I
Moord op Majorca
PANDA EN DE MEESTER-FLESSER
AVIAK
Jeugdpuistjes
Puzzel
nummer 7
11
Ons vervolgverhaal
V,
OP DRAKACEL
4
ZATERDAG 19 OKTOBER 1963
wm
wmmnmn,
door Paul Tabori
s
neem toch een
Rijk worden achter
de tralies
W.
OOSTERLEEK.
42)
Stephen knikte. „Het wordt nog er
ger. Het had een gouden tand en
u niet. Daarna werd het weggehaald
van waar ik het had gevonden het
viel zo ongeveer op m'n hoofd en
op een erg onhandige manier op het
strand van Pantaleu neergelegd. Ik
weet niet of de visser, die het heeft
gevonden, in verbinding stond met
degenen die er op uit waren dat prach
tige plan te verknoeien maar dat
doet er ook niet toe. Dan het volhou
den dat het uw lichaam was!
wijl het slechts een kwestie van uren
was om een lijkschouwing te organi
seren en te ontdekken dat dat niet het
geval kon zijn.
„Wat zei u?". Carpath greep zijn
arm beet.
„Ik zei dat de lijkschouwing werd
gehouden om aan te tonen.
„Nee, dat bedoel ik niet. Ik bedoel
het verknoeien van mijn prachtige
plan, zoals u het noemt.
„Ja, is het dan niet duidelijk? Eén
vergissing kan een ongelukje zijn.
Twee onhandigheid. Maar drie of
neer? Dat moet weloverwogen zijn
gebeurd. Iemand was er op uit om
uw plan schipbreuk te laten lijden,
mijnheer Carpath".
De miljonair staarde naar de kust,
welke nu minder dan kilometer ver
was. Toen hij zich weer naar Bar
rett omkeerde," lag er een vreemde,
triomfantelijke uitdrukking op zijn ge
zicht.
„Heb ik het u niet gezegd?", kraai
de hij. „Ik had gelijk!"
„Waarin had u gelijk?"
„Om ze niet te vertrouwen geen
van allen".
Daar was de klik van de valdeur
weer, waaronder allerhande sombere
en donkere dingen lagen te wachten;
weer die obsessie.
„U moet dat vast en zeker al lang
hebben geweten.Wat is er op Pan
taleu gebeurd?"
„Ik ben daar nooit gekomen. De
boot kwam me, zoals afgesporken,
afhalen maar ze brachten me naar
Dragonera?"
„Demarest?"
„Ik heb hem niet eerder ontmoet
dan eergisteren. Eerst ging alles goed.
Ze vertelden me dat het kleinere ei
land niet veilig was teveel bezoe
kers en dat de plannen waren ge
wijzigd. Ik vond het niet prettig maar
het leek niet belangrijk. Het was het
meisje juffrouw Ramsay dat
me eten en nieuwtjes bracht.
De stukjes begonnen in elkaar te
passen in Barretts gedachten. Hij
hoorde als 't ware Janets stem nog
toen ze tegen Sotelo sprak aan het
eind van de pier in Andraitx: „Moet
dat?", toen Sotelo haar vroeg „terug
te gaan". En toen de dikkerd had
gevraagd: „je hebt toch geen moei
lijkheden met 'm?" had ze geant
woord „nog niet. Maar dat komt mis
schien nog als het te dikwijls wordt
en ik ben alleen". Carpath had waar
schijnlijk toenadering tot haar ge
tocht hij zou zich genoeg verveeld
hebben, opgesloten in een grot en
zij 'had het hem kwalijk genomen.
Hij herinnerde zich nu ook de uit
drukking op Demarests gezicht toen
de kleine man het nieuws las van de
verdwijning van de miljonair. Hij had
gedacht dat het hem geschokt en ont
steld had maar het moest iets heel
anders geweest zijn. Triomf, mis
schien; of het begin van een nieuw
idee.
„Met wie maakte u de plannen voor
een schuilplaats?" vroeg hij Carpath.
„Met die dikke man, Sotelo. Ik
ïeb hem een rnaand geleden in Ma
drid ontmoet. Ik betaalde hem goed
vooruit. Hij is een schoft, natuur
lijk, maar ik was er zeker van dat
ik hem kon omkopen in ieder ge
val voor enige tijd."
Waarschijnlijk had Sotelo dit aan
deel in de zaak verborgen gehouden
voor Demarest, redeneerde Barrett.
Maar op de een of andere dag moest
hij de „kolonel" er toch over verteld
hebben. Of Demarest had twee en
twee bij elkaar opgeteld. En toen
moet de kleine man een idee hebben
gekregen en veranderde hij het
plan.
kleine g
„Wat wilde Demarest eigenlijk pre
cies van u?" vroeg Stephen.
Weer die achterdocht en een
pauze.
„Hij wilde me iets laten tekenen".
„Wilt u liever niet zeggen wat?"
„Het was idioot natuurlijk", ant
woordde Carpath, „maar ze hadden
er mee vandoor kunnen gaan. Het
was een volmacht".
„Die iemand de macht over uw on
dernemingen gaf?"
„Nee. Daar konden ze niet aan
komen. Daar zijn te veel mensen bij
betrokken. M'n m'n persoonlijke
bezittingen. In Zuid-Amerika". Hij
draaide zich weer om en keek naar
de zee.
„Ik heb je al gezegd dat Marcus
maar een tweederangs oplichter is.
Hij dacht dat hij me kon dwingen
iat papier te tekenen. Hij onderschat
te m'n wilskracht. Ik wist dat hij
me niet kon doden niet voordat ik
had getekend. Er was een goede kans
dat hij me wèl zou vermoorden zo
dra ik dat had gedaan. En ik was
helemaal niet van plan te sterven".
Stephen keek op de kaart. Er lag
een klein eilandje aan stuurboord. Dat
moest Farayo D'Aubarca zijn; met
deze snelheid konden ze. Port oCristo
om tien uur of even later bereiken
Er klonken krabbelende geluiden on
der het zeil. En een stem riep:
„Hé.laat me eruit!"
Barren gaf het roer over aan Car
path en liep op het bootje toe. Hij
trok aan het touw van het zeil en
na de knopen eruit gehaald te heb
ben, keerde hij de boot om. Dema
rest rolde onder de boot vandaan en
kwam moeizaam overeind. Hij voelde
aan zijn rug.
„Dat was niet erg comfortabel", zei
hij. „Je had me wel eens een deken
of zoiets kunnen geven".
Hij keek in de richting van Car
path.
„De beroemde zeiler", spotte hij.
„Denkt nog steeds dat hij een play
boy is hij weet niet hoe de men
sen hem achter zijn rug uitlachten".
Het klonk onbeschaamd en zorge
loos. Het was een fel ventje, dacht
3arrett, maar ondertussen voor geen
cent te vertrouwen.
„Ik heb honger", vervolgde de „ko
lonel". „Zoals u weet krijgt zelfs een
ter dood veroordeelde nog eten".
Als in antwoord op zijn opmerking
ging de deur van de kajuit open en
de geur van koffie kwam naar bui
ten. Even later verscheen JanqU ?e
droeg drie kommen dampende koffie
en een grote schaal met brood en
boter. Stephen nam de schaal van
haar over. Ze had zich gewassen en
zich verkleed in een rok en blouse;
haar glanzende haar had ze opgesto
ken.
„Ik zal het roer overnemen", zei
ze. „Gaan jullie maar ontbijten".
Stephen deelde de koffie rond. De
drie mannen maakten het zich ge
makkelijk op het dek. Het was een
vreemde situatie; de ontvoerder en
de voormalige ontvoerde samen kof
fie drinkend en brood kauwend. Bar
rett keek naar hen. Van die twee
scheen Carpath het minst op zijn ge
mak.
Toen ze klaar waren vroeg Dema
rest:
„Denk je dat ik met wat zou kun
nen opknappen? Ik voel me nogal
smerig".
Carpath sputterde.
„Dat wilde ik ook juist".
„O maar natuurlijk nè jou, m'n
beste Ulysses".
Carpath keek hem aan maar zei
niets. Hij verdween in de kajuit. Ste
phen aarzelde.
„Het is wel in orde", zei de „ko
lonel", alsof hij zijn gedachten las.
„Ik ben een slechte zwemmer. En
ik weet wanneer ik verslagen ben".
Nog voelde Stephen er niet veel
voor hem onbewaakt te laten.
„Geen boothaak te zien", grinnik
te de kleine man. „En jij weegt et
telijke kilo's meer dan ik ik hoop
trouwens nog steeds dat je naar re
den zult willen luisteren".
(Wordt vervolgdi
Willy Lenz met
zijn apen naar
de Sovjet-Unie
„EERLIJK JA!, ik heb twee weken knopen geteld
en kruis of munt gedaan. Maar tenslotte hebben we
besloten de uitnodiging aan te nemen, of liever ge
zegd: de uitdaging. Want daar in Rusland weten
ze drommels goed wat een circusnummer is; ze
hebben de beste temmers, de beste clowns en de
beste equilibristen ter wereld. En daar gaan wij nu
een tournee van drieëneenhalve maand maken
Het is circusartiest Willy Lenz sinds zijn vijf
tiende jaar in de piste aan te zien, dat hij de uit
nodiging voor die tournee als een bijzondere onder
scheiding, maar ook als een zware krachtproef be
schouwt. „Heb je het Staatscircus van Moskou wel
eens aan het werk gezien? Nou, dat is volgens leken
en kenners het einde. En ook in de andere Russische
steden hebben ze eigen circussen die een zeldzaam
niveau van perfectie en raffinement bereikt hebben.
Maar toch ben ik niet bang mijn nummer is
prima
x
if ff
iff 11 fHtfcü
Wëm&m*i
'Advertentie
WILLY LENZ en zijn vrouw, ex-trapeze
werkster, ontvangen ons in hun woonwa
gen op het Haagse Malieveld. Hij werkt
thans bij circus Sarassani met zijn chim
pansees, een nummer dat internationale
faam verworven heeft. Willy en zijn apen
hebben West-Europa in alle richtingen
doorkruist, zij kennen Engeland als hun
broekzak. En in de States heeft het num
mer er een slordige 43.000 kilometer op
zitten, van Vancouver naar Boston en van
Chicago naar Miami Beach, met vrijwel
alles wat daartussen ligt.
OP HET FRIESE platteland, waar de
oorlog hem als evacueert je op 'n boerderij
deed belanden, is het allemaal begonnen.
Hier ontdekte Willy, nog in de kinder
schoenen, zijn dierenliefde en vooral ook
zijn hevige belangstelling voor de levende
have. „Ik zat altijd tussen de koeien en
de varkens," zegt hij, „en al gauw bleek
mij dat die zogeheten „stomme dieren"
helemaal niet zo dom zijn. Als je ze met
zachtheid en toewijding tegemoettreedt,
gaan ze zich aan je hechten en wat „terug
doen". Vooral de jonge dieren tonen je
dan hun aanhankelijkheid, net zoals een
hond dat doet. Ja, ik geloof, dat je zelfs
met biggen een goed dressuurnummer zou
kunnen maken
TOEN AL stond voor hem vast dat hij
later bij het circus wilde. En een jaar na
de bevrijding meldde hij zich bij Strass
burger. „Biggen hadden ze daar niet,
maar wel beren", herinnert hij zich. „Kun
je beren aan?" vroeg de dompteur hem.
Ja, zei Willy. Maar toen hij kwam, kreeg
hij de chimpansees, want daar was net
een plaatsje vrij voor een helpertje. En
chimpansees is het gebleven.
Hij ging naar het buitenland met Strass-
b.urger, leerde veel en mocht al spoedig
een eigen apennummer brengen. In 1954
kwam hij bij Bertram Mills in Engeland;
de chimps waren het succes van de show.
Lenz begon zelf dieren te kopen en maak
te zich zelfstandig. Een woonauto met
apentrailer volgde en daarmee trok hij
van circus naar circus en van stad naar
stad.
ZIJN CHIMPANSEES moeilijke dieren?
Gevaarlijk zijn ze niet, althans niet zo
lang ze jong zijn," zegt hij. „Ik werk het
liefst met heel jonge exemplaren en ook
mijn veteranen (ik heb er zelfs een van
elf jaar gehad) zijn allemaal als baby's
bij de troep gekomen. Na een zekére lèef-
tijd moet je ze wegdoen; dan werden ze
nukkig en onwillig. In de dierentuin van
Edinburgh zag ik er een van 25 jaar, een
64. „Ik voel geen enkele aandrang om deze bedelaar
iets te geven," dacht Joris, „want ik weet toevallig,
dat onder dat haveloos uiterlijk een grote bedrieger
schuilgaat Hier ligt dus een mooie gelegenheid om
de kracht van Panda's Goedgeefse Gedachten te be
proeven." Hij ontkurkte de fles, waarin Panda's ge
dachten gebotteld waren, en nam voorzichtig een deel
van de inhoud tot zich. Vervolgens staarde hij vol ver
wachting naar de bedelaar, die eveneens vol verwach
ting terugkeek en zijn hand ophield. Toen schudde Joris
verdrietig het hoofd. „Neen," sprak hij, „ik voel nog
steeds geen aandrang om u iets te geven. Dat is heel
teleurstellend, waarde vriend." Dat vond de bedelaar
ook. „Wat is dat voor een rare komedie?!" rie phij
verhit, „Je staat daar maar aan een flesje te lurken en
als ik denk, dat je eindelijk 'ns over de brug komt met
een paar duiten, hou je me voor de gek! Loop door,
snoeshaan, en ga je ergens anders bezatten!" Joris liet
de fles zinken, waaruit hij opnieuw een teug had geno
men en keek de ander gegriefd aan. „Ik bezat me niet,"
sprak hij verontwaardigd, „er zitten gedachten in die
fles en daar geniet ik van. Heus waar hoor. Enne
ik wil je geen aalmoes geven, omdat je het niet nodig
hebt. Je doet net, of je erg arm bent, maar in werke
lijkheid ben je rijk. Dat is heel oneerlijk, hoor! Bah!
Ik praat niet meer met jou!"
„Moon dog" (maanhond) is de bij
naam die de Newyorkers deze blinde
straatmuzikant gegeven hebben, die
al jaren op straathoeken in het hart
van de metropolis opereert. Gehuld
in oude lappen en vreemde kleding
stukken speelt en zingt vandaar de
naam „maanhond") hij al sedert ja
ren populaire deuntjes, en ook wel
eigen composities, op drukke straat
hoeken in het centrum van de we
reldstad. Twee van zijn liedjes zijn
door een grammofoonplatenbedryf
uitgegeven, maar aan een gouden
plaat is de componist-tekstdichter
nog lang niet toe.
soort Methusalem in de apenwereld. Hij
zat maar in zijn hok te pruilen en voor
het publiek was er niets meer aan te
beleven. Vandaar dat je je oudere chimps
meestal nog niet gratis kwijt kunt aan
een dierentuin. Maar een jong, ongedres-
seerd exemplaar kost mij bij aankoop
twee mille. Nét als een auto moet je zo'n
dier dus in korte tijd afschrijven, want
de restwaarde is nul. Na zeven, acht jaar
is het zogezegd een „total loss gewor
den
MET ZIJN TROEP van scht chimpan
sees (zes vaste „artiesten" en twee reser
ves) gaat hij nu naar de* Sovjet-Unie.
Gestart wordt op 12 november, veertien
dagen later volgt het eerste optreden in
Odessa. Verder staan onder meer Kiev,
Moskou en Leningrad op het program. Ge
reisd wordt per trein, ook in Rusland, dat
heeft Willy uitdrukkelijk bedongen. Boot
tochten bekwamen hem minder goed. Bij
een oversteek naar Engeland moest hij,
omdat de luiken wegens een vliegende
storm werden gesloten, bij zijn dieren
in het ruim blijven. „Ik gaf mijn chim
pansees alle pillen tegen zeeziekte, en zij
mankeerden niets. Maar ik zelf had geên
tablet meer over en zag groen van de
ellénde
Bij een andere bootreis, naar New York,
vernielde een oudere chimpansee de tra
lies van zijn kooi, draaide met een sleutel
de kooien van zijn soortgenoten open en
begon toen in de ruimen van het impo
sante Cunardline-schip een „breekfeest",
dat rnjj èn de verzekeringsmaatschappij
nog lang heugen zal. In de trein echter
hebben de apen, mits behoorlijk voorzien
van „reispillen" nooit de minste last."
AANLEIDING voor de tournee is een
cultureel uitwisselingsprogramma met de
Sovjet-Unie, in het kader waarvan ook
diverse Westeuropese circusartiesten naar
Rusland zijn uitgenodigd. Lenz verwacht,
ondanks zijn aanvankelijke aarzeling, veel
van deze reis. .Roofdiernummers worden
in Rusland vakbekwaam en met veel suc
ces gebracht", zegt hij, „maar chimpan
sees zijn er bij mijn weten niet veel. Ik
geloof wel dat de Russen Komen kijken".
Vandaar dat hij al zijn contracten voor
de komende maanden verschoven heeft.
Mevrouw Lenz gaat ook mee; ze helpt
haar man bij ieder optreden. Zelf circus
artieste, durfde ze vroeger de chimps „nog
zwitsers precisiewerk
niet aankijken". Nu verzorgt ze de dieren
als schoothondjes. „Zij zijn lief." zegt ze,
„en dit leven ligt ons."
VOOR HEN dan ook geen bezeten leven.
„Eén jaar, toen de kinderen naar school
moesten, hebben wij een sportartikelen-
handel gehad. De zaak liep prima, maar
het was ons te saai. Wij wilden er allebei
op uit. Trouwens, Holland is vee! te bu
reaucratisch. Wie hier wat beginnen wil,
struikelt over de paperassen, de formu
lieren en de voorschriften
Vandaar dat de Lenzen na dat jaar weer
in hun 17 meter lange „trein" stapten, de
auto met de apenkooi en daarachter hun
rijdende woning. Bij Sarrassani, een van
de Grote Drie in de Duitse circuswereld,
bevalt het hen. „Goede faciliteiten, die
voor de gezeten burgerij heel gewoon zijn
(water, licht, keurige toiletten), maar die
voor de circusartiest lang niet zo voor de
hand liggen en een behoorlijk honora
rium.
MAAR EEN druk leven is het wel.
Avondvoorstellingen matinees en daartus
sendoor repeteren en nog eens repeteren,
je dieren verzorgen en wat dies meer zij.
Chimpansees zijn bijzonder intelligent en
aanhankelijk, maar ze eisen ook een bijna
menselijke verzorging. Je moet ze voort
durend nalopen. Als ze je een paar uur
niet zien, worden ze soms al onrustig.
Eens, in Canada, bij twintig graden vorst,
vreesde ik dat zij ziek zouden worden.
Maar ze waren gezonder en tieriger dan
ooit. Hier in Holland zijn ze bijna altijd
verkouden. Maar eens kijken, wat het in
Rusland wordt
Advertentie
drogen in met Purolpoederfi.60«nfi-
De Mexicaan Juan Francisco Maldo-
nado maakt zich geen zorgen meer over
de toekomst, hoewel hij nog een jaar in
de gevangenis zal moeten doorbrengen
In de nationale loterij won hij namelijk
dezer dagen niet minder dan 1 miljoen
pesos (ruim 250.000). Maldonado zit
momenteel een gevangenisstraf van
twee jaar uit in Tampico. Hij werd
schatrijk met een lot dat hij eerst
niet wilde hebben. Toen hij een cipier
twee loten van elk 50 peso voor hem
liet kopen, had hij deze op het hart ge
drukt dat het nummer zou moeten be
ginnen met zeven en eindigen op een
zes. Hij kreeg echter een loterbriefje
met -het nummer 15368. Het bleek goed
voor de hoofdprijs.
Dè cipier die hem het lot bezorgde
werd met 1500 gulden bedacht. Maldo
nado gaf zijn medegevangenen elk tien
gulden en de rest van het geld liet hij
op de bank zetten. Hij zal nog een poos
je moeten wachten voor hij er gebruik
van kan gaan maken.
Advertentie
N.V. MIJ. „HOLSTER" - OVERVEEN
Tel. 025(in - 60002, 57290 en 57833
Centrale verwarming
Airconditioning
Aut. oliestook
Horizont.: 1. Hijs
werktuig, 3. zang
stem, 6. jongensnaam
8 wezelachtig ver
scheurend dier, 10.
beneden, 12. gesloten,
14. term bij het bok
sen (afk.), 15. rivier
in Rusland, 16. vroe
ger, 19. soort, 21.
voornaamwoord, 22.
krijgsbouwkunst, 23.
zijt. Elbe, 25. kever,
27. voornaamw., 28.
Europeaan, 29. plomp
31. gebied, 34. ver
dienstelijkheid, 36.
achting, 37. rivier in
Rusland, 38. voor
naamw., 40. schraal,
42. Zeeuwse hoeve.
44. eerste gewei van
een hertekalf, 46.
maanstand, 48. Euro
peaan, 49. uitstekend
51. ik (Lat.), 52. spil
van een wiel, 54. vis, 55. hemelgeest, 57.
plaats in Z. Frankrijk, 59. radio omroep
(afk.), 60. voorzetsel, 61. opening.
Verticaal: 1. feestmaal, 2. rund, 3. foei,
4. vaartuig, 5. zonnescherm, 7. stap, 8. bij
woord, 9. paard, 10. familielid, 11. meisjes
naam (afk.), 12. plaats in Italië, 13. lied,
17. nauw, 18. persoon om wie men alge
meen lacht, 20. slede, 22. plaats in Zee
land, 24. altijd, 26. boom, 28. bijwoord, 30.
een zeker aantal mensen of zaken bijeen,
\*s
Advertentie
DE ENIGE KUNSTSTOFMATRAS
GOEDGEKEURD DOOR DE NED.
ff VER. VAN HUISVROUWEN
DE „HARDE" MATRAS
MET ALLE COMFORT
VAN EEN „ZACHTE"
32. bedehuis, 33. radio omroep vereniging
(afk.), 35. voorzetsel. 39. telwoord (Duits),
41. bestuurder, 42. scheik. element (afk.),
43. wijze, 44. gebod, 45. gast, 47. heks, 48
zijtak Saaie. 50. voorzetsel, 51. landbouw
werktuig, 53. sociëteit (afk.), 56. bijwoord,
58. voorvoegsel.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit te
zjjn.
OPLOSSING PUZZEL NO. 6
1. okerkoersorkest.
2. orderoedeGroede.
3. slotstoelSloten.
4. tresTreesstreep.
5. Etnatalentalent.
6. rotsstoeroester.
7. lansslangnagels.
8. eterkreetekster.
9. ertsReeststreek.
10. keellekenenkels.
PRIJSWINNAARS PUZZEL NO. 6:
7.50: H. v. d. Aar, Venneperweg 1197,
Nieuw Vennep; 5.—: J. Jansen-Mak-
kinga. Kastanjelaan 9, Heemstede; 2.50:
G. Olivier, Griftstraat 3, IJmuiden.
