„MR. KING SIZEs" 'S WERELDS
KLEINSTE GROTE ZAKENMAN
Mislukte priester stichtte een
eigen „orthodoxe kerk"
1 Wekelijks toegevoegd aan alle edities van
arlems Dagblad/Oprechte Haarlemsche Courant
en IJmuider Courant
VAN GOOI- EN SMIJTFILM KOMIEK
TOT LEIDER VAN WERELDCONCERN
fabrieken, meet - op zijn kousevoeten
maar nauwelijks een meter 42 centimeter,
hetgeen hem in de internationale tabaks
industrie de bijnaam van „Mr. King Size"
bezorgd heeft. Maar George Harris heeft
geen hinder van zijn geringe lichaams
lengte. Integendeel: hij is er trots op en
zo denkt zijn vrouw Zona (1 meter 59)
er ook over. „Voordat ik met haar in het
huwelijk trad, was ik verloofd met een
model. Zij mat ruim 1 meter 70", zegt de
nu 63-jarige tabakker, „maar zij gaf er
geen zier om. Als we door Londen wan
delden, riepen ze ons soms na: „Hé,
dame, waar heb je die baby opgepikt?
Maar Mae vertrok geen spier. En ik denk
dat ook Zona nu wel zo langzamerhand
gewend is om over mij heen te kijken
ALS DE HEER GEORGE HARRIS,
's werelds kleinste grote zakenman, een
van zijn klanten bezoekt, moet hij eerst
een opstapje hebben om over de toonbank
te kunnen reiken. Als hij een paar nieu
we schoenen nodig heeft, komt hij bij
de kinderafdeling van de schoenwinkel
terecht, want hij heeft maat 34. Zijn
pakken moeten speciaal voor hem ge
maakt worden, de bestuurdersstoel van
zijn Jaguarauto is met een dik leren kus
sen opgehoogd en op stafconferenties en
andere vergaderingen krijgt hij een stijve
nek van het opkijken naar zijn mede-
vergaderden. Want de welgestelde, in
vloedrijke heer Harris, directeur-gene
raal van de Londense vestiging van een
der grootste Amerikaanse sigaretten-
-"a'";. .A x. .A A.A A ■- c)'1- V' V -.vf--
SMM- W. *L - x x)^ 7 x 'i;: Avx 7x
(Van onze correspondent)
BONN Niet alleen in de Ver
enigde Staten schieten de religieuze
sekten uit de grond als paddestoelen
na een herfstbuitje. Ook in de Duit
se bondsrepubliek kan men er van
meepraten. Sinds enige jaren bestaat
daar n.l. de „Orthodoxe kerk van
Duitsland", die zijn ontstaan dankt
aan de mislukte studie voor priester
van de nu 34-jarige Herbert Rothe-
mund, alias „aartsbisschop Boris".
Waarom Rothemund. wie het niet
aan hersens schijnt te ontbreken,
mislukte op het Münchense priester
seminarie, is onbekend. Vast staat
dat hij er niet tot priester gewijd
werd en toen maar zijn eigen kerk
stichtte met bovengenoemde naam
en met een aan de Russische en
Griekse orthodoxie ontleende litur
gie. Daarmee ontpopte hij zich als
concurrent van de al bestaande
orthodoxe kerkgemeenschappen in
Duitsland.
Tot bisschop werd Rothemund
„gewijd" door een andere sectarische
bisschop, wiens wijding door geen
kerk wordt erkend. Maar dat bleek
de inmiddels door Rothemund nijver
aangeworven gelovigen der „Ortho
doxe kerk van Duitsland" onver
schillig te laten. Zij brachten geld
bij elkaar voor de aartsbisschoppe
lijke residentie van Rothemund alias
Boris en deze kon zich weldra vesti
gen in het kasteel Aurolzmünster,
omgeven door kostbare ikonen, die
door kunstkenners alom bewonderd
worden.
ROTHEMUNDS zakelijke succes
sen werden mogelijk gemaakt door
de verbreiding van zijn kerk. In vele
delen van de Bondsrepubliek telt de
sekte aanhangers, ondanks het jeit
dat de geestelijken van de kerk zich
nogal eens ongunstig onderscheiden.
Zo werd de 32-jarige „archiman
driet", leider van de kerk in Noord-
Rijnland-W estfalen, enige tijden ge
leden verminderd toerekeningsvat
baar verklaard, omdat hij aan gods
dienstwaanzin blijkt te lijden.
Twee broeders van Rothemunds
kerk kwamen al in aanraking met de
justitie. Een van hen werd gearre
steerd op verdenking van zedenmis
drijven, de andere wegens oplich
ting. De laatste, die tot drie jaar ge
vangenisstraf werd veroordeeld,
noemde de „Orthodoxe kerk van
Duitsland" voor de rechtbank zelf
een „oplichtersvereniging".
INMIDDELS heeft „aartsbisschop"
Boris nu ook zelf moeilijkheden ge
kregen met de justitie. Eind juli
werd hij op last van de officier van
justitie in Augsburg gearresteerd
onder verdenking van zedenmisdrij
ven. Rothemund^zelf zegt dat hij het
slachtoffer is van een lastercampag
ne, die uitgaat van de andere in
Duitsland vertegenwoordigde ortho
doxe kerken.
Een ondoorzichtige zaak. Het op
vallendste eraan is wellicht de be
reidheid van de (meestal in geloofs
zaken sterk traditionele) Duitsers om
zich in het avontuur van een gloed
nieuwe orthodoxe kerk te storten. En
daarvoor, R othemunds aarts bisschop
pelijk bestaan bewijst het, blijken Zij
ook nog financiële offers over te
hebben.
Little big businessman" George Harris
bespreekt met zijn directiesecretaris
John Primrose een nieuwe reclamecam
pagne voor een van zijn sigarettemer-
ken. In het vak zijn zij bekend als Watt
en Halfwatt, maar ook als een duo van
keiharde zakenlieden.
wond geweest: er was te weinig raak
vlak".
Na de oorlog ging George terug
naar de sigarettenindustrie, eerst als
verkoopsdirecteur voor California en
Ohio, later als nationale verkoopschef.
In 1956, 33 jaar na zijn intrede in het
bedrijf, stichtte hij een nieuwe onder
neming voor het concern in Australië.
Nauwelijks een halfjaar later volgde
zijn aanstelling als directeur-generaal
van Phillip Morris-Engeland, waar
door hij een der „Grote Drie" van dit
wereldconcern geworden is.
„Ik heb geleerd de nadelen van het
klein zijn te overwinnen', zegt hij. „Ik
heb ervaren dat de meeste mensen
veel consideratie hebben voor klein
tjes als ik. Een ander voordeel is dat
kinderen gek op mij zijn en ik op
hen, hoewel (of misschien juist door
dat) mijn eigen huwelijk kinderloos
bleef. En dan heb ik altijd vermeden
de fouten te maken die vele kleine
mensen doen mislukken. De fout met
name om jezelf op te blazen tot -ge
wichtigheid of verwaandheid bij wijze
van compensatie voor je tekort aan
centimeters. Daar trappen de men
sen niet in. Keer de zaak om, treëdt
iedereen met sympathie tegemoet en
ze zullen je met dezelfde munt be
talen, of je nu 1 meter 42 of twee
meter zeven bent.Dat is mijn hele
filosofie en je ziet: 't heeft gewerkt!'
Bernssen
commandeerd was, greep iedereen
zijn pioniersschop en brachten ze mij
een theelepeltje.Toch heb ik ook
wel nut van mijn 1 meter 42 gehad.
Ik heb Okinawa en alle grote slach
tingen aan den lijve meegemaakt.
Maar bij acties te velde, landingen en
junglepatrouilles kon ik altijd veel
gemakkelijker dekking vinden dan de
grote en zware mannen die met mij
oprukten. Ik ben dan ook nooit ge-
Links: een souvenir uit Harris' film
carrière. Het is een opname uit de film
„Three bad men" waarin de kleine man
met George O'Brien optrad als een
tweetal avonturiers uit de pionierstijd
van het Wilde Westen. De film werd in
1925 bekroond met de Golden Award
Medal. Rechts: George was de kleinste
sergeant in het Amerikaanse leger
tijdens de tweede wereldoorlog en
maakte de gehele campagne in de
Stille Oceaan mee.
hun wat verkopen. Jezelf, je grollen
of mijn sigaretten. Zeg ja en ik garan
deer je een grote toekomst en meer
geld en invloed dan je ooit in de show
business bij elkaar kunt krijgen!"
George vroeg een paar dagen be
denktijd. Toen besloot hij de kans te
grijpen. Hij moest het tabaksvak van
de grond af leren en begon als dood
gewoon vertegenwoordiger in New
York, waar hij in enkele jaren tijds
een respectabele nieuwe klantenkring
opbouwde. Lyon promoveerde hem
tot hoofdvertegenwoordiger, rayon
inspecteur en algemeen verkoopschef
voor New York City. Pas had hij die
laatste functie aanvaard, toen de
tweede wereldoorlog uitbrak. Na de
overval van de Jappen op Pearl Har
bor gaf hij zich op als vrijwilliger
voor frontdienst. Driemaal meldde hij
zich bij de recruteringsbureaus en
driemaal werd hij op grond van
zijn lichaamslengte afgewezen.
Toen werden relaties ingeschakeld en
met hun voorspraak kreeg George een
speciale dispensatie van het Pentagon
en werd hij ingedeeld bij de Zesde
Infanteriedivisie. Hij werd de klein
ste sergeant in het Amerikaanse leger
en maakte alle grote veldslagen in
de Pacific mee. „Natuurlijk werd ik
braaf gejend door mijn slapies, door
de manschappen en zelfs door de
officieren, maar het was goed be
doeld. Een van de geijkte geintjes was
dat bij het graven van mansgaten of
loopgraven. Zodra er „ingraven" ge-
Als hij een klant bezoekt, moet George
op een sigarenkist gaan staan om over
de toonbank te kunnen reiken.
GEORGE HARRIS leerde al vroeg
dat men een handicap ah de zijne kan
uitbuiten. Reeds als jongen van tien
maakte hij zijn entree op de planken,
in een Engels vaudevilletheater. „Na
tuurlijk was ik, in allerlei vermom
mingen, de cloivn. Ik hoefde niet ééns
een goede tekst te hebben. De zaal
begon al te brullen als ik opkwam en
al gauw was ik „die gekke dwerg".
Nu is het niet leuk, uitgelachen te
worden, maar ik verdiende aardig.
Een fikse douw kreeg mijn moreel
toen ik in 1917 afgekeurd werd voor
de frontdienst, voor alle militaire
diensten zelfs. Maar ook daar groeide
ik overheen. Ik maakte een tournee
door Engeland en Australië en op een
goede dag kreeg ik een uitnodiging
uit Hollywood om eens te komen
praten. Drie weken later stond ik on
der contract bij Mack Sennett de
koning van de gooi- en smijtfilm
voor twintig hoofdfilms met de be-
Thuis met zijn vrouw Zona die bijna
een hoofd boven hem uitsteekt.
faamde Keystone Cops (de gekke
politieagenten die thans nog in
Comedy Capers over de Neder
landse beeldschermen buitelen).
ALS FILMKOMIEK was hij een
kasmagneet. Na de Mack Sennett-
periode speelde hij, in kluchten'ërt
filmkomedies, onder andere zij aan
zij naast topstérren als Janet Gay nor,
Charles Farrel, Tom Mix, Victor Mc-
Laglan, Rona.d Coleman, Lionel
Barrymore en ?"dere groten van het
eerste uur. In^ wierven alle grote
filmmaacsehaj hi jen om zijn gunsten.
Hij overleefden dfs de revolutie van
de sprekende fh'K'en maakte „talkies"
voor Metro èdfn)w)'n> '"ox Films,
RKO en Unityjat jrtists. Zijn grootste
succes was dewiioofdrolvertolking in
de eerste sprekende kleurenfilm van
M.G.M., „The International Revue".
George Harris ging met zijn tijd mee.
Wetend, hoe vluchtig de gunst van
het bioscooppubliek is, dook hij in de
Engelse en Amerikaanse televisie toen
deze nog in haar eerste kinderschoe
nen stond en werd ogenblikkelijk
een favoriet. Een buitengewoon suc
ces werd zijn serie shows voor het
Amerikaanse sigarettenconcern Phil
lip Morris Inc. voor de commerciële
t.v. Alfred Lyon, president-directeur
van dit concern, was geïmponeerd
door de opgetogen reacties van de
kijkers. Hij ontbood Harris en bood
hem een baan in zijn tabaksimperium
aan. „Wat jij met het miljoenenpu
bliek van de televisiekijkers kan doen,
dat kan je ook met ieder ander audi
torium: de mensen laten lachen en
A
