i
Moord op Majorca
Gros der Duitsers is
„volmaakt tevreden"
l
PANDA EN DE MEESTER-FLESSER
Q
TUSSEN
HEMEL
EN
AARDE
i
i
1
ermaafc
MAANVULKAAN ACTIEF?
Concorde wordt in
1970 opgeleverd
Mini-Europa in
Düsseldorf
Scotland Yard doet
beroep op publiek
Ons vervolgverhaal
door Paul Tabori
A
MAANDAG 7 OKTOBER 1963
J
Tm/mmmmm/umutiumMnmmmmtf/mffimtmmtmmmmmm
S
I
G. v. W.
:aeté
f
I
I
31)
De getatoeërde zeeman pakte Ja-
net beet en zette haar op haar voe
ten. Ze boog zich voorover en zette
haar tanden stevig in zijn hand. Hij
gaf een kreet van pijn. Stephens hand
klemde zich om het pistool. Maar het
zou een stommiteit zijn met het
geweer van de tweede man op hen
gericht.
Whisky, die zijn meesteres belaagd
zag, kwam luid blaffend op Garcia
toerennen, die de aanval trachtte af
te weren met een schop. Whisky ont
week de voet. Hij sprong hoog op
plotseling weerklonk er een schot en
Whisky's lijfje stopte halverwege de
sprong, toen viel het neer.
Janets kleine vuisten kwamen wan
hopig en woedend op Garcia's ge
zicht en borst. Het was Stephen die
haar uiteindelijk terugtrok. De hond
lag onbeweeglijk, een armzalig zwart
hoopje op het gele zand. Janet barst
te in tranen uit. De tweede zeeman
zei, 'niet ruw, maar nuchter:
„Het moest gebeuren, senorita. Nu
alsjeblieft, geen gekheid meer."
Hij porde met het geweer tussen
Stephens ribben. Garcia zoog aan zijn
hand en keek nors. Ze liepen met z'n
vieren over een strandje en vervol
gens langs een smal pad dat onder
langs de rots liep. Na een paar mi
nuten lopen bereikten ze een stuk
grond dat begroeid was met lage strui
ken en bomen. Garcia boog een paar
takken opzij. Er glinsterde water
het was een kleine kreek waar een
roeiboot onder de overhangende tak
ken verborgen lag. De schele man
zwaaide zijn geweer naar Stephen en
Janet. Barrett moest haar helepn; ze
was als verstijfd. Met de tranen op
haar wangen probeerde ze haar snik
ken te onderdrukken. Ze voelde ijs
koud aan. Ze was vergeten dat hij bij
haar was, ze was in haar wanhoop
zelfs zijn kussen vergeten.
Garcia en zijn metgezel klommen
na hen in de boot. Garcia greep de
riemen: de schele ging aan roer zit
ten. Het was maar een smalle kreek,
rechttoe, rechtaan op de rotsen toe
liep. Struiken maskeerden een donke-
lage opening in de rots. Garcia
haalde de riemen in toen hij de boot
naar binnen manoeuvreerde. Binnen
was het vochtig en donker, totdat de
andere man een zaklantaarn aanstak.
Het was een nauwe doorgang, die ken
nelijk in de rotsen was uitgehouwen.
Ze voeren ongeveer honderd meter en
sloegen toen een hoek om. Vóór hen
schemerde een zwak licht. Ze kwa
men aan een strook ondiep water en
daarna aan een strandje met lichtgeel
zand. Flambouwen brandden rokerig
in ijzeren houders. Garcia bracht de
boot op het strand. Hij en de andere
man bleven achterin, staan terwijl ze
Barrett en Janet zeiden uit te stap
pen. Daarna verlieten ze ook de boot
en brachten hen langs het strandje,
via een kort pad naar een grote, in
de rotsen uitgehouwen ruimte. Er
stonden een tafel, een paar stoelen,
de resten van een maaltijd en nog-
al vreemd in deze omgeving een
g korte golf zender en ontvanger. Er
stond een man op van achter de ta
fel en kwam op hen toe.
„Goeden middag, kolonel Barrett..
Hoe maakt u het, juffrouw Ramsay?"
Kolonel Demarest glimlachte en liet
een prachtig gebit zien, dat er nu
echter wonderbaarlijkerwijze meer
uit zag als zijn eigen, dan als ge
maakt door een bijzonder goede tand
arts. „Ik moet u mijn verontschuldi
gingen aanbieden", zei de kolonel, na
dat hij Garcia en zijn metgezel met
een knikje had weggestuurd en zijn
gevangenen stoelen aan de andere
kant van de tafel had aangeboden.
Ze bleven allebei staan. Japet was
nog steeds als in trance door haar
verontwaardiging. Stephen trok haar
arm tegen zich aan, maar ze rea
geerde er niet op. De kolonel grin
nikte
„Ik zie dat u goede vrienden bent
geworden. Dat maakt de zaken veel
gemakkelijker".
„Welke zaken?"
De man, die zichzelf Demarest
noemde, leunde achterover. Hij ver
maakte zich kennelijk goed. Zijn
Amerikaanse accent was verdwenen;
hij sprak nu met een enigszins plat
Londens accent.
„Heeft juffrouw Ramsay u dat niet
verteld?" vroeg hij.
„Nee".
„Waarschijnlijk had ze andere din
gen aan haar hoofd. Of misschien
wilde ze niet bekennen dat ze stout
is geweest erg stout.
Stephen nam de kleine man eens
goed op. Zijn make-up als het
make-up was geweest was zeer
natuurlijk aangebracht; want de man,
die hem nu aankeek, kon niet ouder
zijn dan vijftig. Hij barstte bijna van
opwinding, maar probeerde uit alle
macht kalm te blijven. IJdel, maar
niet dom, dacht Barertt. Hij vroeg
zich af hoe hem het best aan kon
pakken, zoals hij zich af zou vragen
hoe hi] een extra grote zalm zou moe
ten verschalken.
„Kijk eens, kolonel", zei hij en
wachtte even. „Ik neem aan dat ik
u nog steeds zo kan noemen, wat ook
uw naam.
„Zeker mijn beste jongen, natuur
lijk. Ik dacht echter dat je m'n ware
naam wel wist of enige van m'n
namen
„Zou ik die dan moeten weten?"
De kolonel haalde enige getypte vel
letjes papier uit zijn binnenzak.
„Ach ja, dat vergat ik", glimlachte
hij. „Dit arriveerde nadat je gisteren
was vertrokken. Ik ben zo vrij ge
weest ze te onderscheppen. Ik denk
wel niet dat het je nu interesseert.
„Uit Palma®"
„Ja. Je hebt 't bijzonder getroffen
met je vriend de consul. Meer dan
met zijn boodschapper. Het was heel
makkelijk dit van hem los te krijgen.
Ik heb de papieren met veel genoe
gen gelezen. Ik heb nooit geweten
dat mijn nederig persoontje zo be
kend was aan uw Londense vrienden.
Ze moeten zich bijzonder veel moeite
hebben getroost om mijn dossier sa
men te stellen".
Hij haalde een kleine, gouden aan
steker te voorschijn, knipte hem aan
en hield het vlammetje bij een hoek
van de papieren. Ze vatten gemak
kelijk vlam; de „kolonel" hield ze
een paar seconden vast tot ze goed
brandden, toen liet hij ze op de rot
sige grond vallen en keek ernaar hoe
ze kruldèn en tot as vergingen.
„Dat was nogal gemakkelijk", zei
Barrett bedaard „Maar de feiten zult
u niet zo makkelijk kunnen verbran
den.
„Nee", beaamde de kleine man.
„Maar déze copie is vernietigd en
tegen de tijd dat je een andere kunt
krijgen, komt het er niet meer op
aan". Stephen gaf hierop geen ant
woord. Hij keek naar Janet wier ge
zicht als versteend was en die af
wezig voor zich uit staarde. Eigen
lijk was hij kwader op de kolonel en j
zijn handlangers voor het vermoor-
den van Whiskey dan voor al het an-
dere dat ze op hun geweten zouden
kunnen hebben.
Zijn vingess sloten zich om het
pistool in zijn zak. Maar hij herin-
nerde zich het gefluisterde „Wacht"!
van het meisje en zijn vingers ont- j
spanden zich.
„Wat was het precies dat juffrouw j
Ramsay mij volgens u verteld zou
hebben? vroeg hij zacht.
„Dat ze een rol heeft gespeeld 5
heel handig en heel gevaarlijk. Als g
het een achttiende-eeuws toneelspel J
was geweest zou het waarschijnlijk g
„De vriendin van de smokkelaar" g
zijn genoemd.I
Janet bewoog even, maar sprak 'niet. g
„O, je moet haar niet onderschat- g
ten", vervolgde Demarest met een g
lichte buiging naar het meisje. „Bin- S
nen twee weken had ze onze dikke 1
vriend in hotel Miramar geheel om 5
haar vinger gewonden tussen twee j
haakjes, zijn rol is totaal onderge- j
schikt en had hij haar aangeno- g
men als lid van zijn organisatie.j
„Wat voor organisatie?"
„Beste vriend, je zult beslist ruim- g
denkend genoeg zijn om toe te geven g
dat de regels en voorschriften be- g
treffende de invoer van bepaalde goe- g
deren in de meeste landen nogal be- g
krompen en dikwijls belachelijk g
zijn.
(Wordt vervolgd)
I
Op deze manier wilde een Stock-
holmse zakenman een spoedorder op
een partij kartonnen dozen uitvoeren.
Hij kreeg prompt een bekeuring en is
nu door een, Zweedse krant
■voorgedragen als kandidaat voor de
Veilig Verkeersprijs, afdeling Hoe-
het-niet-moet.
TOULOUSE (AP) Het supersonische
Concorde-vliegtuig zal pas in het begin van
de jaren 1970 geleverd kunnen worden, zo
heeft Andrë Puget,' directeur van Sud
Aviation gezegd.
Puget sprak voor vertegenwoordigers
van 22 maatschappijen die bij Sud Avia
tion Caravelles gekocht hebben.
Eerder werd er rekening mee gehouden
dat het Frans-Britse supersonische vlieg
tuig rond 1968 afgeleverd zou kunnen wor
den.
In Düsseldorf wordt op het ogenblik
een „miniatuur-Europa gebouwd", een
Europees pendant van het Haagse „Ma-
durodam".
Sedert vier jaar wordt in alle stilte
op een terrein van acht hectare aan
de onderneming gewerkt. Er zijn al bij
na veertien miljoen gulden aan het pro
ject besteed. De stichter en tevens ar
chitect, Dommel, hoopt op minstens een
miljoen bezoekers per jaar. Eventuele
winst zal voor sociale doeleinden wor
den gebruikt. De Europese gebouwen,
die zullen worden nagebootst, worden
op een schaal van een op 25 uit plastic
en staal gemaakt.
In de haven van het lilliputtersland
zullen 250 schepen rondvaren, waaron
der het Amerikaanse vliegdekschip
„Enterprise" en de Russische ijsbreker
„Lenin".
„Elke wens krijgt, als hij in vervulling
is gegaan, onmiddellijk jongen", meende
reeds Wilhelm Busch. Sommige moderne
critici van wat men tegenwoordig „sta
tusverbruik" noemt, zijn dezelfde opvat'
ting toegedaan. Zij drukken zich alleen
wat wetenschappelijker uit. Vinden de
Westduitse burgers, wier levensstan
daard de afgelopen jaren zo opmerkelijk
gestegen is, het nog niet welletjes? Een
onlangs door het „instituut voor demos
kopie" gehouden opinie-onderzoek lever
de de conclusie op, dat er „nog nooit
zoveel tevreden mensen in de Bonds
republiek geweest zijn".
Men legde de ondervraagde personen de
volgende vraag voor: „Indien uw econo
mische positie de komende vijf tot tien
jaren onveranderd zou blijven, zoudt u
dan tevreden zijn of niet?" Op deze vraag
antwoordde zeventig percent, dat zij daar
mede volmaakt vrede zouden hebben. Zes
jaar geleden werd deze zelfde vraag door
48 percent positief beantwoord. Het aantal
ontevredenen daalde van 45 tot 26 percent,
terwijl de groep, die op deze vraag geen
antwoord wist te geven van 7 percent tot
4 percent daalde. Nog betrekkelijk veel on
tevredenen worden aangetroffen onder de
boeren (28 percent), de landarbeiders
(38 percent) en jonge mensen (37 percent).
Van jonge mensen kan men uiteraard niet
verwachten, dat zij op de eerste sport van
Advertentie
r de gehele week
10 grote SPECULAZEN"
van. 6 8 voor 63.
200 gr. BOK.KEPOOTJES
van 80 voor 76.
voor het laatst:
Gratis pakje thee bij 2pak Ka smer'f koffie
12 cent voordeel op 2® pakje Patria-
of Victoria, biskwie
Srepen van £.1.20 voor f. 1.-
grote zakDrop-toffeeh voor 49-
bÓ-77
53. Joris trad het bankgebouw binnen en liep veer
krachtig op een der loketjes toe. „Goedendag, brave
klerk," zo sprak hij. „Ik wilde deze flacon gaarne bij
uw bankwezen in bewaring geven." „W..wat?" stamel
de de toegesprokene opschrikkend. „Die fles? Waarom
wilt u die in bewaring geven?" „Omdat de inhoud
streng bewaard moet blijven," legde Joris uit. De ander
boog zich voorover en bekeek de fles nauwkeurig. „Weet
u wel zeker, dat er sprake is van een inhoud?" vroeg
hij toen. „Zo te zien is deze fles leeg." „Nee, meneer
de bankbediende!" riep Panda nu. „Dat lijkt maar zo.
Hij is niet leeg! Er zitten verdichtsels in!" Verdicht
selsHm hernam de employé korzelig. „Dat kan we'
zijn, maar zo te zien, is die fles leeg! En daarom kan ik
de inhoud onmogelijk in bewaring nemen." „Waarom
niet?" vroeg Panda verbaasd. „Omdat in bewaring te
nemen stukken getaxeerd moeten worden," antwoordde
de bankbediende. „En iets onzichtbaars kan ik niet ta
xeren. Zodoende." Met deze woorden wilde hij het lo
ketje sluiten, maar nu kwam Joris tussenbeide. „Dus
u wilt de inhoud zien?" vroeg hij. „Maar goede man,
had dat dan meteen gezegd. Ziedaar. Stelt dat u te
vreden?" Met een snel gebaar verwijderde hij de kurk
uit de flessehals en de inhoud werd nu inderdaad zicht
baar. Doch dit scheen de loketbediende niet tot tevreden
heid te stemmen. „Help!" gilde hij.
de ladder naar het succes blijven staan.
Ook het betrekkelijk grote aantal ontevre
den landbouwers en boeren is zo verwon
derlijk niet. In deze sector zijn de lonen
langzamer gestegen dan in de andere sec
toren en de Duitse boerenorganisaties leg
gen daar bij iedere gelegenheid de nadruk
op. Oo-k de propaganda van andere be
langengemeenschappen en pressiegroepen
zal niet nalaten invloed uit te oefenen op
de tevredenheid van de Westduitse bur
gers. Toch schijnen zij niet zo onverzadig
baar en hebzuchtig te zijn als vaak wordt
aangenomen. Tevredenheid betekent echter
geenszins, dat men zich ook volmaakt ge
lukkig acht. _En dat is zo kwaad nog niet.
Immers, indien dit wel het geval was, dan
zou dit voor de economie weinig goeds,
maar wel verslapping van de inspanning,
minder initiatief en meer „zalig nietsdoen"
voorspellen.
JUPITER en de maan,
vorige week in el-
kaars buurt zichtbaar
aan de zuidoostelijke
hemel, zijn beide weer in
het nieuws. Jupiter om
zijn radiostraling (we
hopen daar binnenkort
een apart stukje aan te
wijden) en de maan
wegens recente mede
delingen van de Russi
sche sterrekundige Kor-
zyrew: er zou op de
maan toch nog sprake
zijn van vulkanische
activiteit.
Deze conclusie steunt,
zoals zovele conclusies
op het gebied van de
natuurkunde der hemel
lichamen, op waarne
mingen met de spectro-
scoop. Dat is het instru
ment dat, door licht-
ontleding, gevolgtrek
kingen mogelijk maakt
omtrent de aanwezig
heid van bepaalde ele
menten in het bestu
deerde hemellichaam.
In dit concrete geval:
de aanwezigheid van
waterstofgas in de
maankrater Aristarchus.
Van Aristarchus, een
ringberg niet ver van de
noordoostelijke rand
van de maanschijf, is al
langer bekend dat er iets
bijzonders mee was: hij
is warmer dan zijn om
geving. Die eigenschap
deelt hij met andere
ringbergen, zoals Coper
nicus en Tycho. Bij
Tycho is dat verschijnsel
ontdekt door drie Ame
rikaanse waarnemers bij
een maansverduistering
in 1960. Ze hadden een
instrument om de tem
peratuur van de maan-
bodem te meten en ont
dekten bij die gelegen
heid dat tijdens de
eclips die temperatuur
over het gehele ver
duisterde gebied daalde
wat logisch is: bij een
eclips valt de zonnestra
ling tijdelijk uit maar
dat die bij Tycho min
der diep daalde dan
elders.
Nu zijn juist de drie
genoemde ringbergen
waarschijnlijk de jong-
ste formaties onder de
maangebergten en thans
komt van Russische
kant de bewering dat in
elk geval één van die
drie vulkanisch is, in die
zin dat hij waterstofgas
uitstoot. Volaens deze
Russische waarnemer
ontstaat dit gas door
scheikundige processen
De maan met een aan
tal van haar bekendste
kraters. De met A, C en
T aangeduide zjjn de in
bijgaand stuk genoemde
Aristarchus, Copernicus
en Tycho.
die zich aan de maan-
oppervlakte afspelen on
der invloed van de zon
nestraling. met name de
ultraviolette.
Zoals men weet heeft
de maan geen damp
kring. Het temperende
effect dat onze aardse
atmosfeer uitoefent op
de straling van de zon is
van dien aard dat som
mige soorten straling ons
in sterk „gezeefde" toe
stand bereiken (zoals
het ultraviolet, dat ons
's zomers bruin maakt)
en andere zelfs hele
maal niet. (De röntgen
straling van de zon b.v.
is aan de aardopper
vlakte niet eens waar
neembaar).
Op de atmosfeerloze
maan echter arriveert al
die straling in onge
remde intensiteit en zet
er processen in gang als
dat waaraan genoemde
Rus de vulkanische wer
king in de krater Aris
tarchus toeschrijft.
Een kettingexplosie in het hart van
het Melkwegstelsel, die anderhalf
miljoen jaar geleden begon, is thans
geïdentificeerd dankzij deze foto, die
genomen werd met de 200-inch teles
coop van het Mount Palomar-obser
vatorium in Californië. Het „sterre-
puin" van deze monster-ontploffing
verspreidt zich, naar men berekend
heeft, met een snelheid van twintig
miljoen mijl per uur door het heelal.
De foto toont het toneel van deze
ruimte-ramp, dat zich „als een olie
vlek" uitbreidt en nu reeds een vurig
front van 60.000 miljard mijl omvat.
Eerdere foto's hadden reeds aange
duid dat er iets chaotisch aan de
gang was, maar de sterrekundigen
wisten niet precies wat het was.
(Van onze correspondent)
LONDEN Scotland Yard heeft de hulp
van het publiek ingeroepen om twee
hoofddaders van de treinroof op te spo
ren. Dit is het Londense echtpaar Edwards,
de 32-jarige „Buster" en zijn 31-jarige
vrouw. De politie heeft aanwijzingen dat
zij in Londen zijn. Hun portretten ston
den vanochtend in de bladen. Iedereen
wordt verzocht scherp naar hen uit te
kijken. Dit is de tweede maal dat hun
foto's en signalementen worden gepubli
ceerd. Het is echter best mogelijk dat zij
inmiddels hun uiterlijk hebben veranderd.
Op acht augustus werd de posttrein
Glasgow-Londen beroofd van bankbiljet
ten ter waarde van 26 miljoen gulden. Tot
nu toe zijn vijftien personen gearresteerd,
hoofdzakelijk helers.
