Moord op Majorca
PANDA EN DE MEESTER-FLESSER.
1
1
J
h. B. ENGELENBERG
DE PROGRAMMA'S
i
Alles was zwart in de zon1' van Clavel
I
MAANDAG 30 SEPTEMBER 1963
Ons vervolgverhaal
door Paul Tabori
ymimmmmmMiiMitmnmmimmmmmmimrmminmnMnmm.
Intellectualistische woordenvloed bij Studio
4
FUNKE's ROGGEBROOD
FUNKE
Hendrick de Keyser
bezit nu 134 huizen
Het komende seizoen van
het Nederlands
Kamerorkest
1
nabeschouwingen
Het weekeinde
Tijdschriftuitgevers en
de commerciële t.v.
OFFItleLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
„SIEVERT" AFBRANDAPPARATEN
De radio geeft dinsdag
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50
VPRO. 8.00-24.00 AVRO.
T elevisieprogramma
25)
De vrouw van Ulysses was niet dom
en er was één kans op de honderd dat
ze de waarheid vertelde.
Hij was niet van plan haar zijn
twijfel te laten blijken; hij zou de
zaak reëel aanpakken. Want hij had
beloofd dat hij zou proberen om uit
te vinden wat er met de Uranium
Koning was gebeurd dat hij drie
dagen van zijn vakantie aan deze taak
zou opofferen. Als hij na die drie
dagen het antwoord nog niet zou heb
ben gevonden, zou hij er mee ophou
den. Ze nam zijn voorwaarden aan
hoewel ze eerst bezwaren opperde
toen hij zei dat ze terug moest gaan
naar Palma en daar op nieuws moest
wachten. Misschien had ze het voor
stel aangenomen om te kunnen zoe
ken; misschien wilde ze alleen maar
dicht in de buurt zijn voor het geval
hij resultaat zou boeken. In ieder geval
gaf ze toe toen hij weigerde te argu
menteren.
De oude portier zat op z'n gewone
plaats, kippig door zijn brilletje kij
kend. Ja, hij kende wel een adres
waar Senor Barrett een motorboot
kon huren; wilde hij een bemanning
hebben? Nee, senor Barrett wilde lie
ver alleen gaan. In dat geval zou Pe
dro hem naar het botenhuis brengen.
Barrett stopte vijf-entwintig peseta's
in de rimpelige hand van de oude man
en volgde Pedro, die, gekleed in zijn
rode uniform en zijn picolopetje schuin
op een oor, de middagslaap nog uit
zijn ogen wreef.
De motorboot was klein maar tame
lijk nieuw; hij was het eigendom, zo-
ais Stephen ontdekte, van de kleine
visser die hij de avond tevoren had
horen zingen in de Can 'Tonio bar.
Het voorschot dat Barrett aanbood
werd met veel vertoon van hoffelijk
heid geweigerd; de senor kon betalen
als hij terug kwam. Het was pas half
vijf toen hij van de pier vertrok en
in de richting van de mond van de
baai voer. Pedro wuifde hem na. De
zon scheen nog krachtig; Stephen
doopte de wit-linnen pet die hij droeg
in het heldere water en voelde de ver
frissende koelte over zijn hoofd trek
ken.
Hij passeerde de boei aan het einde
van de baai en, daar hij geen kaart
had, ging hij nog een honderd meter
de open zee op. Daar draaide hij naar
het noord-westen, naar de steil oprij
zende kust van Cala Antio. De bergen
liepen hier tot aan het strand, steil
en loodrecht. Hij stuurde de boot dich
ter bij de kust. Achter de tweede
kaap zag hij de drie eilanden: Panta-
leu, Mitjana en, daarachter, het veel
grotere Dragonera. Hij besloot aan de
westelijke zijde van Pantaleu aan te
leggen, waar hij een strook zand en
enkele verspreide keien zag. Voor
zichtig stuurde hij de boot erheen;
het water was zo helder dat het niet
moeilijk was de punten en stukken
rots die uit de oceaanbodem opstaken,
te vermijden. Hij bracht de boot in
ondiep water en maakte hem, tot aan
zijn middel in het water staand, aan
een geschikte, kromme maar stevige
boom vast. Daarna trok hij zijn lin
nen schoenen weer aan en begon de
steile heuvel, begroeid met struiken
en geel gras, te beklimmen. Het was
maar een korte klim en bovengeko
men rustte hij even uit om weer op
adem te komen.
Calvo had hem verteld dat het li
chaam was gevonden aan de oost
kant van het kleine, bijna ronde
eilandje; hij was aan de west-kant
aan wal gegaan omdat hij niet de aan
dacht van eventuele wachtposten wil
de trekken.
Hij glibberde de heuvel af en strui
kelde een keer of twee door verbor
gen liggende wortels of stenen. Er
was een breder strandje dan aan de
andere kant. Hij had zichzelf spoor
zoeken geleerd in oerwouden en woes
tijnen, hoewel hij geen Sherlock Hol
mes was. Het kostte hem niet veel
tijd om de plek te vinden waar de
visser had aangelegd. Er stonden nog
duidelijke voetstappen, hoewel ze
enigszins in het harde zang waren
weggezonken; hij kon ze volgen tot be
neden aan de helling, waar het droge
gras was vertrapt; en dan was daar,
als een grimmige herinnering, een
brede afdruk waar de visser het li
chaam had voortgesleept naar de wa
terkant.
Hij ging na hoe de vloedlijn liep
erg laag natuurlijk en hij knikte
tevreden. Het lijk kon niet aan het
strand gespoeld zijn, dat was wel ze
ker Het was er gebracht en welover
wogen op een plaats gelegd waar het
gezien zou worden door iemand die
dicht genoeg voorbij kwam. Hadden
ze wie die „ze" dan ook waren
teveel gewaagd? Stephen dacht van
niet. Er voeren iedere dag vissers van
San Telmo uit om te gaan vissen in
het water tussen Dragonera en de
kust; het lichaam zou beslist binnen
een dag of twee gevonden worden.
En hun plan was dan gelukt... tot op
zekere hoogte.
Hij kon hier niets meer doen, er
waren geen nieuwe feiten meer te
verzamelen. Hij strekte zijn rug en
begon de heuvel weer op te klimmen;
zijn volgende doel was Dragonera.
Hij had de top voor de tweede maal
bereikt en draaide zich om om naar
San Telmo te kijken, dat uitgestrekt
lag langs de bochtige kunst. Hij pro
beerde voorzichtig een beter plekje
voor zijn voeten te vinden. Deze be
weging redde hem zijn leven. De knal
was scherp en kort en gaf maar een
zwakke echo; een kogel spatte op
slechts een paar centimeter van hem
vandaan in de grond. Hij wierp zich
neer. Er was hier niet veel beschut
ting en er was geen spoor van de
schutter te zien. Er was met een ge
weer geschoten, waarschijnlijk een
geweer met een telescoop.
Toen hij in het spaarzame droge
gras lag, schold hij zichzelf voor een
dwaas uit. Hij had helemaal geen wa
pens meegenomen naar Majorca
die maakten geen deel uit van de va
kantie-uitrusting van een de wet ge
hoorzamende Engelsman maar na
het geval met de vallende steen in
Palma had hij zo verstandig geweest
moeten zijn een pistool aan Calvo te
vragen. Ongetwijfeld had de kapitein
hem die graag gegeven. Nu lag hij
hier, bovenop een kaal eilandje, en
kon bijzonder weinig beginnen tegen
de man of mannen die hem onder
vuur hadden genomen. Hij voelde de
zon branden op zijn nek en kuiten.
De aarde rook kruidig. Hoe lang zou
het nog duren voor het donker werd?
Verschillende uren! Hij kon hier niet
tot in de eeuwigheid blijven Hij be
gon te kruipen, gehinderd door de
scherpe steentjes en het vlijm-scher-
pe gras. Als hij maar beschutting
vond aan een van de kanten van de
heuvel... en zijn boot kon bereiken...
Maar ook daar zou hij nog zichtbaar
zijn voor de onbekende schutter. Tóch
moest hij het proberen. Het was heel
stil in de zon. Hij hoorde de roep van
een vogel, ergens in de verte pufte
een motorboot, ternauwernood hoor
baar. Hij luisterde of hij een kuch
hoorde, het kraken van een twijg, enig
geluid dat de aanwezigheid van een
ander menselijk wezen zou verraden.
Maar er was niets. Stephen begon
vlugger te kruipen; hij was bijna bij
de top. Het tweede schot klonk toen
hij juist van plan was zich aan de
andere kant naar beneden te laten
rollen. Ditmaal belandde de kogel op
enige afstand van hem. Misschien
was hij hier moeilijker te raken,"
misschien was de onzichtbare man
niet zo'n goede scherpschutter. Ste
phen tilde voorzichtig zijn hoofd op
en keek rond. Was er een lichte bewe
ging in de struiken links, iets hoger op
de heuvel? Hij was er niet zeker van.
Hij keek langs de helling. Het was
een tamelijk lichte glooiing die in een
vlak stuk grond eindigde. Hij wierp
zich over de rand. Hij had de steilte
onderschat want hij rolde met grote
vaart naar beneden; zijn kleren
scheurden, zijn armen en benen wer
den gewond door het mes-scherpe
gras en gekneusd door de stenen en
de rotsen. Hij trachtte zijn val te bre
ken maar dat was niet. gemakkelijk.
Op het laatste moment kon hij een
kromgegroeide boom vastgrijpen.
(Wordt vervolgd)
ER STAAN IN HET intieme zaaltje van „De Brakke Grond" in Amsterdam
ongemakkelijke stoeltjes voor de toeschouwers. Dat mij dat bij geen enkele pre
mière van Studio in het vorige, zo succesrijke seizoen is opgevallen terwijl gister
avond bij de première van Maurice Clavels „La terrasse de Midi" die harde zit
plotseling een storende factor bleek, lijkt mij een waarschuwingssein. Bij het
lofwaardig streven van de Studio-directie om belangrijk eigentijds repertoire
te spelen, mogen toch eisen van speelbaarheid, menselijke herkenbaarheid en
gewoon amusement niet te zeer achtergesteld worden bij de aandacht \oor
moderne vormgeving en litterair niveau.
HET IS TEKENEND voor het oeuvre
van het intellectuele wonderkind Maurice
Clavel (die op eenentwintigjarige leeftijd
leraar in de filosofie was) dat zijn intri
ges naar de studeerkamer ruiken, dat zijn
hoofdpersonen onvolwassen en onrijp zijn
dat zijn ideeënwereld belangwekkend maar
broeierig is en dat de gesprekken die zijn
personages voeren uiterst ontoneelmatig
zijn en door hun verdovende woordenvloed
het luisteren nagenoeg onmogelijk maken.
NA EEN HEEL interessante opening
waarbij de eerste scène zich ontpopt als
een repetitie van een toneelstuk-op-het-to-
neel, knutselt Clavel een moeizame Ham-
let-parallel in elkaar. Ook zijn jeugdige
hoofdpersoon wil zich op zijn moeder en
haar tweede man wreken omdat zij naar
hij vreest de hand heeft gehad in de dood
van zijn vader. Ook hij wil zijn moeders
berouw opwekken door een toneelstuk van
eigen hand op te laten voeren en ook hij
komt door eindeloze bespiegelingen over
de schuldvraag en door duidelijk ambiva
lente gevoelens ten opzichte van zijn moe
der noch tot de volvoering van zijn wraak
noch tot ontplooiing van zijn liefde voor
het Ophelia-achtige naar hem smachtende
meisje. Op de beste momenten is het stuk
boeiend door de diepgang van zijn gedach-
tenconstructies en door de draagwijdte
van zijn probleemstelling: („Wie is in de
absurde verwardheid van schuld -en on
schuld en tegenover de betrekkelijkheid
van goed en kwaad zeker van zijn oor
deel over de medemens?") maar veel va
ker is, net als in zijn hier te lande door
studenten in 1951 gespeelde „De Brand
stichters" (Les incendiaires, Clavels eer
ste stuk van 1946) de handeling ondoor
zichtig en de taal van zijn personages
verward.
IN HET expressieve, half-realistische
decor van Peter van Rooij heeft Studio's
voorstelling het stuk wel recht doen we
dervaren. Bram van der Vlugt had de
opvoering met een minimum aan uiterlij
ke middelen, heel „clean" geregisseerd,
met een zelfde koel academisme als waar
mee Clavel zijn conflictstof heeft gereali
seerd. De voorstelling was dus „in stijl",
maar men zou zich toch kunnen afvragen
of de regisseur, gezien ook de lang niet
eenvoudige vertaling van mevrouw Als-
bach-Tielrooy, het onmiddellijke begrips
vermogen van zijn publiek niet wat heeft
overschat. Hier en daar een coupure en
een nauwkeuriger tempoverdeling en na-
drukdosering zou de wezenlijke inhoud van
het stuk wat geprononceerder contouren
hebben verleend.
VERUIT DE zwaarste taak was toebe
deeld aan Joop Admiraal die de onvol
groeidheid van de hoofdpersoon Jean vol-
Advertentie
Boordevol kracht en vitamine B;
10 tegen 1 dat ook uw dokter het eet.
47. Panda vluchtte de gelagkamer binnen en dook
hier buiten adem onder een bank. Hier kreeg hij weldra
gezelschap van de waard, die met een verdichtsel op
de hielen kwam binnenijlen en met onverwachte lenig
heid een duik naast Panda nam. „Vreselijk," sprak hij
met klapperende kkaen, „m'n nette herberg! Dat daar
zoiets in kan gebeuren!" „En wat zou er met Joris
gebeurd zijn?" vroeg Panda bezorgd, „als hij maar
op tijd gevlucht is!" Maar Joris dacht al lang niet
meer aan vluchten. Van nature had hij al minder weer
zin van verdichtsels dan de meeste lieden en bovendien
begon er vaag een plan in hem te rijpen, om deze roke
rige wezentjes op een voordelige manier te gebruiken.
„Gefleste gedachten zijn tot dusver zeer winstgevend
voor mij gebleken," zo overwoog hij, „en hoewel deze
gedrochtjes niet bepaald verheven gedachtenuitingen
kunnen zijn, zie ik toch wel het nut in van een fles vol.
Maar hoe vangt men ze?" En verwoed joeg hij ze na
met een vlindernetje.
Joop Admiraal en Marlies van
Alcmaer in „Alles was zwart in de
zon" van Maurice Clavel.
ledig gestalte gaf, maar die soms de in
druk wekte of hij van het wijsgerig rela
tivisme van zijn personage zelf niet veel
begreep. Overigens was het technische ge
mak waarmee hij de halsbrekende tira
des over het afwezige voetlicht
bracht, bewonderenswaardig. Marlies van
Alcmaer bracht met 'n soort statige gla
mour de mysterieuze moederfiguur tot een
vrij onbegrijpelijk leven. De gestoordheid
van de vriend Léopold die het gebrek aan
zekerheid in het leven niet aan kan en die
door Jean in de dood wordt gedreven
(vergelijk de Laertes-figuur uit Hamlet)
kreeg van Jules Hamel kundig gestalte.
De vage figuur van het meisje kreeg een
niet heel sterke maar innemende vertol
king mee van de debuterende Elsje Scher-
jon. Voor haar, evenals voor de andere
spelers, bleek het in dit stuk, dat om een
zekere distantie schreeuwt, een groot be
zwaar dat volgens de nu al tot een dogma
geworden Studio-opvattingen het spel op
het vooruitgeschoven toneel temidden van
het publiek plaatsvond. Een dergelijk prin
cipe dat bij bepaalde voorstellingen winst
oplevert moet men zo nodig ook weer eens
kunnen laten varen. Wij voorspellen dit
merkwaardige brok lyrische levenswijs
heid geen lang toneelleven.
Hans van den Bergh
In het jaarverslag over 1962 van de ver
eniging „Hendrick de Keyser" tot behoud
van architectonisch- of historisch belang
rijke oude gebouwen deelt het bestuur
mede, dat het ledental is gestegen van 1689
tot 1836. In het afgelopen jaar werden acht
huizen aangekocht, vier in Amsterdam, een
in Broek in Waterland, twee in Delft en
een in Enkhuizen. Vier van deze panden
konden worden gekocht door een schen
king van 45.705 van het Prins Bernhard
Fonds. „Hendrick de Keyser" bezit thans
in totaal 134 huizen: de restauratiekosten
beliepen 385.807, waarvan 324.067 werd
gedekt door subsidies. Bovendien werd
f 11.799 subsidie ontvangen voor in vorige
jaren uitgevoerde restauraties.
De liquiditeit is in het verslagjaar aan
merkelijk teruggelopen, voornamelijk als
gevolg van aankopen en van het uitblijven
van de afrekening der subsidies voor door
de vereniging terzake van restauraties ge
dane betalingen. De groeiende activiteit der
vereniging, aldus de penningmeester, stelt
steeds hogere eisen aan haar eigen geld
middelen.
Het Nederlands Kamerorkest geeft het
komende seizoen een serie van vijf abonne-
metsconcerten in Den Haag, Amsterdam en
Rotterdam. De eerste drie concerten in Den
Haag en Rotterdam zullen onder leiding
staan van Szymon Goldberg, het volgende
concert wordt geleid door Antonio Janigro,
de leider van Les Solistes de Zagreb, die
ook als solist zal optreden. Het laatste con
cert in deze beide steden staat onder lei
ding van de jonge Amerikaan David Zin
man, die in het afgelopen Holland Festival
zijn debuut maakte met het Nederlands
Kamerorkest, toen hij de plotseling ziek
geworden Paul Sacher verving.
In Amsterdam worden de eerste vier
concerten geleid door Szymon Goldberg;
het laatste concert staat onder leiding van
Antonio Janigro. 'Als solisten zullen aan
deze concerten meewerken o.a. de
mezzo-sopraan Eugenia Zareska, de blok-
fluitist Frans Briiggen, de bariton Renato
Capecchi, de fagottist Brian Pollard, de bas
Yi-Kwei Sze en de pianisten Hans Henke-
mans en André Tsjaikofsky. De program
ma's van deze abonnementsconcerten ver
melden werken van Vivaldi, Bach, Handel,
Purcell, Hasse, Sammartini, Pergolesi,
Boccherini, Haydn, Mozart, Schubert, Stra-
winsky, Sjostakovitsj, Hindemith, Martin,
Martinu en Ponse.
NIEUWE SCHOOLCANTATE VAN
IGNACE LILIEN
De componist Ignace Lilien heeft een
nieuwe schoolcantate „The astronaut" ge
componeerd. De tekst is gebaseerd op een
reportage van „Time" over de ruimtevlucht
van de astronaut Gordon Cooper. Het is
geschreven voor schoolkoren.
De eerste uitvoering geschiedt o.l.v. de
heer Sipke de Jong, met medewerking van
het koor van het Dalton-lyceum in Den
Haag
Eén t.v.-net (voor ons westelijke kijkers
althans) en toch een zeer internationale
avond; daarvoor zorgde de AVRO, die op
de rubriek „Televizier" na, een programma
samenstelde uit produkties van de BBC,
de Westduitse t.v. en de CBS (V.S.). Een
aanwinst is zeker de door de eerstge
noemde maatschappij geleverde succes-se
rie „Pinky en Perky", waarvan de eer
ste aflevering op een ook voor de kleine
kijkers gunstig tijdstip werd uitgezonden.
De verdenking, die in het verloop van
de t.v.-feuilleton „Mijn naam is Cox"
steeds meer op de broeder van Helen
Morrison kwam te rusten, bleek gevolg
van een fraai stukje misleiding. Het dui
delijke succes van deze serie was toch ook
een goedkoop succes; èn door de mislukte
sfeer- en situatie-tekening èn door de nog
al onduidelijke en onwaarschijnlijke lijn
van het verhaal, is deze „Cox-geschiede-
nis" beslist geen sterke thriller gebleken.
De jury, die dit jaar in Montreux de
CBS-show „Julie en Carol in Carnegie
Hall" met de hoogste onderscheiding, de
Gouden Roos bekroonde, is wellicht ge
plaagd geweest door slechte uitzendingen
van andere landen of zij heeft wat last
gehad van de Americanitis. De dames An
drews en Burnett mogen dan aantrekke
lijke figuren zijn, voorzien van redelijke
zangstemmen, maar wat zij, gedeeltelijk
samen met een balletgroep op het enor
me toneel van genoemde Hall presteerden,
kwam toch echt niet boven de middelmaat
uit. Gehuld in elegante toiletten, stelden
Julie en Carol zich met gewild spitse
tweespraakjes en enige weinig elegante
handtastelijkheden aan als een „stel kwa-
je meiden (of kwajongens); hun paro-
deeën op een Russisch „volksdansnummer"
en op de befaamde massa-familie Trapp
waren, vooral dankzij de dansers, spotrijk
genoeg, maar ook daarin zat geen „gouden
roos" verborgen. En hetzelfde kan ge
zegd worden van de wijze, waarop deze
show door de camera's vereeuwigd werd.
Verschijnselen als te vrij sexueel ver
keer en alcoholisme kunnen in een land
nog zo gering van omvang zijn, toch kan
men met behulp van film van het betrok
ken land en zijn bevolking een totaal ver
trokken beeld geven. Daartoe behoeft men
slechts de goede kwaliteiten te vergeten.
Zijn die verschijnselen abnormaal groot
van omvang, zoals in Zweden, dan wordt
het beeld indien men voornoemde werk
wijze volgt weerzinwekkend. Een der
gelijk portret nu maakte de Zweedse actri
ce Mai Zetterling, die met haar Engelse
echtgenoot documentaires maakt, van
haar geboorteland. Al het begrip, waar
mee zij in welgekozen woorden en beel
den de zelfzuchtige, drankzuchtige, zelf-
moordzuchtige burgers van „het rijke
land" afschilderde, maakte ons wee. om
dat het zonder vermelding vande plus-pun-
ten van het Zweedse volk, oneerlijk was.
Rest ons nog te vermelden, dat „Televi
zier.' in haar nieuwe opzet voorzien van
een nieuwe titel, een smakelijke reportage
over een Duitse genotmiddelenbeurs en
een mooi beeldverslag over de jubilerende
vioolbouwer Max Möller bevatte.
Zondag g
De rechtstreekse reportage uit de basi
liek van Sint Peter in Rome verschilde
qua beeld weinig van het verslag, dat de
NTS destijds gaf van de opening van de
eerste zitting van het Vaticaanse Concilie.
Toch zullen ontelbare kijkers wel dank
baar zijn voor het feit, dat zij deze uren
lange plechtigheid, die mede door de uiter
mate belangrijke toespraak van paus Pau-
lus VI een historische gebeurtenis werd,
van verre hebben mogen gadeslaan.
Voor alle leden van het gezin was een
volgende greep uit het leven van de Ame
rikaanse doorsnee-familie Stone bestemd.
Tot een betere opinievorming over de
verhouding Indonesië-Nederland droeg mis
schien wel het vraaggesprek bij, dat Nico
van Vliet ter afsluiting van zijn t.v.-serie
over de republiek van Soekarno met vijf
Nederlandse journalisten, onder wie onze
reiscorresDondent W. L Brugsma, mocht
hebben. Toegewijde krantenlezers echter
bood dit uiteraard vluchtige en visueel
verre van boeiende gesprek weinig nieuws.
Tussen alle shows, berichten en thrillers,
die de kijker avond aan avond op het
scherm krijgt, was het zondagavond-con
cert van het Amsterdamse Kamerorkest
(op welks muzikale mérites wij niet in
kunnen gaan) een weldadig programma
vooral voor het oor.
H®L toegejuicht worden, dat ook
de N.C.R.V Nederlandse schrijvers en
De Nederlandse Organisatie van tijd
schriftuitgevers heeft er zich bij de minis
ter van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen over beklaagd, dat de OTEM
geen vertegenwoordiger van de tijdschrift-
uitgevers als lid van de pacificatiecommis
sie heeft voorgesteld.
Zij heeft dit gedaan in het volgende tele
gram aan minister Bot: „Het bestuur van
de NOTU. in het bijzonder optredend
namens leden-concessie-aanvragers, drukt
zijn spijt uit over het feit, dat de OTEM
bij het met uw instemming door haar tot
stand gebrachte beraad van de groep der
concessie-aanvragers niet bereid is geble
ken om in haar voordracht aan u van
kandidaat-vertegenwoordigers voor de
pacificatiecommissie ook personen op te
nemen, die door het NOTU-bestuur aan
vaardbaar worden geacht als woordvoer
ders voor de Nederlandse tijdschriften
uitgevers. Het bestuur van de NOTU ver
trouwt op passende uitvoering van het
regeringsbesluit tot opneming in de pacifi
catiecommissie van „een vertegenwoordi
ging van de verenigde kandidaat-conces
sionarissen". Het bestuur van de NOTU
herinnert met klem aan zijn schriftelijk
verzoek d.d. 29 augustus 1963 om vertegen
woordiging in de pacificatiecommissie".
Advertentie
Doelstrjat 39 Haarlem - Tel. 15231
schrijfsters aanmoedigt televisie-spelen te
maken; het lijkt ons echter niet gewenst,
dat men wellicht ter aanmoediging
dan óók maar een stuk als „Verloren
Kontakt" van Joanna Visser op het scherm
brengt. (Zelfs al ontving deze schrijfster
inmiddels een prijs voor een ander door
haar geschreven spel). Mede misschien
door de regie van Peter Holland was het
een traag stukje quasi-psychologisch toneel,
een weekblad-verhaal, waarin de spelers
zelf niet schenen te geloven (vooral het
zo schone slot; hersteld kontakt met het
vliegtuig, hersteld kontakt met de vlieger
echtgenoot was te mooi om waar te zijn).
Pogingen om van dit „kamer-toneel" echt
televisie te maken, werden nauwelijks ge
daan. Of moesten daar de schaarse vlieg
tuigscènes voor dienen?
J. Damshuizer
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Lichte grammofoonmuziek.
VPRO. 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Programma-overzicht en lichte gram
mofoonmuziek. 9.00 Ochtendgymnastiek.
9.10 De Groenteman. 9.15 Weens-klassieke
kamermuziek (gr.). 9.35 Waterstanden.
9.40 Morgenwijding. 9.55 Boekbespreking.
10.00 Arbeidsvitaminen (gr.). 10.50 Voer
de kleuters. 11.00 Voor de zieker- 12. nt
Licht instrumentaal ensemble en zangso
list. 12.20 Regeringsuitzending: Voor de
landbouw. 12.30 Mededelingen t.b.v. land
en tuinbouw. 12.33 Lichte orkestmuziek.
13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen, even
tueel actueel of grammofoonmuziek. 13.25
Beursberichten. 13.30 Nederlands Koper
orkest: Originele Engelse Brassbandmu-
sique. 14.00 Voor de vrouw. 14.40 School
radio. 15.00 Lichte grammofoonmuziek.
15.30 Blaaskwintet: moderne muziek (ste-
reofonische uitzending). 16.00 Van mens
tot mens, lezing. 16.15 Griekse lichte mu
ziek. 16.30 Voor de jeugd. 17.30 New York
calling, praatje. 17.35 Lichte grammofoon
muziek voor de teenagers. 18.00 Nieuws.
18.15 Eventueel actueel. 18.20 Amateurs
programma. 18.45 Lichte muziek. 19.00
Voor de kleuters. 19.05 Paris vous parle.
19.10 Licht instrumentaal trio. 19.25 Piano
recital: walsmuziek (stereofonische uitzen
ding). 20.00 Nieuws. 20.05 Minjon 10 jaar.
feestelijk programma. 21.05 Boekbespre
king. 21,15 Voordracht. 21.30 Nederlandse
Finale van het Internationaal Vocalisten
concours Giuseppe Verdi. 22.30 Nieuws en
mededelingen. 22.40 Actualiteiten en beurs
berichten. 23.00 Klassieke kamermuziek.
23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00-24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Morgengebed.
7.15 Ouverture radio voor vroege men
sen. (7.30-7.35 Voor de jeugd). 7.55 Over
weging. 8 00 Nieuws. 8.15 Lichte grammo
foonmuziek. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.40
Schoolradio. 10.00 Voor de kleuters. 10.15
Actualiteiten. 13.00 Nieuws. 13.15 Draaien
maar!: lichte grammofoonmuziek met
commentaar. 14.00 Voor de plattelands
vrouwen. 14.10 Fluit en piano: moderne
muziek. 14.30 Als de dag van gisteren.
Populair klassieke grammofoonmuziek.
11.00 Voor de vrouw. 11.30 Lichte grammo
foonmuziek. 11.50 Volaan vooruit
praatje. 12.00 Het Angelus. 12.04 Populaire
grammofoonmuziek. 12.20 Voor de boeren.
12.30 Mededelingen t.b.v. land- en tuin
bouw. 12.33 Draaiorgelklanken (gr.). 12.50
klankbeeld. 15.00 Lichte grammofoonmu
ziek. 15.20 Voordracht. 15.40 Weense lied
jes. 16.00 Voor de zieken. 16.30 U hebt
voorrang: Religieus ziekenprogramma. 17.00
Voor de padvinders. 17.15 Voor de jeugd.
17.45 Grammofoonmuziek. 17.50 Regerings
uitzending: De 9de jaarbeurs te Parama
ribo, door A. J. M. Judell. 18.00 Grammo
foonmuziek voor de teenagers. 18.20 Uit
zending van de Pacifistisch Socialistische
Partij: Socialisme en vrijheid, door de
heer A. G. van der Spek, lid van de
Eerste Kamer. 18.30 Jazzmuziek. 18.50 En
nu mijn geval: vragenbeantwoording.
19.00 Nieuws. 19.10 Actualiteiten. Aanslui
tend: Concilie-journaal. 19.30 Licht instru
mentaal ensemble. 19.50 Grammofoonmu
ziek. 20.00 Jeanne d'Arc au Bucher, orato
rium. 21.20 Klassieke grammofoonmuziek.
21.30 Reisoogst, klankbeeld. 22.00 De zin
gende Kerk. muzikale lezing over kerk
muziek: 22.20 22.25 Boekbespre
king. 22.30 Nieuws. 22.40 Vreemd een
keuze uit woord, zang en dans van elders
en anders. 23.10 Lichte orkestmuziek
en solisten. 23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Lichte muziek. 12.30
Weerbericht. 12.35 Tuinbouwkroniek. 12.40
Orkestmuziek. 12.50 Beursberichten. 13.00
Nieuws. 13.15 Kamermuziek. 14.00 Nieuws.
14.03 Schoolradio. 15.45 Lichte muziek.
16.00 Nieuws. 16.03 Beursberichten. 16.09
Duitse les 16.25 Muziek voor klarinetten-
kwartet. 16.50 Pianomuziek. 17.00 Nieuws.
17.15 Gevarieerde muziek. 17.45 Volkscon
cert. 18.00 Nieuws. 18.03 Voor de soldaten.
18.28 Paardesportberichten. 18.30 Licht
muzikaal programma. 18.45 Klassieke mu
ziek. 18.50 Radiokroniek. 19.00 Nieuws.
19.40 Lichte muziek. 20.00 Hoorspel. 20.53
Orkestmuziek. 21.15 Jazzmuziek. 22.00 Nws.
22.15 Kamermuziek. 22.35 De zeven kun
sten. 22.50 Kamermuziek. 23.00 Nieuws.
23.05 Americana. 23.25 Gevarieerde mu
ziek. 23.55 Nieuws. 24.00-0.10 Voor de
scheepvaart.
VOOR MAANDAG
CVK-IKOR-RKK19.30 Logboek, jeugd
programma over de bijbel. 19.45-20.00
Kenmerk, programma gewijd aan het
Oekumenisch Jongerencongres. NTS: 20.00
Journaal en weeroverzicht. 20.20 Zendtijd
politieke partijen: uitzending van de VVD.
NCRV: 20.30 Memo, actualiteiten. 20.40
The Titfield Thunderbolt (vlug, veilig en
voordelig, een vrolijke Engelse komedie).
22.00 De plaats van de volksvertegenwoor
diging in de moderne democratie, forum.
NTS: 22.45-22.50 Journaal.
VOOR DINSDAG
NTS: 19.30 Internationaal Agrarisch nws.
20.00 Journaal. 20.20-21.30 De bezetting
XIV, documentaire over Nederland in de
tweede wereldoorlog. VPRO: 21.30 Man
van de dag. voordracht. 21.40 Fragmenten
uit Hitchcockfilms. 22.25 Ziek zijn beter
worden, medische rubriek. NTS: 23.00
Journaal.
