Moord op Majorca
I
Driemaal herleefde dr. Landau
is öeen ogenblik dood öeweest
PANDA EN DE MEESTER-FLESSER
Ons vervolgverhaal
Eet u gelukkig!
Geen vee meer
in de wei?
DINSDAG 3 SEPTEMBER 1963
9
door Paul Tabori
MEDISCH WONDER EEN LEUGEN?
Tegenspraak van
Russisch vorser
Laatste redmiddel
Chemie contra
tieners
Kazerne in Seedorf
voor Nederlandse
militairen
Gaat u met vakantie?
Teveel bloot is taboe, maar niet
voor de buitenlandse toeristen
WA
i
Barrett had dit reeds verwacht.
„Dat zou de politie hiet prettig vin
den, amice," zei hij vriendelijk.
„Maar ze zullen er nooit achter ko
men, hield Manuel vol.
„Denk je van niet? Jij kent ze beter
dan ik maar ik heb zo'n idee dat
ze jou het eerst zullen ondervragen.."
„Waarom? Als u er niet over
spreekt,.."
„Dat zou geen verschil maken. Ze
zullen ontdekken dat ik je huurde om
me van Palma naar Puerto Andraitx
te brengen. En dan is er nog de auto
die ons zo juist is voorbij gegaan-
Wie het ook is geweest, ze hebben ons
vast en zeker goed gezien..."
Manuel keek de Engelsman aan.
Zijn angst was duidelijk. Toen haalde
hij zijn schouders op met een gebaar
van berusting.
„U zult wel gelijk hebben, mijnheer.
Maar ik wou dat het niet zo was."
Barrett was al bezig een plaid van
de achterbank van de auto te halen.
„Vooruit," zei hij nog eens. „We
zullen de plaats duidelijk aangeven.."
Ze reden de laatste bocht door en
beneden hen lag een baai, welke de
vorm had van een hoefijzer, in het
heldere maanlicht. Twee pieren strek
ten zich uit in het rimpeloze, kristal
heldere water; aan het eind ervan
liet een vuurtoren zijn onophoudelij
ke waarschuwing gaan over de zee.
Langs de weg stonden witte huizen
duidelijk tegen de hemel afgetekend;
een briesje speelde in de toppen van
de bomen. Ze kwamen langs een groot
laag gebouw waarop de naam „CI
NEMA PUERTO" stond, vervolgens
langs de Casa San Pedro met het op
schrift dat vermeldde dat dit de PO-
SITO DE PESCADORES was. Ten
slotte stopten ze voor een groot ge
bouw met een balcon dat het gehele
voorste deel van de derde etage be
sloeg. Een rond schild met een vlag-
gestok gaf aan dat hier de AYUDAN
TI A MILITAR MARINA was geves
tigd.
Manuel wierp een laatste smekende
blik op Stephen, maar de Engelsman
was reeds bezig uit de auto te stap
pen. Manuel zette de wagen op de
handrem en volgde hem met een som
ber gezicht.
De voordeur was gesloten maar
Barrett ondekte een bel en drukte er
op.
Er was niets te horen. Ze wachtten.
„Misschien is er niemand...", begon
Manuel hoopvol maar hij werd onder
broken door het kraken van de deur.
Een man, gekleed in een gekreukeld
olijfgroen uniform, zijn jasje open
hangend, het haar verward, keek hen
met een onvriendelijke blik op zijn
magere gezicht aan. Hij vroeg wat ze
wilden.
„We komen een ongeval aange
ven," zei Barrett.
De kustwacht want dat beteken
de „Militar Marina" keek langs
hem heen naar Manuel. Het Spaans
dat Stephen sprak was duidelijk ge
noeg, maar zijn accent verraadde na
tuurlijk dat hij een vreemdeling was.
Manuel sprak in rad Majorcaans, een
dialect dat meer leek op het Frans
zoals dat in de Province wordt gespro
ken dan op Spaans; de soldaat luis
terde even, onderbrak hem toen en
beduidde met zijn hoofd dat ze naar
binnen moesten gaan. Hij ging hen
voor naar een kale, stoffige kamer op
de beneden verdieping, waarvan enke
le ongemakkelijke houten stoelen, een
tafel, een ijzeren krib en een foto van
generaal Fanco de enige meubilering
uitmaakten. De man wees op twee
stoelen en verliet de kamer.
Barrett stak een sigaret op en bood
er Manuel ook een aan. De chauffeur
nam hem aan en stak hem achter zijn
linker oor. Hij was kennelijk zenuw
achtig, streek met zijn handen langs
zijn keurig geperste broek, keek om
laag naar zijn stoffige maar elegante
puntschoenen. Ergens boven hen hoor
den ze harde stemmen, het kraken
van een bed en daarna lichte voet
stappen. Het was erg warm in de ka
mer. welke gevuld was met een ty-
pische geur, gevormd door zweet, stof,
wijn en olie.
De deur werd geopend en een jon
ge man, gekleed in overhemd en rij
broek en met muilen aan de voeten,
kwam de kamer binnen. Hij was nog
bezig zijn das te knopen. Zijn entree
deed denken aan een opkomst op het
toneel. Hij was erg knap en zelfs nu,
om vier uur in de ochtend uit zijn
slaap gehaald, was hij er zich zicht
baar van bewust welke indruk hij
maakte bij z'n binnenkomst. Zijn dik
ke zwarte haar zat onberispelijk
misschien droeg hij 's nacht wel een
haarnetje schoot het door Stephens
gedachten zijn zware wenkbrau
wen vormden bijna één lijn boven
zijn grote bruine ogen, waarin gou
den spikkels schenen. Hij keek even
naar de zenuwachtig draaiende Ma
nuel en staarde toen naar Barrett.
„Bent u Engelsman?" vroeg hij.
Hij had een prettige diepe stem;
bijzonder geschikt om flamenco's te
zingen, veronderstelde Stephen.
„Ja".
„Ik ben kapitein Calvo," zei de jon
ge officier in het Engels met een licht
accent. „Wilt u niet gaan zitten?"
Hij wees naar een stoel die voor de
tafel stond en ging zelf eveneens zit
ten, zijn benen over elkaar, een on
zichtbaar stofje van zijn smetteloze,
perfect gemaakte rijbroek kloppend.
Hij gedroeg zich alsof 'lij zich in een
salon bevond in plaats van in een sme
rig, slecht verlicht kantoortje. De kust
wacht had zich teruggetrokken bij de
deur waar hij een oogje in het zeil
hield; Manuel staarde met open mond
naar de kapitein.
„Mag ik alstublieft uw paspoort
zien?", vervolgde kapitein Calvo en
voegde er met een verontschuldigen
de glimlach aan toe: „Slechts een for
maliteit."
„Ja, natuurlijk."
Stephen overhandigde het hem. De
kapitein bladerde de pagina's door.
„Komt u uit Londen?"
„Nee, uit Parijs."
„U bent oud-officier, zie ik?"
„Ja."
„Heeft u de dienst geheel verlaten?"
Deze vraag gaf Barrett een schokje
en hij keek de jonge officier onderzoe
kend aan.
„Waarom vraagt u dat?" infor
meerde hij.
„Oh, ik vroeg het me alleen maar
af," antwoordde deze luchtig. „Wij
zijn in ons land een beetje beducht
voor spionnen, zoals u wel zult weten.
Bl Barrett. Niet dat we enige ge-
hebben die' spionnage waard
zijn..."
Stephen zweeg, een beetje in de war
gebracht. Na een ogenblik gewacht te
hebben, ging kapitein Calvo verder,
zonder te laten merken dat hij teleur
gesteld was
„Wat is het doel van uw komst op
Majroca?"
„Vakantie."
„Waar gaat u logeren?"
„Het reisburetu heeft voor me ge
boekt in hotel Miramar."
„Oh ja, een bijzonder prettig hotel.
De eigenaar is een vriend van me. Ik
weet zeker dat u een prettige tijd zult
hebben."
Stephen voelde zich een beetje ge-
ergerd. Hij was er zich plotseling weer
van bewust dat hij het heet had en
moe was; 'het was nu werkelijk niet
de tijd om beleefde praatje uit te
wisselen.
„Ik kwam hier om een ongeval te
rapporteren," zei hij.
Kapitein Calvo verandere ogenblik
kelijk. Hij werd de efficiënte en op
lettende gezagsdrager. Hij móér to
neelspelen zelfs zonder publiek, dacht
Barrett, ik vraag me af hoe hij dit
vol kan houden.
„Oh U- Op ar' Camino de Muerte.
als ik het wel heb?"
„De Camino...?"
„Zo noemen onze chauffeurs die
weg. Er zijn daar de afgelopen vijf
jaar achtenzestig mensen gedood en
een paar honderd gewond. Natuur
lijk, met een voorzichtige chauffeur.."
„Het was niet de schuld van mijn
chauffeur."
kgl|ngl.
heimen
(Wordt, vervolgd
9 9 9
DE RUSSISCHE Nobelprijswinnaar en fysicus dr. Lev Landau heeft de
afgelopen winter voor een medische sensatie gezorgd, doordat hij, volgens
westerse berichten, driemaal kort achtereen gestorven en weer tot leven gebracht
zou zijn. Deze berichten zijn thans als vals bestempeld door dr. V. A. Negovsky,
een Russische geleerde die de leiding heeft van de experimenten tot het „ver
lengen van het leven bij stervende mensen en dieren". „Landau is nooit klinisch
dood geweest", zo verklaarde Negovsky in een vraaggesprek over zijn gerucht
makende techniek om mensen uit een klinische dood weer tot leven te wekken.
Hij doet dat in de kritieke drie of vier minuten nadat het hart is gaan stilstaan.
„Maar bij Landau was daar geen sprake van", zei hij, „want zijn hart heeft geen
ogenblik stilgestaan, al was liet er verscheidene malen dicht aan toe".
NEGOVSKY sprak met tegenzin over het
geval-Landau, dat destijds zoveel opzien
gebaard heeft door westerse krantenpubli
caties, Daarin werd gezegd dat de Nobel
prijswinnaar na een ernstig auto-ongeluk
naar Negovsky's instituut gebracht was,
waar hij in de volgende dagen driemaal
overleden, en driemaal weer tot leven ge
wekt zou zijn. Landau is thans langzaam
herstellende.
Negovsky zei dat hij zelf Landau kort
na het ongeluk had behandeld. Hij was
zwaar gewond en ademde niet meer, maar
zijn hart heeft geen ogenblik stilgestaan.
Hij leefde met behulp van een kunstmatig
ademhalingsapparaat. Het hart kon men
aan de gang houden door bloedtransfusie
onder druk in de slagaderen, in de richting
van het hart.
In deze methode om het leven van ster
venden te verlengen is Negovsky een pio
nier. De dokters in het westen zijn geneigd
er sceptisch tegenover te staan.
Negovsky zelf heeft in een artikel dat
zowel in Rusland als in het buitenland is
verschenen, toegegeven dat deze methode
gevaarlijk kan zijn en alleen als uiterste
redmiddel. Hij schreef dat zijn methode
lang niet altijd doeltreffend is in het eind
stadium en dat in een aantal gevallen de
toestand van de patiënt er zelfs slechter
door kan worden.
In 't interview zei Negovsky: „We weten
heel weinig af van het leven in zijn laatste
stadium. In die tijd leeft het lichaam
anders; het komt dan heel dicht bij het
allereerste levensstadium".
Negovsky maakt zorgvuldig onderscheid
tussen de doodsstrijd en de klinische dood.
In de doodsstrijd kan 't ademen ophouden,
maar het hart blijft kloppen. Als de klini
sche dood intreedt, hebben hart en longen
opgehouden te functioneren. Het is moge
lijk om mensen dan te doen herleven, mits
cr slechts 'n paar minuten zijn verstreken;
daarna is er onherstelbare schade ontstaan
aan de hersenen door gobgrk, aan bloed.
Negovsky past in zijn instituut dat
volgens de Russen uniek in de wereld is
vier methoden toe:
1. Bloedtransfusie onder druk in de
slagaderen;
2. Kunstmatige ademhaling. Daartoe
behoort het mond-op-mond beademen of
het gebruik van apparaten. Deze methoden
worden ook allerwegen 'in het westen toe
gepast;
Op een permanent lunapark in St. Paul
in de Amerikaanse staat Minnesota heeft
de exploitant van een z.g. „Love tunnel"
een donkere tur.neldoolhof met ondiep
water en met mechanische karretjes, die
vooral bij jonggeliefden in trek was al
drie jaar enorme last gehad van een
aantal onbekende tieners die telkens weer
een wasmiddel in het water gooiden, zo
dat heel de doolhof zich met schuim vul
de. Eenmaal moest de Love tunnel zelfs
drie dagen gesloten worden om met
brandslangen te worden schoongespoten.
De getergde exploitant wendde zich tot
de universiteit van Minnesota met het ver
zoek hem een chemisch tegenwapen te
verschaffen. Een hoogleraar in de schei
kunde heeft nu een anti-schuimmiddel sa
mengesteld en de liefdestunnel kan weer
functioneren.
De tieners hebben nu weer wat anders
verzonnen. Zij gooien een kleurstof in het
water, zoals vliegers gebruiken om zeewa
ter te markeren als zij in zee vallen.
Maar dat vond de liefdestunnelbaas niet
erg. „Het is een mooie kleur groen," zegt
hij, „en die jongens moeten ten slotte ook
hun pretje hebben." (AP).
24. Joris Het zich door het afwerend gedrag van de but
ler niet uit het veld slaan. „Ik wil de heer Sjekboek spre
ken over een.ehzakelijke kwestie", sprak hij,
„dus rep u, goede man, en.Met een forse arm
zwaai zette de kecht Joris achteruit en wierp de deur
dreunend in het slot. „Tut tut", mompelde Joris, „een
weinig hoofs optreden, voorwaar. Laat ons trachten hem
tot inschikkelijker gedachten te brengen". Hij haal
de een fles uit zijn zak en keek keurend naar het eti
ket. Vervolgens belde hij voor de tweede maal aan,
waarna de deur op onbeschaafde wijze werd openge
rukt. „JIJ WEER?!" riep de butler. „Nu is het ge
noeg! Nu zul je.„Wacht even, m n waarde",
zei Joris, haastig de fles ontkurkend. „Het is heus niet
zijn bedoeling iets te verkopen. Ik wil u slechts gratis
iets laten genieten.Met deze woorden hield hij de
fles onder de neus van de verruwde knecht en wachtte
met ingehouden adem op het resultaat.
3. Het toebrengen van elektrische
schokken aan het hart om dit weer op gang
te krijgen. Negovsky gebruikt gelijkstroom
met een spanning van 3000 a 4000 volt. De
schokken duren slechts een honderdste
van een seconde. In de Verenigde Staten
wordt de voorkeur gegeven aan wissel
stroom van lagere voltage. Negovsky vindt
gelijkstroom beter, maar weet niet te zeg
gen waarom;
4. Massage van het hart. Dit kan recht
streeks gebeuren door de borst open te
maken en het hart tussen de handen door
ritmisch drukken weer op gang te brengen.
Een andere, nieuwere methode is, ritmische
druk op de borst zelf toe te passen zonder
operatief ingrijpen. Beide methoden wor
den ook in het westen gebruikt.
Het instituut van Negovsky werkt voor
namelijk met honden voor zijn experi
menten, maar er zijn in Rusland meer dan
70 medische instellingen die speciaal zijn
uitgerust om de stervenden of klinische
„doden" te doen herleven.
Negovsky verklaarde dat er de laatste
jaren in Rusland meer dan 3500 gevallen
geweest zijn waarin men succes heeft ge
had. De meesten hiervan betroffen mensen
in doodsstrijd, niet in een toestand van
klinische dood. Hij meent dat er zowel in
Rusland als in het Westen vele gevallen
Leo Landau
zijn, welke niet geboekstaafd zijn ge
worden.
Westelijke deskundigen hebben de
methoden van Negovsky waargenomen.
Sommigen waren er zeer van onder de
indruk, maar anderen zeiden dat zij alleen
herlevingen onder perfecte laboratorium-
omstandheden hadden mogen zien. Ver
zoeken om zijn werkwijze te mogen volgen
bij gevallen, veroorzaakt door een onge
luk, worden gewoonlijk geweigerd.
Niettemin komen de bezoekers uit Rus
land terug met het gevoel, dat de weste
lijke landen zich meer zouden moeten con
centreren op de kunst van het doen her
leven uit de dood.
Een Japanse profeet is zonder een cent
op zak uit Chico in Califomië naar Japan
vertrokken, in de stellige overtuiging dat
zijn volgelingen in Europa en in drie an
dere werelddelen zich letterlijk een weg
naar een lang leven en naar het „geluk"
zullen eten.
Deze profeet is George Ohsawa, een 70-
jarige filosoof, genezer, „dieetkundige" en
vertolker van het „Unieke Principe".
Het volgen van mijn leer, zo zegt Ohsa
wa „verzekert een lang leven, verlossing
van alle ziekten, volledig geestelijk geluk
en onder andere immuniteit voor
radio-actief strontium 90".
De filosoof beweert dat hij duizenden,
die zijn „Zen-macrobiotische" dieet om de
levensduur te verlengen, hebben gevolgd,
heeft genezen. Zijn therapie is „een per
soonlijk voortborduren op de leer van het
„Zen-boeddhisme"
Ohsawa voltooit nu zijn twintigste jaar
lijkse reis naar de centra van zijn volge
lingen. Hij zei dat er in Chico, Parijs. Brus
sel, Hamburg, Stockholm, Rome, Londen,
Sao Paulo, New York en Calcutta centra
zijn, die 30 leden elk tellen. Japan heeft
vele Ohsawa-centra.
Het „macrobiotische dieet", waaromheen
het Unieke Principe draait, schakelt alle
spijzen die niet uit de directe omgeving
komen van de gebruiker, uit.
De volgelingen van Ohsawa eten geen
vlees of zuivelprodukten en zij gebruiken
heel weinig dranken of andere vloeistof
fen. Alle spijzen moeten gekookt worden.
Sinaasappelen of vitamine c in welke
vorm dan ook worden als dodelijk be
schouwd.
Ohsawa zegt dat hij geen geld bezit en
er ook geen prijs op stelt. Zijn volgelingen
bekostigen zijn reizen en die van zijn
vrouw, die er op 65-jarige leeftijd nog als
35 uitziet.
De profeet geeft toe dat het reizen taal
moeilijkheden met zich meebrengt.
„Mijn Engels is niet goed, van Japans
fabrikaat", aldus Ohsawa, wiens werkelijke
naam Joezizakoe Sakorasawa is. „Ik kan
slecht Frans spreken. Het volgend jaar zal
ik slecht Duits proberen te spreken", zei
hij. „Hoofdzaak is dat men mijn boodscha'p
verstaat en gelukkig wordt". (AP).
Nederlandse militairen hebben gisteren
de kazerne in de Duitse plaats Seedorf in
gebruik genomen. De commandant van de
41ste pantserbrigade, brigade-generaal J.
L. Hollertt, kreeg uit handen van een
Duitse civiele ambtenaar symbolisch de
sleutel van de kazernepoort. De kazerne
zal voor een periode van tien jaar door
Nederlandse troepen worden gebruikt.
De Nederlandse militairen die nu reeds
in Duitsland zijn zullen in de gebouwen van
dit Duitse kazernecomplex worden onder
gebracht. Zij oefenen nu nog in het mili
taire oefengebied Bergen-Hohne ten zuiden
van Hamburg.
De gehele inventaris van de kazerne komt
uit Nederland.
en wilt u dat wij uw krant naar
uw vakantie-adres opzenden
Stuurt u ons dan minstens drie dagen
voor uw vertrek een briefkaart met er-
melding van uw naam. uw vaste adres,
uw vakantie-adres, de datum waarop de
eerste krant naar uw vakantie-adres ge
zonden moet worden en de datum waarop
de krant voor het laatst moet worden
toegezonden
Als u de krant per week betaalt, wilt u
dan het abonnementsgeld voor de vakan
tieweken vooruit aan de bezorger be
talen
DE ADMINISTRATIE
3ij de imitatie-stierengevechten die
elk jaar om deze tijd in vele plaatsen
in Zuid-Frankrijk worden gehouden,
pleegt meestal geen bloed te vloeien.
Dat het er desondanks Spaans bij kan
toegaan, bewijst deze foto van de
fiesta in Manduel (nabij Nice) waar
vier stieren door een juichende me
nigte door de straten werden gedre
ven, totdat een van de dieren dol
van opwinding met een enorme
sprong over een 2Vi meter hoge tuin
muur probeerde te wippen. Een
kwieke fotograaf vereeuwigde het
ongewone stukje stierenstuntwerk.
COLUMBUS (Nebraska) „Farm Jour
nal", een vooraanstaand Amerikaans tijd
schrift op het gebied van landbouw en
veeteelt, komt met het opzienbarende be
richt, dat wellicht binnen afzienbare tijd
het vertrouwde beeld van weilanden met
grazende koeien en schapen en in de mod
der rondwroetende varkens, geheel zal
verdwijnen. De levende have van de boer
derijen, ook het pluimvee, zal dan het ge
hele jaar in stallen of hokken verblijven.
Deze verandering zal een gevolg zijn
van de ontwikkeling van de wetenschap
en de techniek, waardoor het mogelijk is,
aanzienlijk meer opbrengst per ha te ver
krijgen dan ooit het geval was. Dit en het
feit, dat machinale oogsten meer voer bin
nenhaalt dan het vee ooit met grazen kan
opeten maakt dat hierdoor veel meer vee
voer ter beschikking komt.
Toepassing van chemicaliën om de ge
wassen te beschermen tegen ziekten
draagt er ook in grote mate toe bij de
oogst-opbrengsten te vergroten. Met een
nieuw insectendodend middel b.v. kunnen
honderd verschillende soorten plantenziek
ten worden bestreden. Daarbij komt, dat
door nieuwe methodes van opslag het mo
gelijk is, veevoeder langere tijd te bewa
ren, zonder dat het iets van zijn voedings
waarde verliest.
„Farm Journal" wijst er op, dat het
niet mogelijk was het vee steeds in de
stallen te houden toen er nog geen anti
biotica, vaccins en andere medicijnen be
stonden om de ziekten onder de dieren te
bestrijden. Tegenwoordig beschikt de vete
rinaire wetenschap over een uitgebreid
assortiment 'van antibiotica, om het plot
selinge uitbreken van epidemieën te voor
komen.
Uit recente studies is gebleken, dat
slachtvee bij 50 graden Fahrenheit meer
in gewicht toeneemt dan bij 80 graden F.,
dat melkvee minder melk geeft als de
temperatuur tot omstreeks de 75 graden
F. stijgt en dat legkippen meer eieren leg
gen met sterkere schalen bij gemiddelde
temperaturen dan bij hoge of lage.
Spaanse
kiekeboe
politie speelt
met de bikini
MADRID (AP) Een nieuwe invasie
van buitenlandse toeristen heeft Spanje
dit jaar nog iets anders dan geld en
zaken opgeleverd ze heeft een grote
en soms verbijsterende verandering in
de wijze van kleden teweeggebracht.
In toenemend aantal verschijnen Spaan
se vrouwen nu in allerlei broekenvaria
ties aan het strand, op de promenade en
zelfs in de restaurants.
Tot nu toe aarzelen de meeste Spaanse
vrouwen, op gewone werkdagen op
straat in zulke kledingstukken te ver
schijnen, maar op bijna elke vrije dag
kan men in toenemend aantal in kuit- of
lange broeken geklede vrouwen in de
straten zien flaneren en de meeste van
haar zijn geen toeristen, maar Spaansen.
„Onze vrouwen hebben ontdekt, dat vele
van haar de juiste lichaamsbouw voor
lange broeken hebben", zei een mode
ontwerper te Madrid. „En zo komt het, dat
meer en meer van haar in de broek over
stappen en iedereen haar mannen in
cluis schijnt daar vrede mee te hebben.
Vijf jaar geleden werd een vrouw, die
zich in Spanje in het openbaar in broek
vertoonde, door mannen en vrouwen uit
gejouwd. Maar dat is nu verleden tijd.
„Shorts zijn nog verre toekomst voor de
gemiddelde Spaanse vrouw buiten haar
woning of sportclubs", zei een andere
mode-expert in Madrid, „maar ze zullen
net zo zeker komen als de lange broeken
er gekomen zijn".
Wel wordt ook nu nog menige vrouw
nagekeken in de straten van Madrid als
zij in lange broek voorbijwandelt. De man
nen keren zich trouwens in elk geval om,
ongeacht wat een vrouw draagt, mits zij
jong en aantrekkelijk is. Maar broeken zijn
niet langer zulk een sensatie als enkele
jaren geleden, toen vrouwen uit het
buitenland er voor het eerst in verschenen.
„We vinden ze fijn", zei een Spaans
meisje. „In onze vrije tijd gaan we graag
uit en in broeken voel je je zoveel meer
op je gemak dan in rok. Velen van ons
rijden vaak op de duo van een motorfiets
en scooter en dan is de nieuwe dracht zo
veel praktischer".
Zelfs de door kerkelijke en burgerlijke
autoriteiten zo lang verboden bikini is
thans in Spanje heel gewoon, ofschoon
maar weinig Spaanse vrouwen ze op open
bare stranden dragen.
„Volgens de letter van de wet zijn bi
kini's en andere badkleding, die veel bloot
laat, nog altijd verboden, vooral in het
noorden van Spanje", zei een officiële per
soonlijkheid in Madrid. „Op de stranden
van de Costa Brava (bij Barcelona) en aan
de Costa del Sol (Malaga) verschijnen
steeds meer bikini's, maar ze worden niet
gedragen door Spaanse dames. Het is
merkwaardig, hoe blind de autoriteiten,
die toezicht houden op de stranden, zijn
voor bikini's, die gedragen worden door
buitenlandse bezoeksters. Maar een Spaan
se vrouw pikken ze er op een kilometer
afstand uit!"
Als dit gebeurt, hangen de gevolgen af
van de plaats waar of van de ambtenaar,
die de dame „betrapt". De overtreedster
kan eraf komen met de waarschuwing dat
zij een decenter badkostuum moet dragen,
maar ze kan ook worden opgebracht en be
schuldigd van een vergrijp tegen de zede
lijkheidsbepalingen van de lokale politie
verordening of tegen de kerkelijke wetten.
De meeste bezoekers van Spaanse stran
den en andere vakantie-oorden zeggen, dat
de Spaanse autoriteiten het probleem van
de nieuwe badmode op de juiste wijze
aanvatten. „Zij willen de kip, die de gou
den eieren legt, niet slachten, want de
stroom van toeristen levert miljarden
peseta's", zei een bezoekster. Alleen als
meneer pastoor of de burgemeester erg
lastig worden, dan wordt er van tijd tot
tijd een strandrazzia gehouden waarbij
alle dames in bikini een formele waar
schuwing krijgen. Maar dat is gauw ge
luwd; een dag of twee later zit iedereen
er weer in verboden badkledij.
