Moord op Majorca
I
1
I
I
I
Schooljongens dragen
vest en braniejas
GIEBELS
PANDA EN DE ME ESTER* RIO LIST
1
Ons vervolgverhaal
door Paul Tabori
Wat u ook doet
Doet het zelfgoed
Doe het met
beter gereedschap
Wat word je er toch moe van
VRIJDAG 1 NOVEMBER 1963
tmtmmmn
Car din
Streepjes
Modebewust
V 4%V
'W/Mtn/fi
I
i
Jij bent zeker niet verantwoordelijk
voor wat hij heeft gedaan. Hij en jij
hebben niets gemeen. Je hield van
'm en je geloofde in hem. Dat is nu
voorbij. Ik mag dan een slechte
plaatsvervanger zijn maar wil je
me niet toch in José's plaats accep
teren?"
Ze keek hem aan en lachte en huil
de een beetje; en toen was er geen
tijd meer om te praten want een kar
met hoge wielen kwam een zijweg
afhobbelen. Hij werd door twee muil
ezels getrokken en was volgeladen
met zakken olijven. De koetsier, een
tanige, oude man, begroette hen met
krakende stem.
Stephen vroeg hem waar hij heen
ging.
„Eerst naar San Juan en dan
een eind weg, Sancellas".
„Waar ligt dat?"
„In de vlakte, ten noorden van
Segui
„Zoudt u ons mee kunnen nemen?"
„Dat zoudt u aan de ezels moeten
vragen", grinnikte de oude man en
liet drie tanden in een overigens lege
mond zien.
„Ik spreek hun taal niet, amigo",
lachte Stephen.
„Ze zullen het u gauw genoeg ver
tellen als ze bezwaren hebben. Kruip
maar achterop en pas op dat u
m'n olijven niet kneust".
Ze klommen op de wagen en lieten
hun benen over de achterzijde bunge
len. De weg liep naar beneden, zodat
de ezels geen bezwaren konden heb
ben tegen de zwaardere last. Janet
leunde achterover met haar hoofd
op zijn schouder. De kar schudde
licht, de hoge wielen rolden zonder
al te erg te schokken door de gaten
en over de stenen. De oude man, die
op een plank zat die als bok moest
dienst doen, pruimde, zijn tandeloze
kaken maalden regelmatig. Het be
gon erg heet te worden, de zon
kom over de kim, de geur van tijm
en brem steeg op uit de aarde. De
oude man zat wat te doezelen en liet
het aan de ezels over hun weg te
vinden, vertrouwende op hun grote in
telligentie. Janet begon eveneens te
knikkebollen; spoedig was ze in slaap.
Langzaam zakten ze weg tegen de
zakken olijven. Stephen vocht tegen
een loom gevoel. Hij wilde waakzaam
blijven, maar moest de strijd spoedig
opgeven en het duurde niet lang of
hij sliep.
He waren de muilezels die hen
redden. Geen wonder, dat Janet hei^
de wijste van alle viervoetige die
ren noemde. Een van de dieren liet
een langgerekt klagend iiiii-aaaaa ho
ren, dat direkt door de ander werd
beantwoord. Stephen schrikte op,
opende zijn ogen en draaide zijn
hoofd om, om over de lading zakken
heen te kijken naar de voor hen lig
gende weg.
Ze waren genaderd bij een bocht in
de weg, die nu steeg zodat de ezels
langzamer waren gaan lopen. Hun
kreet was blijkbaar als protest be
doeld tegen de extra last, die ze naar
boven moesten sjouwen. Boven aan
de weg verscheen een man van de
burgerwacht. Hij zwaaide met zijn
armen, doch dit ging totaal verloren
voor de slapende oude man.
Stephen porde Janet wakker. Ze
ontwaakte meteen en keek hem aan
met een slaperig gezicht, waarin de
ogen heel groot stonden.
„Vijand in zicht", fluisterde hij.
„We moeen eraf springen. Houd de
kar tussen jezelf en hem".
Ze knikte. De ezels liepen nu heel
langzaam. Het was niet moeilijk zich
op de stoffige weg te laten vallerv
De wagen reed verder. Ze wachtten
tot deze bijna de top van de heuvel
had bereikt. Toen lieten ze zich in de
berm rollen. Daar bleven ze wachten,
scherp luisterend. Eerst hoorden ze
niets, maar toen brulde de wacht
die nog door twee anderen vergezeld
bleek te zijn:
„Waar komt u vandaan?"
De oude man mompelde iets, dat
ze niet konden verstaan.
„Waar komt u vandaan?", herhaal
de de wacht, wiens longen bijna
barstten.
Vreemd, dacht Stephen met een
grijns, hoe iemand zo plotselirig doof
kon worden.
„La Torre?" schreeuwde de man
van de burgerwacht.
De oude man knikte. Hij stond
naast zijn wagen en hield de teugels
om zijn pols geslagen. De twee ezels
wachtten met hangende koppen. Hun
staarten zwaaiden heen en weer in
eenzelfde ritme.
„Heb je ook twee mensen op de
weg gezien? Een man en een vrouw?"
De wacht wees op zichzelf en tekende
toen de vormen van een vrouw in de
lucht.
„Koeien?" vroeg de oude man.
„Zoekt u naar koeien?"
De wacht keerde zich tot zijn col
lega's. Hij was zo gewend te schreeu
wen dat Stephen en Janet hem ook
nu nog konden verstaan.
„Het is een oude idioot. Het heeft
geen zin hem te ondervragen".
Er kwam een zachter uitgesproken
antwoord. Toen wees de wacht dat de
man weer op zijn zitplaats kon klim
men.
„Als het een gestolen koe is", bleef
de oude boer volhouden, „zou ik er
graag meer van willen weten. Ik ben
er zelf een paar kwijt geraakt, zes
jaar geleden
„Het gaat niet om een koe. Het
gaat om twee mensen, een man en
een vrouw. Gevaarlijke misdadigers".
De oude man sloeg een kruis.
„De heilige Jozef behoede ons", zei
hij hardop. „Maar als het zulke ge
vaarlijke misdadigers zijn, waarom
zouden ze dan op mijn wagen rijden?"
De mannen van de burgerwacht
namen niet de moeite hem antwoord
te geven. Ze draaiden zich om en de
oude man klakte met zijn tong, waar
op de ezels, eerst wat onwillig, weer
verder gingen. Spoedig waren kar en
ezels achter de heuvel verdwenen.
„Vooruit", zei Stephen tegen Janet.
„Misschien kunnen we hem nog in
halen".
„Maar
„Hij heeft voor óns plezier gelogen",
legde Barrett uit. „Dat betekent dat
hij een bondgenoot is".
Voor ze nog verdere tegenwerpingen
kon maken, greep hij haar hand. Ze
bleven in de berm lopen, waar ze
enige beschutting hadden, en haastten
zich de heuvel over. Ze zagen
juist de mannen van de burgerwacht
met hun kleine auto in een stofwolk
een zijweg in rijden. Honderd meter
voor hen uit rolde de kar de heuvel
af. De oude man zat slaperig in
kaar gedoken op de plamk.
Stephen riep hem eri hij draaide
zich om zonder de wagen te stoppen.
Ze haalden hem in en bleven ernaast
lopen.
„Mag je ze ook niet?" vroeg de
man met een onderdrukte lach,
„We hebben een klein misverstand",
probeerde Barrett uit te leggen. „We
moeten in Palma zien te komen zon
der een van die lui te ontmoeten".
„Misverstand?" Het tanige gezicht
spleet open in een tandeloze grijns.
„Het zijn bemoeials. Daarom heeft
mijn oudste zoon drie jaar in de ge
vangenis gezeten. Ze steken hun neus
steeds in andermans zaken".
Hij wijdde niet verder uit over de
zaken van zijn zoon, maar het was
voldoende om zijn afkeer van de
burgerwacht tot uitdrukking te bren
gen. Hij wees naar de achterzijde
van de kar en Stephen hielp Janet
haar plaats weer in te nemen.
„Palma, hè?" zei de oude man
zonder zich om te draaien. „Dat is
een heel eind. Deze ezels zullen u niet
zo ver kunnen brengen".
„We zullen al blij zijn als we er
dicht bij komen."
„Ik heb een achterneef in Santa
Eugenia. Hij is een dwaas en een
schurk, maar hij is me nog wat geld
schuldig en hij zal doen wat 'm ge
zegd wordt".
„Wat zal hij doen?"
„Hij heeft een garage", zei de
oude man op een toon, waaruit bleek
dat iedereen dat toch wel mocht we
ten. Maar hij zei verder geen woord
totdat ze in San Juan kwamen. Toen
hoorde hij dat er een post van de
burgerwacht in het centrum van de
stad was en dat het beter zou zijn
dat ze ieder apart naar het kruis
punt gingen.
(Wordt vervolgd)
i
i
VOORAL VOOR
De schooljongens in Europa en de
collegeboys in Amerika hebben allen
dit geméen: als het om hun kleding
gaat weten zij vrij zéker en nauw
keurig wat zij niet willen. Zij zijn wars
van de kledingsmaak van hun vaders
en ze luisteren niet naar adviezen op
dit gebied van hun moeders. Het
enige wat ze willen is bijblijven met
de rages op hun eigen school.
IN EUROPA is het vooral Cardin met
zijn avant-gardistische mode-ideeën die
juist bij deze groep jongens grote weer
klank vindt. Hij introduceerde enkele
jaren geleden de nieuwe sluiting van
colbertjasjes: knopen tot aan de hals,
die ras-du-eou, dus aangesloten is, zon
der revers. Dergelijke jasjes uitgevoerd
in tweed of ribfluweel zijn thans een
geliefde dracht bij de schooljongens. De
driekwart auto-coats zijn op de Franse
Royale comfortabele lange vis graat-
tweedjas voor de oudere scholier. De
kraag is van imitatie zwarte astrakan.
Een dubbel koordstiksel in de taille
van de rug dient als ceintuur.
Handslijpmachines v.a10.
Handboormachines v.af 6.S0
Alle soorten schroevendraaiers,
handzagen, bijlen, hamers,
knijptangen.
Bankschroeven in alle maten
Zie onze nieuwe alleenverkopen van
MYFORD DRAAIBANKEN
INCA CIRKELZAGEN
GED. OUDE GRACHT 5
t.o. Postkantoor
HAARLEM - Telefoon 17438
5. „Ach ach," sprak Joris Goedbloed, terwijl hij het
tientje in zijn hoedelint bekeek met alle ontroering die
een aangename vondst oproept, hoe mooi dat gij eens
even langskwaamt en me op dit vergeten biljetje wees!
Maar nu herinner ik me weer levendig hoe ik eens, met
vooruitziende blik, het bescheiden bedrag in deze berg
plaats stopte om gewapend te zijn tegen een kwade dag
als deze. Hoe terecht kreten onze klassieke leermees
ters: profetia omnia vincitIk geloof er niks
van," zei Panda streng. „Dat is mijn tientje en ik wil
het terughebben!" „Och maar ventje nu dan toch,"
antwoordde Joris met verstikte stem, „welk een grove
hardvochtigheid betoont ge nu toch tegen mij, uw toe
genegen oudere vriend, die zich zoveel offers voor u
getroost heeft en aan wie ge zoveel verschuldigd zijt
en dat om een enkel tientje dat mij op kan heffen uit
mijn huidige nederige staat, dat voor mij het begin van
een nieuwe schitterende loopbaan kan zijn Hij had
nog veel meer willen zeggen, maar hij kreeg de kans
niet; met een snelle beweging griste Panda het biljet
uit het hoedelint, en daarna maakte hij zich klaar om
de merkwaardige woning zo snel mogelijk te verlaten.
scholen nog steeds „in". Maar daarnaast
brengt de Parijse confectie nü ook door-
draag- en regenjassen, die vrij lang zijn.
Ze zitten ruim en nonchalant. De kraag
is meestal uitgevoerd in (imitatie)-
bont of velours of een gebreid mate
riaal, steeds in een donkere afstekende
kleur.
IN AMERIKA IS ER bij de op
groeiende jeugd veel vraag naar vestep
bij donkere pakken. Zij dragen bij voor
keur gestreepte overhemden, waarbij de
brede rode streep verreweg de overhand
heeft. Smalle dassen van maximaal 2,5
cm breed genieten de voorkeur boven
elke andere moderne stropdas. De
Amerikaanse jongens hebben hun eigen
schoolmode, waaraan de leerlingen van
de verschillende colleges zijn te her
kennen. Zij laten zich graag inspireren
door hun idolen uit de film- en show
wereld.
ÓOK IN NEDERLAND wordt de mid
delbare scholier meer modebewust en
progressiever in zijn kleding. De Car
din jasjes en modieuze kleren winnen
het van de Spijkerbroeken en truien,
die hun tijd voorlopig hebben
gehad. De pantalons zijn nog steeds
strak en nauw. Maar het laat zich aan
zien dat de bij de Franse college-boys
populaire „pantalon cigarette" ook hiér
niet lang op zich zal laten wachten. De
pijpen van deze broeken zijn aanslui
tend tot de knieën om dan als een koker
rond en recht tot op de schoenen vallen,
waarbij de indruk wordt gewekt alsof
ze naar onder toe iets wijder uitlopen.
SCHOENEN POETSEN
MET WATER EN ZEEP
In Engeland zijn sedert kort suède
schoenen verkrijgbaar, die met water en
zeep kunnen worden schoongeborsteld,
zonder daarbij hun soepelheid en kleur
te verliezen.
Gedurende het bewerkingsproces in
de looierij wordt het leer daartoe be
handeld met Scotehgard, een fluorche-
misch impregneringsmiddel met een
vlekkenwerende en waterafstotende
werking.
Tijdens dit proces trekt Scotehgard in
het leer en blijft er dus niet als een laag
bovenop liggen. Hierdoor wordt voorko
men dat de leerporiën worden afgeslo
ten en de ventilatie wordt belemmerd.
Een ander voordeel is, dat op deze ma
nier ook na meerdere schoonmaakbeur
ten de beschermende eigenschappen be
houden blijven.
Na het „wassen" drogen de schoenen
snel op, nemen hun oude vorm weer
aan en zijn weer even soepel als te
voren.- Vuil en opgedroogde vlekken
kunnen desnoods ook met een harde
borstel worden verwijderd.
De schoenen zijn bijzonder geschikt om
te worden gedragen bij het werk in fa
brieken en op boerderijen, aangezien de
fluorchemische verbinding het leer te
vens beschermt tegen inwerking van
oliën, zuren, loog en andere veel ge
bruikte chemicaliën.
Scotehgard wordt o a. ook gebruikt
voor vlekken, en waterafstotend maken
van stoffen voör regenjassen, japonnen,
uniformen, tafellakens en autóbank-
hoezen.
LAARZENMODE MAAKT VERGETEN
HULPMIDDELEN MODERN
De lange laars, die het seizoen 1963/'64
brengt, wordt op verschillende manieren
gesloten. De eenvoudigste sluiting is wel
de ritssluiting, van voren of opzij.
Andere laarsjes hebben als een soort
van garnering een vetersluiting. Een
sluiting die wat meer tijd neemt, doch
geen hulpmiddelen vraagt.
Heel elegant zijn de laarsjes met
knoopsluiting. Grootmoeders knopen-
haak zal weer tevoorschijn gehaald
moeten worden, om deze modegril te
sluiten.
De grootste problemen stellen de lan
ge laarzen, uit één stuk, zonder sluiting.
Hier kan alleen een bijzonder lange
schoenlepel uitkomst bieden. Die zijn er,
want ouderen hebben deze vaak nodig.
Vroeger was deze schoenlepel in een
vooral soliede uitvoering te koop. Nu
belooft het een van de meest elegante
geschenkartikelen van het jaar te wor
den. Er zijn schoenlepels met een bam
boe-handgreep. Andere zijn inschuif
baar. De kleuren zijn levendig. Voor
de lepel zelf is hoorn favoriet.
RODDELT U ook graag. Vindt u uw
buren en kennissen ook zo'n oneindige
bron van conversatie. Bieden zij ook
zoeveel stof dat u met het grootste ge
mak, met veel élan en een zekere non
chalance hele families kunt analyseren
Weet u ook altijd de laatste nieuwtjes,
ook al „bemoeit" u zich nooit met ande
ren? Och nee, u zegt toch steeds dat
de huishoudens van anderen u niet
interesseren. Dat beweert u toch steeds?
Laten we eens een gesprek bijwonen
van mevrouw A die haar buurvrouw B
voor de koffie heeft uitgenodigd.
HET GAAT OVER Jannetje. Jannetje,
die moet je in de gaten houden. Gis
teren nog liep ze langs het raam. Met
een mand vol boodschappen („Wat eet
die Jannetje toch veel"). Drie flessen
staken uit haar mand („Ze is vast aan
de drank"). Toen bleef ze staan bij haar
buurman, Cor, die net wilde overste
ken. Ze sloeg hem amicaal op z'n
schouder („Ze zouden toch nietZe
bleef wel tien minuten met hem staan
praten. („En d'r huishouden dan?").
Nee, die Jannetje moet je in de gaten
houden. En Cor ook, sinds donderdag.
OVER NAAR HET VOLGENDE lij
dend voorwerp. Dat is de dochter van
Josee, Joseetje. Dat kreng *ban zestien
met d'r lange haren en kunstacademie
Daar groeien ze op voor galg en rad.
Die jongens waar je haar af en tóe mee
ziet. Baarden en ook lange haren. Grie
zels zijn 't. Jeugd noemen ze dat. 'tZijn
ouwe kerels voor hun tijd. Die Joseetje
zal wel een mooie huisvrouw worden.
Met een kunst-diploma op zak. Als ze
dat ooit haalt want ze zit nogal eens
in die koffiebar. Waar die kinderen het
geld vandaan halen?
Nee, ik ben eens op haar kamer ge
weest. Klompen steen waar ze in rom
melt en slaat. Net een jongen.
Na Jannetje en Joseetje komt de kof
fie. Met koek. Nee, geen koek. Dank u,
ik doe aan m'n lijn. Sinds vanmorgen
ja. Oh, een nieuw soort koekje? Dan toch
maar. Ja twee. Heerlijk.
DIE KNUL van Hans tussen een
hap koek door die monteur, op de
hoek, deugt ook niet. Een bromnozem.
Heeft z'n pa zo gek gekregen een brom
mer te kopen. Moet je zien en horen
hoe-ie door de straten giert. Je vergaat
van het lawaai. Dat z'n vader dat goed
vindt. Dat is zo'n keurige man. En die
plaatjes van blote meisjes die hij op z'n
brommer heeft geplakt? Beschamend.
En uit zo'n keurig gezin
DAT MENS van Gossip sprak ik gis
teren nog bij de zelfbediening, 'k Ver
trouw haar voor geen cent. Maar ja,
dat werkt de zelfbediening ook in de
hand hé. En kletsen dat ze doet. Als je
een kwartiertje bij haar staat kan je
er een week op teren. Alle nieuwtjes
van de hele buurt. Verschrikkelijk. Het
Advertentie
moest niet tnogén. Niemand is póed bij
haar. Hóe ze eraan komtJe ziet
haar trouwens alleen maar bij die zelf
bediening. Verder is ze altijd thuis.
HET ZIJN MAAR enkele povere en
onvolledige) voorbeelden. Zomaar bij
eengeraapt uit de praktijk. Wat er
dagelijks wordt afgekletst en ergo ge
roddeld gaat vaak ten koste van der
den. Immers, degene die roddelt
schij nt veel meer te weten dan de
persoon waarover geroddeld wórdt.
Wat word je er toch oneindig moe
van. 't Is toch eigenlijk bijzónder tijd
rovend om al die gegevens bijeen te
garen, deze te laten gisten, ze gaar op
tè dienen. Door het gistproces in opge
blazen vorm.
IK HERINNER ME de dominee die in
zijn predikatie het oude echtpaar uit een
klein dorp aanhaalde dat hij eens had
gevraagd een week lang niet over ande
ren te praten. Na een week ontmoette
hij de echtgenoten weer. Zij trokken
lange gezichten en slaakten diepe zuch
ten: „Dominee, we hadden elkaar niets
te zeggen." Roddelen bleek hun vorm
van tijdspassering!
In het Londense Hilton Hotel werd
onlangs als ode aan de pas overleden
dichter!schrijver Jean Cocteau deze
gouden pruik gelanceerd onder de
titel „The Beauty and the Beast"
naar een gelijknamige film van
Cocteau.
Weer-en-wind-jas in braniestijl.
Blinde sluiting en originele gespgar-
nering bij de hals. Uit de ras-du-cou
hals komt een grof gebreide col te
voorschijn. Manchetten van hetzelfde
materiaal.
