RUSSISCH „VOLKSVLIEGTUIG"
MET KLEPPERVLEUGELS
m
MAPLE LEAF
KAUWGOM
Kuuroorden voor overwerkte
managers in Oostenrijk
KAMPEREK?
''ScKou^J
Tante Patent en buurman Bezig
PANDA EN DE JACHT OP JANSEN
0
(I.
Gaai U ook
mmm
SE
Q
19
Ofts vervolgverhaal
wees sportief met ML-MAPLE LEAF
M
dkJpfxO^
DONDERDAG 11 APRIL 1963
EEN OORSPRONKELIJKE ROMAN
DOOR KLAAS VAN DER GEEST
Gedeelde vleugels
■i,
FINE
CHAMPAGNE
V. S.O.P.
itti
0'"/
li®,!®
illpp
-1§
mm
-m
Lange zit vraagt ML-Mapie
Leaf, 'n Opmontering. Sti
muleert de concentratie In
de auto. Voor sportieve
mensen.
ML-MAPLE LEAF
Kauwgom in 3 smaken:'
peppermint, spearmint en
fruit.
TRIOMPHE DU COGNAC
Examens
Een goed idee, want kamperen is
een fantastische vakantie I U geniet
echter dubbel als Uw uitrusting
aan alle eisen voldoet. Er moet
rekening gehouden worden met da
samenstelling van Uw gezin, of U
met auto, trein of bromfiets gaat,
ver weg of dichtbij en natuurlijk
Uw budget.
Wie zou U daarvoor beter advies
kunnen geven dan Schouten de Jong,
de zaak met de 30-jarige kampeer»
ervaring. Komt daarom reeds nu
vrijblijvend praten. Desgewenst
reserveren wij reeds nu alle artikelen
voor U!
WARMOESSTRAAÏ 21 - TEL. 10845
uo-u
0-16
8)
„Ik niet, kwartiermeester!"
„Ja, jij ook!"
„En wie zal me daartoe dwingen?
Jij toch niet?"
„Ik, ja!"
Jantje Verstuyt vroeg zich af:
„Hoe wil hij dat waar maken?"
Korporaal Bos mompelde: „Hoe
kan een vent zich zo aanstellen?"
Plotseling zag hij in, dat dit allemaal
belachelijk zou zijn als het niet zo
triest was geweest. „Over een' paar
uur zijn we er misschien geen van al
len meer... en nu is er nog eentje,
die een beetje herrie maakt..."
Voor kwartiermeester De Vos was
het echter niet triest, niet belachelijk,
alleen bittere ernst.
„Ik zal je zeggen, wat we doen,
Van 't Hof! Als jij niet ver mee wilt,
nemen twee van ons je tussen zich in.
We zullen een hele hoop last en moei
te met je krijgen, maar we brengen
je aan wal! En als we daarginds
zijn..." Hij wees met zijn duim over
zijn schouder naar de kant van de
kust. Het klonk onheilspellend, „...als
we daarginds zijn, geven we je een
trap onder je gat, man. Want dan
zijn we misselijk en meer dan mis
selijk van je. Ik zal alleen nog zor
gen, dat je uit de dienst gejaagd
wordt... en dat ze het bij de hele ma
rine in Singapore en op Soerabaja, in
het Nieuwediep en Hellevoetsluis te
weten komen! Elke fatsoenlijke vent
zal op je spuwen".
Die woorden liet hij even bezinken.
Toen vroeg hij: „Nou? Wat doe je?"
Matroos Van 't Hof, die buiten zijn
schuld mislukte stuurman van de
koopvaardij en marineman met niet
zo'n beste staat van dienst, vertrok
zijn gezicht, alsof hij zou gaan hui
len. Daarna begon hij te grinniken.
„Ouwe jongens, kwartiermeesterl
Ik ga mee!"
„Dan kletsen we er verder niet
over Krijn! Korporaal Bos en ik gaan
weer voorop, jij komt met Jantje Ver
stuyt achter ons aan!" zei kwartier
meester De Vos. Toen ze verder
zwommen, dacht korporaal-machi
nist Bos, dat er in Cor de Vos, die
hij al jaren kende, toch nog heel wat
meer stak dan hij ooit vermoed had.
„Je zette een mond op als een jon
ge luitenant derde klas, die pas van
de opleiding kwam, Cor," zei hij op
een toon van warme waardering.
„Dat moet je wel eens, Chris..."
En toen, alsof hij zich ervoor wilde
verontschuldigen: „Maar ik vond het
niet lollig!"
Dat kon de korporaal zich voorstel
len. y
Achter hen zei Jantje Verstuyt te
gen matroos Van 't Hof: „Man, als
er één vent bij de Koninklijke Marine
is, die ons nog weer behouden aan
wal kan brengen, moet dat Cor de
Vos zijn."
„Vertel mij wat," antwoordde Krijn
van 't Hof. „Ik had het altijd nogal
op hem staan, want ik wist wel, dat
hij goed was. En zo'n vent heeft het
nog nooit verder gebracht dan tot
kwartiermeester..."
Jantje liet zijn benen zakken en be
gon water te trappen.
„Zei je, dat je het altijd nogal op
hem had staan... terwijl je zo pas nog
zo'n grote bek tegen hem had...?"
„Ik was even de kluts kwijt... Vond
jij het zo leuk, dat we mijnheer Van
Waningh daarginds achter moesten
laten en ons konden afvragen, wie de
volgende zou zijn? Ik heb er spijt ge
noeg van!"
„O..." Jantje Verstuyt, die van huis
uit Johannes Maria Verstuyt heette,
kon het zich indenken. „Nou ja... ver
geet het maar, jö. Voordat we ergens
in een warme kooi liggen en vol ge
goten worden met hete cognacgrog
hebben we misschien allemaal al een
paar dingen gedaan, die we maar be
ter zo gauw mogelijk kunnen verge
ten, niet?"
De K-XII had na aanvankelijk suc
ces het zwaar te verduren gehad. De
vooruitzichten leken niet slecht, toen
ze na de ondergang van Force Z. met
de beide divisies onderzeeboten op-
stoomde naar de wateren ten noor
den van de Tioman JSilanden. Op de
tiende december gaven de divisie
commandanten het bevel om in linie
te gaan varen en op periscoopdiepte
te blijven om uit te kijken naar vijan
delijke schepen en konvooien. Twee
dagen later kreeg de Twaalf een koop
vaarder met een hoge opbouw in
zicht. Dat was om zeventien uur. Ter
wijl de elektromotoren op volle
kracht draaiden, gingen ze er op af.
De alarmbellen rinkelden, zodat
iedereen zich naar zijn gevechtspost
begaf.
Het water was ondiep. Om achtien
uur peilden ze met het echolood nog
slechts ongeveer veertien meter. Een
volgende peiling gaf zelfs nog een
paar meter minder aan. Om achttien
uur vijftien ging de koopvaarder
dicht onder de kust ten anker en liet
de commandant van de Twaalf twee
torpedo's afvuren. Geen van beide
kwam tot ontploffing. Door de peri
scoop was zelfs geen bellenbaan
waar te nemen en naar alle waar
schijnlijkheid waren de projectielen
bij de duik, die ze genomen hadden,
al dadelijk in de modder blijven ste
ken. De commandant besloot niet da
delijk een tweede poging te onderne
men, maar af te wachten tot het don
ker was en dan boven water te gaan
om nog een paar schoten af te vuren.
Tegen negentien uur dertig dook de
onderzeeboot langzaam op. Ze was
toen precies dertien uur onder de op
pervlakte geweest en de lucht was
slecht, het gebrek aan zuurstof al
goed merkbaar, terwijl er zo'n over
druk in de boot stond, dat de com
mandant, die het torenluik open
maakte, niet naar boven behoefde te
lopen, maar uit de toren geblazen
werd en meteen aan dek stond. De
maan was nog niet opgekomen. Het
was vrij donker. Toch konden ze van
af de brug de Japanner onderschei
den, die dicht onder de wal lag. Be
hoedzaam opstomend met geruisloze
vaart, kwam de onderzeerboot dich
terbij. Het zou geen gemakkelijke
aanval worden, want de Twaalf, een
van de oudste onderzeeboten van de
Koninklijke Nederlandse Marine, be
schikte over zeer gebrekkige richt-
middelen. Bovendien maakte de zwa
re branding, die er stond, het nauw
keurig richten nog moeilijker. Op een
afstand van iets minder dan een
kwart mijl liet de commandant twee
vijfenveertig cm torpedos afvuren
en een luid gejuich ging op, toen ze
allebei het doel troffen. Dichte zwarte
rookwolken stegen op uit de gehaven
de koopvaarder, de bijna achtduizend
ton grote, „Toko Maru", die onmid
dellijk uitbrandde. Dat gaf de man- j
nen aan boord van de Twaalf moed.
Toen ze de volgende morgen vroeg j
een afgeladen tanker waarnamen,
koesterden ze goede hoop, dat die ook j
weer een behoorlijke trefkans zou
bieden. De eerste torpedo, die afge- j
vuurd werd, eentje van drieënvijftig
cm. werd echter al meteen een zoge
naamde hoogloper, die in een wolk
van buiswater langs de oppervlakte- i
voortstoof en golven van een meter i
opwierp. Op het aangevallen schip, I
dat ten anker lag, werd blijkbaar be- j
hoorlijk wacht gelopen; een van de j
uitkijken moest het projectiel gezien I
en meteen alarm geslagen hebben, j
Matrozen en officieren renden van j
voor naar achter over het dek en j
poogden nog het anker op te halen j
om te ontkomen. Daartoe was het j
echter al te laat. Een tweede torpedo
van de K-XII trof het schip ter hoog- i
te van het ketelruim. Een derde wei- j
gerde. Een vierde miste zijn doel.
Voor zover het vanaf de Twaalf viel j
waar te nemen, was de Japanner toen i
echter al in ondiep water gezonken. I
Het zou goed zijn geweest er nog een j
paar projectielen op af te vuren, j
maar de telegrafist moest dadelijk na I
het eerste alarm bericht over de aan- j
val hebben uitgezonden en toen de j
K-XII zich op periscoopdiepte van de I
kust verwijderde, stegen de eerste I
verkenningsvliegtuigen al op. De com- i
mandant achtte het daarom raad-
zaam dieper weg te duiken en hoopte,
dat zijn boot nog niet uit de lucht j
was gezien. Een half uur daarna was j
het hem al duidelijk, dat deze hoop j
ijdel moest zijn. De waarnemer aan I
de hydrofoon meldde schroefgeruis op j
korte afstand, dat snel sterker werd. j
Te oordelen naar het aantal omwen-
te, moest het een torpedojager zijn,
die op de onderzeeboot af kwam. En j
toen de Twaalf tot periscoopdiepte j
naar boven kwam, zag de comman- I
dant een korvet, dat nog slechts een j
paar mijl verwijderd was.
(Wordt vervolgdj
RUSSISCHE ingenieurs nemen al sinds geruime tijd proeven met prototypen
van een nieuw soort vliegmachines die net als een vogel met de vleugels klep
peren. Zij hopen uiteindelijk een „volksvliegtuig", een luehtauto te produ
ceren. Een proefmodel, dat dezer dagen op een vliegveld bij Moskou is ge
demonstreerd, bleek in staat met de zeer geringe snelheid van 30 km per uur
op te stijgen. Het maakte een vlucht van slechts enkele minuten. De ingenieurs
geven echter toe dat zij er nog lang niet in zijn geslaagd, een goed vliegtuig met
bewegende vleugels te maken, dat wil zeggen een toestel, aangedreven door een
kleine motor, niet te verwarren met soortgelijke toestelletjes, welke door man
kracht worden voortbewogen, zoals er o.a. in Engeland zijn gedemonstreerd.
DE SOVJET-ONTWERPERS bestuderen
vliegende vogels om meer te weten te ko
men over de fundamentele beginselen en
maken ook gebruik van slow motion-films
als hulpmiddel bij hun waarnemingen.
Vooral een organisatie die zich „de Al-
Unie-sectie voor kleppervluchtvorsing'
noemt, houdt zich ernstig met het vraag
stuk bezig.
De leider van deze organisatie, Viktor
Avetisov, deelde mede dat ten aanzien van
één element van de constructie reeds een
beslissing is genomen. Besloten is, gebruik
te maken van een niet uit een stuk be
staande vleugel, omdat de proeven uit
wijzen, dat een gedeelde vleugel het mo
gelijk maakt, het toestel veel scherper om
hoog te trekken dan met een uit één stuk
bestaande vlerk moeilijk zou zijn.
Op de vraag waarom een vliegtuig met
Advertentie
SAINT MARTIAL
bewegende vleugels in het tijdvak van de
straalmotor en de ruimtevaart de moeite
van het produceren waard lijkt, antwoord
de Avetisov, dat zijn concept vele voor
delen heeft.
„Moderne straalvliegtuigen verbruiken
teveel brandstof", zei hij. „Het is niet een
voudig ermee te vliegen en de piloot moet
een opleiding van vele jaren doormaken.
Bovendien zijn deze toestellen zeer inge
wikkeld en is de bouw ervan duur".
„Vliegtuigen met bewegende vleugels
zullen dertig maal zo zuinig zijn als ge
wone. De belangrijkste voordelen zijn de
veiligheid, het vermogen om te zweven en
verticaal te landen".
Hij vervolgde: „In tegenstelling tot an
dere methoden van vliegen maakt het
vliegen met klepperende vleugels het mo
gelijk, onmiddellijk te stijgen. Men kan
vaak waarnemen hoe sommige vogels de
vleugels dichtklappen, zich op hun prooi
laten vallen en na deze gegrepen te hebben
weer opstijgen zonder de grond te hebben
geraakt".
Avetisov deelde mede, dat de romp van
een thans in ontwikkeling zijnd vliegtuig
met bewegende vleugels wordt vervaardigd
van doorzichtig plastic. De vleugels zijn
van duraluminium, waarover 'n lichte huid
is gespannen.
Hij merkte op, dat de Russen en de En
gelsen reeds proeven hebben genomen met
door mankracht voortbewogen „kleppertoe
stellen". „Een Russische marineman heeft
enkele jaren geleden een vliegfiets ge
maakt, die slechts door spierkracht werd
voortbewogen, een type dat kortgeleden in
Engeland is verbeterd door studenten aan
de universiteit van Southampton en de De
Havilland-fabrieken".
„Tot nu toe", vervolgde hij, „hebben we
echter geen behoorlijk door spierkracht
voortbewogen toestel. Het zal er komen als
de essentiële geheimen van de vogelvlucht
ontraadseld zijn, maar dan zal het nog
altijd hoofdzakelijk een sportvliegtuig zijn,
dat alleen voor korte vluchten kan worden
gebruikt".
„Door motoren voortbewogen toestellen
met bewegende vleugels zijn iets anders.
Dat zullen lichte en vrij goedkope toestel
len Worden voor de grote massa, een ge
makkelijk vervoermiddel".
„Het zal mogelijk zijn, in deze toestellen
van Moskou naar Leningrad te vliegen
een afstand van 630 km op slechts tien
liter brandstof. Vliegtuigen met bewegen
de vleugels zullen niet groter zijn dan de
moderne auto en veel eenvoudiger van
constructie en gemakkelijker te besturen".
'Advertentie
Tweejarig meisje verdronken. In Am
sterdam-noord' is de tWee-jarige Esther de
Ridder in een water achter de ouderlijke
woning aan de Nieuwendammerdijk ge
raakt en verdronken. De kleine, die even
aan de aandacht van de moeder ontsnapt
was, werd na een kwartier onder een
roeiboot in het water gevonden.
(Van onze correspondent)
WENEN Wanneer een druk bezette
zakenman echt het verlangen in zich voelt
opkomen om er eens tussenuit te knijpen
kan een gewone vakantie hem niet meer
helpen. Hij merkt meestal pas dat hij de
managersziekte heeft, wanneer een hartin
farct optreedt of een maagzweer hem
plaagt. Ook in Oostenrijk een land
waarvan men zegt dat het volk er gemoe
delijk is en gezond denkt nemen de
managers geen vakantie, ze doen ten hoog
ste een kuur. Hieraan heeft het grote aan
tal kuurinrichtingen, tehuizen, sanatoria
en pensions zijn bestaan te danken. Onder
controle van een arts kunnen lijders aan
de managerziekte hier meestal weer ge
zond worden en ook blijven, op voorwaar
de dat zij ook na de kuur verstandig zijn
en regelmatig met vakantie gaan.
OOSTENRIJK IS opvallend rijk aan
kuurinrichtingen, omdat er een overvloed
is aan geneeskrachtige bronnen en aan
natuurschoon. Het bekendste centrum,
waar men internationale kopstukken ont
moet is het plaatsje Schruns in Vorarl-
berg. Zelfs de beroemde dirigent Herbert
von Karajan laat zich hier behandelen
wanneer hij weer eens last heeft van
nierstenen. De directeur van deze inrich
ting is een docent aan de universiteit van
Innsbruck, die bekend staat als specialist
voor het opstellen van een zg. vroegtijdige
diagnose. Het klimaat in Schruns is bui
tengewoon goed, narïielijk subalpien met
een zuivere lucht en een prachtige omge
ving. Dit laatste speelt een grote rol, om
dat de patiënten wandelingen moeten ma
ken. De therapie omvat Kneippkuur, ^sau
nabaden, massage, dieet en als 't even
kan ook sport. In de omgeving kan men
skilopen, er is een overdekt zwembad en
overal heeft men een mooi uitzicht op de
bergen, die de patiënten zo sterk boeien
dat zij niet aan zaken denken en zodoende
tot rust komen. Het dieet wordt over zo
genaamde „droge" en „natte" dagen ver
deeld. Naast zwaarlijvigheid worden hier
vooral de volgende gevallen behandeld,
reumatiek, zenuwkwalen, moeilijke spijs
vertering en bloedsomloopstoornissen en
hartzwakte.
ANDERE, BIJNA even deftige kuuroor
den zijn Igls in Tirol, waar het-Kuurho-
tel gespecialiseerd is in Kneipp-behande-
ling, en vooral Kitzbühel. Hier zijn meer
dere managerssanatoria, waar de patiën
ten natuurlijk de raad krijgen, niet deel
te nemen aan de après-ski-pretjes of aan
de lawaaierige drink- en dansavonden.
Maar Kitzbühel is groot en wie rust wil
hebben, behoeft maar uit de buurt te
blijven van het toeristische centrum. Ook
Salzburg en, in de omgeving daarvan,
het plaatsje Grossgmain hebben dergelijke
inrichtingen.
De klassieke provincies voor een kuur
zijn Opper-Oostenrijk en Karinthië. Schar-
ding aan de rivier de Inn wordt beschouwd
als de strengste kuurplaats, zodat de pa
tiënten zich daar als een soort martelaars
voelen, maar de meesten komen er wer
kelijk gezond vandaan. Geheel apart in
zijn soort is Mettnach in Opper-Oostenrijk,
waar het sanatorium zich zelf „vasten-te-
huis" noemt. Een kuurstadje nog geheel
in oude stijl is Baden bij Wenen, waar
de zwavelbaden heel sterk zijn en waar
bovendien nog ouderwets een promenade
orkest bestaat dat 's middags na het dutje
een concert geeft in de muziektent van
het mooie stadspark.
Amsterdam (Gem. Un.). Doctoraal eco
nomie E. J. A. Wilton van Reede (Amster
dam). Doctoraal filosofie R. F. M. Marres
(Amsterdam).
Eindhoven. Ingenieurs-scheikundige
technologie: H. J. A. van Dijk (Helmond),
A. A. W. A. van Eulem (Tilburg), D. R.
Wolters (Eindhoven).
Utrecht. Doctoraal rechten: mevrouw A.
J. H. C. Hoolwerffvan den Heuvel
(Amersfoort). Doctoraal rechten vrije stu
dierichting: E. L. P. L. R. Tebbenhof Rij
nenberg (Utrecht). Doctoraal theologie: W.
Huisman (Zeist) en A. C. Zijderveld (cum
laude) (Utrecht),
Groningen. Doctoraal examen tandheel
kunde: G. Warns (Groningen).
Advertentie
Een oorspronkelijk stripverhaal
door Annie M. G. Schmidt
en Fiep Westendorp
SWAN FEATURES SYNDfCATE
I
r
40. Toen de modeshow was afgelopen en tante
Patent op weg was naar huis, zag ze tot haar mis
noegen zuster Klivia. Het oude mens lag uitgestrekt
op een geparkeerde auto aan de kant van de straat
en keek tante Patent vals grijnzend aan. „Uilen en
raven over u.kakelde ze bits. „Over u en uw
kindskinderen tot in het achtenveertigste geslacht."
„Kom nu toch, zuster Klivia," zei tante Patent. „Wat
heb ik u toch misdreven? Ik heb zelfs nog gepro
beerd om het warenhuis te laten verdwijnen. Het is
me enkel nog niet gelukt. En nu wou ik dat u ons
met rust liet!" „Hi hi hi... met rust..." gierde
zuster Klivia. „Er is geen rust! Er is nimmer meer
rust! De hele stad zal ten onder gaan!" „De hele
stad?" stamelde tante Patent. „Ten onder gaan?
Waaraan?" „Aan kwellingen des jeuks.zei zus
ter Klivia met sombere stem. Toen verdween ze. Ze
loste op in lucht en tante Patent vervolgde haar
weg en stuitte een eindje verder op Buurman Bezig
die met Wethouder Wipjes stond te praten. „Ik zou u
graag onder vier ogen spreken, Buurman Bezig," zei
tante Patent. „Onmogelijk," zei Buurman Bezig op
gewekt. „Ik begeef mij juist naar het stadhuis.
9- gelukkig dat we die trein nog net gehaald
hebben", hijgde Panda, „wat doe je, Pat? Heb je nog
pijn aan je voet?" „Ik stel een onderzoek in", ant
woordde de speurder kortaf, „ik wil vaststellen of men
mij met opzet in een spijker heeft laten trappen".
„Maar die spijkers waren voor onze banden bedoeld!"
riep Panda, „iemand heeft ons vertraging willen be
zorgen, Pat! We moeten uitzoeken wie dat heeft ge
daan en waarom!" „Niet nodig!" antwoordde Pat O'
Nozel, „een beroemd detective laat zich niet vertra
gen! Door gauw de laatste trein te nemen zijn we
die spijkerstrooiers te slim af geweest!" „Laten we het
hopen", zuchtte Panda, „een trein kan in ieder geval
geen lekke band krijgen". Van lekke banden was dan
ook geen sprake meer, maar wel sprong op dat mo
ment een late reiziger op het achterbalkon van de trein
die zich reeds in beweging had gezet. „Schurken zijn
het", mompelde deze, gemelijk met zijn vingers knak
kend, „om me zo hard te laten lopen. Ze denken er
helemaal niet aan dat een graaf daar niet van houdt.
Ruwe geesten!"
