nso
4
Amsterdams parkeer*ellende
geen daden maar woorden
I
O
PANDA EN DE ME ESTER» KI EK. ER
A
PUZZEL NUMMER 43
in de Hooglanden
Nog grote onzekerheid over de
landingscondities op de maan
Ofts vervolgverhaal
Gevaar voor „schipbreuk"
in enorme stoflaag
handiger
dan
ooit!
Automobilisten krijgen de schuld,
dat de gemeente er niets aan doet
ZATERDAG 6 JULI 1963
irmmmmn
s
EEN SPEURDERROMAN VAN JOHN
hoofdpijn,
verkoudheid,
griep...?
14
15
116
17
18
19
20
21
02
23
24
25
Danny Kaye en de
M oskovietjes
Zwitserse Batavieren
Alles voor niets
0; T"
in uw huis bevindt. Zij weten daar
alles van haar af. En zolang uw man
nog niet thuis is, laat u niemand mer
ken dat zij zich hier bevindt".
Mevrouw McGregor moest zich wel
verbijsterd voelen door al die beve
len, maar zij liet daarvan niets mer
ken. „Goed, meneer," zei zij bedaard
en daarna keek zij Fazia aan. „Gaat
u maar mee, juffrouw." Fazia keek
Archie met een vage glimlach aan.
„U hebt gedaan wat u meente te
moeten doen door mij hier te bren
gen", zei zij, maar nu ik veilig afge
leverd ben, moet u geen tijd meer
verspillen. Drie mensen verkeren in
levensgevaar". Zijn gezicht werd vrien
delijker terwijl hij lachte. Hij gaf haar
nog eens een hand en hield die hand
een beetje te lang vast. Binnen tien
minuten ben ik in mijn jachthuis",
zei hij. „Ik zal de zaak wel uitzoe
ken." „U neemt toch wel iemand
mee!" riep zij hem na. Over zijn
schouder keek hij haar lachend aan.
„Als ik over een half uur niet
terug ben, moet McGregor mij maar
laten zoeken", riep hij terug.
De twee vrouwen keken hem uit
de deuropening na, toen hij wegreed.
Weer schudde mevrouw McGre
gor het hoofd. „Sir Archie", zei zij,
is altijd koppig geweest, maar hij
weet zich elke keer aardig uit de nes
ten te werken." Fazia tuurde naar
het verdwijnende achterlicht. De ou
dere vrouw nam haar bij de arm.
„Kom binnen meisje," zei zij. „Sir
Archie zei immers dat je je schuil
moest houden?"
Inmiddels reed Timberley voor de
tweede maal naar de ingang van het
dal, maar nadat hij de zijweg was in
geslagen was hij zeer op zijn hoede,
leek het beter, dat hij zich niet on
tijdig liet zien. De wagen liep haast
onhoorbaar. Als een grote grauwe stille
schim zweefde hij over het weggetje.
Drie kwart kilometer van het kleine
dal, waarin het jachthuis stond, boog
de weg voor zover het dat was
Als Fazia hem juist had ingelicht
naar rechts af en zou verderop aan
de voorzijde van het het huis uitko
men. Archie stopte, verliet zijn wa
gen en ging te voet verder. Hij ken
de elke decimeter van het terrein.
Als kind was hij hier al met zijn
vader gekomen.-Dagen aaneen had hij:
over de woeste heidegronden gezwor
ven en de bossen rondom het huis
doorkruist.
Al gauw kreeg hij het jachthuis in
zicht. Het maakte een onheilspellend
verlaten indruk. Achter geen enkel
raam zag hij licht branden. Hij liep
en keek naar de achterdeur. Die bleek
ingerammeid. De jonge boom, die
daarvoor gebruikt was, lag nog op de
plaats waar de indringers hem hadden
laten vallen.
Behoedzaam stak hij de onbegroeide
strook over en bleef buiten de deur
staan luisteren. Hij luisterde lang,
maar zijn oor ving geen enkel geluid
op.
Hij schuifelde de keuken binnen en
sloop naar de deur, die naar de vesti-
bule leidde. Het was haast volslagen
donker, in die vestibule. Hij tuurde
scherp de duisternis in, maar zijn
ogen ontdekten niets.
En nog altijd klonk er geen enkel
geluid. De stilte was als een hand
in een zachte handschoen, die onzicht
baar tegen zijn gelaat werd gedrukt.
En toch voelde Archie, dat er zich
in die duisternis iemand ophield.
Zijn zenuwen namen de aanwezigheid
van een ander menselijk wezen waar.
Hij tastte in zijn zakken en vond
een doosje lucifers. Toen streek hij
een lucifer af en keek om zich heen.
Een gedempte schreeuw ontsnapte
hein. Hij schoot toe en knielde neer
bij een roerloze gedaante, die met
uitgespreide armen midden in de ves
tibule lag.
„Tam, Tam, beste kerel", stamel
de hij. Een kreet van afgrijzen scheur
de zich uit zijn keel los, toen hij bij
de laatste opflakkering van de doven
de lucifer de half gesloten ogen en
de neerhangende onderkaak van zijn
huisbewaarder zag.
„Zij hebben hem vermoord!" fluis
terde hij en het oude huis leek de
gruwelijke woorden op te vangen en
ze vanuit de duisternis van alle kan
ten naar hem terug te kaatsen.
12. Het land in het bergmeer.
Felton was aan een diepe verbitte
ring ten prooi, terwijl hij naast Son-
ja door het donkere bos terugstrom-
pelde. Het meisje zei niets. Misschien
voelde zij zich al even wanhopig als
hijzelf. Wat was hij dol geweest zijn
stelling aan de bovenkant van de trap
te verlaten om Fazia te gaan zoe
ken. Eer hij terugkwam, was de
strijd beslist geweest.
Dat tafereel zou hij nooit meer uit
zijn herinnering kwijtraken. Toen hij
van het dak naar beneden kwam was
hij boven aan de trap blijven staan
en had de toestand opgenomen. Een
van de mannen van de bende, die
blijkbaar door Tam was getroffen,
lag tegen de muur te kermen en
drukte zijn ene arm stijf tegen zich
aan. Sonja werd door twee kerels in
bedwang gehouden. Tam lag met uit
gespreide armen midden in de vesti
bule. Hij was blijkbaar ook getrof
fen en gaf geen tekenen van leven
meer. In het besef dat zijn enige
kans op redding op het dak lag, had
hij zich omgekeerd. Maar hij was al
gezien. Hij had nog een poging ge
daan de'zolder te bereiken, maar zijn
gekwetste arm had hem gehinderd.
De mannen hadden hem gegrepen,
terwijl hij zich door het dakraam
trachtte te wringen en na een korte
worsteling teruggesleurd naar de ves
tibule, langs de roerloze gestalte van
Tam en vervolgens naar buiten.
De chef was spottend voor hem
gaan staan en zijn kleine reptielen
ogen hadden boosaardig geschitterd.
„U en ik moeten nog afrekenen,
„maar dat heeft geen haast. Ik stuur
u met twee van mijn mannen voor
uit. Ik heb hier nog een en ander
te doen. Tot ziens". De hoge schelle
kinderstem had Felton met weerzin
vervuld.
En nu strompelden hij en Sonja
terug door het bos, voorafgegaan door.
een van de mannen en gevolgd door
een tweede. Zij struikelden over
boomwortels, die zij niet konden zien
en moesten het stellen met het licht
van de maan, die inmiddels boven
het bos was gekomen.
„Verdraaid, wat ben ik hondsmoe"
zei Sonja binnensmonds, en Felton stak
zijn gezonde arm uit om haar te
steunen.
„Volhouden", mompelde hij. „Als
wij het hoofd niet verliezen kunnen
wij misschien uitknijpen, eer zij ons
in dat huis opsluiten". Hij had overi
gens weinig hoop, dat zij zouden kun
nen ontsnappen. De man achter hen
hield het pistool op hen gericht en
begon al te schelden als zij maar
struikelden. Zijn grove uitlatingen
gingen meestal vergezeld van een
ferme prik met de loop van de revol
ver in de rug. Het was Felton dui
delijk, dat zij zouden worden neerge
schoten, zodra zij maar een verdach
te beweging zouden maken.
Van onze correspondent)
WASHINGTON Omstreeks 1968 hopen
de Amerikanen de maan te bereiken en
diverse fabrieken zijn reeds bezig ontwer
pen te maken voor het toestel waarmee
men op de maan wil landpn en ook voor
het voertuig waarmee men zich over de
maan wil voortbewegen. De ontwerpers
zitten echter met een moeilijk probleem:
er is nog veel te weinig bekend over de
bodemgesteldheid op de maan.
DRIEMAAL hebben de Amerikanen
reeds geprobeerd, een onbemand toestel
op de maan te doen neerkomen. Driemaal
is dat mislukt. Had men wel succes ge
had, dan zou men nu reeds meer weten
over het oppervlak van onze satelliet.
Men mag verwachten, dat er voor 1968
een onbemand toestel op de maan zal lan
den en over vijf jaar zal men dus wel
meer weten over het maanlandschap. De
moeilijkheid is echter dat men thans reeds
moet werken aan het vehikel waarmee
twee mannen op de maan willen neer
strijken en aan de „auto" of scooter,
waarmee zij een stukje van de maan wil
len verkennen. Wat dat laatste maanvoer-
tuig betreft is zeer onlangs een vinding
gedemonstreerd die kansen schijnt te bie
den: een soort „raketscooter" waarmee
de maanreiziger zich als een kikvors
sprongsgewijs zou kunnen voortbewegen.
VAN VEEL BELANG is natuurlijk ook
het landingsgestel van de bemande neus-
kegel, die naar de maan zal gaan. Om
een veilige landing mogelijk te maken
moet men wetenop wat voor grond men
neerkomt en daarover zijn de geleerden
het niet eens. Tot nu toe heeft men met
telescopen en radar proberen na te gaan,
wat voor terrein de maanmannen kunnen
verwachten. Het is opgevallen, dat de
maan betrekkelijk weinig zonlicht weer
kaatst en men schrijft dat toe aan een
oppervlak dat of uit een soort poreuze
puimsteen bestaat of uit een formida
bele, wellicht tientallen meters dikke laag
maanstof. Erg aantrekkelijk als toeristen
oord lijkt de maan dus voorlopig niet....
ALS DE MAAN inderdaad met een dik
ke stoflaag bedekt zou zijn, bestaat het
gevaar dat een landingstoestel daar diep
in weg zou zakken en misschien niet meer
vlot zou kunnen komen. Ook is het moge
lijk dat het stof zo fijn en doordringend
is, dat het gevaar oplevert voor het me
chanisme van het landingstoestel.
Men zal zich herinneren, dat de Amerika-
inen thans streven naar een maanlanding,
waaraan drie astronauten kunnen deelne
men. Gedrieën zullen zij trachten in een
Apollo-capsule in een baan rond de maan
te komen. Terwijl een van hen in de Apol
lo blijft rondcirkelen zullen zijn twee
tochtgenoten proberen in een toestel, dat
zich laat afscheiden (een soort raketsloep
dus) de maan te bereiken. Later moeten
zij ook weer trachten, per sloep aan
boord van de Apollo te komen.
RONALD SWEERING en dokter E.
Leisen: „De Bevalling", (Stafleu en Zn,
Leiden).
Een voornamelijk illustratief en als
zodanig bijzonder vakkundig en fraai
uitgevoerde documentaire over het ver
loop der bevallingsprocedure, sober en
instructief, volledig en duidelijk. De
teksten zijn navenant en onderstrepen
nog eens de grote waarde der natuur
lijke geboorte, zonder „voorbarige" nar
cotische hulpmiddelen. Een boek voor
aanstaande ouders en een uitstekend
hulpmiddel ter voorlichting in het al
gemeen.
9 9 9
Advertentie
Zij zouden werkelijk geduld moeten
hebben. Bovendien waren zij al te
uitgeput om nu aan een geslaagde
vlucht te kunnen denken, ook al zou
den zij aan hun bewakers heelhuids
weten te ontsnappen. Zij moesten eerst
uitrusten en pas daarna een nieuwe
poging doen. Zijn gedachten gingen
naar Fazia. Zou zij een dorp bereikt
hebben en de politie hebben gewaar
schuwd? Zij had moed, wist hij, en
zij zou het niet opgeven, zolang er
nog de geringste kans bestond hulp
te krijgen. Zij zou eerder haar vrien
den redden dan haar eigen huid.
(Wordt vervolgd)
i
I
Een goed idee. Strips van twee!
'ASPRO' is thans verpakt in rose
cellofaan in strips van twee tablet
ten, de juiste dosering om U snel
van Uw pijn af te helpen. Vertrouw
op 'ASPRO' de veilige doeltref
fende pijnstiller, want U weet het
...2 'ASPRO's èn... U bent
weer fit!
Zo drukt U
het tablet uit
het stripje...
2 'ASPRO'5^..^^/^/
COP. MARTEN TOONDER
.25. „Hé, moet je dat zien," sprak staatsvijand num
mer 1, „een hele troep smerissen en perslui! Die zijn
vast op zoek naar Lizzy!" „Maak je maar geen zorgen,
nummer 1," zei zijn collega geruststellend, „ze vinden
dat hutje heus niet, als die namaak-fotograaf het ten
minste niet verraden heeft. We moeten hem vinden!"
„Ja, en zo gauw mogelijk," beaamde nummer 2, „maar
waar moeten we hem zoeken? Zou hij tussen die foto
grafen zittenVost niet," antwoordde nummer 1,
„hij is immers geen échte! Laten we maar liever eens
in dat hotel kijken!" De gevreesde boeven gingen met
geoefende sluiptred het hotel binnen, waar zij tot hun
voldoening slechts twee gasten aantroffen. „Zie je?
Daar zit hij," zei nummer 1 met rasperige fluister
stem, „helemaal alleen met zijn helpertje." „Een
prachtkans om ze bij hun lurven te grijpen," voegde
nummer 2 er aan toe. En dat deden de boeven.
(Van onze redacteur in Amsterdam)
TOEN DE rector-magnificus van de
Amsterdamse universiteit onlangs werd
gevraagd of er in de uitbreidingsplannen
van zi\n instituut nog rekening is gehou
den met parkeerruimte voor studenten
antwoordde hij: „Daar wil ik eenvoudig
geen rekening mee houden". Een curator
van diezelfde universiteit, die tevens
wethouder is, merkte bij de bespreking
van de uitbreiding van het Wilhelmina-
gasthuis op, dat de artsen vanzelfspre
kend een parkeerplaats moesten vinden,
doch dat de studenten en bezoekers
maar met de tram of de metro moeten
komen De chef van de verkeerspolitie
verklaarde dezer dagen dat degenen die
hun auto de gehele dag in de binnenstad
parkeren, a-sociaal handelen. De hoofd
commissaris van politie heeft over het
parkeerprobleem gezegd: „De meeste
auto's, die de gehele dag in de binnen
stad staan, dienen voor het vervoer van
één persoon. Als de automobilisten het
onderling zo zouden kunnen regelen dat
iedere auto bemand wordt door vier
autobezitters, zou het parkeerprobleem
vesj geringer zijn".
Vier uitspraken van vier Amsterdamse
autoriteiten die duidelijk de mentaliteit
illustreren ten aanzien van het parkeer
probleem, welke bij de hoofdstedelijke over
heid heerst. Het is opvallend dat slechts
weinigen de wil tonen om het parkeer
probleem te bestrijden, ook al staat bij
voorbaat vast dat een oplossing die ieder
een bevredigt wel nooit kan worden be
reikt. In steeds sterker mate echter gaat
de overheid ertoe over, de burger te be
schuldigen van de moeilijkheden. De com
missaris van de verkeerspolitie vindt te
lang parkeren a-sociaal. Eén stapje verder
in deze richting en men gaat grote ge
zinnen afschilderen als a-sociaal, omdat er
niet genoeg grote woningen zijn.
Horizontaal woorden invullen
van drie, vijf, zeven en negen
letters. Bij juiste oplossing vor
men de middelste letters in de
verticale rij een zegswijze.
1. lied, 2. scheidingslijn, 3. par
tij, helpers, 4. waarschuwing, 5.
steel, 6. omlijsting, 7. scheeps-
vloer, 8. appel, 9. nabijgelegen, 10.
werk van Felix Timmermans, 11.
deel van een huis, 12. korter, 13.
hevig, 14. leesteken, 15. krom, 16.
Belg. schrijver, pseudoniem van
Frank Lateur, 17. vlug, 18. gil, 19.
bouwland, 20. tuchtroede, 21. slot,
22. opbrengst, winst, 23. zonne
scherm, 24. medicinaal gewicht,
25. gewicht.
Oplossingen, uitsluitend per
briefkaart, dienen voor donder
dag a.s. in ons bezit te zijn.
OPLOSSING PUZZEL NO. 42:
Horizontaal: 1. festoen, 5. bas
tion, 10. roe, 12. Rai, 13. Main, 14.
munt, 16. Ina, 18. troetel, 21. ree,
23. aard, 25. Evere, 26. long, 27.
Arkel, 29. Epe, 30. Regge, 31. rein,
33. stam, 35. keten, 36. Iduna, 38.
inkt, 40. spar, 42. Trees, 45. Rai,
47. Regen, 50. rein, 51. loket, 53.
Nede. 54. een, 55. Remagen, 57.
nep, 58. Deen, 60. list, 62. Let, 63.
Lee, 64. luister, 65. vertier.
Verticaal: 1. filiaal, 2. tra, 3.
ooit, 4. eenre, 6. armee, 7. Saul, 8.
tin, 9. Nijmegen, 11. greep, 13.
mark, 15. trog, 17. nar, 19. oven.
20. tres, 22. eng, 24. dertien, 26.
Lemuren, 28. Leens, 30. radar, 32.
ink, 34. tip, 37. strekel, 39. trom,
40. Sieg, 41. snepper, 43. ree, 44.
eind, 46. akant, 48. Gent, 49. Ede,
51. lente, 52. telle, 55. reet, 56. nier
59.. els, 61. set.
PRIJSWINNAARS PUZZEL 42:
7.50: M. Luikinga, Buiten
rustlaan 2, Haarlem, 5.00: Mevr.
Treffers, Emmalaan 30, Haarlem.
2.50: T. Spoelstra, Gijzenvelt-
plantsoen 129, IJmuiden.
De Amerikaanse filmkomiek Danny
Kaye is op het ogenblik in Moskou
voor het filmfestival dat daar volgen
de week begint. Hij stal de harten der
Moskovieten door in een revalidatie-
kliniek voor kinderen de patiëntjes
met zijn grollen en grappen te amu
seren en ook hun gymnastiekoefenin
gen mee te doen. Danny Kaye be
steedt zeer veel tijd aan welfarewerk
en liefdadigheidsvoorstellingen voor
het gebrekkige en zieke kind in alle
delen van de wereld.
Advertentie
N.V. MIJ. „HOLSTER" - OVERVEEN
Tel. 02500 - 60002, 57290 en 57833
Centrale verwarming
Airconditioning
Aut. oliestook
Die „langparkeerders" zijn trouwens voor
een belangrijk deel forensen uit de om
geving van Amsterdam en het zou ons
met verbazen als die straks in grote getale
elders werk gaan zoeken als Amsterdam
inderdaad hun auto's uit de binnenstad zou
verbannen. De verkeerspolitie blijft overi
gens op het standpunt staan dat die lang
parkeerders uit de gehele binnenstad moe
ten verdwijnen, hetgeen kan worden be
reikt door van 's morgens acht- tot tien
uur een stopverbod uit te vaardigen. Waar
die 9000 auto's van de langparkeerders
moeten blijven, is de politie een zorg. In
de wijken rond de binnenstad immers is
voor hen al evenmin plaats. Ach. men
kan het niemand kwalijk nemen dat hij
geen oplossing weet voor een zo moeilijk
vraagstuk. Maar laat men dan bekennen
dat het uit de hand is gelopen of des
noods gewoon zwijgen, maar niet de schuld
of zelfs maar de blaam van een zoge
naamd asociaal gedrag op de auto-
forensen proberen te schuiven, die er toch
ook niets aan doen kan dat hij een wagen
gebruiken moet.
DE HEER M. C. van Hall, directeur
van het Verenigd Cargadoorskantoor en
een neef van de burgemeester der hoofd
stad is dezer dagen herinnerd aan het feit
dat hij 40 jaar geleden met een kano van
Zwitserland uit de Rijn afzakte om ten
slotte op dezelfde wijze als destijds de
Batavieren in Nederland aan te komen.
Hem is namelijk door de Limmatclub te
Zürich gevraagd, de ontvangst in Amster
dam te organiseren van een groep van
35 Zwitserse roeiers, die met een 18 me
ter lange boot. een zogenaamde „weidling"
naar ons land komen. De Limmatclub is
in 1869 opgericht om het varen met weid
ling te propageren „teneinde grotere pa
raatheid te krijgen in geval van oorlog
en overstromingen". Ieder jaar onderne
men de clubleden een verre roeitocht en
deze maal is Amsterdam als einddoel uit
gekozen. De reis van Zürich naar Amster
dam zal acht dagen duren. De aankomst
kan bij goed weer en gunstige wind ver
wacht worden hedenmiddag 6 juli bij het
Havengebouw achter het Centraal Station.
HET IS VOOR kinderen niet altijd een
nadeel om in een grote stad als Amster
dam op te groeien. Met de stegen en slop
pen loopt het best los en over hun gezond
heid klagen zij heus niet. Bovendien zijn
er altijd vriendelijke heren, die zich be
ijveren iets leuks voor de jongeren te or
ganiseren. Zulke heren zijn er bijvoorbeeld
in het vakantiecomité Amsterdam, dat on
der de vele activiteiten die de komende
maanden zullen plaatsvinden, weer een
sportprogramma heeft opgesteld. Van 15
juli tot en met 9 augustus kan de jeugd
van 6 tot 17 jaar gratis de oude R.A.I.
of de Europahal van de nieuwe idem bin
nenlopen om daar zijn krachten te meten
met basketbal, volleybal, handbal, judo,
schermen, boksen, rolschaatsen, trampo
linespringen, biljarten, tafeltennis, schakèn
dammen, gymnastiek, zaalhockey, atletiek!
handenarbeid en lezen. Wie 'n zwemdiplo
ma heeft kan ook gaan roeien. Vorig iaar
waren die vakantiesportweken een door
slaand succes: er deden toen 70.000 kin
deren mee.
