Moord op Majorca
Parkeermeter-ellende in Engeland
kan waarschuwend voorbeeld zijn!
PANDA EN DE MEESTER*FLESSER
PUZZEL NUMMER 5
m
J
m
1
I
B
1
H
R
R
J
H
M
T\
.1
Heilloze verwarring, ontelbare rechtszaken
en een onafzienbare ambtelijke rompslomp
Kernstop redt de
melkvoorziening
11
Ons vervolgverhaal
door Paul Tabori
Locale verschillen
Onrecht
Duur abuis
Diersoort verdwenen
NEGEN MUZEN
ZATERDAG 5 OKTOBER 1963
v .«g* «v
PARKEERSCHIJF
Tijdstip
van aankomst
valt tussen:
l1
8
30) Ze maakte een
klein hulpeloos gebaar en haar ge
zicht vertrok. Ze bedekte het met
haar rechterarm om de tranen te ver
bergen. Hij kon het niet langer ver
dragen; hij nam haar in zijn armen
en trok haar dicht tegen zich aan.
Ze draaide haar hoofd naar hem toe
en hij kuste haar, zacht, bijna ang
stig, en voelde tot zijn verrukking dat
ze zijn kus beantwoordde. Ze sloeg
haar armen om zijn hals. Toen liet
ze hem los en zuchtte tevreden, als
een reiziger in de woestijn, die plot
seling wat schaduw vindt, een paar
druppels water; die wikt dat de weg
nog lang was en moeilijk, maar dank
baar was voor dit korte respijt.
Hij mompelde haar naam en ze zei
met een stem, welke een lach ver
borg;
„Ik weet niet eens je voornaam."
„Stephen".
„Stephen zijn we gek geworden?
Ze zullen ons doden. En gauw".
„Nee!" protesteerde hij heftig. „Dat
kunnen ze niet doen. Niet nu.Ja-
netlieve Janet.Janet!" Hij
herhaalde haar naam, proefde hem,
voelde hem. zonder er genoeg van te
krijgen. „Toen ik je voor het eerst
zag voor café Tur. Toen wist ik.
„Dan was je me voor. Ik wist het
niet voordat je die man met de
ezel neersloeg.
„We hebben zoveel tijd ver
knoeid
„Maar José hij zei me, van je
vandaan te blijven. Hij zei dat je al
les zou kunnen bederven."
„Was je daarom
„Ik probeerde hem te gehoorzamen.
Maar ik kon het niet. Ik voelde dat
jij zou kunnen helpen.Daarom
ging ik naar het hotel daarom pro
beerde ik met je te spreken in de
Can'Tonio bar.
„En ik liet je wegjagen door Calvo!
Wat stom van me!"
Hij kuste haar opnieuw, ze klemde
zich aan hem vast en vergat dat ze
gevangenen warenNa een paar
minuten of waren het een paar
eeuwen? 4zei Stephen:
„Nu moet je me alles vertellen. Ik
heb het recht het te weten. Natuur
lijk wil ik helpen. En dat kan ik ook."
„Ik weet niet alles," zei ze. „De
laatste dagen is het zo verward, zo
duister geworden..."
„Probeer het toch maar eens."
Ze fronste haar voorhoofd en beet
met haar kleine tanden in haar on
derlip.
„Weet je, die majoor was José's
vriend. Maar hij vertelde José nooit
van zijn moeilijkheden. Hij wilde hem
er niet in betrekken. Tot die laatste
avond. Voordat hijhij besloot defi
nitief met de bende te breken... ging
hij José opzoeken. Maar José was er
niet. De majoor had zijn papieren
meegenomen hij had alles opge
schreven wat hij van het smokkelen
af wist. Hij dacht dat er misschien
iets met hem kon gebeuren en hij
wilde dat José het wist. Misschien
vermoedde hij zo half en half dat er
wraak op hem zou worden geno-
mert..."
Het kwam echter anders uit. De
moordenaars zagen een bijzonder
gunstige gelegenheid toen ze hun
slachtoffer naar de kamers van kapi
tein Calvo hadden gevolgd. Ze dood
den hem en lieten het lichaam daar
achter en voldoende bezwarende
papieren om José zélf verdacht te ma
ken.
„Je weet hoe het in Engeland
gaat iemand is onschuldig todat
bewezen is dat hij schuldig is. In
Spanje, Frankrijk en andere landen
is dat anders," ging Janet, die zich
rustig en als vanzelfsprekend in Bar
retts armen had genesteld verder. „De
bewijzen waren sterk er waren ge
tuigen van een ruzie tussen José en
de majoor... omgekocht door de ben
de,... en dan waren er de papieren.."
„Heeft hij terecht gestaan?"
vroeg Stephen.
„Nee. Je moet begrijpen de Cal-
vo's vormen een oud en erg trots ge
slacht. Er was een soort van proces-
een militaire rechtbank met geslo
ten deuren. Het was allemaal erg on
wettig, denk ik Ze wisten toen, dat
José niet in de buurt van zijn ka
mers was geweest op het tijdstip dat
de majoor werd vermoord. De aan
klacht was dus niet moord. Maar de
papieren waren er, zijn relatie tot de
majoor moest verklaard worden. Dus
gaven ze hem een kans. De kans z'n
reputatie te herstellen; de kans om
de ware schuldigen te vinden. Het doet
er nu niet toe hoe hij zes maan
den lang het spoor volgde, hoe hij al
le duigen ontdekte, die ik je tot nu
toe heb verteld. Het spoor leidde naar
Majorca. Hij had overplaatsing aan
gevraagd naar de „Militar Marina"
eerst in Porto Cristo, daarna in An-
draitx... En een dag of wat later
kwam ik naar Spanje..."
De bleke grijs-blauwe dageraad
drong door het enige raampje naar
binnen en strekte zijn ijle vingers uit
over de dingen in de kleine kajuit.
Janet lag te slapen in Barretts ar
men, haar lange wimpers tekenden
zachte schaduwen op haar wangen.
Stephen voelde een doffe, zeurderige
pijn in zijn linkerschouder maar hij
wilde niet gaan verzitten.
Hij tilde zijn hoofd op toen er een
plotselinge stilte inviel door het stop
zetten van de motor. Door de pa
trijspoort zag hij rotsen en zand,
maar veel kon hij niet. Een anker
ketting ratelde, onderdrukt gepraat
weerklonk; toen was het weer stil.
Even later vloog de kajuitdeur
open. De zeeman met de getatoeërde
armen vulde de kleine ruimte totaal.
Hij wees met zijn duim. Janet be
woog even, deed haar ogen open en
glimlachte tegen Stephen. Haar lach
bestierf echter toen ze zich alles
weer herinnerde. Ze volgde zijn blik;
de zeeman stond ongeduldig te ge
baren.
„Jij bent dus mijn vijand, Garcia,"
zei Janet Ze gleed van de bank en
boog zich voorover alsof ze haar uit
geschopte, schoenen zocht.
„Jij bent een vijand geworden, Net-
ta," antwoordde de zeeman een beet
je verlegen. „Je moet nu aan wal ko
men."
Janet was nog met haar schoenen
bezig. Ze had zich zo gedraaid dat ze
werd gecamoufleerd door Barrett. On
natuurlijk luid zei ze:
„Eén moment. Ik moet m'n schoe
nen aantrekken."
Op Schiphol zijn al geruime tijd par-
keermeters in gebruik. De resultaten
zijn bevredigend, zegt men daar. Maar
over het systeem als zodanig zeg
gen die bevindingen op een be
perkt „proefterrein" als de Amster
damse luchthaven weinig.
(Van een bijzondere medewerker)
DUIZENDEN Nederlandse automobilisten hebben al een paarkeerschijf
in hun handschoenenkastje klaarliggen. De ANWB, die op deugdelijke gronden
het gebruik van parkeerschijven als de prettigste uitweg uit de parkeer-
ellende aanbeveelt en pas in de tweede plaats parkeermeters gebruikt
wil zien, is namelijk al met de (gratis) distributie van schijven begonnen, als
bijlage van het ANWB-weekblad Autokampioen en allerwegen hebben auto
bezitters kunnen constateren, hoe eenvoudig het middel werkt.
De zeeman leunde tegen de deur
rpet de handen in zijn zakken. Bar-
rett voelde dat Janêts hand de zijne
raakte en toen voeldë "hij iets kouds.
Zijn vingers sloten er zich dankbaar
omheen. Het was een klein pistool.
Hij ging even verzitten en liet het in
zijn zak glijden. Ze moest het uit het
kastje onder de bank gehaald hebben,
toen ze deed alsof ze de veters van
haar linnen schoenen vastmaakte.
Ze ging nu rechtop staan en pakte
hem bij zijn armen terwijl haar lip
pen één enkel woord vormden
„Wacht!" Hij knikte even. De zee
man stapte opzij om hen te laten pas
seren. Ze klommen het trapje op en
stapten het dek op.
Ze lagen voor anker aan de oorst-
kant van Dragonera herkenbaar
aan de twee heuvels in een kleine
inham. Het andere schip, dat hen
„veroverd" had, was nergens te zien.
Garcia, de zeéman met het verweer
de gezicht, hield tamelijk noncha
lant een pistool in zijn hand ter
wijl de andere man, kleiner, met
schele ogen en een dronkemansneus,
een geweer vasthield.
„Schiet op," gromde Garcia.
Terwijl Stephen Janet hielp op het
strand te stappen, volgde Whisky hen,
enthousiast snuffelend vanwege de ve
le verschillende luchtjes.
„Nee. De hond kan niet mee."
Janet keek de zeeman aan. Ze per
ste haar lippen op elkaar.
„Ik ga niet zonder hem."
„Netta, ik wil je geen pijn doen..."
Ze ging met gekruiste benen op het
zand zitten.
„Ik doe het niet."
Garcia en zijn maat wisselden een
blik. De andere man schudde lang
zaam zijn hoofd.
(Wordt vervolgd1
OF ZIJ ECHTER binnenkort hun
parkeerschijf ,op ruime schaal zullen
kunnen gebruiken, valt te betwijfelen.
Gemeentelijke autoriteiten willen in vele
gevallen eerst een vergelijkende proef
tussen parkeerschijf en parkeermeter
nemen. Te vrezen valt echter, dat de
daarmee verbonden investering van
grote bedragen het accent automatisch
op de parkeermeters legt. Zal elke ge
meente objectief genoeg kunnen zijn om
het geheel of gedeeltelijk falen te er
kennen van een .methode die al zoveel
geld heeft gekost? Of zal men de aan-
schaffingskosten toch maar liever eerst
goedmaken door de „spaarpot-palen"
nog een poosje te handhavenr
INMIDDELS gaat de controverse par
keermeters versus parkeerschijf aan het
gros der Nederlandse automobilisten na
genoeg ongemerkt voorbij. Zij wachten
maar af, wat hen aanstonds zal worden
opgedist, waarschijnlijk omdat zij noch met
het éne middel nóch met het andere erva
ring hebben kunnen opdoen en er zich dus
ook geen oordeel over aanmatigen. Wij
vrezen, dat het straks, als het eenmaal te
laat is, klachten zal gaan regenen.
DIE VREES werd versterkt, toen wij
enige weken geleden over de BBC een uit
zending „Motoring and the motorist" hoor
den over de recente parkeermeterpraktijk
in Britse steden en haar complicaties. Die
berusten allereerst op de omstandigheid
dat elk gemeentebestuur naar eigen inzicht
met de parkeermeters omspringt. Verschil
lende stedelijke situaties leiden tot de
meest uiteenlopende toepassingen. Maar
het autoverkeer is in sterke mate inter
communaal en zelfs internationaal gewor
den. Wie in. zijn woonplaats keurig weet
Parkeermeters of parkeerschij
ven wat had u gehad willen
hebben?
Dat is de kwestie (om met Ham
let te spreken), die de centrale
overheid de gemeentebesturen
heeft toegeschoven: de keus is aan
hen.
Geen gemakkelijke keus, dat is
duidelijk. Men heeft noch met
schijf, noch met meter ervaring.
Men is beducht voor dure blun
ders of onvoorziene complicaties.
Vandaar dat totnogtoe alleen En
schede en Amsterdam hun keus
gemaakt hebben. Enschede dat de
schijf omarmde en daar gelukkig
mee is; Amsterdam dat een combi
natie van beide parkeermiddelen
koos, wat bet voordeel beeft dat je
er nog alle kanten mee opkunt.
Maar de overige B. en W.'s hullen
zich in stilzwijgen. Zij kijken liever
de kat nog eventjes uit de boom.
De vraag rijst of iedereen niet
meer gebaat zou zijn bij snelle
maatregelen. Bij wijze van proef
desnoods en dan met weinig
kostbare middelen als bijvoorbeeld
de parkeerschijf. Dur, experimen
ten op grote schaal, zoals in Enge
land met de parkeermeter, zijn in
dit stadium (getuige nevenstaand
artikel) minder wenselijk. Maar bij
onnodig lang wikken en wegen is
helemaal niemand gebaat.
bd-l I
wat van hem wordt verwacht, schiet in een
andere stad uit onwetendheid gemakkelijk
tekort, met een dure bekeuring (in Enge
land twintig gulden!) als gevolg.
Het is waar: elke Engelse stad geeft
een gratis foldertje uit, waarin de plaatse
lijke voorschriften staan vermeld. Maar
wat komt daarvan in de praktijk terecht?
Zoudt u in elke stad waar u uw auto vijf
minuten wilt neerzetten, eerst naar het po
litiebureau rijden om daar een blaadje met
locale parkeerregels te halen?
IN BIRMINGHAM heeft men alle par
keerverbodsborden weggehaald en alleen
in de straten die naar de „parkeermeter-
wijk" leiden éénmaal een bord geplaatst
dat naar die meters wijst. Mist een auto
mobilist zo'n bord, bijvoorbeeld omdat een
vrachtwagen even het uitzicht belemmer
de, dan vindt hij later op zijn voorruit de
mededeling, dat hij f 20 boete heeft wegens
parkeren in een overigens stille straat zon
der verbodsborden.
'Vf - i
*V-V
N-'. -.;
'A .--A..- A
Velen voelen dit als een onrecht en wei
geren te betalen. In Londen is als uitvloei
sel van het parkeermeterstelsel thans een
Central Ticket Office gevestigd. Tweehon
derd man personeel vindt er hier een dag
taak in, alle problemen op te lossen die
verbonden zijn met 't opsporen en vervol
gen van bekeurde parkeerders die 'niet be
taalden. Volgens een voorzichtige raming
deelt gemiddeld elk van de 60 parkeer
wachters van Birmingham per dag vijf
„bonnetjes" uit. Dat zijn er 300 per dag,
1500 per week, 75.000 per jaar, in één stad.
Er behoeft niet eens zo'n hoog percentage
72. „Dus die... eh... verdichtsels zitten allemaal
hierin?" vroeg Panda bedrukt. „Juist!" antwoordde Jo
ris. „Laat die fles dus vooral niet vallen." Panda stap
te enige tijd peinzend voort en toen kwam er eensklaps
een achterdochtig lichtje in zijn ogen. Zeg eens," her
nam hij, „wat wil je eigenlijk met die griezelige din
gen? Je hebt toch niet weer een lelijk plannetje be
dacht, hè?" „Een lelijk plannetje?" herhaalde Joris ge
kwetst. „Hoe komt u daar nu bij, manneke? Wat denkt
ge toch altijd slecht van me! En dat terwijl ik juist
het goede wil." „Wat wil je dan voor goeds?" vroeg
Panda verbaasd. „Ik wil de wereld voor verdichtsels
behoeden," legde Joris uit. „Ik beschouw het als mijn
plicht om ervoor te zorgen dat deze gevaarlijke elemen
ten veilig worden opgeborgen, vat u?" „O... eh... dat
had ik niet van je gedacht," bekende Panda. „Dat is
erg aardig van je. Waar wil je ze opbergen?" „Op de
veiligste plaats die er bestaat," antwoordde Joris een
voudig. Zacht neuriënd schreed hij de trap van een
bankgebouw op en hernam: „en ik ken geen veiliger
plaats dan de bank."
Verplichting:
Enschede heeft ook bil wijze van
proef de parkeerschijf omhelsd.
Het resultaat is daar voor iedereen
evident: meer parkeerruimte op de
drukke punten in het stadscentrum:
de langparkeerders hebben elders hun
heil moeten zoeken.
wanbetalers te zijn om hier een onover
zienbare ambtelijke nasleep te veroorza
ken.
Omdat duizenden automobilisten zich
onschuldig beboet achten, laten velen hun
zaak voor de rechter komen. Zij hebben
blijkbaar niet altijd ongelijk, want de Brit
se rechter vernietigt volgens recente cij
fers één op de zes door parkeerwachters
uitgeschreven „bonnen". Krijgt men echter
geen gelijk, dan volgt een aanmerkelijke
verzwaring van de boete. Het meest ver
zwaard wordt intussen de taak van de
rechterlijke macht, die door de parkeer
meters een ongekende stroom van vervol
gingen te verwerken kreeg.
Een en ander wordt begrijpelijk door de
gepeperde prijzen, zowel van het verblijf
bij de „spaarpot-palen" als voor de boetes.
Voor één uur parkeren betaalt men in
Birmingham een halve shilling of 0,25,
voor twee uur een shilling of 0.50. Dat
gaat. Maar in Brighton zijn meters die 2
en zelfs 4 shilling vragen: 1.of 2.
Op één punt zijn alle meters gelijk: al na
één minuut overschrijden van de tijd be
rekenen ze een „excess charge" van 10
shilling of 5.ongeacht de goede kans
op een boete van 20.
Als bijzonder verwarrende attractie
heeft Brighton op de éne plaats meters die
alleen op werkdagen geld eisen, en op een
andere plaats weer meters waar men alleen
op zon- en feestdagen, dan wel gedurende
het hele weekeind parkeergeld in de
„spaarpot" moet doen. Wee de automobi
list die op zondag meende, met een par
keermeter voor weekse dagen te doen te
hebben, of omgekeerd.'
wordt gesteld. Een beruchte eigenaardig
heid van Brighton vormen de zogenaamde
„twin-headed meters", parkeermeters met
twee spaarpotten op één paal. Per abuis
gooien velen hier hun penning in de ver
keerde gleuf, met 20 boete tot gevolg.
Bijzonder hachelijk is het, te gaan
staan bij een meter die „excess charge"
(10 shilling voor overschrijding van* de
gestelde tijd) aanwijst en waar de
schuldige net is weggereden. Men kan
bij hoog eh laag beweren, pas te zijn
aangekomen, maar men moet die 10
shilling betalen. „Dan had u daar maar
niet moeten gaan staan!" zegt de lako-
nieke parkeerwachter. De meter wijst
„boete!" en dus is het betalen gebla
zen!
INMIDDELS is in Engeland het W01-
boys Report verschenen, dat aanbevelingen
bevat voor een duidelijker markeren van
de parkeermeterzones. Ook heeft het mi
nisterie van Verkeer een betere regeling
aangekondigd voor de toepassing der me
ters in Londen. Hoofdfout blijft echter, dat
er geen uniforme, voor alle steden gelijke
regeling is. Zo lang niet op dit punt over
eenstemming bestaat, kunnen (dure) ver
gissingen niet uitblijven. Voorstanders van
de parkeerschijf voeren aan, dat een in
het gehele- land geldige schijf (zoals de
ANWB die voor Nederland ontwierp) de
meeste vergissingen uitsluit als slechts
overal de desbetreffende parkeerzones
duidelijk en liefst ook uniform worden
aangegeven.
Er zijn nog meer complicaties. Wie in
Birmingham sixpence in de meters pleegt
te stoppen, kan dat uit macht der gewoon
te of in haast ook in Brighton doen. Zijn
munstuk verdwijnt er grif in dé gleuf,
maar registreert geen parkeervergunning.
Behalve dan een boete van 20 als de
automobilist bij zijn terugkeer in gebreke
Horizontaal: 1. mu
ziekinstrument, 5.
brandstof, 9. samen
gedrongen menigte,
12. voegwoord, 14.
holte in een muur,
15. gril, 17. Belgische
kiezelzandsteen, 19.
godin v. d. twist, 21.
meisjesnaam, 23. met
innerlijke kracht, 26.
atmosfeer (afk.), 27.
gem. in N.-Brab„ 28.
maand van het jaar,
29. meisjesnaam, 30.
voorzetsel, 31. vast
deel van een boom,
33. kraam, 36. onbe
kende, 37. koning van
Israel, 39. nevens, 41.
kleur, 43. stand, 44.
twijg, 45. zuiver, 47.
Noors Christenpredi
ker in Groenland, 50.
leed (ZN), 53. voor
zetsel, 54. hoffeest,
56. hoekpijler, 58.
muzieknoot, 59. on-
bep. voornaamw., 60.
groente, 62. buiten
haven, 63. voegwoord,
64. stad in Z.-H., 68.
staatsbedrijf (afk.),
69. ontgonnen land,
Ierland, 72. gindse, 73.
2
3
4
5
16
7
T0
11
12
13
14
F
f
16
17
18
21
22
23
24
25
26
2/
28
30
31
32
33
34
35
36
37
3 8
39
40
42
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
53
64
65
66
6,
68
69
70
71
72
J
73
71
75
76
7^
79
70. oude naam van
hoenderachtige vo
gel, 75. zwak, 77. vaste bodem, 78. hoofd
deksel, 79. kurk.
Verticaal: 2. in het jaar der wereld (afk.
Lat.), 3. draad van een spinpeweb,,4. wed
denschap, 6. voorvoegsel, 7. gem. in Limb.,
8. boom, 9. vogel, 10. Europeaan, 11. oude
rekening (afk), 13. appel, 15. kieskeurig
(gewestelijk), 16. grondslag, 18. sint (afk.),
19 voedsel, 20. rang, 22. slaapziekte, 24.
meisjesnaam, 25. gebloemd katoen. 26. jaar
(Lat.), 31. kruipend dier, 32. voorwerp om
vis te vangen, 34. gem. in N.-Brab„ 35.
deel van een trap, 38. kanton in Zwitser
land, 40. vaarwel, 42. telwoord (Eng.), 45.
wijnglas, 46. plaats in Z.-Limb., 48. eter,
49. op die plaats, 51. iemand de achting
geven welke hem toekomt, 52. riviertje
op de grens van Drente en Overijsel. 55.
positieve elektrode, 57. gebak, 61. inwendig
lichaamsdeel, 64. is een cirkel. 65. voor
zetsel, 66. lidwoord, 67. meisjesnaam, 69.
kippenloop, 71. keurig, 72. gebod, 73. uit
roep, 74. scheik. element (afk.), 76. radio
omroep (afk.).
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit
te zjjn.
OPLOSSING PUZZEL NUMMER 4:
1. Ier, 2. steil, 3. grendel, 4. groenvink,
5. petitie, 6. steel, 7. rum, 8. gewis, 9. ge
negen, 10. voorlopig, 11. genadig, 12. kapel,
13. dor, 14. lepel, 15. nadelig, 16. vordering,
17. boender. 18. spoel, 19. duw, 20. vader,
21. telkens, 22. overlangs, 23. legende, 24.
greep, 25. ode.
De zegswijze luidt: „Een nieuwe lap op
een oud kleed".
PRIJSWINNAARS PUZZEL No. 4:
4 7,50: C. Horeman, Gen. Joubert-
straat 3 rd., Haarlem; f 5,—: Mevr. L.
Wuite, Röntgenstraat 1, IJmuiden; 2.50:
Mevr. Zemel, Dr. P. Cuyperslaan 18,
Heemstede.
Op 15 september stierf in Artis het
laatste in de hele wereld bekende
exemplaar van het Bawean-hert (Axis
Kühlii).' Daarmee is zo goed als
zeker weer een diersoort van de
aardbodem verdwenen.
Hét Bawean-hert, een kleine gedron
gen hertensoort kwam alleen voor op
het eiland Bawean ten noorden van Ja
va. Zijn gestalte, de achterpotenlanger
dan de voorbenen, stempelt het tot een
echte bosbewoner. De Zwitserse secre
taris-generaal van het World Wildlife
Fund, dr. Fritz Vollmar, was de laat
ste die er onlangs opnamen van maak
te. De ontbossing van Bawean, de on
gecontroleerde jacht en de stroperij
brachten het voortbestaan van deze
soort na 1947 in gevaar. Vandaag aan
de dag neemt men aan dat er op het
eiland zelf geen Bawean-herten over
gebleven zijn. Met het exemplaar, dat
in Artis omkwam, is opnieuw een dier
soort verdwenen, die met meer begrip
en goede wil behouden had kunnen
worden.
Als er geen kernstopakkoord tot stand
gekomen was, dan had Engeland waar
schijnlijk dd melkvoorziening aan de jeugd
moeten staken. Deze onthulling deed Sir
John Cockroft, cud-directeur van het
Britse atoomcentrum Harwell, op een on
langs gehouden bijeenkomst van Engelse
en Amerikaanse geleerden in Ditley Park,
Oxford.
Sir John zei, dat de melk in de weken
voor de kernstop af en toe bedenkelijke
concentraties radiumactief jodium bevatte,
waarvan men aanneemt dat het kanker
verwekkend is. De situatie was zo, dat de
regering ernstig rekening hield met de
noodzaak van een afleveringsverbod voor
rtielk. bestemd voor kinderen. Deze moge
lijkheid is trouwens in de afgelopen twee
jaar al eenmaal eerder onder ogen gezien,
aldus Cockroft.
estzaktheater. De speelgroep van het
Vestzaktheater in Amsterdam zal zich van
nu af tevens toeleggen op het geven van
voorstellingen voor kinderen van zes tot
circa twaalf jaar. Dat wil mede zeggen op
het spelen ook bij gebrekkige toneelaccom
modatie en onder primitieve omstandig
heden. zoals in aula's van scholen, gym
nastieklokalen en dergelijke. Als eerste
stuk wordt op de woensdagmiddagen
van 16 oktober tot en met 20 november
ter introductie nog in het eigen theater
opgevoerd „Van de koning, die zo graag 'n
clown wilde zijn" van Wim Burkunk.
