Staking van ontevreden
Franse verpleegsters
Men gaat met de auto niet
verder, wel later van huis
Herdenking van Louis Couperus
FEIJENOORD EN
DE POLITIEK
TONEEL IN HAARLEM
De boer op nieuwe wegen
mor i 1/ n a
irubLiinHni
Lange Gavioli
naar Essen
Irak: Nieuw kabinet
Politie in actie tegen
ban-de-bommers
Iti de vishal
en op zee
1/ tl
1% II
MAANDAG 13 MEI 1963
Betogen op jasje mag
WEEKABONNEMENTEN
Kerkelijk nieuws
„Zo Ik Iets ben gespeeld door de Haagse Comedie
Op 10 juni a.s. zal het honderd jaar geleden zijn dat Louis Couperus werd
geboren. Ter herdenking van die geboortedag heeft de Couperus-kenner dr.
H. W. van Tricht naar grote lijnenaangegeven door de zeer actieve chef
der afdeling Kunsten van het ministerie van O., K. en W., dr. Hulsker een
soort scenario voor een toneelavond samengesteld en hij heeft zich op een even
frisse als boeiende wijze van die taak gekweten. Het was een hachelijke onder
neming, want bij gelegenheden als deze dreigt altijd het gevaar van onmatige
persoonsverheerlijking en, als gevolg daarvan, een onvoldoende critische zifting
van het beschikbare materiaal.
Simon Koster
Mijnenvegers naar
NAVO-oefening
(Van onze correspondent
PARIJS. In Frankrijk hebben vrij
dag 200.000 mannen en vrouwen van het
verplegend ziekenhuispersoneel gestaakt
voor een vijfdaagse werkweek van
40 uur zonder loonsverlaging.
De huidige werkweek telt 6 dagen of
wel 48 uur. In alle ziekenhuizen be
staat een schromelijk gebrek aan ver
plegend personeel, waardoor de minst
ernstige zieken worden overgelaten aan
ongediplomeerde krachten.
Alleen al in Parijs komt men 2.000 ver
pleegsters tekort, welk aantal binnen en
kele jaren zal stijgen tot 15.000.
Het toenemend tekort wordt in de hand
gewerkt doordat vele verpleegsters na hun
opleiding in de gemeenteziekenhuizen, be
ter betaalde betrekkingen aanvaarden in
particuliere klinieken. In overheidsbedrij
ven hebben zij van 7 zondagen slechts
één zondag vrij, terwijl zij hun vakanties
moeten opnemen in maart, april, oktober
of november.
Vrijdagmiddag hebben 3.000 verplegers
en verpleegsters voor het stadhuis in Pa
rijs gedemonstreerd. Wij vroegen een
oudere verpleegster naar haar arbeids
voorwaarden. Zij verdient 600 frank en
haar man. die bij de Parijse autobusdienst
werkt, 700 frank per maand. Van deze
1300 frank per maand, moeten man, vrouw
en zes kinderen leven, wat aan de zeer
krappe kant is. Een groot deel van de
dag worden de kinderen aan hun lot
overgelaten. Man en vrouw zien elkaar
door ongeregelde diensten slechts weinig.
„De lange Gavioli", een monumentaal
kermisorgel, is een van de typisch
Nederlandse inzendingen voor de
Nederlandse week die van 15 tol 22 mei
in Essen wordt gehouden.
Het orgel, dat in Essen dagelijks
concerten zal geven, wordt door de
Steenkolen-Handelsvereniging in sa-
werking met de stichting „Stadsont-
spanning Utrecht", het museum „Van
speeldoos tot pierement" en de Utrecht
se VVV naar Duitsland gestuurd.
De Italiaanse orgelbouwer Gavioli
bouwde het in 1903 in Waldkirch, een
plaatsje in het Zwarte Woud. Het is
een zogenoemd 87-toets boekorgel me
onder andere de registers viool, piccolo,
trompet en trombone. Het is ook voor
zien van xylofoon. Het front, dat
wordt opgeluisterd door vijf bewegen
de beelden, heeft een breedte van vijf
meter.
„De lange Gavioli" kwam in 1955 na
vele omzwervingen langs Europese
kermissen en jaarmarkten in het be
zit van de stichting „Stadsontspan-
ning Utrecht". Het verkeert nog
steeds in een uitstekende staat. Bij
speciale gelegenheden worden er con
certen mee gegeven. Zo oogstte „De
lange Gavioli" vorig jaar op de Dutch
flower show in Londen veel succes.
Samen gaan zij nooit met vakantie, want
de man moet zijn verlof nemen in juli of
augustus.
Vrijdag staakten in Parijs eveneens de
telefonistes in alle radio- en televisie-stu
dio's. Voor het ministerie van financiën
demonstreerden vrijdagmiddag ook nog de
leden van het personeel bij de centrales
voor de atoomenergie, die 34 betaalde va
kantiedagen verlangen.
BAGDAD Terwijl men in het door cri
ses geplaagde Syrië bezig is met de vor
ming van een nieuwe regering, is in Irak
de andere federatiegenoot in de nieuwe
Verenigde Arabische Republiek onder lei
ding van Egypte het afgelopen week
einde een nieuwe regering gevormd.
Zij staat onder leiding van de oude pre
mier (Achmed Hassan el Bakr) en ver
toont slechts geringe veranderingen ten
opzichte van de vorige. De in Syrië zo
aangevallen Baath-partij heeft haar over
heersende positie behouden. Er is echter
een nieuwe portefeuille ingesteld, name
lijk voor zaken betreffende de toekomsti
ge federatie met Egypte en Syrië. (Reu
ter. AFP)
De politie van Maassluis is in actie ge
komen tegen anti-atoombom-betogers, die
ondanks een gemeentelijk verbod op de
markt in deze plaats demonstreerden.
De betogers liepen met spandoeken en
deelden pamfletten uit. De politie arres
teerde zeven dragers van spandoeken of
borden en bracht hen naar het politie
bureau, waar proces verbaal werd opge
maakt. De spandoeken en draagborden
werden in beslag genomen.
Een der betogers had zijn jasje, dat van
vinyl of een andere kunststof was ge
maakt, met leuzen beschilderd, maar om
dat de verbodsbepalingen hierop niet van
toepassing waren, werd tegen hem niet
opgetreden.
De ban-de-bommers waren hoofdzakelijk
uit Rotterdam afkomstig. Zij wilden ge
bruik maken van de grote drukte, die in
verband met moederdag in dit winkel
centrum heerste, om de aandacht van het
publiek op hun actie te vestigen. De
actie verliep overigens zonder ongeregeld
heden.
Autobezit leidt kennelijk niet in de
eerste plaats tot het afleggen van veel
grotere afstanden, maar tot later ver
trek van huis. Als dat zo doorgaat, be
tekent dit, naar mate er meer' Neder
landers een autootje aanschaffen, dat
er een grotere topdrukte komt op de
zondagen.
De middag- en dagtrek uit de steden
van de randstad Holland omvat momen
teel in de zomer bij redelijk weer vijf
entwintig tot dertig percent van de be
volking. Tviee-derde van deze trekkers
blijft binnen een straal van dertig kilo
meter van huis. In het algemeen zoekt
men een bepaald doel, wil men vrij zijn,
blijft men veelal dicht bij de wegen,
vindt men graag behoorlijke voorzienin
gen en vertoeft men graag in de ratuur
of bij spectaculaire technische werken
Dit wordt opgemerkt in „recreatieruim
ten in Nederland" van de rijksdienst
voor het nationale plan. Voor de verkortp
werkweek een feit werd. trok ■•ijf per
cent van de bevolking van de vier grote
steden er een weekendje tussen uit.
Van de vakantiegangers, die buiten de
woonplaats maar in ons land vertoefden
ging in 1960 bijna de helft naar de toe
ristengebieden op de zandgronden, 22 per
cent naar de badplaatsen, en vier percent
naar de watersportcentra. Ongeveer een
kwart was elders in ons land.
Meer dan de helft van deze akanties
werd genoten in één maand tijd: van
half juli tot medio augustus. De drukste
week was de eerste van augustus. Be
rekend is dat toen ongeveer 1.340.000 Ne
derlanders in eigen land en niet "mis op
vakantie waren, Meer dan de helft van
de Nederlandse bevolking bracht in 1960
geen vakantie door buiten de woonplaats
Ongeveer een achtste van de bevolking
ging naar het buitenland.
Voornamelijk gebaseerd op de capaci
(Van onze landbouwmedewerker
ALLE KRINGEN die met de -fzet var
melk en de daaruit bereide produkten te
maken hebben, beraden zich al geruime
tijd over de vraag, hoe men de steeds
wassende melkstroom enigszins kan beteu
gelen. De beperking van de overheidstoe
slag tot een bepaalde hoeveelheid is hier
voor blijkbaar niet voldoende. De melk -
veehouder op zich voelt die rem niet di
rect, omdat de toeslag niet per bedrijf
aan een grens gebonden is. Degenen die
met de regeling belast zijn zien langza
merhand wel, dat zij toch elke veehouder
apart aan banden moeten leggen. Zij
vechten nu over de vraag, hoe dat met
de minste bezwaren gedaan kan ;rden
Tezelfdertijd wordt er beraadslaagd over
de elk jaar verder teruglopende opper
vlakte consumptie-aardappelen in ons
land. Terwijl van 1952 tot 1962 het aan
tal melkkoeien met een achtste pet. steeg,
daalde in diezelfde tien jaar de opper
vlakte consumptieaardappelen met een
derde (op de klei met 10 pet., op het zand
met 60 pet.). Deze gang van zaken beves
tigt de vroegere ervaring, dat overheids
steun aan een produkt (melk) vaak tot
overproduktie leidt. Bij de melk ien wij
dit gebeuren, terwijl de klachten over het
ontoereikende van de steun niet van de
lucht zijn.
HOE IS DAT MET elkaar te rijmen,
zult u vragen. Wel, dit is vrij eenvoudig
elk veehoudersbedrijf is door zijn opper
vlakte en zijn arbeidsbezetting op een
zeker aantal melkkoeien ingesteld. Gaat
een veehouder een koe minder melken, dan
lopen zijn inkomsten met ongeveer 1200
gulden terug, zonder dat de uitgaven noe
menswaard dalen. Gaat hij daarente
gen een koe meer melken, dan stijgen de
inkomsten met hetzelfde bedrag zonder
dat de uitgaven veel groter worden.
Wij kunnen daarom wel stellen dat het
melken van een koe boven de vroegere
bezetting voor de boer omstreeks twee
duizend gulden voordeliger is dan een
koe onder de oude bezetting te melken.
Het is dus helemaal niet verwonderlijk
dat de melkstroom voortdurend stijgt. Zo
lang de overheid een bepaalde prijsgaran
tie blijft geven zal dit zo doorgaan, ten
zij de verantwoordelijkheid voor het te
veel volledig bij de producente"n wordt ge
legd. En hierover is men dus nu aan
het dokteren.
HET MERKWAARDIGE is, dat het bij
de consumptieaardappelen in alle opzich
ten anders ligt. Wij zagen al dat de pro-
duktie de laatste jaren niet toe maar af
neemt. De consumptie-aardappel wordt
niet door de overheid gesteund. Integen
deel, als de prijs eens wat hoog oploopt
waarvan de teler vaak nog niet het
meeste profiteert en „het volk" begint
te klagen, gaan de grenzen dicht en de
prijzen dalen.
Zijn daarentegen een volgend jaar de
prijzen slecht, zodat de teler grote ver
liezen lijdt, dan eet iedereen .oedkope
aardappelen en de overheid steekt geen
vinger uit. Dit is nauwelijks nog een eer
lijk spel te noemen en het is daarom
begrijpelijk dat een teler die onder min
der gunstige omstandigheden aardappelen
moet verbouwen, de teelt, inkrimpt of ge
heel staakt. Dit is voor hem vaak minder
schadelijk dan het melken van minder
koeien voor de veehouder is, omdat de
aardappelteler een ander gewas kan ver
bouwen. Toch wordt ook dit steeds be
zwaarlijker omdat de teelt van aardappe
len aan een bepaalde arbeidsbezetting ge
bonden is en tevens een aanschaf van ma
chines vraagt, die eerst bij een v ij grote
opppervlakte rendabel zijn.
HET MAG daarom haast een wonder
heten, dat er elk jaar opnieuw nog weer
voldoende consumptie-aardappelen in ons
land worden geteeld. Dit is dus niet te
danken aan onze overheid, maar uitslui
tend hieraan dat onze aardappeltelers zul
ke goede vaklui zijn en dat wi' daarnaast
een stand van aardappel-exporteurs bezit
ten, die eveneens alleszins voor hun taak
berekend zijn. Het is te hopen dat. als
over enkele jaren de grenzen binnen de
landen van de E.E.G. voor goed open
gaan en zij hun vleugels vrij kunnen uit
slaan, beide groepen de volle vruchten van
hun deskundigheid zullen plukken.
N.A.
KyareoogW'vwtYYioooryrgyry'rer*'
dienen uiterlijk op woensdag te worden
betaald, daar de bezorgers op donder
dag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE
Geref. Kerken
Beroepen te Haulerwijk (Fr.) C. A. Ver
hoog te Winsum (Fr.).
Geref. Kerken (Vrijgemaakt)
Beroepen te Amersfoort-Centrum (3de
pred.pl.) (2de maal) J. Kok te Enschede-
Zuid.
Chr. Geref. Kerken
Beroepen te Arnhem J. Keuning te Vee-
nendaal. Beroepen te Papendrecht M.
Vlietstra te IJmuiden.
teit van de aanvoerwegen leidt een ruwe
raming tot een aantal van ongeveer tach
tigduizend buitenlanders, die op een top
dag een dagbezoek aan ons land brach
ten. Voor de topweek is geschat, dat hon
derdveertigduizend buitenlandse vakantie
gangers in ons land waren van wie een
derde bij familie en kennissen logeerde.
In 1960 overnachtten in ons land naar
schatting 5,8 miljoen buitenlanders.
WELLICHT gestimuleerd door de lichte
lijk ironische zelfkritiek die Couperus, ook
in het openbaar, nooit heeft geschuwd,
hebben Hulsker en Van Tricht zich daar
gelukkig niet toe laten verleiden. In „Zo
ik iets ben.is het vrijwel alleen Cou
perus zelf die aan 't woord is en dan
nog bijna voortdurend op zijn gelukkigste
momenten. Voor zo ver er verheerlijk'
wordt (door de critici Sillem en Van Deys-
sel) gebeurt dat. dankzij de stijl van de
vertolking, met vele korreltjes zout; en
van de neersabelende recensies door Kloos
en Van Nouhuys wordt geen enkel on
aangenaam woord verzwegen.
„Zo ik iets ben, dan ben ik een Hage
naar", heeft Couperus geschreven en daar
aan heeft de Haagse Comedie onbetwist
baar het recht ontleend, deze herdenking
voor haar rekening te nemen. Maar dat
bracht gelukkig niet mee dat bij de keus
van het tekstmateriaal de nadruk op de
„Haagse" kant van het werk van Coupe
rus kwam te liggen. Die keus is duidelijk
bepaald door het streven, de grote veel
zijdigheid van de kunstenaar te laten
zien, en bijgevolg spreekt uit £iet gekozen
materiaal vóór alles de hartstochtelijke
liefde van Couperus voor het Zuiden en
voor de antieke wereld; zijn gevoelens ten
opzichte vavf zijn geboortestad en geboor
teland komen er heel wat minder harts
tochtelijk, veel meer kritisch getint uit te
voorschijn. De echte Hagenaar, de Haye-
naar-tegen-wil-en-dank. komt eigenlijk al
leen tot uiting in de episodes met de hond
Nerone, de kat Imperia en de oude Tro-
fime, ontleend aan korte schetsen die des
tijds als feuilletons in Het Vaderland zijn
verschenen en die tot het charmantste
maar niet het belangrijkste werk van Cou
perus behoren.
MEN MAG HET dr. Van Tricht niet
euvel duiden dat zijn aaneenschakeling
van „flitsen" minder gelijkenis vertoont
met een echt toneelstuk dan met het gen
re der „tableux vivants" zoals we dat uit
het eerste hoofdstuk van „Eline Vere"
kennen, ook al ontbrak daarbij dan het
gesproken woord dat nu juist het voor
naamste element van de voorstelling
De cupdroom van Feijenoord is voorbij.
£>e kranten zijn alle met ontroerende
verhalen gekomen over het heroïsche ein
de van de strijd. Maar dat deze roes niet
eens zou zijn begonnen als Kerkum niet
in de revanche-match tegen Servette een
strafschop had durven nemen memoreert
DE TELEGRAAF. Het stond 0-3 en de
strafschop moést slagen om Feijenoord
nog een beslissingsmatch te bezorgen.
„Coen schudde nadrukkelijk „nee"
naar de zijlijn waar Franz Fuchs op de
reservebank zat en naar zijnaanvoerder
Gerard Kerkum. Bennaars en Kraay
maakten hetzelfde gebaar, naar hun cap
tain. Niemand wilde de verantwoording op
zich nemen.
Wat kon Gerard Kerkum, de rots zoals
zij hem noemden, anders doen dan zelf
naar de penaltystip stappen. Waaraan
dacht hij op dat moment? Verwenste hij
het ogenblik dat men hem aanvoerder ge
maakt had. Wie zal het zeggen?
Langzaam stapte hij naar voren. Legde
de bal „goed" en schoot hard. keihard
langs doelman Schneider die een kans
loze noodsprong maakte."
Toen ontstond de cup-roes, Vasas,
Reims, Benfica
„Allemaal omdat een kalme, sympatie-
ke Rotterdamse aanvoerder op 19 septem
ber van het jaar 1962, om veertien minu
ten voor tien raak schoot toen iedereen al
alles verloren achtte.
Het is goed na al het (feest)gedruis, na
alle spanning en de fantastische prestatie
die Feijenoord in de strijd om de Europa
Cup leverde, hier even heel even
bij stil te staan."
In hetzelfde blad staat Pasquino even
stil bij de charge van de Europese politie
mannen na de wedstrijd.
„En thans zag men het voordeel dat er
in die zuidelijke landen in is gelegen bij
de politie te zijn. Die haalde de gummilat
over de medevaderlanders, die inmiddels
bezig waren het gescheurde truitje te ver
delen en daar de supporters ongewapend
waren, pikten de gewapende politiesuppor-
ters de flarden van het truitje in
Waar zij op los geslagen zouden hebben
wanneer Feijenoord gewonnen had, durf
ik slechts aarzelend te beantwoorden. Als
leek en zonder rancune vanwege de
gemankeerde reis zou ik willen advi
seren in voorkomende gevallen toch een
vliegtuiglading marechaussees mee te
zenden, met een kleine voorraad traan-
gasbommen
Wat de politie betreft: het beste eind
van de gummistok is het eind dat je in
je hand hebt.
Er zijn echter verschillende bladen, die
een afkeurend geluid laten horen. Het
FRIESCH DAGBLAD is bang voor de
tamtam, die zou lijken op de plaats van
de sport in communistische landen.
„Heeft er niet een verontrustende gelijk
schakeling plaats tussen Oost en West,
waarbij alle geestelijke vragen op het
tweede plan komen en brood en spelen
centraal worden gesteld?
Ja, en dan Portugal Wij hebben
meer dan eens scherpe critiek gelezen
over de dictatuur in dat land, over het
bloedregime in Angola en de onderdruk
king van de vrijheid in alle gebieden,
waar Portugal nog resten van een kolo
niaal bewind in stand houdt. Dat verhin
dert helemaal niet, om een nogal dure
trip, een vakantiereis, die honderden gul
dens kost, naar dat land te maken. Want
anderhalf uur voetbal is daartoe voldoen
de rechtvaardiging en veegt alle bezwa
ren weg. Een volk, dat het zó leert zien,
en zó de sport tot een plaats en een
betekenis verheft, die boven al het andere
uitgaat, verliest het zicht op wat geeste
lijk beslissend is. En is ook niet meer
bereikbaar voor een discussie over de
geestelijke grondslagen van de politiek.
Hoogstens nog voor de vraag, of er brood
in zit".
BURGERRECHT benutte al voor de
wedstrijd het gebeuren voor een aanval
op de socialistische bladen:
„Voor de „fascistisch" geregeerde lan
den Spanje en Portugal hebben onze so
cialistische bladen nimmer een aoed
woord over. Deze landen mogen tot geen
prijs in het Europese Gemenebest worden
opgenomen, zolang zij op dusdanige wijze
worden geregeerd. Goed. Principes zijn
principes. Maar wat gebeurt er nu?
Feijenoord gaat spelen tegen Benfica en
onmiddellijk haasten de twee grote socia
listische dagbladen zich om per schip en
vliegtuig zoveel mogelijk supporters naar
Portugal te vervoeren. Uit bittere nood
zaak? Weineen! Alleen terwille van eer
pretje. Dat pretje moet er dan maar toe
bijdragen, dat men de dictatuur in dat
land vergeet Hier wordt weer eens ont
huld wat wij verfoeien: de socialistische
schijnheiligheid, als het er om gaat, de
massa te dienen. En niet eens de grote
massa, waarvoor men heet pal te staan
want van f 85 schoon kan men werkelijk
niet naar Portugal Kom. Het Vrije
Volk, kom, Het Parool, geef hierop nu
eens een zak e lij k antwoordt
Dat de politiek in het geding is geweest
komt ook doordat HET VRIJE VOLK de
Waterman en de Grote Beer naar Lissa
bon heeft gestuurd. Het meldde:
„Grandioos spektakel doet uitgelaten
supporters uitgeleide".
En HET PAROOL:
„Er zijn protestantse en katholieke
kerkdiensten gehouden: in beide werd Wilt
heden nu treden gezongen".
Het gewicht van het gebeuren bleek ook
uit de woorden van de aan boord zijnde
dominee Dun (van Hummelo), die voor de
radio zei:
„Eigenlijk treffend, dat we op herden
kingsdag uitvaren Want als zij niet voor
de vrijheid waren gestorven, zou dit niet
mogelijk zijn geweest."
Maar het ALGEMEEN HANDELSBLAD
was bang voor politieke gevolgen:
„Veronderstel ook niet dat het alleen
socialisten zijn, die deelnemen aan deze
door een socialistisch dagblad georgani
seerde reis. Het gezelschap bestaat uit
V.V.D.-ers, socialisten, communisten, KVP-
ers, pacifisten, die zich tijdens 'leze reus
niet het hoofd zullen breken over de esul-
taten van de verkiezingen, maar die thans
broederlijk verenigd voor slechts één ding
belangstelling hebben. Voor de uitslag van
Benfica-Feijenoord"
Maar toen kwam minister Luns op de
proppen, die bemiddeld zou hebben in Por
tugal. De VOLKSKRANT onthulde dat de
minister veel „fanmail" had ontvangen
als eigenlijke redder van de '"'V-uitzen-
ding. Wat schreef toen het ALGEMEEN
HANDELSBLAD?
„Weest op uw hoede". „Zelfs wordt zijn
(Luns) naam genoemd in verband met
het minister-presidentschap. De campag
ne is ingezet met subtiele middelen, zoals
bv. 's ministers hoogst persoonlijk ingrij
pen ter bevordering van de tv-uitzendin-
gen van de wedstrijd Benfica-Feijenoord".
„De politieke achtergrond daarvan wem.
pijnlijk duidelijk toen een socialistisch
dagblad deze bemiddelingspoging verzweeg
en deswege in een onhandige katholieke
verkiezingsrede ernstig werd gekapitteld."
Het vroeg zijn lezers te bedenken dat
de heer Luns ook nog iets anders op zijn
conduitestaat heeft staan, zoals zijn „fa
taal optreden" in de zaak-Nieuw-Gulnea.
Het DEVENTER DAGBLAD verzucht:
„Ongelijk heeft het „Handelsblad" niet.
Maar wat wil men? Wie het algemeen
kiesrecht als onaantastbaar axioma van
democratie aanvaardt, zal het feit dat
iemands t.v.-populariteit hij moge Mies
Bouwman, Dorus of Luns heten voort
aan bij de opinievorming des volks door
slaggevend zal zijn, op de koop toe moe
ten nemen.
Leuk of niet, maar het is nu eenmaal
zo!"
En TROUW's kroniekschrijver Flex trekt
uit de hele affaire deze sarcastische mo
raal:
„Asjeblieft. Gaat het alleen tussen
Feijenoord-Benfica? Of werken we ter
loops ook nog even aan de samenstelling
van het nieuwe kabinet? Maar wc zouden
toch politiek en sport uit elkaar houden'?
Dat zijn toch verschillende terreinen des
levens! Nu ja, als een politicus er aan
meewerkt om ons volk aan spelen te hel
pen, dan verdient hij onze vmardering.
Als hij maar niet in Portugal gaat zeuren
over het verhaal van mijnheer "amera
Pires. Misschien herinnert u zich die
naam. Enkele dagen geleden was hij ir
ons land, maar z'n woorden werden een
beetje overstemd door het geboe uit de
Feijenoordtoeters. Wat die Camera Pires
zei, dat was politiek.
Ik wil het nog wel even ophalen. De
heer Pires vroeg de steun van de „vrij
heidslievende Nederlanders" voor de
slachtoffers van het koloniale regiem in
Angola. I-Iet was een hard woord dat hij
sprak. Portugal duidde hij aan als een
„politiestaat", die de wereld de waarheid
over Angola onthoudt. Vele Angolezen zijr
naar Kongo gevlucht. Bij de grens zijn
hulpposten ingericht om de grootste nood
te lenigen. Er is behoefte aan voedsel en
medicijnen, kleding en onderwijs. Van de
Angolezen is 99 pet. analfabeet. De heer
Pires mag in ons land spreken onder voor
behoud dat hij zich zal onthouden van poli
tieke onderwerpen en van uitdrukkingen,
die de relaties met „een bevriend land
in gevaar zouden kunnen brengen. Want
stel dat we eens niet meer tegen Benfica
mogen voetballen omdat Salazar nijdig op
ons wordt. Geen woorden en geen daden
asjeblieft. Laat ons de verschillende ter
reinen des levens gescheiden houden.
Over voetbal gesproken, we willen toen
beslist nog even het U.D -kanon citerèn
over Nederland-Brazilië:
In „de Tel." (Han Wielick's maan
dagsmorgens: „Henk Groot veegde met
zijn trainingspak het zweet van zijn ge
zicht:
„Lekker meegenomen 350 -.
Voor een avond in de week moet je
rekenen.
Het was geen zondagsarbeid."
Wij hadden de heer Groot van onze be
scheiden middelen nog graag een flapje
van f25,- in de hand, gedrukt-als-hij-dat
niet-had-gezegd.
Desnoods gedacht als hij r 'et anders
kon gedachten zijn immers tolvrij-
Velen hadden dan, misschien nog de illu
sie behouden, dat de eer om in het Neder
landse elftal te mogen speten, belangrij
ker voor de semi-profs weegt, dan „de
centen". De eerste gedachte van de heer
Groot na afloop wijst daar nu niet direct
op
En dan nog een nakomertje. Dit inge
zonden stuk kon men in de ARNHEMSE
COURANT lezen voor de wedstrijd in Lis
sabon:
„De berichten, dat de Feijenoord-sup-
porters met veel lüwaai-instrumenten naar
Lissabon zijn vertrokken, hebben een dom
per gezet op het enthousiasme van de
thuisblijvers. Deze thuisblijvers (niet t.v
bezitters) moeten het immers doen met
het radioverslag en bij vorige gelegenhe
den is reeds gebleken, dat door het ru
moer van de supporters de verslaggever
moeilijk te volgen is.
Waarom moet een voetbalwedstrijd, ge
paard gaan met een dergelijk hels kabaal
dat meer lijkt op het bezweren van boze
geesten door kannibalen dan op een uiting
van enthousiasme.
En wat moeten de Portugezen niet den
ken van het Nederlandse volk wanneer
zij het gedrag van deze „afgezanten" als
maatstaf aanleggen? Het wordt tijd, dat
de KNVB krachtige maatregelen neemt
om dit lawaai de kop in te drukken bij
alle wedstrijden, die per radio worden uit
gezonden. Is het U niet mogelijk stappen
te ondernemen om via de bevoegde in
stanties de supporters te verzoeken min
der rumoerig te zijn ten gerieve van de
radioluisteraars?
De redactie schrééf hier onder en
kreeg later gelijk:
„Wij vrezen, dat het onmogelijk zal zijn
de uitgelaten supporters van Feijenoord
het zwijgen op te leggen. Ook de i lachtige
KNVB staat hier machteloos. De Portuge
zen zijn wat dit betreft overigens wel iets
gewend Bij wedstrijden in Portugal is
vuurwerk normaal en het is nog de vraag
wie harder zullen toeteren de aanhangers
van Benfica of die van Feijenoord."
vormt. Die gedachte aan 'tableaux vivants
wordt in de eerste plaats gewekt door het
statische karakter van elkè scène op zich
zelf en het onafgeronde van die scènes
(waarvan sommige zelfs nauwelijks be
grijpelijk zijn voor hen die het werk met
kennen waaraan ze zijn ontleend), en ze
wordt nog versterkt door de aanblik van
een gezelschap dames en heren in avond
toilet, als hoedanig de spelers ons, bij de
aanvang nadrukkelijk gepresenteerd wor
den. Zelfs wanneer deze spelers Romei
nen of Grieken uit de oudheid vertolken
komt onder hun toga, himation of stola
nog een smokingstrikje of een stukje
avondjapon te voorschijn als om ons toch
vooral aan die beginscène te herinneren.
Het lijkt dan aan te duiden dat hier eigen
lijk een gezelschapsspelletje aan de gang
is, en die verwijzing is bepaald niet be
vorderlijk voor het effect dat de spelers
met hun vertolking van figuren uit de
voor-christelijke wereld trachten te berei
ken.
HEEL DE REGIE van Bob de Lange
stond trouwens voor mijn gevoel wat te
zeer in het teken van het gezelschapsspel.
Ook in de speeltrant kwam dat hier en
daar enigszins storend tot uiting, vooral
bij de vertolking van scènes uit „Diony-
zos", „Iskander" en „De berg van licht".
Maar daar staat tegenover dat de episo
des die innerlijk wel enige verwantschap
met de sfeer van het gezelschapsspel heb
ben, deze speeltrant een voortreffelijk
resultaat opleverde. Uitstekend werkten
daardoor de fragmenten uit „Eline Vere"
met Myra Ward en Anny de Lange, uit
„De boeken der kleine zielen" met Do
van Stek en Kees Coolen, uit „Antiek Toe
risme" met de genoeglijk geblaseerde oude
Romein van Jan van Ees, terwijl Bob de
Lange's persiflage op Lodewijk van Deys-
sel in dit opzicht een kostelijk hoogte
punt vormde. De dialoog uit „Van oude
mensen" tussen Bob de Lange en Anny
de Lange als de onder hun bloedschuld
gebukte grootouders was van een heel
ander allooi, uiterst gevoelig en daardoor
aangrijpend geregisseerd en gespeeld.
EEN APART element in deze voorstel
ling vormde Gijsbert Tersteeg, die door
de hele opvoering heen de figuur van Cou
perus vertolkte. Dat wil echter niet zeg
gen: de mens Couperus zoals hij was,
maar de ik-figuur uit zijn verhalen, dus
de vorm misschien wel de vermomming
waarin de schrijver zichzelf graag aan
het publiek voorstelde. (Het verschil tus
sen die vermomming en de werkelijke
mens Couperus kan men heel even proe
ven uit de in 1923 geschreven brief, op
zijn ziekbed geschreven.) Tersteeg deed
dit meesterlijk, steeds met de vereiste
lichte toets en telkens weer met een raak
accent op de zelf-ironie, die de aanwezig
heid van een warm-voelend mens achter
de uiterlijke geaffecteerdheid verraadt. In
de scène van de gebroken Faun werd hij
bijzonder goed terzijde gestaan door John
Koch, wiens" uitbeelding van de oude Tro-
fime een van de verrassingen van de
avond was,
Zowel tussen de verschillende scènes als
aan het slot gaven de talrijke toeschou
wers door hartelijk applaus blijk van hun
waardering voor deze in totaal zeer onder
houdende herdenkingsavond.
Aanvoer van maandag
In IJmuidén werd de aanvoer hedenmor
gen verzorgd door 118 schepen, die in totaal
8.965 kisten vis hebben aangevoerd en
honderdduizend kilogram tong. Vijftien
vaartuigen kwamen vandaag niet aan de
beurt en zullen des dinsdag lossen. De
aanvoer bestond vanmorgen uit: 800 kisten
schelvis, 755 wijting, 310 gul en kabel
jauw, 40 koolvis, 185 haring, 310 kleine
kistjes haring, 2.200 makreel, 1.720 schol,
180 tarbot, 800 varia.
Prijzen van maandag
Per kilo, in guldens: tarbot 32,60, heil
bot 4.102.60, grote tong 2,202,14, groot
middel tong 2,081,80, kleinmiddel tong
3—2,70, tong I 4—3,60, tong II 3,80—3,30.
Per 125 kilogram: grote kabeljauw 120
96. middel kabeljauw 127100, grote kool-
vis wit 11486, middel koolvis 102, leng
7969, grote wolf 8271.
Per 50 kilo: grote gul 5042, middel gul
4840, kleine gul 5243, leng 40, koolvis I
3835, grote schol 4129, grootmiddel
koolvis 3629, zetschol 3426, schol I 31
24, schol II 27—19, schol III 21—10, schar
2613, poon 312, gestripte wijting 3221,
dichte wijting 208, grote schelvis 4633,
grootmiddel schelvis 5436, kleinmiddel
schelvis 4437, schelvis I 4336, schelvis
II 34—26, radio 23—17, tarbot 130—80, heil
bot 144—78, tongschar 10694, makreel
8262, grove haring 19,4011,20, kleine
wolf 4240.
Per regel: grote kabeljauw 102—76, mid
del kabeljauw 5842.
Scheveningen
Te Scheveningen werden hedenmorgen
aangevoerd: 150 kisten schelvis, 120 wij
ting, 80 gul en kabeljauw, 10 koolvis, 150
haring, 640 makreel, 180 schol, 159 stuks
stijve kabeljauw en 12.000 kilo tong.
Het mijnenveegsquadron 123, bestaande
uit de kustmijnenvegers „Brielle", „Be-
dum", „Brummen" en „Borculo" en het
mijnenveegsquadron 127, bestaande uit de
kustmijnenvegers „Waalwijk", „Axel",
„Grijpskerk" en „Eist" zullen de komende
veertien dagen deelnemen aan een NAVO-
oefening in het Kanaal. De schepen zullen
bezoeken afleggen aan La Pallice en Brest.
De squadrons worden vergezeld door het
duikvaartuig „Leersum" en de „Naarden"
als voorraad^chip. Op 27 mei zullen de
schepen naar Nederland terugkeren.
