AGATHA CHRISTIE
VERTELT
DR. D00RENB0S: „ONTGRIEZELAAR"
VAN EEN CURACAOS SPOOKHUIS
PANDA EN DE MEESTER-FLESSER
c
„Euroraket" in voorbereiding
Commissie gaat
geneesmiddelen
controleren
Ring met diamant
voor Amerikaanse
toeristen
„Sangers"-feest
in Stevensweert
MOORD OP MAJORCA
Antieke meubelen houden waarde
ZATERDAG 31 AUGUSTUS 1963
19
flnniinniniiini
GETUIGE
A CHARGE
Oud rapport van medicus
volkenkundige nu actueel
Jaap Stigter
In Amsterdam
Kort nieuws
t
|HU!1!!!IIIIII1
4)
Hij legde de nadruk
op het feit dat Janet Mackenzie welis
waar een mannenstem in de zitka
mer meende te hebben gehoord, maar
dat er geen enkel bewijs was dat het
juist Voles stem was geweest en hij
slaagde erin de indruk te wekken
dat deze getuigenverklaring wel eens
sterk beïnvloed zou kunnen door ja
loezie en antipathie ten opzichte van
de beklaagde.
Toen werd de volgende getuige op-
geroepen.
„U bent Romaine Heilger?"
„Ja".
„Oostenrijkse van geboorte?"
I „Ja".
„De afgelopen drie jaar hebt u met
I beklaagde samengeleefd en u uitge-
i geven voor zijn vrouw?"
Een seconde ontmoetten de ogen
van Romaine Heilger die van de man
in de beklaagdenbank en er was een
vreemde, ondoorgrondelijke blik in die
ogen. Toen keek ze weer voor zich.
„Ja".
De vragen volgden elkaar op. Het
ene vernietigende antwoord na het an
dere kwam over haar lippen. Op de
bewuste avond had de beklaagde een
breekijzer bij zich gestoken voor hij
het huis verliet. Hij was om tien voor
half elf thuisgekomen en had haar
bekend de oude dame te hebben ver
moord. Er zaten bloedvlekken op zijn
manchetten, die hij in de kachel had
verbrand. Hij had haar met alle mo
gelijke dreigementen gedwongen haar
mond te houden.
Naarmate het relaas vorderde ver
anderde de stemming van het hof.
In de aanvang was er duidelijk zo
niet sympathie, dan toch een zekere
welwillendheid ten aanzien van de be
klaagde te bespeuren geweest. Nu
begon de sfeer vijandig te worden.
Leonard Vole zelf zat moedeloos, met
gebogen hoofd, in de beklaagdenbank.
Toch vie' het op dat de aanklager
zelf trachtte Romaines vijandigheid
iets te verzachten; hij zou de voor
keur hebben gegeven aan een objec
tiever getuigenis.
Toen kwam het ogenblik dat de
verdediger zich verhief en met zijn
machtige stem de aandacht vroeg.
Hij slingerde de vróuw in het gezicht
dat haar hele getuigenis van het be
gin tot het einde op leugens berustte,
dat ze op het door haar aangegeven
tijdstip niet 'eens thuis was maar in
de bioscoop, dat ze nu verliefd was
op een andere man en dat ze er nu
op uit was Vole aan de galg te bren
gen voor een misdaad die hij niet
begaan had.
Met ongehoorde brutaliteit ontken
de Romaine alles.
Toen kwam de verrassende ontkno
ping: de brief werd als bewijsstuk
overgelegd. In een ademloze stilte
werd hij hardop voorgelezen:
„Max, liefste, het Lot heeft hem in
onze handen gespeeld! Hij is gearres
teerd voor moord ja, de moord
op een oude dame! Stel je voor,
zeg: Leonard, die nog geen vlieg
kwaad kan doen! Eindelijk zal ik
dan toch mijn wraak hebben! De ar
me jongen! Ik zal tegen hem getui
gen, zeggen dat hij die avond met
bloed aan 2n kleren thuiskwam en
dat hij tegenover mij alles bekend
heeft. Ze zullen hem opknopen, Max
en op dat ogenblik zal hij weten
dat Romaine hem de dood ingejaagd
heeft. En dan, liefste.dan zullen
we samen gelukkig zijn. Eindelijk ge
lukkig zijn!"
Handschriftexperts waren bereid te
zwaren dat de brieven door Romaine
Heilger waren geschreven maar
dat bleek niet nodig te zijn. Gecon
fronteerd met de brief zakte de vrouw
snikkend ineen en bekende alles. Leo
nard Vole was inderdaad om tien
voor half tien thuisgekomen, zoals hij
gezegd had. En de rest had ze alle
maal maar verzonnen om hem uit
de weg te ruimen
Daarmee was het pleit in feite be
slist. Sir Charles riep zijn enkele ge
tuigen op, de beklaagde zelf kwam
naar voren en legde rustig en be
heerst zijn verklaring af, zonder zich
door het kruisverhoor van zijn stuk te
laten brengen. Wat nog door de offi
cier van justitie en later resumerend
door de rechter ten aanzien van Leo
nard Vole naar voren werd gebracht
was wel niet in elk opzicht in diens
voordeel, maar de reactie was inge
treden en de jury had dan ook niet
veel tijd nodig om tot haar uitspraak
te komen:
Onschuldig!"
Leonard Vole was vrij!
Mr. Mayheme haastte zich in de
richting van zijn cliënt om hem geluk
te wensen. Maar halverwege betrapte
hij zich erop, stil te staan om met
verwoede ijver zijn pince-nez op te
poetsen. De dag tevoren nog had zijn
vrouw hem erop gewezen, dat hij be-
zig was daar een gewoonte van te
maken. Daar moest hij toch voor op-
passen.Rare dingen gewoon
ten. Zelf wist je nooit dat je er een
had
Interessante zaak geweest heel
interessante zaak. Neem nu die
vrouw, die Romaine Heilger. Wat een
bleke, kalme vrouw had ze niet ge
leken in haar huis in Paddington en
hier, in de rechtszaal, was ze opge
vlamd als een wild, exotisch schep
sel Hij behoefde maar even zijn
ogen te sluiten om haar voor zich te
zien' dat lange, slanke lichaam, ge
spannen als een veer, iets naar hem
overgebogen terwijl ze sprak die
eigenaardige manier waarop ze haar M
handen ineenklemde, met de vingers
ineengestrengeld in en uit elkaar
in en uit
Rare dingen gewoonten. Dat in-
eenklemmen van die handen was ook
toch weieens meer gezien. Nog niet g
eens zo lang geleden bij wie ook
weer waar? O ja Zijn adem
stokte. Die vrouw die vrouw in
Shaw's Rents
Het duizelde hem en hij moest zich
aan een stoel vasthouden om niet te
vallen. Nee, het was onmogelijk
onmogelijk.... En toch.... Romaine
Heilger was actrice geweest.
Op dat ogenblik werd hij hartelijk
op de schouder geklopt door zijn con
frère:
„Dat was op het randje, hè? Ga
mee, dan gaan we hem gelukwensen."
Maar mr. Mayherne schudde het
hoofd. Leonard Vole interesseerde hem
niet langer. Maar Romaine Heilger
zoveel te meer.
Er ging enige tijd voorbij voor hij
haar weer ontmoette; bij welke ge
legenheid zich die ontmoeting voor
deed doet weinig ter zake.
„Dus u had een vermoeden," zei
ze, nadat hij haar verteld had wat
hem zo hevig had beziggehouden.
„Dat gezicht? O, dat was gemakke
lijk genoeg en bij dat flakkerende gas
licht viel miin make-up niet zo op."
„Maar waarom waarom.
„Waarom ik de zaak op mijn eigen
houtje heb opgeknapt?" vroeg ze
glimlachend, dezelfde uitdrukking ge
bruikend van toen.
„Ja. Waarom die hele ingewikkel
de comedie opgevoerd als we toch.
„Mijn beste mr. Mayherne ik
moest hem toch redden? Hebt u niet
zelf gezegd dat het getuigenis van
een liefhebbende echtgenote nauwe
lijks enig gewicht in de schaal zou
leggen? Ik weet wel iéts van massa
psychologie af. Nee, alleen een mij
afgedwongen bekentenis, waarbij ik
er zo lelijk mogelijk op zou komen g
te staan, zou voor Leonard de stem-
ming in gunstige zin kunnen be-
'invloeden. En heb ik geen gelijk ge- M
kregen?" g
„En dat stapeltje brieven?"
„Zou het geen achterdocht gewekt
hebben wanneer er alleen die éne
"brief die noodlottige brief, was ge
weest?"
„Maar die man dan die Max?"
„Heeft nooit bestaan."
„En toch vind ik," zei mr. Mayher
ne gepikeerd, „dat u dit niet had
moeten doen. We hadden hem ook wel
langs de eh regulaire weg
vrij kunnen krijgen."
,,'k Durfde het er niet op te wa
gen. Ziet u u gelóófde dat hij on
schuldig was
„Maar u wist het zeker Tja, ik
begrijp het," zei mr. Mayherne.
„Maar m'n beste man," zei Ro
maine, „u begrijpt het helemaal niet.
Ik wist dat hij schuldig was!"
EINDE
„De maan stond helder boven de
bergen, de sterren schitterden als dia
manten. Mars klom omhoog als een
rode keizer. Toen ging de hemel open
en een man viel eruit
Zo begint ons nieuwe feuilleton
„Moord op Majorca" en ook de rest
van het opwindende, vlotlopende ver
haal bljjft adembenemend. De geschie
denis van Stephen Barrett, een Engels
officier van de geheime dienst, die
met vakantie is op dat mooie Spaanse
eiland, is een verhaal vol vaart en be
weging. Het neemt u mee door olijf
gaarden, naar verborgen grotten en
over de dorre bergen van Majorca
naar een boeiend einde in de arena 5j
van Las Palmas.
Maandag beginnen wtf met de pu-
blikatie van deze spannende roman, s
een werk van de bekende Engelse g
schrijver Paul Tabori.
„DAAR MIJN inheemse assistent, die de nachtelijke spookgeluiden rammelende
kettingen en schuifelende voetstappen in het sedert tientallen jaren verlaten
monumentale landhuis „De ronde klip" op Curagao op een taperecorder zou op
nemen, in ontzetting hals over kop de vlucht nam, heb ik deze effecten achteraf
maar ingeblikt. Dat wil zeggen: ik heb ze vanuit mijn geheugen gereconstrueerd met
behulp van deze attributen, die u wel enigszins aan de geluidsinspeciënt van een
hoorspel zullen doen denkenDe 70-jarige dr. W. Doorenbos in het dorp De
Klomp (hij is hoofd van de micro-bacteriologische dienst van het Julianaziekenhuis
te Veenendaal) heft een rond tabaksblik en een sigarenkistje omhoog. En terwijl
hij deze langzaam draait, ontstaan er inderdaad merkwaardige geluiden....
ALVORENS over de diepere en tevens
actuele achtergrond van dit experi
ment iets naders te zeggen, dienen we
even de figuur van deze veelzijdige en
vitale arts te schetsen. Hij is een klein
zoon-naamgenoot van de bekende „tach
tiger", die o.a. aan de „Nieuwe Gids" mee
werkte én was destijds 15 jaren achtereen
directeur van de bacteriologische dienst
bij de internationale gezondheidsraad in
Alexandrië (Egypte). Reeds toen ging hij
zich interesseren voor de symboliek de
diepere betekenis van bepaalde oersym-
bolen in de prehistorische volkskunst,
welke hobby hij in later jaren (vooral
tijdens zijn medische werk in de tropen)
steeds wetenschappelijker benaderen ging.
Dit inspireerde hem ook om eigenhandig
min of meer abstracte figuren van
koper- en ijzerdraad te buigen, waarin
volkenkundige symbolen verwerkt zijn.
Het door kippen omkakelde huis in De
Klomp bevat dan ook twee streng ge
scheiden wereldjes: enerzijds het weten
schappelijk laboratorium en anderzijds
zoiets als een volkenkundige afdeling, die
zich vooral in een woud van speelse
draadvormen manifesteert.
Deze vitale en bewegelijke zeventiger
leeft een druk programma. Binnenkort
(„na de regentijd ginds") gaat hij met ca
mera's en tape-recorder op jacht naar
nieuwe volkenkundige geheimen in het
Saramanca-gebied (Suriname) en de oer
wouden van de Amazone in Brazilië.
,Het is mijn bedoeling, een kleine expe
ditie te vormennatuurlijk ga ik ook
naar „De ronde Klip" en verder wil ik me
bezig houden met de camouflage in het
oerwoud".
DE INTERESSEN van dr. Doorenbos
zijn verbonden door een duidelijke rode
draad tot zijn interesse in „spoken" toe.
Want het doordringen tot het functionele
van de primitieve volkskunst waarbij
hem de verwantschap en overeenkomst
van symbolen in Egypte, Curacao, het Ca-
Eigenlijk had Colin Newlove, een 27-
jarige boerenzoon uit het Engelse
i jfiorp Bugthorne, het liefst een vurig
'springpaard gehad, maar voor zulke
nutteloze luxe-kostgangers was geen
emplooi op de boerderij, zei zijn
vader Nu heeft Colin dan maar
troost gezocht bij William, de vier
jarige Ayshire-stier op de ouderlijke
hofstede, die in elk geval tempera
ment genoeg bezat. En ook voldoen
de intelligentie, want na veel vallen
en opstaan is William nu in zijn
vrije uurtjes gepromoveerd tot
rij- en springstier. Met Colin als rui
ter ziet hij er zelfs niet tegenop, een
sprong door een brandende hoepel
te maken.
raïbische gebied en Mexico opviel is
niet los te denken van de ziel van de pri
mitieve mens zelve, waartoe zeker de pa
nische angst voor demonen (en niet minder
het bijgeloof) gerekend moeten worden. Dit
bracht hem er een aantal jaren geleden
toe het gebeurde tijdens het waarnemen
van een praktijk op Curacao om drie
weken lang in dat ongeveer 160 jaar oude
landhuis (eens bewoond door rijke heren
met vele slaven) te gaan kamperen. Zijn
doel was: aantonen, dat de inheemse be
volking ten onrechte beangst was voor
allerlei zonderlinge verschijnselen in dat
huis die op een natuurlijke oorzaak terug
te voeren waren. Hij meende ook genoeg
gezag te hebben, te kunnen beweren, dat
hij nu eens „geen man zonder hoofd ge
zien had". Maar zijn studie, die hij ter
plaatse in een rapport publiceerde, had
slechts tot resultaat, dat hij volgens som
migen „één met de demonen was", zodat
het raadzaam was om maar te vertrekken.
„Ja, nu wordt het allemaal anders. Het
rapport is in de actualiteit gekomen. Na
mijn onderhoud met de Antilliaanse de
legatie en in net bijzonder met minister
C. D. Kroon men wil namelijk in ver
band met het nieuwe tienjarenplan „De
ronde klip" eindelijk eens een zinvolle be
stemming geven bestaat er niet slechts
grote belangstelling voor mijn suggestie,
er een studiecentrum van te maken, maar
wordt ook mijn „spookanalyse" serieus
onder de loupe genomen. Eind september
begin ik hier in De Klomp met enkele
Antilliaanse studenten tijdens de week
ends reeds 'n studiecentrum-in-miniatuur
op te bouwen".
„Dit kan dan als voorbeeld dienen voor
Curacao en dit werk gebeurt in nauw con
tact met de chef van de voorlichtingsdienst
van de Antillen, de heer H. Dennert, die
in het Antillenhuis in Den Haag zetelt.
De bedoeling is, het algemene ontwikke
lingspeil van de bevolking gunstig te
beïnvloeden; naast lessen in astrono
mie en taal zal vooral aandacht besteed
worden aan de daarginds enigszins in ver
val geraakte volkskunst. Ik denk hierbij
aan het maken van allerlei symbolische
draadfiguren eventueel als huisvlijt
die grif aftrek vinden bij de toeristen en
een inkomstenbron kunnen vormen om het
studiecentrum in stand te houden",
.^ZONDER TWIJFEL is „De ronde klip"
erg luguber, een oord dat menige niet-in-
gewijde de rillingen op het lijf kan jagen.
Het gebouw staat op een heuvel ver
moedelijk een oude offerplaats der Azte
ken en op de binnenplaats weerkaatst
om te beginnen het kettinggeluid van ver
re windmolens. Het is een schitterende
plaats voor astronomische waarnemingen
dit even tussen haakjes. Prachtig, hoe
je van hieruit de sterrebeelden bijvoor
beeld het briljante Zuiderkruis kur.t
4
zien. Zowel aan de plaats als aan de ar
chitectuur van het huis ligen bepaalde
meetkundige wetten ten grondslag. En nu
is het merkwaardig, dat juist dit meet
kundige dat overigens ook een rol
speelt in de symboliek van de volkskunst
onder bepaalde voorwaarden een lu
gubere sensatie kan oproepen. We komen
hier op een psychologisch gebied, waar
over veel te zeggen zou zijn. Ik heb een
verwantschap gevoeld tussen de gevoels
sfeer als ik het zo eens zeggen mag
bij een sarcophaag in de pyramide van
Cheops (waar dus het meetkundige ele
ment ook overheerst) en het bedoelde land
huis op Curacao
ONZE GASTHEER, die in een brief aan
minister Kroon het complex van het oude
landhuis (door Monumentenzorg onder
houden) omschreef met de termen „the
temple of the stars" en „the magie garden
of symbolism", vertelde ons verder, dat
hij op De ronde Klip ook een zwak geel
groen lichtschijnsel waargenomen had, dat
Zich flardenachtig en waaiervormig ver
spreidde. Dit bleek echter op de typische
elektrische ontladingen in de lucht te be
rusten, die onder de naam „St. Elmusvuur"
bekend zijn.
Dr. Doornbos noteerde slechts één nogal
spookachtig gebeuren: het plotseling
spoorloos verdwijnen van een brandende
kaars. ,Dit feit heb ik echter op de reke
ning van de ratten gezet, die dieren zijn
n.l. dol op kaarsvet".
Hoe dan ook het vertrouwen is ge
rechtvaardigd, dat de destijds gedane dn
derzoekingen op „De ronde Klip" de spo
ken daar eindelijk eens op de vlucht zul
len jagen.
HOE DIEP het bijgeloof geworteld is,
blijkt wel uit het feit, dat zelfs een politie
man op Curacao het destijds niet waagde,
zo'n „heksenblik" het ingeblikte spook-
geluid dus, waarover we in het begin van
dit stukje spraken te openen. En zeker
niet, nadat dr. Doornbos half schertsend
gezegd had: „U mag het openen op eigen
risico". Overigens zou de man bij het
openen slechts twee moderne babyramme
laars van plastic in het blik vastge
klemd gezien hebben. Want na lang
zoeken bleek deze contraptie een geluid
te produceren, dat het meeste de ramme
lende windmolenkettingen en wat dies
meer zij benaderde. (,Mijn rapport had
tenslotte enige illustratie nodig") „Jammer
dat ik aldoor tijd tekort kwam", verzucht
dr. Doornbos. „Ik wil nog zo veel onder
zoeken en experimenteren, er is nog stof
voor jaren.
Advertentie
Secretaires, chiffonnières, stoelen, ronde ta
fels, ook uitschuifbaar. Alles van mahonie
hout. Ook kleinmeubelen. Canapé's. Voor
restaureren en inkoop antieke meubelen.
Telef. 12223, Groot Heiligland 64, A. Mudde,
Gasthuisvest 45.
Wl
„Hou je maar niet van de domme, Joris!" riep
Panda boos. ,.En zet die flessen terug in het rek! Ik
doorzie je lelijke plannetje heus wel!" „Uit uw toon
begrijp ik dat ge een hoeveelheid Inzicht tot u hebt
genomen", merkte Joris op. „Dat past u niet, manne
ke. Ik mag u juist zo graag om uw onschuldig en
goedgelovig karaktertje". „Ja, allicht", zei Panda. „Je
vindt het natuurlijk helemaal niet leuk dat ik inzicht
in jouw zaken heb, maar.
De ander wachtte echter niet tot Panda was uitge
sproken. Hij repte zich de keldertrap op en riep over
zijn schouder: „Als mijn persoon u zo tegenstaat zal
ik mij wel verwijderen, hoor. Ik wil me niet opdrin
gen! Vaarwel!" „Laat die flessen hier!" riep Panda
en hij zette de achtervolging in, maar omdat zijn be
nen zoveel korter waren dan die van Joris, moest hij
het al gauw opgeven „Tjonge", zuchtte Panda, de
verdwijnende schim bedrukt naogend. „Als de Moer-
heer nou maar niet merkt wat Joris met die flessen
uitspookt. Hij zou woedend zijn.
De voorzitter van de Britse nationale
commissie voor ruimte-onderzoek, Sir Har
ry Massey, heeft bijzonderheden hekend-
gemaakt over de gegevens, die voor Enge
land gelanceerde kunstmanen zijn verkre
gen. De eerste kunstmaan, de Ariel, werd
op 26 april 1962 in samenwerking met de
Nasa, het Amerikaanse bureau voor lucht
en ruimtevaart, gelanceerd. De bedoeling
was dat deze kunstmaan een jaar in ge
bruik zou blijven, maar tot nog toe zendt
zij nog steeds waardevolle gegevens uit
over de snelheid van elektronen, zonne-
spectra en het energiespectrum van zwa
re primaire kosmische straling.
Een tweede kunstmaan zal nog dit jaar
worden gelanceerd om de Melkwegruis,
de verdeling van ozon in de aardatmosfeer
en het aantal en de afmeting van micro
meteorieten zullen worden gemeten.
Een derde satelliet moet in 1966, even
eens door de V.S., in zijn baan worden ge
bracht. Deze echter wordt geheel door En
geland vervaardigd.
Raketten voor kunstmanen -zijn zo enorm
duur, dat alleen de V.S. en de Sovjet-Unie
deze kunnen vervaardigen. In Europa zijn
twee organisaties in wording om de ande
re Europese landen gelegenheid te geven
aan het ruimte-onderzoek deel te nemen.
Een daarvan is de ESRO (European Spa
ce Research Organisation) voor uitsluitend
vreedzame, wetenschappelijke doelein
den. Voor de raketten die in dit verband
zullen worden gelanceerd, zal de basis in
Europa, waarschijnlijk Zweden, worden
gebouwd.
De tweede organisatie is de „European
Launcher Development Organisation"
(E.L.D.O.), vrucht van Engels-Franse be
sprekingen in Straatsburg begin 1961. In
dit kader wil men een drietrapsraket
ontwikkelen, die ongeveer 700 miljoen gul
den gaat kosten. Als eerste trap zal de
Engelse raket „Blue Streak", worden ge
bruikt. De tweede trap zal uit een Fran
se raket bestaan, de derde trap wordt
in de Westduitse bondsrepubliek ontwik
keld. Aan dit programma werken Neder
land, België en Italië mee.
Het optische waarnemen van kunstma
nen wordt veel gedaan door amateur-ster
renkundigen thuis. Hun werk wordt ge
coördineerd door de afdeling van het radio-
onderzoekstation te Slough, een van de drie
wereldcentra die gegevens leveren voor
ruimte-onderzoek.
Dr. Doorenbos: zinvolle draadvormen,
ontleend aan oude primitieve
symbolen.
Voor de controle op verpakte geneesmid
delen en de werking ervan is in Den Haag
een commissie geïnstalleerd, die door de
Kroon in het leven is geroepen op grond
van de nieuwe wet op de geneesmiddelen
voorziening.
De commissie heeft o.m. tot taak te con
troleren of het geneesmiddel inderdaad is
samengesteld zoals de fabrikant opgeeft.
Zij moet erop toezien dat de geneesmid
delen vooral farmacologisch en toxilogi-
sch zijn getoetst zodat het risico van on
voorziene reacties van de gebruikers tot
een aanvaardbaar minimum is beperkt. De
commissie zal voorts in het algemeen
moeten nagaan of het in de handel bren
gen van een bepaald geneesmiddel ver
antwoord is.
Tienduizend verpakte geneesmiddelen, die
nu in de handel zijn, moeten worden be
oordeeld om daarna al of niet te worden
ingeschreven in het register van „heilza
me en ongevaarlijke" geneesmiddelen.
Jaarlijks zullen ongeveer 400 nieuwe ge
neesmiddelen moeten worden onderzocht.
Dr. P. Siderius is voorzitter van de com
missie die twaalf leden telt. Bij het onder
zoek van de geneesmiddelen zullen dieren
maar ook een beperkt aantal menselijke
patiënten worden ingeschakeld.
(Van onze redacteur in Amsterdam)
De Amsterdamse V.V.V. zal van 1 sep
tember tot 1 januari iedere dag een ring
met diamantje ter waarde van ongeveer
400,- uitreiken aan een Amerikaan, Ca
nadees of Mexicaan die zijn reis door
Europa in de Nederlandse hoofdstad be
gint.
Deze vrijgevigheid is toegevoegd aan de
reeks van attracties waarmee Amsterdam
Amerikanen naar Nederland wil lokken.
De actie, die vier maanden duurt, kost
een kwart miljoen gulden. Dit gel dis door
het bedrijfsleven beschikbaar gesteld. In
1963 is het toeristische bezoek uit Noord-
Amerika aan Amsterdam met 17 percent
gestegen. Het gemiddelde bedrag dat
Amerikanen per dag in de hoofdstad be
steden, is 75,-.
In het Limburgse Maasdorp Stevens-
weert wordt dit weekeinde een familie
reünie gehouden door 170 leden van het
geslacht Sangers, afkomstig uit verschil
lende delen van Europa. Met een oecume
nische kerkdienst wordt de familiebijeen
komst geopend, want het geslacht Sangers
kentzowel katholieke als protestantse leden.
De reünie wordt gehouden op instigatie
van ds. W. Sangers uit Havelte, pater W.
Sangers uit Maasijk (België) en de heer
J. Sangers uit Beek. Pater Sangers bestu
deert de genealogie van het geslacht en
heeft tal van familieleden in Europa op
gespoord. Als stamvader wordt beschouwd
de in 1709 in Kaldenkirchen (Duitsland)
geboren' Matthias, die zijn naam echter
niet met een S maar met een Z schreef.
Voor nationale herdenking. De finan
ciële bijdrage van het rijk voor de activi
teiten bij de nationale herdenking 1813-
1963 zal naar raming f 300.000.— zijn. Hier
van zal 100.000.dienen voor tentoon
stellingen en kunstmanifestaties en
f 78.000.voor activiteiten op het gebied
van jeugd en onderwijs.
