O
Verdiende (winnende) doelpunt bleef uit
voor Feijenoorders tegen Benfica
Scheidsrechter Kandlbinder een lankmoedig man
Trainer van Feijenoord: de twaalfde man
RITMEESTER
PIKEUR iinil
geluk hadden we gewonnen''
IO x genieten
Nederlandse kampioen vormde beter sluitend geheel
Franz Fuchs: „Met beetje meer
Duel om Europese
beker reikte tot
voor Nederland
ongekende hoogte
De brompettist...
Alstublieft...
voor 1.40 kunt u
Hans Kraay dupe
van vandalisme
DONDËRDAG 11 APRIL 1963
23
f HET
BEKENDE
GELE DOOSJE
Waarheid
Mr ESSO BENT U BETER UIT!
Uitslag niet vreemd
(Van onze sportredacteur)
De voetbaldwaa-s die gisteravond bui
ten de hekken van het stadion Feijenoord
in Rotterdam met een doodleuk gezicht
honderd gulden bood voor een kaart
voor Feijenoord—Benfica bleef als een
eenzame in de woestijn staan toen de
match-van-het-jaar begon. Hij heeft, zo
hoorden wij van'een suppoost wel hon
derd keer het wijze hoofd geschud over
zoveel onbegrip voor de waarde van het
geld. In arrenmoede is hij naar een café
met een t.v.-toestel vertrokken.
Daar heeft hij het wellicht begrepen
waarom niemand honderd gulden wilde
hebben in ruil voor z'n kaartje: een plaats
vóór een wedstrijd voor de halve finale
van de Europese beker is namelijk niet in
geldwaarde uit te drukkep en degenen die
soms hemel en aarde hebben bewogen Om
de match te zien hebben dat drommels
goed begrepen.
En ze hebben gelijk gekregen ook. Want
men zal een lieve tijd moeten wachten
voordat er weer een wedstrijd komt zoals
die van gisteravond. Een wedstrijd die al
les in zich borg dat men van een voet
balwedstrijd mag verwachten. Behalve
dan doelpunten, maar het eigenaardige
was dat ondanks dat ontbreken van goals
geen weldenkend voetbalminnaar kon be
weren dat hij ze echt had gemist. Natuur
lijk, Feijenoord had echt wel een doelpunt
verdiend, maar ook dat gelijke spel was
toch wel degelijk een resultaat om trots
op te zijn.
De overwinning op Servette in drie wed
strijden was een prima resultaat, de ze
ge op Vasas ook in drie matches
was voortreffelijk, de triomf op Stade de
Reims maakte Feijenoord tot een ploeg
van formaat, maar 'dat gelijke spel op de
houder van de Europese beker Benfica is
zonder meer een resultaat dat de ploeg
tot een van de grote in Europa maakt.
Voor ons was de krachtmeting van gis
teravond een duel-van-de-waarheid; een
wedstrijd waarin uiteindelijk het bewijs
moest worden geleverd dat Feijenoord ook
echt voetbal kan spelen. Op Europees ni
veau wel te verstaan. En dat hebben de
Rotterdammers gepresteerd.
En nu mag men met verhalen komen
dat Benfica toch eigenlijk wel teleurstel
de, wij moeten daar direct tegenover stel
len dat het in het edel voetbalspel toch
ook weer zo is dat een club net zó goed
spéélt als zijn tegenstander toelaat. En
Feijenoord, het zij voorop gesteld, heeft
Benfica heel weinig toegestaan. Al die
sterren als Costa Pereira, als Cavem, als
Augusto, als Aguas, als Eusebio en noemt
u ze meer op, ze verbleekten tegen dat
onvermurwbare Feijenoord dat 64.000
ménsen liet zien dat zijn voetbal niet al
leen maar rust op conditie en een juiste
rhentale instelling, zoals zovelen tevoren
hebben gedacht.
Het zij toegegeven, het gelijke spel biedt
de Portugezen met de thuiswedstrijd in
Lissabon voor de boeg ruime perspectie
ven voor het bereiken van de finale in het
Wembleystadion op 22 mei. maar ook al
zou dat zo zijn, dan nog mag men Feije
noord blijven bestempelen als een club
van groot formaat, die voorkwam dat te
gen achttien karaats voetballers de waar
heid aan het licht kwam. En met de waar-
Advertentie
Hij was direct aan 't ding verknocht
Toen hij een „Wilwelbrommer kocht;
Voorbij was 't fietsen, zwoegen, trappen
En 't ademloos naar zuurstof happen.
Nu komt hij als het blazen wordt
Geen lucht voor de trompet tekort;
De hoogste C galmt ongedwongen
Uit zijn thans welgevulde longen.
En en passant tuft hij vooruit
Met een zo zuiver bromgeluid;
Geen wonder want zijn brommachine
Krijgt Esso olie en benzine!
heid bedoelen wij dan een nederlaag met
zeker drie doelpunten verschil.
Feijenoord heeft gisteravond verreweg
het grootste deel van de speeltijd een zo
duidelijk overwicht gehad, dat dat gerust
wel met een doelpunt had mogen worden
gehonoreerd. Die verdiende goal bleef ech
ter uit omdat enerzijds net dat greintje
geluk achterwege bleef dat 'n ploeg zo af
en toe moet hebben, anderzijds omdat Ben
fica in de loop van de wedstrijd steeds
beter ging begrijpen dat met dit Feijenoord
waarlijk niet viel te spotten en dus ex
tra maatregelen nam om ten koste van
alles een doelpunt te voorkomen. En met
het welslagen van dat plan waren zij bij
het eindsignaal van scheidsrechter Kandl-
binder maar al te verheugd. Maar kende
het voetbalspel nog een methode om de
winnaar aan te wijzen, dan zou de Rot
terdamse ploeg zeker een puntenzege heb
ben geboekt.
Want wij kunnen ons niet herinneren
ooit een wedstrijd van een Nederlands
voetbalteam, en laat staan een clubelftal,
te hebben gezien dat zo veel gaaf voet
bal opleverde. En vooral voor de rust reik
te het duel tot een hoogte die naar Ne
derlandse begrippen onbereikbaar werd ge
acht. Het wil namelijk nogal wat zeggen
als men een ploeg als Benfica zo van re
pliek kan dienen dat het hele elftal naar
het eigen strafschopgebied holt om daar
de uiterst gevarieerde vijandelijke aanval
len te onderbreken; het wil ook nogal
wat zeggen als men voetbaltovenaars als
de Portugese rood-witten dwingt met trap
pen „ins Blaue hinein" het gevaar weer
even af te wenden.
En het wil ook nogal wat zeggen
als een virtuoze voetballer als Cavem de
hulp moet inroepen van één en soms twee
ploeggenoten, omdat hij geen kans ziet de
Nederlandse linksbuiten Moulijn te be
dwingen. Het is nog maar weinig ploegen
de afgelopen drie jaren gelukt Benfica uit
zijn evenwicht te brengen, maar Feijenoord
presteerde dat gisteravond voor die 64.000
weer uiterst luidruchtige supporters die
niets te dol, niets te dwaas en niets te
luidruchtig achtten.
Feijenoord kreeg in die eerste speelpe
riode van 45 minuten weinig kansen, maar
de schrik zat er wel degelijk in bij de be
kerhouders, die Feijenoord kwalitatief on
getwijfeld hebben onderschat. En wel
vooral als team. Want daar lag ongetwij
feld een zwaartepunt. Feijenoord mag dan
niet de beschikking hebben over elf ster
ren zoals Benfica dat wel heeft, de Neder
landse kampioen heeft een beter sluitend
geheel. Technisch mogen dan Eusebio, San-
tana en hoe ze allemaal ook mogen he
ten, vaardiger zijn, als team komen zij
toch veel te kort.
Stade de Reims bouwde op Raymond
Kopa, Benfica op Eusebio, maar geen
van beide sterren werd een matchwinner
tegen een verdediging als die van Feije
noord, waarin niemand eigenlijk schitter
de maar die wel weer een linie vormde
waar nagenoeg geen wig in was te drij
ven. Eigenlijk alleen midvoor Aguas heeft
een kans van de eerste rangorde gehad,
maar hij faalde zoals rechtsbuiten Berg-
holtz overigens voortreffelijk spelend
Op dit moment uit de tweede helft
hebben zeer velen de adem ingehou
den. Men ziet het: de bal gaat maar
net aan de voor Feijenoord verkeerde
kant van paal langs. Van det Gijp en
Kruiver rechts en Bergholtz (nog net
zichtbaar achter doelman Costa Pa-
reira) kijken met lede ogen toe.
als rechtsbuiten dat twee keer deed
voor het doel van Costa Pareira.
Die stugheid, die onvermurwbaarheid
van Feijenoords laatste linie had ook tot
gevolg dat de Portugezen toch al zo
„balverliefd" zich steeds meer lieten
verleiden tot breedtespel, dat een niet ge
ringe tempovertraging tot gevolg had. Vol
gens de begrippen van modern voetbal le
verde daarbij vrijwel iedere speler zijn
aandeel, zodat die aanvallen een massaal
aanzicht kregen.
Maar tegen een Nederlands speltype
bleek dat nu juist een gevaar apart. Want
ook een ploeg als Feijenoord heeft ruimte
nodig en dat kreeg men door die massale
aanvallen van Benfica. Dat er geen doel
punt op volgde was louter en alleen te wij
ten aan het feit dat Feijenoords midden
linie in de opbouw de bal juist iets te
lang in bezit hield waardoor Moulijn en
Bergholtz al lang weer gedekt stonden als
zij in de aanval werden betrokken. Vooral
in de tweede helft toen Moulijn zowel als
Razendsnel reageerde keeper Pieters
Graafland, klemvast drukt hij het leer
tegen de borst. Dit waarschijnlijk tot
grote opluchting van Kraay (rechts)
en KIaassens (midden). Wondervoet-
baller Eusebio schijnt het minder ge
slaagd te vinden. De geheel linksstaan-
de Benfica-speler steekt als protest zijn
hand op. Overigens overbodig, want
wat valt er eigenlijk te protesteren?
Bergholtz niet zelden een extra mannetje
bij zich kregen en steeds duidelijker werd
dat Benfica zich tevreden ging stellen
met een gelijke score.
Hoe virtuoos Moulijn hij speelde de
beste wedstrijd die wij ooit van hem za
gen zich ook vrijmaakte en hoe knap
Bergholtz zijn bewaker ook voorbijkwam,
daar in het centrum van Benfica stond
steeds weer die „samenscholing" die als
opdracht had gekregen ten koste van alles
een goal van Feijenoord te voorkomen.
Aan vrije kansen is Feijenoord even
min trouwens als Benfica na rust toe
gekomen, ook al scheelde het zo af en toe
maar heel weinig. Zo werd het langzaam
maar zeker een duel tussen verdedigin
gen die in niets voor elkaar onder de
den maar een duel ook dat tot het ein
de toe constructief voetbal te zien bleef ge
ven dat een maximum een spanning in
zich borg.
Een duel ook op een peil dat men op een
Nederlands voetbalveld niet snel weer te
zien zal krijgen. Nogmaals, gezien de spel-
verhouding had Feijenoord heus wel een
goal verdiend. Dat die niet op 't scorebord
is gekomen, is jammer, maar daarnaast
is onomstotelijk vast komen te staan dat
de Rotterdamse kampioensploeg een peil
kan bereiken dat in Nederland voor on
mogelijk werd geacht.
„Ik denk dat ze vreemd opgekeken
hebben". Hans Kraay, de steunpilaar
van de Feijenoord-verdediging leefde
nog helemaal in de sfeer van de wed
strijd. Zijn ogen schoten vuur. „Zij heb
ben in benauwdheid gezeten, geloof
dat maar. In Lissabon zullen wii ze
nog wel eens wat anders laten zien.
Kraay die daarmee de gevoelens
van de dodelijk vermoeide Feijen-
oordploeg vertolkte, vond dat de
Rotterdammers hadden kunnen win
nen. „Wij schoten echter te weinig. De
scheidsrechter? Die was bar slecht.
Al heeft hij mij terecht opgeschreven.
Eusebio gaf me een stomp en hij kreeg
hem terug".
De stemming was niet uitbundig in
de Rotterdamse kleedkamer. Bergholtz
vertelde aan een Franse verslaggever,
dat hij Benfica zeer goed had gevonden
doch Kreijermaat viel hem in de rede
met de opmerking dat Eusebio hem
was tegen gevallen. „Het is ook maar
een mannetje met twee benen". In een
mengelmoes van Duits en Nederlands
verklaarde Franz Fuchs: „Ik heb al
tijd gezegd dat we het konden en met
een beetje meer geluk hadden we ge
wonnen". Eusebio en Augusto vond de
Oostenrijker de beste Portugezen. Aan
voerder Kerkum verschilde met hem
van mening: „Wij niet hun, maar zij
hebben ons belet te spelen, door vast
houden, obstructie, enzovoorts".
De toegang tot de Benfica-kleedka-
mer bleef lang gesloten. Pas toen de
meeste spelers al weer onder de douche
vandaan waren werd de deur op een
kier gezet en konden de verzamelde
journalisten één voor één naar binnen.
Trainer Riera was in druk gesprek ge
wikkeld met Leo Hom, die als zijn
mening gaf dat Benfica snel en met
meer intelligentie had gespeeld.
Riera in een keurig blauw kos
tuum gestoken in tegenstelling tot zijn
voorganger Bela Gutmann vond dat
de ontmoeting een botsing was geweest
tussen twee stijlen. Fysieke hardheid
tegen atletisch kunnen, waarbij de uit
slag hem niet vreemd voorkwam.
„U moet niet vergeten, wij misten
Kandlbindler leest spil Raul van Ben
fica de les, waarbij Humberto en
Bergholtz de toehoorders zijn.
Scheidsrechter Kandlbinder heeft het
gisteravond verre van gemakkelijk gehad
tijdens het duel tussen Feijenoord en Ben
fica. Vooral in de tweede helft, toen
steeds duidelijker werd dat een doelpunt
goud waard zou zijn. Kandlbinder deed
zich toen naar onze mening iets te veel
Met alle kracht die in hem is vuurt
Bennaars (rechts) op het Portugese
doel, maar het witte ronde ding zal
over de lat suizen. Cavem heeft geen
schijn van kans meer de Feijenoorder
in zijn rush te stuiten.
kennen als een lankmoedig man. Bij ru
zies tussen Kerkum en Silva en tussen
Moulijn en Cavem en Santana had hij
naar onze mening wel wat strenger op
mogen treden.
En vooral ook toen Kraay een tegen
stander een onvervalste kopstoot toedien
de. Feijenoords spil mocht toen echt wel
van geluk spreken dat er maar één keer
't scheidsrechtersboekje aan te pas kwam.
Enkele vreemde beslissingen werden voorts
ook wel in de hand gewerkt omdat de West-
Duitser kennelijk gebrek aan adem had
waardoor hij bij het steeds snel wisselen
de spelbeeld niet tijdig ter plaatse kon
zijn.
Maar voor het overige niets dan lof voor
de referee, die dan af en toe misschien
wel wat veel mocht fluiten, maar die er
mee bereikte dat de wedstrijd hem niet
uit de hand liep. En buiten dat alles nog
om, wij geven het u te doen om een match
waarin zo veel op het spel staat en waar
in 64.000 kijkers voor een werkelijk hels
lawaai zoren met vaste hand te leiden
en werkelijk recht te spreken in situaties
waarin het veel meer op intuïtie aan
komt dan op pure kennis van het spel
regelboekje.
twee van onze beste spelers, Torres en
Simoes, die beiden geblesseerd zijn".
De overige Portugezen deden er veelal
het zwijgen toe. Santana lag met een
dik omzwachtelde enkel op een massa
getafel en beduidde dat zijn blessure
een gevolg was van een botsing met
Kraay. „Par accidente", verduidelijk
te hij.
De 31-jarige Jose Aguas drukte zich
in het Engels uit. „Feijenoord is niet
te vergelijken met teams als Real Ma
drid en Dukla, maar toch zijn de Rot
terdammers mij niet tegengevallen."
Linkshalf Coluna vond het publiek een
verschrikking, maar hij tyegreep wel
dat het voor Feijenoord een geweldi
ge steun betekende.
De scheidsrechter Josef Kandlbinder
tenslotte was zeer kort in zijn commen
taar: „De wedstrijd was een reclame
voor de Europese Jairplay-actie". Op
de vraag, wie beter was geweest ant
woordde herr Kandlbinder: Dat gaat
mij niet aan. Ik beperk mij tot het
fluiten".
Advertentie
De woeste schare van Feijenoord heeft
gisteravond zijn elf favorieten vuriger dan
ooit toegejuicht en daarbij de steun ver
leend die voor een voetbalploeg haast on
ontbeerlijk is. Zo gauw wordt echter de
man achter de schermen vergeten, de
trainer. Wat de Oostenrijker Franz Fuchs
tot dusver heeft bereikt met Feijenoord,
stempelt hem zonder meer tot een trainer
van grote klasse.
Aan het trainen van een voetbalploeg
zit meer vast dan het afwerken van een
bepaald oefenschema dat uit „het boekje
kan worden gehaald, maar tot dusver
heeft Fuchs zijn team steeds in het veld
kunnen brengen in de technisch grootst
en mentaal ideaalst denkbare vorm. En
dat is voorwaar een taak waar men voor
al niet te licht over moet denken.
Tot voor kort zou alleen al de gedachte
aan een wedstrijd tussen een Nederlandse
club en een ploeg als Benfica bij voet
balliefhebbers een meewarig glimlachje
op 't gezicht hebben getoverd; dat op dit
moment een duel tussen beide teams een
echte wedstrijd is waarin nota bene de
Nederlandse ploeg niet alleen een waar
dig tegenstander is maar zelfs nog bij
tijd en wijle een geduchte meerderheid
kan demonstreren, dat is ook het werk
van de trainer. Waarvan hierbij graag
even acte.
Grote vreugde kan snel verkeren in
diep leed. Dat ondervond woensdag
avond Hans Kraay, de sublieme stopper
van Feijenoord. Nauwelijks had hij de
vorstelijke premie gebeurd, toen hem
op het officiële parkeerterrein van het
stadion een teleurstelling wachtte. De
grote achterruit van zijn gloednieuwe
wagen bleek door een steen te zijn ver
brijzeld. De stromende regen had ver
volgens het fraaie, lichte interieur van
■1" wagen voor een groot deel bedorven.
