Conflict tussen De Gaulle en
de voorzitter van de Senaat
Parijs slikt
naasting van
boerengrond
Waarom
Wereldnieuws
Fraai
sierdeksel
gratis
bij geurige
Nescafé
Frankrijk voelt zich nog een grote mogendheid
Alphenaar
Er is een plan
voor Zuid-Afrika
Korter dienen en
4 weken vakantie
voor iedereen
raatótcel
s
Electronische orgels
ÜNDERDAG 3 OKTOBER 196 3
i
Dit zijn de actieve mannen van vandaag - de
kennersvan kostuums, devriendenvanTerlenka.
Hun kaartje is het bewijs van beste keus - een
bewijs van constante onberispelijkheid in sterk,
makkelijk Terlenka, èn... gekontroleerd
Zolang de voorraad strekt.
Noorwegen:
0p de
Lizzij Sara May
'T
In Sunbury aan de Theems in het
Engelse graafschap Middlesex is
Frederick L. Coutts door de hoge
raad van het Leger des Heils gekozen
tot nieuw generaal van het leger. Hij
zal op 1 november in functie treden.
NEW YORK (Reuter) Denemarken,
Finland, Noorwegen, IJsland en Zweden
willen vandaag hun denkbeelden voor een
aanpak van het Zuidafrikaanse apartheids-
vraagstuk voorleggen aan de afgevaardig
den van de 32 Afrikaanse landen in de
'verenigde Naties. Als woordvoerder van
de vijf landen zal de Deense minister van
Buitenlandse Zaken, Per Haekkerup, op
treden.
De denkbeelden van deze landen komen
er op neer, dat de algemene vergadering
enerzijds er bij de Veiligheidsraad op zou
moeten aandringen alle maatregelen te
treffen, die Zuid-Afrika tot staking van de
apartheidspolitiek zouden kunnen bewe
gen. Anderzijds zou de algemene vergade
ring zich plechtig moeten uitspreken voor
het vestigen van een volledig democrati
sche multiraciale maatschappij in Zuid-
Afrika, met gelijke rechten voor alle bur
gers.
In dit verband zouden de Verenigde Na
ties moeten trachten de bestadride vrees1
weg te nemen, dat er in een dergelijke
maatschappij geen plaats meer zóu züfri
voor de blanken. Indien Zuid-Afrika dit zo
wensen, zou de volkerenorganisatie gedu
rende een overgangsperiode ter plaatse
toezicht moeten houden.
Advertentie
PARIJS Frankrijk heeft ook Ben Bel
la's laatste maatregel geslikt, waardoor
gronden met een oppervlakte van één mil
joen hectare van 20.000 Franse boeren
worden onteigend. Die boeren zullen door
de Franse regering worden schadeloos ge
steld. De daarvoor benodigde bedragen
zullen in mindering worden gebracht van
de subsidies, die Frankrijk Algerije had
beloofd.
In een lang communiqué dat in Parijs
gepubliceerd werd, worden tegen de Alge
rijnen op gematigde toon verschillende
verwijten geformuleerd. De afspraken van
Evian worden, aldus Parijs, door Algiers
niet gerespecteerd en de laatste rest ven
trouwen wordt ondermijnd juist van die
colons, die in de samenwerkingspolitiek
tussen beide landen geloofden.
Men maakt zich in Parijs weinig illu
sies meer over de toekomst van de rela
ties met Algerije.
Men erkent de moeilijke positie van Ben
Bella, die de publieke opinie poogt te
paaien met het doel de Kabylische rebel
len onder psychologische druk te zetten.
Het is voor Parijs uiteraard geen plezie
rige ervaring dat Frankrijk opnieuw het
gelag van die psychologische druk betalen
moet.
Nog onverkwikkelijker voor de Fran>
sen is dat Parijs van de ene op de
andere dag de mededeling mag verwach
ten dat Ben Bella ook de oliebronnen in
de Sahara, die officieel bezit van Frank
rijk zijn, wenst te nationaliseren.
Daarna l«n hij nog bejjag^ leggen op
tie Gaulles oogappel,' cte* installaties voor
de proefexplosies van atoombommen in de
Sahara. "Het Franse staatshoofd zou Al
giers echter al gewaarschuwd hebben
dat hij die laatste maatregelen beslist niet
zal accepteren.
Hoever zullen het geduld en het incasse
ringsvermogen van Parijs nog reiken? Het
is moeilijk te voorspellen. Maar zeker is
wel dat De Gaulle, die zich opwerpt als
de beschermheer van achtergebleven lan
den en ex-koloniale volkeren, juist tegen
over Amerika en de Sovjet-Unie bezwaar
lijk een openlijk conflict met Algerije kan
riskeren.
KRUISWEG 47-49 HAARLEM
In vele prijsklassen
HET IS ALLÉÉN TERLENKA MET HET TERLENKA ETIKET
heb ik naar mijn bescheiden
mening kunnen achterhalen
wat hem op rijpere leeftijd
naar de moordende oude da
mes heeft doen grijpen. Wie
wel eens een foto van Hitch
cock heeft gezien, zal moeten
toegeven dat hij indertijd een
zeer mollige, knuffelbare kleu
ter moet zijn geweest. Een
manneke met geplooide arm
pjes en beentjes, gecapiton
neerd van welgedaanheid, met
wangen als kussentjes, kort
om. een smakelijk geheel.
En nu moet u eens opletten
in openbare gelegenheden, of
tijdens familiefeesten, visites
en samenkomsten van vrien
delijke, verwante mensen: als
daar zo'n ventje als Alfredje
Hitchcock of een hem ge
lijkend meisje van dezelfde
prille hoogte rondkleutert,
kijken de dame9 op leeftijd de
kleine na met blikken, die niet
anders te omschrijven zijn dan
met hongerig. Een welwillend
glimlachje begeleidt de smach
tende oogopslag, waarmee de
gedragingen en fratsen van
het jongslee worden gevolgd.
De uitdrukking „een kind om
op te eten" is van deze ver
eenzaamde, snel ontroerde en
lang ontluisterde vrouwen af
komstig. Zij kijken met de
weemoed van gevangenen, die
de lente zien bloeien door de
tralies heen. Of met de heim
wee van stervenden, die zo
graag herboren zouden wor
den. Of met de smachting van
gepensioneerden, die horen dat
de lonen weer omhooggaan.
Of, iets minder materialistisch,
met de goedmoedige spijt van
aartsbisschoppen, die lezen
dat het celibaat misschien zal
worden afgeschaft.
In ieder geval: het dartelen
de kind ziet zich omringd van
blikken, die „honger" uitdruk
ken. En aangezien de kleine
zich daardoor intuïtief als
eetbaar voelt bestempeld, rea
geert hij met de eenvoud zij
ner prille wijsheid: afwerend.
Niemand wordt graag opge
geten, en zeker niet door
kunstgebitten.
Bij de kleine Hitchcock is
waarschijnlijk deze jeugd
indruk omgezet in een inge
klemd affect, hij heeft psy
chiaters vermeden en er later
een kostwinning van gemaakt.
Hier heeft men overigens
een sprekend voorbeeld van de
verrassende eenvoud, waar
mee kinderen, het leven be
kijken. Iedere volwassene zou
de mededeling, dat een groepje
oude tantes zich gereedmaakt
om een kleuter te consumeren,
met de nodige twijfel ver
nemen. Een kind echter ver
taalt een hongerige blik langs
directe lijnen tot een volkomen
concreet, reëel begrip. En aan
gezien hem het verschil tussen
een tante en een tijger nog
niet genoegzaam duidelijk is,
maakt het zich uit de voeten.
Niet ieder kind gaat er op
latere leeftijd bloeddorstige
films over maken. Meestal
verliest het zijn verschrikke
lijke directheid en realiteit in
denken al op tamelijk jonge
leeftijd. Dat dit verlies zijn
goede kanten heeft, zullen
alle lieve, oude tantes nu met
mij eens zijn. Dat het aan de
andere kant ook een verar
ming van het menszijn is, kan
iedereen vaststellen die zich
wel eens verdiept heeft in de
aard en de reden van wonder
lijke kinderreacties. Men kan
zeggen: zo gaat het nu een
maal, men kan niet zijn leven
lang als een kind blijven den
ken. Maar toch meen ik, dat
wij ons best zouden moeten
doen iets te behouden van de
grondige realiteitszin uit onze
kinderjaren, en niet ons hele
denken gaandeweg moeten
omfloersen met traditionele
drogredenen en opportunis
tische onwerkelijkheden.
Het lijkt mij bijvoorbeeld
best te doen. om als volwasse
nen kinderlijk direct te blij
ven denken over vraagstukken
die op andere wijze niet op te
lossen zijn. Daar kan men
namelijk niets bij verliezen.
Wanneer een kind tijdens
een visite zich wendt tot een
bejaard aanwezige en vol
komen ernstig vraagt: „Waar
om bent u kaal?" dan roert het
daarmee een vraagstuk aan,
dat niemand onzer ooit heeft
kunnen oplossen. Het is name
lijk uit het oogpunt der schep
ping gezien, niet nodig dat
men kaal wordt. Er is geen
enkel doel mee gediend. Het is
eenvoudig een verschijnsel,
dat niet te argumenteren is.
Het zou even denkbaar wezen,
dat ieder mens kaal en fris
door het leven zou gaan om
pas op latere leeftijd een toe
nemende haardos te krijgen,
ten teken van aftakeling.
„Waarom hebt u haar?" zou
het kind dan vragen en dat
zou een even gerechtvaardigde
als onbeantwoordbare vraag
zijn.
De praktijk der volwassenen
is echter, het kind een schrob
bering te geven en het toe te
voegen, dat het zich onbeleefd
gedraagt. De volwassene ver
moedt geen ogenblik, dat hij
daardoor tegenover de kleine
vragensteller een jammerlijk
onvermogen ten beste geeft.
Een katholieke kleine vraagt
bij zijn eerste kerkgang fluis
terend aan zijn vader: „Waar
om zet u uw hoed af". Het
antwoord is: „st!" Een joodse
kleine vraagt bij zijn eerste
intrede in de synagoge: „Waar
om hebt u een hoed op?" Het
antwoord is: „st!" Het vraag
stuk blijft voor eeuwig een
vraagstuk en niemand doet er
wat aan.
Zo zijn er duizenden vragen,
die door een volwassene nooit
meer aan anderen of zichzelf
worden gesteld, doch die hij
evenmin ooit heeft kunnen be
antwoorden. Juist deze vragen
zijn het, die men in zijn prille
jeugd in zich voelt opkomen en
die men bij tijd en wijle
schuchter ten beste geeft. Het
ontbreken van antwoorden
schept het complex van mach
teloosheden, waarmee de rij
pere mens zich tenslotte op de
(Van onze correspondent)
oceaan van het leven waagt.
Een wankel vaartuig! Een vlot,
samengebonden uit stukjes on
zekerheid, is ons treurig hou
vast. En we roeien met de rie
men die we hebben: schijn
bare waarheden, geërfde dog
ma's, overgenomen overtui
gingen en vooral een brutale
zelfoverschatting. Goede vaart!
Sinds jaar en dag doen de
zuiverste mensenwezens in ons
midden, de kinderen, moeite
ons ervan te doordringen dat
wij onze denkkracht misbrui
ken en verkwisten. Het helpt
niets en die kinderen worden
oud van ontgoocheling.
Zie de blik waarmee de hun
kerende oude tantes de kleine
Hitchcockjes verslinden: zij
missen de onbevangen arge
loosheid van 't kind in hun le
ven, zij zouden de prille stem
metjes grote vragen willen ho
ren stellen, zij zouden pril wil
len zijn om er 'n antwoord op
te kunnen geven. Ook die tan
tes ziin oudgeworden kinderen.
„Waarom moet ik eten?"
„Waarom heb ik maar één
neus?" „Waarom gaat alles
stuk?" „Waarom kan ik God
niet zien?" „Waarom wordt
iedereen oud?" „Waarom zijn
reuzen altijd groot en dwergen
altijd klein?" „Waarom eten de
dieren elkaar op?" „Waarom
moet oom Jan nooit naar de
kerk?" „Waarom wordt een
zwart pak wit en een wit pak
zwart?" „Waarom sneeuwt het
nooit in de zomer?" „Waarom
is een vies drankje gezond en
een lekker snoepje ongezond?"
„Waarom kussen mensen el
kaar?" „Waarom schijnt de
zon 's nachts niet?"
Niemand weet het precies.
Daarom vindt men die vragen
belachelijk. Maar het is alleen
maar belachelijk dat we dat
allemaal niet weten en toch
doen, alsof de wereld, met al
les erop en erom, ons eigen
fabrikaat is.
nieuwe
I Bioscoop. Dertien personen zijn omgeko
men en 26 ernstig gewond toen een bios
coop instortte in Azayzah, een stad 130
kilometer ten noorden van Cairo.
Spaans. De Spaanse minister van Voorlich
ting heeft een brief ontvangen van 102
leraren en andere Spaanse intellectuelen,
waarin gewaagd wordt van mishandelin
gen die Asturische mijnwerkers zouden
hebben moeten verduren.
Naturalisatie. In Oberburg in het Zwitserse
kanton Bern is een verzoek om natura
lisatie tot Zwitsers burger ingewilligd
van Wilhelm Thell.
Zeerovers. Een „piratenschip" heeft een
houtzagerij aan de noordoostkust van
Cuba beschoten en verwoest. Dat is in
Havana bekendgemaakt. Het vaartuig
is na de beschieting in noordelijke
richting verdwenen.
Waterkracht. De grootste waterkrachtcen
trale in midden-Europa te Aschach bij
Linz in Oostenrijk, is in gebruik geno
men. Ze heeft een capaciteit van 189.000
kilowatt.
(Van onze correspondent)
PARIJS Het conflict tussen president
De Gaulle en de voorzitter van de Senaat
Monnerville, dat al ruim een jaar duurt is
opnieuw in volle hevigheid ontbrand.
Monnerville heeft op het congres van de
radicale partij vorige week ontkend dat er
onder de vijfde republiek nog vrijheid zou
heersen. „De Fransen weten echter zelf
niet," aldus de Senaats-president, „hoeveel
landgenoten nog in concentratiekampen
zitten opgesloten en hoeveel rechters uit
protest hun functies hebben neergelegd."
Vóór de laatste herziening van de grond
wet had Monnerville premier Georges
Pompidou al eens openlijk van verkrach
ting der constitutie beticht, een beschuldi
ging waarvoor hij toen door de regering
in „quarantaine" werd geplaatst. De mi
nisters werd door het staatshoofd vanaf
dat moment verboden nog voor de senaat
te verschijnen zolang Monnerville zijn
voorzitterszetel niet zou hebben ontruimd.
De nieuwe aanval van Monnerville heeft
trouwens ook buiten de regeringskringen
verbazing en zelfs verontwaardiging ver
wekt. De interneringskampen, die tijdens
de Algerijnse oorlog waren opgericht, zijn
zo zeggen woordvoerders van de regering,
al lang ontruimd en opgeheven, terwijl
sinds jaren slechts één rechter die van
mening verschilde met de minister van
Justitie verzocht heeft van zijn functies te
worden ontheven.
Men zal Monnerville nu eerst om nade
re tekst en uitleg van zijn opzienbarende
woorden vragen. Men verwacht in politie
ke kringen echter dat de regering deze
uitlatingen van Monnerville, die officieel,
na het staatshoofd, de hoogste figuur is
in de republiek, daarna zeker zal aangrij
pen om de radicale hervorming van de
Senaat door te voeren, die al sinds lang
op het programma van het staatshoofd
staat.
Men heeft wel eens ver
ondersteld dat Alfred Hitch
cock, de bekende „Kriminal
Kineast", zijn talent heeft ont
leend aan onaangename jeugd
ervaringen met een boosaar
dige oude tante. Het is een
feit dat Hitchcock bij voorkeur
lieve oude dames opvoert als
de daderessen van gruwelijke
misdaden. Zijn rijke fantasie
laat een enigszins ongewone
ruimte aan bloeddorstige be
jaarden, die nog over een
merkwaardige handigheid in
moorden blijken te beschikken
en deze vingervlugheid een
tijdlang achter een uiterlijk
van grijze onschuld weten
verborgen te houden.
Wat Hitchcock in zijn jeugd
Heeft ondervonden tijdens fa
miliebezoeken, moet hijzelf
weten. Daarom is het nog niet
nodig dat wij ons normale
vertrouwen in bejaarde bloed
verwanten en kennissen ver
liezen en hen in het geheim
gaan bespieden om te ontdek
ken of zij ergens lijken ver
borgen houden. Men weet
trouwens wel, dat de Krimi-
nalfilm meestal een zeer sub
jectieve en eenzijdige belich
ting van het leven vormt. Wie
via zijn televisiescherm on
langs op verzoek van de
AVRO heeft zitten sidderen bij
de afleveringen van „Even
voorstellen, mijn naam is Cox",
heeft bijvoorbeeld later tot
zijn verbazing ontdekt dat
Scotland Yard al die maan
den gedurende de jacht op de
massamoordenaar geen enkele
andere misdaad van enige be
tekenis te behandelen heeft
gekregen, zodat moord-inspec-
teur Carter zich tenvolle aan
de AVRO kon wijden.
Ergens moet men, zelfs als
sidderende toeschouwer, con
cessies aan de werkelijkheid
doen, anders kan men nóóit
meer sidderen.
\^^Maar wat Hitchcock betreft,
-Ba2£qri6S3i*ro ec nsv is - i ritssm iwrr
Koning Olav van Noorwegen heeft woens
dag in zijn troonrede bij de opening van
het nieuwe parlementaire jaar gezegd dat
Noorwegen zal blijven streven naar ver
sterking van de Verenigde Naties, de sa
menwerking met de ontwikkelingslanden
zal uitbreiden en zich tegen elke vorm
van rassendiscriminatie zal blijven keren.
De samenwerking met het westen op de
fensiegebied zal eveneens worden voort
gezet. Noorwegen zal de huidige militaire
paraatheid handhaven. De militaire dienst
tijd zal op langere termijn worden bekort.
Noorwegen zal werken aan het wegne
men van belemmeringen voor buitenland
se handel en voor toenadering tussen de
landen van de Europese vrijhandelszone
en de Europese gemeenschappelijke markt.
De Noorse regering zal 'n rapport opstel
len over een algemene ouderdomsverzeke-
ring en wetsontwerpen indienen voor een
vakantie van vier weken voor iedereen,
alsmede een systeem van sociale voorzie
ningen voor weduwen, alleenstaande vrou
wen en moeders met kleine kinderen. Met
ingang van 1 januari 1964 zullen de pen
sioenen worden verhoogd.
De regering zal voorts een wetsontwerp
Indienen voor de organisatie van door de
staat geleide maatschappijen en het aan
deel van de arbeiders in het bestuur daar
van. Bovendien zullen besprekingen tae-
gonnen worden over de medezeggenschap
van arbeiders in het bestuur van particulie
re industrieën.
Half ons „me"
Is het u wel eens opgevallen, hoe vaak
I een huisvrouw het woordje „me" uit
spreekt? Daar moet u eens op letten. Ze
zegt het ontelbare keren. Want het woord
je „me" wordt gelijk met haar huwelijk
geboren en het viert gelijk met haar zijn
diamanten bruiloft.
De allereerste keer dat ze het gebruikt
is natuurlijk direct na de huwelijksvol
trekking: me man. Dan vindt het logisch
gevolg plaats: me kind, of, me kinderen.
Nee, niet ons kind en onze kinderen, maar
me! En dan wordt ze zo bezeten van haar
bezittelijke voornaamwoord, dat ze het
nooit meer laten kan: me huis, ze doet
me kamers, ze lapt me ramen, ze doet
me boodschappen, ze doet me was, ze
strijkt me wasgoed, ze boent me trap en
I ze poetst me bel.
Alleen als de kinderen ongehoorzaam of
brutaal zijn, doet ze afstand van haar me;
dan worden het plotseling jouw kinderen.
Want een vrouw is als een generaal op
veldtocht; zolang alles goed gaat heeft hij
graag de verantwoording, maar o wee als
het misgaat. Dan zijn het altijd de ande
ren die de schuld dragen.
Een man doet dat zelden; vanuit zijn
mannelijke prestige draagt hij graag de
verantwoording. En „me" zul je hém
nauwelijks horen zeggen. Hij zal het hoog
stens over „mijn" vrouw hebben en ver
der verdeelt hij alles eerlijk. Hij spreekt
over ons huis en onze kinderen. Hij zegt
zelfs onze wagen, als hij het over zijn
lelijke eendje heeft en zijn vrouw geen
rijbewijs heeft. En hij zegt „de" krant en
niet „me" krant van dit voor hem heilige
schrift, waarin zijn vrouw alleen maar de
moderubriek heet te lezen. En ook „de"
sigaren en niet eens „me" sigaren. En
„de" baas en niet „me" baas. En „de"
zaak en niet „me" zaak, ook al is die
helemaal-alleen-van-hem.
Hetgeen maar bewijst dat een man veel
ruimere opvattingen heeft dan een vrouw.
Er is echter een voorwerp waaraan de
man zo zijn hart verpand heeft, dat hij
evenals zijn vrouw „me" zegt. Dat is zijn
brommerd! Dat is „me" brommerd en
dat blijft „me" brommerd!
En de vrouw laat dat zo, want per slot
moet die stakkerd toch ook iets hebben,
wat hij helemaal het zijne kan noemen.
Vooruit dan maar: daar gaat „me" man
op „zijn" brommerd'.
Advertentie
PARIJS (Reuter) Het semi-officiele
tijdschrift voor de nationale verdediging
heeft dinsdag geschreven dat Frankrijk
binnen drie of vier jaar zijn eerste water
stofbom en zijn eerste onderzeeboot met
kernaandrijving en bewapening zal heb
ben.
Het schema van de ontwikkeling van het
Franse aanvalswapen, dat in 't blad wordt
weergegeven, versnelt het Franse program
ma met ongeveer een jaar.
Aan het eind van dit jaar zal het aan
tal vliegtuigen van het type „Mirage vier",
dat atoombommen kan vervoeren, in totaal
vijftig bedragen. Dit aantal zal geleide
lijk worden vergroot tot negentig. De
luchtmacht zal verder worden versterkt
met honderd toestellen van het type „Eten-
dard vier", die dienen voor onderschep
ping en ondersteuning van de grondstrijd
krachten. Deze vliegtuigen zullen worden
gestationeerd op de vliegdekschepen „Cle-
menceau" en „Foch".
De Franse strijdkrachten zullen voorts I
tegen 1966-'67 zijn uitgerust met raketten
voor de middelbare afstand van het type
„Minuteman".
Tenslotte zal een vloot onderzeeërs van I
7000 ton, elk voorzien van zestien atoom
raketten, worden gevormd. De eerste van
de onderzeeërs zal tegen 1966-'67 te wa-
ter worden gelaten.
EMINENT 40 vanaf 1995.-
Advertentie
PUBLIKATIE VAN A K U. APNHEN
