Misdaad
in
Stockholm
m
1
PANDA EN DE ME ESTER-RIOLIST
The greatest story ever fold'
Het leven van Jezus verfilmd
Weer een wonderkind; het schildert
Predikant spreekt
vervloeking uit
tegen zwarte kunst
MAANDAG 6 JANUARI 1964
7
nmmrrmm
8
Ons vervolgverhaal
door N. Edward Werner
(naar het Zweeds)
-
43)
S „Goed, goed, laat haar maar ko-
S men," zei hij, na even geluisterd te
hebben. Hij legde de hoorn op de
haak, maar nam hem onmiddellijk
S daarna weer op, draaide een nummer
S en Dahl hoorde hem zeggen: „Ik kan
B meneer Borgsten nu hebben." Even
B later wendde hij zich tot Keiler en
3 zei: „Wil je enige stoelen bijschui-
ven? Juffrouw Millech en meneer
S Borgsten komen hierheen."
HOOFDSTUK XVI
Het duurde niet lang of er werd op
de deur geklopt. Juffrouw Millech en
een verpleegster kwamen het vertrek
binnen. De inspecteur stond op, liep
j op Moira Millech toe en begeleidde
haar naar een stoel naast Dahl. Ze
ging zitten, ontdekte Dahl naast zich
en knikte even. Ze zag er bleek en
vermoeid uit en zei niets.
J „Misschien wilt u zo vriendelijk
zijn buiten de kamer te wachten, zus
ter," zei de inspecteur. „We zullen
u onmiddellijk waarschuwen, als dat
nodig mocht zijn."
Hij hield de deur voor de verpleeg
ster open. Op datzelfde ogenblik klon
ken er voetstappen in de gang en
even later verscheen Borgsten in ge
zag. Borgsten, die er altijd zo goed-
6 verzorgd had uitgezien, was nauwe-
B lijks te herkennen met ongekam-
5 de, verwarde haren en een kreukeli-
5 ge broek. Het was alsof hij in el-
S kaar was gekrompen en zijn gezicht
3 leek een droevig masker, met ogen
3 die zonder iets te zien voor zich uit
3 staarden.
„Laat meneer Borgsten daar gaan
zitten," zei de inspecteur, op een
stoel wijzend.
Moira Millech deinsde terug, toen
3 Borgsten en de politieagent haar pas
seerden. Toen Borgsten apatisch
plaats nam, stond Dahl op. Hij wilde
met uitgestrekte hand naar hem toe
lopen, maar de inspecteur zei op
scherpe toon: „Blijft u alstublieft
waar u bent, meneer Dahl!"
Keiler hield Dahl intussen al tegen
en er zat niets anders voor hem op
dan weer terug naar zijn stoel te gaan.
De poiitie-agent hield zijn ogen
voortdurend op Borgsten gericht.
Inspecteur Berg liet zijn blik over
de bezoekers gaan en gaf tenslotte
een knikje aan de stenografe. Het
meisje zat klaar om te beginnen.
„Misschien kunnen we dan nu een
aanvang maken," begon de inspecteur.
Hij werd onderbroken door het rinke
len van de telefoon en met een on
geduldig gebaar nam hij de hoorn
op. Zijn ongeduld verdween echter
onmiddellijk. Hij ging rechtop zitten,
greep een potlood en begon haastig
enkele aantekeningen te maken. Zo
nu en dan onderbrak hij de spreker
aan de andere kant met vragen en
inspectructies: „Wanneer? Ja juist.
Ga door! Hoe was de naam? En
was die deur niet gesloten? Goed, ga
maar weer naar buiten, maar laat
niemand binnenkomen, niemand! Be
grepen? Uitstekend!"
De inspecteur legde de hoorn op de
haak, wenkte Keiler en voerde een
kort gesprek op fluistertoon met hem.
Hierna verdween Keiler haastig uit
S de kamer. Opnieuw gaf de inspec-
3 teur een knikje in de richting van de
S stenografe, daarna wendde hij zich tot
S het gezelschap en liet tenslotte zijn
S blik rusten op Dahl.
„We hebben nog een man in uw
3 flatgebouw vermoord gevonden, me-
neer Dahl. Dit keer op de zolder.
3 Hij had een schot in de borst. Zijn
3 naam schijnt Volmer Jensen te zijn,
b hij is een Deen."
Dahl staarde de inspecteur met een
B ongelovige blik aan. „Volmer Jen-
S sen-" riep hij uit, maar hij werd
3 onderbroken door een gil, die door
5 merg en been ging.
3 Moira Millech was opgestaan. Ze
J had haar rechterarm opgeheven en
h wees naar Borgsten, terwijl ze gil-
3 de: „Hij is 't, hij is 't. Daar zit de
S moordenaar!"
Iedereen wendde zich naar Borg- 5
sten, die doodstil voor zich uit zat S
te staren. Zijn lippen begonnen te be
wegen en ze wachtten allen gespan
nen op hetgeen hij te zeggen zou heb
ben. Op matte toon hoorden ze hem
tenslotte mompelen: ,,'J. Kan me alle
maal niets meer schelen! Niets,
niets..." Inspecteur Berg trad snel
handelend op. Hij gaf de politieagent
naast Borgsten een teken en liep naar
de deur, die hij opengooide. Hij liet
de verpleegster binnenkomen en wees S
op Moira Millech. Het meisje stond 3
op haar benen te wankelen.
Berg nam de telefoon op en gaf en
kele korte instructies. Even later wa
ren er voetstappen hoorbaar in de
gang en het volgende ogenblik ging g
de deur open. Er kwam een politie-
agent binnen en een man in een ge
woon burgerpak. Berg gaf enige be
velen. greep zijn jas en hoed van de
kapstok en pakte Dahl bij een arm
beet.
„Jij gaat met me mee, jonge
man!"
Dahl had nog juist tijd om te zien,
hoe de twee agenten in uniform zich
bij Borgsten opstelden, de verpleeg- 3
ster met Moira Millech bezig was en
de man-in-burger het hele gezelschap
in het oog hield.
Inspecteur Berg hield Dahl stevig
bij de arm, terwijl ze de trappen af
renden.
Hij duwde Dahl door de hoofd
ingang naar buiten, waar een politie
auto stond te wachten. Berg dwong
Dahl op de achterbank te gaan zitten,
waar Keiler op hem wachtte. Voorin,
naast de chauffeur, zat een jonge man
met een koffertje op zijn knieën. De
auto reed snel weg en de sirene werd
aangezet om ruim baan voor hen te
maken.
„Heb je Fraenkel te pakken gekre
gen?" vroeg de inspecteur.
„Hij komt," antwoordde Keiler.
De inspecteur mompelde iets.
Het was vrij druk op straat. Dahl
zat als verstijfd tussen de politieman
nen en voelde zijn hart bonzen. Nog
nooit was hij in een auto zo snel over
deze drukke verkeersweg gereden. In
specteur Berg zat doodstil en het leek
erop of hij de gelegenheid benutte om
even een dutje te doen. Dahl vond het
onbegrijpelijk, dat hij daar zo dood
stil kon zitten. De bewegingen van de
auto en het gepiep van de banden bij
het snel nemen van een bocht moesten
dat onmogelijk maken. Dahl zag hoe
de mensen op straat de auto verbaasd
nastaarden. Ze reden in grote vaart
langs Sturegatan en draaiden Karla-
vagen in. Enkele ogenblikken later
kwam de auto met een schok tot stil
stand voor Dahls flatgebouw. Toen ze
uitstapten, kwam er een man naar
hen toelopen. Dahl herkende hem als
de concierge. De inspecteur begroette
hem en Dahl begreep, dat het de
concierge was geweest, die had op
gebeld.
„Laten we onmiddellijk naar boven
gaan," zei de inspecteur ongeduldig.
Hij wendde zich tot de politieagent
achter het stuur: „Stap uit en blijf
bij de deur wachten tot de anderen
komen. Laat niemand binnen." S
De inspecteur keek ontstemd naar 3
enkele mensen, die kennelijk een 5
avondwandelingetje maakten en nu 3
nieuwsgierig bij de politieauto stil- 3
stonden.
„Vooruit," zei Berg bars tot de con- 9
cierge en duwde hem bijna naar bin- 9
nen. Ze holden de trappen op, Keiler 5
liep achter Dahl. Ze kwamen langs de 5
deur van Millechs flat en langs Dahls 9
flat en hielden stil voor de ijzeren 9
deur, die tot de zolder toegang gaf. 3
„Raak die deur niet aan," waar- S
schuwde de inspecteur, terwijl hij de S
deur laag beetpakte en openduwde. S
Er brandde licht op de zolder.
„Was het licht aan, toen u hier 3
kwam?" vroeg de inspecteur aan de 9
concierge.
„Nee, ik deed het aan om te kun- 3
nen zien," antwoordde Jansson.
„Waar is het knopje? O, daar! We 3
mogen het niet meer aanraken. Waar
is meneer Jensen?" Hij beduidde de 9
concierge vóór te gaan.
4
IN CULVER CITY, Californië, is de 54-jarige filmregisseur Georg Stevens bezig
met de montage van een nieuwe spektakelfilm, die tegen de zomer klaar moet zijn.
Deze film, „The greatest story ever told", vertelt het verhaal van het leven van
Christus naar de roman van de Amerikaan Fulton Oursler en zal tenminste 15 mil
joen dollar gaan kosten. Het is daarmee de duurste film, die ooit in Amerika is
gemaakt. „Cleopatra" en „Lawrence van Arabië" waren duurder, maar die zijn buiten
Amerika opgenomen. Behalve wat de kosten betreft is de film ook op andere punten
spectaculair te noemen. Hij bevat 117 spreekrollen en het script is samengesteld door
zes schrijvers, onder wie de dichter Carl Sandburg. Er werden 47 grote decors voor
ontworpen, waarvan enkele meer dan 100.000 dollar per stuk kostten. In de woestijn
van Utah, waar het voornaamste deel van de film is opgenomen, heeft men tijdens
de draaitijd complete bungalow- en tentendorpen gebouwd.
(Wordt vervolgd)
VOOR DE ROLBEZETTING heeft Ste
vens een aantal bekende acteurs en ac
trices geëngageerd. John Wayne speelt de
honderdman onder het kruis, Dorothy
McGuire speelt Maria, Charlton Heston
Johannes de Doper, José Ferrer koning
Herodes en Sal Mineo de lamme die door
Christus wordt genezen. Verder wordt de
rol van Maria Magdalena gespeeld door
de Engelse actrice Joanna Dunham en
vertolkt de negeracteur Sidney Poitier de
rol van Cymon van Cyrene. Voor wat de
hoofdrol betreft was regisseur .Stevens van
mening dat deze moeilijk gespeeld kon
worden door iemand, die door veelvuldig
verschijnen op het witte doek al grote be
kendheid geniet bij het publiek. Hij heeft
daarom een minder bekende acteur ge
zocht en gevonden in de persoon van de
Zweed Max von Sydow, die eerder rollen
speelde in films van Ingmar Bergmann
58. „Let op!" zo vermaande Referendaris Vergeel
zijn nieuwe nachtwaker. „In de laatstverschenen de-
partementsreglementswijzigingenlijst is op ministe
rieel niveau de wenselijkheid uitgesproken, dat ook
rijksnachtbewakingsambtenaren enig inzicht hebben in
de inhoud van de geheime Geheimenkamer, dit met
het oog op de bewaaklustvergroting. U ziet hier dus
achtereenvolgens: in deze prullenmand de onbeant
woorde brieven; in die vogelkooi ingevulde aanvraag
formulieren van sollicitanten naar ministerposten en
dan moet u scherp letten op deze doofpot, waarin zich
de ingekomen klachten bevinden, want die mogen beslist
niet in verkeerde handen komen. Uiterst geheim is ook
het ambtelijk protocol in gindse fruitmand, want het is
hoogst ongewenst dat dit ter kennis komt van jan-en-
alleman. De dan volgende ambtelijke-schandalen-
spaarpot is onlangs nog in een geheimhoudingsver-
scherpingsmemorandum vermeld met een bewakingver-
scherpingsadxnes, wegens de onvaderlandslievende hou
ding van de pers; en het spreekt vanzelf, dat de motte-
zak daarnaast allergeheimst geheim is, aangezien deze
bijzonderheden bevat betreffende onze beivapening, zo
als karabijnen en helmen. Maar uw heel bijzondere aan
dacht moet ik vragen voor dit..." En bij deze woorden
duidde de hoofdambtenaar op de brandkast, „want hier
in bevindt zich het allernationaalst geheimgeheim, dat
zó geheim is, dat ik er zelfs u niet over in kan lichten..."
Men begrijpt, dat het Panda duizelde; maar ook ver
vulde het hem met trots, dat hij voor een zó verant
woordelijke werkkring was uitverkoren. Wie intussen
weinig trots meer bezaten, waren de spionnen Slinko-
vitch en Binkovitch, die uit hun onvrijwillige verblijf
plaats werden gelaten door de schampere Joris Goed-
bloed. „Uw ruw gedrag heeft me duidelijk gemaakt,
heren," sprak deze, „dat ik en mijn assistenten nog
grotere risico's lopen dan ik vermoedde. Dientengevol
ge moet ik mijn prijs per geleverd geheim opslaan van
vijfduizend tot tienduizend ducaten. Zaken zijn zaken."
De verslagen geheime agenten wisten alleen nog een
„Afzetterskenof," te mompelen.
(Het zevende zegel, Als in een donkere
spiegel). Met opzet heeft Stevens een gor
dijn van geheimzinnigheid rond deze ac
teur gespannen. Er mochten tijdens de
opnamen geen foto's van Von Sydow ge
maakt worden, waarop diens gezicht te
zien was, en het was hem streng verbó
den interviews toe te staan. Von Sydow,
die van huis uit lutheraan is, heeft spe
ciaal voor deze film de katholieke theo
logie bestudeerd.
DE OPNAMEN HEBBEN ongeveer an
derhalf jaar geduurd. Hoewel het geheel
zeer Amerikaans-groots is opgezet, ont
kent regisseur Stevens dat het zijn be
doeling zou zijn geweest een spektakel
film te maken volgens het geijkte Holly-
woodrecept. Er komen in zijn film geen
zeeslagen of wagenrennen voor en ook op
het gebied van de sex heeft men geen
smaak. Zelfs de kleuren, die voor de film
gebruikt zullen worden, zullen lichter en
minder fel vah' tifit i'ijn dan in soortge
lijke produkties gebruikelijk is.
Het opnemen van de film is niet zon
der moeilijkheden verlopen. Alles wat
vóór de verfilming nodig was moest van
ver naar de woestijn van Utah worden
aangevoerd en mensen en dieren hadden
in die onherbergzame streek te lijden van
hitte en koude. Daarbij kwam dat de tech
niek die Stevens bij de opnamen toepas
te (van elk scène zo veel mogelijk opna
men maken vanuit diverse gezichtshoeken,
zodat hij er later de best geslaagde uit
kan kiezen) zeer veel tijd in beslag nam,
wat onvermijdelijk een grote overschrij
ding van het tijdschema ten gevolge heeft
gehad.
GEORG STEVENS geeft toe dat er van
het oorspronkelijke verhaal van Oursler,
behalve de titel en het onderwerp, weinig
in de film is bewaard gebleven. Hij ziet
dit echter niet als een gebrek. Ourslers
boek is vijftien jaar oud en nogal zoete
lijk; de film moet een moderner en re
eier kijk op Christus' leven geven. Of
hij hierin is geslaagd kunnen we nog niet
beoordelen, maar volgens insiders is Ste
vens zwaar gehandicapt door de dwang
de film voor alle religies aanvaardbaar
te maken. Hij hêeft daartoe in vele ge
vallen compromissen moeten sluiten, het
geen aan de film natuurlijk afbreuk doet.
In juli van het vórig jaar zijn de opna
men voltooid en er wordt nu in spanning
gewacht op het resultaat. In de studio in
Culver City werkt Georg Stevens koorts
achtig om zijn film op tijd klaar te krij
gen.
Op de gróte internationale boten-
tentoonstelling, welke op nieuw
jaarsdag in Earls Court in Londen is
geopend, zal de Australiër Graham
Bennett met zijn vrouw Lesley, in de
kunstmatige jachthaven in het mid
den van de tentoonstelling elf dagen
lang leven op een noodrantsoen, dat
speciaal voor zeilers is samengesteld
door een grote Engelse fabriek van
zuivelprodukten. Het echtpaar dat
hier voor het begin van deze honger-
proef in het hart van een wereldstad
nog een kopje thee nuttigt, zal de
hele tijd doorbrengen aan boord van
een Kemrock Channel cruiser.
INCASSO WEEKABONNEMENTEN
De incasso van het abonnementsgeld
iedere week kost veel tijd en moeite
aan u en aan onze bezorgers.
Er zijn twee mogelijkheden om het
ongemak in dit opzicht te vermijden
a. Overgang op een kwartaalabon
nement
b. Betaling aan de bezorger voor een
periode van 4—5 weken. U krijgt
dan een door de bezorger onder
tekend ontvangstbewijs. Misver
stand over de betaling is daardoor
uitgesloten.
Het resultaat voor u Minder geloop
naar en gebel aan de deur; in uw wijk
daardoor een vlottere bezorging. Voor
de bezorger minder last. Probeert u
het eens.
DE ADMINISTRATIE
BRAMBER (AP) In zijn toga en met
uitgestrekte armen heeft dominee Er-
nest Streete voor het altaar van zijn ne
genhonderd jaar oude kerk een plechtige
vervloeking uitgesproken over de graf-
schenners, die het kerkhof van zijn kerk
in de grootste wanorde achtergelaten heb
ben. Volgens de politie zijn beoefenaars
van de zwarte kunst aan het werk ge
weest.
„Ik spreek een vloek uit over diegenen,
die Gods akker hebben aangeraakt en
over hun heiligschennis en over de ver
schrikkelijke gedachten in hun geesten.
Mogen hun dagen vervuld zijn van folte
rende angst en leed en moge God genade
hebben met hun zielen".
Buiten de kerk was het kerkhof een
chaos. Stenen waren van de graven ver
wijderd, beelden van engelen waren losge
rukt en onthoofd. Op de kerkmuren wa
ren symbolen van zwarte kunst gekalkt.
Een zwaar kruis van een van de graven
lag tegen de kerkdeur. In het portaal wa
ren tekenen van de zwarte mis duivel-
aanbidding,
Ds. Streete zei in zijn preek: „mijn ver
vloeking duurt tot zij hun verontschuldi
gingen hebben aangeboden en om vergif
fenis hebben gesmeekt. Wat zij hebben ge
daan is een geweldige belediging van de
almachtige".
Het is de tweede maal in één maand,
dat in het gebied van het graafschap Sus
sex zwarte kunst is bedreven. Te West
ham, 65 kilometer van Bramber, trof een
hulpprediker vier mannen aan, die voor
zijn altaar toverformules uitspraken. An
dere resten van zwarte kunst zijn in de
zuidelijke Midlands geconstateerd. Zij gin
gen steeds vergezeld van grafschennis en
vernieling van kerkelijke ornamenten.
Deze gasaansteker zou de duurste ter
wereld zijn. Hij werd gezien in een
horlogerie in Tokio. De prijs is
100.000 gulden. De aansteker is van
platina, afgezet met 320 diamantjes.
VAN 21 NOVEMBER tót 14 decern- gen zijn zin te geven. Dat hun kind «ei
ber is in het ThéAtre National de Beige
aan de Rogierplaats in Brussel een ten
toonstelling gehouden van moderne, non-
figuratieve schilderijen, die grote aan
dacht heeft getrokken. Op zichzelf niet
zo'n opmerkelijk feit, ware het niet dat
le maker van deze schilderijen een jon-
;en van amper tien jaar is, die zich door
eze, voor zijn leeftijd ongewone activi
teit de naam van wonderkind heeft ver
worven. Het gaat hier om Carlitos Sgar-
bi, de zoon van de ambassade-secretaris
van Uruguay in Brussel.
CARLITOS SGARBI een levenslusti
ge jongen die een uitgesproken hekel heeft
aan huiswerk, liever met zijn vriendjes
speelt dan speeches van deftige meneren
aanhoort (wat hem uiteraard nogal eens
overkomt) en in zijn verloren ogenblikken
geen fijnere ontspanning kent dan spelen
met zijn verzameling tinnen soldaatjes
is op 6 maart 1953 in Parijs geboren.
Zijn vader (van Zuid-Amerikaanse af
komst; van moeders kant stamt hij af
van een van de oudste adellijke families
van Rusland; het geslacht Troubetetzkoy)
beoefende het schilderen als hobby en tel
de onder zijn kennissen veel schilders en
beeldende kunstenaars. Carlitos groeide zo
op in een milieu waar veel over kunst in
het algemeen en schilderkunst in het bij
zonder werd gesproken. Toen hij dan ook,
vijf jaar oud, te kennen gaf dat hij ook
wilde schilderen, was het voor de ouders
de gewoonste zaak van de wereld de jon-
eens een tweede Mozart, Benzi of Cogan
zou blijken te zijn, kwam eenvoudig niet
bij hen op.
TUSSEN ZIJN VIJFDE en zijn tiende
jaar is Carlitos verscheidene keren ver
huisd; dat bracht zijn vaders functie mee.
Altijd hebben zijn ezel en zijn penselen
hem vergezeld en zo is het mogelijk dat
hij nu. ruim tien jaar oud, al ongeveer
duizend doeken op zijn naam heeft staan.
In 1958 nam hij voor het eerst deel aan
een officiële wedstrijd: het Concours de
Peintures Enfantines, georganiseerd door
het Brusselse dagblad „Le Soir". Hij ein
digde bij de finalisten en behaalde een
prijs. In 1960 nam hij deel aan de „Prix
Hélène Jacquet" en wederom eindigde hij
bij de eersten. Een prijs werd hem niet
toegekend, omdat hij volgens het regle
ment te jong was om daarvoor in aan
merking te komen.
Wat is het geheim van Carlitos' schil
derkunst? Hij schildert abstract (evenals
zijn vader, die intussen deze hobby heeft
laten varen en is gaan beeldhouwen). Zijn
doeken vallen op door hun uiterst har
monieuze compositiën vooral door hun ge
raffineerde kleuren. Men noemt de jongen
uit Uruguay algemeen een goochelaar
met kleuren. Volgens kenners bezit hij
het vakmanschap van de beroepskunste
naar, vermengd met de gevoeligheid van
een kind. Schilderen is voor hem een hob
by, maar een hobby die hij ernstig nêemt.
Hij brengt zijn kleuren zonder enige voor
afgaande studie op het doek en weet di
rect een harmonieus geheel te scheppen,
waarvan alleen de zeer groten het geheim
bezitten.
IN ZIJN VADERLAND Uruguay is Car
litos al sinds enige jareri dé nationale
tróts. Waarschijnlijk zal ook in Europa
(gezien het succes van de Brusselse ex
positie, waar 200 van zijn doeken, ge
maakt tussen 1958 en 1963, werden ten
toongesteld) zijn ster snel stijgen en on
getwijfeld zal er binnen afzienbare tijd
ook in ons land werk van zijn hand te
zien zijn.
Intussen gaat Carlitos. uiterlijk onbe
roerd door de belangstelling en zonder de
minste ster-allures, in zijn vrije tijd
(hoofdzakelijk de weekenden en de vrije
woensdagmiddagen) voort met zijn hob
by. Vader Sgarbi heeft in zijn Brusselse
woning een atelier laten inrichten, waar
zijn veelbelovende zoon naar hartelust
(en in alle eenzaamheid, want hij duldt
geen toeschouwers als hij werkt) zijn gang
kan gaan. Journalisten en fotografen wor
den zo veel mogelijk geweerd, omdat men
terecht bang is dat overmatige publici
teit de jongen geen goed zal doen.
TOEN EEN JOURNALIST op de Brus
selse expositie naar zijn toekomstplannen
informeerde, antwoordde Carlitos, dat hij
later schilder, ambassade-secretaris (als
vader), advocaat of journalist hoopte te
worden. Daarna sprong hij op een trap
leuning en roetste erlangs naar beneden,
omdat de normale weg hem te veel tijd
kostte. Reden van zijn haast: beneden in
de hal stond een van zijn vriendjes op
hem te wachten. Waarmee bewezen is,
dat Carlitos Sgarbi zo hij dan al een
wonderkind is nog niets van de fris
heid en levenslustigheid van een tienja
rige heeft verloren. Of hij zijn hele jeugd
zo onbevangen zal blijven ligt voor het
grootste gedeelte aan zijn ouders.
