„Het drama van de Foekoeryoe Maroe
i
DE PROGRAMMA'S
Guggenheim-museum
gaat 50 Kandinsky's
verkopen
Mies Bouwman verlaat het
t.v.-programma „Zo is het"
NEGEN MUZEN
Mil
MAANDAG 3 FEBRUARI 1964
6
PREMIERE IN DE K.N.S. TE ANTWERPEN
Ook voor Rob du Bois een
Visser Neerlandiaprijs
Geen incidenten bij de
„Toch is het"-uitzending
Matthias Kemp ontving de
Julia-Boudewijnprijs
JURY HEEFT VIER LIEDJES UITGEKOZEN
Anneke Grönloh niet bang voor
het Eurovisie-Songfestival
Traditiegetrouw is februari de maand van de Songfestival-geruchten en de
gissingen en veronderstellingen zijn dan ook niet van de lucht. Componisten en
tekstdichters hebben enige weken geleden hun produkten ingestuurd naar de
organisatoren en wachten op het verlossende woord van de zevenhoofdige jury
onder leiding van Dolf van der Linden. De 21-jarige zangeres Anneke Grönloh,
die maandag 24 februari de drie uitverkoren liedjes aan den volke zal voor
zingen, wordt voortdurend door musici en orkestleiders benaderd met de sugges
tie: „Kom eens even aanwippen, dan kunnen we je vast vertrouwd maken met
het liedje, dat we hebben ingestuurd".
Reactie Leo Riemens
nabeschouwingen
„Zo is het" deels goed
deels bedenkelijk
De radio geeft dinsdag
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 AVRO. 7.50
VPRO. 8.00-24.00 AVRO.
T elevisie programma
DE FRANSE SCHRIJVER Gabriel
Cousin heeft met het opgevoerd krijgen
van zijn „Drama van de Foekoeryoe Ma-
roe" veel zorgen gehad Het stuk be
handelt een van de facetten van het pro
bleem van de waterstofbom. De gedach
te ervoor kreeg hij toen in 1954, na de
ontploffing van de eerste H-bom op
Eniwetok, Japanse vissers door radio
actieve neerslag werden getroffen. Het
duurde een paar jaar voor zijn stuk ge
reed was.
In 1959-'60 werd de opvoering ervan
in verscheidene landen van Oost-Europa
overwogen en in september 1959 kon
digde het Parijse Théatre National Popu
laire aan dat de première, met Gérard
Philippe in een van de hoofdrollen
6 januari 1960 zou plaats vinden.
IN NOVEMBER van dat jaar overleed
Gérard Philipe, in november van 1960 liet
Frankrijk zijn eerste atoombom ontplof
fen en het T.N.P. dat de opvoering had
verdaagd moest er toen van afzien, waar
schijnlijk op bevel van hogerhand.In
november 1961 hernam de Sovjet-Unie
haar atoomproefnemingen en het gevolg
was dat ook de landen aan gene zijde
van het ijzeren gordijn van de opvoering
van het „Drama van de Foekoeryoe Ma-
roé afzagen. In januari 1962 deelde het
Franstalige Thédtre National de Belgique
mee dat men het stuk in augustus ter ge
legenheid van het festival van Spa op het
repertoire zou nemen. Drie maanden later
begonnen de Verenigde Staten met nieuwe
kernbommen te experimenteren en ook
het Belgische Théatre National berichtte
toen dat het maar van het stuk van Cousin
afzag.
TENSLOTTE IS HET dan nu de Ko
ninklijke Nederlandse Schouwburg in Ant
werpen die de première van het drama
van de thans 45-jarige auteur brengt. Men
heeft er niet bij gezegd of ze als een bij
drage moet worden beschouwd voor de
vloedgolf „kunst en kuituur van Japan",
die ter gelegenheid van het bezoek van
het Belgische vorstenpaar aan het „land
van de rijzende zon" via pers, radio en
televisie over het Belgische volk wordt
uitgegoten; het zou me overigens niet ver
wonderen, want men is in Antwerpen in
dat opzicht nu eenmaal niet al te ortho
dox.
Het „Drama van de Foekoeryoe Maroe'
is, na een „oratorio-pantomime" dat „lof-
ficina" heet en dat uit 1951 dateert, het
tweede grote werk van Cousin. Hij is een
merkwaardige „geëngageerde" figuur. Op
13-jarige leeftijd werkte hij al in een van
de Parijse fabrieken; tien jaar is hij bank
werker geweest. Hij was onder de wape
nen en werd in 1940 krijgsgevangen ge
maakt maar als specialist weer gevor
derd door de fabriek waar hij werkte. Ten
slotte is hij leraar in de lichamelijk opvoe
ding te Grenoble geworden. Zijn eerste ver
zen dateren van 1948; Pierre Seghers heeft
ze twee jaar later in „La Vie Ouvrière'
gepubliceerd. In 1958 gaf Gallimard „L'Or-
dinaire Amour" uit dat door de critiek
werd begroet als een evenement op het
gebied van de poëzie.
POËTISCH IS EIGENLIJK ook zijn „Dra
ma van de Foekoeryoe Maroe" in hoge
mate. Een leerstuk naar Brechtiaans voor
beeld, geheel compleet met de zanger, die
de taferelen aan elkaar verbindt, met veel
gebruik van spreekkoren. Cousin heeft ech
ter gevoel voor de opbouw van een drama;
dat heeft hij trouwens eveneens bij Brecht
kunnen leren. De betoging overheerst niet
al te zeer, al zijn er gedeelten, waarin de
verwordenheid van sommige figuren zoals
van de straatzanger, ex-zelfmoordpiloot
Onono er wat al te dik wordt opgelegd;
bijvoorbeeld in de eigenlijk overbodige ca
baretscène, al geeft die een paar jonge
actrices van de K.N.S. gelegenheid tot aar
dige typeringen. De intrige van het stuk
is op de werkelijkheid gebaseerd.
DE JONGE VISSER Oerasjima heeft lief
de opgevat voor het meisje Matsoeyama.
Zij heeft sedert de ontploffing van de bom
boven Nagasaki een ernstig verminkt ge
laat (de regie heeft het ons dankzij een
kunstige maar afschuwelijke grimering
niet bespaard) en zij is steriel geworden
Om die reden weigert zij haar liefde aan
Oerasjima te bekennen. Hij gaat op vis
vangst en tijdens die vangst wordt de trei
Ier, getroffen door de radio-actieve neer
slag van een ontploffing van een H-bom.
De bemanning, verwond en besmet, zal
haar verdere leven in een hospitaal moe
ten doorbrengen. Dan wil Matsoeyama de
liefde van Oerasjima aanvaarden omdat
hij haar nu nodig zal hebben. En zij gaat
naar de V.S. waar esthetische chirurgie
haar gelaat zal genezen. Tijdens haar af
wezigheid sterft Oerasjima. Op de dag,
waarop de urn met zijn as wordt bijge
zet, komt zij terug. Zij wil zich het le
ven benemen maar de dorpelingen belet
ten haar dat. Er volgt een soort apotheose,
waarin arbeiders, vissers, vrouwen, dorpe
lingen en de familie van Oerasjima getui
gen dat zij de schoonheid nodig hebben om
te kunnen leven. Daarmee is dan het ma
nifest-drama van Cousin ten einde.
In het begin van 1963 heeft het Alge
meen Nederlands Verbond als uitvoerder
van het testament van mr. H. L. A. Visser,
een bedrag beschikbaar gesteld voor „door
een Noord- of Zuidnederlander" gecom
poneerde werken. Er waren vijf afdelingen:
1. Kinderliederen; 2. pianosolo of piano
met orkest; 3. liederencyclus op Neder
landse teksten met begeleiding; 4 een
werk voor een strijk- of blaasinstrument
en 5. een werk voor schoolorkest.
Het verbond heeft nu de volgende
prijswinnaars bekendgemaakt: mr. Rob du
Bois (Haarlem), altoblokfluit; R. Bos-
Zoetmulder (Den Haag); kinderliederen; C.
T. Brons (Hilversum) fluitsolo; W. Eisma
(Hilversum), fluitsolo; J. F. M. Geraedts
(Den Haag), piano; G. Hengeveld (Amster
dam), piano; H. Henkemans (Bergen),
piano; B. Hijmans (Bilthoven), school
orkest; T. de Marez Oyens (Hilversum),
liederencyclus; A. Meulemans (Brussel),
piano; B. Renooy (Den Haag), jeugdorkest;
K. Trouw (Amsterdam), liederencyclus en
P. Chr. van Westering (Bloemendaal) kin
derliederen.
De vissers aan boord van de Foe
koeryoe Maroe, een der taferelen uit
het naar de treiler genoemde drama
van de Franse schrijver
Gabriel Cousin.
DANKZIJ SUGGESTIEVE decors van
John Bogaerts en een regie van Walter
Tillemans, die wel alles uit stuk en spe
lers heeft gehaald, wat er te halen viel,
is de totale indruk niet ongunstig. Vaak
wordt de toeschouwer geboeid en tenslot
te zijn de figuren van het drama, zoals
de wrange, cynische en ook wel schurk
achtige Onono, de wat al te nobele Oerasji
ma en zijn aardig getekende ouders even
als de in het verleden levende oom Michi-
zane van Matsoeyama toch wel mensen
van vlees en bloed geworden, die hem in
teresseren. Het leerdicht neemt men dan
maar op de koop toe en het kan boven
dien geen kwaad wanneer men met de pro
blemen, welke het opwerpt, weer eens
wordt geconfronteerd. In ieder geval is
het een goede greep geweest van de
K.N.S. het Antwerpse publiek in de gele
genheid te stellen met het stuk van Cousin
kennis te maken.
ER IS BIJZONDER veel zorg besteed
aan het drama waarvan H. C. Pemath
een goed mondende vertaling heeft ge
maakt. Hector Camerlynck heeft van Ono
no een mooie creatie gemaakt evenals een
van de andere goede karakterspelers van
het gezelschap, Maurits Goossens dat deed
van Michizane. Julienne de Bruyn speelde
Matsoeyama en haar stereotiepe manier
van acteren vervlakte die figuur nogal ter
wijl haar partner Wies Andersen die ook
niet al te sterk getekende Oerasjima juist
nogal reliëf wist te geven. Er zijn ver
der nog bijzonder veel jonge acteurs en ac
trices, die de nogal moeilijke koren ver
staanbaar weten te brengen; het is een
hele verdienst.
André Glavimam
Kwalijke dreigementen ten spijt zijn de
voorbereidingen en uitzending van het
ruchtmakende programma „Zo is het toe
vallig ook nog eens een keer" zaterdag
middag en -avond in bijna gezapig rustige
sfeer verlopen. Zowel bij de VARA als bij
enkelen der presentatoren van het pro
gramma, kwamen donderdag, vrijdag en
zaterdag nog alarmerende dreigementen
binnen van „geschokte" kijkers, die toe
zegden „de boel kort en klein te komen
slaan", „camerakabels in tweeën te zul
len hakken" en de leden van het presen
tatieteam „een kopje kleiner te willen ma
ken". Niets van dit alles is geschied.
In de hulpstudio van gebouw Frascati
aan de Amsterdamse Nes en in het aan
grenzende redactielokaal heerste zaterdag
middag en -avond orde en rust, en alleen
aan enkele nauwelijks opvallende maat
regelen was iets van bezorgdheid voor
eventuele onaangenaamheden te bespeu
ren. Zo waren de deuren van Frascati's
koffiekamer afgegrendeld en werden
medewerkers alleen binnengelaten na het
geven van een bepaald klopsignaal. Bui
ten en in het gebouw hield een handjevol
mannen van de Amsterdamse politie een
wakend oogje in het zeil, maar ze hebben
niet eenmaal tot actie behoeven over te
gaan. De enige „rustverstoorders" waren
bloemenbezorgers, die de hele dag na
mens bewonderaars en vrienden van Mies
Bouwman en haar teamgenoten kleurige
boeketten aandroegen. Bij de VARA waren
tot gisteravond slechts 25 telefonische re
acties binnengekomen.
De burgemeester van Heer, mr. A. L.
H. M. Kessen, heeft zaterdagmiddag in
het raadhuis de Juliana-Boudewijnprijs
1962/1963 uitgereikt aan de Maastrichtse
schrijver Matthias Kemp.
De prijs, die bestaat uit een geldbedrag
en een oorkonde, werd vier jaar geleden
ingesteld bij het bezoek van koningin Ju
liana en koning Boudewijn aan Maastricht
en Heer. Zij wordt toegekend aan perso
nen die zich hebben onderscheiden door
het op publicistisch, litterair of weten
schappelijk gebied verstevigen van de
Belgisch-Nederlandse banden. De uit Bel
gisch-Limburg afkomstige juryvoorzitter,
de heer Trudo Hoewaar, las het juryrap
port voor en burgemeester Kessen hield
een toespraak, waarin hij de vele activi
teiten van de heer Kemp voor de Ne
derlandse litteratuur memoreerde.
Het Solomon R. Guggenheim-museum In
New York gaat 50 van zijn 170 schilde
rijen van Kandinsky verkopen. De doeken
zullen in juni a.s. op de kunstveiling van
Sotheby's in Londen worden aangeboden.
Kandinsky werd in 1866 in Moskou gebo
ren. Hij stierf in 1944 te Parijs. Zijn wer
ken zijn buiten de musea schaars. Het
merendeel van zijn schilderijen is verdeeld
tussen de Russische musea het Stedelijk
Museum van München, het New Yorkse
Guggenheim-museum en zijn weduwe,
Nina Kandinsky.
SONGFESTIVAL VAN SAN REMO.
Een sentimenteel liefdesliedje op een
zachte melodie,, gezongen door een jonge
Franse schoonheid en een Italiaanse tiener
heeft het songfestival van San Remo ge
wonnen. „Ik ben niet oud genoeg om van je
te houden", gezongen door de 21-jarige
Patrizia Carli uit Parijs, en de 16-jarige
Gigliola Cinquetto ging met de hoogste eer
strijken. Het liedje, gemaakt door de Ita
liaanse componist Panzeri Nisa, won het
van drieëntwintig andere in het drie dagen
durende festival.
Peter Lohr en Mies Bouwman, die
voor het laatst optrad in „Zo is het
toevallig ook nog eens 'n keer",
tijdens de uitzending van zaterdag
in Frascati in Amsterdam.
(Van onze radio- en t.v.-medewerker)
ANNEKE GröNLOH gaat daar niet op
in. Allicht niet. Uit de 206 inzendingen
heeft de jury maandag 27 januari na ein
deloos wikken en wegen in het diepste ge
heim vier gloednieuwe liedjes geselecteerd
(waarvan één reserve) en aan de zange
res is het laatste woord welke drie ze
hiervan zal zingen. Het publiek bij mon
de van een aantal over het land versprei
de jury's maakt 24 februari tenslotte
uit met welke compositie Anneke Grönloh
21 maart Nederland zal vertegenwoordigen
op de internationale finale in Kopenhagen.
Het is waarachtig geen simpele zaak in
Nederland solisten-van-naam te strikken
voor deelname aan het Eurovisie-Songfes
tival. De „groten" als Corrie Brokken,
Mieke Telkamp, Rita Reys worden door
de organisatoren al enkele jaren op kouse
voeten ontlopen, omdat hun medewerking
aan het televisie-liedjesfestijn eenvoudig
weg te absurd zou zijn om ook maar over
te piekeren. Maar ook de vocalisten van
het tweede- en derde-plan zijn doodsbe
nauwd voor de gevolgen van een echec in
de internationale finale. Ze vrezen dat het
van de ene dag op de andere gedaan zal
zijn met hun kostbaarste bezit de car
rière wanneer de Nederlandse inzending
op het internationale podium faalt. Het is
een redenering, die geen stand houdt. De
Nederlandse solisten hebben de afgelopen
jaren weinig of geen geluk gehad op het
Eurovisie-songfestival, maar ze hoefden
er geen kruimel minder om te eten. Greet je
Kauffeld, die in Cannes mislukte, kreeg
vette aanbiedingen uit Duitsland en pro
fiteert daar nog steeds van. De Spelbre
kers faalden jammerlijk in Luxemburg,
maar hun platenversie van „Katinka" werd
40.000 maal verkocht en sedert de dag van
hun terugkeer uit Luxemburg zijn de ga
ges verdubbeld. Rudi Carrell is ook niet
vergeten sinds Londen en Annie Palmen
doos" heeft nog steeds geen enkele on
bezette avond per week.
ANNEKE GRÖNLOH enkele maanden
geleden door songfestival-promotor Piet te
Nuyl hoogst persoonelijk benaderd heeft
geen angst voor carrière. „Zelfs als het
een mislukking wordt, kom je daar heus
wel bovenop wanneer je artiest genoeg
bent", zegt ze er optimistisch van. Zij is
al eens eerder gevraagd mede te werken
aan het Eurovisie-Songfestival: in 1962,
het jaar van De Spelbrekers, maar toen
was ze een van de tientallen teenager
zangeressen, die door N.T.S. werden uit
genodigd op te draven voor een groot
scheepse auditie. Anneke kwam op de
auditie en werd unaniem te licht bevon
den voor de nationale finale. Sindsdien is
de songfestival-organisatie overspoeld met
goed bedoelde suggesties van kijkers, die
schreven: „Jullie sturen steeds de ver
keerden; laat Anneke Grönloh maar eens
gaan, dan zul je wat beleven". Nu gaat
Anneke Grönloh dan. „Ik vind het dood
eng, weet je, je gaat Nederland vertegen
woordigen en het is zo'n griezelig idee,
dat alle ogen op je gericht zijn". Zij
heeft dan ook een week bedenktijd door
gepiekerd voor ze „ja" zei.
INTUSSEN MOET Anneke Grönloh in
haar vierjarige carrière toch wel geleerd
hebben wat het wil zeggen „alle ogen op
zich gericht" te weten. Sedert ze in 1959
op een K.R.O.-festival in het Amsterdam
se Carlton werd ontdekt heeft het publiek
haar vijf gouden platen aangedragen
„Brandend Zand", Nina Bobo", „Cimero-
ni", „Paradiso" en „Soerabaja". In deze
spannende songfestival-periode wordt ze al
drie of vier maal per week geïnterviewd
(in totaal is het haar inmiddels ruim 300
maal overkomen) en ze is al een beetje
moe van het vertellen, dat ze dagelijks
200 adhesie-betuigingen uit den lande
krijgt, een Chrysler Valiant Coupé berijdt
vorig jaar afgevaardigde met „Speel- en 108 jauonnen bezit.
„Te grote invloed op privé-leven''
Mies Bouwman heeft de VARA meege
deeld, dat zij in de toekomst geen deel
meer kan uitmaken van de redactie van
het televisieprogramma „Zo is het toeval
lig ook nog eens een keer" en dat zij voor'
lopig eveneens van medewerking aan ande
re radio- en televisieprogramma's zal af'
zien. Dit besluit nam zij, volgens de heer
J. de Troye, adjunct-bestuurder van de
VARA, reeds vóór de repetities en uit
zending van zaterdag 1 februari.
Aan dit programma wilde zij nog mee
werken, „juist om aan te tonen, dat zij
nog altijd volledig achter deze satirische
rubriek staat". Hoezeer zij de samenwer
king met de redactie van dit programma
en ook met de VARA-televisiedienst op
prijs stelt, hebben strikt persoonlijke re
denen haar toch de overtuiging geschon
ken, dat een voortgezette activiteit onder
de huidige omstandigheden niet verant
woord mag worden geacht, aldus de heer
De Troye.
De aard en de omvang van de reacties
op haar televisiewerk gedurende de laat
ste vier maanden en de daaruit voort
vloeiende geestelijke druk waaraan zij
voortdurend werd bloot gesteld, hebben
haar privéleven dusdanig beïnvloed dat zij
in het belang van haar gezin wel tot het
besluit moest komen dit winterseizoen geen
werk meer voor de radio en de televisie
te verrichten.
De VARA betreurt wat de consequen
ties voor haar programma's betreft de
ze beslissing uiteraard in hoge mate, maar
heeft volledig begrip voor de overwegin
gen die Mies Bouwman tot dit standpunt
hebben gebracht. Mies Bouwman en de
VARA vragen begrip voor hun opvatting
dat de inhoud van deze mededeling voor
zich zelf spreekt en een andere toelichting
derhalve overbodig is.
Geenszins verheugd over „Zo is het.
was Leo Riemens. Zijn reactie op het aan
hem bestede gedeelte van het t.v.-pro-
gramma was een stroom van boze woor
den. „Ik vond het een zeer schunnige wij
ze om een t.v.-criticus aan te vallen," zei
de heer Riemens. „Dat artikeltje in het
Nationaal Dagblad (destijds het dagblad
van de N.S.B.; red.) heb ik godbetert
in 1936 geschreven, dat is achtentwintig
jaar geleden. En in het bewuste artikel
heb ik juist geschreven, dat ik geen anti
semiet was. Albert van Raalte had een
heel slechte uitvoering van Don Giovanni
gegeven, hele stukken weggelaten, dan
kon ik toch niet schrijven dat het goed
was?" Maar de vermelding, dat Van Raal
te tot het Joodse ras behoorde was toch
niet nodig? „In die krant wel. Ik wilde
er onomwonden op wijzen, dat die recensie
niets met het Jood-zijn van Van Raalte
te maken had." En grimmig: „Alles wat
ik toen geschreven heb, daar sta ik voor
de volle honderd percent nog achter.
De redactie van de VARA-rubriek „Ach
ter het Nieuws" mag met tevredenheid
terugzien op haar aflevering van zaterdag
avond, die een uitstekend onderwerp over
de ontwikkeling van de Amerikaanse
ruimtevaart bevatte, alsmede een zeer goed
verslag in moeilijke omstandigheden ge
maakt van de „overleef-oefening", die
25 Nederlandse militaire vliegers in polaire
omstandigheden ergens in Noorwegen hiel
den. Fel en raak veroordeelde dezelfde re
dactie tenslotte het bestuur van de christe
lijke school in Sint Maartensdijk, dat zowel
de naam als de foto van prinses Irene liet
verwijderen.
Die gerechtvaardigde critiek werd her
haald door de redactie van het programma
„Zo is het enz enz."; de wijze echter waar
op in dit programma nog eens en zeer uit
gebreid werd ingegaan op de zeer ver
traagde en bepaald ongelukkige bericht
geving over het nieuws van prinses
Irene's overgang naar het r.-k. geloof en
over de omgeving, waarin zij de laatste
weken vertoefd heeft, gaf ons toch wel te
denken. De mopjes, die hierover getapt
werden, waren weliswaar geestig, maar zij
getuigden bepaald niet van respect voor
het vorstenhuis. In tegenstelling met de
ere-code, die de dagbladpers en de radio
tot dusverre in zaken, het koninklijk gezin
betreffende, volgden, schijnt men in de
kring van „Zo is het" nu ook al het vor
stenhuis als een „heilig huisje" te be
schouwen.
Afgezien van de van wraaklust getuigen
de wijze, waarop met t.v.-recensent en mu
ziekkenner Leo Riemens werd afgerekend,
was dit programma aanmerkelijk spitser,
vlotter en geestiger dan de vorige afleve
ringen, al moet gezegd worden, dat de
presentatie vooral in de stukjes die even
gespeeld moeten worden zeer amateu
ristisch blijft. G. K. van het Reve en Mies
Bouwman, die een niet geheel logische
aanval deden op het Olympisch comité en
haar zienswijze op het sport-amateurisme,
kunnen bijvoorbeeld beter naar hun eigen
werk terugkeren. Opmerkelijk was voorts,
dat in deze uitzending noch de VARA, noch
N.V.V.-voorzitter Roemers gespaard werd.
De eerstgenoemde, die al enige shows van
Johan Heesters uitzond en in haar rubriek
„Uit" reeds aandacht aan de musical
„Sound of Music" besteedde, kwam wel
in een zeer vreemd licht te staan door
Jan Blokkers felle critiek op het feit, dat
Heesters zijn loopbaan van operettezanger
en filmacteur ook in de oorlogsjaren in
Duitsland voortzette. Er was wel enige
krompraterij voor nodig, om bij deze on
verhoedse aanval op de première van ge
noemde musical, de VARA niet al te zwaar
te treffen.
Het muzikale programma rond Cor
Steyn, dat aan deze uitzending voorafging,
was door regisseur Ben de Jong, zeer goed
verzorgd. Het „magische" orgel van Steyn,
reeds gedemonstreerd op de Firato, liet nu
zijn lichtjesspel op het scherm zien, een
zeer leuk optisch effect. Een wel erg ma-
kaber grapje, knekels die gebruikt werden
om een vibrafoon te bespelen, verstoorde
even het optreden van Benny Behr en zijn
zingende violen, die overigens prachtige
muziek produceerden. En een verrassing
was het optreden van de oosterse rust uit
stralende Koreaanse zangeres Li-li-fa, die
heel grappig zong van het knaapje, dat een
roosje zag staan.
Zondagavond
De zendtijd, die de NTS uittrok voor de
finale van het Olympische nummer kunst
rijden dames, is zeker niet verspild ge
weest. Door de voor de wedstrijdspanning
zo gunstige loting (Reglna Heitzer en
Sjoukje Dijkstra kwamen pas heel laat aan
de beurt) werd het een uitzending, die tot
het einde bleef boeien. Hartveroverend was
de spontane hulde, die onze koninklijke
familie ter plaatse aan de grote kam
pioene, Sjoukje, bracht. Doordat beeld en
geluid heel pikant wat te vroeg kwa
men, werd het extra-interview, dat Siebe
van der Zee in allerijl had georganiseerd,
zowel pijnlijk voor de winnares als voor
hem. De toelichting, die genoemde com
mentator bij de wedstrijden gaf, moge dan
getuigd hebben van een grote ervaring, in
de laatste jaren bij kunstrijden opgedaan,
ze was naar onze smaak wel wat over
laden.
Even overladen, maar aanmerkelijk min
der deskundig en daardoor irritant, was
het commentaar, dat twee leden van het
Nederlandse t.v.-team, om beurten bij de
Olympische slalomwedstrijd voor dames
lieten horen, die zaterdagmiddag uitge
zonden werd. Voorzover zij verder kwamen
dan het doorgeven van de personalia van
de deelneemsters, hun door de organisa
toren verstrekt, putten zij zich uit in nogal
flauwe smoesjes over de kledij, de leeftijd
en de prestaties van de deelneemsters. Wij
vroegen ons af, waarom men aan dit team
van verslaggevers niet een echte ski
kenner heeft toegevoegd.
Voortreffelijk bijgestaan door Mieke Ver-
straete die er duidelijk plezier in heeft
dat zij onze grote revue-komiek tegenspel
mag bieden maakte Willy Walden van
de tweede aflevering van de verre van
sterk geschreven Erik Sikkes-serie een
heerlijk stukje t.v. in de stijl van de aloude
lach-film. De vraag, of enig acteur van het
grote toneel hem dit zou kunnen nadoen,
houdt een groot compliment in, dat deze
knappe artiest ten volle verdient.
J. Damshuizer
Anne Frank huis in Israël. Voor een
kunstveiling te Rome ten behoeve van een
Anne Frank-huis in Israël heeft paus
Paulus een zilveren bas-reliëf van de
Milanese beeldhouwer Scorzelli beschik
baar gesteld voorstellende Jacob wor
stelend met de engel. De geschonken kunst
werken veel van Italiaanse artiesten
zullen van 1 tot 6 februari te bezich
tigen zijn in de Aca-galerij. Een andere
kunsthandel de Galeria 88, zorgt voor
de catalogus. De opbrengst zal gebruikt
worden voor de voltooiing en het onder
houd van het Anne Frank-huis dat aan
veertig behoeftige kinderen plaats zal
bieden. Met de bouw is reeds begonnen
te Neoth Mordecai in Boven-Galilea.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00-24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Morgengebed.
7.15 Ouverture radio voor vroege men
sen. 7.55 Overweging. 8.00 Nieuws. 8.15
Strip voor de jeugd. 8.20 Lichte grammo-
foonmuziek. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.35
Waterstanden. 9.40 Schoolradio. 10.00 Voor
de kleuters. 10.15 Lichtbaken, lezing. 10.25
Klassieke kamermuziek. 11.00 Voor de
vrouw. 11.30 Lichte grammofoonmuziek.
11.50 Volaan vooruit, praatje. 12.00 An
gelus. 12.04 Draaiorgelklanken (gr.). 12.20
Lichte grammofoonmuziek. 12.30 Medede
lingen t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 Wij
van het land. 12.45 Olympische Winterspe
len in Innsbruck. 13.00 Nieuws. 13.15 Draai
en maar!: lichte grammofoonmuziek met
commentaar. 14.00 Voor de plattelands
vrouwen. 14.10 Rieleksen: amusementspro
gramma (herhaling van zaterdag jl.) 15.10
Voordracht. 15.25 Operamuziek (gr.). 15.30
Als de dag van gisteren, klahkbeeld. 16.00
Voor de zieken. 16.30 U hebt voorrang,
Godsdienstig programma. 17.00 Voor de
jeugd. 17.30 Voor de padvinders. 17.40
Olympische Winterspelen 1964 te Inns
bruck. 17.50 Regeringsuitzending: Hotels in
de Nederlandse Antillen, door Ph. J.
Evertsz. 18.00 Tienersclub: lichte gram
mofoonmuziek voor de teenagers. 18.20
Thans volgt een programma van de Paci
fistisch Socialistische Partij in de zend
tijd ter beschikking gesteld van de poli
tieke partijen: P.S.P.-Aktualiteiten. 18.30
Strijkorkest: lichte muziek. 18.50 En nu
mijn geval: vragenbeantwoording. 19.00
Nieuws. 19.10 Actualiteiten. 19.25
Licht instrumentaal ensemble. 19.50 Gram
mofoonmuziek. 20.00 Moderne orkestwer
ken (opn.). 20.40 Reisoogst: zwerftochten
door gedroomde en werkelijke werelden.
21.10 Pianorecital: klassieke muziek. 22.00
De zingende kerk: bespreking over kerk
muziek uit verschillende stijlperiodes.
22.20 Olympische Winterspelen 1964 te
Innsbruck. 22.30 Nieuws. 22.40 Vreemd
een keuze uit woord, zang en dans van
elders en anders. 23.10 Lichte orkest
muziek en zangsolisten. 23.55-24.00 Nieuws.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Lichte grammofoonmuziek.
VPRO 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00
Nieuws. 8.15 Programma-overzicht en lich
te grammofoonmuziek. 9.00 Ochtendgym
nastiek. 9.10 De groenteman. 9.15 Klassie
ke grammofoonmuziek. 9.40 Morgenwij
ding. 9.55 Boekbespreking. 10.00 Lichte
grammofoonmuziek. 10.50 Voor de kleuters.
11.00 Voor de zieken. 12.00 Licht ensem
ble. 12.20 Regeringsuitzending: Uitzending
voor de landbouw. 12.30 Mededelingen
t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 Dansorkest
met zangsolislien. 13.00 Nieuws. 13.15 Me
dedelingen, eventueel actueel of grammo
foonmuziek. 13.25 Beursberichten. 13.30
Zang en piano. 14.00 Voor de vrouw. 14.40
Schoolradio. 15.00 Lichte grammofoonmu
ziek. 15.30 Alt en piano. 16.00 Van mens
tot mens, lezing. 16.15 Lichte grammofoon
muziek. 16.30 Voor de jeugd. 17.30 New-
York calling. 17.35 Voor de jeugd. 18.00
Nieuws. 18.15 Eventueel actueel. 18.20 Con-
coursmuziek 1964 (II). 18.45 Liedjes. 19.00
Voor de kleuters. 19.05 Paris vcus parle:
de gesproken brief uit Parijs. 19.10 Opera
concert (gr.). 20.00 Nieuws. 20.05 AVRO's
Radio Revue, gevarieerd programma.
21.00 De oorsprong der dingen, een pro
gramma over de ontwikkeling van de
atoomwetenschap. 21.35 Promenade-orkest.
22.00 Kamerkoor: klassieke en moderne
liederen. 22.30 Nieuws en mededelingen.
22.30 Actualiteiten. 23.00 Modern toneel.
23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Grammofoonmuziek.
12.10 Voor de tuinbouw. 12.15 Lichte mu
ziek. 12.50 Beursberichten. 13.00 Nieuws.
13.20 Kamermuziek. 14.00 Nieuws. 14.03
Schoolradio. 15.45 Gevarieerde muziek.
16.00 Nieuws. 16.03 Beursberichten. 16.09
Duitse les. 16.24 Kamermuziek. 17.00 Nws.
17.15 Lichte muziek. 17.45 West-Europese
volksmuziek. 18.00 Nieuws. 18.03 Voor de
soldaten. 18.28 Paardesportberichten. 18.30
Amusementsmuziek. 19.00 Nieuws. 19.40
Lichte muziek. 19.50 Praatje. 20.00 Casino
concert. 21.30 Jazzmuziek. 22.00 Nieuws.
22.15 Amerikaanse volksmuziek. 22.35 De
zeven kunsten. 22.50 Licht programma.
23.00 Nieuws. 23.05 Werken van Belgische
componisten. 23.55 Nieuws. 24.00-0.10 Voor
de scheepvaart.
VOOR MAANDAG
NTS: 12.25—13.30 Olympische Winter
spelen Innsbruck 1964: skiën, reuzeslalom
dames te Lizum. CVK: 19.00 Logboek,
jeugdprogramma over de bijbel. 19.15
Kenmerk, veertiendaags magazine van
de kerken. NTS: 19.30 Olympische Winter
spelen Innsbruck 1964: Nederlands com
mentaar op feiten en gebeurtenissen van
de dag. 19.45 Film van gehouden wed
strijden te Innsbruck, 20.00 Journaal en
weeroverzicht. 20.20 Zendtijd politieke
partijen: P.S.P. 20.30 De Deltawerken,
film. 21.05 The woman in the window,
film. 22.40 Olympische Winterspelen Inns
bruck 1964: film over gehouden wed
strijden. 23.10 Journaal. 23.1524.00 Olym
pische Winterspelen Innsbruck: IJshockey
CanadaUSA te Innsbruck.
VOOR DINSDAG
NTS: 11.00-12.30 Olympische winterspe
len Innsbruck 1964: schaatsen 500 m. he
ren. 14.00-14.25 Schooltelevisie. 19.30 Olym
pische winterspelen Innsbruck 1964: Neder
lands commentaar op feiten en gebeurte
nissen van de dag. 19.45 Filmverslag
Olympische winterspelen. 20.00 Journaal.
NCRV: 20.20 Memo, actualiteiten. 20.30
Venetiaanse sonnetten voorgedragen door
Elisabeth Andersen. 20.55 Tellem. filmre
portage over de vorderingen, die een
groep archeologische onderzoekers maakt
bij hun expeditie naar de Zuidelijke Saha
ra. 21.05 De Islam, de grote wereldgods
diensten, programma over het geestelijk
leven en denken van andere volken: De
Moslim en zijn geloof. 21.35 Ridder van
Maison Rouge, TV-feuilleton. Deel 9. 22.00
'n Liedje met Caroline: Caroline Kaart,
zang begeleid door Cor Lemaire. 22.20
Dagsluiting. NTS: 22.30 Journaal. 22.35
Pauze. 22.40-23.55 Olympische winterspelen
Innsbruck 1964: filmverslag van gehouden
wedstrijden en: ijshockey Zweden-West-
Duitsland in het Ijsstadion te Innsbruck.
