«IS £33»
'wêmmm
DE DAMES JOHNSON
Het gouden bloemetje
Een goedkoop schrijfbureau
Pg&MM
&ËÊÉM&
pppiwts
IttlBiMM
^#fi
mÉÊÊêêmm
ÉiIÉËflÉ»
wmw^I
tflltililtir
Ipiimir
Uitvoer Nederlandse
damesconfectie
eerste vrouwen van Amerika
Het Witte Huis
Het gezin
Als gastvrouw
Achtergronden
Tieners ontwerpen hun
eigen mode
:rJTg;.Tr-
a^ÏA-JU
^wwX^ v. ^>#aw.#!W .^£i^^i(i!l^%*Jpy^.*
vrouw
Toen de Amerikaanse president, gekozen in 1860, (Abraham Lincoln) was
geveld door de kogel van 'n moordenaar, werd met spoed de vice-president met
name Johnson als president beëdigd. Hij was een man, midden in de vijftig,
afkomstig uit het Zuiden, onafhankelijk, die in het gehele land sympathie
genoot en een vrouw had, die zich had gewijd aan het bevorderen van zijn
politieke loopbaan.
Toen de in 1960 gekozen president (Kennedy) door de kogels van een
moordenaar was geveld, werd met spoed de vice-president met name Johnson
als president beëdigd. Hij is een man midden in de vijftig, afkomstig uit het
Zuiden, onafhankelijk, die in het gehele land sympathie geniet en een vrc
heeft, die zijn politieke loopbaan bevorderd heeft.
DAARNA SCHIJNT de geschiedenis
haar belangstelling voor herhaling te
hebben verloren. Op het tijdstip, waar
op zij als eerste vrouwen van het land
op het nationale toneel verschenen,
hebben nooit twee presidentsvrouwen
minder op elkaar geleken dan de eerste
en de tweede mevrouw Johnson.
Eliza Johnson was in 1865 'n invalide,
die niet'in staat was, haar plichten als
gastvrouw van het Witte Huis te ver
vullen, lady „Bird" Johnson was in 1963
een van de drukst bezette en populair
ste gastvrouwen van de hoofdstad als
echtgenote van vice-president Lyndon
Baines Johnson en het Witte Huis zal
haar slechts een omvangrijker terrein
verschaffen om haar talenten te ont
plooien.
OOK DE omstandigheden zijn ver
schillend. Dank zij de maatregelen van
haar voorgangster, mevrouw John F.
Kennedy, en haar commissie van kunst
kenners, heeft de tweede mevrouw
Johnson een Witte Huis tot haar be
schikking, dat een nationale beziens
waardigheid is.
Het gezin van Andrew Johnson daar
entegen vond in het Witte Huis een
trieste omgeving om in te wonen. Toen
het de ambtswoning van Lincoln was,
hadden soldaten de karpetten platge
trapt, bewakers hadden op sofa's ge
slapen en duizenden, die gedurende de
woelige periode van de burgeroorlog
waren gekomen om amnestie en andere
gunsten te vragen, hadden de meubelen
in het benedenhuis bestoft en versleten
achtergelaten.
HET EERSTE GEZIN Johnson be
stond uit de president en zijn vrouw,
twee jonge zoons (een oudere was ge
sneuveld in de pas geëindigde burger
oorlog) en twee gehuwde dochters met
hun gezinnen. Kleinkinderen ravotten
door het statige gebouw.
„Wij zijn eenvoudige mensen meneer,
uit de bergen van Tennessee, door een
nationale ramp voor korte tijd hierheen
geroepen. Ik denk dat men niet al te
veel van ons zal verwachten", zeide
Martha Patterson, de oudste dochter,
die de taak van gastvrouw van het
Witte Huis op zich had genomen, tot een
verslaggever.
HET TWEEDE GEZIN Johnson be
staat uit vier personen, waarvan twee
tieners, de dochters Lynda Bird, die 19
jaar en studente aan de universiteit van
Texas is en de 16-jarige Lucy Baines,
die in Washington op school gaat.
MAAR HET GROOTSTE verschil is
misschien wel de achtergrond van beide
vrouwen. Eliza was een knappe, 16-
jarige onderwijzeres te Greenville in
Texas, toen Andrew Johnson met zijn
moeder, die weduwe was, naar de stad
kwam en er een kleermakerij begon.
Hij was nooit op school geweest en
pas begonnen te leren lezen. Eliza vond
het heerlijk, hem te helpen. Toen Eliza
17 en Andrew 19 jaar was, trouwden zij.
Hij was spaarzaam en kon na enige tijd
Lady „Bird" Johnson.
een gerieflijk huis en ander onroerend
goed kopen. Op twintigjarige leeftijd
werd hij tot wethouder gekozen.
Eliza, eerzuchtig uitsluitend voor haar
echtgenoot, stelde zich tevreden met
het opvoeden van haar kinderen en. het
toezicht op de onroerende bezittingen,
toen hij successievelijk opklom tot lid
van het staatsparlement, lid van het
congres, gouverneur, senator, militair
gouverneur van Tennessee, vice-presi
dent en tenslotte president.
De smart om het verlies van haar
zoon, hard werk en de ellende van de
oorlog knakten de gezondheid van de
eens zo sterke vrouw uit het bergland.
Claudia Alta Taylor Johnson „lady
bird" werd bijna 51 jaar geleden te
Karnar in Texas geboren als de dochter
van een welvarend landeigenaar. Haar
moeder stierf, toen zij zes jaar was en
zij leefde daarna bij een toegewijde
ongetrouwde tante het leven van een
eenzaam meisje van het platteland. Op
twaalfjarige leeftijd bestudeerde zij
boeken over financiën en de effecten-
markt, die haar oom haar verschafte.
Deze vroege' studie is haar van veel
nut geweest. Geheel alleen maakte zij
van een erfenis van 80.000 dollar een
fortuin in ondernemingen, landerijen,
radio-televisie-stations en investeringen
ter waarde van meer dan een miljoen
dollar.
In 1934 maakte zij ten kantore van
een vriend kennis met London B. John
son, die haar prompt uitnodigde voor
een ontbijt. Binnen twee maanden
waren zij getrouwd en het bedeesde
meisje uit Texas kwam met een plof in
de politiek terecht.
Gedurende de campagne voor de pre
sidentsverkiezingen van 1960, vertelde
de aantrekkelijke brunette, nadat zij
een cursus in de welsprekendheid had
gevolgd en begonnen was spreekbeurten
te vervullen, aan een verslaggever: „Ik
ben toevallig tegen zo iets als onvoor
waardelijke liefde aangelopen. Mijn
ideaal was zonder enige twijfel te trou
wen, vier kinderen te krijgen en een
echt huiselijk leven te leiden, maar ik
was bereid, andere dingen te doen. Ik
haalde een baccalaureaat in de journa
listiek, omdat ik daardoor in aanraking
kwam met mensen, die met hun werk
midden in het bruisende leven staan. Ik
beheerste stenografie en kon machine-
schrijven. Ik zei altijd en dat doe ik
nog dat je, als je als secretaresse
begint, onmisbaar kunt worden en of
wel met de baas kunt trouwen of tot
onderdirectrice van de zaak kunt op
klimmen. „Ik ben nooit in een echte
betrekking gegaan, maar ik wist, dat ik
zelf in mijn levensonderhoud zou kun
nen voorzien, als dat nodig mocht zijn".
Over haar echtgenoot zeide zij: „Ik
heb bevonden, dat hij belangstelling en
heel veel respect heeft voor de adviezen
van iedereen, die hij bewondert en aan
wie hij waarde hecht, maar ook, dat het
onomogelijk:is, hem te leiden door hem
aanwijzingen te geven". (Zij is wègens
zijn hartaanval van 1955 nog steeds
bezig hem ertoe te brengen op zijn dieet
te letten). „Toch probeert hij van ieder
een, met wie hij in aanraking komt, iets
te leren".
WANNEER HET VRIEST in
Europa, ziet men overal op straat
hoezeer de „mode Siberiènne" van
Parijs bij de modebewuste vrouw is
ingeslagen. Het meest spectaculaire
bewijs daarvan vormen wel de hoge
laarzen en slobkousen, als ook het
veelvuldig gebruik van warmtegevend
bont. Want bij een Siberische kou is
ook in ons land bont de grote
favoriet in de mode.
PARIJS brengt het bont op twee
totaal verschillende manieren naar
voren. Vooreerst in bizarre, exclu
sieve creaties van zwart-wit geblokte
bontmantels tot diep gedecoletteerde
avondrobes die zó kostbaar zijn dat
ze slechts voor een heel select publiek
bestemd zijn. Daarnaast pousseert
Parijs het bont in allerlei nieuwe ac
cessoires en garneringen in dié kle-
dingdetails, die de huidige winter
mode juist zo duidelijk kenmerken.
En als zodanig is de bontmode ook
voor het grotere publiek zeer bruik
baar, draagbaar en betaalbaar.
Rij de mode a la Sibérien zijn het
vooral de twee uitersten van de vrouw
die warmpjes in bont worden verpakt:
hoofd en hals van boven, voeten en
benen van onderen.
Een „dambord" bontjas van zwart
en wit geblokte nerts, afgewerkt met
zwarte col en manchetten. Deze nogal
bizarre bontcreatie van Pierre Cardin
ts niet voor iedereen bestemd.
DE BONTMUTS, die al enkele
jaren opduikt in de wintermode, heeft
een nieuw uiterlijk gekregen, namelijk
een soort astronautenhelm. Men
noemt hem ook wel eens Robin-Hood-
cap. Hoe het zij, het „ding" dat door
gaans van kort-geschoren of gekruld
bont is gemaakt, bedekt hoofd, hals
en oren bijna volledig; alleen het ge
zicht blijft vrij.
EEN ANDERE modeschlager van
nu is de hoge losse bontcol een
brede warme kraag, dikwijls van half-
langharig bont, die hoog om de hals
op een wintermantel wordt gedragen.
Zelfs kan zo'n bontcol worden toe
gepast op een hooggesloten mantel
kostuum.
EEN DERDE favoriet is het korte,
gekrulde bont dat deze winter de
damesbenen siert. En verwarmt: Het
zijn de vaak hoge laarzen en de slob
kousen, waaraan de bontgarneringen
Bepaald niet functioneel is de toe
passing van witte nerts voor deze
avondrobe, die schouderloos en laag
gedecoletteerd is boven het stokach
tige bontlijfje. (Jacques Estérel).
en voeringen voorkomen. Ze geven
de benen een wat Russisch uiterlijk,
maar kleden veel behaaglijker dan de
ijselijk dunne nylons waarmee de
vrouw tot nu toe de winters moest
trotseren. Het zijn dergelijke bont
details, die nu de warme mode ken
merken. Functionele garneringen, die
dikwijls heel eenvoudig door iedereen
te verwezenlijken zijn. Overal in de
modemagazijnen komt men voorbeel
den van deze Parijse ideeën tegen.
Jeugdige cols van bont en kant-en-
klare bontcravattes die men ook zelf
kan maken, evenals de bontboordjes
langs de laarzen en de kleine boordjes
en manchetten op japonnen en jum
pers. Makkelijk te „copiëren" zijn ook
de driekantige bonthoofddoekjes; ze
zijn jeugdig, zitten heerlijk warm en
zijn hoogst modieus.
Toen ze bij de paleispoorten aankwa
men, bogen de schildwachten zich voor
over! Zoiets moois hadden ze nog nooit
gezien. Goudkroontje zat tussen haar
vader en moeder, de koning en de ko
ningin in. Toen kabouter Pijp en Flora
de tuin inkwamen, stonden de koning
en koningin op, want ze vonden het zó
prachtig, wat ze gemaakt hadden, dat
ze het van heel dichtbij wilden zien.
Het prinsesje stond erbij te dansen.
Wat was het dan wel, wat kabouter
Pijp en Flora bij zich hadden? Wat
voor geschenk hadden ze gemaakt? Het
was een klein open koetsje, dat hele
maal met bloemen versierd was. Alle
kaboutermondjes vielén open van ver
bazing, en ze begonnen spontaan te
klappen. Ze waren het er allemaal mee
eens, dat kabouter Pijp de eerste prijs
zou krijgen! Maar, oh schrik, er was
maar één gouden bloemetje, en Flora
had ook zo hard meegeholpen. Er
moest toch ook een beloning voor haar
zijn? Goudkroontje fluisterde haar va
der iets in het oor. En toen de ko
ning ja-ja knikte, rende ze hard weg.
Even later kwam ze terug met een
rood fluwelen kussentje, hetzelfde als
dat uit kabouter Pijps droom. Op het
kussentje lagen een gouden bloemetje
èn een zilveren kettinkje. Met haar ho
ge, lieve stemmetje zei Goudkroontje:
Beste kabouter Pijp en Flora. Jullie
hebben me zó verwend met dit prach
tige cadeau, dat jullie de eerste prijs
krijgen. Omdat Flora ook zo hard
meegeholpen heeft, krijgt zij dit zil
veren kettinkje. De andere kabouters
dank ik ook heel hartelijk voor hun
mooie bloemstukken. Hiep-hiep-hoera
voor kabouter Pijp en Flora!
De kabouters riepen het haar wel drie
keer na en toen ook nog: hiep-hiep-hoe
ra voor prinses Goudkroontje. Daarna
liepen ze naar de grote tafel in de tuin
die vol lekkers stond, waarmee ze hun
buikjes mochten vullen. Goudkroontje
ging een ritje maken in het bloemen-
koetsje.
Hennif G. C. Schot/te
Tijdens de internationale damescon-
fectiebeurs, de „Prêt-a-porter", welke
tweemaal per jaar duizenden inkopers
uit alle delen van de wereld naar Pa
rijs doet komen, heeft ook dit jaar weer
de Nederlandse damesconfectie-indu-
strie zich van haar beste zijde laten
zien. In het statige Hotel Royal Mon-
ceau hebben Nederlandse topmanne-
quins onder leiding van mevrouw H.
EliasSmit in drie modeshows 130 mo
dellen getoond voor voorjaar en zomer
1964. Voor deze shows had de regisseur
Thijs Chanowski speciale scènes ge-
ensceneerd, terwijl mevrouw Merel La-
seur de getoonde modellen toelichtte.
De Franse pers, radio en televisie heb
ben uitgebreid aandacht besteed aan
deze Nederlandse modemanifestatie in
Parijs.
In Frankrijk bestaat een toenemende
belangstelling voor het Nederlandse
damesconfectie-produkt. De uitvoer
naar dit land is in de eerste negen
maanden van dit jaar in vergelijking
met 1962 met ruim 100°/o gestegen.
Het was een drukte van belang in het
land van kabouterkoning Goudmuts.
Wat was het geval? De koning had een
wedstrijd bedacht, waaraan alle kabou
ters konden meedoen. In een grote brief
die hij aan de voorgevel van het stad-
auis had geplakt stond het in gouden
lettertjes te lezen:
WEDSTRIJD
Woensdag is prinses Goudkroontje
jarig
De koning wil graag, dat iedereen
voor haar
een bloemstuk maakt.
Het mooiste wordt bekroond met een
gouden
bloemetje, dat de prinses zal aanbie
den.
Kabouter Dinky, die nogal graag
praatte, was de eerste die het nieuws
las. En ze - ging het als een lopend
vuurtje door. kabouterland. Meteen, zet
te iedereen zich aan het werk, want
wie zou de prinses nu niet met een
eigen gemaakt cadeau willen verras
sen? En bovendien, wie zou er nu niet
graag in het bezit willen komen van
een gouden bloem? In al die kleine
straatjes van kabouterland werd het in
eens erg druk. De kabouters liepen af
en aan met bloemen en ze plukten hun
tuintjes leeg. Alleen kabouter Pijp, die
bleef zoals altijd rustig. Hij zat op een
klein bankje voor ziin mooie bruine pad
destoel. Met een pijp in zijn mond en
een diepe rimpel boven zijn ogen zat
hij te denken aan zijn paddestoel die
de mooiste was, op die van de koning
na.
Bovenop zijn paddestoel stond een
klein wit pijpje, waaruit 's winters fij
ne rookwolkjes kringelden. Toen hij om
zes uur met zijn vrouw Flora ging eten,
had hij nog steeds geen idee voor de
wedstrijd. Kabouter Pijp zat net z'n
pap op te lepelen, toen hij zich opeens
verslikte. Flora keek hem verbaasd
aan. Ik heb het, zei kabouter Pijp al
leen maar. Ik heb het!
Wat heb je, vroeg Flora nieuws
gierig.
Ik heb een prachtig idee, voor het
prinsesje, zei hij. En kabouter Pijp ver
telde z'n vrouw, wat hem zo plotseling
te binnen was geschoten. Samen lach
ten ze, want het was een idee waarop
vast geen van de andere kabouters was
gekomen. Wat zou het prinsesje wel niet
zeggen? Maar nu moest er meteen hard
gewerkt worden! Gelukkig had Flora al
wat bloemen in huis gehaald. Ze werk
ten tot laat in de avond. Toen gingen
ze naar bed. Maar van slapen kwam
niet veel; ze waren zó opgewonden.
Flora ging om drié uur nog wat limo
nade maken. Bij kaarslicht zaten ze
toen te drinken. De slaapmuts van ka
bouter Pijp stond helemaal scheef op
z'n hoofd! Toen vielen ze eindelijk weer
in slaap. En weet je, waar kabouter
Pijp van droomde? Van het gouden
bloemetje! Het was een hele lange
droom. Het was op het tuinfeest, dat
de koning zou geven op prinses Goud
kroontjes verjaardag. Kabouter Pijp
stond in-het midden, want hij had de
eerste prijs gewonnen. Ze kregen taart-"
jes en limonade, zóveel ze maar wil
den. Toen kwam het prinsesje naar hem
toelopen, ze had een rood, fluwelen
kussentje op haar handjes. Op dat kus
sentje lag een gouden bloemetje. Juist
toen Goudkroontje het aan kabouter
Pijp wilde geven, scheen er een brede
zonnestraal op z'n neus. Oei, wat krie
belde dat! En het ergste was, dat hij
daardoor misgreep, zodat het bloemetje
weg was. Op dat ogenblik werd hij wak
ker. Wat was jij aan het doen, vroeg
Flora, die al een kop thee had ge
maakt. En kabouter Pijp vertelde z'n
vrouw, wat hij gedroomd had. Oh, Flo
ra hoopte toch zó, dat haar man het
gouden bloemetje zou winnen! Samen
gingen ze weer vlijtig aan het werk.
Ze hadden bijna geen tijd om te eten.
Eindelijk was het dan middag. De ka
bouters liepen met hun bloemstukken
naar het paleis, er waren hele mooie
bij! En een ieder hoopte, dat hij de
prijs zou winnen. Kijk, die kabouter
heeft een schaaltje met paddestoeltjes
en bloemetjes. En die een schattig korf
je met anjeliertjes. De laatsten, die
gingen, waren kabouter Pijp en Flora.
Ze hadden hun mooiste kleren aange
trokken en hun zonnigste humeur mee
genomen. Samen duwden ze het bloem
stuk, ja, want het was erg groot!
Evenals jn 1962 en 1963 zal ook in
1964 aan de Internationale Huishoud
beurs een wedstrijd „Teenagers ont
werpen hun eigen mode" verbonden
zijn. Uit alle delen van het land wer
den hiervoor vele honderden tekeningen
ingezonden, welke dezer dagen door een
jury zijn beoordeeld. Niet minder dan
175 ontwerpen kwamen voor vervaar
diging in aanmerking. Zij zullen door
de meisjes zelf in halve finales te Mep-
pel, Zwolle, Arnhem, Tilburg, Rotter
dam en Haarlem worden getoond. De
finale is eind april in het RAI-gebouw
te Amsterdam. De beste modellen zul
len tijdens de huishoudbeurs, van 1 t/m
10 mei, in een speciale stand te zien
zijn.
Twee oude, wat uit de mode geraak
te nachtkastjes, vormen een aardige
schrijftafel met behulp van een ver
bindingsplank. De plank bevestigt
men met lijm of met schroeven. Op
die manier krijgen twee oude onge
bruikte kastjes weer 'n nieuwe functie
„Oosterse Lente" is de benaming van
dit ensemble uit de voorjaarscollectie
van het huis Dior. De kleuren zijn
zalm en groen.
