de uitzending: „Ieder zijn
Waarheid" en helemaal niet tegen de quiz
of tegen de quizmaster van „Wie weet
wat".
Georgette Hagedoorn, Paula Petri en Jules Royaards in het stuk van Arthur Kopit.
„Contour"-tentoonstelling. De 12e ten
toonstelling „Contour over Beeldende
Kunst" wordt van 30 maart tot 13 mei
onder auspiciën van „De Kring", Vereni
ging voor Schone Kunsten te Delft, ge
houden in het stedelijk museum „Het
Prinsenhof" aldaar.
Het Eurovisie-Songfestival 1963. hoewel
een aangelegenheid van de beeldomroep,
werd ook via de radio uitgezonden. Niet
afgeleid door de contouren van de zange
ressen of geïmponeerd door de goedge
bouwde body's der kwelende heren konden
de radioluisteraars zich dus volledig op
tekst en muziek concentreren.
Dat het ons niet spijt deze hele matte
bedoening te hebben uitgezeten, danken
we aan Kees Brusse. Diens program
maatje „Babysitten" toch al een ver
ademing tussen de gebruikelijke zaterdag
avond-grollen sloot als een bus op het
Songfestival aan met z'n argeloos gedebi
teerde steekjes-onderwater. De inhoud van
Brusses conférence ontspruit voornamelijk
't brein van Alexander Pola en de al
gehele presentatie is het werk van regis
seur-technicus Gré Goudswaard. Dat drie
tal moet tijdens de uitzending van de Lon-
dense liedjesstroom nog verdraaid hard
hebben gezwoegd om de tekst bij te scha
ven en de opgenomen bandjes (met een
zogenaamd telefoongesprekje met me
vrouw Palmen) tijdig in te lassen. Pro
gramma's die onder hoogspanning tot
stand komen lukken meestal beter dan in
rustiger omstandigheden vervaardigde
uitzendingen. De vondst om Brusse na het
nieuws en tijdens de klokslag van twaalf
uur met een paar gekke opmerkingen te
laten terugkomen, paste geheel in dit
heerlijke halve uurtje spotternij om een
zotternij.
J. H. Bartman
HILVERSUM I. 402 m. 746 kc/s. 7.00
AVRO. 7.10 VPRO. 8.00-24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Ochtendvaria (gr.) VPRO:
7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Programma-overzicht en lichte grammo-
foonmuziek. 9.00 Ochtendgymnastiek voor
de vrouw. 9.10 De groenteman. 9.15 Klas
sieke grammofoonmuziek. 9.35 Waterstan
den. 9.40 Morgenwijding. 10.00 Arbeidsvi
taminen (gr.) 10.50 Voor de kleuters.
11.00 Voor de zieken. 12.00 Licht ensem
ble 12.20 Regeringsuitzending: Uitzending
voor de landbouw. 12.30 Mededelingen
t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 Licht en
semble met zangsolist. 13.00 Nieuws. 13.15
Mededelingen, eventueel actueel of gram
mofoonmuziek. 13.25 Beursberichten. 13.30
Tirools ens. met zangsolisten. 14.00
Utrechts kamermuziekgezelschap: Klas
sieke en moderne muziek. 14.40 Schoolra
dio. 15.00 Met naald en schaar, praatje
voor de vrouw. 15.30 Viool en piano: mo
derne muziek. 16.00 Actualiteiten. 16.30
Voor de jeugd. 17.30 Amateursprogramma.
17.55 New York calling, lezing. 18.00
Nieuws. 18.15 Eventueel actueel. 18.20 Me-
tropole orkest en solisten. 19.00 Voor de
kleuters. 19.05 Paris vous parle. 19.10 Ka
merkoor: moderne muziek. 19.20 Inleiding
tot muziekbegrip, muzikale lezing. 19.35
Pianorecital: moderne muziek. 20.00
Nieuws. 20.05 Muziek is troef. 21.05 Wat
ops bezig houdt, forum. 21.45 Lichte pr-
kestmuziek (gr.). 22.05 Moderne liederen.
22.30 Nieuws. 22.40 Actualiteiten. 23.00 Ven
ster op de hedendaagse muziek, muzika
le lezing. 23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc/s. 7.00-
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Morgengebed.
7.15 Muziekprogramma, strip voor de
jeugd en berichten. 7.55 Overweging. 8.00
Nieuws. 8.15 Lichte grammofoonmuziek.
8.50 Voor de vrouw. 9.40 Schoolradio. 10.00
Voor de kleuters. 10.15 Moderne kamer
muziek (gr.). 10.25 Klassieke en moder
ne Franse muziek. 11.00 Voor de vrouw.
11.30 Lichte grammofoonmuziek. 11.50 Vol-
aan vooruit, praatje. 12.00 Middag
klok - Noodklok. 12.04 Licht lunchconcert
(gr.). 12.30 Mededelingen t.bv. land- en
tuinbouw. 12.33 Lichte orkestmuziek (gr.).
12.55 Katholiek nieuws. 13.00 Nieuws. 13.15
Platennieuws. 13.30 Koninklijke Lucht
macht-Kapel. 14.00 Operamuziek (gr.).
14.35 Voor de plattelandsvrouwen. 14.45
Tierelantijnen: gevarieerd programma
(herh.). 15.45 Lichte grammofoonmuziek.
16.00 Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00
Voor de jeugd. 17.45 Beursberichten. 17.50
Regeringsuitzending: De Nederlandse An
tillen in de historie, door W. Meyer. 18.00
Licht instrumentaal kwartet en zangso
listen. 18 20 Politieke lezing. 18.30 Lichte
grammofoonmuziek. 18.50 Van klanten en
wanten weten, vragenbeantwoording. 19.00
Nieuws. 19.10 Actualiteiten. 19.25 Ik ben
de weg, de waarheid en het leven, lij
densmeditatie. 20.00 Cantemus Domino:
Gregoriaanse gezangen. 20.20 Cello en
piano: klassieke muziek. 20.50 Klein taai
geding. 21.05 Omroeporkest: Moderne mu
ziek. 22.15 22.25 Boekbespreking.
22.30 Nieuws. 22.40 Vreemd, een keuze uit
woord, zang en dans van elders en
anders. 23.10 Lichte grammofoonmuziek.
23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Lichte muziek.
Weerbericht. 12.35
Beursberichten. 13.00
richt. 13.15 Kamermuziek. 14.00
14.03 Schoolradio. 15.45 Lichte
12.30
Blaasmuziek. 12.50
Nieuws en weerbe-
Nieuws.
muziek.
16.00 Nieuws. 16.03 Beursberichten. 16.09
Duitse les. 16.24 Klassieke pianotrio's. 17.00
Nieuws en weerbericht. 17.15 Voor de kin
deren. 17.40 Lichte muziek. 18.00 Nieuws.
18.03 Gevarieerde muziek. 18.18 Paarde-
sportberichten. 18.20 Voor de soldaten.
18.50 Radiokroniek. 19.00 Nieuws. 19.30
Voor de toeristen. 19.40 Zang. 19.50 Syn
dicale kroniek. 20.00 Hoorspel. 21.17 Jazz
muziek. 22.00 Nieuws. 22.15 Gevarieerde
22.45 Moderne muziek. 23.00
23.05 De gevoelige snaar. 23.35
grammofoonmuziek. 23.55-24.00
muziek.
Nieuws.
Nieuwe
Nieuws.
VOOR MAANDAG
NTS: 19.30 Our boy, filmpje. 19.45 Open
baar kunstbezit. 20.00 Journaal en weer-
overzicht. 20.20 Politiek praatje: C.H.U.
20.30 Voedsel of hongersnood (Food or
Famine), film over het wereldvoedselte
kort. 21.10 Het gebeurde op klaarlichte
dag (Es geschah am hellichten Tag),
Speelfilm (18 jr. en ouder). 22.45-22.50
Journaal.
VOOR DINSDAG
AVRO: 19.30 Vogeltrekroute, filmdocu
mentaire. NTS: 20.00 Journaal. AVRO:
20.20 Televizier. 20.30 Muziek Mozaïek:
muzikaal programma en interviews. 21.15
Als je begrijpt wat ik bedoel: programma
over de tekenaar-schrijver van Tom Poes.
21.45 Hou je aan je woord, literair spel.
NTS: 22.30-22.35 Journaal.
