Moord op Majorca
i
PANDA EN DE MEESTER-FLESSER
Kankerpatiëntje schreef kerstv erhaal
f ft
Héé! jong nog!
Sport- en
regenkleding
voor het
voorjaar
i:
MAAK VAN UW
SPAARGELD
Ons vervolgverhaal
r
u qq
*4F
VRIJDAG 25 OKTOBER 1963
muMtm/tuii
S
wrnnmmn
door Paul Tabori
Militaire lijn
ütjÊ&&wJchtg£licht p°1yester*
Wè
es
y t N
■IDCENT
Suzanne Reynolds
'W'
HNMHHHMB II
JIP en
JANNEKE
47)
„Dank u".
Hij keerde zich naar dé sergeant
om uit te leggen:
„Ze gaan hem halen".
Een minuut later kwam de consul
aan de telefoon:
„Ja. Met wie spreek ik?"
„Luister, mr. Paggett", zei Stephen
in het Spaans. „Herkent u m'n stem?"
„Ja, natuurlijk. Waar bent u?"
„Ik.
Maar Stephen kon zijn zin niet be
ëindigen. Er kwam een hand over
zijn schouder die de hoorn uit zijn
hand trok en op de haak gooide.
Stomverbaasd draaide hij zich om.
„Dat is niet nodig, beste vriend",
zei José Calvo, met een flitsende ge
ruststellende glimlach.
De deur had op een kier gestaan
en kapitein Calvo moest snel en ge
luidloos zijn binnengekomen. Terwijl
Barrett zijn ogen op Calvo gericht
hield, keek deze niet naar de Engels
man. In plaats daarvan keek hij naar
Janet die hem aanstaarde; vreugde
en opluchting, verbazing en bezorgd
heid wisselden op haar gezicht.
Maar ze bewoog zich niet en sprak
geen woord; Calvo's ogen hadden een
waarschuwende blik.
De sergeant stond stram in de hou
ding.
„Kapitein, hierbij rapporteer ik u,
dat deze personen voor ondervraging
zijn opgepakt vanwege arrestatiebe
vel nummer
„Het is in orde, sergeant", zei
Calvo onverschillig. „Ik ken de heer
en mevrouw Smith persoonlijk. Zij
zijn beslist niet degenen naar wie we
zoeken.
De sergeant slikte.
„Ze hebben geen papieren bij zich
en ze weigeren hun namen op te ge
ven.
„Ach, u weet hoe die Engelsen
zijn", lachte Calvo, terwijl hij met
zijn rijzweep tegen zijn onberispelijke
laarzen tikte.
„En we willen geen narigheid, wel?"
„Nee, nee, kapitein", stotterde de
sergeant. „Alleen -"
„Hebt u ze al ingeschreven?"
„Nog niet. Daar ik hun namen niet
wist -"
„Wat doet het er dan toe? Ik ben
verantwoordelijk voor ze. Dank u wel,
sergeant. Ik ben blij dat u niet over
haast hebt gehandeld. U bent een
man van discretie".
Hij richtte zich tot Stephen.
„Gaat u maar mee, mijnheer
Smithen u ook, mevrouw Smith".
Een beetje verbijsterd volgden ze
hem het politiebureau uit.
De man van de burgerwacht, die
hen had gearresteerd, sprong in de
houding toen ze het gebouw verlieten.
Zijn gezicht örukte twijfel en tevre
denheid uit; hij wist niet precies wat
er allemaal gebeurde maar hij hoop
te maar dat hij een belangrijke
vangst had gedaan en daarvoor goed
beloond zou worden. Calvo lette niet
op hem.
„De auto staat in de hoofdstraat",
sprak hij op conversatietoon. „We
konden die nauwe straat niet in".
Toen ze de hoek waren omgeslagen,
stond Janet stil.
„José!", zei ze met een gespannen
stem.
De kapitein draaide zich om.
„Dag, Janef', zei hij op een toon,
alsof hij haar nu pas zag.
„Ikik heb m'n best gedaan",
snikte ze. „Maar ik kon hier niet eer
der zijnHet is toch niet te
laat, hè? Zeg het me, het is toch nog
niet te laat?" Hij legde zijn gehand-
schoende hand op haar schouder en
gaf haar een vriendelijk klopje.
„M'n lieve meisje, natuurlijk is het
nog niet te laat", verzekerde hij haar.
„Je moet je niet zo opwinden. De din
gen zijn nooit zo belangrijk als ze er
uitzien niet in het werkelijke le
ven".
Stephen stond vlak achter hen. Hij
voelde zich als het vijfde rad aan de
wagen.
„M-maar je zei -", Janet was dui
delijk verbijsterd.
„Ze hebben me een bepaalde tijds
limiet gegeven, ja", legde Calvo ge
duldig uit als sprak hij tegen een
kind. „Maar een dag of wat meer
maakt niet zóveel uit. Ik heb na
tuurlijk contact met ze opgenomen.
Die lui in Madrid vonden het niet zo
prettig maar ze beseften wel
Barrett voelde dat het tijd werd dat
Mij 'er zich mee ging bemoeien: „Ik
vind wel, Calvo, dat je Janet dat wel
eens had mogen vertellen. Ze was
over haar toeren toen ze dacht dat
ze te laat zou zijn voor -."
De kapitein liet Janet los.
„Ze heeft het je dus verteld?"
vroeg hij nadenkend.
„Natuurlijk deed ze dat," antwoord
de de Engelsman vurig. „Ze had
meer dan genoeg reden om het me
te vertellen en ik had meer dan
genoeg recht om het te weten.
Calvo zoog zijn onderlip naar bin
nen.
„Dat maakt natuurlijk een groot
verschilMaar vooruit, laten we
dat maar in de auto bepraten."
„Nee," zei Barrett. „Laten we dat
hier en nu bepraten. Waarom die on
zin van mijnheer en mevrouw Smith?
En wie heeft een arrestatiebevel te
gen ons uitgegeven?"
„Ik moest jullie daar vandaan heb
ben," legde Calvo rustig uit. „Er zul
len genoeg vragen komen later.
Maar het kwam er nu alleen maar
op aan jullie uit handen van die over
ijverige sergeant te krijgen. Wat dat
arrestatiebevel betreft wist je dat
niet?"
„Wat moet ik weten?"
„Je wordt beschuldigd van de
moorden op Manuel Serra en Francis
co Sotelo.en Janet wordt als me
deplichtige beschouwd
Hoe voelt iemand zich die niet van
één maar liefst van twee moorden
wordt beschuldigd en zeer beslist weet
dat hij volkomen onschuldig is? Zijn
eerste gevoel is er ongetwijfeld een
van ongeloof. Het is niet mogelijk dat
mij zo iets overkomt, denkt hij. Zijn
tweede gevoel is verontwaardiging.
En het derde, als hij een realist is
en zich in een totalitaire staat be
vindt, is een koude rilling. Want er
zijn tijden, plaatsen en situaties, waar
in zwart vlak voor je ogen wit wordt
en je begint te twijfelen, niet alleen
aan je eigen verstand, maar zelfs aan
je eigen bestaan.
Maar alles wat Barrett vroeg was:
„Sotelo? Is die dood?"
„Ja. Hij is in de baai gevonden
je weet 'wel, die baai die jij had uit
gezocht om er te gaan zwemmén. Er
zijn twee getuigen die zweren dat ze
jou op die plek hebben gezien toen.
„Wanneer is hij gevonden?" vroeg
Stephen.
„Vanmorgen, om ongeveer tien uur.
Luister eens ik zal al je vragen
beantwoorden, maar we kunnen nu
beter naar de auto gaan."
Maar Barrett bewoog zich niet.
„Die getuigen van je moeten gek
zijn."
Calvo keek hem even onderzoekend
aan.
„Het zijn niet mijn getuigen.
Maar waarom zijn ze gek?"
„Tot laat in de middag ben ik aan
boord van de „Wanderer" geweest.
Met nog drie mensen. Die twee moe
ten dus m'n geest hebben gezien of
m'n dubbelganger of zo iets...."
Calvo haalde zijn schouders op.
„Ik geloof direkt dat je gelijk hebt.
Maar dat zal geen verschil maken."
Hij draaide zich om en liep de
smalle steeg in. Stephen en Janet
volgden hem langzaam. Het meisje
zocht Barretts hand en hield die ste-
vig vast.
De auto stond in de hoofdstraat ge
parkeerd, enkele meters voorbij de
steeg. Toen Barrett de wagen zag,
verstijfde hij. Het was een auto die
hij zich heel goed herinnerde. Het was
niet Calvo's dienst jeep, waarin hij
enige halsbrekende ritten had ge
maakt. Hij kon zich niet vergissen
het was de witte Mercedes waar
mee mevrouw Carpath naar hem
toe was gekomen op het plein in An-
draitx.
VOORALVOOR
(Wordt vervolgd)
Magna-terlenka is de nieuwste stof
voor regen- en sportkled'ing. De stof is
gemaakt uit een mengsel van hoogwaar
dig katoen en polyester (73 pet), ze is
super licht van gewicht, in zeer hoge
mate kreukherstellend, sterk wateraf
stotend, zelf wasbaar, snel drogend, zo
wordt ons tenminste verzekerd. De fa
brikanten Falcon en Big Ben hebben er
hun laatste collectie regenmantels en
sportjacks van vervaardigd. De collec
tie die pas volgend jaar lente in de
winkels komt werd ons deze week ge
toond in de showroom van Falcon aan
de Keizersgracht in Amsterdam. Van
een nieuwe regenmode is geen sprake.
Alleen zien we een steeds grotere voor
keur voor de militaire lijn, die ook
steeds verder wordt doorgevoerd. Cein
tuur om de taille, manchetten met
een smal ceintuurtje of overhemds
manchetten, epauletten, schouderpas en
heel veel knopen zijn er de kenmerken
van. De lijn wordt iets vervrouwelijkt
door een rugplooi, de verwerking van
de kraag of door een speelse plaatsing
van de zakken. En natuurlijk door de
kleur, waarvan er in deze nieuwe stof
24 zijn. Bij de jassen werden grappige
hoofddoekjes gedragen. Een driehoekig-
lapje stof met een klep eraan, geknoopt
om het tegen de regen te beschermen
hoofd.
Ook voor de heren werden er enke
le modellen gepresenteerd. Nieuwe ac
centen hebben we daarin echter niet
kunnen ontdekken.
By de foto:
Op deze brug over de Keizersgracht
in Amsterdam zien we v.l.n.r. De sport-
combinatie „Grenelle", de sportcombi-
natie „Pont Neuf", het sportjacket „Ger-
vais" met broekrok, het heren-regen
jack met pet „Copenhagen" en de re
genmantel „La Blanche". Alle model
len zijn vervaardigd van magna-terlen-
•v
MODE IN TASSEN
Grote damestassen in de kleur zwart
zullen deze winter mode zijn. Er zijn
buidelmodellen en in tegenstelling hier
mee gladde strakke tassen zonder ver
siering en veelal met in het leer weg
gewerkte beugels. Kalfsleer en rund-
leer strijden bij de klassieke modellen
om de eerste plaats. Daarbij'komt var
kensleer en het eeuwige krokodil. Bij
de sportieve modellen vindt men veelal
soepele nappa." Nieuw is het lichtge-
krompen schapen- of lamsleder. Voor
teenagers is de soldatentas populair aan
het worden. Opvallend is de groeiende
vraag naar avondtasjes. Dit heeft ge
leid tot een zeer groot assortiment,
waarin de voorkeur uitgaat naar goud
en zilver leder.
Vanzelfsprekend is ook voor de hand
schoenen de modekleur zwart. De voe
ringen zijn van zijde, wol, vacht of vah
kattevel.
Goed nieuws voor de Sportbeoefe
naars: de coureurshandschoenen met
gaten op de plaats van knokkels zijn
er in groter sortering dan ooit. Er zijn
zelfs handschoenen bij, die uit meer
gaten dan leer bestaan!
De veertienjarige Christine Eustra-
tiad uit Parijs zit nog op school, in haar
vrije uren leert ze voor mannequin.
Hieronder. Christine als schoolmeisje.
Hiernaast: Christine als mannequin in
de creatie „Mademoiselle de Paris",
lange avondjapon met volants van
Chez Dominique.
CO*. MAITÏN TOONDE* V
Advertentie
69. De vlucht van Joris vervulde de agent met gro
te verbazing. „Zo'n raar geval heb ik nog nooit mee
gemaakt," merkte hij op, „eerst wil 'ie met alle ge
weld dat ik hem arresteer en als ik dat dan einde
lijk doe gaat 'ie er als de weerlicht vandoor. Hoe
kan iemand nou zo eerlijk en tegelijkertijd zo onbe
trouwbaar zijn?" „Tja," zei Panda zuchtend, „even
dacht ik heus dat hij zijn leven gebeterd had, maar
nee.Die eerlijkheid van hem duurde maar kort en
het had vast iets met gedachtenbottelen te maken."
„Ik weet niet waar je het over hebt," hernam de agent
wat korzelig, „maar kun je me misschien vertellen
waar hij dit allemaal gestolen heeft?" „Het meeste
heeft hij van de bank gehaald," antwoordde Panda,
„daar heeft hij verdichtsels losgelaten en toen ging
iedereen er vandoor." „Verdichtsels?" herhaalde de
agent met groeiend ongeduld, „wat bedoel je? Druk
je wat duidelijker uit, ventje!" Verdichtsels zijn on
rijpe gedachten," verklaarde Panda, ,a.ls een gedach
te gebotteld is, moet hij eerst rijpen, ziet u. Laat je
hem eerder los, dan is het een verdichtsel, dat eruit
ziet als een spookje en daarmee heeft hij.Doch
de agent luisterde niet langer. „Weg met jou!" riep
hij overspannen. „De zaak is al ingewikkeld genoeg
zonder al die onzin!" En hij verwijderde Panda met
grote kracht uit de grot.
SUZANNE REYNOLDS, 10-jarig meisje uit het Engelse dorpje Slapton, dacht,
droomde en schreef over dieren. Zij be zat een eigen pony, op wiens rug zij verre
ontdekkingsreizen maakte. Over haar pony en hun reizen schreef zij grappige
verhaaltjes, die gretig door haar vriendinnen werden gelezen. Suzanne werd in
haar tiende levensjaar ernstig ziek, zij leed hevige pijn, veroorzaakt door een
grimmige ziekte, kanker in de lever. Slechts een zware operatie zou haar jonge
leven wellicht kunnen
redden. Op haar ziek
bed trachtte Suzanne
een door haar voor de
klasgenootjes geschre
ven boekje te vol
tooien.
„Snowy, the Christ
mas Foal" (Snowy, het
Kerstveulen) was de
titel van haar verhaal.
Toch was het boekje
niet voltooid toen men
haar naar de operatie
zaal voerde.
In september 1961
werd het meisje ge
opereerd. Helaas, het
mocht niet baten. En
kele maanden later, in
februari 1962, stierf
Suzanne. Wederom had
de vreselijke ziekte,
die kanker heet een
slachtoffertje geëist.
Zij had het onvol
tooide boekje als
kerstgeschenk voor de
leerlingen naar haar
onderwijzeres gestuurd.
Onderwijzeres Helen
Green schreef de laat-
ste regels van het ver- »»w A'
haal en stuurde het i
manuscript naar het
Imperial Cancer Re
search Fund te Londen.
In overleg met de
ouders van Suzanne
Reynolds werd het
boekje gepubliceerd
ten bate van dit kan
kerfonds.
„Snowy, the Christ
mas Foal" "werd een
enorm succes. Vele
tienduizenden Engelsen, ouderen en jongeren, lazen geboeid het eenvoudige ver
haal over de sneeuwwitte pony, een verhaal, dat ontroert door Suzanne's grote
liefde voor dierèn, door haar speelse fantasie en de onopgesmukte schrijftrant,
waarvan alleen kinderen het geheim bezitten.
Thans is een Nederlandse vertaling verschenen onder de titel „Snowy, het Kerst-
veulen". Deze uitgave, in samenwerking met het Koningin Wilhelmina Fonds
verzorgd door G. B. van Goor Zonen te Den Haag, is voorzien van illustratieve
houtsneden van Rinke Doornkamp en Henk van Reeuwijk. De vertaling is van
Joop Termos, terwijl de arts A. C. van Swol een voorwoord schreef.
Het boekje, dat ten bate van het Koningin Wilhelmmafonds wordt verkocht,
zal vóór de prijs van 2,50 bij de boekhandel verkrijgbaar zijn.
NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK N.V.
v.'
fjgS
Tot de vele novi
teiten, die op de
Vakbeurs voor
meubelen en wo
ningtextiel van 4-9
november te hou-
de* in Utrecht, be
hoort onder andere
dit Jip en Janneke
kinderkamergor
dijn in Annie M. G.
Schmidt's Prente-
doekserie, uitge
bracht door Deh-
nert Jansen.
m———ir-mnn- rvirytrwyfvwwMMM¥WMMM<.
