Francoise Sagan ontdekt - in haar
laatste stuk - de happy ending
i
i
„Kom, doe eens wat
fï
Grootste oude-stijl trombonist
-Jack Teagarden- overleden
Toneel
in
Parijs
t
0E PROGRAMMA'S
In „Bonlieur impair et passétoont
zij een verheugende evolutie
Lecuona overleden
Gastrol voor Johnny
Kraaykamp bij Ensemble
Hoogleraar gaat
reacties op „Zo is
het" onderzoeken
Groot verlies voor de jazz-wereld
DONDERDAG 16 JANUARI 1964
Radio-uitzending vanuit
Haarlemse bibliotheek
M. W nabeschouwingen
Geboorte-film
Mooie rol van Johan Kaart
't helpt en., 't is lekker
Trini Lopez voor
V ARA-t.v.
Filmacteur Van Johnson
geopereerd
Guus Hermus docent
aan De Toneelschool
Berry Zand Scholten
De radio geeft vrijdag
T elevisieprogramma
(Van onze correspondent)
PARIJS. Frangoise Sagan die op haar achttiende jaar haar spectaculaire entree
maakte in de Franse letterkunde, heeft sedertdien geen roman of toneelstuk meer
kunnen publiceren zonder dat zo'n noviteit de pennen van honderden critici en
andere scribenten in alle hoeken van de wereld in beweging bracht. Eerder verlegen
van natuur, heeft ze zelf de publiciteit nochtans nooit gezocht, en al die blijken van
belangstelling, afkeuringen of aanmoedigingen, nogal onverschillig over zich heen
laten gaan. Zesentwintig jaar oud, staat ze nu aan het hoofd van een oeuvre dat uit
vier korte romans (of novelles) en evenzoveel toneelstukken bestaat, haar eigen
critieken, film- en televisiescenario's niet meegerekend. Na als wonderkind gedebu
teerd te hebben blijkt zich haar verdere geestelijke ontwikkeling eveneens in ijl
tempo te hebben voltrokken, en zo ligt er nu dan een mijlenlange afstand tussen haar
voorlaatste en haar jongste stuk dat ze de ietwat hermetische tiel „Bonheur, Impair
et Passé" (geluk, oneven en doorlopen) heeft geschonken. Afstand in positieve zin
zowel ten aanzien van de techniek en de vorm als van de inhoud en met name de
ernst waarmee Sagan zich hier ten opzichte van de wereld, de mensen en bovenal de
liefde heeft uitgesproken.
DIE LIEFDE in haar biologische en
psychische of algemeen-menselijke aspec
ten staat ook nu weer in het centrum van
de handeling waaraan vijf personen deel
nemen, afkomstig uit het sociale milieu
waarbuiten Frangoise Sagan nog nimmer
is getreden. Een moeder en weduwe,
die het leven deelt van haar beide zonen
en haar schoonzuster en, weldra, van een
derde jongeman die dat huwelijk na
tuurlijk komt bedreigen. Plaats van
handeling het pre-revolutionaire Rusland
en, nauwkeuriger: de salon van die fami
lie die met allerlei vertakkingen met het
garnizoen van Sint-Petersbrug verbonden
is. De ene zoon, Igor, is een officier die
aan het duel verslaafd is. De andere zoon,
een buitenbeen, laat ik zeggen, die het
ironische scepticisme van de traditionele
Sagan-figuren vertolkt, is, gedegradeerd,
uit het leger ontslagen, omdat hij er geen
enkel geheim van maakte dat hij bijzon
der veel affectie voelde voor een subalter
ne huzaar. Dan is er dus nog de uitzon
derlijk mooie echtgenote van eerstge
noemde officier die door Juliette Gréco
nogal onvolwaardig wordt gespeeld en
voor welke jeugdvriendin Frangoise die
voor het eerst nu ook als haar eigen
bedreven regisseur optreedt dit laatste
stuk ook speciaal geschreven bad. En ten
slotte, als vijfde persoon, een jonge Rus
sische prins die zich direct in het begin
al aanmeldt om officier Igor tot een duel
uit te dagen, wijl hij diens vrouw bemin
nen zou. In werkelijkheid valt de wat
linkse, openhartige en bijzonder innemen
de prins al gauw door de mand, wanneer
blijkt dat hij, mooi-Tsaristisch-Russisch,
levensmoede is om nu, na vele mislukte
zelfmoordpogingen, langs deze heroïeke
weg z'n einddoel te bereiken. Als man van
eer weigert Igor natuurlijk, en dan is de
koers voor de hele verdere handeling of
intrigue enigszins voortijdig eigen
lijk wel uitgezet. De prins zal nu immers
pogen het aanvankelijke voorwendsel waar
te maken en uiteraard raakt hij dan in
zijn eigen of in Amors netten ver
strikt. Gereserveerd en waardig, maar ook
met een gezonde dosis hartstocht toege
rust, weet Angora, de jonge vrouw, de
prinselijke avances een redelijk-lange tijd
te weerstaan. Om tenslotte, op grond van
ernstige en ogenschijnlijk-gemotiveerde,
twijfel over de gevoelens die haar door
Igor nog worden toegedragen, in een
kortstondig nachtelijk samenzijn toe te
stemmen.
DE PRINS meent dat hij het pleit nu
definitief ^wonnen heeft en als hij,
enkele dageh" lager, bij een dobbelspel met
zijn rivaal de officier hem ook nog al diens
bezittingen heeft ontroofd, besluit hij, in
aanwezigheid van de voltallige familie,
zijn hoogste troef uit te spelen. Hij is be
reid een streep door die laatste rekening
te halen, indien de echtgenoot toestemt
in een nacht die hij. de prins, met An
gora door zou willen brengen. Aller ogen
richten zich nu op de jonge vrouw die
zich geenszins ongevoelig voor de gedach
te of het voorstel lijkt te tonen. Maar tot
beider verwondering ontsteekt Igor in een
verontwaardiging die alle kenmerken vër-
toont hem niet door protocollaire overwe
gingen, doch door een diepe oprechtheid
te worden ingegeven. Angora, zo verklaart
hij, weegt zwaarder dan de pot van een
verloren dobbelspel. „Maar bovenal: zij is
mijn vrouw, ik ken haar, gij niet, en
ik houd van haar, al zou zijzelf ook mogen
twijfelen". Op welke onverwachte verkla
ring of bevestiging van zijn liefde,'Angora
nu Igor, haar wettige gemaal, boven de
minnaar kiest om zo het huwelijk boven
het „avontuur" te plaatsen.
Er worden, voor 't scherm valt, nog en
kele woorden gewisseld tussen Angora en
haar minnaar, woorden die vibreren van
ernst en ontroering tussen twee mensen die
elkaar wederzijds hebben liefgehad, elkan
der nog beminnen, maar die niettemin de
noodzaak erkennen loyaliteit ook tegenover
de „Dritte im Bunde" te betrachten. En
om zo tevens vertrouwen uit te spreken
in de vitaliteit van de liefde die zich ook
binnen een huwelijk vernieuwen kan.
Dit eerste voorbeeld van. een „happy-
ending" in de gebruikelijke en maat
schappelijke zin des woords waarmee
Sagan hier een huwelijksconflict beslist,
behoeft op zichzelf nog geen reden te zijn
ook uit de gezichtshoek en met de maat
staven van de theaterkunst met instem
ming en zelfs geestdrift te worden begroet.
Niettemin is die voldoening en dat en
thousiasme toch wel om die overwegingen
eveneens gerechtvaardigd, aangezien die
conclusie de duidelijke bevestiging vormt
van een verdieping van het grote talent
van Sagan dat zich in dit stuk niet langer
te grabbel gooit aan enkel frivoliteiten en
soortgelijke mondaine variaties op de
eeuwige driehoek waarmee ze zaken als
liefde, trouw, huwelijk, oprechtheid tot dus
ver leek af te willen en kunnen doen.
Mogelijk, zo niet zeker, hebben haar eigen
ervaringen met haar huwelijk dat even
snel gesloten als ontbonden werd om daar
na, met een zoontje als inzet, onmiddellijk
weer te worden hersteld, ook bijgedragen
tot die heroriëntering of revalorisatie die
haar klassieke talent, haar bijna aforis
tische stijl,, haar omfloerste humor en
haar cerebrale fantasie nu een veel die
per reliëf en een veel vollere toon verleent.
Een verheugende evolutie derhalve in de
diepte en in de breedte, die ik misschien
nog het zuiverste kan samenvatten in een
kenmerkend citaat dat de schrijfster een
harer figuren zelf in de mond legt: „On
se croit cynique, on se retrouve émer-
veillé.(Ik meende cynisch te zijn, ik
merk dat ik verwonderd ben.Sagan
heeft in haar intelligentie en litteraire
overbegaving nu eindelijk ook nog de ver
wondering ontdekt, zonder welke nog nim
mer grote kunst geschapen werd.
Frank Onnen
In Tenerife op de Canarische eilanden
is onlangs overleden Ernesto Lecuona. Hij
werd 68 jaar. Lecuona was vooral bekend
als de stichter en leider van het Zuid-
Amerikaanse orkest: De Lecuona Cuban
Boys. Hij was zelf een Cubaan en heeft
vrijwel zijn gehele leven in Cuba ge
woond, totdat de rebellenleider Fidel Cas
tro er aan de macht kwam. Toen verhuis
de Lecuona naar de Canarische eilanden.
Lecuona studeerde piano aan het con
servatorium in Havana en behaalde als
vijftienjarige jongen de hoogste onderschei
ding voor pianotechniek. Hij introduceer
de later, toen hij als componist naam be
gon te maken, de rumba- en congaritmen
in zijn land, maar schreef klassieke mu
ziek, zoals zijn Andalucia-suite. Zijn be
kendste populaire composities zijn het
overal ter wereld, sinds de première in
1927, in New York gespeelde „Malaguena"-
gebaseerd op hetzelfde ritme als de bolero
van zijn grote leermeester Maurice Ra-
vel „Siboney" en „Say Si Si".
Vrijdagmiddag 17 januari om vijf uur
zal de KRO-radio het programma „De boe
kenbus" uitzenden, dat in de jeugdleeszaal
van de R.-K. Openbare Leeszaal- en Bi
bliotheek in Haarlem is opgenomen.
Onder leiding van de jeugdbibliotheca-
resse, mejuffrouw C. Vorster, discussiëren
jongens en meisjes van 11 tot 14 jaar over
boeken.
Johnny Kraaykamp heeft een uitnodi
ging van de toneelgroep Ensemble ontvan
gen en aangenomen in Herman Heijermans'
„Robert en Bertram" de rol van Bertram
te spelen.
Ernst van Altena, die monnikenwerk
verrichtte met de vertaling van het com
plete werk van Frangois Villon, leidde op
sympathieke wijze het V.P.R.O.-program
ma in, dat aan de middeleeuwse, Franse
student-vagebond dichter gewijd was. Met
welk een respect en een groot begrip voor
de inhoud het werk van Villon door Van
Altena in het Nederlands werd overge
bracht, bleek voortdurend uit de selectie
van balladen, die zij het niet altijd over
tuigend en rolvast in dit halfuurtje
voorgedragen werden. Daarbij waren Kit
ty Courbois en Rahses Shaffy bepaald be
ter op dreef dan Henk van Ulsen, die voor
al in het begin moeite had ons ervan te
overtuigen, dat Villon's geest over hem
vaardig was geworden.
De werkelijkheid van de rosse buurt van
Amsterdam werd, zij het wat gekuist en
vervlakt, geheel volgens de filmische mo
de door Ed. van der Elsken betrapt om
als veel te lang: inleiding te dienen tot
het filmpje, dat hij van de geboorte van
een van zijn kinderen had weten te maken
Enige nogal amateuristisch geënsceneer
de fragmenten van het leven, dat het ge
zin Van der Elsken in deze „jofele buurt
met jofele mensen" in de aan die beval
ling voorafgaande tijd leidde, konden die
inleiding niet interessanter maken. Als al
tijd hadden de opnamen, die tijdens de be
valling gemaakt werden, een natuurlijk
ontroerende Werking: maar daardoor werd
dit beeldverhaal voor ons nog geen film
Over de aan dit alles toegevoegde com
mentaar en dialogen, die vaak even ge-
DE PRODUCENTEN van „My Fair
Lady", terecht van mening wel iets aan
Johan Kaart verschuldigd te zijn, hebben
hem na afloop van de musical, de hoofd
rol gegeven in een blijspelletje dat in
Amerika een enorm succes had geoogst:
Neil Simon's „Come, blow your horn"
(inmiddels ook al verfilmd).
Het is het ietwat gedurfde, ietwat
Vanavond brengt de VARA-televisie
een eenacter „De speelmakker" op
het scherm, waaruit hier een scène
met Enny Meunier en Ton van Duin
hoven.
RED BAND- ROOSENDAAL
Het Amerikaanse tieneridool Trini Lopez
wiens naam sinds het „Grand Gala du
Disque" op 12 oktober vorig jaar onafge
broken op de vaderlandse hitparade prijkt
(„If I had a hammer" stond zelfs twee
maanden aan de top) zal vrijdagavond 7
februari op de Nederlandse televisie te
zien en te horen zijn in een rechtstreekse
uitzending van een half uur door de VARA.
De uitzending vindt „life" plaats vanuit
de Amsterdamse zaal „Bellevue", in aan
wezigheid van 500 genodigden, die de
VARA kiest uit de lijst van gegadigden
voor het bijwonen van een „top of flop"-
programma.
In Den Haag zal Trini Lopez optreden
op zondagavond 9 februari in het gebouw
van K. en W. Later die avond brengt
hij ook een programma in het Amster
damse concertgebouw. Aan deze tiener
shows zal ook een aantal nog te contrac
teren Nederlandse artiesten medewerking
verlenen.
AMSTERDAM (GPD) Prof. dr. H.
Daudt, hoogleraar in de politieke weten
schappen aan de Universiteit van Amster
dam, zal een onderzoek instellen naar de
reacties en hun diepere oorzaken die het
geruchtmakende televisieprogramma „Zo
is het toevallig ook nog eens een keer"
heeft veroorzaakt. Prof. Daudt is direc
teur van het instituut voor de wetenschap
der politiek van de Amsterdamse univer
siteit. Zijn belangstelling voor het onder
zoek staat echter los van deze functie.
Prof. Daudt heeft zich nu tot het bestuur
van de VARA gewend met het verzoek,
alle schriftelijke reacties te bewaren.
Over de wijze waarop het onderzoek zal
plaats hebben is nog geen beslissing geno
men. De heer J. Brouwer, specialist op
het terrein van de massapsychologie en
verbonden aan het universitaire Instituut
voor perswetenschappen, is reeds geruime
tijd bezig met een onderzoek naar de reac
ties, die de t.v.-uitzending „Open het dorp"
destijds heeft gebracht. Het is niet uitge
sloten dat het onderzoek van prof. Daudt
in samenwerking met de heer Brouwer
zal geschieden.
De Amerikaanse filmacteur Van John
son is woensdag opgenomen in het Memo
rial Hospital in New York City voor een
„voorlopige operatie" in verband met een
kankeroperatie die zeven maanden gele
den op hem is uitgevoerd, zo heeft zijn
persagent gemeld.
De 47-jarige filmacteur zal twee weken
in het ziekenhuis moeten blijven, aldus de
agent. Hij zei dat de operatie van vorig
jaar aan de rechterdij van Johnson suc
ces heeft gehad maar dat de artsen van
mening waren dat er een controle moest
plaatshebben.
De jazzwereld heeft woensdag een grote
figuur verloren: Jack Teagarden, trombo
nist van stijl en formaat, die met groten
als Bechet, Johnson, Morton en ouderen
als Bolden en Dodds tot de groten van
de oude stijl jazz, een generatie die lang
zaam uitsterft, behoorde. Jack Teagarden.
„Big T" werd hij genoemd. Zijn stijl was
zo bekend, dat elke leek de sound van
zijn trombone herkende. Hij was een van
de weinige blanke jazzmusici die perma
nent in de orkesten van Louis Armstrong
mocht spelen.
In de leeftijd van acht en vijftig jaar
is „Big T" woensdag in een hotel in New
Orleans, de bakermat van de jazz, op ge
hoorafstand van de dixielandclubs, overle
den.
Jack Teagarden werd beschouwd als een
van de grote blanke exponenten van de
jazz. Zijn ware naam was John Weldom.
Hij werd in Vernon (Texas) geboren en
begon reeds op vijftienjarige leeftijd trom
bone te spelen. Jack Teagardens huid was
niet helemaal blank, er stroomde ook In
diaans bloed door zijn aderen. Van het
begin af is de schuiftrombone zijn lieve
lingsinstrument geweest. Op zeer jeugdi
ge leeftijd speelde Jack al in cafés met
diverse kleine formaties. In de jaren twin
tig kreeg de naam Teagarden grote be
kendheid. Hij trad toen vaak in New
York op. Ook New Orleans, de stad die
elke jazzmusicus steeds weer lokt hoorde
zijn trombone vaak.
Teagarden had een volkomen persoonlij
ke stijl. In tegenstelling tot oudestijl trom
bonisten als Ory en later Trummy Young
had hij een schitterende, ronde toon die
gecombineerd met zijn grote techniek be
werkstelligde dat de trombone eèn geheel
nieuwe plaats in de oude jazz kreeg toe
bedeeld. Was vroeger de trombone een
half-begeleidingsinstrument dat slechts tot
doel had de fraseringen van de trompet
te verbinden in de melodiesectie van het
orkest, Teagarden bezorgde de schuiftrom
bone in de jazzmuziek de naam van uit
stekend solo-instrument.
Grote triomfen oogste de forse Texas-
ser in het orkest van Louis Armstrong,
waarin hij na de oorlog enkele jaren
speelde. Na de breuk met de beroemde
trompettist Armstong heeft daar later
veel spijt van gehad formeerde Jack
weer eigen orkesten. Hij speelde ónder
meer met zijn broer Charlie en zuster
Norma Teagarden in een orkest.
Hoe zeer Teagarden ook bij de moder
nen werd gewaardeerd bewijst een uit
spraak van trombonist Jai Jai Johnson,
winnaar van de Down Beatpoll van 1963,
die over hem zegt: „Jack is de grootste".
Teagarden heeft nooit concessies willen
doen. Hij is zichzelf gebleven en bleef zijn
stijl trouw. Juist door zijn toonbeheersing
zijn techniek en stijlopvatting vond hij ook
bij de moderne jazztrombonisten bewonde-
ing. Ook als zanger is Teagarden bekend
geworden. Zijn „Basin Street Blues" werd
een enorm succes.
Het is ondoenlijk de beste opnamen van
Teagarden te noemen. Het zijn er te veel.
Eigenlijk was elke grammofoonopname
van Teagarden een hoogtepunt, of hij met
Paul Whiteman speelde, met Ben Pollack
of met Armstrong.
Het meest genoten heb ik van zijn op
namen met trompettist Bobby Hackett,
waarbij hij speelt met collega trombonist
Abe Lincoln (Coast Concert 1956) en die
met Hackett, Peanuts Huckoo en Ernie
Ceceares (Jazz Ultimate).
Sophie Tucker, die op haar beroemdste
opname ..My yiddische mama" door Tea-
garden werd begeleid heeft gezegd: „De
jazz heeft een groot man verloren; iemand
die niet te vervangen is!".
En dat laatste is geloof ik zijn
beste kenmerk: onvervangbaar.
schreeuwerige soort blijspel dat wij van
Broadway kennen, sinds daar de knel
lende banden van de morele code wat
ruimer zijn geworden.
ER ZIJN twee broertjes waarvan de
ene een uitbundig fuifnummer is en de
ander braaf bij z'n pa op de fabriek werkt
Als deze laatste voor het rosse leven wordt
gewonnen door zijn oudere broertje, lijkt
het stuk een tijdlang op onverwachte pro
paganda voor een lichtzinnige levenswijze
Het publiek in de Kleine Komedie in
Amsterdam waar het groepje spelers nu
voor een serie voorstellingen is neergestre
ken, toonde zich gisteravond in de pauze
dan ook nogal onthutst. Maar dan komt
alles natuurlijk toch nog suikerzoet op zijn
pootjes terecht. De hupsa-broer trouwt en
met het nu geëmancipeerde broertje met
het Gouden Hart zal het ook wel loslopen.
Het is lang niet alles even leuk wat
er onder deze drie bedrijven wordt ge
zegd. Er wordt onder andere een nogal
onaaftgensme spot bedreven met de slo
vende moeder, maar dat is dan juist mis
schien wel een hypergezonde reactie van
de heer Simon op de overdreven „Mom"
verering in de V.S. Het stuk maakt boven
dien herhaaldelijk de indruk, geschreven te
zijn met behulp van een schriftelijke cur
sus „Comedy-writing". Het is allemaal
wel wat erg glad. doorzichtig en schema
tisch in elkaar gedraaid.
MAAR DAARNAAST biedt het een aan
tal rechtgeaarde komedianten natuurlijk
wel gelegenheid een paar nummertjes weg
te geven. En het producersteam Hofman
Meerburg heeft er dan ook zorg voor ge
dragen dat de Amerikaanse regisseur
Frank Dunlop geroutineerd spelersmate
riaal tot zijn beschikking kreeg, zodat, nu
de voorstelling elders is ingespeeld, de
hoofdstad kan gadeslaan hoe het optimale
effect wordt bereikt met de door schrijver
en regisseur kundig aangedragen kluchtig
heden.
JOHAN KAART draagt een prachtige
vader Baker aan, met het minimum aan
actie en het maximum aan succes. Het is
een soort vergulde PotasCh geworden met
fijn gemarkeerde mimiek. Hans Boskamp
speelt vrij geolied de er op los vrijende
oudste zoon, en Jacco van Renesse brengt
een vlot getraind jonger broertje op de
been. Fientje Berghegge valt tussen een
aantal typetjes in als moeder Baker
waarschijnlijk heeft de regisseur het. voor
haar uiterlijke verschijning, onmogelijke
van haar geëist.
Manon Alving is niet het type klucht
speelster dat hier vereist wordt, maar zij
gooit er zowaar een soort karakter tegen
aan. Betsy Smeets is mooi en vulgair zoals
het wezen moet. Gaat dat zien, wie er
van houdt. Er is wel heel veel gelachen.
Ham van den Bergh
De akademie voor dramatische kunst
„De Toneelschool" te Amsterdam heeft de
acteur Guus Hermus aangesteld als do
cent in toneelspel.
Trombonist Jack Teagarden trad ook
diverse malen in Nederland op. Op
deze foto solieert hij in het Amster
damse concertgebouw.
wild simpel en onverschillig waren als de
fotografische kwaliteit van de filmopna
men, kunnen wij beter zwijgen.
Rondom de cocktail van het dagelijks
gebeuren, het journaal, werd in de
V.P.R.O.-uitzending weer veel gepraat
van half acht tot, negen uur voordat
het programma een televisie-programma
werd.
In die tijd had drs. Ferry Hoogendijk
'n recapitulatie-in-vragende-vorm gegeven
van de bezwaren, die tot dusverre tegen
het beleid van minister De Jong gerezen
zijn; vragen, waarop de bewindsman in
de half uur durende rubriek „Onder Vuur"
reeds bekende dan wel weinig verrassen
de of ontwijkende antwoorden gaf. Twee
tussenshots een vliegtuigmodelletje en
de hand van de minister moesten dit
interview boeiender maken.
En dr. Van Swol raakte in zijn rubriek
bij de behandeling van het onderwerp sui
kerziekte in tijdnood, doordat het medisch
journaal dat aanmerkelijk interessanter
was dan de vorige keer kennelijk wat
te lang uitgevallen was.
In haar inleiding tot de film „Valparai
so" noemde omroepster Vertie Dixon de
cineast Joris Ivens door enige werken
terecht wereldberoemd geworden de
grootste Nederlandse documentaire fil
mer. Wie werk van o.m. Haanstra en v.
d. Horst gezien heeft, moet bij het zien
van de film „Valparaiso" die loftuiting
wel wat overdreven gevonden hebben, want
deze rolprent bleek nauwelijks meer te
zijn dan een wat chaotische registratie
van het boeiende en, sociaal gezien, schrij
nende leven van de Chileense havenstad.
En al moge het zo zijn, dat ook voor
Ivens de inhoud van de film belangrijker
is geworden dan de vorm, toch blijft voor
ons de vraag onbeantwoord, waarom „Val
paraiso" op het festival van Bergamo met
de eerste prijs werd bekroond.
Damshuizer
HILVERSUM I. 402 m 746 kc.s. 7.00-
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Morgengebed.
7.15 Ouvertureradio voor vroege men
sen. 7.55 Overweging 8=00 Nieuws. 8.15
Strip voor de jeugd. 8.20 Lichte grammo-
foonmuziek. 9.35 Waterstanden. 9.40 School
radio. 10.05 Walsmuziek (gr.) 10.20 In de
platensoos: verzoekprogramma voor oude
re luisteraars. 11.00 Voor de zieken. 11.40
Viool en piano: moderne muziek. 11.50 Als
de ziele luistert, lezing. 12.00 Angelus.
12.04 Sterren van vroeger. 12.50 Medede
lingen t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 Pia
nospel en zang. 12.50 Actualiteiten. 13.00
Nieuws. 13.15 Wissewassen.licht pro
gramma (herh. v. zondag jl.) 13.55 Paris
et ses vedettes. 14.00 Voor de vrouw. 14.15
Brabants kamerorkest en solisten: klassie
ke muziék. 14.40 Lichte grammofoonmu-
ziek. 15.00 Schoolradio. 15.30 Voor de zie
ken. 16.35 Bariton en piano: Moderne en
geestelijke liederen. 17.00 Boekbespreking
voor de jeugd. 17.20 Meisjeskoor en in
strumentaal ensemble. 17.40 Lichte muziek.
18.00 Lichte grammofoonmuziek. 18.20
Lichte orkestmuziek en zangsolisten. 18.50
Regeringsuitzending :Studeren en student
zijn. Voorbereiding, noodzakelijk, door dr.
J. Kiers. Studenfendekaan aan de Tech
nische Hogeschool te Delft. 19.00 Nieuws.
19.10 Actualiteiten. 19.25 Boekbespreking.
19.30 Grammofoonmuziek voor de militai
ren. 20.15Beschouwing over het 26e Hoog
ovenschaaktoernooi te Beverwijk. 20.20
Wie 't weet mag het zeggen, wedstrijd
in muziekliteratuurkennis. 20.50 Lichte or
kestmuziek. 21.15 Van kolen en zout, naar
olie en aardgas, klankbeeld. 21.45 Metropo
leorkest en zangsoliste: lichte muziek.
22.15 Europese kampioenschappen kunstrij
den op de schaats te Grenoblé. 22.25 Boek
bespreking. 22.30 Nieuws. 22.40 De Pro-
Deo-Advokaat, hoorspel. 23.55-24.00 Nieuws
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc.s. 7.Ó0
VARA. 9.40 VPfiO. 10/00 VARA. 13.00
AVRO. 16.00 VPRO. 21.00-24.00 VA
RA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Socialistisch strijdlied. 7.23
Lichte grammofoonmuziek. (Om 7.30 Van
de voorpagina). 8.00 Nieuws en socialistisch
strijdlied. 8.18 Lichte grammofoonmuziek.
9.00 Ochtendgymnastiek voor de vrouw.
9.10 Modern pianokwartet (gr.). VPRO:
40 Morgenwijding. VARA: 10.00 school
radio. 10.20 Lichte grammofoonmuziek.
11.00 Voor de vrouw. 11.40 Voor de kleu
ters. 11.55 Orgelspel: lichte muziek. 12.20
Regeringsuitzending: Uitzending vóór de
landbouw. 12.30 Mededelingen t.b.v. lénd
en tuinbouw. 12.33 tentoonstellingsagenda.
12 38 Licht ensemble. AVRO: 13.00 Nieuws.
13.15 Mededelingen, eventueel actueel of
gramm.muzek. 1325 Beursberichten. 13.30
Licht orkest en zangsolist. 14.00 Saxofoon
kwartet: klassieke muziek. 14.20 Bij de
tijd en bij de thee, gevarieerd program
ma. VPRO: 16.00 Muzikale lezing. 16.30 In
zicht en Uitzicht, een halfuur voor wie tijd
heeft om te luisteren. 17.00 Voor de jeugd.
17.30 Voor opgroeiende mensen. 18.00 Nws.
18.15 Amusementsmuziek. 18.30 Muzikale
aanwinsten uit de klassieke discotheek.
19.00 Kiosk: artikelen uit zojuist versche
nen weekbladen. 19.10 Jazz-rondo. 19.30 Uit
de kunst: een veertiendaags magazine.
20.00 Nieuws. 20.05 Bedrijfsorganisatie in-
deze tijd, gesprek. 20.20 Klassieke gram
mofoonmuziek 20.50 Boekbespreking.
VARA: 21.00 Prom.-orkest en koor met
zangsolisten; amusementsmuziek; 22 00
Mijne hoorders, onze dagen zijn moeilijk,
documentaire. 22.20 Grammofoonmuziek.
22.30 Nieuws. 22.40 Marimba, het wekelijks
vrijdagavond-magazine. 23.10 Dansmuziek
(gr.). 23.45 Socialistisch nieuws in Espe
ranto. 23.55-24.00 Nieuws.
VOOR DONDERDAG
VARA: 15 00 Voqr de vrouw. 15.45 Pau
ze. 16.00-16 15 Voor de kleuters. 19.30 Billy
Fury en de Tornados. NTS: 20.00 Jour
naal. VARA: 20.20 Achter het nieuws. 20.45
Uit. 21.15 De Speelmakkers, TV-spel. 22.05
Twaalf vlaggen in het Zuidpoolgebied, do
cumentaire. NTS: 22.55-23.00 Journaal.
VOOR VRIJDAG
KRO' 19.30 Van onze sportredacteur.
NTS: 20.00 Journaal en weeroverzicht.
KRO: 20.20 Actualiteiten. 20.40 Bonanza:
romantiek en avontuur in het Wilde Wes
ten. (Dl, 2). 21.25 Kruis of munt, een fan
tasie met muziek. NTS: Eurovisie: Europ-
pese kampioenschappen kunstrijden te Gre
noble. 23.00-23'.05 Journaal.
