SEINESEINEN
DE KUNSTMATIGE NIER
EVEN EEN PROPAGANDA-FILMPJE
VLUC EEN GESPREKJE, GAUW EEN
LUNCH OP 'S WERELDS GROOTSTE
VLIEGDEKSCHIP, DE ENTERPRISE
ZATERDAG 1 JUNI 1963
Erbij
PAGINA TWEE
De benen van de vloer, doch voorbeelden van oirbaarheid.
J. Z. Baruch
LA CALLAS
WESTERSE „EENHEID"
DE REVUEGIRL
LEVE DE TOERISTEN
„IK BEN GEEN C1RCUSD1ER".
Dit is het verweer dat een iegelijk
naar eigen smaak interpreteren mag
dat Maria Callas, illustere onder de
illusteren, vóór haar vertrek uit Pa
rijs naar Berlijn gegeven heeft om
haar laatste gedragingen te motiveren
die haar impresario's nu voor een
nieuw probleempje hebben geplaatst.
We hadden al eerder bericht dat La
Callas zich bereid had verklaard voor
de grijpstuiver van 45.000 gulden in
te vallen voor haar (lager bezoldigde
rivale Tebaldi, wier concert in Parijs
voor deze maand stond genoteerd.
Callas heeft Parijs nu echter plotse
ling en onverwacht zo niet weder
rechtelijk verlatenomdat ze be
zwaar ziet in het feit dat het (zeer
selecte) genootschap der Maltaridders
alle plaatsen had opgekocht om die
a raison van 150 frs (f 125per stuk,
aan zijn leden ter beschikking te
stellen.
H. W. Filarski
SS=5==
7
DOOR DE DUIZENDEN
kleine bloedvaatjes in de
nieren stromen dagelijks
vele tientallen liters bloed.
Dit bloed bevat de afval-
produkten van de stofwisse
ling, in het bijzonder de
restprodukten van de eiwit
ten. Voor de instandhouding
en opbouw van de lichaams
cellen zijn eiwitten nodig,
die wij tot ons nemen in de
vorm van plantaardig of
dierlijk voedsel. De vetten
en koolhydraten, die de
overige bestanddelen van
ons voedsel uitmaken, zijn
de brandstoffen voor het li
chaam. Zij leveren ons de
nodige energie, terwijl de ei
witten juist voor de eigen
lijke opbouw en samenstel
ling van onze lichaamscel
len van bijzondere beteke
nis zijn. De «iwitten worden
in het spijsverteringskanaal,
vooral in de dunne darm,
ontleed. De splitsingspro-
dukten kunnen gedeeltelijk
dienen voor de opbouw van
de lichaamscellen, maar
daarnaast ontstaan - ook
splitsingsprodukten, vooral
na passage van de lever
door het bloed afkomstig
uit de darmen, die schadelijk
zijn voor het lichaam en ver
wijderd moeten worden.
ONDER DEZE SLAKKEN
of afvalprodukten neemt
ureum, een zout een belang
rijke plaats in. Het ureum
ontstaat dus in de lever, als
uiteindelijk afbraakprodukt
van met de voeding opge
nomen eiwitten. Oök Ont
staat ureum als rest van
eigen lichaamscellen, zoals
rode of witte bloedlichaam
pjes, die regelmatig in het
lichaam ten gronde gaan.
De nieren hebben tot taak,
het bloed te bevrijden van
schadelijke en giftige af-
braakprodukten. Door mid
del van een ingewikkeld sy
steem van filtratie en re-
sorptie wordt het bloed in
de nieren als het ware
schoongewassen en bevrijd
van bestanddelen als ureum,
keukenzout en creatinine.
Indien de nieren hun func
tie niet volledig kunnen uit
oefenen, bv. in gevallen van
chronische nierontsteking,
een geschrompelde nier,
sterk verhoogde bloed
druk, wordt het bloed niet
voldoende van ureum en
andere afbraakprodukten
gereinigd.
HET GEHALTE aan ureum
van het bloed stijgt, gepaard
gaande met het optreden
van min of meer ernstige
ziekteverschijnselen. Indien
het bloed meer dan Vz gram
ureum per liter bevat, ont
staan reeds de eerste ziekte
verschijnselen van de ver
giftiging door ureum, zich
vaak openbarende door het
optreden van hoofdpijn, dui
zeligheid en misselijkheid.
Indien de hoeveelheid ureum
in het bloed hog: meer stijgt,
treedt bewusteloosheid op.
Blijft de hoeveelheid ureum
in het bloed steeds stijgen,
dan kan een zeer ernstige
toestand ontstaan van ver
giftiging, die tenslotte zelfs
tot de dood kan leiden.
Ureum verlaat normaal het
lichaam met de urine. In
dien nu toestanden ontstaan,
waarbij weinig of geen urine
geproduceerd wordt, staat
de arts voor de moeilijke
taak, de afvoer van ureum
uit het lichaam te bevorde
ren, daar anders de patiënt
onherroepelijk ten gronde
gaat. Sóms wordt dan de
nierkapsel operatief gesple
ten, omdat men hoopt dat
dan de nier zijn functie be
ter kan uitoefenen. Door
drastische zweetkuren tracht
men veel vocht uit het li
chaam te verwijderen, waar
bij dan tegelijkertijd ureum
en andere schadelijke afval
produkten via de huid het
lichaam verlaten.
DE NEDERLANDSE inter
nist dr. w. J. Kolff heeft
een toestel geconstrueerd,
dat in staat is, de nierfunc
tie tijdelijk over te nemen.
Het bloed van de patiënt
wordt onstolbaar gemaakt
en vanuit êen slagader in zijn
arm in de kunstmatige nier
geleid. De kunstmatige nier
bestaat uit een buizensy
steem, waar doorheen het
bloed van de patiënt circu
leert. Lange buizen van cello
faan, waarvan de wand zeer
fijne poriën bevat, zijn rond
om een trommel gewonden.
De trommel met de erom-
heengewonden buizen is op
gehangen in een bak met 'n
spoelvloeistof, waarin zich
geen ureum bevindt. Het
bloed van de patiënt stroomt
nu door de buizen, de zouten,
die in het bloed opgelost
zijn, kunnen door de fijne
poriën van de wand der
buizen het bloed verlaten en
in het water in de spoelbak
opgelost worden, een proces
van z.g. dialyse, dat vaker
in de natuur voorkomt, als
opgeloste zouten door een
membraan naar een milieu
zonder zouten passeren.
OP DEZE WIJZE wordt
het door het buizensyst^em
stromende bloed van ureum
en andere zouten bevrijd.
Aan het eind van het bui
zensysteem van de kunst
matige nier wordt het bloed
weer via een ader van de
arm in het lichaam terug
gevoerd. Het bloed is dus
schoongewassen, zonder door
de nieren te hebben ge
stroomd. De nieren van de
patiënt hebben dus een rust
periode kunnen doormaken,
die van enkele dagen tot een
week kan variëren.
De bedoeling van de kunst
matige nier is, een functie
herstel te bereiken bij de
nieren van de patiënt, die
na hun rustperiode het
schoongewassen bloed van
de patiënt, thans bevrijd
van het teveel aan schade
lijke zouten, te verwerken
krijgen. Het is gelukt, bij
sommige ernstige nierpa
tiënten gunstige resultaten
te verkrijgen met de kunst
matige nier. Dr. J. Kolff, die
aan de universiteit van Gro
ningen cum laude promo
veerde, werkt thans in Ame
rika aan de verbetering van
zijn toestel. De kunstmatige
nier heeft in binnen- en
buitenland veel belangstel
ling getrokken. In diverse
grote ziekenhuizen in ons
land zijn deze hulpapparaten
in gebruik.
DE DIVA wenste voor haar Parijse
rentree „Tout Paris" en de complete
critiek voor zich te zien. En het pro
bleempje voor de organisatoren: hoe
die Malthezer ridders nu duidelijk te
maken dat ze voor hun goede geld toch
geen recht hebben ,,'s werelds grootste
•zangeres" te komen beluisteren ofwel,
over de afstand Parijs-Berlijn, te po
gen Maria tot een soepeler inzicht te
brengen. Haar managers, die hun brood
wel zuur verdienen, hebben ternauwer
nood hoop op enig succes op dat tweede
front. Ze trachten daarom de gedis
crimineerde Malta-ridders maar liever
te troosten met het vooruitzicht dat ze
de Griekse primadonna „binnenkort" in
haar glansrol van Bellini's Norma, die
de opera speciaal voor haar monteert,
in levende lijve op de planken zullen
kunnen aanschouwen. Niettemin zullen
die voorstellingen nog een jaartje op
zich laten wachten en wie kan voor
spellen hoe de vindingrijke en lichtge
raakte Callas er dan weer over denkt?
Westerse eenheid
HET GROOTSTE FRANSE dagblad
„France-Soir" heefij een waarderens-
waardige poging ondernomen enige
klaarheid te scheppen in de geesten
van het publiek inzake de wederzijdse
posities der westelijke landen ten aan
zien van de brandende politieke vragen
van de dag: Europa, Oost-West verhou
ding, Berlijn. De redacteur-buitenland
heeft aan de strenge hand der officiële
woordvoerders die standpunten ver
tolkt in de vorm van een dialoog met
een weetgierige lezer: Begrijp ik 't wel,
dan is De Gaulle tegen het supra-natio-
nale Europa?
Precies.
Dan is hij dus ook tegen de Ge
meenschappen en de Euromarkt?
Mis. Integendeel.
Maar Engeland is dan toch wel
tegen de supranationaliteit èn tegen de
Euromarkt?
Helemaal niet. Net als De Gaulle,
is Engeland vóór de Euromarkt maar
tegen de supranationaliteit.
Dan zijn De Gaulle en Macmillan
't dus wel roerend eens?
Vergis u niet. De Engelsen menen
dat De Gaulle hen niet tegenhoudt om
de Euromarkt binnen te treden. Ze
hebben echter wel de steun van Spaak
en van Luns
Die dus ook tegen het supra
nationale Europa zijn?
Lijkt er niet op. Die zijn nu juist
de pioniers van de supranationaliteit.
Net als Adenauer.
Zodat 't tussen Adenauer en De
Gaulle dan zeker wel water en vuur
moet zijn?
Dat dacht je. Vier handen op één
buik. Vanwege Berlijn willen ze een
sterke bewapening, en wijzen ze elk
MN ZOONTJE HEEFT een
prachtig stuk kurk gevonden, dat op
de zee is komen aandrijven. De af
gunst van de andere lieverdjes aan
het strand is groot, maar al te spoedig
zal de betrekkelijkheid van het bezit
mijn spruit duidelijk worden. Want
nauwelijks heeft hij zich met gespeel
de onverschilligheid in een kuil ge
nesteld, of een veel belangrijker
evenement doemt aan de nabije hori
zon op. Eén mijner dynamische ken
nissen nadert per waterscooter over
de golven grote ploffen achter het
ding maken niet goed wat het aan
snelheid tekort komt. Hij vaart duide
lijk in onze richting; de kindergroep is
enthousiast. De aankomst van de
scooter is al iets heel geweldigs na
tuurlijk, maar het nieuws dat de be
stuurder brengt is méér: hij heeft
aangelegd bij één der kleinere sche
pen van de Amerikaanse zesde vloot
in de baai van Cannes en heeft nu
een uitnodiging om met enkele ge
trouwen een bezoek te brengen en te
komen lunchen aan boord van
's werelds grootste vliegdekschip, de
„Enterprise".
DAT BETEKENT SNEL handelen, en
een half uurtje later zijn we dus per
auto op weg naar de jachthaven van
Cannes, waar we afgehaald zullen wor
den door enkele Amerikaanse officieren.
De Fransen hebben de eerste mooie
dagen benut om de wegen op te bre
ken en niemand begrijpt feitelijk, waar
om die Nederlandse auto met alle ge
weld zo snel door de kuilen en slechte
wegstukken wil voortrazen. Tien minu
ten voor het vertrek van het veerboot je
bereiken we de vertreksteiger. Wij heb
ben nog net even tijd te genieten van
het uitzicht op talrijke prachtige jach
ten, die zij aan zij in het zonnetje lig
gen en waarop hier en daar de onver
schillige equipage bezig is met de verf
kwast of gereedschap. De jongeman die
met het guitige meisje langs al dat
vertoon van welstand wandelt is er niet
compromis met de Russen van de hand
Dat zei Amerika dan zeker wel
fijn vinden?
Alweer mis. Tussen Kennedy en
De Gaulle gaat 't alsmaar slechter, en
met Adenauer kan de Amerikaanse
president nauwelijks beter overweg.
Daarentegen is 't tussen hem en Mac
millan weer helemaal koek en ei
Omdat de Engelsen onwrikbaar
zijn inzake Berlijn?
Niet bepaald. Ze zijn eerder vóór
het compromis en ze hebben daarom
hun militaire dienstplicht al afgeschaft.
Maar nu moet ik eerst even uitleggen
hoe de verhoudingen tussen west en
oost precies gelegen zijn
Bespaar voorlopig die moeite.
ik geloof het eerste deel van de uiteen
zetting toch nog niet helemaal begre
pen te hebben. Begin nog even op
nieuw
Franse whisky-ziekte
IN HET GROTE Parijse ziekenhuis
Larisboisière zijn de eerste gevallen ge
signaleerd van cirrhose, een ziekte die,
volgens de deskundigen, aan een over
vloedig gebruik van whisky moet wor
den toegeschreven. Die medici weten
ook dat men ongeveer vijf jaar nodig
heeft om. raison van zes glazen whis
ky per dag, die graad van vergiftiging
te kunnen bereiken. De Anglo-Ameri-
kaanse whisky-mode is in Frankrijk in
derdaad een vijf jaar geleden ingezet
toen de regering de buitenlandse devie
zen ontdooide en de import onbelem
merd mogelijk werd. In de Franse hos
pitalen waar de zieken wegens plaats
gebrek toch al tot in de gangen liggen,
zit men bij voorbaat met alle handen
in het haar, met het oog op de stroom
van cirrhose-lijders die voor komende
maanden in aantocht moet zijn. De fa
brikanten van Franse aperitieven la
chen daarentegen meesmuilend in hun
vuistjes. Ze hebben 't toch al nooit op
die buitenlandse alcoholica gehad, en ze
gnuiven nu dat de Schotten voor hun
Franse clientèle wel eens een gebruiks
aanwijzing bij hun barbaarse drankjes
hadden kunnen voegen (alsof Frankrijk
vóór de whisky-import en de cirrhose
van het alcoholgebruik nog nooit enig
letsel of nadeel had ondervonden
Rehabilitatie van de revuegirl
PAUL DERVAL is de 82-jarige direc
teur-eigenaar van de Folies Bergère,
het Parijse revuetheater waarvan men
wel zeggen mag dat 't zo langzaamaan
tot een nationaal instituut is uitge
groeid. Wanneer 't programma, zo eens
in de vier of vijf jaren, wordt veran
derd en een nieuwe ster de lange rij
waarin zich een Mistinguet, een Jose
phine Baker en laatstelijk een Line Re-
naud (die zojuist door Mick Micheyl
werd afgelost) bevonden, verlengen
komt, dan raakt heel Parijs op drift
en in geen dagen uitgepraat over alle
veren en de schittering van 't goud en
't bloot. En dan mengt óók de nationa
le televisie die officieel geen recla
me mag bedrijven zich met overtui
ging in het gejoel, om in woord en
beeld al die verrukkingen mede aan te
prijzen.
Over dat „bloot" van zijn onderne
ming heeft de directeur, de oude heer
Derval nu dan een boekje opengedaan
en gepubliceerd onder de titel „Vijftig
jaren naakte waarheid". Onderdrukt u
echter nog even uw eventuele voorpret
jes. DervaTs geschrift werd geenszins
door onkuise achterklap gevoed, maar
heeft integendeel tot doel zijn naakten
juist schoon te wassen van bejegenin
gen en verdenkingen die hij uit eigen
ervaring, of althans langdurige obser
vatie misplaatst zegt te weten.
„Het is mij niet bekend aldus deze
insider-auteur of de bakerpraatjes
op enige waarheid berusten die willen
dat station-chefs altijd bedrogen echtge
noten zijn, dat schoenmakers onvol
doende geschoeid door het leven gaan
of dat tandartsen niet bang zijn voor
een leugentje. Maar daarentegen weet
ik met stelligheid dat de reputatie van
lichtzinnigheid die mijn naakte revue-
girls „genieten", met de waarheid op
een bijzonder gespannen voet verkeert.
Twijfelaar^ (of optimisten) raadt hij
bovendien de volgende proef nog aan:
„Betrekt u gerust de wacht maar eens
omstreeks middernacht aan de arties
tenuitgang van mijn theater. Doch weet
dan ook dat de ervaring al het volgen
de statistiekje heeft opgeleverd; op
tien voorstellen voor een soupertje:
één oorvijg, twee uitbarstingen van
woede, drie sarcastische replieken,
twee hoogmoedige stiltes.twintig
percent kans dus op succes. En Der-
val's slotsom tot rehabilitatie van zijn
bloot luidt dan: elke ervaren rokkenja
ger zal u kunnen bevestigen dat de ri
sico's van het „blauwtje" in geen en
kele sector der vrouwelijke samenle
ving zo hoog zijn, als onder de danse
ressen en revuemeisjes van zo'n licht-
of niet gekleed schouwspel.
Leve de toeristen
GE ZOUDT ZE EEN manifest ter
bescherming der buitenlandse toeristen
mogen noemen, de voorschriften die
staatssecretaris Pierre Dumas uit naam
van premier Georges Pompidou heeft
uitgevaardigd, om de toerist in be
scherming te nemen. „Gij zijt bezig de
kip met de gouden eieren om zeep te
brengen". (De cijfers geven hem ge
lijk: Frankrijk daalt zienderogen op het
lijstje van Europa's favoriete toeris-
tenlanden).
Op papier is alles nu ministerieel
en tot in de puntjes van onderdelen
geregeld. Een restaurant dat zich in
„toeristenmenu's" specialiseert, moet
op minstens twee koks voor het for
nuis kunnen bogen. De patroon hoort
op die plaats niet thuis, en telt dus
niet mee. Het menu dient minimaal
drie gangen, inclusief kaas en dessert,
te omvatten en binnen redelijke tijd op
tafel te verschijnen. Door de verlich
ting van de eetzaal of het terras of de
tuin mogen de „eigen kleuren der ge
rechten" niet worden „verraden".
Kleedjes op tafel en servetjes, even
smetteloos, zijn verplicht. Doch de mi
nisteriële zorgne strekken zich ook uit
tot achter de eetzaal en de keuken:
elk Frans restaurant zal in de toekomst
over toiletten voor dames en voor he
ren hebben te beschikken en die laat
ste categorie heeft dan bovendien nog
recht op een urinoir. Zeep en (schone)
handdoeken worden als onmisbaar voor
geschreven. Een toeristen-restaurant
moet voorts minstens drie specialitei
ten op zijn repertoire hebben waaruit
de gast vrijelijk kiezen mag. Nóg een
exces waartegen monsieur Dumas ten
strijde trekt: het gebruik van de „coup
de fusil". het mes op de keel van de
klant op het moment dat hij zijn re
kening wil betalen en merkt dat er
enkele onvoorziene posten op staan Het
is niet geheel ongebruikelijk dat een
toeristenmenu van 10 frs (acht gulden)
hem dan in de praktijk op vijftien
franken komt te staan.
HOE DE MINISTER die (ietwat ir
reële) plannen denkt te realiseren? Er
komen controleurs en de periodieke
sterrenregens zullen door de overheid
van wat dichterbij worden bekeken.
Een etablissement dat, ten teken zijner
voortreffelijkheid, twee, drie of' vier
sterren in het vaandel voert, kan met
één ministeriële pennestreek worden
gedeclasseerd, indien de directie de
hand met de nieuwe reglementen zou
lichten, 's Ministers goede bedoelingen
zullen wel voor geen tegenspraak vat
baar zijn. Wèl doen ze daarentegen een
tikkeltje illusionistisch aan. De beide
koks, de hagelwitte handdoek, de pijl
snelle bediening, de foutloze bereke
ning. We zien 't zélfs onder De
Gaulles vijfde republiek nog allemaal
zo gauw niet gebeuren. De Algerijnse
operatie lijkt ons kinderspel naast déze
revolutie. En dan: moet 't nu allemaal
echt zo nodig? Wat extra properheid
en iets meer rekenkunde kunnen in
Frankrijks Horeca-bedrijven over het
algemeen zeker nauwelijks kwaad.
Maar laat de excellentie dan evenmin
naar de andere kant pogen door te
slaan, en zich wèl binnen de perken
der mogelijkheden zien te houden.
Frank Onnen
De machtige „Enterprise" in zijn
volle glorie.
van onder de indruk; voor hem schijnt
de zon hoofdzakelijk in de ogen van
„sa belle", voor geen glimmend vaar
tuig zou hij haar willen inruilen. Het
welgevulde echtpaar met opgeschoten
kinderen dat hier een dagje door
brengt heeft andere gedachten: één
keertje alléén de eerste prijs in de
voetbalpool en dan wellicht een bootje,
dat hier geen slecht figuur zal slaan.
DE PHANTOM II vertrekt op de
minuut. De meesten van het gezelschap
gaan in de kajuit, want de zee is nog
al woelig. Blijft men boven, dan weet
men zich reeds onder de hoede van de
„navy": voor en achter op de boot een
matroos in zwemvest, voor het geval
een der gasten overboord zou verdwij
nen. Het lijkt mij een praktische maat
regel, vooral voor de late avonduren,
als groepen plezierig gestemde Jantjes
terugkeren van hun tocht langs de ge
zellige terrasjes van La douce France.
Het is een hele overgang van de
kurk, via waterscooter en motorboot
naar de „Enterprise". Ruim driehon
derd meter lang, tweehonderdduizend
paardekrachten sterk, vijfenveertighon
derd man bezetting, tweeëntwintig dek
ken, een haast ontelbaar aantal ge-
vechtsklare vliegtuigen voorzien met de
modernste atoomwapens, een paar hon
derd zalen en kamers waar de meest
geperfectioneerde apparaten staan op
gesteld. Verder nog drie voetbalvelden
en twaalf bioscopen (waar elke avond
andere films gedraaid worden); niet te
vergeten nog een paar hospitalen, win
kels, een dozijn of wat eetzalen en
cantines.
TRAPPEN LOPEN is er natuurlijk
niet bij. Enorme liften brengen ons in
luttele seconden van het ene dek naar
het andere. Spoedig zitten we in ge
makkelijke fauteuils in een bioscoop
zaaltje. De koffie staat al klaar en
daarbij wordt ons uitgelegd, dat de in
de zaal aanwezige talevisie-apparaten
dienen voor instructie: elke landing
van de vliegtuigen op het dek is per
televisie te volgen en de gemaakte
fouten kunnen zo aan grote groepen
tegelijk aanschouwelijk voorgesteld
worden. Bevindt men zich op 't schip,
dan kan men zich nauwelijks voorstel
len dat de zee op dit gevaarte enige
invloed zou kunnen hebben. Toch horen
wij, dat bij woelige zee het landings-
dek een hellingsverschil van vier gra
den kan ondergaan en dat er dan héél
wat vliegkunst vereist is om op de vei
ligste manier te landen. Natuurlijk krij
gen wij een film te zien, die de enorme
slagkracht van deze gevechtseenheid de
monstreert. Wij zien, hoe enkele van
de officieren met. hun vliegtuigen we
reldrecords breken; het duizelt ons van
de prestaties, snelheden en getallen.
Steeds beter, steeds sneller, steeds ze
kerder
TIJDENS DE LUNCH hebben we eens
gelegenheid enkele officieren wat ge
woner te benaderen. De meesten van
hen vinden het heerlijk hier in het oude
Europa te kunnen dienen. Bovendien
zijn zij bijzonder enthousiast voor hun
beroep, „ik ben er dol op" vertelt
luitenant Toby ons, „vooral ook, om
dat men in de states zo met ons mee
leeft en onze taak begrijpt.Hij heeft
talrijke kleurenfilms gemaakt van de
landen die hij inmiddels bezocht heeft,
voor Amerikaanse ogen sprookjes uit
Spanje. Noord-Afrika, Sicilië, Turkije,
Libanon, Italië en Frankrijk. Over een
paar weken komt zijn vrouw hier naar
toe en mag dan in twee maanden ver
blijf vaststellen, of het allemaal zo
mooi is als het op de kleurenfilms lijkt.
De goede, eenvoudige lunch wordt op
de minuut beëindigd en wij hebben nog
net een half uurtje om het bovendek
te bezichtigen. Het starten van de vlieg
tuigen (vier per minuut) geschiedt per
„catapult", honderd meter na de start
heeft het toestel dan al een snelheid
van ongeveer twee honderd kilometer
per uur. Wij mogen zelfs nog even een
blik werpen in het interieur van een
startklaar vliegtuig en ons vergapen
aan het fantastisch instrumentarium
dat door de piloot bediend moet wor
den. Op dat ogenblik dacht ik even
aan mijn diensttijd van zo'n jaar of
dertig geleden, toen het grapje de ron
de deed, dat de opgave over het aan
tal sokken in de fouragekamer uiterst
geheim was.
WIJ HEBBEN nog vijf minuten en
moeten weer zo'n dek of vijftien naar
beneden. De lift brengt er ons in een
oogwenk en de motorboot ligt klaar
om ons naar het vredige haventje in
Cannes terug te varen. Bij het afscheid
zegt een der gastheren met nadruk:
„Vergeet niet te schrijven, dat dit
schip hier is om een oorlog te voor
kómen". Ja, dat zei hij. De volgende
ochtend speelt mijn zoontje weer met
zijn kurk aan het strand. Mijn ogen
glijden over de baai in de richting van
Cannes. De „Enterprise" is verdwe
nen en ik besef, dat wij maar een
heel klein gedeelte van zijn geheimen
hebben leren kennen. Maar de jachten
en de pleziervaartuigjes liggen er nog
allemaal.
