Nieuw
12
hospitaal-kerkschip
december te water
op
Belgen en Nederlanders gaan
samen jaar naar de Zuidpool
1
Sabotageproces
in Zuid-Afrika
lm
Jan van Dommelen" met
„Ik herinner me moeder"
Aanwinsten voor
de rensport
Schip krijgt ook een recreatiezaal
Lancering van een
ruimte-platform
Tweede discussie-avond over muziek
Alberdingh Thijm
met Ninotchka
Na 33 jaar
DINSDAG 26 NOVEMBER 1963
6
De expeditie heeft een zuetenschappel ijk doel
Zeven gebouwen
P. Zwaanswijk
Op de scheepsbouwwerf Gebroeders
Pot in Bolnes wordt de laatste hand
gelegd aan het casco van het nieuwe
hospitaalkerkschip. Het schipt komt
tegen de zomer in de vaart.
De tot uitvoering gekomen totale nieuw
bouw van de renbaan Duindigt heeft
blijkbaar zijn weerklank gevonden in de
Nederlandse rensport, want in de afge
lopen weken zijn ondanks de aanstaande
lange winterrust verscheidene imports in
de stallen op Duindigt gearriveerd. In
Frankrijk werden door de heer A. W A.
van Cuyk gekocht de 3-jarige Asahinoko
en de 2-jarige vosmerrie l'Airelle. Trainer
Francois Delbrassinne haalde uit Engeland
de volbloed Liza Jane met veulen en de
3-jarige ruin Fair Quota.
Het grootste contingent komt echter uit
Oost-Duitsland, waar acht volbloeds zijn
aangekocht. Het zijn de 2-jarigen Isola-
teur, Monokei, Gegenliebe en Ampel, de
3-jarigen Armada, Musikant, Traumfahrt
en de 4-jarige Beritt Deze laatste groep
zal binnenkort op Duindigt arriveren. De
verwachting is dat in de komende maan
den nog meer volbloeds zullen worden ge
ïmporteerd.
GEEN SPREEKUUR
Wethouder H. de Boer te Velsen houdt
morgen, woensdag 27 november, geen
spreekuur.
Waterzuiveringsinstallatie. De minis
ter van Verkeer en Waterstaat, mr. J. van
Aartsen. heeft gisteren de grote zuiverings
installatie aan de Koudenhovenseweg in
Eindhoven, die vorm en inhoud gaat geven
aan de tweede taak van het waterschap
„Het stroomgebied van de Dommel", na
melijk de zuivering van het water, in ge
bruik gesteld.
Op 12 december aanstaande zal in Bol
nes bij Rotterdam de feestelijke tewater
lating plaats vinden van het nieuwe hospi
taalkerkschip „De Hoop". Het schip wordt
daar in opdracht van de Nederlandse ver
eniging ten behoeve van zeelieden van el
ke nationaliteit gebouwd donr de n.v.
scheepsbouwwerf gebr. Pot, Op het ogen
blik legt men er de laatste hand aan het
slanke casco. De nieuwe „De Hoop" die
aanmerkelijk groter zal worden dan het
huidige hospitaalkerkschip, zal tegen de
komende zomer in de vaart komen.
De lengte van het nieuwe hospitaalkerk
schip over alles bedraagt 62.60 meter, dat
is ongeveer tien meter meer dan het be
staande schip. De breedte op de spanten
is 10.20 meter en de gemiddelde diepgang
4,40 meter, de holte midscheeps is 6,70
meter en de waterverplaatsing 1370 ton.
De voortstuwingsinstallatie bestaat uit
twee dieselmotoren met een gezamenlijk
vermogen van 1100 pk., die het schip een
snelheid van 12.4 knoop kunnen geven.
De nieuwe „De Hoop" heeft een accom
modatie voor een bemanning van dertig
koppen. In het hospitaal is plaats voor
twaalf bedden en in de kerk kunnen 65
personen de dienst bijwonen. Bovendien is
op de „De Hoop" een recreatiezaal voor
zestig personen ontworpen zodat het schip
ook dienst kan doen als drijvend zeemans
huis.
Het hospitaalkerkschip maakt elk jaar
tussen half januari en november zo'n do
zijn reizen naar de visgronden. Een pre
dikant en een arts behoren tot de vaste
bemanning van het schip. Voor elke reis
wisselt het schip van predikant, maar de
dokter blijft gewoonlijk het gehele seizoen
aan boord.
Per seizoen worden ongeveer honderd
kerkdiensten en dagsluitingen aan boord
van de „De Hoop" gehouden. Daarvan
worden er ongeveer tachtig door de
scheepszender uitgezonden.
Vorig jaar hebben ongeveer vierhon
derd zeevarenden op de ,.De Hoop" medi
sche behandeling gekregen. Ruim honderd
patiënten werden in het hospitaal opgeno
men.
De activiteiten van het schip en zijn be
manning richten zich echter niet alleen op
de lichamelijke en geestelijke verzorging
van de zeelieden. De „De Hoop" is ook
ingesteld op het verlenen van technische
hulp aan scheepsuitrustingen zoals zen
ders. ontvangers, radar en navigatieappa-
raten. Het schip beschikt over een moder
ne werkplaats waar al deze herstellingen
kunnen worden verricht.
Verder maakt het hospitaalkerkschip
zich verdienstelijk op meteorologisch ter
rein. Van de vierduizend meteorologische
waarnemingen die jaarlijks op de Noord
zee worden verricht zijn er ongeveer elf
honderd afkomstig van de „De Hoop"
De bouwkosten van het nieuwe hospi
taalkerkschip bedragen rond twee miljoen
gulden.
DE TONEELVERENIGING „Jan van
Dommelen" uit Santpoort heeft haar ve
le donateurs ongetwijfeld weer enige ple
zierige uren bezorgd door hen, over drie
avonden verdeeld, in zaal „Zomerlust" te
laten kennismaken met John van Dru-
tens ik zou haast zeggen „knusse"
toneelspel in vijf bedrijven „Ik herinner
me moeder". Dit stuk bevat de afwisse
lend amusante en weemoedige herinnerin
gen van Katrine, de oudste dochter van
een Noors gezin, dat jaren geleden naar
de Verenigde Staten emigreerde. Terwijl
zij het publiek dit inzicht op haar jeugd
verschaft, wordt de toeschouwer tegelij
kertijd met dit verleden geconfronteerd
door middel van een reeks taferelen, wel
ke gezamenlijk een complete familiehis
torie omvat.
HET ZIJN GEEN schokkende beelden
waar de herinnering van Katrine uit be
staat: een tante op jaren, die nog wil
trouwen met een begrafenisondernemer;
een zusje, dat in het ziekenhuis moet wor
den geopereerd; een lyrische kostganger,
die uitermate boeiend kan voorlezen, maar
zonder betalen en met de Noorderzon ver
dwijnt en een enigszins zonderlinge oom
Chris, die af en toe als een lawine bij de
familie komt binnenvallen. Doch bij al die
gebeurtenissen blijft moeder de centrale
figuur; een moeder, die Katrine zich blijft
herinneren door haar gezag, wijsheid en
opofferende liefde, zodat zij een duur erf
stuk verkoopt om haar dochter met een
geschenk te kunnen verrassen. Uit dit al
les werd door John van Druten een on
derhoudend toneelstuk gedistilleerd,
waarmee mevrouw D. Boode als regis
seuse op haar beurt met „Jan van Dom
melen" een aantrekkelijke voorstelling
wist uit te brengen.
NIET MINDER DAN eenentwintig rol
len telt dit stuk en het pleit voor de
jeugdige reserve waar deze vereniging
over beschikt, dat het bijna zonder een
enkele doublure kon worden gespeeld
Hiervan was mevrouw C. van Wijngaar
den met haar beminnelijke, doortastende
en bedrijvige moederrol precies de cen
trale figuur waar een dergelijk stuk om
vraagt, om met behulp van H. Vening
J. Dortmundt en de dames M. Ruiter,
E. van der Pieterman en M. Bijl dit
hechte gezin op een charmante manier
compleet te maken. Kostelijk waren ook
de contrasterende tantes, zoals zij dooi
de dames G. Tabernal. A. Dortmundt en
C. Huijboom werden uitgebeeld, waarbij
de bedeesde bruidegom van B. Lauer
evenmin ongenoemd mag blijven. F. Dort
mundt was de heerszuchtige oom Chris
in wiens opvatting wij echter net de
schrikaanjagende karaktertrekken misten
waarvoor zijn omgeving sidderde. Hoewel
het niet is uitgesloten, dat ons inzicht is
vertroebeld door de sombere woestelingen
die zo dikwijls in een Noorse trilogie de
boventoon voeren.
Jan van Dam
BRUSSEL - Een Belgisch-Neder
landse Zuidpoolexpeditie verlaat zon
dag acht december om half één aan
boord van de Deense ijsbreker
„Magga Dan" de rede van Antwer
pen. Dan begint een reis die onge
veer anderhalve maand zal duren,
slechts onderbroken door één keer
bunkeren in Kaapstad. De expeditie
telt veertien man en nog eens drie
leden van de Belgische zeemacht, die
meegaan om de basis te bouwen, doch
die daarna terugkeren. Ze gaat naar
het antarctisch gebied, naar de Bou-
dewijnbasis.
Dat gebied is zo groot als Noord-Ameri-
ka en Europa samen, vijftien miljoen vier
kante kilometer en er heersen temperatu-
reA, die op sommige plaatsen 93,7 graden
celsius onder nul zijn. Waar de Belgen en
onze landgenoten heengaan is het als re
gel „slechts" minus vijftig graden.
De „Magga Dan" zal ongeveer zes dagen
blijven liggen, op een afstand van twintig
kilometer van de basis. Die moet in deze
korte tijd worden opgebouwd en uitgerust.
Vierhonderd ton materiaal worden er
voor meegenomen. Vorige expedities heb
ben kunnen profiteren van het kamp dat
er reeds was, doch deze expeditie kan dat
niet. De behuizing van vorige keer ligt
thans een meter of acht negen onder
sneeuw en ijs.
Wetenschappelijk zal het leven van de
leden van de expeditie afwisselend en zelfs
vermoeiend zijn, maar materieel niet on
comfortabel, wanneer men althans reke
ning' houdt met de omstandigheden, maar
toch ook niet al te luxueus. De enige af
wisseling in het eten, vertelde zaterdag de
Vlaamse ingenieur Luc Canes, de leider,
kan er in bestaan dat het de ene dag
brood met groente en vlees uit blikjes
is en de volgende dag vlees en groente
uit blikjes met brood.
Het kamp bestaat uit zeven geprefabri
ceerde gebouwen. Vier ervan zijn door een
gang van veertig meter lengte met elkaar
verbonden. De drie andere worden iets
verder opgericht. Zij dienen als astrono
misch observatorium en laboratoria ter be
studering van het aardmagnetisme
Na twee maanden zullen die gebouwen
volkomen ingesneeuwd zijn. Het grootste
meet veertig bij zes meter. Het bevat een
radiokamer, een keuken, een badkamer,
een eetzaal en veertien hutten voor de le
den van de expeditie.
Er is ook een elektrische centrale van
dertien bij zes meter, uitgerust met drie
dieselmotoren, een drinkwaterinstallatie
en een werkplaats.
Een ander gebouwtje meet vijftien bij
zes meter en dient als fotografisch labo
ratorium.
Gefotografeerd zal er namelijk zeer veel
worden in het jaar dat de expeditie van
huis blijft. Bijvoorbeeld iedere vijf minu
ten een foto van de ionosfeer, iedere mi
nuut een foto van de hemel via een bolle
spiegel enzovoort.
Er worden ook biologische studies ver
richt. Men zal zich bezig houden met gla
ciologie, het aardmagnetisme, radio-actieve
stralingen en dergelijke.
De zorg van de leider van de expeditie
is natuurlijk ook de vrije tijdsbesteding.
Er zal wel heel veel gelezen worden en
gekaart. Men neemt ook een apparaat voor
het projecteren van films mee maar tot
nu toe heeft men alleen maar documen
taire films kunnen lenen, terwijl men toch
eigenlijk ook wel graag speelfilms had wil
len vertonen.
CAPE CANAVERAL (AP) Vandaag
worden de laatste voorbereidingen getrof
fen voor de voor vannacht vastgestelde lan
cering van een interplanetaire waarne
mingspost waarmee zonnestraling zal wor
den bestudeerd. Deze straling levert een
dodelijk gevaar op voor ruimtereizen naar
de maan.
Het belangrijkste doel van de nieuwe
satelliet is om vast te stellen of zonne.
vlekken, die de dodelijke straling veroor
zaken, nauwkeurig van te voren kunnen
worden voorspeld.
DE GEDACHTENWISSELING over mu
ziek, die verleden week maandag op ini
tiatief van het bestuur van de Volksuni
versiteit te Haarlem en omstreken op een
eerste discussie-bijeenkomst van de toon
kunstenaars Wouter Paap, Guillaume
Landrê en Henri Arends met muziek-
vrienden uit onze stad en haar omgeving
werd ingezet, werd maandagavond beslo
ten in de N.Z.H.-recreatiezaal te Haarlem.
Wederom kon de heer A. S. van Cleeff
namens het bestuur van de Volksuniver
siteit een flink aantal belangstellenden
verwelkomen en eveneens de heren Lan
drê en Arends. Om gezondheidsredenen
kon Wouter Paap niet aanwezig zijn.
JAAP BUIJS, die met de heer Van
Cleeff als gastheer fungeerde, vroeg al
lereerst aandacht voor de uitslag van de
enquête, die verleden week maandag ge
houden werd om een indruk te krijgen
hoe het stond met de appreciatie van
de aanwezige muziekvrienden voor com
positie-fragmenten, die door middel van
een geluidsband ten gehore werden ge
bracht. Over het algemeen was het vrij
onbekende muziek geweest, waarover een
schriftelijk oordeel was gevraagd. Drie
minneliederen uit de cyclus „Erotica
van de jonge Poolse componist Taddeusz
Baird, een liefdesscène uit „Luitenant
Kije" van Serge Prokofjef, een fragment
uit het klarinetconcert van Guillaume
Landré, „Jeux Vénétiens" van Lutos-
lawski. een Scherzo van Anton Bruckner
en nog andere gedeelten uit werkep van
Howard Brubeck, Tsjaikofsky en Bruck-
vormden het enquêteprogramma.
Daarop was gereageerd met frappante
antwoorden. Henri Arends las enkele daar
van voor, waarbij geconstateerd kon wor
den, dat de drie minneliederen van Tad
deusz Baird in het bijzonder gewaardeerd
zijn. Achtendertig formulieren demon
streerden voorkeur voor deze muziek. Ze
ven achtten haar middelmatig, één was
er scherp tegen, één had geen oordeel.
Over het algemeen kan gezegd worden,
dat de waardering voor moderne muziek
vrij vaak werd geuit. „Jeux Vénétiens"
van Lutoslawski kwam er met zeventien
voorstanders nog het slechtst af.
DE UITSLAG van de enquête werd de
grondslag voor verdere beschouwingen,
die zeker niet alle eensluidend bleken.
Wel was men het er over eens, dat in
het geval van liederen bekendheid met de
tekst leidt tot het beter doorgronden van
de muziek, maar ook van de tekst.
Henri Arends wilde met het draaien van
een plaat met „liederen" van de Italiaan
Nono aantonen, dat deze veronderstelling
liet steeds op gaat. Henri Arends
verder van mening, dat het publiek op
de hoogte moet blijven van de nieuwste
verworvenheden van de toonkunst.
HOE STAAN de jongeren tegenover de
modernste muziek? Guillaume Landré
toonde zich over deze aangelegenheid zeer
voldaan, op grond van de resultaten
daarmede in Amsterdam verkregen. On
geveer 2.000 jongelieden hebben voor deze
concerten veel belangstelling.
Jaap Buijs stelde de vraag: Wat kun
nen we doen tegen tegenzin? Het ant
woord hierop kwam niet rechtstreeks. Het
werd echter noodzakelijk geacht, dat de
gebrachte muziek essentiële muziekeigen-
schappen zal moeten hebben. Nog meer
interessante aspecten werden op deze
avond getoond, te veel om binnen de af
metingslimiet voor dit verslag uitvoerig
besproken te worden.
Zij zullen ongetwijfeld weer aan de or
de komen bij volgende bijeenkomsten, die
het bestuur van de V.U. in het volgend
seizoen hoopt te kunnen organiseren. Met
een dankwoord van de heer Van Cleeff
aan de medewerkende toonkunstenaars
werd deze geslaagde bespreking beëin
digd.
ft
Aartsbisschop Blank over „apartheid"
De aartsbisschop van Kaapstad, Zijne Hoogwaar
dige Excellentie Monseigneur dr. Joost de Blank, is
nooit alléén maar tegen de apartheid geweest. Hij
heeft steeds gepoogd de apartheid uit te roeien. Hij
trok erop af met het tweesnijdend zwaard van zijn
invloedrijk ambt en zijn dominerende persoonlijkheid.
Terwijl de meeste tegenstanders van de apartheid
zich alleen maar bepaalden tot het wringen van hun
handen en weeklagen over de ontwikkeling van het
monster, heeft de aartsbisschop het bij de keel gevat
en geprobeerd het te smoren.
En wat heeft dat allemaal geholpen?
Want de apartheid die zo'n beetje de verzamel
naam is geworden voor alles wat verkeerd en onrecht
vaardig is in de rassenpolitiek van de Zuidafrikaanse
regering woedt in dit land heviger dan ooit tevoren.
Daarom heb Ik de aartsbisschop zo'n week of zes
voordat hjj Zuid-Afrika voorgoed verlaat op de man
af gevraagd: „Gaat u weg met een gevoel dat u iets
hebt bereikt op dit gebied?"
„Ach, ik vertrek zonder het gevoel te hebben dat mijn
zending is mislukt Het stemt mii tevreden dat de men
sen hier meer en meer gaan beseffen dat er goede be
trekkingen moeten bestaan tussen de rassen en dat zij
er op grond van hun christelijke overtuiging naar
moeten streven die te bereiken.
De Raad van de Christelijke Kerken is nu veel scher
per en op de man af in de veroordeling van de apart
heid dan vroeger".
Vergissing
Ik wees de aartsbisschop er op dat niettegenstaande
dit de oppositie tegen de apartheid in Zuid-Afrika zowel
onder de leden van de Anglikaanse kerk als onder andere
groeperingen volkomen passief is geworden en dat re
cente politieke tekenen erop wijzen dat zelfs Engels
sprekende Zuidafrikanen de neiging hebben dr. Ver
woerd te steunen.
Hij antwoordde: „Het is waar dat het heel moeilijk is
de tegenstand steeds op het kookpunt te houden als er
aan de lopende band onrecht wordt gedaan en zo iets
als steeds herhaalde voorlopige hechtenis van negentig
dagen ongeveer tot de dagelijkse gang van zaken gaat
behoren. Maar maak toch vooral niet de fout te menen
dat de geest van verzet in Zuid-Afrika zwakker wordt".
Ik vroeg hem, of hij kon voorspellen, waartoe de
apartheid tenslotte in Zuid-Afrika zou leiden.
Hij antwoordde: „Ik kan evenmin voorspellen wat
hiervan het einde zal zijn als u. Maar één ding weet ik
zeker: Men kan niet steeds doorgaan met het scheiden
van rassen en het onthouden van grondrechten aan de
overgrote meerderheid van de bevolking zonder dat men
een geest van verzet kweekt, die uiteindelijk tot ge
welddadigheden zal leiden.
Wat in Zuid-Afrika gebeurt is je reinste tirannie. Het
is een belediging van het begrip van recht, zoals de
westerse wereld dat bezit".
Tirannie
„Men is hier nu al afgestapt van de rechtsgang die
bepaalt dat niemand zonder gerechtelijk vonnis van
zijn vrijheid mag worden beroofd. Dat is het laatste
stadium van het onrecht. Als men van deze grondregel
is afgestapt, bloeit de tirannie volop".
„Dit is de eerste keer in meer dan een jaar dat u over
deze zaak weer gesproken hebt met uw oude over
tuigingskracht en scherpte", zei ik.
Hij glimlachte. „Het heeft er op een zeker ogenblik
naar uit gezien dat ze mij het land uitgezet zouden
hebben, als ik zou zeggen wat ik op het hart had. Het
is duidelijk dat ik in het land moest blijven om mijn
werk goed te kunnen doen. Nu is dat natuurlijk niet
belangrijk meer. Ja, het kan wel eens goed zijn dat ik
Dr. Joost de Blank tegen tirannie.
nog eens heel precies zeg wat ik van de apartheid denk,
voordat ik voorgoed wegga".
Ik vroeg de aartsbisschop hoe hij zich voelde zo vlak
voor zijn definitief vertrek uit Zuid-Afrika.
„Wanhopig. Maar ze hebben me gezegd me er niet te
veel van aan te trekken en het werk dat ik ga doen is
wat rustiger".
Onlangs heeft de aartsbisschop hersentrombose gehad
als gevolg van het feit dat hij overwerkt was. Daardoor
is hij gedwongen zijn aartsbisdom over te dragen. Hij is
nu benoemd tot een van de vier kanunniken van West
minster.
Van het ogenblik af dat hij in Zuid-Afrika is gekomen,
heeft de aartsbisschop zware strijd gevoerd met de
Afrikaanse Nationalisten over hun rassenpolitiek.
Hij wond er geen doekjes om. Zijn sterkste wapen was
zijn vlijmscherpe tong waarmee hij zijn tegenstanders
van de ene woede-uitbarsting naar de andere joeg. tel
kens als zij beseften welke uitwerking de uitspraken
van hem hadden op de mening in de wereld over Zuid-
Afrika.
Hij heeft steeds de apartheid verworpen als „on
menselijk en onchristelijk" en als „een van de ver
schrikkelijkste ketterijen die de wereld ooit heeft ge
kend".
Men heeft hem scherp veroordeeld als een kerkelijk
leider die zich met politiek inliet. Zelfs een groep van
zijn eigen kerk deed daaraan mee. Kortaf antwoordde
hij toen: „Christus heeft men gekruisigd, omdat men
Hem ervan beschuldigde dat hij zich met de politiek
bemoeide".
Dr. Joost de Blank de Anglicaanse aartsbisschop
van Zuid-Afrika gaat om gezondheidsredenen voor
goed naar Engeland. Hij heeft Peter Younghusband,
een correspondent van de Daily Mail, enige weken
voor zijn vertrek gezegd, wat hij denkt over de apart
heidspolitiek van de Zuidafrikaanse regering.
VOOR EEN toneelvereniging van enigê
allure blijft Melchior Lengyel's satirische
komedie „Ninotchka" een aantrekkelijk
speelobject. Misschien zullen sommige le
zers zich de amusante verwikkelingen van
dit blijspel nog herinneren door de gelijk
namige film, die hier kort voorfen na) de
oorlog rouleerde met de befaam.de Greta
darbo in de titelrol. De Ninotchka uit dit
stuk is een stroeve jongedame uit Mos
kou, welke over voldoende fanatieke par-
tijdoctrine beschikt om door de Sovjets
naar Parijs te worden afgevaardigd. Zij
moet hier de oorzaak vaststellen van hêt
schromelijke activileitsgebrek, dat de
laatste tijd door een drietal regerings
functionarissen werd betoond. Dit trio had
namelijk de opdracht tot het bemachtigen
van een Rembrandt, thans nog in het be
zit van een vroeger naar Parijs uitgewe
ken Russische prinses. Ninotchka consta
teert reeds in de eerste vijf minuten dat
de olijke diplomaatjes niet bestand zijn
gebleken tegen de verleiding, van het, in
haar ogen zo wufte en decadente Parijs.
Tot zij tenslotte zelf eveneens zwicht voor
de charmes van de lichtstad en die
van haar tegenpartij, de Franse advocaat
die de belangen van prinses Stephanie be
hartigt.
DITMAAL WAS de katholieke rederij
kerskamer „Alberdingk Thijm" voor de
charmes van Ninotchka bezweken, zodat
het ensemble er onder regie van Wim
Paauw in de Haarlemse Stadsschouwburg
twee buitengewoon succesvolle opvoerin
gen van heeft gegeven. Dit kon, omdat de
vereniging over de in de aanhef verlangde
allure beschikt. In de eerste plaats dank
zij Ria Nieuwenhuizen-Brok, die de tegen
stelling tussen de strenge en gediscipli
neerde vertegenwoordigster van de Sovjets
en de later ontdooiende Ninotchka met
a grote dosis temperament en charme
wist waar te maken. Ook haar fraaie toi
letten droeg zij met gratie en allure.
Naast haar telde de bezetting nog twee
voortreffelijk gespeelde rollen: die van
Gerard Lips, als de meedogenloze en
wraakzuchtige streber Dimitri Krasnov en
Herman Serné als de innemende Parijze-
naar, die voor Ninotchka's bekering ver
antwoordelijk is. De drie fuivende diplo
maatjes werden door Peer Mascini, Ton
Janssen en Joop Kruijver wel amusant,
maar toch niet markant genoeg gespeeld.
Geheel onberispelijk waren daarentegen
de waarlijk Franse Coppelia van Willy
Steenwinkel-Kruijver en de amusante kel
ner van Ko van Leeuwen. Heel goed was
ook Jeanne Kruijver-Rubeling als prinses
Stephanie, die niet alleen de omstreden
Rembrandt, maar ook de liefde van Leon
moet verliezen. In totaal waren het opvoe
ringen welke de grote bijval van het pu
bliek waaronder Albert van Dalsum als
beschermheer volkomen rechtvaardig
den en het was dan ook niet meer dan
billijk, dat men regisseur Wim Pauw aan
het slot in dit succes liet delen.
AAN HET BEGIN van deze voorstellin
gen vervulde de heer A. Witgens als voor
zitter de droeve plicht, het publiek eraan
te herinneren dat de vereniging met het
overlijden van Jan W. van de Ven een
van haar beste en bekwaamste leden had
verloren. Op verzoek van de spreker werd
voor zijn nagedachtenis een minuut stilte
in acht genomen.
Jan van Dam
PRETORIA (Reuter) In het proces
tegen Nelson Mandela, bijgenaamd de
„zwarte Pimpernel" en negen anderen
voor het Hooggerechtshof in Pretoria
heeft de verdediging opnieuw verzocht om
vernietiging van de akte van beschuldi
ging.
De eerste akte van beschuldiging werd
dertig oktober vernietigd wegens het ont
breken van bijzonderheden.
Mandela, die leider zou zijn geweest
van de verboden Afrikaanse Nationale
Congrespartij, en zes Afrikanen, drie blan
ken en een Indiër staan terecht op be
schuldiging van sabotage, overtreding' van
de wet op het verbod van het communis
me, het ontvangen en verspreiden van
gelden voor sabotage. In totaal zijn hem
193 sabotagedaden ten laste gelegd.
Ook zouden zij personen hebben opge
leid voor sabotagedaden en guerilla-acti-
viteit met het doel een opstand in Zuid-
Afrika te ontketenen.
De voornaamste verdediger, die négen
vei-dachten vertegenwoordigt, zei dat dé
behoefte aan bijzonderheden blijft be
staan. Met betrekking tot een beweerde
samenzwering en de rol die ieder daarbij
zou hebben gespeeld was volgens hem de
nieuwe akte van beschuldiging niet beter
dan de vorige.
Drieëndertig jaar geleden verloor
de heer P. Kluft, aan de Jan van
Kuikweg in Heemskerk, zijn trouw
ring bij werkzaamheden in de tuin.
Kort daarop verloor zijn vrouw haar
trouwring tijdens de was.
In september van dit jaar heèft de
heer Kluft, toen hij zijn tuin aan het
schoonmaken was, zijn ring weer
teruggevonden.
In het afgelopen weekeinde vond
mevrouw Kluft op het erf ook haar
ring terug.
I
