VAN ALLES EN NOG WAT
VOOR BABY EN KLEUTER
Tante Patent en buurman Bezig
PANDA EN DE JACHT OP JANSEN
H 1
Ons vervolgverhaal
FASHION-WEEK SLAAT
ZiJN VLEUGELS UIT
MM
VRIJDAG 5 APRIL 1963
21
EEN OORSPRONKELIJKE ROMAN
DOOR KLAAS VAN DER GEEST
':'smÊËÊmMSmÊËm
-
41
0-16
3)
Meer dan
een van de anderen voelde hij zich
verbonden met de boot, waarop hij
gevaren had en waarschijnlijk zou hij
zich nooit helemaal kunnen verzoenen
met de gedachte, dat hij behouden
was gebleven, terwijl de Zestien met
tientallen van zijn kameraden ergens
op de bodem van de oceaan lag.
Tegelijkertijd was hij min of meer
benieuwd naar wat hij zou zien als
hij boven water kwam. Hij stelde
zich er niet al te veel van voor. Mis
schien ploeterden een paar van de
mannen, die op de brug hadden ge
staan, daar nog rond, meende hij.
Toen hij hoorde roepen en de stem
van kwartiermeester De Vos herken
de, moest hij eerst nog op adem ko
men. Daarna riep hij terug. En met
een voegde hij er' aan toe:
„Ben je alleen, Cor?"
Cor de Vos was toen nog alleen,
maar even later vonden ze ook kor
poraal-machinist Bos.
Chris Bos had nog minder idee van
wat er eigenlijk was gebeurd dan de
kwartiermeester en de eersteklasser.
Hij herinnerde zich zelfs niet meer,
dat hij iets had gezien toen het tu
mult van de ontploffing alle andere
geluiden aan boord overstemde. In
een onwillekeurige poging om zich
zo goed mogelijk te dekken, moest
hij het hoofd voorover gebogen en
een arm voor zijn gezicht gehouden
hebben, toen scherven staal en splin
ters hout in het rond geslingerd wer
den. En zo, met die rm voor zijn
gezicht, was hij in zee geslingerd.
Verdoofd was hij niet geweest. Wel
had hij een felle, stekende, knellende
pijn gevoeld, alsof zijn hele lichaam
tegen een stalen wand gesmeten en
gekraakt werd. Maar die pijn was
ook meteen overgegaan, toen hij be
gon te zwemmen. Hij was een eind
bij de anderen vandaan terechtgeko-
mtn. Daarom duurde het langer, eer
hij hoorde roepen. Hij roep niet terug,
maar zwom de kant óp, waar hij
stemmen hoorde, zonder ze nog te
herkennen. Hij was zelfs nog te ver
weg om te verstaan, wat er geroepen
werd, toen hij tegen de eerste offi
cier, luitenant ter zee Van Waningh
aan zwom.
Luitenant ter zee Van Waningh had
heel wat moeite gehad om boven wa
ter te komen. Hij had ergens be
klemd gezeten en toen hij erin ge
slaagd was om op te duiken, kostte
het hem bovenmenselijke inspanning
om zich drijvend te houden. Een paar
maal meende hij het bewustzijn te
zullen verliezen, maar verzette zich
daartegen. „Het mag niet Hij
wist dat hij aan zijn beide benen ge-
kwetjt was. En heel ernstig gekwetst
ook. Vooral zijn rechterbeen moest er
slecht aan toe zijn. Hij kon het alleen
maar achtep zich aan laten slepen,
-terwijl hij zich op zijn rug liet drij
ven en zijn armen zachtjes bewoog.
Het was zinloos om te pogen er ach
ter tekomen, wat hem precies man
keerde. Het been kon op een paar
plaatsen gebroken, maar ook geheel
verpletterd zijn, maar zolang er toch
geen mogelijkheid was het te verbin
den en te spalken, maakte dat wei
nig verschil. Waarschijnlijk had hij
al veel bloed verloren had.
Hij was nog erg jong. Een van de
jongste opvarenden van de Zestien.
En hij had zich van de oorlog zo het
een en ander voorgesteld. Aan harde
gevechten had hij gedacht, aan de
gelegenheid om te laten zien, wat hij
wgard was, aan snelle promotie, eer
volle onderscheidingen en vermeldin
gen. Natuurlijk had hij geweten, dat
hij gevaar liep ook en dat er heel
wat nodig zou zijn om het hoofd onder
alle omstandigheden koel te houden.
Maar het was niet bij hem opgeko
men, dat hij en zijn kameraden zelfs
niet zouden terugkeren van hun eer
ste patrouilletocht. Nu begon hij te
beseffen, dat er meer dan alleen ge
wone mannelijke moed nodig was om
het lot te ondergaan, dat hem wacht
te op dat verlaten stukje oceaan.
Moed waarvoor hem nooit een onder
scheiding zou worden uitgereikt.
Moed om te doen wat er van een
ófficier van de Koninklijke Marine
werd verwacht, zonder dat iemand er
getuige van was.
Hij moest allereerst weten wie er,
behalve hij zelf, behouden waren ge
bleven. Hij moest hen allemaal bij
elkaar halen als hij ze vond. En
hij zou moeten kijken, hoe ze er aan 3
toe waren. Ze waren er niet zo slecht 3
aan toe. Korporaal Bos niet, die tegen 3
hem op zwom, eer ze elkaar zagen, 3
Kwartiermeester De Vos en de ma- 3
troos eersteklas Verstuyt, die ze even 3
later voor zich uit zagen zwemmen, 3
al evenmin. Samen zochten ze daar-
na tot ze ook de tweedeklasser Van 3
't Hof hadden gevonden, die had ho- 3
ren roepen maar zich op zijn rug liet |g
drijven in het vaste vertrouwen, dat §3
ze wel bij hem zouden komen. Geen 3
van allen hadden ze toen de comman- 3
dant nog gezien. Luitenant ter zee 3
Van Waningh liet hen nog een half 3
uur rondzwemmen, roepen en zoeken.
Daarna was hij het, de jongste van 3
de vijf mannen, die het bevel moest 3
geven. 3
„Dan houden we ermee op, man- 3
nen!" Zijn stem verraadde misschien g
iets van de pijn, die hij leed, maar =3
niet hoe moeilijk hem dat besluit viel.
„We moeten aannemen, dat wij de 3
enigen zijn, die de ramp overleefd g
hebben en we kunnen niet langer blij- 3
ven zoeken". Hij gaf de richting naar
de kust aan en probeerde hen te be- 3
moedigen door de verzekering, dat ze 3
al kort na het aanbreken van de dag 5
waarschijnlijk wel zouden worden op-
gepikt. „De Zestien" heeft om mid- 3
dernacht nog radiografisch haar posi- g
tie opgegeven aan de vlootbasis in 3
Singapore. Als ze ons oproepen en 3
geen antwoord meer krijgen, zullen 3
ze daar natuurlijk meteen nasporing j=
gaan doen en weten ze wel ongeveer, 3
waar we moeten zijn, zodat ze ons g
gauw genoeg kunnen vinden!" Hij 3
voegde er aan toe, dat hun toestand 3
in elk geval niet hopeloos was. „En 3
de Marine laat ons niet in de steek!" 3
Luitenant ter zee der 2e klasse Van 3
Waningh was er voor zich zelf van 3
overtuigd, dat ze1 niet in de steek ge- 3
laten zouden worden. Maar beter dan 3
één van de anderen wist hij ook, dat g
de Marine in Singapore niet zo erg
veel voor hen kón doen. 3
Sinds eind november hegentienhon- 3
derd eenenveertig was de toestand in g
het Verre Oosten van dag tot dag 3
spannender geworden. Op de negen- 3
entwintigste had de CZM, de Com- 3
mandant Zeemacht in Nederlands- 3
Indië, admiraal Helfrich, aan de be- 3
velhebber van de eerste divisie onder-
zeeboten geseind, dat hij een aanval g
van Japanse troepen op de Kra Land- 3
engte, Malakka, verwachtte of in elk
geval mogelijk achtte; de beide boten 3
van die divisie, de 0-16 en de K-XVII, g
hadden bevel gekregen om met de 3
grootst mogelijke bovenwatervaart op
te stomen naar vier graden noorder- 3
breedte en honderd vier graden, der- g
tig minuten oosterlengte.-Toen ze de 3
haven van Soerabaja verliéten, had 3
korporaal Bos nog eens omgekeken 3
naar de loodsen op de kade, de dok- g
ken van de Marinewerf en de
K-XVIII, die daar in reparatie lag. 3
Hij had zich afgevraagd, wanneer ze g
er terug zouden komen. En er waren 3
aan boord van de Zestien heed wat 3
opvarenden, die zich dat afvróegen. g
Op de eerste december meldde de g
CZM in een uitvoerig telegram, dat 3
ook door Hr. Ms. O-16 werd opgevan- 3
gen, dat volgens Britse inlichtingen 3
tegelijk met de aanval op de land- 3
engte ook een inval overland uit Indo- 3
China in Thailand kon worden ver- 3
wacht. Latere berichten spraken zelfs g
al over de aanwezigheid van belang- 3
rijke Japanse vlooteenheden in de
Zuid-Chinese Zee en toen kregen de g
beide Nederlandse onderzeeboten op- g
dracht zich onder bevel te stellen van 3
de Britse Commandant Zeemacht in 3
China voor een actie in de Golf van g
Siam. Daarmee wist iedereen, dat de g
dreigende oorlog elke dag, elk uur 3
kon uitbreken. Ze hadden dat trou- 3
wens al langer geweten, maar ergens g
diep in hun harten, toch nog een vage g
hoop gekoesterd, dat het gevaar op 3
de een of andere manier kon worden 3
afgewend. Deze hoop vervloog naar- g
mate de dagen verstreken. Op vijf g
en zes december kwamen steeds 3
meer verontrustende meldingen bin- g
nen van Britse en Nederlandse ver- g
kenningsvliegtuigen, die Japanse g
vlootconcentraties hadden waargeno- 3
men, onder andere een volledig kon- g
vooi bestaande uit een slagschip, vijf g
kruisers, zeven torpedoboot jagers en 3
vijfentwintig troepentransportschepen, g
(Wordt vervolgd) 5
VOORAL VOOR
- i
De Wip Wap (foto links) is een
nieuw speeltuig voor de prille kleu
mer. Playtex-luierbroekjes (hier
boven) heffen alle bezwaren op. De
jongenskamerjas boven rechts is uit
de Robby-collectie, het jurkje in
charlestonljjn van geruwde, warm-
aanvoelende terlenka.
MEDE DANK ZI] de invloed van
dc bahij- en kleutervakheurs, die twee
maal per jaar in de Hilversumse Expo-
hal plaats heeft, ziet het er naar uit,
dat Nederland voor West-Europa
toonaangevend zal worden voor de
hahtj- en kleutermode. In dit verband
is het interessant, dat Nederland als
exportland op het gebied van de
kindermode een vooraanstaande
plaats inneemt en dat het 't enige
land van Europa is, waar twee keer
per jaar op een vakbeurs de nieuwe
modelijnen voor kinderen gelanceerd
worden.
De aanvragen voor deze beurs, die
van de week voor de vijfde achtereen
volgende maal werd gehouden, waren
zo groot, dat de expo-hal tot in de nok
toe geyuld was met stands en men in
de toekomst uitbreiding nodig acht.
Vooral kinderwagens en wiegen zijn
op deze beurs goed vertegenwoordigd,
waarbij de nadruk valt op de reiswie-
gen. Nieuw zijn de Italiaanse met de
hand gevlochten biezen wiegen met
handvat en de linnen reiswiegen met
stalen handéaten en inklapbaar onder
stel. Met het oog op de kleine woon
ruimten van tegenwoordig zijn trou
wens de meeste wiegen en wagens ver
stelbaar, opvouwbaar of uitneembaar.
Wat de stoffen betreft nemen de syn-
thetica in de kinderkleding in beteke
nis toe. Ze hebben het voordeel, dat
ze goed wasbaar zijn en sterker dan
100 percent wol. Voor de winter zijn
er zware terlenkastoffen maar ook aan
de binnenkant geruwde terlenka-flan-
nel. Andere synthetica, als orlon, acri-
lan en enkalon-velours worden gevoerd
met schuimrubber „gepambanked",
hetgeen ze voor de winter geschikt
maakt. Het materiaal is uiterst poreus.
In de kleuren is het geel bijna ver
dwenen. Voor de baby houdt het wit,
rose en bleu aan en verschijnt er zelfs
beige. Voor de kleuters worden de kleu
ren ieder jaar levendiger, terwijl de
ruit in de kindertnode niet meer is
weg te denken. Bij de meisjes met
hun tailleloze figuurtjes, is de verlaag
de taille, de charleston-lijn favoriet. De
jongenskleding is volwassen kleding in
het klein. Kinderachtigheden worden
vermeden. Overigens is de kindermode
sterk afhankelijk van streek en kli
maat. In winderige streken, zoals in
het Westen van het land, worden an
dere jurkjes verkocht dart meer land
inwaarts.
Voor de baby's moeten vooral de
playtex luier- en inlegbroekjes worden
genoemd, die tegen het wassen in de
wasmachine kunnen, geen bruine vlek
ken gaan vertonen, niet verharden en
door het zachte elastiekje langs mid
del en pijpen totaal geen rode strie
men op de huid achterlaten. Verder
lijkt ons het trappellakentje een ide
ale uitvinding. Het bestaat uit een lijf
je met aangeknipt laken, dat met lin
ten aan het matras kan worden vast
gemaakt. Baby kan zich dus niet meer
bloot woelen. Het romantische karak
ter van de baby-kamer neemt toe. Veel
ruches en kantjes, schommelwiegen,
smeedijzeren krullen en tulen gordij
nen. Ook op deze beurs werd het Deen
se wonderbedje gedemonstreerd, dat
met de baby meegroeit. Zijn kleinste
maat is 1 meter, maar het is uitschuif-
baar tot een lengte van 180 cm. Met
losse hekwerken laat het zich gemak
kelijk ombouwen tot een box. Nieuw
is ook het baby-ademkussen, dat alle
lucht en adem doorlaat. Zelfs als.het
kindje er met zijn gezicht op ligt. En
de luchtdoorlaat kan niet verstoppen
door vocht. Compleet met sloop is het
eenvoudig wasbaar, ook in de wasma
chine tot bij een temperatuur van 80
graden Celcius. Drogen gebeurt door
even te wringen of met de centrifuge.
In de speelgoed- en wandversieringen
sector zagen we afwasbare plastic plak-
figuurtjes, die op iedere enigszins glad
de wand zijn aan te brengen. Plastic
verf-cahiers die niet bedorven kunnen
worden door al te kliederige kleuter
vingers, want de verf is afwasbaar.
Wip-Wap
De platte boxbal is opblaasbaar, kan
niet wegrollen en een volwassene kan
er zonder bezwaar op gaan staan. Bi-
De mannequins die deze week propa
ganda maken v&or de Nederlandse con
fectie in het buitenland bjj hun vertrek
van Schiphol.
zonder leuk zijn de linnen schilderijtjes
met afbeeldingen van Pipo de Clown,
Jip en Janneke en zo meer, soms voor
zien van een geboortekaartje. Praktisch
en leuk zijn de kleerhangertjes met
kleurige linnen zakjes eraan voor hand
schoentjes en mutsje. De pyama-bags,
in de vorm van vilten clowns, engel
tjes of beestjes zijn een versiering voor
de wand en u kunt er het nachtge
waad van de kleinste in kwijt.
Een grapje, dat ons echter niet zeer
sympathiek is, heet „Wip-Wap". De
wipwap bestaat uit een hoogslmtend
elastisch broekje met veters gesloten
en een paar verstelbare elastische ban
den, die aan het broekje worden be
vestigd. Aan die banden wordt de ba
by aan haakjes in de deuropening ga-
hangen, waardoor hij wat kan schom
melen en veren. Dit speeltuig dat door
de dokter schijnt te zijn goedgekeurd
werkt spierversterkend en is geschikt
voor de leeftijd van vier maanden tot
2 jaar. De uitvinder zelf heeft er reeds
met zijn eigen baby veel plezier aan
beleefd.
Vergezeld door drie confectiefabrikan-
ten, de heren A. Kattenburg (voorzitter
van de stichting Amsterdam Fashionweek)
P. W. Diekmann en C. Mommers, is aan
het begin van deze week van Schiphol
een tiental Nederlandse mannequins voor
de eerste fashionvlucht naar Duitsland
en Scandinavië vertrokken. Daarmee slaat
de Nederlandse damesbovenkledingindus-
trie, georganiseerd in de stichting Amster
dam Fashionweek, letterlijk de vleugels
uit. Onder leiding van mevr. Cecil Drees-
man zullen de mannequins deze week op
modeshows achtereenvolgens in Hamburg,
Kopenhagen, tSockholm en Oslo produkten
van de Nederlandse confectie tonen.
Een tweede fashionvlucht staat voor de
komende herfst op het programma naar
Londen, Parijs, Zürich en München.
Een belangrijk deel van de produktie
der Nederlandse damesconfectie-industrie,
die in de afgelopen 10 jaar met circa
70 percent is gestegen, wordt reeds in
het buitenland afgezet: van de mantels
en mantelkostuums 25 percent, lederen
kleding 20, regenkleding 11 en van de ja
ponnen, rokken en blouses 9 percent.
-"-.V
Een oorspronkelijk stripverhaal
door Annie M. G. Schmidt
en Fiep Westendorp
>e-5WAN rc»TU«ES SYNDICATE
35. Direct toen agent Snauwgum weer behouden op
de vaste wal stond, grauwde hij: „Uw naam?"
„Patent zei tante Patent, „maar ik heb hier
echt niets mee te maken.' „Hm zei agent
Snauwgum. „Dat zullen we afwachten. Hebt u ge
zien waarheen de ontsnapte gearresteerde zich heeft
begeven?" „Nee, dat heb ik niet gezien," zei tante
Patent. „Loopt u dan maar door," zei agent Snauw
gum. En tante Patent liep door, in de richting van
het warenhuis. De bom is niet ontploft dacht ze.
En nu kan het niet meer, dat ding hadallang ont
ploft moeten zijn. Het is een heel lorrige tijdbom
geweest, die Gore Gerrit voor me gemaakt heeft.
Een tijdbom van niks! Intussen was het in het wa
renhuis een grote drukte in verband met de mode
show die over enkele uren gehouden zou norden.
Juffrouw Brigitte, de verkoopster van de afdeling
damesconfectie was juist bezig een lichtgroene
avondjurk uit de etalage te halen. „Bah zei ze
in zichzelf. „Ik ben jarig en niemand heeft me ge
feliciteerd! Ik heb zin om stiekem weg te lopen en
eens lekker naar de kapper te gaan." Toen viel haar
oog op een vierkant pakje dat tussen de jurken in de
etalage lag.
CO». TOO WH
4. „Weer dat medaillon", mompelde Panda, ,,dit wordt
te gek!" Nu, daar had hij gelijk in, vooral omdat
de juffrouw voor de tweede maal haar huis uit kwam
rennen en kreet: „Hoe heerlijk dat je mijn medail
lon gevonden hebt! Als het weg zou raken, zou mijn
hartje breken!" Panda hield het sieraadje op zijn rug
en keek de juffrouw een beetje boos aan. „U hebt
dat ding nu al twee keer tegen m'n hoofd gegooid", zei
hij, „nu wil ik eindelijk wel eens weten wat voor raar
spelletje dit is!" „Het is geen spelletje!" riep de juf
frouw met trillende stem. „Ik ben boos op Jean, 1 k
haat hem! Ik wil zijn weelderige haardos en droeve
ogen nooit meer zien!.Maar ach, toch bemin ik
hem, begrijp je?" „Eh, nee.stamelde Panda. De
juffrouw wrong haar handen. „Ach," snikte zij, „Jean
is boos heengegaan omdat Oom wil dat ik graaf Sught
tot Brallen huw. Maar hoe kan ik iemand huwen die
kaal is en met zijn vingers knakt?" Voordat Panda
hierop kon antwoorden werd hij op de nek gesprongen
door een opgewonden figuur. „Wat zijn dit voor dieven-
streken?!" riep de nieuw gekomene uit. Het was de
bekende detective Pat O'Nozel.
